Ένα από τα πρώτα μέλη της ελληνικής αποστολής που συμμετείχε στις έρευνες για την αναζήτηση και τον ενταφιασμό των Ελλήνων νεκρών του αλβανικού μετώπου μιλάει στην «Κ».
Συνέντευξη: Σάκης Ιωαννίδης/ Κάμερα: Νίκος Κοκκαλιάς/ Μοντάζ: Μυρτώ Λεκατσά/ Επιμέλεια βίντεο: Γιάννης Παπαδόπουλος
ΠΗΓΗ: kathimerini.gr
Παρακολουθήστε την Κυριακή 1 Νοεμβρίου 2020 στις 19:00 από το διαδικτυακό κανάλι «Λόγος Παρακλήσεως» σε ζωντανή μετάδοση την εισαγωγική εκδήλωση του τομέως Επιστημόνων του «Μεγάλου Βασιλείου» στον εορτασμό των 200 χρόνων από τη μεγάλη εθνεγερσία και την εθνική παλιγγενεσία.
Α΄ Εισήγηση: Έτσι ζήσαμε – αναφορά στα 400 χρόνια σκλαβιάς
Επίχαρις Μιχαηλίδου, Φιλόλογος
Β΄ Εισήγηση: Η ελευθερία μας μέσα στις νέες συνθήκες ζωής
Αρχιμ. Απόστολος Τσολάκης, Θεολόγος-Φιλόλογος
Με μία ελληνική σημαία 800 τ.μ. τιμά την 28η Οκτωβρίου ο Δήμος Γλυφάδας για την επέτειο των 80 χρόνων από το Έπος του ΄40.
Η σημαία τοποθετήθηκε στην πλαγιά του Υμηττού, ώστε όλοι οι δημότες να μπορούν να τη βλέπουν, ειδικά φέτος, όπου η επέτειος εορτάζεται με λιτό τρόπο, λόγω του κορωνοϊού.
Όλο το μήνυμα του πιλότου της «Ζευς» έχει ως εξής:
«Ελληνίδες Έλληνες, από την Ορεστιάδα μέχρι τη Γαύδο και από τους Οθωνούς μέχρι το Καστελόριζο, να θυμάστε το πιο λακωνικό και ηχηρό μήνυμα της παγκόσμιας ιστορίας αποτελείται από δύο συλλαβές, ΟΧΙ. Ένα μήνυμα που θυμίζει σε όλους ότι η Δημοκρατία και η Ελευθερία είναι ιδεώδη ακατάλυτα που θα θριαμβεύουν όσο υπάρχουν αθάνατες Ελληνικές Ψυχές. Ψυχές τολμηρές πέρα από τις δυνάμεις τους ριψοκίνδυνες εν γνώση τους και αισιόδοξες στις δυσκολίες. Χρόνια πολλά Ελλάδα»
Ο Ν. Ντραμουντιανός διηγείται μία θαυμαστή εμπειρία του από τον πόλεμο του ’40:
«Ο λόχος μας πήρε διαταγή να καταλάβει ένα προχωρημένο ύψωμα νια προγεφύρωμα. Στήσαμε ταμπούρι μέσα στα βράχια. Μόλις τακτοποιηθήκαμε, άρχισε να πέφτει πυκνό χιόνι. Έπεφτε αδιάκοπα δύο μερόνυχτα κι έφτασε σε πολλά μέρη τα δύο μέτρα. Αποκλειστήκαμε από την επιμελητεία. Καθένας είχε τροφές στο σακίδιο του για μία ήμερα. Από την πείνα και το κρύο δεν λάβαμε πρόνοια «δια την αυριον» και τις καταβροχθίσαμε.
Από κει και πέρα άρχισε το μαρτύριο. Τη δίψα μας τη σβήναμε με το χιόνι, αλλά η πείνα μας θέριζε. Περάσαμε έτσι πέντε μερόνυχτα. Σκελετωθήκαμε.
Το ηθικό μας το διατηρούσαμε ακμαίο, αλλά η φύση έχει και τα όρια της.
Μερικοί υπέκυψαν. Το ίδιο τέλος περιμέναμε όλοι «υπέρ πίστεως και πατρίδος».
Τότε μία έμπνευση του λοχαγού μας έκανε το θαύμα! Έβγαλε απ’ τον κόρφο του μία χάρτινη εικόνα της Παναγίας, την έστησε στο ψήλωμα και μας κάλεσε γύρω του:
— Παλικάρια μου! είπε. Στην κρίσιμη αυτή περίσταση ένα θαύμα μόνο μπορεί να μας σώσει. Γονατίστε, παρακαλέστε την Παναγία, τη μητέρα του Θεανθρώπου, να μας βοηθήσει!
Πέσαμε στα γόνατα, υψώσαμε τα χέρια, παρακαλέσαμε θερμά. Δεν προλάβαμε να σηκωθούμε κι ακούσαμε κουδούνια. Παραξενευτήκαμε και πιάσαμε τα όπλα. Πήραμε θέση «επί σκοπόν».
Δεν πέρασε ένα λεπτό και βλέπουμε ένα πελώριο μουλάρι να πλησιάζει κατάφορτο. Ανασκιρτήσαμε! Ζώο χωρίς οδηγό να περνά το βουνό, μ’ ένα μέτρο χιόνι — το λιγότερο – ήταν εντελώς αφύσικο. Καταλάβαμε: Το οδηγούσε ή Κυρία Θεοτόκος. Την ευχαριστήσαμε όλοι μαζί ψάλλοντας σιγανά, μα ολόκαρδα, το «Τη υπερμάχω» και άλλους ύμνους της. Το ζώο είχε πάνω του μία ολόκληρη επιμελητεία από τρόφιμα: κουραμάνες, τυριά, κονσέρβες, κονιάκ και άλλα.
Πολλές κι απίστευτες κακουχίες πέρασα στον πόλεμο. Αλλ’ αυτή μου μένει αξέχαστη, γιατί δεν είχε διέξοδο. Την έδωσε όμως η Παναγία».
Θαύμα στο Μπούμπεση
Ζωντανό θαύμα της Παναγίας έζησαν στον ελληνοϊταλικό πόλεμο οι στρατιώτες του 51ου ανεξαρτήτου τάγματος, με διοικητή τον ταγματάρχη Πετράκη, στην κορυφογραμμή του Ροντένη, δεξιά της θρυλικής Κλεισούρας.
Κάθε βράδυ, από τις 22-1-41 και έπειτα, στίς 9.20 ακριβώς, το βαρύ ιταλικό πυροβολικό άρχιζε βολή εναντίον του τάγματος Πετράκη και του δρόμου, απ’ όπου περνούσαν τα μεταγωγικά. Πέρασαν ήμερες και το κακό συνεχιζόταν, δημιουργώντας εκνευρισμό και απώλειες. Τολμηροί ανιχνευτές των εμπροσθοφυλακών και αεροπόροι εξαπολύθηκαν μέχρι βαθιά στις ιταλικές γραμμές, αλλά επέστρεψαν άπρακτοι. Δεν μπορούσαν να εντοπίσουν τα ιταλικά πυροβόλα, ίσως γιατί οι Ιταλοί κάθε βράδυ τα μετακινούσαν.
Ήταν όμως απόλυτη ανάγκη να εντοπισθούν οι εχθρικές θέσεις. Ένα βράδυ του Φεβρουαρίου ακούστηκαν πάλι οι ομοβροντίες των ιταλικών κανονιών.
- Παναγία μου, φώναξε τότε ο ταγματάρχης εντελώς αυθόρμητα, βοήθησε μας! Σώσε μας απ’ αυτούς τους δαίμονες.
Αμέσως στο βάθος πρόβαλε ένα φωτεινό σύννεφο. Σιγά-σιγά σχημάτισε κάτι σαν φωτοστέφανο. Και κάτω απ’ αυτό μερικά ασημένια συννεφάκια σχημάτισαν τη μορφή της Παναγίας, η οποία άρχισε να γέρνει προς τη γη και στάθηκε σ’ ένα φαράγγι, ανάμεσα σε δύο υψώματα του Μπούμπεση. Το όραμα το είδαν όλοι στο τάγμα και ρίγησαν.
- Θαύμα! βροντοφώναξε ο ταγματάρχης.
- Θαύμα! Θαύμα! επανέλαβαν οι στρατιώτες και σταυροκοπήθηκαν.
Αμέσως έφυγε ένας σύνδεσμος με σημείωμα του Πετράκη νια την πυροβολαρχία του Τζήμα. Σε δέκα λεπτά βρόντησαν τα ελληνικά κανόνια και σε είκοσι εσίγησαν τα ιταλικά. Οι οβίδες μας είχαν πετύχει απόλυτα τον στόχο.
Ἀπευθυνόμενος ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος πρός τόν Πατραϊκό Λαό καί ὂχι μόνο, κατά τήν πανήγυρη τοῦ Ἁγίου Δημητρίου, τόσο στόν Ἑσπερινό, ὃσο καί στήν Θεία Λειτουργία, μέσω καί τοῦ τηλεοπτικοῦ διαύλου τῆς Ἱερᾶς Μητρόπολεως «Λύχνος» καί τοῦ ραδιοφωνικοῦ Σταθμοῦ τῆς Μητροπόλεως, ἐκάλεσε ὃλους νά ὑψώσουν στά μπαλκόνια τους τήν Ἑλληνική Σημαία, τό σύμβολο αὐτό τό ἁγιασμένο τοῦ Ἒθνους μας, τό ὁποῖο συμπυκνώνει στή θωριά του τήν πίστη στόν Θεό καί τήν ἀγάπη στήν Πατρίδα. Γιά τήν Ἁγία μας Ὀρθόδοξο πίστη καί τούς ἀγῶνες καί τίς θυσίες γι’ αὐτά τά ἰδανικά, ἀγωνίστηκαν διαχρονικά καί ἒχυσαν τό αἷμα τους οἱ Ἓλληνες, ὣστε ἐμεῖς νά εἲμαστε ἐλεύθεροι, ἐτόνισε ὁ Σεβασμιώτατος.
Ὁ Σταυρός στήν Σημαία τῆς Πατρίδος μας, δηλώνει τήν πίστη στόν ἀληθινό Θεό καί ὃτι ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι ἡ πεμπτουσία τοῦ βίου μας. Οἱ λωρίδες τῆς γαλανόλευκης σημαίνουν τόν ἀγῶνα γιά τήν ἐλευθερία, ὁ ὁποῖος πέρασε μέσα ἀπό θυσίες καί αἳματα ἡρώων καί μαρτύρων.
Αὐτά ὃλα πᾶνε μαζί. Οὑδείς δύναται νά τά ξεχωρίσῃ. Κρατῆστε τή Σημαία μας ψηλά καί τά ἰδανικά μας στήν καρδιά σας καί ἀναθρέψατε καί μεγαλῶστε τά παιδιά σας μέ τά νάματα τῆς Ἑλληνορθοδόξου Πατρίδος μας. Μόνο ἒτσι αὐτός ὁ τόπος θά ἒχῃ μέλλον.
Αυτό το ΟΧΙ στη σκλαβιά, επέλεξε να βροντοφωνάξει με τη θυσία του ο Κωνσταντίνος Κατσίφας, ΟΧΙ σε καθεστώτα που θέλουν περήφανους ανθρώπους να σκύβουν το κεφάλι, ΟΧΙ στην εξαφάνιση της εθνικής, πολιτιστικής και εκκλησιαστικής ταυτότητας ενός ολόκληρου λαού που παραμένει ελληνικός εδώ και χιλιάδες χρόνια. Με τη θυσία του έγινε η γέφυρα που ένωσε μια για πάντα τα νεαρά παλικάρια που έδωσαν το αίμα τους το 1940 για την Ελευθερία της Ελλάδας αλλά και των σκλαβωμένων τέκνων της και αναπαύονται στο νεκροταφείο του χωριού του, με τη σύγχρονη γενιά της Βορείου Ηπείρου που παλεύει να σταθεί όρθια στη γη των προγόνων της.
Λυπούμαστε που στις πρόσφατες συνομιλίες του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας στα Τίρανα, δεν τέθηκε (όπως προκύπτει από τις επίσημες δηλώσεις)το ζήτημα της δολοφονίας του Κωνσταντίνου Κατσίφα. Περιμένουμε από την πατρίδα μας να απαιτήσει εξηγήσεις από την αλβανική πλευρά για τις συνθήκες που οδήγησαν στο θάνατο του ομογενή μας και να σταθεί στο πλευρό της οικογένειάς του που απαιτεί δικαίωση. Καλούμε όλους τους Έλληνες, όπου γης, να τιμήσουν όπου βρίσκεται ο καθένας με μνημόσυνα, τη μνήμη του παλικαριού που έβαλε ξανά το Βορειοηπειρωτικό ζήτημα στο σπίτι του κάθε Έλληνα και στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας. Σε πείσμα μιας επιβαλλόμενης νοοτροπίας, που προωθεί ψεύτικους ήρωες και σαθρά πρότυπα ζωής, βροντοφωνάζουμε
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΚΑΤΣΙΦΑ Η ΜΝΗΜΗ ΑΓΗΡΩΣ!
Γράμμα από τη Μόροβα
Ο Τάσος Ρηγοπούλας, στρατευμένος στην Αλβανία το 1940, έστειλε από το μέτωπο το παρακάτω γράμμα στον αδελφό του.
«Αδελφέ μου Νίκο.
Σου γράφω από μια αετοφωλιά, τετρακόσια μέτρα ψηλότερη από την κορυφή της Πάρνηθας. Η φύση τριγύρω είναι πάλλευκη. Σκοπός μου όμως δεν είναι να σου περιγράψω τα θέλγητρα μιας χιονισμένης Μόροβας με όλο το άγριο μεγαλείο της. Σκοπός μου είναι να σου μεταδώσω αυτό που έζησα, πού το είδα με τα μάτια μου και πού φοβάμαι μήπως, ακούγοντας το από άλλους, δεν το πιστέψεις.
Λίγες στιγμές πριν ορμήσουμε για τα οχυρά της Μόροβας, είδαμε σε απόσταση καμιά δεκαριά μέτρων μια ψηλή μαυροφόρα να στέκει ακίνητη.
- Τίς ει (Ποιος είσαι); Μιλιά… Ο σκοπός θυμωμένος ξαναφώναξε: -Τίς ει;
Τότε, σαν να μας πέρασε όλους ηλεκτρικό ρεύμα, ψιθυρίσαμε: Η ΠΑΝΑΓΙΑ!
Εκείνη όρμησε εμπρός σαν να είχε φτερά αετού. Εμείς από πίσω της.
Συνεχώς την αισθανόμασταν να μας μεταγγίζει αντρειοσύνη. Ολόκληρη εβδομάδα παλέψαμε σκληρά, νια να καταλάβουμε τα οχυρά Ιβάν-Μόροβας.
Υπογραμμίζω πώς η επίθεση μας πέτυχε τους Ιταλούς στην αλλαγή των μονάδων τους. Τα παλιά τμήματα είχαν τραβηχτεί πίσω και τα καινούργια… κοιμόνταν! Το τί έπαθαν δεν περιγράφεται. Εκείνη ορμούσε πάντα μπροστά. Κι όταν πια νικητές ροβολούσαμε προς την ανυπεράσπιστη Κορυτσά, τότε η Υπέρμαχος έγινε ατμός, νέφος απαλό και χάθηκε».
Από το βιβλίο “Εμφανίσεις και Θαύματα της Παναγίας”,
έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου Ωρωπού
Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,
-Α-
Στήν τρισχιλιόχρονη ἱστορία του, τό Ἑλληνικό Ἔθνος δέν βρέθηκε τόσο ἑνωμένο – σάν «μιά γροθιά» - ὅσο τήν στιγμή, πού «ὑποβρύχιο ἀγνώστου ἐθνικότητος» ἐτορπίλλισε, στό λιμάνι τῆς Τήνου, τό εὔδρομο τοῦ Πολεμικοῦ μας Ναυτικοῦ «ΕΛΛΗ», πού βρισκόταν ἐκεῖ, γιά νά ἀποδώσῃ τιμές στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, κατά τήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς Της, στίς 15 Αὐγούστου 1940.
Ἡ Κυβέρνηση, θέλοντας νά διατηρήσῃ τήν οὐδετερότητά της, ἐχαρακτήρισε τό ὑποβρύχιο «ἀγνώστου ἐθνικότητος». Κι’ αὐτό, ἐνῷ κρατοῦσε στά χέρια της τά θραύσματα τῶν τορπιλλῶν, πού ἔδειχναν τήν ταυτότητα τοῦ πλοίου – δολοφόνου: ΙΤΑΛΙΚΗ!
-Β-
Ἀλλά τό ἔνστικτο τοῦ Λαοῦ μας κατάλαβε ἀπό την πρώτη στιγμή τήν πραγματικότητα. Καί κρύβοντας τόν πόνο του γιά τό πρωτοφανές ἐκεῖνο ἀνοσιούργημα, πίστευε ἀκράδαντα, ὅτι σύντομα θά ἔδινε τήν ἀπάντηση στούς θρασεῖς τολμητίες ἡ ὑβρισμένη «Παναγία τῆς Τήνου».
Ἔτσι, δέν ἦταν καθόλου παράξενο, ὅτι ὅταν τό πρωΐ τῆς 28ης Ὀκτωβρίου 1940, οἱ σειρῆνες ἀνήγγελλαν τήν ἐπίθεση τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας ἐναντίον τῆς Χώρας μας, καί οἱ καμπάνες τῶν Ἐκκλησιῶν καλοῦσαν τόν πληθυσμό σέ προσευχή, ὁ Λαός μας ξεχύθηκε στούς δρόμους, γιά νά διαδηλώσῃ τήν ἀπόφασή του ἤ νά ζήσῃ ἐλεύθερος ἤ νά πεθάνῃ γιά τήν Ἑλλάδα τήν πολυαγαπημένη Πατρίδα του.
-Γ-
Όπως είχε σχολιάσει πολύ πετυχημένα προ μερικών μηνών ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, για το θέμα της πολεμικής κατά της Θείας Κοινωνίας: «κάποιοι πρέπει να ξεπεζέψουν από κάποιο καλάμι».
Το κακό όμως είναι ότι δεν ξεπεζεύουν. Και όχι μόνο δεν ξεπεζεύουν αλλά γίνονται ολοένα και προκλητικότεροι.
Πολυάριθμα ενημερωτικά sites και δελτία ειδήσεων, άρπαξαν για μια ακόμη φορά την δημοσιογραφική ρομφαία «κοινωνικής ευθύνης» και «υπεράσπισης» της δημόσιας υγείας, για να απονείμουν αυτό το είδος «δικαιοσύνης», που ονομάζεται «λέμε για να πούμε» ή «λέμε για να αρέσουμε» ή «να ‘χαμε να λέγαμε»…
Με υψηλές δόσεις επίπλαστης κορεκτίλας, κατακεραύνωσαν τον Μητροπολίτη Σερβιών και Κοζάνης Παύλο, επειδή… τόλμησε να καλέσει από τον Άμβωνα τους πιστούς απλά να κοινωνήσουν!
Και έτσι, το χιλιοπαιγμένο – στον καιρό της πανδημίας – εργάκι, ξεκίνησε να προβάλλεται ξανά στο κοινό, στοχοποιώντας για πολλοστή φορά το Μυστήριο της Θείας Κοινωνίας. Πηχυαίοι τίτλοι και βαρύγδουπα βίντεο σε κανάλια, αναφέροντας τον Μητροπολίτη που «προκαλεί», που «προκάλεσε σάλο», που προκάλεσε «οργή», που είναι «επικίνδυνος»!
Και τι είπε ο… «επικίνδυνος» Μητροπολίτης;
«Να ‘ρθείτε τώρα, να φέρετε τα παιδάκια σας κι εσείς κάποιοι, να κοινωνήσουν και να κοινωνήσετε. Από την ίδια λαβίδα. Γιατί το πιστεύετε ότι εκεί είναι το σώμα και το αίμα του Κυρίου. Όποιοι αμφισβητούν το σώμα και αίμα του Κυρίου, το βλασφημούν. Όποιοι και όποιες αμφιβάλλουν ότι είναι σώμα και αίμα Χριστού, να μην έρχονται, να μην πλησιάζουν».
Τι μεμπτό είπε ο Μητροπολίτης λοιπόν; Γιατί τόσος κλαυθμός και οδυρμός από τους αυτόκλητους «Ρομπέν» της… υγειονομίας;
Γιατί προκαλούν οργή τα λόγια του; Έκανε κάτι παράνομο; Παρότρυνε τον κόσμο προς κάποια παρανομία; Την τελευταία φορά που τσεκάραμε, η Θεία Κοινωνία δεν ήταν παράνομη. Αν άλλαξε κάτι και δεν το πήραμε χαμπάρι, παρακαλούμε πολύ τους «Ρομπέν» να μας ενημερώσουν…
Μήπως είναι κακό που προέτρεψε τον κόσμο να πάει να κοινωνήσει; Αυτή δεν είναι η αποστολή που έχει αναλάβει να φέρνει εις πέρας μέσα από το λειτούργημα του; Αυτή είναι.
Δεκάδες χιλιάδες κόσμου έχουν κοινωνήσει από τα μέσα Μαΐου που άνοιξαν οι εκκλησίες, έως και σήμερα. Αυτό γίνεται κάθε Κυριακή στους Ναούς: ιερείς κοινωνούν πιστούς. Θέλησε να κάνει τίποτε καινούργιο ο Μητροπολίτης, εκτός από αυτό που γίνεται σε όλη την Ελλάδα κάθε Κυριακή και δεν το καταλάβαμε; Ας μας διαφωτίσουν οι κύριοι που εκτός από δημοσιογράφοι, μάλλον είναι και λοιμωξιολόγοι και κατιτίς από χωροφύλακες.
Ο Μητροπολίτης Κοζάνης τόνισε πως οι πιστοί θα κοινωνήσουν από την ίδια λαβίδα. Υπάρχει κάτι νεότερο και εδώ; Με αυτόν τον τρόπο κοινωνούν τους πιστούς οι ιερείς τόσους μήνες. Και όχι μόνο τόσους μήνες αλλά τόσους αιώνες. Για ποιο λόγο τους πατήθηκε ο κάλος ξαφνικά τώρα;
Έχουν να παραθέσουν κάποιο επίσημο στοιχείο που να τους ανησυχεί; Παρατήρησαν καμιά εκτίναξη κρουσμάτων μέσα από εκκλησιάσματα και δεν το γνωρίζουμε;
Μήπως – έτσι όπως πηγαίνει η δουλειά – όποιος πιστεύει στον Θεό και τον διακηρύττει δημόσια θα διώκεται ποινικά και δημοσιογραφικά για… διασπορά ψευδών ειδήσεων;;;
Μήπως ο Μητροπολίτης που κατέθεσε την πίστη του πως η Θεία Κοινωνία είναι Σώμα και Αίμα Χριστού, θα κατηγορηθεί πως διαδίδει… fake news;
Μόνο αυτό δεν έχουμε δει και ακούσει ακόμα!
Αυτός είναι ο πραγματικός Σκοταδισμός! Το να λοιδορείται από τα συστημικά μέσα η δημόσια έκφραση της πίστης! Το να διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους οι α λα καρτ «δικαιωματιστές», με αυτούς που απλά ασκούν το ΔΙΚΑΙΩΜΑ της θρησκευτικής ελευθερίας!
Τα μέσα ενημέρωσης που… φωνάζουν τώρα για τον «προκλητικό» Μητροπολίτη, είναι τα ίδια που κουνούσαν «δημοκρατικά σημαιάκια» όταν μαζεύτηκαν 15.000 άτομα έξω από το Εφετείο, για να ακούσουν την απόφαση της δίκης της Χ.Α. Η περιβόητη «νίκη της Δημοκρατίας» ήταν το μόνο που τους απασχολούσε!
Εκείνο το συνωστισμένο πλήθος δεν ήταν προκλητικό σύμφωνα με τους «υπέρμαχους» της υγειονομίας, αλλά ένας Μητροπολίτης που είπε ό, τι ακριβώς λέει κάθε Κυριακή, χαρακτηρίστηκε επικίνδυνος!
Ας ξεκαβαλήσουν λοιπόν το καλάμι, όσοι συμπεριφέρονται με τέτοια υποκρισία. Η δουλειά τους είναι να μεταφέρουν ειδήσεις και να τις αφήνουν στην κρίση του αναγνώστη/τηλεθεατή. Όχι να διαμορφώνουν τεχνητό κλίμα για να περάσουν αυτά που θέλουν. Όχι να λασπολογούν επιλεκτικά, και μάλιστα χωρίς ούτε ένα σοβαρό επιχείρημα.
Φτάνει πια.
Ελευθέριος Ανδρώνης
sportime.gr 19/10/2020
Με αφορμή την σημερινή εορτή του Οσίου Χριστοδούλου του εν Πάτμω, 21 Οκτωβρίου, η διαδικτυακή εκπομπή «Διάκονοι της Ορθοδόξου Υμνολογίας» είναι αφιερωμένη στο μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο, 1939 – 2008 και κυρίως στη μουσική του δεινότητα καθότι ήταν σπουδαίος μουσικός, βαθύς γνώστης της Βυζαντινής Εκκλησιαστικής Μουσικής και αριστούχος πτυχιούχος του Ωδείου Αθηνών.
Άριστος λειτουργός ο ίδιος και κατ’ εξοχήν λειτουργικός άνθρωπος ο Μακαριστός Χριστόδουλος, πιστός στην παράδοση, επέβαλε τη Τάξη στις Ιερές Ακολουθίες αφού πρωταρχικό μέλημά του υπήρξε η τόνωση της λειτουργικής ζωής.
Όπως είχε γράψει ο ίδιος χαρακτηριστικά, «Eκείνο δια το οποίον δικαιούται ασφαλώς να καυχάται η Ορθόδοξος Εκκλησία μας είναι η θεία Λατρεία της. Καμμία άλλη Εκκλησία δεν έχει τον λατρευτικόν πλούτον της Ορθοδοξίας, όστις αποτελεί ταυτοχρόνως και την δόξαν αυτής. Είναι θησαυρός αμυθήτου αξίας, πραγματικόν διδασκαλείον θεϊκής μυσταγωγίας, ενσάρκωσις του Μυστηρίου του Ιησού Χριστού, τόπος μυστηρίου και «βαλανείον πνευματικόν» κατά την χαρακτηριστικήν έκφρασιν του ιερού Χρυσοστόμου. Η πλούσια και παλμώδης Λατρεία μας είναι η αναπνοή της Εκκλησίας μας».
Στην παρούσα εκπομπή έχουμε διάφορους ύμνους από τη λειτουργική ζωή της Εκκλησίας μας ερμηνευμένοι με τη χαρακτηριστική φωνή του.
Ως ένας απλός παπάς που είχε την ευλογία να λάβει από τα χέρια του τον δεύτερο βαθμό της Ιεροσύνης, η παρούσα εκπομπή είναι ένα μικρό λιβανωτό για τη ψυχή του.
Καλό Παράδεισο.
Αρχιμ. Ειρηναίος Νάκος
Γεν. Διευθυντής Ιδρύματος Μουσικής Ι.Α.Α.
Αθώο έκρινε το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Κέρκυρας, τον Μητροπολίτη Κέρκυρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων, κ. Νεκτάριο, που δικαζόταν, για δύο υποθέσεις.
Η πρώτη αφορούσε την κατηγορία της παραβίασης της Πράξης Νομοθετικού Περιεχομένου και της κοινής υπουργικής απόφασης (ΚΥΑ) καθώς είχε τελέσει τη θεία λειτουργία της Κυριακής των Βαΐων και τη λιτάνευση του σκηνώματος του Αγίου Σπυρίδωνος με την παρουσία περισσότερων πιστών από όσους προβλέπονταν από την ΚΥΑ.
Η δεύτερη υπόθεση αφορούσε την τοποθέτησή του, κατά τη διάρκεια του κηρύγματός του, ανήμερα της 25ης Μαρτίου, όπου φερόταν να καλεί τους πιστούς «να παρακάμψουν τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας, εκδίδοντας έγγραφο κίνησης στο οποίο να αναφέρουν ότι βγαίνουν για άσκηση, αλλά στην πραγματικότητα, να πηγαίνουν στις εκκλησίες για να λάβουν τη Θεία Κοινωνία».
«Σήμερα η δικαιοσύνη ιερούργησε. Όπως ακριβώς είπα και στην απολογία μου, ότι όταν λειτουργώ δεν μπορώ να έχω το νου μου πουθενά αλλού παρά μόνο στον Θεό τον οποίο λειτουργώ. Τους είπα ότι και το ίδιο διακόνημα κάνετε και εσείς. Διότι η δικαιοσύνη δεν είναι ανθρώπινο αγαθό αλλά θείο. Θέλω να πιστεύω πως πάνω από τους ανθρώπινους νόμους, λειτουργούν οι νόμοι του Θεού. Και νομίζω πως σήμερα αυτό πρυτάνευσε. Λειτούργησε ο νόμος του Θεού. Θεωρώ αυτή τη δικαίωση στο ταπεινό μου πρόσωπο και ως προς τις δύο κατηγορίες, ότι δικαιώθηκε η εκκλησία, δικαιώθηκε η Κέρκυρα, δικαιώθηκαν οι προσδοκίες όλου του κερκυραϊκού λαού» δήλωσε μεταξύ άλλων, κ. Νεκτάριος, που ευχαρίστησε ιδιαίτερα, όλους τους πιστούς και τον ιερατικό κλήρο, που έδειξαν την ένθερμη συμπαράστασή τους στο πρόσωπό του.
Ο Άγιος Λουκάς ο Ευαγγελιστής καταγόταν από την Αντιόχεια της Συρίας και η εθνικότητα του ήταν Ελληνική.
Ο Άγιος Λουκάς, ήταν γιατρός στο επάγγελμα, όμως γνώριζε πολύ καλά τη ζωγραφική τέχνη. Μάλιστα σε αυτόν αποδίδονται οι πρώτες εικόνες της Θεοτόκου με τον Ιησού Χριστό βρέφος στην αγκαλιά της (μία υπάρχει μέχρι σήμερα στη Μονή του Μεγάλου Σπηλαίου), καθώς και αυτές των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Στη χριστιανική πίστη κατηχήθηκε από τον Απόστολο Παύλο, τον οποίο συνάντησε στη Θήβα και έκτοτε αφοσιώθηκε στο κήρυγμα του Ευαγγελίου. Περιόδευσε στη Δαλματία, Ιταλία, Γαλλία, Αχαΐα, Βοιωτία κ.α. Συνέγραψε το τρίτο κατά σειρά Ευαγγέλιο της Καινής Διαθήκης, καθώς και τις πράξεις των Αποστόλων.
Λέγεται ότι πέθανε με μαρτυρικό θάνατο (κατ’ άλλους ειρηνικά σε ηλικία 80 ετών), και το 357 μ.Χ., το λείψανο του μετακομίσθηκε στην Κωνσταντινούπολη, στο ναό των Αγίων Αποστόλων.
www.dogma.gr
Στις 19 Οκτωβρίου, στις 11 το πρωί, θα λάβει χώρα η δίκη του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κερκύρας κ. Νεκταρίου στο Μονομελές Πρωτοδικείο Κέρκυρας.
Εναντίον του Μητροπολίτου έχουν σχηματιστεί οι περιβόητες δικογραφίες για παραβίαση Κοινών Υπουργικών Αποφάσεων αλλά και για δηλώσεις που έκανε κατά τη διάρκεια της καραντίνας, προτρέποντας τον κόσμο να μεταλάβει κατά το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας.
Θυμίζουμε, ότι, μεταξύ άλλων, η αυτόφωρη διαδικασία είχε κινηθεί με εντολή του Εισαγγελέα της Κέρκυρας κατόπιν παραγγελίας του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου για όσα έγιναν την Κυριακή των Βαΐων κατά την τέλεση της λειτουργίας στον Ιερό Ναό του Αγίου Σπυρίδωνα.
Ενόψει της προσεχούς δίκης του, ο Μητροπολίτης Κέρκυρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων Νεκτάριος παραχώρησε συνέντευξη στο Πρακτορείο Ορθοδοξία.
Εκεί, ο Μητροπολίτης Νεκτάριος δήλωσε ότι «καλούμαι λοιπόν τη Δευτέρα να δώσω λόγο. Χαίρομαι όμως, για αυτό το οποίο μου επεφύλαξε ο Θεός τώρα στο τέλος της ζωής μου, να βρεθώ και να έχω μια εμπειρία από τα δικαστικά έδρανα και κυρίως στο εδώλιο του κατηγορουμένου για να απολογηθώ, όχι για κάτι το οποίο εγώ διέπραξα, δηλαδή δεν διέπραξα ούτε την κλοπή, ούτε την διαφθορά… Απλώς έκανα το καθήκον μου» τονίζει και προσθέτει: «Άλλοι είναι οι νόμοι του Θεού και άλλοι είναι οι ανθρώπινοι νόμοι. Εκεί υπάρχει μία σύγκρουση εσωτερική για έναν Κληρικό, για έναν Μοναχό και κυρίως για έναν Επίσκοπο διότι, η λεγόμενη αρχιερατική μας συνείδηση δεν μας επιτρέπει να κάνουμε εκπτώσεις στην ζωή την πνευματική, στη ζωή της πίστεως».
Αναφερόμενος στην εκδίκαση της υπόθεσης, την ερχόμενη Δευτέρα ο Μητροπολίτης υπογράμμισε: «Δεν μπορώ να προβλέψω κάτι, ούτε να προκαταβάλω την δικαιοσύνη» και επανέλαβε ότι σέβεται τη δικαιοσύνη. Κλείνοντας σημείωσε ότι «μέσα μου δεν μπορώ να κάνω εκπτώσεις ως προς την πίστη μου, ως προς την λατρεία και ως προς την αγάπη μου για τον Θεό».
«Αξίζει να σταματήσουμε για μια στιγμή για να προσέξουμε ιδιαίτερα αυτό το «χαρούμενο πνεύμα» στην ζωή του Οσίου. Ήταν η χαρακτηριστική του ιδιότητα, ιδιαίτερα αργότερα.
Αλλά ακόμη και αυτό το δώρο της χάριτος δεν το επέτυχε δίχως αγώνα, παρόλο ότι ήταν τόσο σωτήριο για τις βασανισμένες ψυχές όλων εκείνων που αργότερα συνέρρεαν δίπλα του. Υπάρχει λόγος να σκεφθούμε ότι το πνεύμα της ακηδίας του έκανε επίθεση στην αρχή της μοναχικής του ζωής.
«Είναι δύσκολο», λέει, «να αποφύγει αυτήν την ασθένεια κάποιος που μόλις έχει αρχίσει την μοναχική του ζωή, διότι είναι η πρώτη που του επιτίθεται. Επομένως, πριν από όλα πρέπει κανείς να φυλάγεται από αυτήν».
«Συμβαίνει μερικές φορές κάποιος που βρίσκεται σε αυτήν την κατάσταση του πνεύματος να σκέφτεται ότι θα ήταν πιο εύκολο για αυτόν να καταστραφεί ή να στερηθεί από κάθε αίσθημα και συνείδηση, παρά να παραμείνει περισσότερο σε αυτήν την ανεξήγητα βασανιστική κατάσταση του πνεύματος.
Πρέπει να προσπαθήσει κανείς να βγει από αυτήν όσο το δυνατόν συντομότερα. Φυλάξου από το πνεύμα της ακηδίας, γιατί αυτό γεννά κάθε κακό». «Χιλιάδες πειρασμοί πηγάζουν από αυτό: ταραχή, θυμός, μομφή, γογγυσμός του ανθρώπου για την μοίρα του, ρυπαροί λογισμοί, συνεχής αλλαγή τόπου»…
…«Η ψυχή, γεμάτη από την λύπη και γινόμενη ως παράφρων και έξω από τα λογικά της, είναι ανίκανη να δεχθεί με ηρεμία μία καλή συμβουλή ή να απαντήσει ταπεινά σε ερωτήσεις που της γίνονται».
Ίσως σκεφθούμε ότι το κακό πνεύμα της μελαγχολίας (ακηδίας) επιτέθηκε ακόμα και στον Όσιο. Αλλά αυτός αμέσως και αποφασιστικά βρήκε τον τρόπο να διαφύγει από αυτό. Το πρώτο «φάρμακο» «με την βοήθεια του οποίου σύντομα βρίσκει κανείς παρηγοριά στην ψυχή του» είναι «η πραότητα της καρδιάς», όπως διδάσκει ο Άγ. Ισαάκ ο Σύρος.
Άλλη θεραπεία βρήκε στην εργασία και στους αγώνες. «Αυτή η αρρώστια θεραπεύεται με προσευχή, αποχή από την αργολογία, με εργόχειρο, ανάλογα με τη δύναμη του καθενός, με την ανάγνωση του Λόγου του Θεού και με την υπομονή∙ γιατί γεννιέται από την δειλία, την ραθυμία και την αργολογία».
Και οι δύο αυτοί τρόποι οδηγούν πάνω απ’ όλα στην απλή, αγόγγυστη εκπλήρωση της υπακοής. Εδώ υπάρχει και ταπείνωση και αγώνας. «Πάνω απ’ όλα», έλεγε ο Όσιος, «ο δόκιμος πρέπει να καταπολεμά την μελαγχολία (ακηδία) με αυστηρή και άνευ αντιρρήσεων εκπλήρωση όλων των καθηκόντων που του έχουν αναθέσει.
«Όταν οι ασχολίες σου μπουν σε πραγματική σειρά, τότε η ανία δεν θα βρει πουθενά τόπο στην καρδιά σου. Οι άνθρωποι που έχουν πλήξη είναι εκείνοι που η ζωή τους δεν είναι σε τάξη. Και έτσι η υπακοή είναι το καλύτερο φάρμακο εναντίον αυτής της επικίνδυνης αρρώστιας». Και όλα αυτά μαζί οδηγούν στην τελευταία θεραπεία των πνευματικών ασθενειών – την απάθεια.
«Όποιος έχει νικήσει τα πάθη του έχει κατανικήσει και την θλίψη»…
Από το βιβλίο «Ο Άγιος Σεραφείμ του Σαρώφ – Πνευματική Βιογραφία»,
Αρχιμανδρίτου π. Λάζαρου Μουρ, Εκδόσεις “Άθως”
Το αίσθημα ιδιοκτησίας δένεται συχνά με την αγάπη. Επειδή αγαπούμε, θεωρούμε πως ο άλλος έχει υποχρέωση να είναι δικός μας, να μας ανήκει. Σκεφτόμαστε συναισθηματικά. Αφού εγώ δίνω τα πάντα, σημαίνει ότι έχω δώσει την ελευθερία μου στον άλλο.
Επομένως κι εκείνος αυτό καλείται να κάνει. Να εκτιμήσει την αγάπη που του προσφέρω και να μην σκεφτεί ότι μπορεί να φύγει από κοντά μας. Η ιδιοκτησία γίνεται απαίτηση αποκλειστικότητας. Κι αυτό περνά και στα παιδιά μας. Δεν τα μεγαλώνουμε για να είναι ελεύθερα και να προχωρήσουν με βάση τους δικούς τους στόχους. Ασυναίσθητα, από αγάπη υπερπροστατευτική, παραμένουν πάντοτε οι υπάρξεις που μας έχουν ανάγκη. Έτσι θέλουμε να τα ελέγχουμε και χρησιμοποιούμε κάθε τρόπο: την πειθώ, αλλά και την χειριστικότητα. Τον τονισμό ότι κανείς δεν τα αγαπά όπως εμείς, που προφανώς έχει και ψήγματα αλήθειας, αλλά δεν μπορεί να παρατείνεται στον χρόνο. Την εκμετάλλευση της θέσης μας έναντί τους, κυρίως την οικονομική μας δύναμη. Κάποτε και ένα αίσθημα ασφάλειας που είναι φυσικό να προσφέρουμε, αν και όλα δένονται στον μανδύα της συνήθειας που σκεπάζει την όρεξη του ανθρώπου να χτίσει κάτι καινούργιο, να ενηλικιωθεί αυθεντικά, να παραιτηθεί από ό,τι αισθάνεται βέβαιο.
Ο ασκητικός λόγος μάς συγκλονίζει. Ό,τι σου ανήκει ή θέλεις να σου ανήκει, σου φέρνει λύπη, κάποτε μεγαλύτερη από την χαρά. Είσαι όμως κολλημένος σ’ αυτό, έχεις εξάρτηση, προσπάθεια. Το αγαπάς και το θεωρείς αναγκαίο για την δική σου πορεία. Η ψυχή σου δεν μπορεί να πορευθεί ελευθερωμένη από αυτό, είτε είναι υλικό στοιχείο, είτε συνήθεια, είτε άνθρωπος. Προφανώς οι ανθρώπινες σχέσεις φέρνουν αλληλεξαρτήσεις. Άλλωστε ταπεινωνόμαστε μέσα από αυτές. Η δυσκολία έγκειται όταν κάνουμε τον άλλον ή τα αγαθά μας ή τον κόσμο μικρό θεό. Όταν η λύπη μας ρίχνει στην απόγνωση. Μας κρατά δεμένους καρδιακά και δεν μας αφήνει να ανοιχτούμε στον αληθινό μας προορισμό.
Ο άνθρωπος έχει κληθεί να ζει την ελευθερία τού κατ’ εικόνα του Θεού. Αυτή προϋποθέτει εμπιστοσύνη στο θεϊκό θέλημα. Μάτωμα της καρδιάς να μην μείνει στα πρόσκαιρα, ακόμη κι αν αυτά έχουν να κάνουν με τον συνάνθρωπο. Είναι ωραίο να αγαπάς. Να δίνεις και να κάνεις τον άλλον χαρούμενο. Πιο ωραίο όμως είναι να αφήνεσαι στην αγάπη του Θεού και να είσαι έτοιμος να πορευτείς ακόμη και στην οδό της απεξάρτησης από εκείνους και από όσα αγαπάς. Άλλωστε κανείς και τίποτα δεν είναι δικά μας. Μόνο η κοινωνία με τον Θεό.
π. Θεμιστοκλής Μουρτζανός
Δημοσιεύθηκε στην "Ορθόδοξη Αλήθεια"
στο φύλλο της Τετάρτης 14 Οκτωβρίου 2020
της Αθηνά Λινού | Καθημερινή
Ο καθηγητής Francis Collins είναι ο μακροβιότερος διευθυντής του NIH (National Institutes of Health). Είναι επικεφαλής σε πάνω από 20.000 εργαζομένους και ερευνητές στα 27 ινστιτούτα του οργανισμού.
Είναι το «αφεντικό» του Dr Fauci που είναι διευθυντής ενός από αυτά τα ινστιτούτα και επικεφαλής της προσπάθειας αντιμετώπισης του κορωνοϊού στις ΗΠΑ.
Ο Dr Collins, υπεύθυνος για τη διαχείριση του ετήσιου προϋπολογισμού του NIH ύψους 43 δισεκατομμυρίων δολαρίων και των επιπλέον τριών δισεκατομμυρίων που πρόσφατα πήρε ειδικά για την έρευνα στην πανδημία, έχει αφοσιωθεί πλέον στην ανακάλυψη του εμβολίου και της θεραπευτικής αντιμετώπισης της COVID-19.
Πριν από λίγους μήνες οργάνωσε την ομάδα ACTIV (Accelerating COVID-19 Therapeutic Interventions and Vaccines), που αποτελείται από 18 μεγάλες εταιρείες, το CDC (Centers for Disease Control and Prevention) και άλλους οργανισμούς, με σκοπό να επιταχύνει τη διάγνωση, τη θεραπεία και τα εμβόλια για τον κορωνοϊό.
«Συγχρόνως όμως εργαζόμαστε για να καταλάβουμε τι γίνεται με το παράξενο σύνδρομο στα παιδιά, πώς θα προστατεύσουμε την ψυχική υγεία των ανθρώπων.
Τους φόβους τους μήπως προσβληθούν από τον ιό, μήπως καταστραφούν οικονομικά. Πρέπει να τα καταλάβουμε αυτά και να στηρίξουμε τον κόσμο».
Ο Dr Collins έγινε παγκοσμίως γνωστός όταν, ως διευθυντής του Εθνικού Κέντρου του NIH για την έρευνα του γονιδιώματος του ανθρώπου, ολοκλήρωσε με επιτυχία το έργο το 2004.
Ο πρόεδρος Ομπάμα αναγνωρίζοντας την προσφορά του στη γενετική και στην ιατρική έρευνα τον επέλεξε ως διευθυντή πλέον όλου του ΝΙΗ, θέση στην οποία τον διατήρησε και ο σημερινός πρόεδρος Τραμπ.
Η προ COVID-19 προσφορά του Dr Collins, εκτός από την ανακάλυψη του ανθρώπινου γονιδιώματος, περιλαμβάνει την έρευνα BRAIN (Brain Research through Advancing Innovative Neurotechnologies), την Cancer Moonshot και την έρευνα για την Ιατρική Ακριβείας (Precision Medicine).
Εκτός από κορυφαίος επιστήμονας, ο Dr Francis Collins είναι και ένας βαθιά θρησκευόμενος άνθρωπος.
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος προαναγγέλλει την διαδικτυακή πραγματοποίηση του Θ’ Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου κατά την Παρασκευή 16 και το Σάββατο 17 Οκτωβρίου 2020, με θέμα: «Τα Οικονομικά του Αγώνος- Η επίτευξη και η αναγνώριση της Ελληνικής Ανεξαρτησίας».
Οι εργασίες του Θ’ Διεθνούς Επιστημονικού Συνεδρίου θα εκκινήσουν την Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2020 με το εναρκτήριο Μήνυμα του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στις 17:00.
Στη διάρκειά του θα ανακοινωθούν Εισηγήσεις από 32 διακεκριμένους Ακαδημαϊκούς και Πανεπιστημιακούς Διδασκάλους, φιλίστορες Ερευνητές, καθώς και Εκπροσώπους του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων και της Αγιωνύμου Αθωνικής Πολιτείας.
Η παρακολούθηση του Συνεδρίου θα είναι εφικτή στις ακόλουθες ηλεκτρονικές διευθύνσεις, όπου αυτό θα αναμεταδίδεται ζωντανά.
«Την περίοδο αυτή που οι ζωντανές θεατρικές παραστάσεις δυσκολεύουν λόγω της πανδημίας, θελήσαμε να φτιάξουμε ένα site με ηχογραφημένες αναγνώσεις κειμένων από εμάς και από άλλους συναδέλφους μας ηθοποιούς και καλλιτέχνες. Κειμένων που αξίζει κατά τη γνώμη μας να ακουστούν αλλά και παραπομπές σε βίντεο, εικόνες και κείμενα που θα θέλαμε να μοιραστούμε. Μαζί με την ομάδα εθελοντών, φίλων της «ΓΑΛΙΛΑΙΑΣ», δημιουργήσαμε την ιστοσελίδα «www.toanagnostikotisgalilaias.gr» που είναι διαθέσιμη για το κοινό από τις 10 Οκτωβρίου στις 18.00, για να στηρίξουμε την αγαπημένη μας «ΓΑΛΙΛΑΙΑ».
Όλια Λαζαρίδου, Αμαλία Μουτούση
Μέσα από την σελίδα, θα παρέχεται η δυνατότητα, για όποιον το επιθυμεί, να συμβάλει οικονομικά στην ενίσχυση της ΜΑΦ «ΓΑΛΙΛΑΙΑ».
... Τι συμβαίνει με μας, δεχόμαστε το μήνυμα και αυτό καρποφορεί μέσα μας;
Πως μπορεί το μήνυμα να μας αγγίξει; Θυμάμαι έναν Ρώσο ιερέα να μου λέει· «μελετώ καθημερινά το Ευαγγέλιο και πολύ σπάνια η ζωή μου ανταποκρίνεται σ’ αυτό. Αλλά το μελετάω καθημερινά γιατί δεν γνωρίζω ποτέ κατά πόσο σήμερα, αύριο η κάποια άλλη ημέρα θα είμαι η άγονη πλευρά του δρόμου η τα αγριόχορτα, κατά πόσο τούτος ο λόγος θα πέσει σε ένα μικρό κομμάτι γης μέσα μου, ικανό να τον δεχτεί και να φέρει καρπούς».
Δεν είναι τόσο απλό, τόσο ενθαρρυντικό; Όλοι μας βρισκόμαστε και στις τρεις περιπτώσεις που περιγράφονται στην παραβολή του Ευαγγελίου· αλλά εάν δώσουμε μια ευκαιρία στον Κύριο που μιλάει, στον Κύριο που διαβαίνει από την ζωή μας, που κρούει την πόρτα της καρδιάς μας – από καιρό σε καιρό θα δεχτούμε το μήνυμα με χαρά· με τον καιρό, θα φθάσει στο βάθος της καρδιά μας, στον πυρήνα της ζωής μας και θα είναι η απάντηση που θα την αλλάξει.
Επομένως, ας ακούμε μέρα με τη μέρα τα λόγια του Ευαγγελίου· ας ακούμε τη φωνή της συνείδησής μας, ας ακούμε τι μας λέει ο βαθύτερος εαυτός μας για την ζωή, την αλήθεια, την πραγματικότητα· και από καιρό σε καιρό, θα έχουμε το γόνιμο έδαφος που να μπορεί να φέρει καρπούς.
Αυτή η παραβολή, η τόσο απλή, η τόσο ξεκάθαρη, αν μοναχά την εφαρμόσουμε, μπορεί να είναι το ξεκίνημα μιας νέας ζωής.
Οι περισσότεροι γονείς στο άκουσμα περί κατηχητικών σχολείων δείχνουν μια αποστροφή αδικαιολόγητη. Ταυτόχρονα οι ίδιοι έχουν ήδη από την τάξη του νηπιαγωγείου σχηματίσει την καλύτερη γνώμη για τα παιδιά τους. Το παιδί μου είναι έξυπνο, καλό, κοινωνικό, έχει κάτι το ιδιαίτερο. Φράσεις που ακούμε συχνά σε συναναστροφές με άλλους γονείς. Πολλές φορές όμως ζούμε σε μια ψευδαίσθηση, σε μια ουτοπία. Φανταζόμαστε το παιδί μας ως μελλοντικό δικηγόρο, ως γιατρό ακόμη και ως πρωθυπουργό με οικονομική πάντοτε ευχέρεια. Δυσκολευόμαστε να δούμε το παιδί μας απλά ευτυχισμένο, σε ένα ασφαλές οικογενειακό περιβάλλον, περιστοιχισμένο από καλοπροαίρετους ανθρώπους και με έναν καλό σύντροφο στο πλάι του. Στη διάρκεια όμως της σχολικής ζωής του δημοτικού σχολείου έρχονται και τα πρώτα σύννεφα προβληματισμού για τη συμπεριφορά του παιδιού μας. Η δασκάλα θα μας καλέσει και τότε θα ακούσουμε για πρώτη φορά ότι το παιδί μας έχει ενδείξεις παραβατικής συμπεριφοράς (που δεν έχουν να κάνουν με θέματα που αφορούν την επίδραση ψυχολογικών και ψυχο-κοινωνικών προβλημάτων της οικογένειας στην εμφάνιση παραβατικής συμπεριφοράς από τα παιδιά, όπως για παράδειγμα γονείς σε διάσταση ή γονείς χωρισμένοι, γονέας/ γονείς που κακοποιούν τα παιδιά κ.λπ).
Η αγωγή που δίδεται από το σπίτι στα παιδιά στις περισσότερες περιπτώσεις είναι η αγωγή της κοσμικής ζωής και της ευμάρειας με χαλαρούς ελέγχους και έλλειψη επικοινωνίας. Θέλουμε πάντα να δίδουμε στα παιδιά μας τα καλύτερα χωρίς στερήσεις ενώ αυτό στην πραγματικότητα δημιουργεί ανεξέλεγκτες καταστάσεις στην ψυχοσύνθεση του παιδιού και έχει ως συνέπεια να νομίζει ότι μπορεί να κάνει και να αποκτά ό, τι θέλει εύκολα και γρήγορα.
Πολλά από τα παιδιά που βίωσαν την αληθινή χαρά σε κάποιο κατηχητικό σχολείο της ενορίας τους, άλλαξαν με τον καιρό νοοτροπία και άρχισαν να βλέπουν τη ζωή κυριολεκτικά με άλλα ¨μάτια¨. Τα παιχνίδια τους π.χ. από βίαια και μοναχικά έγιναν πιο ομαδικά με περισσότερο ενδιαφέρον.
Τα μαθήματα γίνονται συνήθως σε χώρο του ναού με την επιτήρηση του υπευθύνου ιερέως νεότητας και από εξαίρετους κατηχητές/ριες διορισμένους από την εκάστοτε Μητρόπολη ή Αρχιεπισκοπή. Πολλοί γονείς όμως ακόμη και σήμερα θεωρούν ότι τα κατηχητικά είναι ξεπερασμένα. Στην εποχή μας τα κατηχητικά σχολεία δραστηριοποιούνται δυναμικά μέσα στο πολιτισμικό κεφάλαιο ως έκφραση της κοινωνικοποίησης των παιδιών μέσω διαφόρων προγραμμάτων(κατασκήνωση στην πόλη, αθλητικές-εικαστικές δραστηριότητες, εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές εκδρομές κ.α) ενώ άπειρο κατηχητικό υλικό βρίσκεται διαθέσιμο στο διαδίκτυο.
Η ευρύτερη προσφορά του Κατηχητικού σχολείου στους νέους σήμερα, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί στα εξής ακόλουθα: 1) καλλιεργεί την αγάπη για τον Θεό και το συνάνθρωπο 2) βοηθάει στη διάκριση των ποικίλων κινδύνων και παγίδων της ζωής 3)προσφέρει τα απαραίτητα πνευματικά εφόδια για την αντιμετώπιση των δυσκολιών και αδιεξόδων που παρουσιάζονται στο διάβα της ζωής 4) καθοδηγεί στο δρόμο του ορθοδόξου χριστιανικού ήθους 5) διδάσκει το σεβασμό των αξιών της κοινωνίας μας 6) βοηθάει στην αποφόρτιση από την πίεση, το βάρος και την κούραση της καθημερινότητας 7)συντελεί στην κοινωνικοποίηση μέσα από το ομαδικό πνεύμα των συνάξεων και της ψυχαγωγίας και 8)συμπληρώνει το έργο των γονέων και των δασκάλων, συμβάλλοντας στη διαμόρφωση μιας υγιούς και ολοκληρωμένης προσωπικότητας.
Σε μια εποχή λοιπόν που τα ναρκωτικά κάνουν θραύση, η παραβατικότητα ανθεί και τα παιδιά μας απειλούνται ανά πάσα στιγμή και ώρα από ποικίλους κινδύνους είναι καιρός να σκεφθούμε να στείλουμε τα παιδιά μας στη θαλπωρή της Εκκλησίας, εκεί που υπάρχει αγάπη και ασφάλεια, εκεί που το παιδί μας θα αναπτύξει ισχυρό χαρακτήρα και θα μάθει να σέβεται τον εαυτό του και τους άλλους, να αγαπάει και να εκφράζει ελεύθερα τη σκέψη και τα συναισθήματά του. Το παιδί στο κατηχητικό σχολείο δεν έχει να χάσει τίποτα, ελάχιστες ίσως ώρες, οι οποίες όμως θα αποδειχθούν στο μέλλον βάλσαμο τόσο για το ίδιο και την οικογένειά του, όσο και για το σύνολο της κοινωνίας.
π. Γεώργιος Χριστοδούλου
του Μητροπολίτου Δρυινουπόλεως, Πωγωνιανής & Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ
«Σύμφωνα μέ δηλώσεις τοῦ Ἀλβανοῦ πρωθυπουργοῦ Ἔντι Ράμα, ἡ Ἀλβανία ἀποφάσισε νά μεταβάλῃ τά σύνορά της μέ τό Κόσσοβο. Συγκεκριμμένα, τόνισε ὅτι τό λιμάνι τοῦ Δυρραχίου στήν Ἀδριατική Θάλασσα, θά γίνῃ de facto λιμάνι τοῦ Κοσσυφοπεδίου, προανήγγειλε μάλιστα καί σχετική συμφωνία.
Ἡ ἀπόφαση αὐτή τοῦ χασισέμπορου Ἀλβανοῦ πρωθυπουργοῦ ἔμεινε ἀπαρατήρητη ἀπό τά Ἑλληνικά Μ.Μ.Ε., οὔτε καί κανείς τῆς ἔδωσε σημασία … Κι’ ὅμως, ἔχει μεγάλη σπουδαιότητα ἡ ἀπόφαση Ράμα. Γιατί, σύμφωνα μ’ αὐτή, ἡ Ἀλβανία προχωρεῖ στήν προσάρτηση τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ὅπου ζοῦν Ἀλβανοί σέ ποσοστό 90%. Κι’ αὐτό δέν εἶναι κάποια καινούργια ἐπιδίωξη τῆς γείτονος. Ἤδη, ἀπό τό 2008, πού οἱ Κοσσοβάροι ἀνεξαρτητοποιήθηκαν ἀπό τήν Σερβία, ἡ Ἀλβανία εἶχε σάν στόχο της τήν προσάρτηση τοῦ Κοσσυφοπεδίου, ἀφοῦ τό ὄνειρο τῆς «Μεγάλης Ἀλβανίας» παραμένει ἄσβεστο …
Εἶναι, ὅμως, χαρακτηριστικό, ὅτι ἡ ἀπόφαση αὐτή τῆς Ἀλβανίας ἐλήφθη σέ μία στιγμή πού ἡ Ἑλληνοτουρκική κρίση βρίσκεται σέ ἔξαρση καί πού ὁ νεοσουλτάνος Ἐρντογάν ἐπιτίθεται σέ πολλά μέτωπα, γιά νά παρουσιασθῇ ὡς μέγας «παράγων» στήν Ἀνατολική Μεσόγειο καί, γενικώτερα, στήν «καθ’ ἡμᾶς Ἀνατολή». Ἡ τουρκική παρουσία στήν γείτονα εἶναι ἰδιαίτερα ἔντονη στά δημόσια ἔργα, στόν στρατιωτικό τομέα, ἀκόμη καί στό θρησκευτικό πεδίο μέ ἵδρυση ἑνός δικτύου τζαμιῶν. Ἀκόμη, ὁ Ἐρντογάν παρακολουθεῖ καί τίς ἐκλογικές ἐξελίξεις στήν Ἀλβανία, γεγονός πού φαίνεται νά τόν ἐνδιαφέρῃ ἰδιαίτερα, ἐνῷ ἡ ἀνήμπορη Σερβία ἀδυνατεῖ νά μπλοκάρῃ τίς παραπάνω ἐξελίξεις.
Ἐν τῷ μεταξύ, ἡ Ἑλληνική Κυβέρνηση φαίνεται νά ἐπιθυμῇ τήν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση, ἡ δέ Ἀντιπολίτευση κανένα ἐνδιαφέρον δέν δείχνει. Ἔτσι, ὁ Βορειοηπειρωτικός Ἑλληνισμός, ὅπως δείχνουν τά πράγματα, μένει, γιά ἄλλη μιά φορά, μόνος καί ἀβοήθητος, μπροστά στήν μεγαλομανία τοῦ Ἔντι Ράμα, πού μαζί μέ τήν μεγαλομανία τοῦ Ἐρντογάν, σχηματίζει ἰσχυρό κλοιό, ὄχι μόνον ἔναντι τῶν ἀδελφῶν μας Βορειοηπειρωτῶν, ἀλλά καί τῆς Ἑλληνικῆς μας Πατρίδος.
Βέβαια, δέν παραβλέπουμε οὔτε τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, οὔτε τήν κρισιμότητα τῆς Οἰκονομίας καί τῆς Παιδείας, οὔτε καί τίς κυβερνητικές προσπάθειες νά ξεπεραστοῦν αὐτές οἱ κρίσεις. Ὅμως, παράλληλα, εἶναι ἀνάγκη νά κοιτάξῃ ἡ Πολιτεία καί κατά τήν Βόρειο Ἤπειρο, ὥστε νά μήν ἔχουμε τυχόν δυσάρεστες ἐξελίξεις. Καί πάντως, ἄν δέν ἐξασφαλισθοῦν πλήρως τά δίκαια καί τά δικαιώματα τῶν Βορειοηπειρωτῶν, δέν πρέπει οὔτε σκέψις νά ὑπάρξῃ γιά τυχόν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στήν Εὐρωπαϊκή Ἕνωση. Φύλακες Γρηγορεῖτε».
Στις 16 Οκτωβρίου 2020 και για εννέα ημέρες ανοίγει τις πύλες της για το κοινό η ψηφιακή διαδραστική έκθεση «Πέρασμα στο Φως» που θα φιλοξενηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών και θα παρουσιάσει για πρώτη φορά στην υπερχιλιετή ιστορία του Άθω ψηφιοποιημένους θησαυρούς από Ιερές Μονές του Αγίου Όρους.
Προσβάσιμοι πλέον με τη βοήθεια της σύγχρονης ψηφιακής τεχνολογίας, οι ιεροί αυτοί θησαυροί μαρτυρούν την Ορθόδοξη πολιτιστική παράδοση όπως αποτυπώνεται εδώ και αιώνες στο Άγιον Όρος, αναδεικνύοντας συγχρόνως το μήνυμα και τη σημασία της πνευματικότητας της Αθωνικής Πολιτείας για τον σύγχρονο κόσμο.
Παράλληλα, η έκθεση «Πέρασμα στο Φως» δίνει στους επισκέπτες τη μοναδική ευκαιρία να γνωρίσουν τον καθημερινό βίο των πατέρων του Άθω.
Στην έκθεση «Πέρασμα στο Φως», το κοινό θα έρθει σε μία πρώτη επαφή με το μοναδικό έργο ψηφιοποίησης των κειμηλίων Ιερών Μονών του Αγίου Όρους «Αθωνική Ψηφιακή Κιβωτός».
Πρωτοβουλία και δημιούργημα της Ιεράς Κοινότητας Αγίου Όρους, η «Αθωνική Ψηφιακή Κιβωτός» φέρνει στο φως χιλιάδες ψηφιοποιημένα κειμήλια και αντικείμενα υψηλής πολιτιστικής αξίας, στοχεύοντας να καταστήσει την Παγκόσμια Κοινότητα κοινωνό του Ορθόδοξου Χριστιανικού Πολιτισμού.
Το μοναδικό έργο της «Αθωνικής Ψηφιακής Κιβωτού», που πραγματοποιήθηκε σε διάρκεια τεσσάρων ετών με τη συγχρηματοδότηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΣΠΑ 2014 - 2020) περιλαμβάνει σε ψηφιοποιημένη μορφή χειρόγραφους κώδικες, παλαίτυπα, έγγραφα, εξαίρετα έργα τέχνης, αντικείμενα ειδικών συλλογών, τρισδιάστατα μοντέλα μνημείων όπως ο σεπτός ναός του Πρωτάτου και η Τράπεζα της Ι.Μ.Μ. Βατοπαιδίου, ψηφιακές παρουσιάσεις Ιερών Μονών, ειδικές ψηφιακές εφαρμογές εκπαιδευτικού και ψυχοφελούς περιεχομένου.
Επίσης, αξιοποιήθηκε η πλατφόρμα τηλεκπαίδευσης «moodle» για την δημιουργία ψηφιακού εκπαιδευτικού περιεχομένου.
Η Αθωνική Ψηφιακή Κιβωτός αποτελεί ένα Πνευματικό αντίδωρο του Αγίου Όρους προς τις ανάγκες της κοινωνίας και κυρίως προς τους νέους, οι οποίοι έχουν νέους διαύλους και τρόπους επικοινωνίας μέσω του ψηφιακού κόσμου.
Ο τεράστιος αυτός πλούτος πολιτιστικής κληρονομιάς διαφυλάσσεται πλέον σε ένα εκτεταμένο αποθετήριο χιλιάδων ψηφιοποιημένων αντικειμένων, στο οποίο το κοινό μπορεί να περιηγηθεί μέσω της ιστοσελίδας: https://mountathos.org/
Η έκθεση «Πέρασμα στο Φως» θα πραγματοποιηθεί στο Νέο Εκθεσιακό χώρο (επίπεδο Σκαλκώτα) του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών και μόνο για εννέα ημέρες, κατά το διάστημα 16-24 Οκτωβρίου 2020. Βρείτε περισσότερες πληροφορίες για την έκθεση «Πέρασμα στο Φως» και εξασφαλίστε τα δωρεάν δελτία εισόδου σας στην ιστοσελίδα: https://perasmastofos.gr/.
Η δεύτερη αμαρτία συνετελέσθη έξω από τον παράδεισο, όταν ο Κάιν εφόνευσε τον Άβελ (Γεν. 4,1). Ο Κάιν είχε προσφέρει θυσία που ο Θεός δεν την δέχθηκε όπως του Άβελ, διότι δεν ήταν εξ όλης καρδίας. Το είδε αυτό ο Κάιν και, όπως λέγει η Αγία Γραφή, «ελυπήθη».
Αυτή ήταν και η μεγάλη αμαρτία του, διότι η στενοχώρια, η κατήφεια, η μελαγχολία είναι από τις πικρότερες αμαρτίες· σημαίνει πως δεν καθιστούμε τον Θεόν υπεύθυνο για την ζωή μας, αλλά αναλαμβάνομε εμείς τα ηνία του μέλλοντός μας. Τότε ο Θεός πλησίασε τον Κάιν και τον ρώτησε: «Ίνα τί περίλυπος εγένου, και ίνα τί συνέπεσε το πρόσωπόν σου; Ησύχασον!» Μέσα στον παράδεισο μόνον ησυχία και χαρά αρμόζει, το ίδιο και έξω, διότι παντού είναι δική μου επικράτεια. Ησύχασε λοιπόν, μη φοβάσαι τον Άβελ, ο οποίος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς εσένα. Εσύ θα τον εξουσιάζης. Ησύχασε». Ο Θεός του έδωσε την δυνατότητα να ζήση, αλλά ο Κάιν, μόλις ο Θεός απεχώρησε, φώναξε τον Άβελ να πάνε στην πεδιάδα. Και ενώ ακόμη ο Θεός φαινόταν, «εν τω είναι αυτούς εν τω πεδίω, ανέστη Κάιν επί τον αδελφόν αυτού και απέκτεινεν αυτόν». Αλλά ο Θεός, που δεν είχε ακόμη απομακρυνθή, του φωνάζει: «Κάιν, πού είναι ο Άβελ;». «Δεν γνωρίζω», απαντά. Τί φοβερό! Αμαρτάνομε όταν μας λείψη το πρόσωπο του Θεού, αμαρτάνομε και ενώπιόν του, την ώρα που μας λέγει: «Ησύχασε, εγώ αναλαμβάνω την ζωή σου. Εγώ σε συγχωρώ».
Αρχιμ. Αιμιλιανού Σιμωνοπετρίτου,
Λόγοι εόρτιοι μυσταγωγικοί,
Ίνδικτος, Αθήναι 2014, σ.55.
ΠΗΓΗ: https://www.pemptousia.gr/
Σε καθεστώς ειδικών περιοριστικών μέτρων τίθενται η περιφερειακή ενότητα Αχαΐας και ο δήμος Ιωαννιτών, για τον περιορισμό της διασποράς του κορωνοϊού, όπως ανακοίνωσε σήμερα η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας.
Προηγήθηκε εισήγηση της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων του υπουργείου Υγείας για τον νέο κορωνοϊό, μετά τα νέα επιδημιολογικά δεδομένα που έχουν προκύψει στην ευρύτερη περιοχή της Αχαΐας, καθώς και στα Ιωάννινα.
Ειδικότερα, λαμβάνονται τα παρακάτω περιοριστικά μέτρα, με εφαρμογή σε ολόκληρη την περιφερειακή ενότητα Αχαΐας και στον δήμο Ιωαννιτών:
Απαγόρευση λειτουργίας όλων των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος από τις 12 τα μεσάνυχτα έως τις 05.00 της επομένης.
Αναστολή κάθε είδους εκδήλωσης όπως πάρτυ, εμποροπανηγύρεις, λιτανείες, κλπ.
Εξαιρούνται της αναστολής οι λαϊκές αγορές, οι οποίες θα λειτουργήσουν με όριο απόστασης μεταξύ των πάγκων των πωλητών πέντε μέτρα και το 50% της δυναμικότητας ανά κατηγορία πωλητών.
Απαγόρευση κάθε είδους συνάθροισης πολιτών άνω των εννέα ατόμων για οποιονδήποτε λόγο, τόσο σε δημόσιο όσο και σε ιδιωτικό χώρο.
Στους χώρους εστίασης επιτρέπεται μέγιστος αριθμός ατόμων σε κάθε τραπέζι έως τέσσερα άτομα, εκτός εάν πρόκειται για συγγενείς Α’ βαθμού όπου επιτρέπεται έως έξι άτομα.
Υποχρεωτική η χρήση μάσκας τόσο σε εξωτερικούς όσο και σε εσωτερικούς χώρους.
Από τη ΓΓΠΠ σημειώνεται ότι σε συνεννόηση με το υπουργείο Οικονομικών για τις επιχειρήσεις που επηρεάζονται, είναι δυνατή η αναστολή σύμβασης εργασίας των εργαζομένων.
Τα παραπάνω περιοριστικά μέτρα ισχύουν για επτά ημέρες, από την Τρίτη 06-10-2020 έως και τη Δευτέρα 12-10-2020
Στη μνήμη του Σοφοκλή Γώγου
40 ημέρες από την εκδημία του
Αείμνηστε φίλε Σοφοκλή,
Βουβοί πληροφορηθήκαμε την είδηση της εκδημίας σου και 40 ημέρες τώρα δεν θέλουμε να την πιστέψουμε. Και μείναμε με το ερώτημα: «Τι είναι ζωή, τι θάνατος και τι τ’ ανάμεσό τους»;
Για μένα, που με τίμησες με την φιλία σου, ήταν μια υπέροχη συνοδοιπορία που ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1975 στο 2ο Αστυνομικό Τμήμα Πατρών, όταν ήρθα να υπηρετήσω ως Αρχιφύλακας και συ με υποδέχτηκες με τη γνωστή σου ευγένεια και καλωσύνη, κι αυτό σφράγισε όλη μας τη ζωή.
Αξιώθηκες να γίνεις Αξιωματικός και μετά από μια επιτυχημένη πορεία 35 χρόνων αποστρατεύθηκες με τον βαθμό του Υποστρατήγου.
Αγάπησες ιδιαιτέρως το Σώμα στο οποίο υπηρέτησες και το τίμησες μέχρι της αποστρατείας σου, αλλά και μετά από αυτήν. Με ιδιαίτερη αγάπη και επιτυχία υπηρέτησες τον θεσμό της Αστυνομίας από την οποιαδήποτε θέση που σου ανατέθηκε.
Καταξιώθηκες στη συνείδηση των συναδέλφων και έχαιρες του σεβασμού και της εκτιμήσεως όλων, υφισταμένων και προϊσταμένων σου.
Όπου πέρασες, άφησες την σφραγίδα σου, σφραγίδα επιτυχίας και αποτελεσματικότητας σε ό,τι ανέλαβες.
Ό,τι πίστευες το έκανες πράξη.
Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά σου η προσήνεια, η διακριτικότητα, η ψυχραιμία, η αποφασιστικότητα, αλλά προπάντων η ευγένεια.
Υπήρξες έντιμος στις σχέσεις σου με τους ανθρώπους εντός και εκτός Υπηρεσίας. Έντιμος στην οποιαδήποτε συμπεριφορά σου. Έντιμος κι ανυποχώρητος στις ιδέες σου. Για σένα οι αξίες που χάραξες στο ξεκίνημά σου ήταν αδιαπραγμάτευτες σε όλη σου τη ζωή. Και μας άφησες μέτρο για να μετριόμαστε.
Στη δική σου ζυγαριά δεν μπήκε ποτέ το κέρδος ή η ιδιοτέλεια. Μπήκε μόνο το καθήκον και το χρέος. Και δίδαξες όλους εμάς που σε γνωρίσαμε «ποτέ από το χρέος μη κινούντες».
Στη σκηνή που βλέπουμε και στις φωτογραφίες ο Κολοκοτρώνης, μεταμφιεσμένος σε καθολικό μοναχό, αποβιβάζεται στη Μάνη και συναντά τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, στις 6 Ιανουαρίου του 1821. Μαζί θα συγκροτήσουν, λίγες εβδομάδες αργότερα, τους πρώτους επαναστατικούς στρατιωτικούς πυρήνες της Επανάστασης του 1821.
