Η κατασκήνωση ΑΓΚΥΡΑ υποδέχεται τους πρώτους κατασκηνωτές από αύριο

Με τη βοήθεια του Θεού ξεκινάει την λειτουργία της αύριο 1 Ιουλίου η κατασκήνωση ΑΓΚΥΡΑ, αγαπητοί φίλοι. Είναι έτοιμη να υποδεχτεί μικρούς και μεγάλους επί ένα δίμηνο. Η πρώτη περίοδος περιλαμβάνει φέτος πάνω από 100 κορίτσια δημοτικού που την περιμένουν με λαχτάρα. 

Η αρχηγός και τα στελέχη έχουν ετοιμάσει ένα πρόγραμμα πλούσιο σε παιχνίδια, δραστηριότητες και πνευματικές ευκαιρίες ώστε όλα τα παιδιά να ευχαριστηθούν ποικιλοτρόπως την παραμονή τους στον κατασκηνωτικό χώρο.

Η διαχειρίστρια, ο υπεύθυνος για τις προμήθειες και οι κυρίες της κουζίνας είναι και αυτές έτοιμες όπως κάθε χρόνο με πνεύμα αγάπης και διακονίας να βοηθήσουν στην εύρυθμη λειτουργία της κατασκήνωσης.

Προσευχόμαστε ο Θεός και οι Άγιοι Τεσσαράκοντα να σκεπάζουν την κατασκήνωση και όλους όσους βρίσκονται εκεί.

ΚΑΛΗ ΚΑΤΑΣΚΗΝΩΣΗ!

Ἡ «ἀλαζονεία» τῆς Ὀρθοδοξίας

Μόνο θλίψη, βαθύτατη θλίψη προξενεῖ τὸ ἐκτενὲς κείμενο τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Ἀβύδου κ. Κυρίλλου μὲ τὸν τίτλο «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον» ποὺ ἀναφέρεται στὸ ἀντίστοιχο κείμενο τῆς Μεγάλης Συνόδου καὶ δημοσιεύθηκε στὰ τέλη τοῦ περασμένου Μαΐου.

Ἂν καὶ τώρα ποὺ δημοσιεύεται τὸ παρὸν σχόλιο, οἱ ἐργασίες τῆς Μεγάλης Συνόδου ἔχουν ἤδη τελειώσει, ἐντούτοις κρίνουμε ἀπαραίτητο νὰ κάνουμε ἔστω συντομότατη ἀναφορὰ στὸ θέμα λόγῳ τῆς σοβαρότητάς του.

Ἡ ἐπιχειρηματολογία τοῦ Θεοφιλεστάτου ἀποσκοπεῖ στὸ νὰ στηρίξει τὸ πολλαπλῶς ἐπικριθὲν προσυνοδικὸ σχετικὸ κείμενο. Τὴν ἐπικεντρώνει κυρίως στὴν ἀναγνώριση τῶν Μυστηρίων τῶν Παπικῶν καὶ Προτεσταντῶν καὶ κατὰ συνέπεια στὴν παραδοχὴ ὅτι εἶναι ἀληθινὲς Ἐκκλησίες. 

Γράφει: «Μὲ βάση αὐτὰ τὰ δεδομένα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία μπορεῖ νὰ ὁδηγηθεῖ στὴν ἀναγνώριση τοῦ ὑποστατοῦ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος ἑτεροδόξων, ὅταν πρωτίστως ἀποστῆ ἀπὸ τὴν ἀλαζονεία τῆς ἀποκλειστικότητας. Ἡ ἀποκλειστικότητα δὲν ἀ­ποτελεῖ δογματικὴ διδασκαλία τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας».

Οὔτε λίγο οὔτε πολὺ μᾶς λέει ὅτι εἶναι ἀλαζονεία νὰ πιστεύει ἡ Ὀρθοδοξία ὅτι μόνο αὐτὴ εἶναι ἡ Μία, Ἁγία, Καθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία. Καὶ ὅτι στὴ δική της αὐτὴ ἀλαζονεία ὀφείλεται ἡ μὴ ἀναγνώριση τοῦ Βαπτίσματος τῶν αἱρετικῶν καὶ ὄχι στὴ δική τους ἄρνηση νὰ ἀποστοῦν ἀπὸ τὴν αἵρεση. 

Μάλιστα πρὸς ἐπίρρωση τῶν θέσεών του παραθέτει καὶ κείμενο ἀπὸ τὴ Δογματικὴ τοῦ ἀειμνήστου Τρεμπέλα: «Εἶναι χαρακτηριστικὴ ἐξ ἄλλου καὶ ἡ σχετικὴ ἐπὶ τοῦ θέματος τοποθέτηση τοῦ Παναγιώτη Τρεμ­πέλα: “Ἀλλ᾽ ἐὰν τὰ ὑπὸ τῶν αἱρετικῶν ἢ σχισματικῶν τελούμενα εἶναι ἄκυρα καὶ κατ᾽ ἀκρίβειαν δέον νὰ ἐπαναλαμβάνωνται, δὲν δυνάμεθα ὅμως νὰ χαρακτηρίσωμεν αὐτὰ πάντῃ ἀνυπόστατα”».

Καὶ καταλήγει ὁ Θεοφιλέστατος: «Ἀφοῦ τὰ ἐκτὸς Ἐκκλησίας τελούμενα μυστήρια εἶ­ναι οὐχί “πάντῃ ἀνυπόστατα”, ἄρα διαθέτουν κάποια ὑπόσταση καὶ εἶναι ὑπαρκτὰ καὶ κατ᾽ ἐπέκταση ἔγκυρα». Μέσα σὲ μία σο­φιστικὴ φράση ἀπίστευτη διαστροφή! Μὲ δύο αὐθαίρετα ἅλματα φθάνει στὸ ἀντίθετο ἀκριβῶς συμπέρασμα. Ἀπὸ τὸ «κατ᾽ ἀκρίβειαν δέον νὰ ἐπαναλαμβάνωνται» τοῦ Τρεμ­­πέλα καταλήγει στὸ «ὑπαρκτὰ καὶ ἔγ­κυρα»!

Ὁ Θεοφιλέστατος δὲν ἀγνοεῖ ἀσφαλῶς ὅτι ἡ Ὀρθοδοξία οὐδέποτε ἀνεγνώρισε μυστήρια αἱρετικῶν γενικῶς καὶ ἀορίστως, ὅπως ἀφήνει νὰ ἐννοηθεῖ στὸ κείμενό του. Ἀνεγνώρισε κατ᾿ οἰκονομίαν τὸ Βάπτισμα μόνο τῶν ἀρνουμένων τὴν αἵρεση καὶ προσερχομένων στὴν Ὀρθοδοξία, καὶ μόνο ὑπὸ τὴν ἀπαραίτητη προϋπόθεση ὅτι ἡ αἵρεση ἀπὸ τὴν ὁποία προσήρχοντο εἶχε τηρήσει στὸ μυστήριο τὸν ἐξωτερικὸ τύπο τοῦ Βαπτίσματος (τριπλὴ κατάδυση στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος). Τότε καὶ μόνο, μὲ τὸ Μυστήριο τοῦ Χρίσματος μετέδιδε τὴν πληρότητα τῆς χάριτος στὸ ἀτελὲς μυστήριο τῆς αἱρέσεως.

Ἐκεῖνο ποὺ περισσότερο μᾶς λυπεῖ στὸ κείμενο τοῦ Θεοφιλεστάτου εἶναι ἡ ὀδυνηρὴ διαπίστωση γιὰ τὴ φθορὰ ποὺ ἔχει ἐπιφέρει ἡ οἰκουμενιστικὴ πλάνη ἀκόμη καὶ σὲ πανεπιστημιακοὺς ἐπισκόπους τῆς Ὀρθοδοξίας. Τόση φθορά, ὥστε νὰ φθάνουν νὰ ὁμιλοῦν γιὰ ἀλαζονεία τῆς Ὀρθοδοξίας, μόνο καὶ μόνο ἐπειδὴ αὐτὴ διεκδικεῖ γιὰ τὸν ἑαυτό της τὴν ἁπλὴ ἀλήθεια ὅτι εἶναι ἡ μόνη Ἐκκλησία.
Σημεῖο τῶν ἔσχατων καιρῶν;

osotir.org

Κοινωνικά δίκτυα και online παιχνίδια προτιμούν τα ελληνόπουλα

Στα κοινωνικά δίκτυα και τα online παιχνίδια αφιερώνουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου τους στο Ιντερνετ τα Ελληνόπουλα, των οποίων οι διαδικτυακές συνήθειες είναι ανάλογες με αυτές των παιδιών του υπόλοιπου κόσμου.

Συγκεκριμένα, περίπου τα 2/3 των ανήλικων Ελληνόπουλων επισκέπτονται ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης (67%) ενώ το 10% αφιερώνει αρκετό χρόνο σε ιστότοπους με online παιχνίδια.

Ωστόσο, ανησυχητικά είναι τα ευρήματα για τους ανηλίκους (8%) που σερφάρουν σε ιστοσελίδες με αναφορά σε επικίνδυνες ουσίες (αλκοόλ, καπνός, ναρκωτικά κ.λπ.), επισκέπτονται sites με παράνομο λογισμικό (3%) και με πορνογραφικό περιεχόμενο (2%). Σε μικρότερα ποσοστά, τα παιδιά όταν μπαίνουν στο Ιντερνετ χρησιμοποιούν το e-mail (3%) και τα ηλεκτρονικά καταστήματα (2%). 

Τα στοιχεία αυτά περιλαμβάνονται στην ετήσια έκθεση της Kaspersky Lab που εκδόθηκε πρόσφατα και αφορά τις διαδικτυακές συνήθειες των παιδιών και των ανηλίκων έως 16 χρόνων...

TA NEA

Εις μνήμην Νικολάου Καρδάμα

ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ
ΜΙΑΟΥΛΗ 57 ΠΑΤΡΑ 26222

ΨΗΦΙΣΜΑ

Το Διοικητικό Συμβούλιο της Χρ.Εστίας Πατρών, αμέσως
μόλις πληροφορήθηκε της εις Κύριον εκδημίαν του Νικολάου
Καρδάμα, εκλεκτού μέλους του Συλλόγου μας, μετά από πρόσκληση του προέδρου, συνήλθε σε έκτακτη συνεδρίαση.

Όλα τα μέλη του ΔΣ επεσήμαναν ότι ο αείμνηστος Νικόλαος Καρδάμας υπήρξε γνήσιος Χριστιανός, αληθινός άνθρωπος του Θεού.

Αποστρεφόταν την υποκρισία και εκτιμούσε βαθύτατα τους ανθρώπους που είναι συνεπείς στη διδασκαλία της Ορθοδόξου Χριστιανικής Πίστεως.

Όπου εργάσθηκε είτε ως ομαδάρχης είτε ως κυκλάρχης μελέτης Αγίας Γραφής:

Μετέδιδε την αλήθεια του Ευαγγελίου ως βίωμα, συμβούλευε διακριτικά και έθετε πάντοτε ως στόχο τη Βασιλεία του Θεού.

Από τους αγίους τον ενέπνεε ιδιαιτέρως ο Απ.Παύλος, για τον οποίο έλεγε ότι είναι Μαραθωνοδρόμος του Θεού, παράδειγμα άνθρωπου που δεν υπολόγιζε κόπους και θυσίας για τη διάδοση του Ευαγγελίου σε όλα τα έθνη.

Διάβαζε συστηματικά την Καινή Διαθήκη και, ενώ ήταν καταρτισμένος και πιστός διδάσκαλος της Αλήθειας, πάντοτε υπέβαλε απορίες για βαθύτερο και πλουσιότερο συμπνευματισμό.

Τον πνευματικό του πατέρα τον θεωρούσε ως το πιο έμπιστο πρόσωπο.

Εκοιμήθη ο Νικόλαος Καρδάμας

Εκοιμήθη ο σεβαστός μας καθηγητής 

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΑΡΔΑΜΑΣ, 

εκλεκτό μέλος της Ενώσεώς μας.

Η εξόδιος ακολουθία θα γίνει απ΄τον 

Ι. Ν. Αγ. Ιωάννου του Προδρόμου Ζαβλανίου 

τη Δευτέρα στις 6.30 μ.μ.

Προσευχόμαστε ο Κύριος να αναπαύσει την μακαρία ψυχή του 
και η μνήμη του να είναι αιωνία!

Καλή ανάσταση!

ΤΟ ΜΗΝΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ

Πρός τόν Ὀρθόδοξο λαό 
καί

 κάθε ἄνθρωπο καλῆς θελήσεως

Ὑμνοῦμε καί δοξολογοῦμε τόν Θεό τῶν «οἰκτιρμῶν καὶ πάσης παρακλήσεως», διότι μᾶς ἀξίωσε νά συνέλθουμε τήν ἑβδομάδα τῆς Πεντηκοστῆς (18-26 Ἰουνίου 2016) στήν Κρήτη, ὅπου ὁ Ἀπόστολος Παῦλος καί ὁ μαθητής του Τίτος κήρυξαν τό Εὐαγγέλιο στά πρῶτα χρόνια τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας.

Εὐχαριστοῦμε τόν ἐν Τριάδι Θεό, διότι εὐδόκησε νά περατώσουμε μέ ὁμοψυχία τίς ἐργασίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδοξίας, τήν ὁποία συγκάλεσε ὁ Οἰκουμενικός Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, μέ τήν ὁμόφρονη γνώμη τῶν Προκαθημένων τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν.

Ἀκολουθώντας πιστά τό παράδειγμα τῶν Ἀποστόλων καί τῶν θεοφόρων Πατέρων μελετήσαμε καί πάλιν τό Εὐαγγέλιο τῆς ἐλευθερίας «ᾗ Χριστὸς ἡμᾶς ἠλευθέρωσε» (Γαλ. 5:1). Θεμέλιο τῶν θεολογικῶν μας ἀναζητήσεων ὑπῆρξε ἡ βεβαιότητα ὅτι ἡ Ἐκκλησία δέν ζεῖ γιά τόν ἑαυτό της. 

Μεταδίδει τή μαρτυρία τοῦ Εὐαγγελίου τῆς χάριτος καί τῆς ἀληθείας καί προσφέρει σέ ὅλη τήν οἰκουμένη τά δῶρα τοῦ Θεοῦ: τήν ἀγάπη, τήν εἰρήνη, τήν δικαιοσύνη, τήν καταλλαγή, τήν δύναμη τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως καί τήν προσδοκία τῆς αἰωνιότητος.

1) Βασική προτεραιότητα τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ὑπῆρξε ἡ διακήρυξη τῆς ἑνότητος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας. Στηριγμένη στή θεία Εὐχαριστία καί τήν Ἀποστολική Διαδοχή τῶν Ἐπισκόπων, ἡ ὑφισταμένη ἑνότητα εἶναι ἀνάγκη νά ἐνισχύεται καί νά φέρνει νέους καρπούς.
Ἡ Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία εἶναι Θεανθρώπινη κοινωνία, πρόγευση καί βίωση τῶν Ἐσχάτων ἐντός τῆς Θείας Εὐχαριστίας. Ὡς μία διαρκής Πεντηκοστή εἶναι ἀσίγαστη προφητική φωνή, παρουσία καί μαρτυρία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ τῆς ἀγάπης. Πιστή στήν ὁμόφωνη Ἀποστολική Παράδοση καί μυστηριακή ἐμπειρία ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀποτελεῖ τήν αὐθεντική συνέχεια τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, ὅπως ὁμολογεῖται στό Σύμβολο τῆς Πίστεως καί ἐπιβεβαιώνεται ἀπό τή διδασκαλία τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ Ἐκκλησία μας βιώνει τό μυστήριο τῆς θείας Οἰκονομίας στή μυστηριακή της ζωή μέ ἐπίκεντρο τή θεία Εὐχαριστία.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἐκφράζει τήν ἑνότητα καί καθολικότητά της ἐν Συνόδῳ. Ἡ συνοδικότητα διαπνέει τήν ὀργάνωση, τόν τρόπο πού λαμβάνονται οἱ ἀποφάσεις καί καθορίζεται ἡ πορεία της. Οἱ Ὀρθόδοξες Αὐτοκέφαλες Ἐκκλησίες δέν ἀποτελοῦν συνομοσπονδία Ἐκκλησιῶν ἀλλά τήν Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία. Κάθε τοπική Ἐκκλησία, προσφέρουσα τήν θεία Εὐχαριστία, εἶναι ἡ ἐν τόπῳ παρουσία καί φανέρωση τῆς Μιᾶς, Ἁγίας, Καθολικῆς καί Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας. Ὡς πρός τήν Ὀρθόδοξο Διασπορά στίς διάφορες χῶρες τῆς ὑφηλίου, ἀπεφασίσθη νά συνεχισθεῖ ἡ λειτουργία Ἐπισκοπικῶν Συνελεύσεων μέχρι τήν ἐφαρμογή τῆς κανονικῆς ἀκριβείας. Αὐτές ἀπαρτίζονται ἀπό τούς κανονικούς ἐπισκόπους, πού ὁρίζονται ἀπό τήν κάθε Αὐτοκέφαλο Ἐκκλησία, οἱ ὁποῖοι ἐξακολουθοῦν νά ὑπάγονται σ’ αὐτήν. Ἡ συνεπής λειτουργία τῶν Ἐπισκοπικῶν Συνελεύσεων ἐγγυᾶται τόν σεβασμό τῆς Ὀρθοδόξου ἀρχῆς τῆς συνοδικότητος.
Κατά τίς ἐργασίες τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Συνόδου ἐτονίσθη ἡ σημασία τῶν Συνάξεων τῶν Προκαθημένων πού ἔχουν πραγματοποιηθεῖ καί διατυπώθηκε ἡ πρόταση ἡ Ἁγία και Μεγάλη Σύνοδος νά καταστεῖ ἐπαναλαμβανόμενος Θεσμός.

O καλόγερος που δεν πατούσε στη γη

Η αναμονή για το καράβι στόν αρσανά της Ιβήρων περνούσε ανέμελα, άλλοι έκαναν βόλτες αγναντέβοντας την γαλήνη και την ηρεμία της θάλασσας, άλλος μίλαγε στο τηλέφωνο…

Με τον Χρήστο τραβήξαμε κατά την προβλήτα, πιάσαμε τα περί Θεού… το ακατάληπτο τούτο μυστήριο, που κάνει τις ψυχές των ανθρώπων να διψούν να μάθουν, να κατανοήσουν, να βρούν την Αλήθεια…. Ξαφνιάστηκα καθώς τον άκουσα…

«Αυτό που θα σου πω δεν το εχω πεί σε κανέναν ποτέ στήν ζωη μου φίλε…»

Πάνε 10 χρόνια τώρα, που ήρθα πρώτη φορά στο Όρος, και αυτό που έγινε τότε δεν τόλμησα να το πω ποτέ σε κανέναν….

Θυμάμαι ο Κώστας τα κανόνισε όλα… θα πάμε ενα ταξίδι μου είπε, 4 μέρες με σκηνές, σε μια ερημιά, δεν σου λεω που, θα δείς… Είσαι μέσα; Θα σε χαλαρώσει και για τούς αγώνες μπόξ που ετοιμάζεσαι… Έκλεισε φίλε, ”μέσα” του απάντησα… δίχως να ρωτήσω τίποτα άλλο…

Περάσαμε απο Αθήνα, πήραμε άλλους δυο φίλους του Κωστή… Μας έφερε στο Άγιον Όρος, μια μέρα περάσαμε στήν Ι. Μονή Βατοπεδίου, και φουριόζος ο Κώστας αναφώνησε «Μαζεύτε τα, φεύγουμε…» πήραμε το καραβάκι, θυμάμαι φτάσαμε στο τέρμα, ούτε ξέρω σήμερα να σου πω που βρισκόμασταν…

Περπατούσαμε για ώρες, 3-4 ώρες πεζοπορία μέσα στο βουνό, φτάσαμε σε ενα μεγάλο άπλωμα, με δέντρα, μια μικρή πηγή πιο πέρα…

«Εδω» είπε ο Κώστας… «Αν θέλει να μας μιλήσει εκείνος που ζει στο βουνό, θα κατεβεί…»

Στήσαμε τις σκηνές, κάνεις μας δεν είχε δώσει βάση στήν φράση του φίλου, το πήραμε για πλάκα.

Πέρασαν έτσι 3 μέρες στίς πλαγιές του Άθωνα, επάνω στο βουνό…. Καθόμασταν η παρέα κάτω απο ενα δέντρο, κατάχαμα… Ενα μεγάλο άπλωμα ανοιγόταν στα μάτια μας μπροστά…

Ξαφνικά πολύ κοντά μας είδα έναν καλόγερο να έρχετε πρός το μέρος μας… Απόρησα!

Μόλις δυο δευτερόλεπτα πρίν είχα κοιτάξει και δεν υπήρχε κανείς! «Μα καλά που βρέθηκε τούτος ξαφνικά; σκέφτηκα…»

Ξερακιανός, με ένα γκρι ξεφτισμένο ράσο, αδύνατος σαν «σκουπόξυλο», τόσο λεπτός, με κάτασπρα γένια μακρυά, ερχόταν προς το μέρος μας… Σηκωθήκαμε όλοι όρθιοι και τον χαζεύαμε, καθώς πλησίαζε όλο και πιο κοντά, δίπλα μας, πάγωσα…

Ξυπόλυτος περπατούσε πάνω στα χορτάρια… τα πόδια του δεν πίεζαν την ανοιξιάτικη χλόη, πάταγε επάνω σε αυτή, στις μύτες θαρρείς των φυτών και λουλουδιών!

Δεν πίστευα στα μάτια μου, περπατούσε στόν αέρα! Επάνω απο τα φυτά! Δεν ακουμπούσαν τα πόδια του στο έδαφος! Μια ανατριχίλα πέρασε ολο μου το κορμί…

Ενα ρίγος διαπέρασε και το δικό μου κορμί, άκουγα σκυφτός τον αδερφό, έγυρα επάνω στο μπαστούνι μου καθώς σκεφτόμουν πως ο Χρήστος δεν ήταν «της εκκλησίας», το αντίθετο θα έλεγα…! τι ήταν αυτά που μου ξεφούρνιζε; Που τα βρήκε; Μα ήταν δυνατόν; Τούτος εδω είναι της ”πιάτσας” με το ζόρι τον έκαμα καλά να ακολουθήσει!

Λες και περιέγραφε απο εκείνες τις ιστορίες για τούς ”αόρατους ασκητές” του Άθωνα!

Σιωπηλά τον άφησα να τελειώσει τον μονόλογό του…

Αδερφέ, εκείνος ο άνθρωπος δεν πάταγε στη γη…

Και να πω, πως είμαστε τίποτα ”χτεσινοί” …τόσα χρόνια μέσα στή γύρα. Και να πω πως ήμουν μόνος μου…

Tον είδαμε και οι τέσσερεις, ήρθε πρός το μέρος μας, μίλησε σε όλους μας… ήξερε τα πάντα αδερφέ μου σου λεω, τα πάντα… το όνομά μου, ό,τι έχω κάνει στή ζωη μου και δεν το ξέρει κανείς.

Το γονάτισμα του Προέδρου της Δημοκρατίας

Βρήκαν μια ακόμα ευκαιρία, αγαπητοί φίλοι, οι γνωστοί "προοδευτικοί" αρθρογράφοι, καλλιτέχνες και δημοσιογράφοι μιας άθεης θολοκουλτούρας που μας κυβερνά εδώ και χρόνια να ξιφουλκήσουν ενάντια στην εκκλησία. 

Αφορμή ήταν το γονάτισμα του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Προκόπη Παυλόπουλου κατά τη διάρκεια του εσπερινού της Γονυκλισίας (19.6.16). Σοκαρίστηκαν πολλοί βλέποντας και τον πρόεδρο να γονατίζει ακούγοντας τις ευχές και άρχισαν να κραυγάζουν ότι το αξίωμα δεν επιτρέπει τέτοιες εκδηλώσεις ή ότι το πολίτευμα δεν είναι θεοκρατικό και άλλα τέτοια κομπλεξικά...

Εμάς μας παρηγορεί το γεγονός και η εικόνα αυτή με το συμβολισμό που επιφέρει.

Δεν είναι κακό να γονατίζουμε μπροστά στο Θεό με ταπείνωση και να ζητούμε τη βοήθειά του. 

Κακό είναι να "γονατίζουμε" μπροστά σε ανθρώπους και πολιτικές που υποδουλώνουν τη ζωή μας και υποθηκεύουν το μέλλον μας.

Αγιοπαυλίτες Πατέρες που αξιώθηκαν να δουν την Παναγία εδώ στη γη (Γέρ. Κωνστάντιος Αγιοπαυλίτης)

Τώρα θα σας πω και για τον Γέροντα Κωνστάντιο Αγιοπαυλίτη, που και αυτός για την πολλή και μεγάλη ευλάβεια του προς την Υπεραγία Θεοτόκο αξιώθηκε να την δεί με τον ακόλουθο τρόπο.

Όταν ήταν στρατιώτης και έλαβε μέρος στη μάχη του Κιλκίς, βρέθηκε κυκλωμένος από τους εχθρούς. Μπροστά στον μεγάλο κίνδυνο επικαλέστηκε την Παναγία να τον σώσει με την υπόσχεση να γίνει μοναχός, και η Παναγία θαυματουργικώς τον γλύτωσε από βέβαιο θάνατο.

Απολύθηκε, πήγε στο σπίτι του στην Κεφαλλονιά και είπε στη μητέρα του για το θαύμα της Παναγίας και για το τάμα που έκανε, και η μητέρα του, ως ευλαβής που ήταν, τον παρότρυνε να το εκπληρώσει. Και έτσι, τον Σεπτέμβριο του 1926 άφησε τον κόσμο και τα του κόσμου και πήγε στο Άγιον Όρος, στο Μοναστήρι του Αγίου Παύλου, όπου έγινε μοναχός.

Είχε δε πολλή ευλάβεια προς την Υπεραγία Θεοτόκο, ζούσε με υπακοή, ξενιτεία, και με τελειότητα, θα λέγαμε. Την ημέρα στο διακόνημα και τη νύχτα στην προσευχή και στην ανάγνωση πατερικών βιβλίων. Είχε από τον Θεό το χάρισμα να έχει πολλά δάκρυα, και ό,τι διάβαζε, τα θυμόταν όλα.

Την εποχή εκείνη δεν υπήρχαν τα σημερινά μέσα και διάβαζε με τη λάμπα που έκαιγε πετρέλαιο. Τον καιρό της Κατοχής δεν είχαν στο Μοναστήρι καθαρό πετρέλαιο και χρησιμοποιούσαν το λεγόμενο ακάθαρτο, δηλαδή αυτό που βάζουμε στις μηχανές. Έβαζαν βέβαια σε αυτό και αλάτι χοντρό για να καθαρίζει, αλλά από την πολύωρη ανάγνωση του γερο-Κωνστάντιου του πόνεσαν τα μάτια και συνεχώς δάκρυζαν.

Πήγε στον τότε Ηγούμενο του Μοναστηριού παπα-Σεραφείμ και του είπε ότι θέλει να πάει στον γιατρό γιατί πονούν και δακρύζουν τα μάτια του, και ο Ηγούμενος του απάντησε: «Στον γιατρό; Δεν ξέρεις ότι εδώ γιατρός είναι η Παναγία;» Αυτός δεν είπε τίποτε, έβαλε μετάνοια και έφυγε για το διακόνημα. Τον καιρό εκείνο ήταν διακονητής στο αμπέλι που είναι κοντά στο Μοναστήρι, όπου υπάρχει και ένα εκκλησάκι του Αγίου Σπυρίδωνος.

Μία μέρα έσκαβε στο αμπέλι και όταν νύχτωσε πήγε στο εκκλησάκι να διαβάσει το Απόδειπνο. Όταν ήταν να πει τους Χαιρετισμούς προς την Παναγία, γονάτισε εμπρός στην εικόνα της και την παρακαλούσε με δάκρυα. Κατάκοπος όπως ήταν, χωρίς να το καταλάβει τον πήρε ο ύπνος, και βλέπει σαν σε όραμα ότι ανέβαινε από τη θάλασσα (είναι κοντά στο αμπέλι) και στο μέσο του δρόμου μία γυναίκα μαυροφορεμένη που στην αγκαλιά της κρατούσε μία όμορφη κόρη, που δεν ήταν άλλες από την Αγία Άννα την θεοπρομήτορα και την Υπεραγία Θεοτόκο.

«Γιατί κλαις;» τον ρώτησε η κόρη, και αυτός με την κεφαλλονίτικη προφορά του της άπαντά: «Άσε με, κυρά μου, και μου πονούν τα μάτια μου. Είπα στον Ηγούμενο να με στείλει, στον γιατρό και μου είπε ότι η Παναγία θα με κάνει καλά, και αυτήν με δάκρυα παρακαλώ».

Του απαντά η Κόρη με πολλή γλυκύτητα και καλοσύνη: «Να δω που πονάς», και βάζει τα άχραντα χέρια της στα δυο του μάτια, και την ίδια ώρα ξύπνησε από το όραμα, και όχι μόνο δεν πονούσαν τα μάτια του, αλλά και έβλεπε χωρίς γυαλιά.

Μας αξίωσε ο Θεός να τον γνωρίσουμε και να ζήσουμε για λίγα χρόνια μαζί του, που μέχρι τα βαθιά του γεράματα διάβαζε χωρίς γυαλιά και τα ψιλά γράμματα. Εκοιμήθη στις 21 Δεκεμβρίου 1973 σε ηλικία 95 ετών. Εύχομαι να έχουμε την ευχή του όλοι μας.

Πηγή: http://www.pemptousia.gr/

Κουρά δύο νέων Μοναχών στη Ιερά Μονή Κατερινούς (Γεννήσεως της Θεοτόκου) Αγρινίου.

Σε ατμόσφαιρα βαθιάς κατάνυξης πραγματοποιήθηκε την Δευτέρα του Αγίου Πνεύματος (20 Ιουνίου 2016) το απόγευμα, μετά τον Εσπερινό, η κουρά δύο νέων Μοναχών στη Ιερά Μονή Κατερινούς (Γεννήσεως της Θεοτόκου) Αγρινίου. Μετά από προετοιμασία περιεβλήθηκαν το μεγάλο αγγελικό σχήμα από τον Μητροπολίτη Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμά.

Το μοναχικό όνομα, που έλαβε η κατά κόσμον Μαρία Σκαβάρα είναι «Μαριάμ» μοναχή, και το μοναχικό όνομα που έλαβε η κατά κόσμον Μαρία-Μαρούλα Κουσαρίδα είναι «Μυροφόρα» μοναχή.

Καρδιακές πνευματικές νουθεσίες, θεμελιωμένες στην πατερική και ασκητική εμπειρία απηύθυνε ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Κοσμάς.
Η αγαπητή και σεβαστή κ. Μαρούλα (Μαρία) Κουσαρίδα, από την Σταμνά Μεσσολογίου, προσέφερε επί σειρά ετών στο Φοιτητικό Οικοτροφείο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών. Επιπλέον, για πολλά έτη προσέφερε υπηρεσίες με πνεύμα διακονίας και προσφοράς στην κουζίνα της κατασκηνώσεως ΑΓΚΥΡΑ.

Ευχόμαστε ο Θεός να της δίνει δύναμη και να την χαριτώνει πάντα. Την παρακαλούμε να προσεύχεται για την κατασκήνωση που αγαπά και για όλους μας...  

...νὰ δώσωμεν μήνυμα ἀληθείας, γνησιότητος καὶ ἐλπίδος

... Παραμερίζοντες τὰ προβλήματα, τὰ ὁποῖα προέρχονται ἐκ τῆς διαφορετικῆς ἐθνικῆς ἡμῶν προελεύσεως, ἱκετεύομεν διὰ τὴν κάθοδον τοῦ Παρακλήτου καὶ ἐφ᾿ ἡμᾶς πάντας, ὥστε καταυγαζόμενοι ὑπ᾿ Αὐτοῦ, δηλαδὴ ὑπὸ τοῦ «Φωτὸς καὶ τῆς Ζωῆς καὶ τῆς ζώσης νοερᾶς Πηγῆς∙ ὑπὸ τοῦ Πνεύματος τῆς σοφίας καὶ τῆς συνέσεως... τοῦ ἡγεμονεύοντος καὶ καθαίροντος τὰ πταίσματα∙ τοῦ θεοποιοῦντος Θεοῦ» (πρβλ. στιχηρὸν ἑσπερινοῦ τῆς Πεντηκοστῆς), νὰ δώσωμεν μήνυμα ἀληθείας, γνησιότητος καὶ ἐλπίδος πρὸς σύνολον τὸν διψῶντα σύγχρονον κόσμον καὶ νὰ διατρανώσωμεν αἱ Ἐκκλησίαι ἡμῶν ὡς θεσμὸς καὶ ἡμεῖς ὡς πρόσωπα ὅτι εἴμεθα σκεύη τίμια...

Από την ομιλία του Παναγιωτάτου και Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΥ
κατά τη θεία Λειτουργία στον Ι. Μητροπολιτικό Ναό του Αγ. Μηνά στο Ηράκλειο της Κρήτης (19.6.2016)

ολόκληρη η ομιλία εδώ

Η ΑΓΚΥΡΑ ετοιμάζεται...

Αγαπητοί φίλοι,

οι ετοιμασίες στην κατασκήνωση ΑΓΚΥΡΑ προχωρούν... Ομάδες από κυρίες, φοιτήτριες και φοιτητές προσφέρουν τον κόπο τους στις καθαριότητες, στα βαψίματα, στην αποψίλωση, στην τακτοποίηση των οικίσκων. Ο Θεός να τους ευλογεί όλους!

Η προσπάθεια θα συνεχιστεί και τις επόμενες 10 ημέρες προκειμένου η ΑΓΚΥΡΑ να προσφέρει τις καλύτερες υπηρεσίες σε όλους όσους μείνουν εκεί και αυτό το καλοκαίρι.

Μην μείνεις θεατής, βοήθησε κι εσύ!

Η αγάπη σου για την κατασκήνωση και το έργο που επιτελείται εκεί, ας βρει τους τρόπους.

Όλα τα σπιτάκια βάφτηκαν με την εθελοντική προσφορά ομάδας τεσσάρων ατόμων...

Το Άγιο Πνεύμα

του κ. Λ. Σκόντζου, Θεολόγου - Καθηγητού

......
Η παρουσία του Αγίου Πνεύματος στον κόσμο εκδηλώνεται ποικιλότροπα, με «διαιρέσεις χαρισμάτων», με «διαιρέσεις διακονιών», με «διαιρέσεις ενεργημάτων» (Α'Κορ.12:4-6), με καρποφορία πνευματικών καρπών (Γαλ.5:22). Κάθε αγαθό και δωρεά που δίνεται στους ανθρώπους είναι προϊόν του Αγίου Πνεύματος. Σε κάθε άνθρωπο «δίδεται η φανέρωσις του Πνεύματος προς το συμφέρον» αυτού (Α'Κορ.12:7)

Το Άγιο Πνεύμα μοιράζει χαρίσματα στους πιστούς τα οποία είναι χρήσιμα για τη σωτηρία τη δική τους, αλλά και για το σωστικό έργο της Εκκλησίας. Σε άλλον «δίδοται λόγος σοφίας, άλλω δε λόγος γνώσεως κατά το αυτό Πνεύμα, ετέρω δε πίστις εν τω αυτώ Πνεύματι, άλλω δε χαρίσματα ιαμάτων εν τω αυτώ Πνεύματι, άλλω δε ενεργήματα δυνάμεων, άλλω δε προφητεία, άλλω δε διακρίσεις πνευμάτων, ετέρω δε γένη γλωσσών, άλλω δε ερμηνεία γλωσσών. Πάντα δε ταύτα ενεργεί το εν και το αυτό Πνεύμα, διαιρούν ιδία εκάστω καθώς βούλεται» (Α'Κορ.12:8-11).

Το Άγιο Πνεύμα μοιράζει διακονίες στο λαό του Θεού, οι οποίες υπάρχουν για να διακονούν καθολικά τις πνευματικές και υλικές ανάγκες του, εις τρόπον ώστε να ζει ο πιστός αποκλειστικά μέσα στην χάρη του Θεού και να μην έχει ανάγκη από τα«σκύβαλα» του κόσμου (Φιλιπ.3:8). Η Εκκλησία του Θεού υπάρχει για να μεταλλάσσει ολοκληρωτικά και καθολικά τον άνθρωπο της αμαρτίας και της φθοράς σε νέα αναγεννημένη και χαριτωμένη ύπαρξη. 

Πρώτ' απ' όλα το «Πνεύμα το Άγιον έθετο επισκόπους ποιμαίνειν την Εκκλησίαν του Κυρίου και Θεού»(Πραξ.20:28). Ακολούθως όρισε «εν τη Εκκλησία πρώτον αποστόλους, δεύτερον προφήτας, τρίτον διδασκάλους, έπειτα δυνάμεις, είτα χαρίσματα ιαμάτων, αντιλήψεις, κυβερνήσεις, γένη γλωσσών» (Α'Κορ.12:28). 

Επίσης το Πνεύμα του Θεού «έδωκε τους μεν τους μεν αποστόλους, τους δε προφήτας, τους δε ευαγγελιστάς, τους δε ποιμένας και διδασκάλους, προς καταρτισμόν των αγίων εις έργον διακονίας, εις οικοδομήν του σώματος του Χριστού» (Εφ. 4:11-12).

Το Άγιο Πνεύμα καρποφορεί στις καρδιές των πιστών υπέροχους και σπανίους πνευματικούς καρπούς, ως αποτέλεσμα επίπονης καλλιέργειας. Ο θεόπνευστος απόστολος αφού αναφέρει τα βδελυρά έργα τη σαρκός, τα οποία είναι οι καρποί της αμαρτίας, παραθέτει στη συνέχεια του καρπούς του Πνεύματος, οι οποίοι είναι «αγάπη, χαρά, ειρήνη, μακροθυμία, χρηστότης, αγαθοσύνη, πίστις, πραότης, εγκράτεια» (Γαλ.5:22-23). Οι καρποί της σαρκός καταδεικνύουν τον άνθρωπο της πτώσεως, της αμαρτίας και της φθοράς, οι δε καρποί του Πνεύματος φανερώνουν, «ως πόλις επάνω όρους κειμένη» (Ματθ.5:14), τον αναγεννημένο εν Χριστώ άνθρωπο της χάριτος και της σωτηρίας. Ο Κύριος Ιησούς Χριστός μας είχε πει πως «εκ γαρ του καρπού το δένδρον γινώσκεται» (Ματθ.12:33), έτσι και ο πνευματικός αναγεννημένος άνθρωπος ξεχωρίζει από τους καρπούς του Αγίου Πνεύματος, που είναι στολισμένος...

Πεντηκοστή

Πεντηκοστή ονομάζεται κατά την Καινή Διαθήκη η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους Αποστόλους.

Η Πεντηκοστή έλαβε χώρα την πεντηκοστή ημέρα από την Ανάσταση του Ιησού Χριστού (Πράξεις β’ 1-41).

Σε ανάμνηση του γεγονότος αυτού, κάθε χρόνο, εορτάζουμε με ιδιαίτερη λαμπρότητα την εορτή της Πεντηκοστής, μια ημέρα πριν την εορτή του Αγίου Πνεύματος, και αυτό διότι θεολογικά η ημέρα αυτή θεωρείται η γενέθλια ημέρα της Εκκλησίας.

Η εορτή αυτή αντιστοιχεί με την επίσης μεγάλη ετήσια εορτή των Ιουδαίων η οποία στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη) αποκαλείται Γιορτή του Θερισμού ή Γιορτή των Εβδομάδων. (Έξοδος 23:16· 34:22) η οποία ήταν καθαρά γεωργική εορτή με τελείως διαφορετικό περιεχόμενο. Η τήρηση της λάβαινε χώρα την πεντηκοστή ημέρα μετά τις 16 Νισάν του Ιουδαϊκού ημερολογίου, την ημέρα κατά την οποία η κεφαλή κάθε οικογένειας προσέφερε στον Θεό ένα δεμάτι κριθάρι, που υποδήλωνε την επιθυμία για ειρηνική σχέση μαζί Του. (Λευιτικό 23:15, 16) Οι προσφορές για αυτή τη γεωργική γιορτή γίνονταν μέσω του ιερατείου αρχικά στην Σκηνή της Μαρτυρίας, ενώ αργότερα στον Ναό στην Ιερουσαλήμ.

Την ημέρα της Πεντηκοστής έλαβε χώρα η επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος στους 12 μαθητές (περιλαμβανομένων και των αποστόλων του Ιησού) οπότε, σύμφωνα με τις Πράξεις των Αποστόλων, έλαβαν Άγιο Πνεύμα μιλώντας σε ξένες γλώσσες (γλωσσολαλιά) «για τα θαυμαστά έργα του Θεού», γεγονός που έγινε αντιληπτό από Ιουδαίους και προσήλυτους που ήταν στην Ιερουσαλήμ για τη γιορτή των Εβδομάδων. Ως αποτέλεσμα, έπειτα και από το κήρυγμα του Πέτρου, βαφτίστηκαν εκείνη την ημέρα 3.000 νέα μέλη της χριστιανικής εκκλησίας. (Πράξεις 1:13-15· 2:1-41) Εκείνη η ημέρα ήταν 50 ημέρες μετά την ανάσταση του Ιησού Χριστού που συνέπεσε στις 16 Νισάν.

Η «Πεντηκοστή» άρχισε να γιορτάζεται από τους αποστολικούς χρόνους είτε στο ναό των Ιεροσολύμων μαζί με τους Ιουδαίους (Πράξεις κ’16), είτε χωριστά. Σύμφωνα με τους εκκλησιαστικούς Πατέρες και συγγραφείς του β’ μισού του 4ου αιώνα γίνεται λόγος περί του εορτασμού από τους αποστολικούς χρόνους όπου κατά την εορτή αυτή γινόταν και η βάπτιση των κατηχουμένων όπου και για το λόγον αυτό συνεχίζεται και ψάλλεται ο τρισάγιος ύμνος: «Όσοι εις Χριστόν εβαπτίσθητε…».

Η Πεντηκοστή είναι εβδομαδιαία εορτή δηλαδή εορτάζεται όλες τις ημέρες της εβδομάδας με ιδιαίτερη έξαρση το Σάββατο. Από τις μεθεόρτιες ημέρες ξεχωρίζει η Δευτέρα που είναι αφιερωμένη στο Άγιο Πνεύμα όπου και επαναλαμβάνεται ομοίως όλη η ακολουθία της Κυριακής.
ΠΗΓΗ: dogma.gr

«Τό πρόβλημα στά Σχολεῖα δέν εἶναι ἡ προσευχή καί οἱ παρελάσεις κ. Φίλη».

Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου

Μέ πόνο ψυχῆς καί ὡς Ἀρχιερεύς, ἀλλά καί ὡς Ἕλληνας πολίτης, ἤκουσα ὅσα εἶπε ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Νικόλαος Φίλης, σέ συνέντευξή του σέ ραδιοφωνικό σταθμό, μεταξύ τῶν ἄλλων, γιά τό θέμα τῆς προσευχῆς στά Σχολεῖα καί τῶν παρελάσεων τῶν μαθητῶν.

Λυποῦμαι βαθύτατα, διότι ὁ κ. Ὑπουργός ἀπό ὅτι φαίνεται ἀπό τά λεγόμενά του τοὐλάχιστον, ἐνοχλεῖται τόσο ἀπό τήν πρωϊνή προσευχή στά Σχολεῖα, ὅσο καί ἀπό τίς παρελάσεις κατά τίς ἐθνικές ἑορτές. Καί ἐπειδή δέν θά ἤθελε εὐθέως νά πῇ τίς ἀπόψεις του, προσπαθεῖ νά τίς περάσῃ μέ ἕνα πρωτότυπο καί ἰδιόμορφο τρόπο.

Εἶπε χαρακτηριστικά ὁ κ. Ὑπουργός: «…Ἄν σέ ἕνα Σχολεῖο γίνεται προσευχή καί σέ ἄλλο ὄχι, καί τί ἔγινε; Θέλομε νά δοθῇ ἡ εὐθύνη, ἡ ἐμπιστοσύνη στούς ἐκπαιδευτικούς κάθε σχολείου νά ἀποφασίζουν γιά τό ζήτημα αὐτό. Δέν θέλομε νά ὑπάρχῃ εἰδικά μιά ἐκπορευόμενη γραμμή νά δεσμεύῃ ὅλο τόν κόσμο σέ τέτοια ζητήματα. Σέ θέματα δηλαδή ἐκπαιδευτικῆς καθημερινότητας, δίνομε τήν εὐκαιρία στόν Σύλλογο νά ἀποφασίζῃ γιά αὐτά τά ζητήματα…»

Ἐρώτησις Δημοσιογράφου: «Αὐτό δέν εἶναι λίγο μεσοβέζικο;»

Ἀπάντησις Ὑπουργοῦ: «Οὔτε μεσοβέζικο, οὔτε μή μεσοβέζικο. Εἶναι μιά ἀντίληψη γιά τή λειτουργία τοῦ Σχολείου. Στήν Ἑλλάδα τό Σχολεῖο εἶναι πολύ συγκεντρωτικό. Κάθε ἡμέρα ὑπογράφω τριακόσιες ὑπουργικές ἀποφάσεις, ἀπό ἐκδρομή πού πάει νά γίνῃ ἤ δέν πάει νά γίνῃ, μέχρι μετάθεση μέχρι ἄλλα ζητήματα, ἥσσονος προσπαθείας. Εἶμαι ἀναγκασμένος, νά τά ὑπογράφω ἐγώ. Ἔτσι δέν μπορεῖ νά λειτουργῇ τό Σχολεῖο. Ὅταν σέ ἕνα Σχολεῖο γίνεται προσευχή καί σέ ἄλλο δέν γίνεται καί τί ἔγινε, ποιό εἶναι τό πρόβλημα;…»

Σέ ἄλλο σημεῖο καί στήν ἐρώτηση, πώς θά προχωρήσῃ τό θέμα αὐτό, ὁ Ὑπουργός εἶπε, ὅτι θά σταλοῦν ἐγκύκλιοι, ἐνῶ κατέληξε, ὅτι γιά θέματα ὅπως προσευχή, παρελάσεις κ.λ.π. θά ἀποφασίζῃ ὁ Σύλλογος Διδασκόντων, ὁ Σύλλογος Γονέων καί ἡ Τοπική Κοινωνία. Δέν θά ὑπάρχῃ κεντρική ἐκπορευόμενη γραμμή.

Ένα αγόρι πέθανε...

Ένα αγόρι δώδεκα ετών πέθανε στην ενορία του π. Αλεξίου. 

Στη ζωή του το παιδί αυτό ήταν ιδιαίτερα ήσυχο και το σκέπαζε η χάρη του Θεού. Ήταν σαν άγγελος και όλοι το θεωρούσαν έτσι. Παντού όπου στεκόταν μετέδιδε γαλήνη. 

Αν σε μια παρέα ακουγόταν σφοδρή συζήτηση ή τσακωμοί, το παιδί στεκόταν σ’ αυτή σιωπηλά, χωρίς να πει ούτε μια λέξη! Αλλά από τα αγνά του μάτια πεταγόταν σαν ένα ουράνιο φως και όταν οι μεγάλοι καταλάβαιναν ότι είναι δίπλα τους ο άγγελος αυτός, σταματούσαν αμέσως το μάλωμα. Και όταν γινόταν τελεία ησυχία στην παρέα, το παιδί χαμογελούσε αγνά και πήγαινε άλλου.

Οι άνθρωποι παρατηρούσαν ότι το παιδί αυτό δεν πήγαινε ασκόπως πέρα δώθε, όπως τα άλλα παιδιά, αλλά πήγαινε και στεκόταν εκεί που ήσαν τσακωμοί και σφοδρές συζητήσεις για να τις καθησυχάσει. Για να αποκατασταθεί κάπου η ειρήνη ήταν αρκετό να παρουσιαστεί το παιδί αυτό, γι’ αυτό και το έλεγαν αγγελούδι τους. Και πραγματικά είχε αγγελική εμφάνιση. Τα μαλλάκια του, τα μάτια του, το χαμόγελο του το παρουσίαζαν σαν άγγελο. Όταν χαμογελούσε έλαμπε. Οι γονείς του ήσαν απλοί χωρικοί άνθρωποι και το υπεραγαπούσαν. Αλλά και όλοι στο χωριό υπεραγαπούσαν αυτό το αγόρι - το αγαπούσαν περισσότερο ακόμη και από τα δικά τους παιδιά.

Κάποτε στο χωριό έγινε μια μεγάλη πανήγυρη. Με την ευκαιρία της πανήγυρης αυτής, που κράτησε πολύ, οι χωρικοί κάτοικοι του χωρίου μέθυσαν. Μετά το μεθύσι έγιναν πολλές αμαρτίες και ασωτίες στο χωριό. Γι` αυτόν τον λόγο το παιδί, για το οποίο μιλήσαμε, αρρώστησε σοβαρά από στενοχώρια και σε λίγες μέρες πέθανε.

Όταν διαδόθηκε στο χωριό το νέο του θανάτου του παιδιού, τότε οι χωρικοί ξύπνησαν από τη μέθη της ασωτίας τους, σκέφτηκαν σοβαρά και ξέσπασαν σε θρήνο. Κάθε ένας κατηγορούσε τον εαυτό του για τον θάνατο του παιδιού και θεωρούσε τον θάνατο του σαν μια τιμωρία για την δική του ακολασία. Γερόντισσες γυναίκες οδύρονταν γι` αυτό το κακό και όλο το χωριό συγκεντρώθηκε στο σπίτι των γονέων του παιδιού με βαθιά μετάνοια για τις παραβάσεις τους.

Το αγόρι ήταν ξαπλωμένο στο φέρετρο σαν ζωντανό• ένα χαμόγελο ήταν στα χείλη του.

Τραγική φιγούρα...

Του Μητροπολίτου Χονγκ-Κονγκ κ. Νεκταρίου 

(από το FaceBook)

Τραγική φιγούρα ο Αλέξανδρος Βέλιος, ο οποίος γυρνά στους τηλεοπτικούς σταθμούς και προπαγανδίζει την υποβοηθούμενη αυτοκτονία. Ο ίδιος πάσχει από καρκίνο και οι γιατροί του έδωσαν 3 μήνες ζωής. Δεν θέλει να νιώσει πόνο. Δεν θέλει να δει το σώμα του να λιώνει από την ασθένεια. Δεν πιστεύει σε θεό. Ο ίδιος λέει ότι αν υπήρχε θεός τότε αυτός θα ήταν το κακό στον κόσμο. Κατ᾽ αυτόν οι παπάδες επιβάλλουν την ηθική της Εκκλησίας και του στερούν την ελευθερία να επιλέξει να βάλει τέλος στην ζωή του.

Τραγική φιγούρα. Ανίκανος και ανήμπορος να κατανοήσει την πραγματικότητα της ελευθερίας. Την ζωή. Την ελπίδα. Την αγάπη. Την θυσιαστική προσφορά.

Πως να καταλάβει ότι ο Θεός του έδωσε και την ευλογία να γνωρίζει το πότε θα πεθάνει. Άλλοι δεν έχουν αυτό το δώρο.

Πόσο μεγάλο θα είναι το σοκ όταν ανοίξει τα μάτια και διαπιστώσει ότι η ζωή συνεχίζεται και μετά το θάνατο.

Αδελφέ Αλέξανδρε, προσωπικά προσεύχομαι έστω και την τελευταία στιγμή να κάνεις την υπέρβαση και να ψελλίσεις έστω ένα Κύριε ελέησον. Μη φύγεις με τόσο σκοτάδι στην ψυχή!

Πηγή: Συνοδοιπορία

Μουσικοχορευτική παράσταση με τον Π. Λαλεζά

ΧΑΤΖΗ ΣΟΦΙΑ: Τελευταίο κέρασμα

Χρονολογία έκδοσης: 06 2016
ISBN: 9789604952038
Σχήμα: 14χ21
Σελίδες: 104

Εκδότης: ΘΥΡΑ ΕΚΔΟΣΕΙΣ

Περιγραφή

Τα διηγήματα της παρούσας συλλογής είναι ζωντανές ιστορίες που μαρτυρούν μιαν ανολοκλήρωτη οδύσσεια. Οι χαρακτήρες είναι πρόσωπα αληθινά. Κανένας δεν κατακρίνεται, κανένας δεν ευτελίζεται. Όλοι έχουν ένα τραγικό μεγαλείο. Βαδίζουν αργά, όπως θα έλεγε ένας σύγχρονος άγιος, ανασαίνοντας μέσα στο άφατο μυστήριο της αγάπης του Θεού…

Τὸ δαιμονικὸ πνεῦμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ

Στὶς ξεκάθαρες καταδικαστικὲς θέσεις συγχρόνων ἀνδρῶν ἐγνωσμένης πνευματικότητος καὶ ἁγιότητος γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ (ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, ἁγίου Παϊσίου Ἁγιορείτου, γέροντος Γαβριὴλ Διονυσιάτου, γέροντος Φιλοθέου Ζερβάκου, ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, ἀρχιμ. Γεωργίου Καψάνη κ.ἄ.) ἔρχεται νὰ προστεθεῖκαὶ ἡ κατάθεση τοῦ ἀοιδίμου γέροντος Ἐφραὶμ Κατουνακιώτου, ἀνδρὸς ἀλήστου ὁσιακῆς μνήμης καὶ ἁγιοπνευματικοῦ φρονήματος, γιὰ τὸν ὁποῖο μάλιστα εἶναι γνωστὸ πὼς διέθετε καὶ τὸ χάρισμα τῆς διοράσεως.

Ἡ σχετικὴ μαρτυρία προέρχεται ἀπὸ τὸν καθηγητὴ τῆς Δογματικῆς τοῦ Α.Π.Θ. κ. Δημήτριο Τσελεγγίδη καὶ πρόκειται γιὰ προσωπική του ἐμπειρία ἀπὸ τὸν γέροντα, ὅπως ὁ ἴδιος τὴν κατέθεσε σὲ συνέντευξή του γύρω ἀπὸ τὸ φλέγον θέμα τῆς «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας» ποὺ συνέρχεται στὴν Κρήτη ἀπὸ τὶς 17 τρέχοντος μηνός.

Ὁ ἐν λόγῳ καθηγητὴς συνάντησε τὸν γέροντα Ἐφραὶμ στὸ ἀσκητήριό του στὰ Κατουνάκια, ὅταν ἀκόμη ἦταν νεαρὸς καθηγητὴς στὴ Θεολογικὴ Σχολή. Προβληματισμένος γύρω ἀπὸ τὸ θέμα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ τοῦ εὐνοϊκοῦ πρὸς αὐτὸν κλίματος τοῦ Πανεπιστημίου τῆς Θεσσαλονίκης, ἔθεσε τὸ ἐρώτημα στὸν ὅσιο γέροντα. Κι ἐ­κεῖνος τοῦ ἔδωσε τὴν παρακάτω ἀπάντηση, ὅπως ἀκριβῶς τὴν ἀναφέρει ὁ κύριος καθηγητής:

«Αὐτὴν τὴν ἐρώτηση, παιδί μου, μοῦ τὴν ἔχει κάνει κι ἕνας ἀκόμη νωρίτερα ἀπὸ σένα. Ἐγώ, ἐδωπέρα ἐπάνω, βρίσκομαι σαράντα χρόνια στὰ βράχια (...) ἀλλὰ μ ̓αὐτὸ τὸ θέμα δὲν ἔχω ἀσχοληθεῖ. Γι᾿ αὐτό, ἐπειδὴ ἔπρεπε νὰ τοῦ ἀπαντήσω, ἀφοῦ δέχθηκα ἐρώτημα καὶ δὲν εἶχα καμία γνώμη πάνω στὸ θέμα, πῆγα στὸ κελλί μου καὶ προσευχήθηκα καὶ ρώτησα τὸν Χριστὸ νὰ μὲ πληροφορήσει τί εἶναι ὁ Οἰκουμενισμός. Πῆρα τὴν ἀπάντησή Του, ἡ ὁποία εἶναι ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς ἔχει πνεῦμα πονηρίας καὶ κυριαρχεῖται ἀπὸ ἀκάθαρτα πνεύματα».

Στὴν ἐρώτηση τοῦ καθηγητοῦ πῶς ἀκρι­­βῶς πιστοποιήθηκε αὐτό, ὁ π. Ἐφραὶμ ἀ­πάν­τησε πὼς «μετὰ τὴν προσευχὴ γέμισε τὸ κελλί μου ἀπὸ ἀφόρητη δυσωδία, ἡ ὁποία μοῦ ἔφερνε ἀσφυξία στὴν ψυχή, δὲν μποροῦσα νὰ ἀναπνεύσω πνευματικά (...).

Καὶ ὁ ἀοίδιμος γέρων κατέληξε: «Ἔχω ἀ­πόλυτη βεβαιότητα ὅτι ὁ Οἰκουμενισμὸς δὲν ἔχει τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιο, ἀλλὰ τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτο».

Κι ἄλλη λοιπὸν ξεκάθαρη καταδίκη τῆς κινήσεως τοῦ συγχρόνου Οἰκουμενισμοῦ, μὲ τόσο μάλιστα ἔντονο χαρισματικὸ τρόπο - βίωμα, ἐκφρασμένο ἀπὸ τὸ στόμα ὁσίου γέροντος. Ἀλήθεια, πόσες ἄλλες μαρτυρίες θέλουμε γιὰ νὰ πιστέψουμε στὴ θεομάχο στάση τῆς σύγχρονης παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Μέχρι πότε αὐτὲς οἱ ἁγιοπνευματικὲς καταθέσεις θὰ «πίπτουν εἰς ὦτα μὴ ἀκουόντων»; 

Ἀπευθύνουμε ὕστατη ἔκκληση, ἔντονη καὶ ἔμπονη, πρὸς τοὺς ἁγίους Ἀρχιερεῖς ποὺ συμμετέχουν στὸ σῶμα τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, καὶ τοὺς ἱκετεύουμε νὰ μὴν παραβλέψουν τὶς συνεχιζόμενες καὶ διογκούμενες φωνὲς ἀγωνίας ἀπὸ τὴ βάση τοῦ Ὀρθοδόξου πληρώματος. 

Ἀγωνίας γιὰ τὴ διαβλεπόμενη τάση ἐγκαθιδρύσεως – μὲ πανορθόδοξη μάλιστα ἐπικύρωση – τῆς παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, γεγονὸς ποὺ θὰ ὁδηγήσει τὴ νοητὴ κιβωτὸ τῆς Ἐκκλησίας σὲ κλύδωνα μέγιστο καὶ συμ­πληγάδες δεινοῦ σκανδαλισμοῦ τοῦ πληρώματός της, μὲ συνέπειες ἀπρόβλεπτες καὶ ὀδυνηρές.

περ. Ο ΣΩΤΗΡ

Μεγάλο το φιλανθρωπικό έργο της Εκκλησίας και το 2015

Περίπου 1.300.000 άνθρωποι επωφελήθηκαν το 2015 από τις κοινωνικές υπηρεσίες και δομές της Εκκλησίας της Ελλάδος.

Δυστυχώς, ο αριθμός των ατόμων που έχουν ανάγκη αυτές τις παροχές συνεχώς αυξάνεται τα τελευταία πέντε χρόνια.

Φέτος, η Εκκλησία πρόσφερε γι' αυτό τον σκοπό συνολικά περισσότερα από 126.000.000 ευρώ.

Συγκεκριμένα, 266.426 άτομα έχουν λάβει οικονομική βοήθεια από τα γενικά και ενοριακά φιλόπτωχα ταμεία, ενώ περισσότερα από 3.500 άτομα συντηρούνται στα ορφανοτροφεία, οικοτροφεία και γηροκομεία.

Επιπλέον, παρέχει στήριξη σε παιδιά και νέους. Αναλυτικότερα, έχει καταφέρει με σχολεία, παιδικούς σταθμούς και εκπαιδευτικά κέντρα να καλύπτει τις ανάγκες σε πάνω από 23.000 παιδιά και εφήβους.

Ωστόσο ανησυχητικός για την κοινωνία είναι και ο αριθμός των ανθρώπων που έχουν ανάγκη και στρέφονται στην Εκκλησία για παροχές υγείας σε κοινωνικά ιατρεία ή φαρμακεία, ο οποίος φτάνει τους 15.000.

Ὁμοφωνία καὶ αὐθεντία τῆς Μεγάλης Συνόδου

Μὲ τὸν τίτλο: “«Ὁμοφωνία» καὶ «αὐθεν­τία» τῆς μελλούσης Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου” δημοσιεύθηκε περὶ τὰ μέσα τοῦ περασμένου Ἀπριλίου σημαντικότατο κείμενο τοῦ ἱερομονάχου Ἀρσενίου, Γέροντος τοῦ Ἱε­ροῦ Κελλίου «Παναγούδα» τοῦ Ἁγίου Ὄ­ρους καὶ μαθητοῦ τοῦ ὁσίου Παϊσίου.

Οἱ καίριες παρατηρήσεις τοῦ π. Ἀρσενίου ἀξίζει νὰ τύχουν μεγάλης προσοχῆς. Ἰδιαιτέρως αὐτὰ ποὺ σημειώνει γιὰ τὸ θέμα τῆς λήψεως ἀποφάσεων στὴ Σύνοδο μὲ «ὁμοφωνία». Αὐτὸ τὸ στοιχεῖο, ἐπισημαίνει, τοῦ ἔδιωχνε τοὺς φόβους γιὰ τὸ ὅτι οἱ ἀποφάσεις θὰ μποροῦσαν τυχὸν νὰ «παρεκκλίνουν ἀπό τήν Ὀρθόδοξον διδασκαλίαν καί παράδοσιν. Διότι, δόξα τῷ Θεῷ, ἔχομε ὄχι μόνον ἕναν ἀλλά ἀρκετούς Ἱεράρχες, πού δέν εἶναι μόνον “θρόνων διάδοχοι” τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων καί τῶν Ἁγίων Πατέρων, ἀλλά καί τῶν “τρόπων (αὐτῶν) μέτοχοι”», οἱ ὁποῖοι θὰ ἐξέφραζαν εὐθαρσῶς τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως καὶ δὲν θὰ ἐπέτρεπαν νὰ σημειωθεῖ κάποια ἐκτροπή.

Ὅμως, ὅπως σημειώνει, «ἡ χαρά μας με­­τεβλήθη σὲ βαθυτάτην θλῖψιν καὶ ἱερὰν ἀγανάκτησιν, διότι διεπιστώσαμε ὅτι ἡ συμφωνηθεῖσα ὁμοφωνία ἦταν ὅρος κενός περιεχομένου».

Διότι, ἐπισημαίνει, «συμφώνως μὲ τὴν ἑρμηνείαν τῆς “ὁμοφωνίας” στὴν Εἰσήγησιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου στὴν Σύναξιν τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν στὴν Γενεύη, ἀκόμη καὶ ἡ ἀρνητικὴ ψῆφος μιᾶς ἢ περισσοτέρων Ἐκκλησιῶν – ὅπως καὶ ἡ λόγῳ διαφωνίας ἀποχώρησίς τους ἐκ τῆς Συνόδου – οὐδόλως θίγει τήν “ὁμοφωνίαν” τῆς ἀποφάσεως! Οἱ Ἐκκλησίες ποὺ διαφωνοῦν ἔχουν μόνον τὴν δυνατότητα νὰ καταχωρίσουν τὴν διαφωνίαν τους στὰ Πρακτικά, ἀλλὰ ὑποχρεοῦνται νὰ προσυπογράψουν τὴν ἀπόφασιν πρὸς τὴν ὁποίαν διαφωνοῦν!!! Ἔτσι, φυσικά, δὲν θὰ εἶναι δύσκολον νὰ ἐπιτευχθῇ τοιαύτη “ὁμοφωνία” ἐπί ὁποιασδήποτε ἀποφάσεως»!

«Ἂν ἴσχυαν αὐτά», τονίζει ὁ π. Ἀρσένιος, «ὁ Ἅγιος Μᾶρκος ὁ Εὐγενικός, ἀφοῦ ὡμολογοῦσε στὰ Πρακτικὰ τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν, θὰ ὑπέγραφε τελικῶς τὴν Ἕνωσιν. Τότε ὁ Πάπας Εὐγένιος θὰ πανηγύριζε καὶ δὲν θὰ ἀναφωνοῦσε ἀπηλπισμένος τὸ “Λοιπόν, πεποιήκαμεν οὐδέν”, καὶ σήμερα – κατὰ ἄνθρωπον ὁμιλοῦντες – θὰ ἤμαστε Οὐνῖτες».

Οἱ παρατηρήσεις τοῦ π. Ἀρσενίου εἶναι ἄξιες πολλῆς προσοχῆς. Πραγματικὰ τέτοια ἑρμηνεία γιὰ τὴν “ὁμοφωνία” δόθηκε στὴ Σύναξη τῶν Προκαθημένων τὸν περασμένο Ἰανουάριο καὶ αὐτὴν κυκλοφοροῦν σὲ εἰσηγήσεις τους καὶ ἄλλοι παράγοντες προετοιμασίας τῆς Συνόδου.

Διαφαίνεται ἐδῶ κάποια μεθόδευση ποὺ ἐνδεχομένως θὰ μποροῦσε νὰ θεωρηθεῖ ὅτι ἀποσκοπεῖ σὲ φίμωση τῶν Ἱεραρχῶν καὶ χειραγώγηση τῆς Συνόδου· πράγμα πού, ἂν ἀληθεύει, θὰ ἦταν τραγικό!

Θέλουμε νὰ ἐλπίζουμε ὅτι ἡ ἀντίληψη καὶ λανθασμένη αὐτὴ ἑρμηνεία δὲν θὰ ἐπικρατήσει. Γιὰ νὰ ἀναδειχθεῖ ἡ Σύνοδος ὄντως μεγάλη καὶ νὰ λαμπρύνει τὸν Σταυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας μας.

Ορθόδοξο Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”

Έκθεση βιβλίου στο Πασαλιμάνι - οι εκδόσεις Ο ΣΩΤΗΡ στο 38ο περίπτερο

π. Αναστάσιος Γκοτσόπουλος: ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΙ ή ΠΑΠΕΣ;

Τελικά οι Ορθόδοξες Εκκλησίες έχουν Προκαθημένους ή πάπες; Μήπως κάποιοι με αφορμή την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο θέλουν να παραχωρήσουν στους Προκαθημένους και παπικές αρμοδιότητες;

Τα ερωτήματα αυτά προέκυψαν από τις αντιδράσεις ορισμένων “υπερασπιστών” της μελλούσης Αγίας και Μεγάλης Συνόδου που ξεσηκώθηκαν με αφορμή τις ομόφωνες συνοδικές αποφάσεις των Ιεραρχιών των Εκκλησιών Σερβίας, Βουλγαρίας, Γεωργίας και Ελλάδος που αναφέρονται στη στάση που θα τηρήσουν οι Εκκλησίες αυτές στην Πανορθόδοξη Σύνοδο.

Χωρίς να απαντούν στις επί μέρους σοβαρότατες αιτιάσεις των Ι. Συνόδων των Τοπικών Εκκλησιών διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους και μονότονα επαναλαμβάνουν: Οι Προκαθήμενοι έχουν υπογράψει τα κείμενα και αυτοί έλαβαν απόφαση τόσο για τη σύγκλιση, όσο και για τη διαδικασία και τον κανονισμό λειτουργίας της Συνόδου-συνεπώς, οι Τοπικές Σύνοδοι δεν έχουν κανένα δικαίωμα να αποφαίνονται επί των αποφάσεων των Προκαθημένων! Στην ίδια λογική στοιχίστηκε ακόμα και η Ιερά Ενδημούσα Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου στο επίσημο ανακοινωθέν της (6.6.16).

Με συγχωρείτε! αλλά από πότε οι Προκαθήμενοι των Ορθοδόξων Τοπικών Εκκλησιών έγιναν … πάπες; Από πότε η προσωπική απόφαση-επιλογή ενός Προκαθημένου δεσμεύει τελεσίδικα και υποχρεώνει σε συμμόρφωση τη Σύνοδο της Ιεραρχίας στην οποία αυτός ανήκει;

Ο Προκαθήμενος ή η Σύνοδος των Ιεραρχών αποτελεί το ανώτατο όργανο διοικήσεως των Τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών σύμφωνα με την Ορθόδοξη παράδοση; Η κάθε Εκκλησία αποφαίνεται εν Συνόδω και εκφράζεται διά της Συνόδου ή τη δεσμεύει η όποια άποψη του Προκαθημένου (δεν προσθέτω το «αποφαινομένου ex cathedra» για να μην πάει ο νους μας αλλού!);

Μια εικόνα μέσα από τη φωτιά της Σμύρνης - ένα οικογενειακό κειμήλιο

του Κων. Κωλέττη, Θεολόγου

Την 26η Αυγούστου 2015, παραμονή της εορτής του αγίου, ενδόξου, Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου, τελέστηκε πανηγυρικός εσπερινός στο καλαίσθητο προσκυνητάρι του, που βρίσκεται απέναντι από την οικία του εκλεκτού συμπολίτη μας κυρίου Στυλιανού Γκούμα και ανεγέρθηκε με δαπάνες του.

Για το βίο και το μαρτύριο του αγίου Φανουρίου, γνωρίζουμε μόνον όσα ιστορούνται στην θαυματουργή πρώτη εικόνα του, που βρέθηκε γύρω στο 1350 κατά τις ανασκαφές που έγιναν έξω από τα μεσαιωνικά τείχη της πόλεως της Ρόδου, στο ομώνυμο νησί. Ωστόσο, και οι λιγοστές αυτές πληροφορίες υπήρξαν αρκετές για να τον κάνουν πασίγνωστο και οι χριστιανοί με βαθύ σεβασμό να τον τιμούν και να επιζητούν τις πρεσβείες του προς τον Κύριο.

Κατά τον εφετινό εσπερινό, τοποθετήθηκε στον ίδιο χώρο για προσκύνηση και μια εικόνα του αγίου Φανουρίου, που προέρχεται από τη μαρτυρική Σμύρνη.

Η εικόνα αυτή είναι λαϊκής Μικρασιατικής τεχνοτροπίας. Στην κύρια όψη της εξεικονίζει τον άγιο Φανούριο, ενώ στην πίσω όψη, διασώζεται ευκρινέστατα το όνομα της πρώτης κατόχου, καθώς και ο τόπος και χρονολογία που την απέκτησε:

«Άννα Σπίνου. Εν Σμύρνη τη 11η Σεπτεμβρίου 1914.»

Πρώτη κάτοχός της ήταν η Άννα Σπίνου η οποία την αγόρασε το έτος 1914 ,ενώ φοιτούσε στην Ευαγγελική σχολή Σμύρνης. Την Άννα Σπίνου νυμφεύθηκε το 1920 ο Γεώργιος Κυρκλώνης από τη Λέσβο, τραυματίας της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο οποίος ζούσε στη Σμύρνη και εργαζόταν ως οδοντίατρος.

Εκδρομή του κύκλου της Δευτέρας

Την Κυριακή 4 Ιουνίου πραγματοποιήθηκε η ημερήσια εκδρομή του κύκλου μας (Δευτέρα 9.30 - 10.30 μ.μ.) που εδώ και πολλά χρόνια κάνει ο π. Σωτήριος Τσάφος.

Αναχωρήσαμε στις 7 το πρωί για τον Πύργο όπου και εκκλησιαστήκαμε στο παρεκκλήσιο των Τριών Ιεραρχών που βρίσκεται στον Μ. Βασίλειο Πύργου. 

Μετά το πλούσιο πρωινό που μας είχαν ετοιμάσει οι αδελφοί μας του συλλόγου, αναχωρήσαμε για τη Μονή της Παναγίας της Κλειβωκάς, που βρίσκεται κοντά στα χωριά Κοντοβάζαινα και Δήμητρα στην επαρχία Γορτυνίας, στον Νομό Αρκαδίας. Το μοναστήρι είναι χτισμένο στην είσοδο σπηλιάς, η οποία λόγω βάθους και στενής διαμέτρου από ένα σημείο και μετά είναι ανεξερεύνητη.

Στη Μονή,όπου μονάζουν τρεις μοναχές, προσκύνησαμε την εικόνα της Παναγίας, που λέγεται ότι είναι μια από τις έντεκα του Αποστόλου Λουκά, και ψάλαμε την παράκληση της Παναγίας. Ξεκουραστήκαμε απολαμβάνοντας την υπέροχη θέα.

Αφού δεχθήκαμε πλούσια φιλοξενία από τις μοναχές, αναχωρήσαμε για το χωριό Βούτση Αρκαδίας όπου γευματίσαμε σε τοπικό εστιατόριο.

Μητροπ. Κονίτσης κ.κ. ΑΝΔΡΕΑΣ: Η χλιαρή αντίδραση του κ. Κοτζιά μου προκάλεσε οργή...

«Ὁ Ἕλληνας ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν κ. Νῖκος Κοτζιᾶς, ποὺ πραγματοποίησε, πρόσφατα, ἐπίσημη ἐπίσκεψη στὴν Ἀλβανία, δυστυχῶς δὲν πέτυχε ἀπολύτως τίποτε γιὰ τοὺς ἄτυχους Βορειοηπειρῶτες. Γιατί, ἐνῷ θὰ ἔπρεπε ἔντονα νὰ ἀντιδράσῃ στὶς μεθοδεύσεις τῶν Ἀλβανῶν, οἱ ὁποῖοι συστηματικὰ αὐθαιρετοῦν σὲ βάρος τῶν ἐκεῖ ἀδελφῶν μας, δημεύοντας τὶς περιουσίες καὶ τὰ σπίτια τους, ποὺ πολλὲς φορὲς γκρεμίζονται κάτω ἀπὸ τὴν ἀπειλὴ βίας τῆς ἀλβανικῆς ἀστυνομίας, τὶ ἔκανε; Περιορίστηκε νὰ ἀναφέρῃ ὅτι τὰ δικαιώματά τους «ἀποτελοῦν ἱστορικὴ ἐπιταγὴ καὶ εὐρωπαϊκὴ προοπτική», χωρὶς καθόλου νὰ θέσῃ τὸ ζήτημα τῶν αὐθαιρεσιῶν, ποὺ ἐξακολουθεῖ νὰ ἀσκῇ ἡ Ἀλβανία σὲ βάρος τους! Τὴν ἴδια ὥρα, ὅμως, διαβεβαίωνε ὅτι ἡ προοπτικὴ ἐντάξεως τῆς γειτονικῆς χώρας στὴν Ε.Ε. ἔχει τὴν ... καθολικὴ ὑποστήριξη τῆς Ἑλλάδος! Κι’ αὐτά, ἐνῷ ὁμάδες διακοσίων «Τσάμηδων» διαδήλωναν ἔξω ἀπὸ τὸ ἀλβανικὸ Ὑπουργεῖο Ἐξωτερικῶν, ἔχοντας, μάλιστα, ἐπικεφαλῆς τὸν πρόεδρο τοῦ «Τσάμικου «κόμματος καὶ Πρόεδρο τῆς Βουλῆς Στετὶμ Ἰντρίζι!!!

Γιὰ ὅσους δὲν γνωρίζουν, κάνουμε γνωστὸ ὅτι οἱ μεθοδεύσεις τῆς Ἀλβανίας γιὰ τοὺς Βορειοηπειρῶτες καὶ γιὰ τοὺς «Τσάμηδες», ἔγιναν μὲ τὶς «εὐλογίες» τοῦ ἀλβανοῦ πρωθυπουργοῦ Ἔντι Ράμα.

Ἡ χλιαρὴ ἀντίδραση τοῦ κ. Κοτζιᾶ στὶς ἄθλιες ἀλβανικὲς μεθοδεύσεις καὶ προκλήσεις, μοῦ προκάλεσε ὀργὴ καὶ ἀγανάκτηση. Πῶς θὰ πορευθοῦν στὸ ἑξῆς οἱ Βορειοηπειρῶτες ὅταν ἡ Μάνα τους ἡ Ἑλλάδα τοὺς ἀντιμετωπίζει μὲ παγερὴ ἀδιαφορία καὶ αὐτόχρημα τοὺς προδίδει ; Νοιάζεται περισσότερο ὁ κ. Κοτζιᾶς γιὰ τὴν ἔνταξη τῆς Ἀλβανίας στὴν Ε.Ε., ἀπὸ τὸ νὰ δοθῇ ἕνα τέλος στὸ δρᾶμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν ἀδελφῶν; Καὶ δὲν ντράπηκε νὰ κατηγορήσῃ «μικρὲς συντριπτικὰ μειοψηφίες τῶν ἄκρων» στὴν Ἀθήνα, ὅτι «δημιουργοῦν νευρικότητα»... στὰ Τίρανα ἔναντι τῶν «ἐπιτυχημένων προσπαθειῶν» ποὺ καταβάλλονται ἀπὸ τὸ ὑπουργεῖο ;;;

Ὅσο γιὰ τοὺς «Τσάμηδες», ἄς γνωρίζῃ ὁ κ. ὑπουργός, ὅτι μὲ τὶς ἀπαράδεκτες δηλώσεις του, θὰ τοὺς βρῇ - ἀργὰ ἤ γρήγορα - μπροστά της ἡ Ἑλλάδα, ἀφοῦ μάλιστα οἱ ἀνθέλληνες αὐτοὶ ἀπόγονοι τῶν ἐγκληματιῶν στὴν Κατοχή, ἔδουν ἤδη προσφύγει στὸ Διεθνὲς Δικαστήριο τῆς Χάγης ...

Γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, κρούομε τὸν κώδωνα τοῦ κινδύνου. Οἱ καιροὶ εἶναι ἰδιαίτερα κρίσιμοι καὶ οἱ γείτονες ἔχουν ἀποθρασυνθῆ. Καλοῦμε τὴν Κυβέρνηση νὰ ἀφήσῃ τὴν ἀδιαφορία γιὰ τὰ ἐθνικὰ θέματα καὶ νὰ ἀναλάβῃ ἐπί τέλους, τὶς εὐθῦνες της. Ἀκούει, ἆραγε, τὰ πολεμικὰ τύμπανα, ποὺ χτυπᾶνε ἐδῶ καὶ πολὺ καιρό; ».

Μητροπολίτης Δρυιν., Πωγ. και Κονίτσης κ.κ. ΑΝΔΡΕΑΣ, 10.6.16

Ο Γ. Σεφέρης για τη γλώσσα

...γιατί όλα γίνονται στην Ελλάδα σα να μας κινεί ένα θανάσιμο μίσος για τη λαλιά μας. Το κακό είναι τόσο μεγάλο, που μόνο σαν ένα φαινόμενο ομαδικής ψυχοπάθειας θα μπορούσε να εξηγηθεί. Ίσως οι απωθήσεις που προκάλεσε μια δασκαλοκρατία πολλών αιώνων, έπρεπε να καταλήξουν στις σημερινές μας νευρώσεις. 

Στα χρόνια μας το ζήτημα δεν είναι πια αν θα γράφουμε καθαρεύουσα ή δημοτική. Το τραγικό ζήτημα είναι αν θα γράφουμε ή όχι ελληνικά ή ένα οποιοδήποτε ελληνόμορφο εσπεράντο. Δυστυχώς όλα γίνονται σα να προτιμούμε το εσπεράντο, σα να θέλουμε να ξεκάνουμε με όλα τα μέσα τη γλώσσα μας» [...] 

«Ο Θεός μας χάρισε μια γλώσσα ζωντανή, εύρωστη, πεισματάρα και χαριτωμένη, που αντέχει ακόμα, μολονότι έχουμε εξαπολύσει όλα τα θεριά για να τη φάνε. Έφαγαν όσο μπόρεσαν, αλλά, απομένει μαγιά, που λιγοστεύει και δεν μένει πια καιρός για να μένουμε αμέριμνοι... Αν συνεχίσουμε τον ίδιο δρόμο, αν αφεθούμε μοιρολατρικά στη δύναμη των πραγμάτων, θα βρεθούμε στο τέλος μπροστά σε μια γλώσσα εξευτελισμένη, πολύσπερμη και ασπόνδυλη».

Γεώργιος Σεφέρης

Ανάληψη

Ο Κύριος Ιησούς Χριστός ανελήφθη στους ουρανούς, αλλά δεν εγκατέλειψε το ανθρώπινο γένος, για το οποίο έχυσε το τίμιο Αίμα Του. 

Μπορεί να κάθισε στα δεξιά του Θεού στους ένδοξους ουρανούς, όμως η παρουσία Του εκτείνεται ως τη γη και ως τα έσχατα της δημιουργίας. 

Άφησε στη γη την Εκκλησία Του, η οποία είναι το ίδιο το αναστημένο, αφθαρτοποιημένο και θεωμένο σώμα Του, για να είναι το μέσον της σωτηρίας όλων των ανθρωπίνων προσώπων, που θέλουν να σωθούν. 

Νοητή ψυχή του σώματός Του είναι ο Θεός Παράκλητος, «το Πνεύμα της αλήθείας» (Ιωάν. 15,26), ο Οποίος επεδήμησε κατά την αγία ημέρα της Πεντηκοστής σε αυτό, για να παραμείνει ως τη συντέλεια του κόσμου.

Πηγή

π. Δανιήλ Αεράκης: «Απόδοση της εορτής του Πάσχα: Η Ανάσταση συνεχίζεται!»

Η Ανάσταση συνεχίζεται! Αυτό δείχνει και η γιορτή της Αποδόσεως του Πάσχα. Τα ίδια γράμματα της νύχτας της Αναστάσεως, ακούγονται και κατά την Απόδοση του Πάσχα.

Τελείται μια μέρα πριν απ’ τη γιορτή της Αναλήψεως.

Κάθε μεγάλη γιορτή στην Ορθόδοξη λατρεία έχει την «απόδοσή» της. Κάθε γιορτή είναι ζωντανό γεγονός, που επαναλαμβάνεται στη ζωή της Εκκλησίας, στη ζωή του πιστού.

Αλλά και για άλλο λόγο γίνεται ο επανεορτασμός μιας εορτής, δηλαδή η απόδοσή της. Για ν’ απολαύσουμε ακόμα μια φορά την ομορφιά της γιορτής.

Όταν ένα θέαμα είναι ωραίο, ποθούμε να το ξαναδούμε. Όταν ένα φαγητό είναι νόστιμο, θέλουμε να το ξαναγευτούμε. Ο εορτασμός κάποιου γεγονότος της ζωής του Χριστού ή της Θεοτόκου, προξενεί γλυκύτητα στη ψυχή, που θέλει να το ξαναγιορτάσει.

Τη γλυκύτητα περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο γεγονός, την αισθανόμαστε για τη γιορτή του Πάσχα. Γιορτή ευφροσύνης. «Πανήγυρις έστι πανηγύρεων». Ποτέ άλλοτε δεν σκιρτά η ψυχή τόσο πολύ, όσο τη νύχτα της Αναστάσεως. Χαιρόμαστε για το θρίαμβο του Αναστάντος Κυρίου.

Θρίαμβος της ζωής κατά του θανάτου. Του Χριστού κατά του Άδη. Της χαράς κατά της λύπης. Της αλήθειας κατά του ψεύδους. Αυτή η ευφροσύνη για την Ανάσταση του Χριστού είναι καθολική και αιώνια. Ουρανός και γη συγχορεύουν. Όχι μια φορά. Πάντοτε, αιώνια. «Ουρανοί μεν επαξίως ευφραινέσθωσαν, γη δε αγαλλιάσθω· εορταζέτω δε κόσμος, ορατός τε άπας και αόρατος. Χριστός γαρ εγήγερται, ευφροσύνη αιώνιος» (κανόνας Πάσχα)...

π. Δανιήλ Αεράκης

π. Χριστοφόρος Μυτιλήνης: Ο δραπέτης πλούτος

Ανασκόπηση της χρονιάς 2015 - 2016 - Φοιτήτριες Χ.Φ.Δ. Πατρών

Παναγία η Κακαβιώτισσα στη Λήμνο

Μία από τις ελάχιστες εκκλησίες στον κόσμο χωρίς οροφή είναι η Παναγία η Κακαβιώτισσα, ένα πολύ γραφικό ξωκλήσι μέσα σε βράχο στο νησί της Λήμνου.

Η Παναγία -που παίρνει το όνομα της από το όρος Κάκαβο στο οποίο και βρίσκεται- λέγεται ότι κτίστηκε από ασκητές το 1305 και ανήκει στην Μονή Μεγίστης Λαύρας. Το ξωκλήσι απέχει λίγα μόνο χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του νησιού Μύρινα, βρίσκεται κοντά στο χωριό Ζεματά (Θάνος), ενώ για να φτάσει κάποιος εκεί θα χρειαστεί να περπατήσει ένα χωμάτινο μονοπάτι περίπου δυο χιλιομέτρων.

(φωτογραφίες: mylemnos.gr)

Εγκαίνια Ι.Ν. Αγ. Χαραλάμπους Τσουκαλεΐκων

Κατασκήνωση στην Άγκυρα για φοιτητές (2016)

Εκκλησία της Ελλάδος: «Περί της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου»

Πρός

τό Χριστεπώνυμον Πλήρωμα

τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Ἀγαπητοί Πατέρες καί ἀδελφοί,

ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !

ἀσφαλῶς γνωρίζετε ὅτι αὐτόν τόν μήνα, ἤτοι ἀπό 17 ἕως 26 Ἰουνίου, θά συνέλθει στήν Κρήτη ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῶν Ὀρθοδόξων κατά τόπους Ἐκκλησιῶν, ὕστερα ἀπό προετοιμασία πολλῶν ἐτῶν, γιά νά συσκεφθεῖ ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι καί νά φανερώσει τήν ἑνότητα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σέ ἐποχή πού ἡ τοπική καί παγκόσμια κοινωνία εἶναι γεμάτη ἀντιφάσεις καί ἀνταγωνισμούς. Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας πού ἐξουσιοδοτήθηκε ἀπό τήν Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, θέλει νά σᾶς ἐνημερώσει ὑπεύθυνα γιά τό σημαντικό αὐτό γεγονός.

Κατ' ἀρχάς τό ἐκκλησιαστικό πολίτευμα εἶναι συνοδικό καί ἱεραρχικό. Τό συνοδικό δηλώνει τήν ὕπαρξη πολλῶν ἀνθρώπων ἐπί τό αὐτό καί εἰς τό ὄνομα τοῦ Χριστοῦ συνηγμένων καί τό ἱεραρχικό δηλώνει ὅτι ὑπάρχει ἱεράρχησή τους, ἀνάλογα μέ τά χαρίσματα πού διαθέτουν.

Σέ ὅλα τά ἐκκλησιαστικά ἐπίπεδα (Ἱερά Σύνοδος, Μητροπόλεις, Ἐνορίες, Μονές) λειτουργεῖ τό συνοδικό καί ἱεραρχικό πολίτευμα καί ἔτσι ἐκφράζεται ἡ ἀλήθεια τῆς πίστεως. Αὐτό φανερώνεται ἔντονα στήν θεία Εὐχαριστία, πού ἐκφράζει τόν τρόπο λειτουργίας τοῦ συνοδικοῦ πολιτεύματος, στόν ὁποῖον ὑπάρχει ὁ Ἐπίσκοπος ὡς Πρόεδρος τῆς εὐχαριστιακῆς συνάξεως καί διδάσκαλος τῆς ἀληθείας, οἱ κληρικοί, οἱ μοναχοί καί οἱ λαϊκοί μέ τό ἰδιαίτερο χάρισμά τους ὁ καθένας. Ἔτσι λειτουργοῦν καί οἱ Σύνοδοι τῶν κατά τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν καί οἱ Πανορθόδοξοι Σύνοδοι. Μέ τόν τρόπο αὐτόν δοξάζεται ὁ Τριαδικός Θεός.

Πολλά χρόνια οἱ κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες διαπίστωναν ὅτι εἶναι ἀναγκαῖο νά συγκληθεῖ ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος γιά νά ἐπιλυθοῦν διάφορα χρονίζοντα ἐκκλησιαστικά θέματα πού ἀπασχολοῦν τίς κατά τόπους Ἐκκλησίες. Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πάντοτε διασκέπτεται συνοδικῶς γιά τήν λύση διαφόρων δογματικῶν, ἐκκλησιαστικῶν, κανονικῶν καί ποιμαντικῶν θεμάτων.

Στήν πρώτη χιλιετία τοῦ Χριστιανισμοῦ συνεκλήθησαν οἱ Τοπικές καί Οἰκουμενικές Σύνοδοι. Στήν δεύτερη χιλιετία ἐπίσης συνεκλήθησαν Μεγάλες Σύνοδοι, μέ οἰκουμενικό καί πανορθόδοξο χαρακτήρα, μέ σημαντικότερες τίς Συνόδους ἐπί ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ καί τίς μετέπειτα Συνόδους τῶν Πατριαρχῶν τῆς Ἀνατολῆς. Στήν πραγματικότητα, «ἡ Ἐκκλησία θεωρεῖται ὡς μία συνεχής Σύνοδος», ἄλλωστε αὐτό σημαίνει καί ἡ λέξη Ἐκκλησία. Ἔτσι, στή διαχρονική αὐτή πορεία τῆς συνοδικότητος χωρίς οὐσιαστική διακοπή καί ἐκκλησιαστικά χάσματα ἐντάσσεται καί ἡ Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδος τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν.

Οἱ δεκατέσσερεις κατά τόπους Ὀρθόδοξες Ἐκκλησίες, ὕστερα ἀπό πολλές προπαρασκευαστικές Συνοδικές Ἐπιτροπές, ἐπέλεξαν ὁμοφώνως νά ἀντιμετωπίσουν στήν Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο ἕξι θέματα, ἤτοι: 1) «Ἡ ἀποστολή τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας εἰς τόν σύγχρονον κόσμον». 2) «Ἡ Ὀρθόδοξος Διασπορά». 3) «Τό Αὐτόνομον καί ὁ τρόπος ἀνακηρύξεως αὐτοῦ». 4) «Τό μυστήριον τοῦ γάμου καί τά κωλύματα αὐτοῦ». 5) «Ἡ σπουδαιότης τῆς νηστείας καί ἡ τήρησις αὐτῆς σήμερον». 6) «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρός τόν λοιπόν χριστιανικόν κόσμον».