Μέσα σέ κλῖμα βαθειᾶς συγκινήσεως καί ἐθνικῆς ὑπερηφανείας, ἑορτάσθη στήν Ἱερά Μητρόπολη Πατρῶν, ἡ πανσεβάσμιος μνήμη τοῦ Ἁγίου ἐνδόξου Ἐθνοϊερομάρτυρος Γρηγορίου τοῦ Ε’, Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως.
Ὁ λαμπρός ἑορτασμός, στό πλαίσιο ἐφέτος τῆς ἐπετείου τῶν 200 ἐτῶν ἀπό τήν ἒναρξη τῆς Ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 καί τήν θυσία τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε’, πραγματοποιήθηκε στόν Ἱερό Ναό τῆς Παντανάσσης Πατρῶν, ὃπου εὑρίσκεται ἡ ἱερά Είκών τοῦ ἐνδόξου Ἐθνοϊερομάρτυρος καί στόν προαύλιο χῶρο, δεσπόζει ἡ προτομή του, κατασκευασμένη ἀπό τούς συμπατριώτας του, Γορτυνίους τῶν Πατρῶν.
Οἱ ἑορτασμοί, ὃπως κάθε χρόνο, ἒγιναν μέ τήν συνεργασία τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν καί τοῦ ἱστορικοῦ Συλλόγου τῶν ἐν Πάτραις Γορτυνίων, τούς ὁποίους ὁ Σεβασμιώτατος ἀπό καρδίας ἐπήνεσε γιά τήν τιμή πρός τόν συντοπίτη τους καί κλέος ἁπάσης τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, Γρηγόριον τόν Ε’ καί γιά τήν ἐν γένει ἀγάπη τους καί ἀφοσίωσή τους στήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία καί τήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας.
Μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας καί τήν ὁμιλία τοῦ Σεβασμιωτάτου, λιτανεύτηκε, ἀπό τόν Ναό ἓως τήν προτομή τοῦ Ἐθνάρχου Ἱερομάρτυρος Πατριάρχου, ἡ ἱερά Εἰκόνα του, ἀνεπέμφθη δέησις καί κατετέθησαν στέφανοι ἀπό τούς Ἐκπροσώπους τῆς Περιφέρειας, τοῦ Δήμου, τοῦ Ἐπιμελητηρίου Ἀχαΐας, τούς Προέδρους τῶν Συλλόγων τῶν ἐν Πάτραις Γορτυνίων καί Ἀρκάδων καί ἂλλους Ἐκπροσώπους τοπικῶν Ἀρχῶν καί Φορέων.
Ὁ Σεβασμιώτατος στήν ὁμιλία του μεταξύ τῶν ἂλλων, ἀνέφερε τά ἑξῆς:
«Σήμερα ποὺ ἡ Ἑλλάδα διέρχεται μεγάλη πνευματικὴ κρίση καί ποὺ τὰ ἐθνικὰ μας θέματα εὑρίσκονται σὲ δύσκολη καμπή.
Σήμερα, πού οἱ ἱστορικὲς ἀλήθειες μπαίνουν σὲ δεύτερη μοίρα ἢ κλειδώνονται μέσα στὸ χρονοντούλαπο ὡς ἀναχρονιστικές, ἢ τὸ χειρότερο ἀλλοιώνονται καὶ παραχαράσσονται μὲ ἀποτέλεσμα νὰ παραπληροφοροῦνται τὰ παιδιά μας περὶ τῶν μεγάλων γεγονότων τὰ ὁποῖα σχέσιν ἔχουν μὲ τὴν πορεία καὶ τὴν ἐλευθερία τοῦ Γένους μας καὶ νὰ δημιουργοῦνται ἒτσι ἀμβλημένες συνειδήσεις ποὺ στὸ τέλος ἐνεργοῦν εἰς βάρος τῶν πνευματικῶν καὶ ἐθνικῶν μας συμφερόντων,
Σήμερα σὲ μιά χώρα ποὺ ἐν πολλοῖςἔχει χάσει τὸν ἠθικὸ καὶ πνευματικὸ της προσανατολισμό, στεκόμαστε ἐκστατικοὶ μπροστὰ στὴ μνήμη τοῦ Ἐθνοϊερομάρτυρος Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Ε΄, τοῦ γόνου τῆς ἡρωοτόκου Δημητσάνης, τοῦ υἱοῦ τοῦ Ἰωάννου Ἀγγελόπουλου καὶ τῆς γυναίκας του Ἀσημίνας.
Γονατίζομε μπροστὰ στοὺς ἀγῶνες τοῦ μεγάλου Ἐθνάρχου καὶ πνευματικοῦ ἡγέτου τῆς δουλωμένης Ρωμηοσύνης, ὁ ὁποῖος ἀπὸ μικρὸ παιδὶ ὁραματιζόταν νὰ μεγαλώσῃ καὶ νὰ λευτερώσῃ τὴν Πατρίδα. (Παππού, ἒλεγε στόν παππού του τόν Παπα- Ἂγγελο, «ὃταν μεγαλώσω θέλω νά γίνῳ Βασιληάς καί νά λευτερώσω τήν Ἑλλάδα»).
Μακαρίζομε τὸν πατέρα καὶ διδάσκαλο τοῦ Γένους μας, ποὺ σὲ χρόνια δίσεκτα σήκωσε τὸν βαρὺ σταυρὸ τῆς μαρτυρικῆς πορείας, μιᾶς χώρας, ἡ ὁποία στέναζε κάτω ἀπό τό πέλμα τοῦ Τούρκου κατακτητοῦ, τῆς μάνας τῆς μεγαλόψυχης στὸν πόνο καὶ στὸ δάκρυ, τῆς Ἑλλάδος δηλαδή καὶ κράτησε στοὺς ὤμους του, τῆς Ρωμηοσύνης τοὺς καημοὺς καὶ τούς ἀλαλήτους στεναγμούς.
Ὑποκλινόμεθα, ἐνώπιον τῆς λάρνακος τοῦ γιγαντόψυχου Πατριάρχη, ὁ ὁποῖος ὅταν τοῦ προσφέρθηκε ἡ δυνατότητα καὶ ἡ εὐκαιρία νὰ φύγῃ ἀπὸ τὴν Κωνσταντινούπολη γιὰ νὰ σώσῃ τὸ κεφάλι του, ἀρνήθηκε.
