29/1/25

Εόρτιο μήνυμα της Ιεράς Συνόδου για τους Τρεις Ιεράρχες

 


“Α­γα­πη­τά μας παι­δι­ά,

Η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος της Εκ­κλη­σί­ας μας ε­πι­κοι­νω­νεί σή­με­ρα μα­ζί σας γι­α να σας εκ­φρά­σει τις πλέ­ον εγ­κάρ­δι­ες ευ­χές Της με την ευ­και­ρί­α της ε­ορ­τής των Τρι­ών Ι­ε­ραρ­χών, οι ο­ποί­οι εί­ναι προ­στά­τες της Παι­δεί­ας και των Γραμ­μά­των.

Ι­ε­ράρ­χης, ό­πως γνω­ρί­ζε­τε, ση­μαί­νει Ε­πί­σκο­πος. 

Ε­πο­μέ­νως, οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες, Βα­σί­λει­ος ο Μέ­γας, Γρη­γό­ρι­ος ο Θε­ο­λό­γος και Ι­ω­άν­νης ο Χρυ­σό­στο­μος, ή­ταν Ε­πί­σκο­ποι της Εκ­κλη­σί­ας, δη­λα­δή Πα­τέ­ρες πνευ­μα­τι­κοί των πι­στών και Δι­δά­σκα­λοι της Εκ­κλη­σί­ας, φο­ρείς του χα­ρί­σμα­τος της Ι­ε­ρω­σύ­νης του Χρι­στού και συ­νε­χι­στές του έρ­γου Του.

Η Ι­ε­ρω­σύ­νη έ­χει δο­θεί στην Εκ­κλη­σί­α γι­α να τε­λούν­ται τα ά­γι­α Μυ­στή­ρι­α, το Βά­πτι­σμα, το Χρί­σμα, η Θεί­α Ευ­χα­ρι­στί­α κ.λπ., ώ­στε να α­γι­ά­ζον­ται οι πι­στοί και να ε­νώ­νον­ται με τον Χρι­στό και με­τα­ξύ τους. 

Γι’ αυ­τό οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες με ό­λη την δύ­να­μη της ψυ­χής τους καλ­λι­έρ­γη­σαν το πνεύ­μα της ε­νό­τη­τας τό­σο στον χώ­ρο της Εκ­κλη­σί­ας, ό­σο και γε­νι­κό­τε­ρα στο κοι­νω­νι­κό πε­ρι­βάλ­λον ό­που έ­ζη­σαν. 

Θε­ω­ρού­με ό­τι δεν χρει­ά­ζε­ται καν να α­να­φέ­ρου­με ό­τι η ε­νό­τη­τα εί­ναι μί­α κα­τά­στα­ση, έ­νας τρό­πος ζω­ής, που χρει­ά­ζε­ται πο­λύ μό­χθο και κό­πο γι­α να ε­πι­τευ­χθεί και να δι­α­τη­ρη­θεί σε ι­κα­νο­ποι­η­τι­κό ε­πί­πε­δο. 

Και τού­το συμ­βαί­νει γι­α­τί, δυ­στυ­χώς, δεν ε­πι­κρα­τεί πάν­το­τε στις σχέ­σεις μας με τους άλ­λους αν­θρώ­πους η δύ­να­μη της α­λη­θι­νής α­γά­πης, της ει­ρή­νης, της συ­ναλ­λη­λί­ας. 

Αν­τι­θέ­τως, ό­χι σπά­νι­α, κυ­ρι­αρ­χεί η ι­δι­ο­τέ­λει­α, δη­λα­δή η πέ­ραν του δέ­ον­τος προ­σή­λω­ση του αν­θρώ­που στο α­το­μι­κό του συμ­φέ­ρον, η φι­λαυ­τί­α, η αλ­λοί­ω­ση της α­γά­πης και έτ­σι δι­α­σπά­ται η ε­νό­τη­τα και ε­πέρ­χε­ται ο δι­χα­σμός, η δι­αί­ρε­ση, η σχά­ση. 

Γι’ αυ­τό η Εκ­κλη­σί­α δεν παύ­ει να προ­βάλ­λει με κά­θε τρό­πο τις φω­τει­νές Μορ­φές των Τρι­ών Ιε­ραρ­χών· κα­θό­τι, οι Πα­τέ­ρες αυ­τοί έ­ζη­σαν ό­σο πι­ο έν­το­να γί­νε­ται την Α­λή­θει­α και την Ζω­ή του Ευ­αγ­γε­λί­ου του Χρι­στού. 

Τοι­ου­το­τρό­πως, α­να­δει­κνύ­ον­ται πρό­τυ­πα και γι­α την δι­κή μας πο­ρεί­α σε αυ­τόν τον κό­σμο· πρό­τυ­πα ζω­ής, α­γω­νι­στι­κό­τη­τας, θάρ­ρους, προ­ση­λώ­σε­ως στις αρ­χές, τις α­ξί­ες, τα ι­δα­νι­κά με τα ο­ποί­α εί­χαν δι­α­μορ­φώ­σει την προ­σω­πι­κό­τη­τά τους και εί­χαν νο­η­μα­το­δο­τή­σει την ζω­ή τους.

Ε­πί πα­ρα­δείγ­μα­τι, ο Μέ­γας Βα­σί­λει­ος και ο Γρη­γό­ρι­ος ο Θε­ο­λό­γος α­γω­νί­σθη­καν να δι­α­φυ­λά­ξουν την ε­νό­τη­τα της Εκ­κλη­σί­ας, δι­ό­τι κα­τά τον 4ο αι­ώ­να, ο­πό­τε έ­ζη­σαν, κιν­δύ­νευ­σε σε με­γά­λο βαθ­μό η α­κε­ραι­ό­τη­τα, η αυ­θεν­τι­κό­τη­τα της πί­στε­ως από μί­α φο­βε­ρή αί­ρε­ση που ο­νο­μά­σθη­κε «Α­ρει­α­νι­σμός» και αρ­νι­ό­ταν την θε­ό­τη­τα του Χρι­στού. 

Ό­μως, οι Α­πό­στο­λοι, οι Πα­τέ­ρες, οι Μάρ­τυ­ρες έ­δω­σαν και την ί­δι­α τους την ζω­ή, προ­κει­μέ­νου να δι­α­κη­ρύ­ξουν ό­τι ο Ι­η­σούς Χρι­στός εί­ναι ο Α­λη­θι­νός Θε­ός, μα­ζί με τον Πα­τέ­ρα και το Ά­γι­ο Πνεύ­μα, και έτ­σι κά­θε έ­νας που πι­στεύ­ει ορ­θά σε Αυ­τόν γί­νε­ται υι­ός του Θε­ού, σύμ­φω­να με την δω­ρε­ά του Θε­ού.

Έ­πει­τα, οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες μό­χθη­σαν με ό­λες τους τις δυ­νά­μεις γι­α να βο­η­θή­σουν τους αν­θρώ­πους να εν­νο­ή­σουν ό­τι χω­ρίς την α­λη­θι­νή α­γά­πη κα­τα­στρέ­φε­ται εύ­κο­λα η ε­νό­τη­τα με­τα­ξύ των αν­θρώ­πων. 

Γι’ αυ­τό οι ί­δι­οι έ­γι­ναν έμ­ψυ­χες ει­κό­νες αγά­πης και μά­λι­στα υ­πέ­στη­σαν πολ­λές θλί­ψεις και κα­κου­χί­ες ε­ξαι­τί­ας της προ­ση­λώ­σε­ώς τους σε έρ­γα α­λη­θι­νής α­γά­πης. 

Λό­γου χά­ριν, α­να­φέ­ρε­ται ό­τι έ­νας α­πό τους λό­γους γι­α τους ο­ποί­ους ε­ξο­ρί­σθη­κε στα βά­θη της Α­σί­ας α­πό την τό­τε πο­λι­τι­κή εξου­σί­α ο Ά­γι­ος Ι­ω­άν­νης ο Χρυ­σό­στο­μος ή­ταν ό­τι ί­δρυ­σε λε­προ­κο­μεί­α κον­τά σε ε­κτά­σεις πλου­σί­ων γαι­ο­κτη­μό­νων, οι ο­ποί­οι ζη­μι­ώ­θη­καν οι­κο­νο­μι­κά. 

Βλέ­πε­τε, σε κά­θε ε­πο­χή, η ε­νό­τη­τα, η α­γά­πη, η φι­λί­α α­πει­λούν­ται α­πό τα οι­κο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρον­τα, α­πό τον ε­γω­ι­σμό, α­πό τους πο­λέ­μους και τις δι­α­μά­χες.

Ό­μως, οι άν­θρω­ποι λη­σμο­νούν ό­τι δι­α­σπών­τας την ε­νό­τη­τα, κα­ταρ­γών­τας την ει­ρή­νη και την α­γά­πη, βλά­πτουν α­νε­πα­νόρ­θω­τα τον ί­δι­ο τον ε­αυ­τό τους. 

Γι­α­τί κα­νείς δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει μό­νος του. Υ­πάρ­χου­με σε σχέ­ση και α­να­φο­ρά με τον Θε­ό και τον συ­νάν­θρω­πο. 

Και γι’ αυ­τό η ζω­ή μας έ­χει μο­να­δι­κή α­ξί­α, νό­η­μα και πε­ρι­ε­χό­με­νο. 

Το δώ­ρο της ζω­ής μάς δό­θη­κε γι­α να μά­θου­με ό­τι χω­ρίς τον α­γώ­να γι­α συ­νύ­παρ­ξη, αυ­το­κα­ταρ­γεί­ται η ύ­παρ­ξη· χω­ρίς την ε­νό­τη­τα ε­πέρ­χε­ται ο μα­ρα­σμός και ο ξε­πε­σμός του αν­θρώ­που.


Α­γα­πη­τά μας παι­δι­ά,

Σε μί­α ε­πο­χή σαν την δι­κή μας, στην ο­ποί­α με θλί­ψη βλέ­που­με τις τρα­γι­κές συ­νέ­πει­ες της α­πο­μα­κρύν­σε­ως του αν­θρώ­που α­πό την πί­στη, την Εκ­κλη­σί­α και τον Θε­ό· σε μί­α ε­πο­χή στην ο­ποί­α οι άν­θρω­ποι θέ­τουν το Ευ­αγ­γέ­λι­ο της ει­ρή­νης, της ε­νό­τη­τας, της α­γά­πης στο πε­ρι­θώ­ρι­ο της ζω­ής τους, γι­α­τί α­γνο­ούν την ευ­ερ­γε­τι­κή του ε­πί­δρα­ση και δύ­να­μη στην δι­α­μόρ­φω­ση της αν­θρώ­πι­νης συ­νει­δή­σε­ως, ε­μείς ας πα­ρα­μεί­νου­με ε­νω­μέ­νοι με τον Χρι­στό και με­τα­ξύ μας, ό­πως οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες. 

Ας δι­α­τη­ρή­σου­με ζων­τα­νή την φλό­γα της πί­στε­ως και ας την με­τα­δί­δου­με και στους άλ­λους με τα έρ­γα και τον λό­γο μας· με την ζω­ή και το ή­θος μας· με την α­γά­πη και την ε­νό­τη­τά μας. Αυ­τό δεν έ­πρα­ξαν και οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες; 

Υ­πήρ­ξαν κά­πο­τε και αυ­τοί παι­δι­ά. Αν­τι­με­τώ­πι­σαν τις δυ­σκο­λί­ες κά­θε πε­ρι­ό­δου της αν­θρώ­πι­νης ζω­ής. Τα­λαι­πω­ρή­θη­καν α­φάν­τα­στα α­πό αυ­τό που ονο­μά­ζου­με «κα­τε­στη­μέ­νο». 

Ό­μως στά­θη­καν όρ­θι­οι, ε­νω­μέ­νοι, δυ­να­τοί· κα­θό­τι η ζω­ή τους στη­ρι­ζό­ταν στην Πέ­τρα, στον Βρά­χο της πί­στε­ως, που ο­νο­μά­ζε­ται Ι­η­σούς Χρι­στός.

Σας ευ­χό­μα­στε στον Χρι­στό να θε­με­λι­ώ­νε­ται και η δι­κή σας ζω­ή. 

Να έ­χε­τε α­γά­πη, ε­πι­θυ­μί­α γι­α ε­νό­τη­τα και συ­ναλ­λη­λί­α· γι­α να κυ­ρι­αρ­χή­σει κά­πο­τε στον κό­σμο μας η πο­λυ­πό­θη­τη ει­ρή­νη, η κα­ταλ­λα­γή, η συμ­φι­λί­ω­ση.

Σας ευ­χό­μα­στε ε­πί­σης, να προ­ο­δεύ­σε­τε στις σπου­δές σας και, εν γέ­νει, στην ζω­ή σας και να γί­νε­τε φά­ροι φω­τει­νοί, άν­θρω­ποι α­λη­θι­νοί, ό­πως έ­λε­γε και ο αρ­χαί­ος ποι­η­τής Μέ­ναν­δρος· «Ὡς χαρίεν ἐστ΄ ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ!» (Πό­σο χα­ρι­τω­μέ­νος, πό­σο ό­μορ­φος εί­ναι ο άν­θρω­πος, ό­ταν εί­ναι άν­θρω­πος!­). 

Και ας μη λη­σμο­νού­με ό­τι πραγ­μα­τι­κά ά­δει­ος εί­ναι ο άν­θρω­πος ε­κεί­νος, που εί­ναι γε­μά­τος μό­νον α­πό τον ί­δι­ο τον ε­αυ­τό του.”


Εκ της Ιε­ράς Συνόδου

της Εκκλησίας της Ελλάδος

28/1/25

Ἡ ἐπικίνδυνη ἐποχὴ

 


Ἄναυδος ὁ πλανήτης παρακολούθησε, ἀπὸ τὶς ἀρχὲς σχεδὸν τοῦ Ἰανουαρίου, τὴν καταστροφικὴ ἐπέλαση τῆς μεγάλης πυρκαγιᾶς ποὺ ξέσπασε σὲ περιοχὲς τοῦ Λὸς Ἄντζελες στὴν Καλιφόρνια.

Ἡ φωτιὰ ἐκδηλώθηκε στὶς 7 Ἰανουαρίου καὶ μέσα σὲ λίγες ἡμέρες μετέβαλε σὲ κάρβουνα καὶ στάχτη δεκάδες χιλιάδες στρέμματα καὶ πλῆθος κατοικιῶν. Στὶς πρῶτες δέκα ἡμέρες μετροῦσαν ἤδη 25 νεκρούς, χωρὶς νὰ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ ὁ ἔ­λεγχος. Τὴν ἴδια περίοδο ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄνθρωποι εἶχαν ἀναγκασθεῖ νὰ ἐγ­καταλείψουν τὰ σπίτια τους, προκειμένου νὰ σώσουν τὴ ζωή τους. Ὑπολογίζουν δὲ σὲ ἑκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια τὶς ζημιὲς τῆς καταστροφικότερης αὐτῆς πυρκαγιᾶς στὴν ἱστορία τῶν ΗΠΑ.

Οἱ ἁρμόδιοι μιλοῦν γιὰ φαινόμενο ποὺ τὸ ὀνομάζουν «ὑδροκλιματικὸ μαστίγω­μα». Αὐτὸ ἐκδηλώνεται σὲ συνθῆκες μὲ γρήγορες ἐναλλαγὲς μεταξὺ ἔντονα ὑγροῦ καὶ ἐπικίνδυνα ξηροῦ καιροῦ.

Πράγματι στὴν Καλιφόρνια προηγήθη­καν χρόνια μεγάλης ξηρασίας, ποὺ τὰ ἀκολούθησαν δύο χρόνια μὲ μεγάλες βροχοπτώσεις καὶ χιονοπτώσεις στὴν περιοχή. Πέρυσι ἐπικράτησε πολὺ μεγά­λη ξηρασία, ποὺ σταδιακὰ ἐπιδεινώθηκε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργηθεῖ ἕνα στρῶμα εὔφλεκτης ὕλης, σὰν δυναμίτης. Ἔφθανε μία σπίθα γιὰ νὰ ἐκραγεῖ. Καὶ αὐτὴ ἡ σπίθα, ἀπὸ ἄγνωστη μέχρι στιγμῆς αἰτία, ἄναψε τὴν ὥρα ποὺ οἱ δαιμονικοὶ ἄνεμοι «Σάντα Ἄνα» σάρωναν τὴν περιοχὴ μὲ ἀσύλληπτες ταχύτητες.

«Τὸ ὑδροκλιματικὸ μαστίγωμα ἔχει ἤδη αὐξηθεῖ λόγῳ τῆς ὑπερθέρμανσης τοῦ πλανήτη καὶ ἡ περαιτέρω θέρμανση θὰ ἐπιφέρει ἀκόμη μεγαλύτερες αὐξήσεις».

Τὸ φαινόμενο εἶναι παγκόσμιο· τὸ γνωρίζουμε κι ἐδῶ στὴν πατρίδα μας. Καμία ἤπειρος δὲν γλύτωσε ἀπὸ τὴν ἀκραία ζέστη, τὸν «σιωπηλὸ δολοφόνο», ὅπως τὴ χαρακτηρίζουν οἱ ἐπιστήμονες.

«Ζοῦμε σὲ μιὰ νέα, ἐπικίνδυνη ἐποχή», δηλώνουν οἱ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες.Αὐτοὶ ἐπισημαίνουν τὸ πρόβλημα μὲ τὸ δικό τους σκεπτικό, καὶ σωστὰ τὸ κάνουν. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ξεφεύγει ἀπὸ τὴ δική τους ἁρμοδιότητα εἶναι ἡ πραγματικὴ αἰτία τοῦ κακοῦ. Καὶ αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴ μεγάλη ἀποστασία ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καὶ μάλιστα τῶν λεγόμενων Χριστιανῶν, ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀποστασία φοβερὴ ὑπάρχει καὶ στὸ Λὸς Ἄντζελες, τὸ παγκόσμιο αὐτὸ κέντρο τοῦ κινηματογράφου, ποὺ ἔχει μολύνει ὅλο τὸν πλανήτη μὲ τὴ διαφθορά του. Ὡστόσο ἀποστασία ὑπάρχει καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ παντοῦ στὸν κόσμο.

Πρὶν ἀπὸ δύο χιλιετίες ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης περιγράφει στὸ ἱερὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τὸ πρόβλημα καὶ τὴν αἰτία του: «καὶ ἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι καῦμα μέγα, καὶ ἐβλασφήμησαν οἱ ἄν­θρωποι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ… καὶ οὐ μετενόησαν…»· κάηκαν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ μεγάλο καύσωνα καὶ βλασφήμησαν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ… καὶ δὲν μετανόησαν (ις΄ 9).

Σὲ λίγες λέξεις τὸ πρόβλημα, ἡ αἰτία καὶ ἡ λύση του!

Ο συγγραφέας Ηλίας Σκόνδρας την Τρίτη 28/1 στο ΡΣ της Πειραϊκής Εκκλησίας


Την Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2025 στις 12 μ., 

ο κ. Ηλίας Σκόνδρας θα φιλοξενηθεί στην εκπομπή «Ραδιο-Παραμυθία» της κ. Σοφίας Χατζή στην Πειραϊκή Εκκλησία,

όπου θα συζητήσουν σχετικά με το βιβλίο του

«Θεέ μου, σε ευχαριστώ!».

Εκδήλωση-ομιλία: «Πώς θα μιλήσω στο παιδί μου για κρίσιμα θέματα;» στην Λάρισα

 


Μαθαίνουμε να προστατεύουμε το παιδί μας από κινδύνους, χωρίς να το πληγώσουμε.

Τι θα πούμε στο παιδί μας ώστε να το προστατέψουμε από χίλιους δυο κινδύνους, όπως το bullying, η σεξουαλική παρενόχληση/κακοποίηση, οι διαδικτυακές απάτες, οι απαγωγές κ.ά;

Πώς θα μιλήσουμε για τόσο κρίσιμα θέματα, χωρίς να πληγώσουμε το παιδί;

Στο φιλόξενο πνευματικό κέντρο της ΓΕΧΑ Λάρισας έγινε την Κυριακή 26 Ιανουαρίου μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία με αφορμή το βιβλίο «Όχι βέβαια» των εκδόσεων Έαρ και με τη συμμετοχή δεκάδων γονέων που κατέκλυσαν από νωρίς την αίθουσα.

Ο παιδοψυχίατρος και συγγραφέας κ. Θωμάς Μαυρομμάτης με επιστημονικό λόγο και ταυτόχρονα απλές και πρακτικές συμβουλές μίλησε στους γονείς, οι οποίοι τον παρακολούθησαν  με αμείωτο ενδιαφέρον.

Η κ. Νίκη Κατσιάπη, εκπαιδευτικός και συγγραφέας του βιβλίου πήρε στη συνέχεια τον λόγο και εξήγησε με ποιο τρόπο θα χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά οι γονείς το βιβλίο.

Ο πρόεδρος της ΓΕΧΑ Λάρισας κ. Δημήτρης Οικονόμου ευχαρίστησε τις εκδόσεις Έαρ για την έκδοση αυτή και ευχήθηκε το βιβλίο να αποτελέσει πολύτιμο βοήθημα για πολλούς γονείς.

Την εκδήλωση συντόνισε ο εκπαιδευτικός κ. Μιλτιάδης Στεργιούλης.

Η εκδήλωση έκλεισε με εποικοδομητικό διάλογο ανάμεσα σε γονείς και στους ομιλητές.





27/1/25

Άρης Σερβετάλης: Δολοφονία οι αμβλώσεις

 


Ο ηθοποιός Άρης Σερβετάλης δήλωσε αντίθετος στο δικαίωμα των γυναικών στην άμβλωση, χαρακτηρίζοντας τη διαδικασία «δολοφονία».


Μιλώντας στην εκπομπή «Super Κατερίνα», ο Άρης Σερβετάλης ανέφερε αρχικά: «Οι αμβλώσεις για εμένα είναι μια δολοφονία. Δηλαδή, είναι απροστάτευτα πλάσματα τα οποία προτιμάμε να τα σκοτώσουμε. Δυστυχώς, αισθάνομαι ότι η θέση της γυναίκας δεν την τιμά να ταυτίζεται με μια δολοφονία, ειδικά για ένα πλάσμα το οποίο είναι τελείως απροστάτευτο. Είναι προτιμότερο για μένα να πάρει την ευθύνη κάποιος να το κυοφορήσει και ύστερα ας το πετάξει ή ας το δώσει σε ένα ορφανοτροφείο. Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να κάνουν παιδιά».

Στη συνέχεια, ο ηθοποιός είπε: «Νομίζω ότι η ελευθερία φέρει και ευθύνες και πρέπει να τις επωμιζόμαστε. Και αυτό με τις εκτρώσεις νομίζω ότι είναι μια πολύ μεγάλη αδικία και για τη γυναίκα την ίδια, αλλά και για τα παιδιά τα οποία δεν υπάρχουν. Εγώ, εσύ π.χ., δεν θα υπήρχαμε στην επιλογή μιας γυναίκας να το σκοτώσει το παιδί της. Νομίζω ότι δεν τιμά αυτό τη γυναίκα. Κι αυτό που αναφέρουν ως… αυτοδιάθεση, και αυτό το πλάσμα δεν έχει δικαίωμα; Δεν έχει αυτοδιάθεση; Μάλλον δεν ορίζει τον εαυτό του, ορίζεται από έναν άλλον άνθρωπο που πρέπει να το προστατεύσει. Αλλά δεν φταίει πάντοτε και η γυναίκα, είναι και ο άνδρας πολλές φορές που πιέζει τη σύντροφό του να κάνουν έκτρωση. Νομίζω ότι αυτό είναι παρά φύσιν».

ΠΗΓΗ: IEFIMERIDA.GR

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΦΡΑΙΜ ΚΑΤΙ ΘΕΛΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΠΕΙ…

 


Ο άγιος Εφραίμ κάτι θέλει να μας πει…

Ελάτε να γνωρίσουμε τη ζωή του αγίου Εφραίμ της Νέας Μάκρης, να μάθουμε για τη θαυμαστή φανέρωσή του μετά από 500 χρόνια και να πάρουμε την ευλογία του!


Προλογίζει ο Μητροπολίτης Κηφισίας, Αμαρουσίου, Ωρωπού & Μαραθώνος κ.κ. Κύριλλος.


Συγγραφέας: Νικολέττα Σκάλκου-Διαμαντίδη

Εικονογράφος: Μαρία Νασοπούλου

Ηλικία: Από 9 ετών

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαος για τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας Αναστάσιο

 


Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀθηνῶν κ. κ. Ἱερώ­νυμε,

Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Ἀλβανίας κ.κ. Ἀναστάσιε,

Σεβασμιώτατοι,

Ἀγαπητοὶ πατέρες καὶ ἀδελφοί,


……………

Θὰ μοῦ ἐπιτρέψετε γιὰ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀλβανίας κ. Ἀναστάσιο νὰ μὴν παρουσιάσω πληροφορίες ἢ ἀποτίμηση τοῦ ἔργου του, γιατὶ κάτι τέτοιο καὶ ἀδύνατο εἶναι καὶ τελικὰ φοβοῦμαι πὼς ὁ ὄγκος τῆς πληροφορίας καὶ τὸ μέγεθος τῆς ἐπὶ μέρους καὶ συνολικῆς ἀξίας της θὰ χαθοῦν μπροστὰ στὴν ἀδυναμία μας νὰ τὰ συνθέσουμε καὶ νὰ τὰ ἀξιολογήσουμε. Ἀντ’ αὐτοῦ θεωρῶ ὅτι εἶναι πιὸ δίκαιο νὰ ἐπιχειρήσουμε νὰ σκιαγραφήσουμε κάποια ἀπὸ τὰ χαρακτηριστικὰ τῆς ἱστορικὰ μονα­δικῆς σὲ τάλαντα, ἀρετὲς καὶ πληθωρισμὸ ἔργων προσωπι­κό­τητός του, δεδομένου μάλιστα ὅτι χωρὶς καμία ἐπιφύλαξη θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυ­ριστοῦμε ὅτι τὸ σημαντικότερο ἔργο του στὸ Διορθόδοξο Κέντρο ἦταν ἡ κατάθεση τοῦ λιπάσματος τῶν πολλῶν χαρισμάτων του πάνω στὸν σπόρο τοῦ ὁράματός του, ὅπως αὐτὸ φαίνεται ἀπὸ τὴν πυκνότητα καὶ τὸ εὖρος τῶν δράσεων, στὸ σύντομο διάστημα (1971-1973) ποὺ διετέλεσε διευθυντής του.

Ὁ Μακαριώτατος εἶναι οἰκουμενικὴ προσωπικότητα. Τοῦτο ὄχι γιατὶ εἶναι παγκοσμίως γνωστός, οὔτε ἐπειδὴ σπούδασε, ἐργάσθηκε, κινή­θηκε, ἔζησε σὲ ὅλες σχεδὸν τὶς ἠπείρους, οὔτε πάλι γιατὶ γνώρισε πλῆθος θρη­σκει­ῶν καὶ πολιτισμῶν, οὔτε φυσικὰ ἐπειδὴ εἶναι κάτοχος πολλῶν καὶ παγκοσμίων διακρίσεων. Ἡ οἰκουμενική του ἀρχοντιὰ ἔχει νὰ κάνει μὲ τὴν ἴδια τὴ φύση του, τὴ σκέψη, τὰ αἰσθήματα, τὰ ἰδιώματα τοῦ προσώ­που του, τὶς φυσικὲς ἱκανό­τητες. Ὅταν ἡ σκέψη κάποιου δὲν χωράει στὰ στενὰ τῆς καθιερωμένης λογικῆς, ὅταν τὸ ξεχείλισμα τῆς ἀγάπης του δὲν περι­ορίζεται σὲ σκοπούς, στόχους καὶ προβλέψεις, ὅταν ἡ ταπείνωση τῆς εὐγέ­νειάς του δὲν προσ­μετρᾶται, τότε αὐτὸς δὲν ἀνήκει σὲ λίγους, δὲν ἔχει ὅρια∙ εἶναι οἰκου­μενικός.

Ἡ ἀνάγκη τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀνα­στασίου γιὰ οἰκουμενικὴ ἔκφρα­ση καὶ διεύρυνση τῶν ὁρι­ζόντων του τοῦ ἔδωσε τὸ προσὸν τῆς πολυ­γλωσ­σίας καὶ τὴ δυνατότητα τῶν πολύπλευρων σπουδῶν. Ἡ ἀγάπη του γιὰ τὸν ἄνθρωπο κάθε φυλῆς, κάθε θρησκείας, κάθε χρώματος, κάθε γωνιᾶς τῆς γῆς, κάθε πολι­τισμοῦ, κάθε κοινωνικῆς στάθμης, καὶ ἡ βαθειὰ πίστη του ὅτι ὁ Θεὸς εἶναι πανταχοῦ παρὼν καὶ τὸ κατ’ εἰκόνα Του ἐγγεγραμμένο σὲ κάθε ἄν­θρωπο τὸν ἔκανε νὰ μὴν μπορεῖ νὰ περιοριστεῖ στὸ μικρό, στὸ κοντά, στοὺς ἡμε­τέ­ρους, στοὺς γνωστούς, νὰ φυλακιστεῖ στὸν προσωπικὸ καὶ κοινωνικὸ ἐγωισμό. Ἔσπασε τὸ δοχεῖο τῆς καταγωγῆς του ὡς περιο­ριστικῆς ταυτότητας, ξεκλείδωσε τὴν πόρτα τῆς παραδοσιακῆς πίστης του ὡς θρησκευ­τικοῦ ἰδεο­λογή­ματος, κατάργησε τὶς λέξεις ὅρια, σύνορα, φυ­λή, γλῶσσα. Διέφυγε ἀπὸ τὸ βαρυτικὸ πεδίο τῶν ἐγωισμῶν του καὶ ἀγκά­λιασε τὸν κόσμο ὡς δημιούργημα τοῦ Θεοῦ. Εἶναι τόσο πολὺς καὶ τόσο εὐρὺς πού, ἐνῶ πάντοτε περι­μέ­νεις ἔκπληξη ἀπὸ τὴν παρουσία καὶ τὴ δράση του, διαρκῶς αἰφνιδιάζεσαι.

Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τὸν ἀδίκησε. Δὲν κατάφερε νὰ ξεπεράσει τὴ στενότητά της καὶ νὰ τὸν τιμήσει ἐμπι­στευο­μένη μία Μητρόπολή της. Δὲν τὸν ἔκρινε κατάλληλο γιὰ κάτι σχετικὰ συνηθι­σμένο. Εὐτυχῶς ποὺ ἔκανε τὸ λάθος! Ἰσως αὐτὸ νὰ ἦταν τελικὰ ἐντεταγμένο στὸ σχέ­διο τοῦ Θεοῦ. Ἡ σοφία Του προνόησε νὰ μὴν τὸν κάνει ἐπαρχιοῦχο κλείνοντας τον σὲ μία ἐπαρχία, περιορίζοντάς τον σὲ ἕναν τόπο, σφίγ­γοντάς τον στὸ λίγο καὶ στὸ μικρό. Δὲν τὸν ξόδεψε στὰ νειᾶτα του, ἀλλὰ τὸν βοήθησε νὰ κυοφορήσει τὰ χαρίσματα τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ φθάσει σὲ ὥριμο τοκετό στὴ μέση ἡλικία του. Δὲν τὸν ὑποχρέωσε νὰ ἐκδαπανηθεῖ σὲ κάτι ποὺ καὶ ἄλλοι θὰ μποροῦσαν νὰ κάνουν, ἀλλὰ τὸν προ­όρισε νὰ πρωτοπορεῖ φυτεύοντας τὴν πίστη ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπῆρχε, ὅπως ἔκα­νε στὴν Ἀφρι­­κή, ἢ ἀνα­σταίνοντας τὴν Ἐκκλησία ἐκεῖ ποὺ τὴν ἐξα­φάνισε ὁ διωγμός, ὅπως συνέβη στὴν Ἀλβανία, ἢ ὁμολογῶντας τὴν Ὀρθοδοξία ἐκεῖ ποὺ δὲν ὑπῆρχε πρεσβευτής της, μὲ τρόπο ποὺ κανεὶς ἄλλος δὲν μποροῦσε νὰ τὸ κάνει, στὴν οἰκουμένη. Ἡ ζωή του ἔχει τὴν ἀποκλειστικὴ σφραγῖδα τοῦ μεγάλου, τοῦ μοναδικοῦ καὶ τοῦ θαύματος.

Ἡ ἐκκλησιαστικὴ διοίκηση τοῦ ἔδωσε τίτλους καὶ θέσεις ποὺ ἡ ἴδια ἀγνοοῦσε τὴ δυναμική τους, ἴσως ἀντικρύζοντας μὲ ἀνασφάλεια τὴ δύ­ναμη τῆς φωνῆς του. Ξεκίνησε ὡς διευθυντὴς τῆς Ἀποστολικῆς Διακονίας καὶ στὴ συνέχεια τοῦ Διορθοδόξου Κέντρου καὶ ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀνα­στά­σιος ἀνέστησε μέσα σὲ ἐλάχιστο χρόνο τὴν ἔννοια τῆς ἀληθινῆς ἐκκλη­σιαστικῆς διακονίας καὶ τῆς οἰκουμενικῆς Ὀρθοδοξίας στὴν Ἑλλάδα, ὅπως δὲν κατάφεραν πολλοὶ μαζὶ μὲ πολυετεῖς ἀγῶνες.

Ἄνθρωπος τολμηρός, ὁραματιστής, ἀποφασιστικός, ἀποτελεσμα­τι­κός. Ταυτόχρονα συνετός, εὐγενής, ἀξιοπρεπής, δημιουργικός. Θεωρητι­κός καὶ πρακτι­κός, ἀκαδημαϊκὸς καὶ διοικητικός, σαφὴς στὴν πίστη του καὶ δεκτικὸς στὶς σχέσεις του. Οἰκουμενικός στὴν ὁμολογία του, ἀνοιχτὸς σὲ ἄλλους πολι­τισμούς, σὲ ξένες νοοτροπίες, σὲ ποικίλες θρησκεῖες, ὄχι σχετικοποιώντας τὴν πίστη του, ἀλλὰ ἐμπνεόμενος ἀπὸ τὴ βίωσή της, μπόρεσε νὰ ταπεινωθεῖ στὴν ποικιλότητα ποὺ οἰκονομεῖ ὁ Θεός καὶ στὴ διαφορετικότητα ποὺ ἀνέχεται.

Ὁ οἰκουμενικὸς λόγος του δὲν εἶναι συγκρητιστικός· εἶναι ἱεραπο­στο­λι­κός, εἶναι λόγος μαρτυρίας. Ἡ τόλμη του στὸ ἀντίκρυσμα τῆς παγ­κό­σμιας πρόκλησης δὲν γεννᾶται ἀπὸ κενὸ πίστεως ποὺ πρέπει νὰ καλυ­φθεῖ, ἀλλὰ ἀπὸ πλήρωμα Ὀρθοδόξου βιώματος ποὺ πρέπει νὰ διαδοθεῖ, νὰ μοιρασθεῖ. Ἡ οἰκουμενικὴ ἀγάπη του δὲν προδίδει ἔλλειμα Ὀρθό­δοξης εὐαισθησίας, ἀλλὰ εἶναι ἀγά­πη ἐκκλησιαστικῆς εὐθύνης καὶ ὁμο­λογίας.

Τὸ ἔργο του δὲν εἶναι ἐκ τοῦ κόσμου τού­του. Δὲν ἑρμηνεύεται, δὲν δικαιολογεῖται. Ἁπλά, θαυμάζεται. Δὲν εἶναι δικό του, δὲν εἶναι κατ’ ἄνθρωπον. Εἶναι μόνον τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτὸ καὶ ὡς ἄνθρωπος δὲν κρίνεται. Μόνον ἀναγνωρίζεται.


*Απόσπασμα ομιλίας του Σεβ. Μητροπολίτου Μεσογαίας και Λαυρεωτικής σε εκδήλωση για το Διορθόδοξο Κέντρο της Εκκλησίας της Ελλάδος, 16.10.2009 

26/1/25

Είμαι ένα κερί αναμμένο...

 


"Είμαι απλώς ένα κερί αναμμένο μπροστά σε μια εικόνα. Φωτίζω, για να μπορεί ο κόσμος να βλέπει την εικόνα. Μια μέρα το κερί μου θα σβήσει. Όταν συμβεί αυτό, κάποιος άλλος πρέπει να έρθει και να ανάψει το δικό του κερί μπροστά στην εικόνα. Αυτό που έχει σημασία είναι η εικόνα, και όχι το κερί που την φωτίζει".


+ Αρχιεπίσκοπος Αλβανίας Αναστάσιος Γιαννουλάτος 



Σταθερή πεποίθησή μου, που συχνά τις τελευταίες δεκαετίες επαναλαμβάνω, είναι ότι: “η μία, αγία, καθολική και αποστολική Εκκλησία”, στην οποία ανήκουμε, δεν ζει αποκλειστικά για τον εαυτό της. Ό,τι είναι, ό,τι κατέχει, ό,τι προσφέρει, προορίζεται για ολόκληρη την ανθρωπότητα, για την ανύψωση και την ανακαίνιση του κόσμου.

Γι’ αυτό οφείλει να ευρίσκεται σε εγρήγορση, να αγρυπνεί, να παρακολουθεί την πορεία και την εξέλιξη της οικουμένης, να μελετά τα σημεία των καιρών. Ώστε να είναι σε θέση να δίνει τη μαρτυρία του Ευαγγελίου και να μοιράζεται με όλους τους ανθρώπους τα δώρα του Θεού: την αλήθεια, την αγάπη, την ειρήνη, τη δικαιοσύνη, την καταλλαγή, την εμπειρία του Σταυρού και της Αναστάσεως με την προσδοκία της αιωνιότητος.

+ Αναστάσιος
Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας
(1929 - 2025)


Το μήνυμα του Προέδρου της Αλβανικής Δημοκρατίας για τον Αρχιεπίσκοπο κυρό ΑΝΑΣΤΑΣΙΟ

 


"Η Αλβανία έχασε σήμερα τον Αρχιεπίσκοπο Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας, Καθηγητή Δρ. Αναστάσιο, πνευματικό ηγέτη και εξέχουσα προσωπικότητα της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας.

Κατά τη διάρκεια της ηγεσίας του, οδήγησε την Εκκλησία με σοφία, αφοσίωση και αγάπη για τους ανθρώπους, συμβάλλοντας στην ενίσχυσή της και δημιουργώντας μια νέα πορεία για την Αλβανική Ορθόδοξη πίστη, ειδικά μετά την περασμένη δύσκολη περίοδο.

Ήταν ένα ακούραστο παράδειγμα πνευματικής αφοσίωσης και οδηγός για όλους όσους τον ακολούθησαν.

Αυτή την οδυνηρή στιγμή, εκφράζουμε τα θερμά μας συλλυπητήρια στην Εκκλησία και σε όλους τους πιστούς που έχασαν τον πατέρα και ποιμένα τους, έναν αγαπημένο και σεβαστό ηγέτη.

Η κληρονομιά του Αρχιεπισκόπου θα ζει πάντα στις καρδιές όσων τον τίμησαν και τον αγάπησαν.

Προσευχόμαστε ο Θεός να του χαρίσει ανάπαυση εν σκηναίς δικαίων και αιωνία του η μνήμη!"


Mήνυμα του Προέδρου της Αλβανικής Δημοκρατίας κ. Μπαϊραμ Μπεγκάι

"Μονόγραμμα" από την ΕΡΤ - Αφιέρωμα στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο

 





Δέν θά ἑορτάσῃ τά Ὀνομαστήριά του ὁ Μητροπολίτης Πατρῶν.



Λόγῳ τῆς πρός Κύριον ἐκδημίας τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων καί πάσης Ἀλβανίας κυροῦ Ἀναστασίου, δέν θά ἑορτάσῃ τά Ὀνομαστήριά του, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος.

Τό πρόγραμμα τῆς ἑορτῆς τοῦ Ἱεροῦ Χρυσοστόμου διαμορφώνεται ὡς ἑξῆς:

• Τήν παραμονή, Κυριακή 26.1.2025 καί ὣρα 6 θά τελεσθῇ ὁ Ἑσπερινός στόν Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέου καί ἀνήμερα, τήν Δευτέρα 27.1.2025 θά λειτουργήσῃ ὁ Σεβασμιώτατος προκειμένου νά προβῇ στήν προγραμματισμένη χειροτονία Διακόνου καί ἐν συνεχείᾳ, θά τελέσῃ ἱερό Μνημόνυμο ὑπέρ Ἀναπαύσεως τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου καί τοῦ ἂρτι κοιμηθέντος Ἀρχιεπισκόπου Τιράνων καί πάσης Ἀλβανίας, Ἀναστασίου.


25/1/25

Λόγια από καρδιάς του Αρχιεπισκόπου κυρού ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ

 







«Εκοιμήθη εν Κυρίω ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρός Αναστάσιος

Η Ορθόδοξος Αυτοκέφαλος Εκκλησία της Αλβανίας με βαθύτατη οδύνη αναγγέλλει την εις Κύριον εκδημία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κυρού Αναστασίου. Ο Μακαριώτατος εκοιμήθη σήμερα, 25 Ιανουαρίου 2025, στις 8:30 π.μ. (ώρα Ελλάδος) σε ηλικία 95 ετών, στο Νοσοκομείο "Ο Ευαγγελισμός" των Αθηνών συνεπεία πολυοργανικής ανεπαρκείας. Είχε προηγηθεί πολυήμερη νοσηλεία στο Νοσοκομείο "Υγεία" των Τιράνων.

Καλούμε το χριστεπώνυμο πλήρωμα της Εκκλησίας της Αλβανίας να προσεύχεται για την ανάπαυση της ψυχής του εκλιπόντος Προκαθημένου.

Ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος κυρός Αναστάσιος υπήρξε ο αναστηλωτής και ανακαινιστής της Ορθοδόξου Αυτοκεφάλου Εκκλησίας της Αλβανίας, την οποία ανέστησε κυριολεκτικώς εκ των ερειπίων μετά την πτώση του αθεϊστικού καθεστώτος. Με το θεόπνευστο όραμα και την ακάματη εργασία του, ανοικοδόμησε εκ βάθρων την εκκλησιαστική ζωή, ανήγειρε εκατοντάδες ναούς, συνέστησε εκπαιδευτικά και φιλανθρωπικά ιδρύματα και ανέδειξε νέο κλήρο, προσφέροντας αδιάλειπτη θυσιαστική διακονία επί 33 και πλέον έτη.

Αιωνία αυτού η μνήμη!»



AΓΙΟΣ ΠΑΪ́ΣΙΟΣ, ΑΠO ΤΑ ΦAΡΑΣΑ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝO Επεισόδιο 1 - Β' ΚΥΚΛΟΣ


ΠΑΤΉΣΤΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ

Ο πατέρας Παΐσιος δίνει τον αγώνα του, ως μοναχός πια, στη Μονή Φιλοθέου, στο Άγιον Όρος. Η μητέρα του δίνει και εκείνη τη δική της «μάχη», καθώς προσπαθεί να συγκεράσει μέσα της τη βαθιά πίστη της στον Θεό και την αγάπη της για τον γιο της. Στον πατέρα Παΐσιο όλο και φουντώνει η επιθυμία να πάει στο πιο ερημικό μέρος του Αγίου Όρους, στα Κατουνάκια και να ασκητέψει εκεί. Ένα όραμα της Παναγίας όμως, τον οδηγεί πίσω στην Κόνιτσα, στη Μονή Στομίου, για να ανακαινίσει το καμένο από τους Γερμανούς μοναστήρι. Έτσι, τον Ιούλιο του 1958, επιστρέφει στην Κόνιτσα και χωρίς να περάσει από το σπίτι του πηγαίνει απευθείας στο μοναστήρι.


Γλύπτης της ζωής μας... - ΓΕΧΑ Αιγίου

 


Κάθε άνθρωπος είναι ο ζωγράφος και ο γλύπτης της ζωής του.


Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος


24/1/25

ΟΝΟΜΑΣΤΗΡΙΑ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.


Τήν Δευτέρα 27 Ἰανουαρίου η Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει τήν Ἀνακομιδή τῶν Ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου, τοῦ ὁποίου τό ὄνομα φέρει ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης μας κ.κ. Χρυσόστομος.

Ὁ ἑορτασμός τοῦ μεγάλου πατρός καί διδασκάλου τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου, θά πραγματοποιηθῇ στόν Νέο Ἱερό Ναό Ἁγίου Ἀνδρέου Πατρῶν, κατά τό ἑξῆς Πρόγραμμα.

Κυριακή 26 Ἰανουαρίου 2025
Ὥρα 6.00 μ.μ.

Μέγας  Πολυαρχιερατικός Ἑσπερινός

Κατά τόν πανηγυρικό Ἑσπερινό θά τιμηθῇ μέ τό παράσημον τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν, ἢτοι τό χρυσοῦν Σταυρόν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου μετ’ ἀστέρος, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης πρ. Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας κ. Ἀμβρόσιος, ὁ Πατρεύς.

Δευτέρα 27 Ἰανουαρίου 2025
Ὥρα 7.00-10.30 π.μ.

Ὄρθρος καί Πολυαρχιερατική Θεία Λειτουργία –
Χειροτονία Διακόνου.

Ὁ Σεβασμιώτατος θά δεχθῇ τίς εὐχές τοῦ Ἱεροῦ Κλήρου καί τοῦ Λαοῦ, στόν Ἱερό Ναό κατά τήν διανομή τοῦ Ἀντιδώρου.

Σᾶς προσκαλοῦμε στίς ἑορταστικές Ἐκδηλώσεις προκειμένου καί τόν Ἃγιον Ἰωάννην τόν Χρυσόστομον νά τιμήσωμε καί στόν Σεβασμιώτατο νά εὐχηθοῦμε γιά τά Ὀνομαστήριά του.

Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως


21/1/25

Έχει σήμερα νόημα η παράδοση;

 


Μια συζήτηση με τον Χρίστο Τσιαμούλη,
μουσικό, μουσικοσυνθέτη, τραγουδιστή, θεωρητικό και δάσκαλο της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής.

Το 12ο επεισόδιο του Podcast της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης
ΧΩΡΙΣ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ


19/1/25

Ἡ 45η ἐπέτειος τῆς Ἐπανακομιδῆς τοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, στήν Πάτρα.

 


Ἦταν 19 Ἰανουαρίου 1980, ὃταν σύμπας ὁ Πατραϊκός Λαός καί ὂχι μόνον, μέ ἐπικεφαλῆς τόν μακαριστό Μητροπολίτη πρ. Πατρῶν Νικόδημο καί τούς λοιπούς τοπικούς Ἂρχοντας, ὑπεδέχθη τόν χαριτόβρυτον Σταυρόν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἐπανακομιζόμενον ἀπό τήν πόλη Μασσαλία τῆς Γαλλίας καί τόν Ναό τοῦ Ἁγίου Βίκτωρος, ὃπου εὑρίσκετο μεταφερθείς ἐκεῖ ἀπό τόν παπικό ἐπίσκοπο Ἀντέλμο, τό 1205, ὁ ὁποῖος εἶχε καταλάβει τόν θρόνο τῶν Πατρῶν.

Στήν Ὀρθόδοξη Ἱερά Μητρόπολη Γαλλίας ὑπηρετοῦσε ὡς Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος, ὁ ἐκ Πατρῶν, ἀείμνηστος Πρωτορεσβύτερος Παναγιώτης Σιμιγιᾶτος, ὁ ὁποῖος εἶχεν σύζυγόν του, τήν ἀνιψιάν τοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Γαλλίας Μελετίου, Ἀνεζούλαν, ἡ ὁποία ζεῖ ἓως τῆς σήμερον μέ τά τέκνα της εἰς Γαλλίαν.

Ὁ π. Παναγιώτης ἐπληροφορήθη ἐκ πηγῶν ἀψευδῶν ὃτι στήν Μασσαλία, εὑρίσκετο ὁ Σταυρός τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί ἒφθασε ἓως τόν Ναό τοῦ Ἁγίου Βίκτωρος, ὃπου εὑρίσκετο θησαυρισμένον τό Ξύλον, ἐν ὧ ἐτάθη καί ἐπί τοῦ ὁποίου ἐτελειώθη ἐν Πάτραις, ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας, προσδεθείς ὑπό τοῦ βδελυροῦ Ρωμαίου Διοικητοῦ τῆς Πάτρας, ἀνθυπάτου Αἰγεάτου.

Σέ συνεργασία μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν καί τήν Ρωμαιοκαθολική Ἐκκλησία, τῇ βοηθείᾳ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐγένοντο οἱ ἀπαραίτητες ἐνέργειες καί πραγματοποιήθηκε ἡ Ἐπανακομιδή τοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου ἐν Πάτραις, τήν 19ην Ἰανουαρίου 1980.

Ὁ Σταυρός μεταφερθείς εἰς ξυλίνην θήκην, ἐτοποθετήθη κατ’ ἀρχάς εἰς σιδηράν τοιαύτην καί ἐνετοιχίσθη εἰς τήν πλευράν τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὂπισθεν τοῦ προσκυνηταρίου εἰς τό ὁποῖον φυλάσσεται καί προσκυνεῖται ἡ τιμία τοῦ Πρωτοκλήτου Κάρα.

Ἀργότερον, ἐπί τοῦ νῦν Μητροπολίτου Πατρῶν Χρυσοστόμου ὁ Σταυρός τοῦ Πρωτοκλήτου, ἐτοποθετήθη εἰς θήκην ἀπό πολύτιμον ξύλον καί περιεβλήθη μέ ἀργυροχρυσότευκτον περίβλημα, κοσμηθέν μέ παραστάσεις ἀπό τήν ζωήν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί ἐτοποθετήθη εἰς βορεινόν κλῖτος τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, τό ὁποῖον ἀφιερώθη εἰς τόν Σταυρόν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί ἁγιογραφήθη, ὡς καί ὁ ὑπόλοιπος Ναός μέ παραστάσεις ἀπό τήν ζωήν καί τά θαύματα καί τό μαρτύριον τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

• Τήν παραμονή τῆς ἑορτῆς, Σάββατο 18 Ἰανουαρίου ἐ.ἒ, ἐτελέσθη ὁ Ἀρχιερατικός Ἑσπερινός, στόν μεγαλοπρεπῆ Ἱερό Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου καί συγχοροστατοῦντος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Κερνίτσης κ. Χρυσάνθου, μέ τήν συμμετοχή πλήθους Ἱερέων καί Διακόνων τῆς πόλεως τῶν Πατρῶν καί τῆς εὐρυτέρας περιοχῆς καί πλήθους εὐσεβῶν Χριστιανῶν, ἐνῶ στό μέσον τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, εἶχε τοποθετηθεῖ ἐπί ἐξέδρας ηὐτρεπισμένης καταλλήλως, ὁ Σταυρός τοῦ Πρωτοκλήτου.

Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνεφέρθη στό μαρτύριο τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου καί ἀνέγνωσε κείμενον τό ὁποῖον μέ συγκλονιστικόν τρόπον περιγράφη τόν ἐπί Σταυροῦ διά Χριστόν θάνατον τοῦ Πρωτοκλήτου, ἀπό τό βιβλίον «Ἐγκώμιον εἰς τόν Ἀπόστολον Ἀνδρέαν», Νικήτα Ρήτορος τοῦ Παφλαγόνος, ὃπου γίνεται ἀναφορά καί εἰς τόν Στρατοκλήν, πρῶτον Ἐπίσκοπον τῶν Πατρῶν καί εἰς Μαξιμίλλαν βαπτισθεῖσαν Χριστιανή, ἡ ὁποία ἦτο σύζυγος τοῦ Αἰγεάτου, ὁ ὁποῖος μεταμεληθείς γιά τήν σταύρωσιν τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ἀνέβη εἰς τόπον ὑψηλόν (σημερινά Ὑψηλά Ἀλώνια τῶν Πατρῶν, ὃπου ὁ ἀνδριάς τοῦ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανοῦ) καί κατεκριμνήσθη (αὐτοκτόνησε) κομματιασθείς ἐκ τῆς πτώσεως καί ἀποτελέσας οἰκτρόν θέαμα.

• Ἀνήμερα, Κυριακή 19 Ἰανουαρίου ἐ.ἒ., ὁ Σεβασμιώτατος ἐχοροστάτησε στόν Ὂρθρο καί προέστη τῆς Θείας Λειτουργίας εἰς τόν Νέον Ἱερό Ναό τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὁ ὁποῖος εἶχε κατακλυσθεῖ ὑπό πλήθους εὐσεβῶν Χριστιανῶν καί ἐκήρυξε τόν θεῖο λόγο, ἀναφερθείς στό ἱστορικό τοῦ Σταυροῦ τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, στήν περιπέτεια του νά μεταφερθῇ στή Δύση, νά εὑρεθῇ μετά ἀπό πολλούς αἰῶνες καί νά ἐπανακομισθῇ στήν πόλη τοῦ Μαρτυρίου του, στήν περιάκουστον πόλη τῶν Πατρῶν.

Μίλησε γιά τό χρέος τῶν Πατρέων, ἒναντι τοῦ Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὣστε νά διατηρήσωμε τήν ἱερά διδασκαλία του, περί τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, περί τῆς Ἁγίας μας Ἐκκλησίας, ὡς κιβωτοῦ τῆς σωτηρίας διά τῶν ἱερῶν Μυστηρίων καί γιά τήν ἀξία  τοῦ ἀνθρώπου ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ, ἀλλά καί τήν ἀνάγκη νά ὑπερασπισθοῦμε μέχρις αἳματος, ἐάν χρειασθῇ τήν Ἀλήθεια, τήν ὁποία μᾶς παρέδωσε ὁ Ἀπόστολος Ἀνδρέας.

• Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, ἀνεπέμφθη δέησις ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν μακαριστῶν Ἀρχιερέων, Γαλλίας Μελετίου και Πατρῶν Νικοδήμου καί τοῦ Ἱερέως Παναγιώτου Σιμιγιάτου, τοῦ Πατρέως.








π. Μάρκος Τζανακάκης: "Εξαγοραζόμενοι τον καιρόν"

 



16/1/25

Τρία φίλτρα

 


Στην αρχαία Ελλάδα, ο Σωκράτης, αναγνωρισμένος για την τεράστια σοφία του, δέχτηκε ένα άτομο που, με μεγάλο ενθουσιασμό, του είπε:

– Σωκράτη! Ξέρεις τι άκουσα μόλις για τον φίλο σου;

Ο φιλόσοφος, ήρεμα, απάντησε:

– Μια στιγμή. Πριν μου πεις, ας δούμε τι εννοείτε με τρία φίλτρα.

✓ Πρώτο Φίλτρο: Η Αλήθεια.

Έχεις ελέγξει αν αυτό που θα μου πεις είναι αλήθεια;

- Όχι, απλά το άκουσα εκεί πέρα.

✓ Δεύτερο φίλτρο: Καλοσύνη.

– Είναι κάτι καλό που θα μου πεις για τον φίλο μου;

- Όχι, ακριβώς το αντίθετο.

✓ Τρίτο φίλτρο: η χρησιμότητα.

– Είναι χρήσιμο που το ξέρω αυτό;

- Όχι, όχι πραγματικά.

Ο Σωκράτης, με γαλήνη, κατέληξε:

- Αν αυτό που θες να μου πεις δεν είναι αλήθεια, δεν είναι καλό, δεν είναι χρήσιμο... γιατί το λες;

Ἡ παράδοξη ἐμμονὴ τοῦ Πατριάρχου

 


Ἀπορία καὶ περίσκεψη δημιουργεῖ ἡ ἐμμονὴ τοῦ Παναγιωτάτου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου νὰ χρησιμο­ποιήσει τὴν κατὰ τὸ ἔτος 2025 σύμπτωση ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς ἑτερόδοξους Χριστιανοὺς τῆς Δύσεως, ὡς ἀφετηρία γιὰ καθιέρωση στὸ ἑξῆς κοινῆς ἡμερομηνίας τῆς ἑορτῆς ἐπὶ τῇ βάσει, κατὰ τὰ λεγόμενά του, τοῦ Ὀρθόδοξου ἑορτολογίου.

Ὁ Πατριάρχης σημείωσε ὅτι δὲν θὰ πρόκειται γιὰ συλλειτουργία, διότι δὲν ὑπῆρξε συμφωνία στὸν Θεολογικὸ Διάλογο, ἀλλὰ γιὰ κοινὸ ἑορτασμό, ὅπως γίνεται μὲ τὴν ἑορτὴ τῶν Χριστουγέννων. «Δὲν νοεῖται καὶ εἶναι ἀπαράδεκτο νὰ ἐξακολουθοῦμε σήμερα, εἰς τὰς ἀρχὰς τοῦ 21ου αἰῶνος, νὰ ζοῦμε μὲ φανατισμούς, μικροψυχία καὶ προκαταλήψεις. Ὁ Θεός μας εἶναι Θεὸς τῆς ἀγάπης. Καὶ ἂν ἀκόμη ἔγιναν λάθη εἰς τὸ παρελθόν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ τὰ διαιωνίζουμε», πρόσθεσε ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης.

Μὲ ὅλο τὸν σεβασμό, εἶναι μεγάλο λάθος μιὰ τέτοια ἀντίληψη. Ἡ προσήλωση στὴν παράδοση δὲν εἶναι οὔτε φανατισμός, οὔτε μικροψυχία, οὔτε προκατάληψη. Εἶναι διαφύλαξη τῆς Ἀποστολικῆς καὶ Ἁγιοπατερικῆς κληρονομιᾶς. Ὁ ἴδιος ὁ Πατριάρχης ὁμολόγησε ὅτι δὲν ὑπῆρξε συμφωνία στὸν Θεολογικὸ Διάλογο. Καὶ δὲν ὑπῆρξε συμφωνία, διότι, ὅταν ὁ Διάλογος ἔφθασε στὰ σοβαρὰ θέματα, δηλαδὴ στὴν καίρια δογματικὴ ἐκτροπὴ τῶν δυτικῶν περὶ ἐκπορεύσεως τοῦ Ἁγίου Πνεύματος «καὶ ἐκ τοῦ Υἱοῦ» (τὸ γνωστὸ Filioque) καὶ στὸ θέμα τοῦ «πρωτείου καὶ ἀλαθήτου τοῦ πάπα», ὁ Διάλογος συνάντησε χάλκινο τεῖχος ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ Ρωμαιοκαθολικισμοῦ. Ἡ καινοφανὴς καὶ ἀπαράδεκτη θεωρία τοῦ ἀείμνηστου Μητροπολίτου Περγάμου Ἰωάννου Ζηζιούλα, μὲ τὴν ὁποία ἐπιδίωκε νὰ κάνει δεκτὸ τὸ παπικὸ πρωτεῖο ὡς στοιχεῖο τοῦ προεστῶτος τῆς θείας Εὐχαριστίας, ἀπορρίφθηκε μὲ ἀπόλυτο τρόπο ἀπὸ τοὺς παπικοὺς θεολόγους. Γι᾿ αὐτοὺς ἦταν ἀδιανόητο νὰ ἀρνηθοῦν τὴ θεωρία περὶ πρωτείου τοῦ πάπα ὡς δῆθεν διαδόχου τοῦ Ἀποστόλου Πέτρου, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ τὸ βασικὸ θεμέλιο τοῦ παπικοῦ οἰκοδομήματος. Ἐκεῖ ὁ Διάλογος οὐσιαστικὰ τελείωσε.

Τὸ γνωρίζει πολὺ καλὰ αὐτὸ ὁ Παναγιώτατος καὶ τὸ ὁμολόγησε. Τὸ εἶπε, βέβαια, ὅσο πιὸ ἤπια μποροῦσε· ὅτι «παρὰ τὴν πρόοδον τοῦ Θεολογικοῦ Διαλόγου καὶ τὰ σημαντικὰ βήματα ποὺ ἔχουν συντελεσθεῖ», δὲν ὑπῆρξε συμφωνία κοινωνίας. Ἄρα πῶς ἐπιδιώκει τώρα κοινὸ ἑορτασμὸ μὲ ἀμετανόητους καὶ πείσμονες αἱρετικούς;

Κάνει ἐπίσης λόγο ὁ Πατριάρχης γιὰ τὸν ἐπικρατήσαντα μὲ τὴν ἀλλαγὴ τοῦ ἡμερολογίου ἑορτασμὸ τῶν Χριστουγέννων τὴν ἴδια ἡμέρα μὲ τοὺς ἑτερόδοξους. Παρατρέχει ὅμως κάτι πολὺ σοβαρό: Ἐνῶ ἑορτάζουμε τὴν ἴδια ἡμερομηνία μὲ αὐτοὺς τὰ Χριστούγεννα, δὲν τὰ ἑορτάζουμε ἀπὸ κοινοῦ μὲ ὅλους τοὺς Ὀρθόδοξους. Στὴν μὲν Ἑλλάδα ἔχουμε τὸ τραγικὸ σχίσμα μὲ τοὺς Παλαιοημερολογίτες, γενικότερα δὲ δύο παλαίφατα Πατριαρχεῖα (Ἀντιοχείας καὶ Ἱεροσολύμων) καὶ πολλὲς ἀπὸ τὶς νεότερες Ἐκκλησίες δὲν ἑορτάζουν ἀπὸ κοινοῦ μὲ ἐμᾶς τὰ Χριστούγεννα.

Δὲν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι πρώτιστος στόχος καὶ μέριμνα τοῦ Πατριάρχου ἡ ἐξεύρεση λύσεως στὸ ζήτημα αὐτό; Ἢ καὶ στὸν πρόσφατο διχασμὸ τῆς Οὐκρανικῆς Ἐκκλησίας, ὅπου τὰ πράγματα βαίνουν ἀπὸ τὸ κακὸ στὸ χειρότερο, δεδομένου ὅτι διαρκῶς ἔρχονται εἰδήσεις γιὰ βίαιες καταλήψεις Ναῶν καὶ Μονῶν ἀπὸ μέλη τῆς νεοαναγνωρισμένης Ἐκκλησίας; Ἔτσι μιὰ κατακερματισμένη Ὀρθοδοξία ἐπιδιώκει νὰ συμπλεύσει μὲ τοὺς αἱρετικούς;

Γιὰ ἐμᾶς ἡ ἐπιδίωξη κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς αἱρετικοὺς τῆς Δύσεως ὄζει, ὅπως ἔγραφε ὁ ἀείμνηστος π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος, «ἀπαισίου θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ» μὲ κατάληξη «τὴν καθιέρωσιν τῆς ἁρμονικῆς καὶ ἀδιαταράκτου συνυπάρξεως ἀληθείας καὶ πλάνης, φωτὸς καὶ σκότους» («Ἐνορία», ἀριθ. 549 / 10-5-1974).

Ἔφερε ἀκόμη ὡς ἐπιχείρημα ὁ Πατριάρχης ὅτι οἱ Ρωμαιοκαθολικοὶ στὴν Ἑλλάδα καθόρισαν τὸν ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα κατὰ τὸ Ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο. Ὅμως οἱ πιστοὶ δὲν ἀγνοοῦμε τὰ μέσα ποὺ μεταχειρίζεται ὁ Παπισμὸς γιὰ νὰ ἐξαπατήσει τοὺς Ὀρθόδοξους. Αὐτοὶ δὲν εἶναι ποὺ δημιούργησαν τὴν Οὐνία ὡς «Δούρειο Ἵππο» ἐξαπατήσεως τῶν Ὀρθοδόξων; Τὸ γεγονὸς ὅτι σὲ κάποια φάση τοῦ Διαλόγου, κατόπιν ἀσφυκτικῶν πιέσεων, ἔγινε δεκτὴ καὶ ἡ Οὐνία σ᾿ αὐτόν, δὲν ἀλλάζει τὸν ὕπουλο ἀντορθόδοξο χαρακτήρα της.

Εἶπε ὅμως ὁ Παναγιώτατος καὶ τοῦτο: ὅτι, «καὶ ἂν ἀκόμη ἔγιναν λάθη εἰς τὸ πα­ρελθόν, αὐτὸ δὲν σημαίνει ὅτι ἐμεῖς πρέπει νὰ τὰ διαιωνίζουμε». Θέλουμε νὰ πιστεύουμε ὅτι δὲν ἐννοεῖ πὼς ἔγιναν λάθη καὶ ἀπὸ τὴν πλευρὰ τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀλλὰ μόνο ἀπὸ τοὺς ἀποστατήσαντες αἱρετικούς. Καὶ εἶναι ἀλήθεια ὄτι ἔκανε καὶ ὁ ἴδιος καὶ οἱ πρὶν ἀπ᾿ αὐτὸν Πατριάρχες μεγάλες κινήσεις γιὰ τὴ διόρθωσή τους μὲ τοὺς Θεολογικοὺς Δια­λόγους. Ὅμως ὁ ἴδιος ἀναγνώρισε ὄτι οἱ Διάλογοι δὲν ἔφεραν ἀποτέλεσμα, πράγμα ποὺ σημαίνει ὅτι οἱ αἱρετικοὶ ἐπέμειναν στὶς πλάνες τους.

Ἄρα φαίνεται ὄτι προχωροῦμε τώρα μὲ παράπλευρες ἐνέργειες γιὰ ἕνωση στὴν πράξη μαζί τους; Αὐτὴ δὲν ἦταν ἐξαρχῆς ἡ ἀπαράδεκτη τακτικὴ τοῦ ἀείμνηστου Πατριάρχου Ἀθηναγόρα;

Αὐτὴ ὅμως ἡ Ἀθηναγόρεια τακτικὴ δὲν ἀποτελεῖ προδοσία τῆς Ὀρθοδοξίας; Θὰ τὴν υἱοθετήσουμε; Τὸ ἀντέχει κάτι τέτοιο ἡ συνείδηση τοῦ Πατριάρχου;


ΠΗΓΗ: ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ Ο ΣΩΤΗΡ

Χριστουγεννιάτικες εὐχὲς ἀπὸ τὸ Διάστημα!

 


«Οἱ ἀστροναῦτες τῆς NASA στὸν Διεθνὴ Διαστημικὸ Σταθμό (ISS) ἔστειλαν ἕνα συγ­κινητικὸ καὶ γεμάτο χαρὰ μήνυμα πρὸς ὅλους τοὺς κατοίκους τῆς Γῆς, μοιράζοντας τὸ χριστουγεννιάτικο πνεῦμα ἀπὸ τὴν ἀπόλυτη κορυφὴ τοῦ κόσμου μας. (…)

“Καλωσορίσατε στὸν Διεθνὴ Διαστημικὸ Σταθμό, καθὼς προετοιμαζόμαστε γιὰ τὶς χριστουγεννιάτικες γιορτές”, ξεκινάει ἕνας ἀπὸ τοὺς ἀστροναῦτες. “Εἶναι μιὰ ὑπέροχη ἐποχὴ τοῦ χρόνου ἐδῶ πάνω. Εἴμαστε ἑπτὰ ἄτομα καὶ θὰ ἀπολαύσουμε ὁ ἕνας τὴν παρέα τοῦ ἄλλου, ἑτοιμάζοντας μικρὲς ἐκπλήξεις καὶ μοιραζόμενοι τὴ χαρὰ τῆς προετοιμασίας”. (…)

“Τὰ Χριστούγεννα εἶναι συνώνυμα μὲ τὴν ἀγάπη, τὴ σύνδεση καὶ τὴ συνεργασία. Παρὰ τὴ φυσικὴ ἀπόσταση ἀπὸ τοὺς ἀγα­πημένους μας, τὸ πνεῦμα τῶν γιορτῶν μᾶς ἑνώνει”, προσθέτει ἕνας ἄλλος ἀστροναύτης. “Καὶ δὲν εἴμαστε μόνοι. Μιὰ τεράστια ὁμάδα ἀπὸ τὰ κέντρα ἐλέγχου σὲ ὅλο τὸν κόσμο θυσιάζεται μαζί μας γιὰ νὰ κρατήσουμε αὐτὴ τὴν ἀποστολὴ ζωντανή”. (…)

“Τὰ Χριστούγεννα εἶναι Χριστός! Ἀλληλούια! Ἕνας Σωτήρας γεννήθηκε!” Ἀπὸ τὸ πλήρωμα τοῦ ISS, τὸ μήνυμα καταλήγει μὲ ἐνθουσιασμό: “Ἀπὸ ὅλους ἐμᾶς, σὲ ὅλους ἐσᾶς, Καλὰ Χριστούγεννα!”» («Huffpost Greece» 25-12-2024).

Τὰ χριστουγεννιάτικα μηνύματα τῶν ἑπτὰ ἀστροναυτῶν ἀπὸ τὸν Διεθνὴ Διαστημι­κὸ Σταθμὸ ἔθιξαν τὶς εὐαίσθητες ψυχικὲς χορδὲς πολλῶν Χριστιανῶν ἀνὰ τὸν κόσμο. Συγχρόνως ἔδωσαν σαφὲς μήνυμα αἰσιοδοξίας γιὰ ἕνα καλύτερο μέλλον στὴ σπαρασσόμενη ἀπὸ σκληροὺς πολέμους ἀνθρωπότητα. Ἰδιαίτερη συγκίνηση προκάλεσε τὸ ἀσυνήθιστο μήνυμα τοῦ ἑνὸς ἀπὸ τοὺς ἑπτά, ὁ ὁποῖος διατύπωσε μὲ δικά του λόγια τὴν ἀγγελικὴ χαρμόσυνη διαβεβαίωση: «Ἐτέχθη ὑμῖν σήμερον Σωτήρ» (Λουκ. β΄ 11). Λοιπόν, ἡ θαρραλέα ὁμολογία τοῦ ἀστροναύτη μᾶς καθοδηγεῖ στὸ νὰ κατανοήσουμε ὅλοι οἱ πιστοὶ τὸ οὐσιαστικὸ περιεχόμενο τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Χριστουγέννων.


Η δασκάλα του Ριζοκάρπασου επισκέφθηκε τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο -Παρέμεινε για δεκαετίες μετά την τουρκική εισβολή

 

Η δασκάλα του Ριζοκάρπασου, Ελένη Φωκά, η δασκάλα που παρέμεινε για περισσότερες από δύο δεκαετίες στο χωριό της χερσονήσου της Καρπασίας, στην Κύπρο, μετά την τουρκική εισβολή, επισκέφθηκε σήμερα το μεσημέρι τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμο.

Η Ελένη Φωκά, με τη συνοδεία της προξένου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Χριστίνας-Στέλλας Ζίγκα, του μορφωτικού συμβούλου, Λουκά Ξενοφώντος, και της συγγραφέως, Ευρυδίκης Περικλέους Παπαδοπούλου, θέλησε να προσφέρει στον Αρχιεπίσκοπο δύο βιβλία, το ένα με τον τίτλο «Και πολλά επικράνθη - Η Ελένη της Καρπασίας» που αφορά τη ζωή της και το δεύτερο με τον τίτλο «Ως αληθώς - Η ζωή της Χαρίτας Μάντολες».

Ο Αρχιεπίσκοπος τούς καλωσόρισε και μίλησε για την πορεία και την προσφορά της Ελένης Φωκά, η οποία με τη δράση της αποτελεί ζωντανό παράδειγμα αφοσίωσης και αγώνα για την εκπαίδευση και όχι μόνο. Τους ευχαρίστησε για τα βιβλία και εξέφρασε την εκτίμησή του για την προσφορά τους στην ιστορία και τη διατήρηση της μνήμης του κυπριακού λαού.



Πηγή: www.iefimerida.gr



Ο Σεβασμιώτατος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης ευλόγησε τη βασιλόπιτα της ΓΕΧΑ Ηρακλείου

 


Με ένα όμορφο αντάμωμα ξεκίνησε η νέα χρονιά για τη ΓΕΧΑ Ηρακλείου. Πολύ διαφορετικό  και πολύ ευλογημένο. Η βασιλόπιτα ήταν μόνο η αφορμή. Το σημαντικό που την έκανε ξεχωριστή ήταν η παρουσία και η ευλογία του Σεβασμιώτατου ποιμενάρχη μας Αρχιεπισκόπου Κρήτης κ.κ. Ευγένιου.

Η αγάπη του για όλα τα πνευματικά του παιδιά, απ’ άκρη σ’ άκρη της ευλογημένης γης της Αρχιεπισκοπής, είναι γνωστή και με πολλούς τρόπους εκφρασμένη. Αυτή η αγάπη, από το ξεχείλισμα της πατρικής του καρδιάς, τα ζεστά λόγια του, απόσταγμα μιας ζωής κοντά σε Εκείνον που υπηρετεί τόσα χρόνια, ήταν που μας έκαναν εκείνο το απόγευμα της 12ης Ιανουαρίου να νιώσουμε πως στιγμές σαν ετούτες, είναι που ζυγίζουν αιωνιότητα. Όπως όλες οι στιγμές που, ενωμένοι στο όνομα του κοινού μας Πατέρα, «νιώθουμε τον άλλον σαν τον εαυτό μας ανεστραμμένο», πορευόμενοι στον ίδιο δρόμο που οδηγεί στην αγκαλιά Του, όπως χαρακτηριστικά μας είπε.

Με αυτή την προϋπόθεση και αυτή την προοπτική, θα νιώσουμε πως η παρέλευση ενός -ακόμα!- χρόνου, είναι υπόμνηση όχι μόνο της συνάντησης με το απευκταίο, αλλά βέβαιο γεγονός του επίγειου τέλους, μα -πρωτίστως και κυρίως- ως παράταση του ελέους του ά-χρονου και ατελεύτητου Πλάστη μας. Με τερματικό σταθμό την αιωνιότητα! Ίσως μόνο τότε αντιληφθούμε πως η παράταση ζωής που μας χαρίστηκε, δόθηκε με σκοπό τη μετάνοιά μας.

Ο πανοσιολογιώτατος αρχιμ. π. Μάρκος Τζανακάκης, ερχόμενος αυθημερόν από το Αίγιο, όπου υπηρετεί ως ιεροκήρυκας, έκλεισε την εκδήλωση, στο ίδιο μήκος κύματος με τον Σεβασμιώτατο και μας θύμισε πως μόνο στον χώρο της Εκκλησίας μπορούμε να παρέμβουμε στο παρελθόν και να το… διορθώσουμε, μέσα από τη Χάρη του Μυστηρίου της Εξομολογήσεως. Έτσι, μεγάλοι αμαρτωλοί έγιναν άγιοι!

Στη Θεία Λειτουργία ζούμε γεγονότα του παρελθόντος («πάντων τῶν ὑπὲρ ἡμῶν γεγενημένων, τοῦ σταυροῦ, τοῦ τάφου, τῆς τριημέρου ἀναστάσεως, τῆς εἰς οὐρανούς ἀναβάσεως») του παρόντος («σοὶ προσφέρομεν»), αλλά και του μέλλοντος («τῆς δευτέρας καὶ ἐνδόξου πάλιν παρουσίας.»). Όλα, τα πριν και τα μετά, γίνονται τώρα!

«Σεβασμιώτατε, σήμερα δεν μας ενώνει η βασιλόπιτα, μας ενώνει η παρουσία σας!» είπε χαρακτηριστικά κλείνοντας ο π. Μάρκος.

Ο Πρόεδρος της ΓΕΧΑ Ηρακλείου κ. Χριστόφορος Λιναρδάκης, ευχαρίστησε τον Σεβασμιώτατο για τα λόγια, την αγάπη και τις πατρικές του ευχές και ακολούθησε η κοπή της βασιλόπιτας.

Και αν αναρωτιέστε ποιος ήταν ο τυχερός, αυτό μόνο σας λέμε: Όλοι κερδίσαμε από ένα φλουρί! Και δεν εννοούμε φυσικά τις προσπάθειες που έκαναν οι γονείς μας σαν ήμασταν παιδιά, για να ευχαριστήσουν όλους. Εννοούμε αυτό που μας είπε ο Σεβασμιώτατος και το νιώσαμε βαθιά μέσα μας: «Το φλουρί στη βασιλόπιτα είναι ότι βρεθήκαμε κι ο καθένας από μας είδε στο πρόσωπο του άλλου τον ίδιο τον Θεό!»

Καλή χρονιά κι ευλογημένη!

ΓΕΧΑ Ηρακλείου







14/1/25

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΔΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΚΟΜΙΔΗΝ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΑΝΔΡΕΟΥ

 


Ἡ τοπική μας Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἔχει τὴν ἰδιαίτερη εὐλογία ἀπὸ τὸν Θεό, ὡς τυγχάνει τοῖς πᾶσι γνωστό, νὰ κατέχῃ ὡς πηγὴν εὐλογίας καὶ ἁγιασμοῦ ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἁγία Κάρα τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου καὶ τὸν Σταυρὸ τοῦ μαρτυρίου του, ὁ  ὁποῖος τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1980, ἐπανεκομίσθη στὴν Πάτρα, ἀπὸ τὴν πόλη Μασσαλία τῆς Γαλλίας, ὅπου ἐπὶ ἑκατοντάδες ἐτῶν εὑρίσκετο, κρίμασιν οἶς οἶδεν ὁ Θεός.

Ἀπὸ τὴν ἡμέρα ποὺ  ὁ Πατραϊκὸς Λαὸς σύσσωμος μὲ ἐπικεφαλῆς τὴν Ἐκκλησιαστικὴ, Πολιτικὴ καὶ λοιπὴ Ἡγεσία,  ὑπεδέχθη τὸν Σταυρὸ τοῦ Πρωτοκλήτου τῶν Ἀποστόλων, πέρασαν 45 χρόνια. Ὅλα αὐτά τά χρόνια αἰσθανόμεθα πλουσίαν τήν εὐλογία καί τήν δωρεά τοῦ Κυρίου μας διά πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.

Σᾶς προσκαλοῦμε, καί ἐφέτος, μὲ ἀγάπη πατρικὴ στὸν λαμπρὸ ἑορτασμὸ ὁ ὁποῖος θὰ πραγματοποιηθῇ στὸν Νέο Ἱερὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, ὅπου εὑρίσκεται ὁ Σταυρὸς τοῦ Ἁγίου μας.

Τὸ πρόγραμμα τοῦ ἑορτασμοῦ ἔχει ὡς ἑξῆς:

● Σάββατο 18 Ἰανουαρίου 2025, ὥρα 6 μ.μ.

Μέγας Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς


● Κυριακὴ 19 Ἰανουαρίου 2025, ὥρα 7-10:30 π.μ.

Ὄρθρος- Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία

Ἀδελφοί μου,

Δὲν μποροῦμε νὰ φαντασθοῦμε τὴν Πάτρα χωρὶς τὴν παρουσία τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου. Αὐτὸς εἶναι ὁ διδάσκαλός μας καὶ ὁ φωτιστής μας. Αὐτὸς εἶναι ὁ πατέρας μας. Αὐτὸς εἶναι ὁ φρουρός μας καὶ προστάτης μας. Αὐτὸς εἶναι ὁ ἀκοίμητος πρέσβυς, ὑπὲρ ἡμῶν, πρὸς Κύριον.

Ὁ Ἅγιος Ἀνδρέας εἶναι ἡ χαρά μας, τὸ καύχημά μας, ἡ ἀπαντοχή καὶ ἡ παρηγοριά μας. Σὲ αὐτὸν καταφεύγομε εὐκαίρως ἀκαίρως καί κλίνομε γόνυ ψυχῆς καί σώματος ἐνώπιον τῆς ἁγίας Κάρας του καί τοῦ Σταυροῦ του. Ἡ ἁγία του εἰκόνα ὑπάρχει σὲ ὅλα τὰ σπίτια καὶ ἡ πανσεβάσμια μορφὴ του κατέχει κεντρικὴ θέση στὴν καρδιά μας.

Παρὰ τὰ ὅποια ἁμαρτήματά μας, τὰ ὁποῖα πολλάκις καὶ τὸν Θεὸν λυποῦν καὶ τὸ Ἅγιό μας στενοχωροῦν, ἐκεῖνος δὲν μᾶς ἐγκαταλείπει, ἀλλὰ μᾶς κρατάει στά ἅγια χέρια του, ὡς ἀγαπημένα παιδιά του. Τὸ προσφιλέσταστο καί ἱερώτατο ὄνομά του τὸ δίδομε κατὰ τὸ βάπτισμα σέ πολλά ἀπό τα παιδιά μας. Ὁ Ναός του, εἶναι τὸ ἔμβλημα τῆς πόλεώς μας. Ὁ τόπος ποὺ ἐμαρτύρησε εἶναι τὸ προσκύνημά μας καὶ ἐκεῖ ὁδηγοῦμε ὅλους, ὅσοι ἐπισκέπτονται τὴν πόλη μας, ἢ ἐκεῖ φτάνουν μόνοι τους ἀφοῦ τῶν περισσοτέρων ὁ προορισμὸς εἶναι οἱ Ναοί τοῦ Ἁγίου μας, Παλαιὸς καὶ Νέος, ὅπου ὑπάρχει ὁ τάφος του καὶ φυλάσσονται ἡ ἁγία Κάρα του καὶ ὁ πανσεβάσμιος Σταυρός του.

Μὴ ἀμελήσετε, τό λοιπόν, ἀδελφοί μου καὶ αὐτὴ τὴν φορὰ νὰ ἔλθετε στὸ Ναό του γιὰ νὰ τιμήσωμε τὸν Ἅγιό μας.

Μὴ λησμονήσετε ἢ ὀλιγωρήσετε νὰ ὁδηγήσετε τὰ βήματά σας στὸ ἱερὸ Ἀποστολεῖο του κατὰ τὸ διήμερο ἑορτασμό του, ὥστε νὰ προσκυνήσετε τὸν Σταυρὸ ἐπὶ τοῦ ὁποίου ἐμαρτύρησε γιὰ τὸ γλυκύτατο ὄνομα τοῦ καλέσαντος αὐτὸν Κυρίου καὶ γιὰ τὴν σωτηρία τὴν ἰδική μας.

Σᾶς ἀναμένομε στὸ Ναὸ τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου, τὸ Σάββατο καὶ τὴν Κυριακὴ 18 καὶ 19 Ἰανουαρίου, γιὰ νὰ συνεορτάσωμε δοξάζοντες τὸ Ὄνομα τοῦ Κυρίου μας καὶ τιμῶντες τὸν προστάτη μας Ἃγιο Ἀπόστολο Ἀνδρέα τόν Πρωτόκλητο.


Σᾶς ἀσπάζομαι μὲ ἀγάπη πατρικὴ,

εὐχόμενος πρὸς ὅλους κάθε εὐλογία παρὰ Κυρίου

διὰ πρεσβειῶν τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου Ἀνδρέου.


Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

O Π Α Τ Ρ Ω Ν   Χ Ρ Υ Σ Ο Σ Τ Ο Μ Ο Σ