30/12/08

Τα πρόσωπα του χρόνου

... Γύρω μας τα πάντα αλλάζουνε, μέρα με την ημέρα. Τα πρόσωπα παραμορφώνονται, τα κορμιά σακατεύονται, τα μάτια θολώνουνε, όλα βουλιάζουνε σ’ ένα βουβό χάος. Η φθορά! Και πιο ζωηρά μας χτυπά αυτό το ξέφτισμα του κόσμου και μας κάνει να συλλογισθούμε τη ματαιότητά μας στην αρχή του καινούριου χρόνου. Οι Ρωμαίοι παριστάνανε τον πρώτο μήνα με τη ζωγραφιά του Ιανού που είχε δυο πρόσωπα, οπού ήτανε γυρισμένα από τις δυο μεριές (κι απ’ αυτό, τον βγάλανε Ιανουάριο). Το ένα πρόσωπο που παρίστανε τον περασμένο χρόνο ήτανε γερασμένο, και τ’ άλλο που παρίστανε τον καινούριο χρόνο ήτανε νεαρό. Οι πιο πολλοί που μιλάνε για την πρωτοχρονιά, σας δείχνουνε το νεαρό πρόσωπο. Εγώ σας δείχνω το γέρικο. Δεν το κάνω για να σας κακοκαρδίσω, αλλά γιατί πιστεύω πως ο άνθρωπος που δεν ξεγελιέται, αλλά που βλέπει την αδυναμία του και τη ματαιότητα του κόσμου, είναι κερδισμένος, επειδή γίνεται πιο χριστιανός, δεν παραδίνεται στις ηδονές που χαλάνε την ψυχή του, λιγοστεύει τον εγωισμό του, συμπονά τους δυστυχισμένους, ταπεινώνεται, συντρίβεται, αποζητά προστασία κι απλώνει τα χέρια του στον Χριστό που είναι ο Άφθαρτος, που δίνει την αφθαρσία, ο Βράχος, ο Πρώτος και ο Έσχατος, ο Ρυόμενος, χθες και σήμερον ο αυτός και εις τους αιώνες...
(Φώτης Κόντογλου, Ευλογημένο καταφύγιο, εκδόσεις Ακρίτας)

27/12/08

Αντίσταση και Ανάκαμψη

Αποχαιρετώντας το 2008 δημοσιεύουμε το τελευταίο μήνυμα του μακαριστού Αρχιεπ. κυρού ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ. Ένα κείμενο απλό αλλά συγκλονιστικό, σύντομο αλλά και μεστό σε νοήματα. Πιστεύουμε ότι αποτελεί πολύτιμη παρακαταθήκη για όλους μας ιδιαίτερα σήμερα...
Αγαπητά μου Παιδιά, ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ που δεν τιθασσεύεται, αυτό είναι η αέναη κίνηση του χρόνου. Το σήμερα γίνεται χθες εν ριπή οφθαλμού, και το αύριο σήμερα και χθες. Κι εμείς παρασυρόμεθα προς το τέρμα της πορείας μας, εκόντες άκοντες, παρακολουθούντες τα γεγονότα που περνούν από μπροστά μας, χωρίς αναστρέψιμη ελπίδα. Αυτή είναι η μοίρα των θνητών. Κι αλλοίμονο σ' εκείνους που δεν έχουν ακόμη βρη την απάντηση στο πρόβλημα του θανάτου. Την απάντηση τη δίδει μόνο η χριστιανική πίστη. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΕΝΝΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. Κι εμείς συμπράττουμε σ' αυτό, άλλοι για το καλό και άλλοι για το κακό. Η ελευθερία μας είναι το κριτήριο της ευθύνης μας. Μακάριοι οι έχοντες προοπτική αιωνιότητας στη ζωή τους. Αλλοιώς είναι σάρκες, έκδοτοι σε πάθη ατιμίας, πρόθυμοι για κάθε τι που ευτελίζει την ύπαρξή μας. Ο κόσμος θα ήταν διαφορετικός αν κάθε άνθρωπος θυμόταν την θεία καταγωγή του και ευθυγράμμιζε τη ζωή του με τις αρχές που απορρέουν από αυτή. Δυστυχώς όμως αυτό δεν συμβαίνει. ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ ΕΙΝΑΙ συμβατική αφετηρία μιας νέας προσπάθειας. Κανείς ασφαλώς δεν θέλει να ζη σ' ένα κόσμο παρακμής, αντιφάσεων, αλληλοσυγκρουομένων συμφερόντων, αδικίας και αμοραλισμού. Η κατάσταση δεν αλλάζει μαγικά και μηχανικά. Χρειάζονται να πολλαπλασιασθούν οι άνθρωποι που κάνουν Αντίσταση. Που παραμένουν πιστοί στις παραδόσεις μας, στις αξίες μας, στην ιστορία μας και στους αγώνες μας. Οι αναθεωρητές πολύ κακή συγκυρία επέλεξαν για να γκρεμίσουν από τις καρδιές των Ελλήνων τα κάστρα των θυσιών. ΣΤΑΘΗΤΕ ΟΛΟΙ ΟΡΘΙΟΙ στις επάλξεις σας και μη ξεπουλήσετε τα πρωτοτόκια μας. Διδάξτε στα παιδιά σας την αλήθεια, όπως την εβίωσαν οι αείμνηστοι Πατέρες μας. Ο λαός μας ξέρει να υπερασπίζεται τα ιερά και τα όσιά του. Το έχει κατ' επανάληψιν αποδείξει. Και θα το αποδείξει και πάλι. Αντίσταση και Ανάκαμψη. Για να ξαναβρούμε ό,τι έχουμε χάσει, για να υπερασπισθούμε ό,τι κινδυνεύει. Με πατρική αγάπη και ευχές Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος (Δεκέμβριος 2008)

25/12/08

Χριστός γεννάται δοξάσατε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!
50 φίλοι, κάθε ηλικίας, έδωσαν και φέτος το παρόν στο Νοσοκομείο στο Ρίο... Έψαλλαν χριστουγεννιάτικους ύμνους και είπαν τα κάλαντα... Προπορευόταν ο π. Χαρίτων, που διακονεί στο Νοσοκομείο, κρατώντας την εικόνα της Γεννήσεως...
Η επίσκεψη τελείωσε στο εκκλησάκι του ιδρύματος "ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΒΟΗΘΕΙΑ". Ο π. Χαρίτων ευχαρίστησε τα παιδιά και μίλησε για την Παναγία και τον Αγ. Άνθιμο που οι ασθενείς επικαλούνται. Τόνισε επίσης τη σημασία της έμπρακτης αγάπης στον πάσχοντα συνάνθρωπο που πρέπει να αποτελεί καθήκον για κάθε Χριστιανό.
Φάτνη στολίζει το χώρο έξω από το εκκλησάκι
Όλοι έφυγαν χαρούμενοι και ανανέωσαν το ραντεβού για ανήμερα της Πρωτοχρονιάς!

23/12/08

Να τα πούμε;;;

Και φέτος ανήμερα της εορτής των Χριστουγέννων λέμε τα κάλαντα!
Στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο στο Ρίο... Στους ασθενείς αλλά και σε όσους δουλεύουν εκεί την άγια μέρα των Χριστουγέννων... Συναντιόμαστε στις 10.30 στη Χριστ. Εστία ή στις 11.00 π.μ. μπροστά στο Νοσοκομείο. Να είμαστε όλοι εκεί!

22/12/08

Χριστουγεννιάτικα Διηγήματα για παιδιά

Κάποτε τα Χριστούγεννα...
Τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή της αγάπης. Ο Θεός από αγάπη σε μας τους ανθρώπους έγινε άνθρωπος για να μας λυτρώσει από την αμαρτία. Έτσι, ο καλύτερος τρόπος να γιορτάσουμε τα Χριστούγεννα είναι να δείξουμε κι εμείς αγάπη στος γύρω μας και μάλιστα στους πονεμένους. Αυτό ακριβώς το μήνυμα στέλνουν και οι μικρές χριστουγεννιάτικες ιστορίες που ακολουθούν... Ευχόμαστε κάθε φορά που τελειώνεις μια ιστορία, να παίρνεις απόφαση για μια πράξη αγάπης, όπως και οι πιο πολλοί μικροί ήρωες των διηγημάτων μας.
Το βιβλίο είναι μία έκδοση του Συλλόγου Ορθοδ. Ιεραποστ. Δράσεως " Ο ΜΕΓΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ", Αθήνα 2008

21/12/08

Έρχονται τα Χριστούγεννα

Έρχονται τα Χριστούγεννα. Η Γέννηση του Θεανθρώπου! Χαρά και ευλογία απροσμέτρητη για τη ζωή μας. «Μυστήριον ξένον και παράδοξον». Γιατί όμως γεννήθηκε ο Χριστός; Γεννήθηκε γιατί πέσαμε στην αμαρτία και είχαμε τόσο πολύ πληγωθεί, ώστε μονάχα Εκείνος μπορούσε να μας βοηθήσει και να μας θεραπεύσει. Κατέβηκε από τον ουρανό στη γη, για να μας ανεβάσει από τη γη στον ουρανό. Ο Υψηλός Θεός έγινε ταπεινός άνθρωπος για να μας τραβήξει από την ευτέλεια της ζωής αυτής και να μας ανυψώσει προς το δικό Του ύψος· την αιώνια Βασιλεία Του. Η δική Του ενανθρώπηση, δηλαδή η γέννηση και φανέρωσή Του ως ανθρώπου μεταξύ μας, δεν φανερώνει μόνο τη δική Του άπειρη θεία φιλανθρωπία· την τιμή προς την «εικόνα» Του, τον άνθρωπο, αλλά αποκαλύπτει και το μέγεθος της δικής μας αποστασίας. Ξεσκεπάζει και την απελπιστική κατάσταση στην οποία είχε φτάσει τότε ο άνθρωπος. Ο Χριστός γεννήθηκε για να φέρει ειρήνη στον κόσμο και στην καρδιά του ανθρώπου, αλλά αν και έχουν περάσει τόσα χρόνια από τη γέννησή Του, ακόμα και σήμερα κυριαρχεί ο φόβος στη ζωή μας, εξαιτίας οικονομικών κρίσεων και δυσχερειών που αντιμετωπίζουμε. Ψάχνουμε για μία τράπεζα σίγουρη και σταθερή για να επενδύσουμε τα χρήματά μας και μας διαφεύγει η Αγία Τράπεζα του Χριστού (η Βασιλεία των Ουρανών) που τόσα χρόνια τώρα υπόσχεται σταθερά ότι τον πνευματικό θησαυρό που επενδύει κάποιος σ' Αυτήν «οὔτε σὴς οὔτε βρῶσις ἀφανίζει, καὶ κλέπται οὐ διορύσσουσιν οὐδὲ κλέπτουσιν·». Μήπως μοιάζει ο σημερινός άνθρωπος με την περίπτωση εκείνη των Μάγων που σε κάποια περίοδο της οδοιπορίας τους έχασαν τον αστέρα που τους οδηγούσε; Το μυαλό τους τότε πλημμύρισε από σκέψεις αμφιβολίας. Πού είναι; Γιατί χάθηκε; Άρχισε τότε η περιπλάνηση και η παραπλάνησή τους από τον Ηρώδη. Εκεί καταντάει ο άνθρωπος όταν χάσει το Αστέρι της Βηθλεέμ από τη ζωή του, την πυξίδα στην πνευματική του πορεία. Ξεγελιέται εύκολα από προβατόμορφους λύκους, που όχι μόνο δεν τον οδηγούν στην σωτηρία που είναι ο Χριστός, αλλά προσπαθούν να Τον αφανίσουν από τη ζωή του. Ως πότε άραγε θα συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Το μήνυμα όμως των Χριστουγέννων είναι ότι ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα, αν θέλει, να πετάξει τις παρωπίδες από τα μάτια του και να ατενίσει το Αστέρι του νεογέννητου Χριστού που λάμπει στον ουρανό. Να σταματήσει να κοιμάται τον ύπνο της αδιαφορίας και ραθυμίας, που έγινε αιτία για τους Βηθλεεμίτες να μην μπορέσουν να εννοήσουν ότι το χωριό τους γινόταν το λίκνο του Χριστιανισμού τη νύχτα της γεννήσεως του Θεανθρώπου. Μπορεί να ξυπνήσει και αφού νίψει τα μάτια της ψυχής του, να τρέξει με λαχτάρα στη φτωχική φάτνη της Βηθλεέμ και να καθρεφτίσει τον εαυτό του για να δει πώς τον κατάντησε ο μισάνθρωπος διάβολος. Βλέποντας τη θλιβερή του κατάσταση να συγκλονιστεί και να έλθει σε επίγνωση της έσχατης αδυναμίας και πτωχείας του. Και εννοώντας όλα αυτά να συνέλθει και να βρει τον εαυτό του. Τότε θα σκύψει να προσκυνήσει ταπεινά το Θείο Βρέφος, όπως οι βοσκοί και οι ταπεινοί Μάγοι. Θα αναγνωρίσει αυτό το φαινομενικά ταπεινό Βρέφος ως το Βασιλιά της καρδιάς του, το Λυτρωτή της ψυχής του, που τον γλύτωσε από κάθε του ενοχή για κλοπή, ψεύδος, εκδίκηση, έπαρση, επιθυμία κακή. Και τότε θα ξεσπάσει σε ύμνους δοξολογίας για το φιλάνθρωπο Μεσσία του, που θα πηγάζουν από τα βάθη της καρδιάς του, θα Του αναπέμψει το μυριόστομο αγγελικό ύμνο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ, καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη, ἐν ἀνθρώποις εὐδοκία» (Λουκ. β΄, 14). Δόξα ας είναι στο Θεό στα ύψιστα μέρη του ουρανού από τους αγγέλους που κατοικούν εκεί· στη γη δε, που είναι ταραγμένη από την αποστασία και τα βίαια πάθη, ας βασιλεύσει η θεία ειρήνη. Διότι ο Θεός έχει εκδηλώσει με τρόπο λαμπρό την αγαθή θέληση, την εύνοια και την ευαρέσκειά Του στους ανθρώπους με την ενανθρώπιση του Υιού του. Δόξα στο Θείο Βρέφος, που το καμαρώνει σιωπηλά και σκύβει πάνω Του με τρυφερή στοργή γεμάτη έκσταση, μία νέα Κόρη, η Παρθένος. Στο Θείο Βρέφος που εκατοντάδες χρόνια το περίμενε ο πονεμένος λαός Του. Και που αιώνες τώρα προσφέρει τη δύναμη στους αδυνάτους, στους αρρώστους την υγεία, στους νεκρούς από την αμαρτία τη νέα ζωή και την ευφρόσυνη ατελεύτητη αιωνιότητα. Αυτό είναι και το κεντρικό νόημα του θεατρικού έργου που με ιδιαίτερη επιμέλεια ετοίμασαν οι Χαρούμενοι Αγωνιστές του Λυκείου, αλλά και ολόκληρης της εορτής γενικότερα. Τα επίκαιρα τραγούδια, καθώς και οι Βυζαντινοί ύμνοι που επιμελήθηκαν αντίστοιχα φοιτήτριες και φοιτητές της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσεως θα μας γεμίσουν με τη χαρά και την ειρήνη της μεγάλης εορτής. Επίσης, θα γνωρίσουμε μέσα από μία προβολή, πώς διάφοροι λογοτέχνες δόξασαν αλλά και ύμνησαν μέσα από τα έργα τους, το θεοδώρητο γεγονός της Γεννήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού. Όλα απόψε θα μας προβληματίσουν και θα μας ενδυναμώσουν πνευματικά. Κυρίως οι καταληκτικές επίκαιρες σκέψεις από τον πνευματικό μας. Ευχαριστούμε θερμά όσους συμβάλουν και κοπιάζουν για την όμορφη τούτη εορτή.
(εισήγηση του ομαδάρχη μας Π. Κ. στη χριστουγεννιάτικη γιορτή της Χριστιανικής Εστίας)

19/12/08

Στιγμιότυπα από τις Γιορτές μας

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008
Τα παιδιά του Δημοτικού στο τέλος έπαιξαν...
Στο εντευκτήριο πριν τη γιορτή
Στο γήπεδο του μπάσκετ
Ευχαριστούμε πολύ τον Δ. Σ. για τις φωτογραφίες που μας έστειλε.

17/12/08

"Ο Θεός έγινε άνθρωπος για να γίνει ο άνθρωπος Θεός. ...γι' αυτό έρχεται Εκείνος προς εμάς οριστικά και για πάντα. Ενώνεται μαζί μας ως νυμφίος, γιατί αυτό είναι για τους χριστιανούς τα Χριστούγεννα, οι γάμοι του Θεού με την ανθρωπότητα... ...ας μην ξεχάσουμε ποτέ ότι, αν πήραμε τη χάρη να γίνουμε χριστιανοί, να βαπτιστούμε και να χριστούμε, να ζήσουμε το πλήρωμα της μυστηριακής ζωής, να τρεφόμαστε από το Λόγο και από τον Άρτο της Ζωής του Σωτήρος, αυτό έγινε για να ζούμε και να ακτινοβολούμε γύρω μας το φως της θείας ζωής σ' έναν κόσμο που περισσότερο από ποτέ άλλοτε ζει μέσα στο σκοτάδι."
π. Βόρις Μπόμπρινσκου από το βιβλίο "Ζήσε τα Χριστούγεννα", εκδ. ΑΚΡΙΤΑΣ
Καλά & Ευλογημένα Χριστούγεννα

13/12/08

Μητροπολίτης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ (1922 - 1994)

Ένα φωτεινό αστέρι πέρασε!
Κόνιτσα, Φεβρουάριος 1990
Νοέμβριος 1991
Νοέμβριος 1991
Η τελευταία σελίδα από τη διαθήκη του...

Περισσότερα στοιχεία για τη ζωή και το έργο του κυρού Σεβαστιανού μπορείς να βρεις στην ιστοσελίδα http://www.sfeva.gr

Βιβλία σχετικά που έχουν εκδοθεί:

ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ: Για την Ανάσταση της Βορείου Ηπείρου, Κόνιτσα: Ιερά Μητρόπολη Κονίτσης (1997) Μητροπολίτου 

Κονίτσης κ.κ. ΑΝΔΡΕΟΥ, Ένα φωτεινό αστέρι πέρασε... (1997), Κόνιτσα: Ιερά Μητρόπολη Κονίτσης Μάκου Η., 

Φτερωτός Άγγελος, (2006), Αθήνα: Αρμός Μητροπολίτου 

Σεβαστιανού, Πιστεύω..., Αθήνα: Ο Σωτήρ Μητροπολίτου 

Ναυπάκτου Ιεροθέου, Παλαιόν Όφλημα, Ι. Μ. Γενεθλίου της Θεοτόκου (2008)


10/12/08

Η ρωγμή της στάμνας

Μια γερόντισσα κινέζα κουβαλούσε νερό με δύο μεγάλες στάμνες, κρεμασμένες από τους ώμους της. Η μία στάμνα ήταν γερή και ξεχείλιζε από δροσιά και φούσκωνε καμαρωτή, καθώς ούτε σταγόνα δεν της έπεφτε στη γη, είχε πλαστεί αψεγάδιαστη• μετέφερε όλη την ποσότητα νερού πού έπαιρνε. Η άλλη στάμνα είχε μια ρωγμή• και ντρεπόταν για την ατέλεια της. Για ποιο σκοπό τάχα να είχε κατασκευαστεί; Ήταν δυστυχισμένη... Και δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα νερένια δάκρυα της. Γι’ αυτό και στο τέλος τής μακριάς διαδρομής από το ρυάκι στο σπίτι έφθανε μισοάδεια. Έτσι για δύο ολόκληρα χρόνια η γερόντισσα Κινέζα κουβαλούσε καθημερινά μόνο ενάμισι δοχείο νερό στο σπίτι της. Αφού πέρασαν δύο χρόνια η ραγισμένη στάμνα δεν άντεχε άλλο τον ελαττωματικό εαυτό της. Και έσπασε τη σιωπή: - Πόσο ντρέπομαι για τον εαυτό μου! Θέλω να σου ζητήσω συγγνώμη, είπε στη μεγάλη γυναίκα ένα απομεσήμερο, ενώ επέστρεφαν από την πηγή. - Μα γιατί; Γιατί νιώθεις ντροπή; ρώτησε η ηλικιωμένη Κινέζα. - Ε, να! Εδώ και δύο χρόνια μεταφέρω το μισό νερό πού μου απομένει λόγω της ρωγμής μου• και εξαιτίας μου κουράζεσαι άδικα κι εσύ! Το ξερακιανό πρόσωπο χαμογέλασε: - Παρατήρησες ότι σε όλο το δρομάκι υπάρχουν λουλούδια μόνο από τη δική σου πλευρά και όχι στη μεριά τής άλλης στάμνας; Διαπίστωσα την ατέλεια σου και τη χρησιμοποίησα. Φύτεψα σπόρους από τη μεριά σου και εσύ με τη ρωγμή τους πότιζες. Έτσι, δύο χρόνια τώρα μαζεύω τα άνθη μπουκέτα-μπουκέτα και στολίζω με αυτά το φτωχικό μου. "Αν δεν ήσουν εσύ, δεν θα μοσχομύριζε το σπίτι μου! Και ή χαρά από τα χρώματά τους δε θα φτερούγιζε στην καρδιά μου. Δεν ήταν η ατέλεια τής στάμνας πού την έκανε ξεχωριστή, αλλά η ιδιαίτερη ικανότητα τής γερόντισσας να διακρίνει και να αξιοποιήσει την αδυναμία της. "Αν ο καθένας μας μετέτρεπε, σαν την ηλικιωμένη Κινέζα, τις ατέλειες - ρωγμές τού διπλανού του σε κάτι όμορφο και χρήσιμο, σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος• και πιότερο θα ευωδίαζε το άρωμα των λουλουδιών πού φυτρώνουν στη μεριά τους.
Κ.Μ. (Διασκευή από Prisenti par Aline, France Sud, Janvier 2007 Celtic-Music) Από το περιοδικό: Η Δράσις μας, Τεύχος 463, Νοέμβριος 2008

7/12/08

π. Γεώργιος Τζεφριός

ΑΞΙΟΣ!!!
Ένα ακόμα εκλεκτό μέλος της Άγκυρας έλαβε χθες το δεύτερο βαθμό της ιεροσύνης από τα χέρια του Σεβ. Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ. Στον ιερό ναό του Αγ. Νικολάου ο π. Γεώργιος Τζεφριός χειροτονήθηκε πρεσβύτερος ένα χρόνο μετά την εις διάκονο χειροτονία του. Η Άγκυρα, στην οποία υπήρξε κατασκηνωτής αλλά και για πολλά χρόνια ομαδάρχης, εύχεται στον π. Γεώργιο να είναι η διακονία του καρποφόρα και πλούσια από την ευλογία του Θεού.
Οι φωτογραφίες είναι του κ. Γ. Μαρκάκη, τον οποίο πολύ ευχαριστούμε...

4/12/08

50 ΧΡΟΝΙΑ ΑΓΚΥΡΑ

1 9 5 9 - 2 0 0 9
Το πρώτο φυλλάδιο - έκδοση της ΓΕΧΑ ΠΑΤΡΩΝ κυκλοφόρησε το 1973 (όταν ο π. Χαρίτων Πνευματικάκης αναχώρησε για το ιεραποστολικό του έργο στην Αφρική). Εκεί φαίνεται ότι η κατασκήνωση λειτούργησε για πρώτη φορά το καλοκαίρι του 1959...


Το παλαιό γήπεδο του μπάσκετ, όπως ήταν τότε...
Το εκκλησάκι της Μεταμορφώσεως και η επιγραφή υπάρχουν και σήμερα... 50 χρόνια συνεχούς λειτουργίας συμπληρώνει η Άγκυρα σε λίγους μήνες... Γι' αυτό και αναζητούμε τρόπους να γιορτάσουμε και να πανηγυρίσουμε το γεγονός! Θέλουμε τις σκέψεις και τις προτάσεις σας... Παρακαλούμε για τις ευχές και προσευχές σας... Ο Θεός να ευλογεί πάντοτε την κατασκήνωση και όλους όσους έζησαν εκεί...