31/10/09

Η επέτειος στα Εκπαιδευτήρια Ελλ. Αναγέννηση





Περισσότερα στην ιστοσελίδα του σχολείου:

Σύντομο ιστορικό Ι. Μητροπόλεως Πατρών



Ιδρυτής και ευαγγελιστής της πόλεως των Πατρών είναι ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος, ο οποίος και μαρτύρησε οτον τόπο όπου σήμερα υψώνονται οι δύο περικαλλείς προς τιμήν του Ναοί.

Βαθμιαίως αναπτύσσεται ο χριστιανισμός ενώ υποχωρεί η ειδωλολατρική θρησκεία σύμφωνα με σχετικές μαρτυρίες και ευρήματα. Από τα τέλη του Γ΄ αι. μαρτυρείται η ύπαρξη επισκόπου Πατρών. Τον Η' αιώνα η Επισκοπή Πατρών ανυψώνεται σε Αρχιεπισκοπή και κατά τας αρχάς του επομένου αιώνος σε Μητρόπολη Παλαιών Πατρών, η οποία διατηρείται έως την απελευθέρωση της Ελλάδος με εξαίρεση την περίοδο της Φραγκοκρατίας 1205 - 1267, οπότε οι ορθόδοξοι επίσκοποι εκδιώκονται.


Με Β.Δ. του 1833 η Πάτρα απετέλεσε επισκοπή με τον τίτλο Αχαΐας και προσαρτήθηκε σ' αυτήν και η επισκοπή Καλαβρύτων και Αιγιαλείας, η οποία όμως από το 1852 απετέλεσε ανεξάρτητη επισκοπή. Το ίδιο έτος ιδρύεται η Αρχιεπισκοπή Πατρών και Ηλείας, η οποία διατηρείται έως το έτος 1901. Το έτος αυτό απεκόπη η Ηλεία και παρέμεινε η Αρχιεπισκοπή Πατρών, η οποία από το έτος 1915 ονομάζεται Μητρόπολις Πατρών.


Από το ημερολόγιο τσέπης 2010
της Ι. Μητροπόλεως Πατρών,
το οποίο είναι αφιερωμένο στο
Μητρ. π. Πατρών κυρό ΝΙΚΟΔΗΜΟ

30/10/09

Το αγαθόν της ζωής

Την Κυριακή 1η Νοεμβρίου 2009 
και ώρα 6.00 μ.μ. 
στη Χριστιανική Εστία Πατρών 
θα μιλήσει ο αρχιμ. π. Γαβριήλ Αθανασιάδης 
με θέμα: "Το αγαθόν της ζωής".


Αγιασμός στο Πανεπιστήμιο - Χαιρετισμός Χ.Φ.Δ. Πατρών

Σεβασμιώτατε,
κ. Αντιπρύτανη,
Αξιότιμοι κ. Καθηγητές,
Αγαπητοί Συνάδελφοι φοιτητές,

Είναι ξεχωριστή  για όλους μας η σημερινή ημέρα, ημέρα κατά την οποία με την  ακολουθία του αγιασμού, ζητάμε την  ευλογία της Εκκλησίας μας  για την έναρξη του νέου ακαδημαικού  έτους 2009-2010.

Επιθυμία πολλών φοιτητών ν’ αρχίζει η ακαδημαϊκή περίοδος με την χάρη του αγιασμού όπως αυτό γίνεται και στις υπόλοιπες  βαθμίδες της εκπαίδευσης.

Στο χώρο του Πανεπιστημίου, ακούγονται πολλές φωνές. Ελεύθερος  χώρος διακίνησης ιδεών. Πολλοί μιλούν, πολλά λένε, και προσκαλούν να ακολουθήσουμε…

Ανάγκη επιτακτική, να ακουστεί και στον πανεπιστημιακό χώρο η φωνή Εκείνου που σαγήνευσε τις ψυχές των ψαράδων μαθητών Του, και από τότε καλεί και όλους τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν. Η φωνή του Χριστού, που μόνος τόλμησε να διακηρύξει «Εγώ ειμί η Αλήθεια, η Οδός, η Ζωή».

Και εμείς οι νέοι έχουμε ανάγκη από τέτοιες αξίες, γιατί αναζητούμε την αλήθεια  σ’ ένα κόσμό που το ψεύτικο  προβάλλει, γιατί ψάχνουμε δρόμο  να βαδίσουμε, γιατί διψάμε για ζωή. Αυτό βεβαιώνουν τα λόγια που γράφηκαν από χέρια νεανικά σε τοίχο μιας πανεπιστημιακής σχολής:  «Πεθαίνουμε στα 18, μας θάβουν στα 80.»

Γι’ αυτό θέλουμε περισσότερο η φωνή του Χριστού  και της Εκκλησίας να ακούγεται  περισσότερο στον χώρο του Πανεπιστημίου  και να ξεχωρίζει η αληθινή και γνήσια φωνή του καλού Ποιμένα που προσκαλεί όλα τα παιδιά του κοντά Του.

Ευχαριστούμε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη μας, που  ακούει την φωνή μας και την επιθυμίας μας και βρίσκεται σήμερα ανάμεσά μας παρ’ όλο το βαρύ πρόγραμμά του. Και τον παρακαλούμε να στέκεται πάντοτε δίπλα μας ως πατέρας και αδελφός, να μας συμβουλεύει και να μας καθοδηγεί.

Ζητούμε την ευχή σας Σεβασμιώτατε για την νέα  χρονιά.


Χ.Φ.Δ. ΠΑΤΡΩΝ

29/10/09

Τελευταίες σκέψεις του Ρουμάνου Ομολογητού Βαλέριου Καφένκου

«Εγώ κοιτάζω με αγάπη όλους τους ανθρώπους, μολονότι μερικούς τους επαινώ, ενώ άλλους τους λυπάμαι, συγκλονιζόμενος για τα βάσανά τους και τη ζωή τους γενικά. Συγχωρώ με όλη την ψυχική μου ελευθερία όσους μου έκαναν κακό, σε μένα προσωπικά. Εκείνους πού με πολέμησαν έμπρακτα και με έβαλαν στα χέρια του Θεού, τους ευχαριστώ. Προσεύχομαι για τους φίλους, για τους χριστιανούς και για τη σωτηρία των εχθρών».
 
«Εγώ φεύγω τώρα και, μολονότι η ζωή μου ήταν διαφορετική από τη ζωή του ανωτέρου κλήρου, παραμένω πιστός στρατιώτης της Εκκλησίας. Σ' αυτούς τους καιρούς ο ίδιος ο Ιησούς βρίσκεται στη φυλακή. Είμαι συγκινημένος και ευτυχής επειδή χαρίζεται σε μένα ο θάνατος γι' Αυτόν. Να μην εγκαταλείψετε ποτέ την Εκκλησία, έστω κι αν αντιμετωπίσετε μεγάλες αντιδράσεις για την αλήθεια! Ο Χριστιανισμός έχει νέους μάρτυρες και, μαζί μ' αυτούς, ανασταίνεται μια καινούργια ζωή. Είμαι άδειος από οποιαδήποτε αλαζονεία και γεμάτος θερμή αγάπη προς τον Κύριο. Τον ευχαριστώ για όλα. Αυτός να δοξάζεται και να υμνολογείται νυν και εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν».


Εκοιμήθη στο δεσμωτήριο Τίργου Όκνα
της Ρουμανίας την 18η Φεβρουαρίου 1952.



 


Η ανθρωπότητα πρέπει να ζει με αισιοδοξία και να … τολμά !!!

"Είδα την κόλαση! Είδα τον σατανά. Ανέβαινε το αίμα στους κροτάφους μου. Με περνούσαν κρύα ή ζεστά ρίγη. Μόνο που η καρδιά μου συνέχιζε να λέει την προσευχή. Ήμουν όλο και πιο κοντά στον Χριστό. Τον αγαπούσαν πολύ και εμπιστευόμουν τη ζωή μου σ’ Αυτόν… Έκλαιγα ήρεμα, όταν αισθάνθηκα ότι ένα θερμό κύμα εισέρχεται από το στήθος στο κεφάλι μου. Ένιωσα ότι σχίζομαι, πνίγομαι και πεθαίνω. Είχα την αίσθηση της απόλυσης απ’  αυτή τη ζωή και παραλίγο να ήμουν ευτυχής. Πηκτό αίμα έβγαινε από το στόμα και τη μύτη μου. Ήταν η πρώτη αιμόπτυση.
…………..…    

Αυτή η ομολογία είναι αποτέλεσμα της οδυνηρής εμπειρίας της ζωής μας, μέσα από βάσανα και καθημερινούς θανάτους για την πίστη μας στο Χριστό και με τον Χριστό. Και το τελικό και περιεκτικό συμπέρασμα αυτής της εμπειρίας είναι : Το παν εν Χριστώ ! Απλό, αλλά δύσκολο. Δύσκολο αλλά αναγκαίο.

Αυτές τις σειρές τις γράφει ένας κανένας, ένας ανώνυμος, ένας γέρος, ένας διωγμένος σαν τον Καλτσίου, σαν τον Σολζενίτσιν, που εκφράζει τον πόνο και την κρυφή λαχτάρα του λαού. Η ανθρωπότητα πρέπει να ζει με αισιοδοξία και να … τολμά !!!

Ιωάννης Ιανολίδε
Εξουθενωμένος για τον Χριστό και την Πατρίδα"



Απόσπασμα από το βιβλίο

…Για πολλά χρόνια με απειλούσαν με θάνατο. Για περίπου 15 χρόνια τρομοκρατήθηκα για να «αναμορ­φωθώ». Αρνήθηκα, φοβούμενος όχι το θάνατο, αλλά την πτώση. Μόνο ο Θεός με προστάτεψε απ' αυτήν, διότι δεν είναι δυνατό σε άνθρωπο ν' αντέξει όλα αυ­τά τα βάσανα. Στη φυλακή άκουσα καθηγητές, επιστήμονες, λο­γοτέχνες και έμαθα περισσότερα από όσα μαθαίνει κανείς στο Πανεπιστήμιο. 

Ξενύχτησα με ανθρώπους που το πρωί οδηγούνταν στο θάνατο. Μερικοί ήταν απελπισμένοι, άλλοι ψυχικά επαναστατημένοι και άλ­λοι ειρηνικοί. Περιποιήθηκα τον μελλοθάνατο α­ντιστράτηγο - πρόεδρο του στρατιωτικού δικαστη­ρίου, που με είχε καταδικάσει! Αυτός ο άνθρωπος είχε εξυπηρετήσει το καθεστώς και ύστερα πετάχτηκε στη φυλακή. Ανέλαβα εγώ να του κλείσω τα μάτια. 

Στο τέλος αυτής της δεινής εμπειρίας μόνο ο Χρι­στός παραμένει ζωντανός, ολόκληρος και αιώνιος μέ­σα μου. Η χαρά μου είναι τέλεια: ο Χριστός. Προ­σφέρθηκα σ' Αυτόν και Αυτός με έκανε άνθρωπο. Δεν μπορώ, με ανθρώπινη σκέψη, να κατανοήσω την αγά­πη και πανσοφία Του, άλλα Αυτός είναι το παν για ό­λη την κτίση. Δοξάζω τον Θεάνθρωπο Χριστό!  

Ιωάννης Ίανολίδε, Βουκουρέστι, 1984

Συνταρακτικά περιστατικά φυλακισμένων του 20ου αιώνα

Συνταρακτικά περιστατικά φυλακισμένων
Ρουμάνων Ομολογητών και Μαρτύρων του 20ου αιώνα
”,


μετάφραση π. Κyprianos Staicou, Θεσσαλονίκη 2009

Εκδ. Ορθόδοξος Κυψέλη




Ένα συγκλονιστικό βιβλίο με μαρτυρίες 
από μια σκληρή και δύσκολη εποχή. 
Κάποιοι άντεξαν... 

Το βιβλίο μπορείτε να το αναζητήστε 
στα χριστιανικά βιβλιοπωλεία 
και στον Ι. Ναό του Αγ. Νικολάου Πατρών


 

28/10/09

Η Αγία Σκέπη

Στο παρεκκλήσιο της αγίας Σορού (στην νότια πλευρά του ναού των Βλαχερνών της Κωνσταντινουπόλεως) φυλάσσονταν η εσθήτα, ο πέπλος και μέρος της ζώνης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Σε μια αγρυπνία αυτού του παρεκκλησίου πήγε ο διά Χριστόν σαλός Ανδρέας με τον μαθητή του Επιφάνιο.
 
Κατά τα μεσάνυχτα βλέπει ο όσιος Ανδρέας τη Θεοτόκο Μαρία να προχωρεί από τις βασιλικές πύλες προς το θυσιαστήριο. Φαινόταν πολύ υψηλή και είχε λαμπρή τιμητική συνοδεία λευκοφόρων Αγίων. Ανάμεσά τους ξεχώριζαν ο Τίμιος Πρόδρομος και ο Θεολόγος Ιωάννης, που παράστεκαν δεξιά κι αριστερά τη Θεοτόκο. Από τους λευκοφόρους, άλλοι προπορεύονταν και άλλοι ακολουθούσαν ψάλλοντας ύμνους και άσματα πνευματικά.

Όταν πλησίασε στον άμβωνα, είπε ο όσιος στον Επιφάνιο:

- Βλέπεις, παιδί μου, την Κυρία και Δέσποινα του κόσμου;
- Ναι, τίμιε πάτερ, αποκρίθηκε ο νέος.

Η Θεοτόκος εν τω μεταξύ είχε γονατίσει και προσευχόταν για πολλή ώρα. Παρακαλούσε τον Υιό της για τη σωτηρία του κόσμου και έραινε με δάκρυα το Άγιο πρόσωπό της. Μετά τη δέηση μπήκε στο θυσιαστήριο, όπου προσευχήθηκε για τους πιστούς που αγρυπνούσαν.
Όταν ολοκλήρωσε τη δέησή της, έβγαλε από την άχραντη κεφαλή το αστραφτερό της μαφόριο με μια κίνηση χαριτωμένη και σεμνή, και καθώς ήταν μεγάλο και επιβλητικό, το άπλωσε σαν σκέπη με τα πανάγια χέρια της επάνω στο εκκλησίασμα. Έτσι απλωμένο το έβλεπαν κι οι δυό τους για πολλή ώρα να εκπέμπει δόξα Θεϊκή. Όσο φαινόταν εκεί η Κυρία Θεοτόκος, φαινόταν και η ιερή εσθήτα να σκορπίζει τη χάρη της. Όταν εκείνη άρχισε να ανεβαίνει στον ουρανό, άρχισε και η θεία Σκέπη να συστέλλεται λίγο-λίγο και να χάνεται.

Αυτή η οπτασία, που με τη μεσιτεία του οσίου Ανδρέου είδε και ο Επιφάνιος, έγινε αφορμή να καθιερωθεί η εορτή της αγίας Σκέπης (1 ή 28 Οκτωβρίου).






28 Οκτωβρίου. Της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου

Απολυτίκιο. Ήχος α'. Της ερήμου.

Της σκέπης σου Παρθένε, ανυμνούμεν τας χάριτας, ην ως φωτοφόρον νεφέλην, εφαπλοίς υπέρ έννοιαν, και σκέπεις τον λαόν σου νοερώς, εκ πάσης των εχθρών επιβουλής. Σε γαρ σκέπην και προστάτιν και βοηθόν, κεκτήμεθα βοώντες σοι. Δόξα τοις μεγαλειοίς σου Αγνή, δόξα τη θεία Σκέπη σου, δόξα τη προς ημάς σου, προμηθεία Άχραντε.

Κοντάκιο. Ήχος πλ. δ'. Τη υπερμάχω.

Ώσπερ νεφέλη αγλαώς επισκιάζουσα, της Εκκλησίας τα πληρώματα Πανάχραντε, εν τη πόλει πάλαι ώφθης τη Βασιλίδι. Αλλ' ως σκέπη του λάου σου και υπέρμαχος, περισκέπασον ημάς εκ πάσης θλίψεως, τους κραυγάζοντας΄ Χαίρε Σκέπη ολόφωτε.

Αντίσταση και απώλειες

Η Ελλάδα αντιστάθηκε στις εχθρικές επιθέσεις 
συνολικά 219 ημέρες.

Σε 13.748 ανήλθαν οι Έλληνες νεκροί και οι αγνοούμενοι κατά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

62.663 ήταν οι τραυματίες και 1.290 οι αγνοούμενοι.
 
350.000 άντρες ήταν η δύναμη του ελληνικού στρατού στην πρώτη φάση του πολέμου (28/10/1940 έως 30/04/1941) ενώ η αντίστοιχη ιταλική αριθμούσε 529.000 άνδρες

Ο Β' Παγκόσμιος κόστισε συνολικά τη ζωή περίπου σε 55,5 εκατομμύρια ανθρώπους κάθε εθνικότητας.



27/10/09

Γυναίκες Ηπειρώτισσες

ΓΥΝΑΙΚΕΣ ΗΠΕΙΡΩΤΙΣΣΕΣ

Γυναίκες Ηπειρώτισσες
μέσα στο χιόνι πάνε
κι οβίδες κουβαλάνε
θεέ μου τί τις πότισες
και δεν αγκομαχάνε

Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις
Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις

Γυναίκες απ' τα σύνορα
κόρες γριές κυράδες
φωτιά μες τους βοριάδες
εσείς θα είστε σίγουρα
της λευτεριάς μανάδες

Γυναίκες Ηπειρώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις
Γιαννιώτισσες Σουλιώτισσες
ξαφνιάσματα της φύσης
εχθρέ γιατί δε ρώτησες
ποιον πας να κατακτήσεις...
Στίχοι: Πυθαγόρας
 

Ανοιχτή επιστολή προς τον κ. Α. Χίτλερ

Εξοχώτατε,

Η Ελλάδα, το γνωρίζετε, θέλησε να μείνει έξω από τον πόλεμο αυτό. Όταν κηρύχτηκε, άρχιζε μόλις να αναλαμβάνει από τις βαθύτατες πληγές που είχαν αφήσει στο σώμα της πόλεμοι εξωτερικοί και εσωτερικές διαιρέσεις, και ούτε δυνάμεις είχε, ούτε διάθεση, ούτε λόγο να αναμιχθεί σε πόλεμο. [...]

Η Ελλάδα, όταν οι Ιταλοί έπνιξαν στο λιμάνι της Τήνου την «ΕΛΛΗ» και βρήκε τα θραύσματα των τορπιλών και βεβαιώθηκε ότι ήταν ιταλικά, τα έκρυψε. Γιατί; Διότι, αν τ’ αποκάλυπτε, θα ήταν υποχρεωμένη ή να κηρύξει τον πόλεμο, ή να δεχθεί την κήρυξη του πολέμου. Δεν ήθελε, λοιπόν, τόν πόλεμο με τους Ιταλούς η Ελλάδα. Ούτε μόνη, ούτε με Συμμάχους, ούτε με βαλκανικούς, ούτε με Άγγλους. Ήθελε στη μικρή αυτή γωνία της Γης να ζήσει κατά το δυνατόν ήσυχη, επειδή ήταν κατάκοπη, επειδή είχε πολεμήσει πολύ και επειδή η γεωγραφική της θέση είναι τέτοια, ώστε να μη θέλει να έχει εχθρούς ούτε τους Γερμανούς στην ξηρά, ούτε τους Άγγλους στη θάλασσα. [...]

Όταν λίγο μετά την «ΕΛΛΗ», παρουσιάστηκαν απτές αποδείξεις της μελλοντικής ιταλικής επίθεσης, η Ελλάδα [...] στράφηκε – το θυμάστε, Εξοχώτατε; – σε Σας. Και ζήτησε την προστασία σας. Και τι απαντήθηκε τότε στην Ελλάδα; Τι απαντήθηκε δε γνωρίζω καλά. Γνωρίζω όμως από το στόμα του αποθανόντος πρωθυπουργού μας, ότι η Γερμανία απάντησε στο διάβημά μας συνιστώντας να μη δώσουμε αφορμή – να μην επιστρατευτούμε δηλαδή – και να είμαστε ήσυχοι.

Δεν δώσαμεν λοιπόν αφορμή, δεν επιστρατευτήκαμε, μέναμε ήσυχοι ή μάλλον κοιμόμασταν ήσυχοι – διότι την προηγουμένη μας είχαν κάνει και το γεύμα οι Ιταλοί -, όταν μας παρουσιάστηκε με το τελεσίγραφο ο πρέσβυς της Ιταλίας. [...]

Τι συνέβη από τις ώρες εκείνες, το γνωρίζετε και Εσεις και ο κόσμος ολόκληρος. Νικιούνται οι Ιταλοί. Και νικιούνται εκεί, στρατιωτικά, σώμα προς σώμα, από εμάς, τους μικρούς, τους αδυνάτους. Όχι από τους Άγγλους. Διότι Άγγλος στρατιώτης δεν πάτησε στην Αλβανία. Νικιούνται. Γιατί; Διότι δεν έχουν ιδανικά, διότι δεν έχουν ψυχή. Διότι… – Αλλ’ αυτό είναι έξω του θέματος.

Απέναντι της μάχης αυτής βέβαιο είναι, δότι μας δηλώθηκε, ότι μείνατε θεατής: «Η υπόθεση αυτή, μας είπατε, δε μ’ ενδιαφέρει. Είναι ιστορία ιταλική. Δεν θα παρέμβω παρά μόνο όταν Αγγλικός Στρατός αποβιβαστεί στη Θεσσαλονίκην, σε μεγάλες ποσότητες». Θα μπορούσαμε, έκτοτε, Εξοχώτατε, να Σας ρωτήσουμε: «Και η Φλωρεντία;… Και το ότι την ημέρα ακριβώς κατά την οποία μας επιτίθονταν οι Ιταλοί, συναντιόσανταν μαζί τους και τους παραδίδατε την Ελλάδα;»… Αλλά δε θελήσαμε. [...]

Αλλά κατά το διάστημα τούτο, [...] Εσεις αρχίσατε να συγκεντρώνετε στρατεύματα στη Ρουμανία. Τα πρώτα ήταν προς εκπαίδευση των Ρουμάνων. Τα δεύτερα προς προστασία των πετρελαίων. Τα τρίτα για να κρατήσουν τα σύνορα. Τα τέταρτα… – αλλά τα τέταρτα πλέον ήταν τριακόσιες χιλιάδες.

Τότε ο υπογεγραμμένος μετέβην ως δημοσιογράφος στη Βουλγαρία, πέρασε το δρόμο τον οποίο τώρα περνούν οι στρατοί σας και, αφού επέστρεψα, είπα στο μακαρίτη Πρωθυπουργό:

- Ο μέχρι Σόφιας δρόμος έχει διαπλατυνθεί πρόσφατα. Οι ξύλινες γέφυρες έχουν προσφάτα υποστηριχθεί με πασσάλους. Τα υπολείμματα της ξυλείας βρίσκονται ακόμα εκεί. Είναι προφανές ότι οι Βούλγαροι έχουν ετοιμάσει τώρα, όπως όπως, το δρόμο για να περάσει στρατός… [...]

Φαίνεται – λένε του κόσμου τα ραδιόφωνα – ότι οι Γερμανοί θέλουν να εισβάλουν στην Ελλάδα. Σας ρωτάμε: ΓΙΑΤΙ; [...] Μήπως για να σωθούν στην Αλβανία οι Ιταλοί;… Αλλά για τι είδους σωτηρία θα πρόκειται; Οι Ιταλοί δε θα είναι ηττημένοι οριστικά, τελεσίδικα, παγκόσμια και αιώνια, μόλις ακόμη και ένας μόνο Γερμανός στρατιώτης πατήσει στην Ελλάδα; Δεν θα φωνάζει όλος ο κόσμος ότι σαράντα πέντε εκατομμύρια αυτοί (οι Ιταλοί) , αφού επιτέθηκαν εναντίον μας που είμαστε μόλις οκτώ, ζήτησαν τώρα τη βοήθεια άλλων ογδόντα πέντε εκατομμυρίων (των Γερμανών) για να σωθούν;… [...]

Αλλά θα μας ρωτήσετε ίσως, Εξοχώτατε: «Καλά όλα αυτά. Και οι Άγγλοι;…» Αλλά τους Άγγλους, Εξοχώτατε, δεν τους φέραμε εμείς, τους έφεραν στην Ελλάδα οι Ιταλοί. Τώρα λοιπόν σ’ αυτούς τους οποίους έφεραν οι Ιταλοί, να τους πούμε να φύγουν;… Και, έστω, να τους πούμε να φύγουν. Αλλά σε ποιους; Στους ζωντανούς. Πώς, όμως, να διώξουμε τους νεκρούς, αυτούς που έπεσαν στα βουνά μας, αυτούς που προσγειώθηκαν στην Αττική πληγωμένοι και άφησαν εδώ την τελευταία πνοή, αυτούς οι οποίοι, ενώ καιγόταν η πατρίδα τους ήρθαν εδώ και αγωνίστηκαν εδώ, και έπεσαν εδώ και βρήκαν εδώ ένα τάφο;… Ακούστε, Εξοχώτατε: υπάρχουν ατιμίες που στην Ελλάδα δε γίνονται. Και αυτά είναι καθαρές ατιμίες. [...]

Κι Εσεις; Εσεις, – κατά τα λεγόμενα πάντοτε – θα επιχειρήσετε να εισβάλετε στην Ελλάδα. Κι εμείς, Λαός αφελής ακόμα, δεν το πιστεύουμε. Δεν πιστεύουμε ότι στρατός με ιστορία και με παράδοση – αυτό και οι εχθροί του δεν το αρνούνται – θα θελήσει να κηλιδωθεί με μια πράξη πανάθλια. Δεν πιστεύουμε ότι ένα Κράτος πάνοπλο, ογδόντα πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων [...] θα ζητήσει να πλευροκοπήσει ένα Έθνος μικρό που αγωνίζεται υπέρ της ελευθερίας του, μαχόμενο απέναντι σε μια Αυτοκρατορία σαράντα πέντε εκατομμυρίων.

Διότι τι θα κάνει ο Στρατός αυτός, Εξοχώτατε, αν αντί πεζικού, πυροβολικού και μεραρχιών στείλει η Ελλάδα φύλακες στα σύνορά της είκοσι χιλιάδες τραυματίες, χωρίς πόδια, χωρίς χέρια, με τα αίματα και τους επιδέσμους για να τον υποδεχθούν;… Αυτούς τους στρατιώτες φύλακες θα υπάρξει Στρατός για να τους χτυπήσει;

Αλλά όχι, δεν πρόκειται να γίνει αυτό. Ο λίγος ή πολύς Στρατός των Ελλήνων, που είναι ελεύθερος, όπως στάθηκε στην Ήπειρο, θα σταθεί, αν κληθεί, και στη Θράκη. Και τι να κάνει; Θα πολεμήσει. Και εκεί. Και θα αγωνισθεί. Και εκεί. Και θα πεθάνει. Και εκεί. Και θ’ αναμείνει το δρομέα, που ήρθε πριν από πέντε χρόνια και έλαβε από την Ολυμπία το φως, να επιστρέψει από το Βερολίνο, για να μεταβάλει σε δαυλό την λαμπάδα και να φέρει την πυρκαγιά στο μικρό σε έκταση, αλλά μέγιστο αυτό τόπο, ο οποίος, αφού έμαθε τον κόσμο όλο να ζεί, πρέπει τώρα να του μάθη και να πεθαίνει.

Μετ’ εξόχου τιμής
Γ. Α. Βλάχος

Από την εφημερίδα «Καθημερινή» της 8ης Μαρτίου 1941. 
Τα αποσιωπητικά [...] δηλώνουν κείμενο που παραλήφθηκε. 
Η επιστολή μπορεί να βρεθεί ολόκληρη 
σε πρωτότυπη γλώσσα στο διαδίκτυο.



Τιμούν 8.000 ήρωες του αλβανικού μετώπου... ( ΙΙΙ )

Φύτεψαν αχλαδιές για να προστατεύσουν τους τάφους

Απρίλης του 1941. Η υποχώρηση είχε αρχίσει. Οι Ιταλοί άρχισαν να χτυπούν από παντού. Ενας ένας οι μαχητές έπεφταν νεκροί. Τι έγινε τότε αλλά και στις δεκαετίες που ακολούθησαν το διαβάζουμε στην ιστοσελίδα του χωριού Βουλιαράτες, στα «απομνημονεύματα» της κ. Ερμιόνης.

«Αλλοι πέντε νεκροί και ένας ο Αλογογιάννης, έξι. Στο σπίτι γινόταν θρήνος. Ο Προβατάς, ένα από τα παιδιά, ζούσε πλημμυρισμένος στα αίματα. Εδωσε το πορτοφόλι στον πατέρα μου, πέθανε κι αυτός. Τους έδεσαν με τις κουβέρτες. Εσκαψαν λίγο στο χωράφι, ίσα ίσα για να τους σκεπάσουν. Εμείς είχαμε απομακρυνθεί μέχρι να δούμε τι θα γίνει. Σαν γυρίσαμε, τους είδαμε τους τάφους. Οι μύτες από τα άρβυλα ξεχώριζαν από το χώμα. Ορμήσαμε κι εμείς τα παιδιά και αρχίσαμε να τα σκεπάζουμε. Δύο οι τάφοι, έξι οι νεκροί. Ο πατέρας μου αργότερα φύτεψε στους δύο τάφους από μία αχλαδιά. Το χωράφι ανήκε στον συνεταιρισμό και υπήρχε φόβος, όπως θα οργωνόταν, να βρούνε τα οστά των παιδιών. Ετσι, με τις αχλαδιές λύθηκε το πρόβλημα».

Μόνοι τους πολέμησαν. Η κ. Ερμιόνη δεν ξεχνάει την ταφή των στρατιωτών. Αλλά και το μετά. «Σε κάθε γιορτή η μάνα μου νύχτα, μεσάνυχτα πήγαινε και άναβε ένα κερί. Δεν έπρεπε να μας δει κανείς. Εμείς όμως πηγαίναμε τα Χριστούγεννα, το Πάσχα, την 25η Μαρτίου αλλά και την 28η Οκτωβρίου. Ερχονταν οι Αλβανοί και έψαχναν, αλλά εμείς δεν τους είπαμε τίποτε». Με την πτώση του καθεστώτος του Χότζα, η οικογένεια Πρίγκου τοποθέτησε δύο σταυρούς στους τάφους. Αναψε κεριά. Στάθηκε με ευλάβεια.
Παράλληλα, άρχισε να αναζητά τους συγγενείς των νεκρών αλλά και κάποιον υπεύθυνο από την ελληνική πλευρά, για να στηθεί ένα μνημείο και να μεταφερθούν τα οστά στην Ελλάδα. «Μόνοι τους πολέμησαν. Μόνοι τους και τώρα;».

Το μνημείο στήθηκε, τελικά, από τους νέους της Ομόνοιας. Τα οστά όμως εκεί, στο χωράφι. Η κ. Ερμιόνη, παρά τις απειλές των Αλβανών, παραχώρησε μια γωνιά από το χωράφι της για το μνημείο –«ήταν απαίτηση του πατέρα μου»-, στο οποίο χαράχτηκαν τα ονόματα των νεκρών: Παναγιώτης Αλογογιάννης Καμάρι 1917. Ανδρέας Προβατάς, Κέρκυρα. Ματθαίος Λαγός, Δημήτρης Σέλας, Κοντόσταυλο Κορινθίας, Νικόλαος Κτημαδάκης, Ηράκλειο Κρήτης, Κέρκης.


Τιμούν 8.000 ήρωες του αλβανικού μετώπου... ( ΙΙ )

Ένας κάτοικος συντηρούσε το νεκροταφείο και είχε κατάλογο νεκρών

Στους Βουλιαράτες την περίοδο 1940-1941 έγιναν 2 σημαντικά γεγονότα, γράφει ο Αγαθοκλής Παναγούλιας, ιστορικός ερευνητής. Το πρώτο, η φονική μάχη που έγινε με τους οπισθοχωρούντες Ιταλούς στο υπερκείμενο του χωριού ύψωμα Αγίου Αθανασίου, την 1η Δεκεμβρίου 1940. Οι απώλειες: 15 Ελληνες στρατιώτες νεκροί και 130 τραυματίες. Ολοι τους από τη Βόρεια Πελοπόννησο, Κορινθία και Αχαΐα. Οκτώ από αυτούς τους πεσόντες φιλοξενεί η βουλιαρατινή γη στα οστεοφυλάκια του νεκροταφείου.

Το δεύτερο γεγονός ήταν ότι στο χωριό αυτό λειτούργησε επί περίπου 3,5 μήνες το 1940-1941 υγειονομικός σχηματισμός, το Σ1 Πεδινό χειρουργείο δυναμικότητας 300 κλινών. Αυτό το χειρουργείο-νοσοκομείο περιέθαλπε τους τραυματίες Ελληνες στρατιώτες, που διακομίζονταν από διάφορα μέρη του μετώπου.

Οσοι από τους τραυματίες έχασαν τη μάχη για τη ζωή, οι κάτοικοι τους τίμησαν. Παραχώρησαν ένα χωράφι που είχε μέσα ένα εξωκκλήσι (στον χώρο που είναι σήμερα) και το μετέτρεψαν σε πρόχειρο στρατιωτικό νεκροταφείο.
Εχασαν τη μάχη για τη ζωή 60 περίπου στρατιώτες. Ανάμεσα σε αυτούς και 12 Ηπειρώτες.
Οι κάτοικοι τοποθέτησαν ξύλινους σταυρούς με αριθμούς και κράτησαν έναν πρόχειρο κατάλογο των ονομάτων με αρκετές ελλείψεις. Ενας κάτοικος, ο Δημήτρης Μπάκος, επί 32 ολόκληρα χρόνια συντηρούσε το νεκροταφείο, στερέωνε τους ξύλινους σταυρούς και όταν καταστρέφονταν, τους αντικαθιστούσε. Περίμενε την ημέρα για να παραδώσει στους συγγενείς και να δείξει τον τάφο του δικού τους ανθρώπου. Ομως, άργησε η ημέρα αυτή. Αυτός έφυγε από τη ζωή, αφού είχε παραδώσει τον πρόχειρο κατάλογο στους συγγενείς του.

Ενας άλλος κάτοικος, ο διευθυντής του δημοτικού σχολείου του χωριού Γεώργιος Καλυβόπουλος, ζήτησε και έλαβε από τις στρατιωτικές αρχές, πριν φύγουν από το χωριό, καταλόγους των απωλειών της μάχης του Αγίου Αθανασίου και του Σ1 Πεδινού Χειρουργείου. Τους ήθελε για το ηρώο που επιθυμούσε να στηθεί στο χωριό του, τον τόπο τιμής των Ελλήνων πεσόντων. Το όραμά του έγινε πραγματικότητα ύστερα από 59 χρόνια, όταν είχε φύγει από τη ζωή.

Τιμούν 8.000 ήρωες του αλβανικού μετώπου... ( Ι )

Ταυτοποίηση μέσω DNA των νεκρών του ελληνο-ιταλικού πολέμου που έπεσαν στο μέτωπο της Αλβανίας μελετάει να εφαρμόσει το Γενικό Επιτελείο Στρατού, αποδίδοντας τον δέοντα σεβασμό, έστω και σχεδόν εβδομήντα χρόνια αργότερα.  

Το θέμα προέκυψε στις αρχές του χρόνου, μετά την υπογραφή της συμφωνίας μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας σχετικά με την αναζήτηση, την εκταφή, τον προσδιορισμό της ταυτότητας και τον ενταφιασμό των Ελλήνων πεσόντων στις πολεμικές επιχειρήσεις στην Αλβανία, κατά τη διάρκεια της ιταλικής εισβολής 1940-1941 και την κατασκευή δύο κοιμητηρίων στο έδαφος της Αλβανίας για τον ενταφιασμό τους.

Το πρώτο υπάρχει εδώ και χρόνια στο χωριό Βουλιαράτες του Αργυροκάστρου, ενώ το δεύτερο, στην περιοχή της Κλεισούρας, έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και απομένει ο ενταφιασμός των οστών 280 Ελλήνων στρατιωτών.


Το αρχικό αίτημα της ελληνικής πλευράς ήταν για τη δημιουργία τεσσάρων κοιμητηρίων (στην Πρεμετή και στη Χειμάρρα), αίτημα στο οποίο είχε έντονες αντιρρήσεις η αλβανική πλευρά, καθώς υπήρχε καχυποψία και είχαν εκφραστεί υπόνοιες ότι η Ελλάδα το ζητούσε για να δημιουργήσει μειονοτικά ζητήματα στη γειτονική χώρα. Το θέμα των ελληνικών στρατιωτικών νεκροταφείων απασχόλησε την Ελλάδα αμέσως μετά την πτώση του καθεστώτος του Χότζα. Εγιναν προσπάθειες συλλογής των οστών των Ελλήνων στρατιωτών στην Κλεισούρα, την Πρεμετή, στο Τεπελένι.

Η ελληνική πλευρά εκτιμά πως περίπου 8.000 είναι οι νεκροί στρατιώτες που δεν έχουν εντοπιστεί... Η συμφωνία συντάχθηκε αναγνωρίζοντας την ανθρωπιστική διάσταση και την ηθική σημασία του ευπρεπούς και τιμητικού ενταφιασμού των Ελλήνων στρατιωτών, οι οποίοι έπεσαν σε πολεμικές επιχειρήσεις κατά τη διάρκεια του ελληνο-ιταλικού πολέμου του 1940-1941, στο αλβανικό έδαφος. Συγκεκριμένα αποφασίστηκε προς τιμήν των Ελλήνων στρατιωτών και άλλων Ελλήνων υπηκόων που συνόδευαν τον στρατό υπό ειδικό καθεστώς (μέλη του Ερυθρού Σταυρού, ιατρικό προσωπικό και ιερείς), οι οποίοι έπεσαν σε πολεμικές επιχειρήσεις, να κατασκευαστούν κοιμητήρια στην Αλβανία, με δαπάνες της ελληνικής κυβέρνησης. 

Εορτή της Αγ. Σκέπης

Την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου
εορτή της Αγ. Σκέπης της Θεοτόκου, 
πανηγυρίζει ο ομώνυμος ναός που βρίσκεται 
μέσα στο χώρο του Ευγηρείου "Η ΑΓΙΑ ΣΚΕΠΗ" 
της Χριστ. Εστίας Πατρών στην Αρόη.

Την Τρίτη 27 Οκτωβρίου στις 6.30 μ.μ. θα τελεσθεί Αρχιερατικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ.
 

Ανήμερα της εορτής θα τελεσθεί Θ. Λειτουργία 
από 7.00 έως 10.00 π.μ.






26/10/09

Εορτή για την Εθνική Επέτειο

Στο πλαίσιο του εορτασμού της Εθνικής Επετείου του "ΟΧΙ" η Χριστιανική Εστία Πατρών οργανώνει επίκαιρη εορταστική εκδήλωση στην αίθουσα εκδηλώσεων της στην οδό Κανάρη 58 επάνω από την Διακίδειο Σχολή Λαού.

Η εορτή εφέτος περιλαμβάνει αφιέρωμα στη συμμετοχή των παιδιών της εποχής εκείνης στον αγώνα κατά του εχθρού στο μέτωπο και στα μετόπισθεν.

Το πρόγραμμα της εορτής πλαισιώνει η χορωδία των φοιτητριών της Χριστιανικής Εστίας και κλείνει με τον πανηγυρικό λόγο της ημέρας.


Η εκδήλωση θα πραγματοποιηθεί 
την Τετάρτη 28 Οκτωβρίου στις 6.30 μ.μ.


Ο πόλεμος, παιχνίδι

Από τη χειροτονία του π. Γενναδίου

Χθες Κυριακή 25.10 .09 στον Αγ. Νικόλαο Πευκακίων ζήσαμε το μυστήριο του Θεού κατά τη διάρκεια της χειροτονίας εις πρεσβύτερον του αγαπητού μας π. Γενναδίου Κουτσοπούλου. Μεταφέρω λίγα μόνο από όσα θαυμάσια ακούστηκαν πριν τη χειροτονία:

Ο π. Γεννάδιος ανέφερε ότι με τη χειροτονία αυτή νιώθει ότι καλείται να πραγματοποιήσει ΑΝΑΒΑΣΗ σε δύο όρη. Στο Θαβώρ για ν’ ατενίσει το άκτιστο φως και μέσα σ’ αυτό να λειτουργεί και γενικά να ιερουργεί. Αλλά και στο Γολγοθά όπου πρέπει να φέρει το σταυρό της ιεροσύνης, να αναδεχθεί τους κόπους και τις δυσκολίες της και να διδάσκει υπομονή και ελπίδα στο γεγονός της Αναστάσεως.

Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαος ανταπάντησε τονίζοντας ότι ο π. Γεννάδιος πρέπει να εμπνέεται από τρία γεγονότα της Καινής Διαθήκης: 

Ο Κύριός μας μετά την Ανάσταση έδωσε πρώτα-πρώτα πνευματική πνοή και πνευματική εξουσία να θεραπεύουν και να ανακουφίζουν τις βεβαρημένες ψυχές των συνανθρώπων μας. Έπειτα διαβεβαίωσε τους Αποστόλους ότι κατά το έργο τους θα έχουν πλούσια ευλογία και ισχυρή προστασία. Τέλος, κατά την Πεντηκοστή απέστειλε το Άγιο Πνεύμα, το οποίο με τη χάρη του δίδει πλούσιους καρπούς στο έργο της Εκκλησίας. 

Ο Σεβασμιώτατος έκλεισε το λόγο του με την παρότρυνση προς τον π. Γεννάδιο να γίνει λαβίδα, πηγή, πύλη και επιστολή Χριστού, ώστε οι πιστοί να παραδειγματίζονται από το ήθος του και να οδηγούνται στον αγιασμό και στην επουράνιο βασιλεία.

24/10/09

Εκδήλωση από τα Εκπαιδευτήρια Ελληνική Αναγέννηση

Τα εκπαιδευτήρια "ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ"
διοργανώνουν Εορταστική Εκδήλωση για την επέτειο
της 28ης Οκτωβρίου 1940
στην αίθουσα της Χριστ. Εστίας (Κανάρη 58)
την Κυριακή 25 Οκτωβρίου και ώρα 6.30 μ.μ.




Αλ. Αλεξανδράκης "Προέλασις", ελαιογραφία

23/10/09

Χειροτονία εις Πρεσβύτερον


Α Ξ Ι Ο Σ !!!
 

Την Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2009
στον Ιερό Ναό Αγ. Νικολάου Πευκακίων
θα τελεσθεί
απ' το Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη
Μεσογαίας & Λαυρεωτικής κ.κ. Νικόλαο
η χειροτονία του διακόνου
Γενναδίου Κουτσοπούλου εις πρεσβύτερον.



Ο π. Γεννάδιος είναι θεολόγος, κατάγεται από την Πάτρα
και είναι μέλος της αδελφότητας θεολόγων "Ο Σωτήρ".

Έχει δε διατελέσει επί πολλά χρόνια ομαδάρχης
και αρχηγός στην κατασκήνωσή μας.


Η ΓΕΧΑ Πατρών εύχεται ολόθερμα και προσεύχεται ο δωρεοδότης Κύριός μας να χαριτώνει τον αγαπητό αδελφό μας και να τον στηρίζει στον αγώνα του, 
ώστε να ανταποκρίνεται επαξίως στην κλήση του.
Τον παρακαλεί να μην ξεχνά στις προσευχές του 
και την κατασκήνωση που διηκόνησε με ζήλο 
και όλους τους παλαιούς συνεργάτες του... ΑΞΙΟΣ!!!

22/10/09

Αγιασμός στο Πανεπιστήμιο



Φωτο: Δημ. Σταύρου

Πρωτοποριακή εκδήλωση στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Με πρωτοβουλία των ορθόδοξων φοιτητικών ομάδων ετελέσθη και φέτος η ακολουθία του Αγιασμού για την έναρξη της ακαδημαικής χρονιάς. Τον αγιασμό τέλεσε ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, συνοδευόμενος από τον π. Σεραφείμ και τον π. Στυλιανό, τους διακόνους του.

Σημειώνεται ότι ο κ. Περσεφόνης Πέτρος, μέλος Δ.Ε.Π., παρέδωσε στο Σεβασμιώτατο το σήμα του Πανεπιστημίου, στο οποίο εικονίζεται ο Αγ. Ανδρέας.

Ο κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ευχήθηκε στους φοιτητές και τις φοιτήτριες ν' αποκτήσουν και την κατά Θεόν σοφία, να βιώσουν την πραγματική ελευθερία την οποία χαρίζει ο Κύριος με την εφαρμογή του θελήματος Του, να συνεχίζουν ν' αγωνίζονται και να προοδεύουν στην πνευματική ζωή.

Στο τέλος, ο Σεβασμιώτατος υποσχέθηκε να επισκέπτεται τακτικά το Πανεπιστήμιο για να τελεί ακολουθίες στον Πανεπιστημιακό ναό και να συζητεί με τους φοιτητές. Ευχαρίστησε δε θερμά τις πρυτανικές αρχές για τη συνεργασία τους καθώς και το σύνολο των φοιτητών για τις πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουν για τη διάδοση του λόγου του Θεού στο Πανεπιστήμιο.