Ἕνα λιοντάρι, μιὰ ἀρκούδα, ἕνα φίδι…

 

Ὅταν στὰ τέλη τοῦ περασμένου Φε­βρου­αρίου ὁ πρόεδρος τῆς Ρωσίας Βλ. Πούτιν διέταζε τὰ στρατεύματά του νὰ εἰσβάλουν στὴν Οὐκρανία, ὁ κόσμος πάγωσε. Ἡ Εὐρώπη ξύπνησε σὰν ἀπὸ λήθαργο καὶ ἄρχισε νὰ ἀναμετρᾶ τὸ κόστος αὐτοῦ τοῦ πολέμου. Ξύπνησε καὶ τὸ ΝΑΤΟ, καθὼς αἰσθάνθηκε τὰ δόντια τῆς ἀρκούδας πολὺ κοντὰ στὸ ἡμιθανὲς πτῶμα του.

Βέβαια τὸ ΝΑΤΟ ἰσοπέδωσε τὸ 1999 τὴ Σερβία, προκειμένου νὰ ἐπιβάλει τοὺς νεοταξικοὺς σχεδιασμοὺς τῶν σκοτεινῶν κέν­τρων ποὺ ἐπιβουλεύονται τὴν ἐλευθερία τῶν λαῶν. Τὸ ΝΑΤΟ ἐπίσης ὡς ἄλλος Πόντιος Πιλάτος «νίπτει τὰς χεῖρας» του ἐπὶ μισὸ σχεδὸν αἰώνα μπροστὰ στὸ φρικιαστικὸ ἔγκλημα τῆς Τουρκίας σὲ βάρος τῆς Κύπρου. Ἕνα ἔγκλημα ποὺ ἔχει κοστίσει χιλιάδες νεκρούς, ἔχει ­προκαλέσει προσ­φυγικὸ κύμα 162.000 ἀνθρώπων, ἔχει δημιουργήσει κατοχὴ στὸ 40% τοῦ νησιοῦ (ὅπου ἔχουν μεταφερθεῖ ἀπὸ τὴν Τουρκία 160.000 ἔποικοι) καὶ ἔχει ἐγκαταστήσει σ᾿ αὐτὸ στρατὸ κατοχῆς. Ἡ δὲ Εὐρώπη καὶ ἡ θρηνωδούσα γιὰ τὴν Οὐ­κρανία Ἀμερικὴ ἀδιαφοροῦν προκλητικὰ γιὰ τὴ συνεχιζόμενη παράνομη κατοχὴ τοῦ νησιοῦ, περιοριζόμενες μόνο σὲ λεκτικὲς καταδίκες τῆς Τουρκίας.

Ξαφνικὰ στάθηκαν ὅλοι αὐτοὶ ἀνήμπο­ροι καὶ ἐνεοὶ μπροστὰ στὴ βάρβαρη εἰσ­βολὴ τῶν ρωσικῶν στρατευμάτων στὴν ταλαίπωρη Οὐκρανία. Τὴν ἴδια ὥρα ὅλοι οἱ λαοὶ γέμισαν ἀγωνία γιὰ τὴ νέα διαμορφούμενη κατάσταση, ποὺ ἐγκυμονεῖ πρωτοφανεῖς κινδύνους καὶ καιροὺς καταστροφικούς.

Πόλεμος λοιπόν· μὲ ἀπροσδιόριστες συν­έ­πειες. Καὶ ὑπῆρξε τόσο παράδοξη αὐτὴ ἡ ἐξέλιξη. Ἐκεῖ ποὺ περίμεναν ὅλοι τὸ τέλος τῆς πανδημίας, γιὰ νὰ ἐπανέλθουν, ὅπως ἔλεγαν, σὲ κανονικοὺς ρυθμούς, νέο χειρότερο πρόβλημα παρουσιάσθηκε.

Μοιάζει μὲ αὐτὸ ποὺ περιγράφει ὁ προφήτης Ἀμὼς 800 χρόνια πρὸ Χριστοῦ: Εἶναι, λέει, σὰν νὰ ξεφεύγει κάποιος ἀπὸ ἕνα λιοντάρι, ἀλλὰ πέφτει πάνω του μιὰ ἀρκούδα· σὰν νὰ ξεφεύγει κι ἀπ᾿ αὐτὴν πηδώντας μέσα στὸ σπίτι του, ἀλλά, καθὼς ἀκουμπάει τὸ χέρι του στὸν τοῖχο, τὸν δαγ­κώνει κάποιο φίδι (Ἀμὼς ε΄ 19).

Αὐτὸ τὸ φίδι δάγκωσε τώρα τὸν ἀποστατημένο κόσμο μας. Διότι αὐτὴ εἶναι ἡ ἀναπόφευκτη ἐξέλιξη τῶν πραγμάτων, ὅταν ὁ ἄνθρωπος ἀπομακρύνεται ἀπὸ τὸν Δημιουργό του, τὴν πηγὴ τῆς εἰρήνης. Ἡ δὲ Εὐρώπη καὶ ὁ λεγόμενος δυτικὸς κόσμος ἔχουν ἀπὸ χρόνια τώρα προδώσει τὸν Χριστὸ καὶ τρέχουν μανιωδῶς πίσω ἀπὸ τοὺς ψευδοθεοὺς τῶν διεστραμμένων παθῶν τους.

Ὅσο γιὰ τὴ Ρωσία, καὶ αὐτὴ θὰ ὑποστεῖ τὶς ἀναπόφευκτες συνέπειες τῆς ὑπερφροσύνης τῶν θρασύτατων ἡγετῶν της.