Διαβάζοντας πριν από λίγες ημέρες τη συνέντευξη του Αρχιεπισκόπου Αλβανίας Αναστασίου στην «Κ», ο Απόστολος Μπάρλος και η Βάσω Γωγού συγκινήθηκαν. Όχι μόνο για τα όσα είπε σε σχέση με την περιπέτεια της υγείας του –τον γνωρίζουν άλλωστε προσωπικά και αγωνιούσαν όσο εκείνος νοσηλευόταν– αλλά με την εικόνα που συνόδευε το κείμενο. Ήταν μια φωτογραφία αρχείου που έδειχνε τον Αρχιεπίσκοπο Αλβανίας να κρατάει στην αγκαλιά του ένα μωρό. Θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε, αλλά οι ίδιοι αμέσως θυμήθηκαν την επίσκεψη κατά την οποία τραβήχτηκε. Παρότι δεν διακρίνονται στο κάδρο ήταν και εκείνοι εκεί, δίπλα του και σήμερα, τριάμισι χρόνια αργότερα, διηγούνται στην «Κ» την ξεχωριστή ιστορία που εκτυλίχθηκε εκείνη την ημέρα.
Ήταν 7 Ιουνίου και ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος είχε ταξιδέψει στη Λάρισα για να ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης. Ο κ. Μπάρλος με την κ. Γωγού –θεολόγοι και οι δύο– είχαν αναλάβει να βοηθήσουν με το πρόγραμμα και να τον συνοδεύσουν. Εκείνη πριν από πολλά χρόνια ήταν φοιτήτριά του και παρά το πέρασμα των ετών είχαν κρατήσει επαφή και επικοινωνία.
Το πρόγραμμα εκείνης της ημέρας ήταν φορτωμένο και είχαν ήδη καθυστερήσει. Καθώς έφευγαν από το Διαχρονικό Μουσείο κάποιος πρότεινε να αναβληθεί η αμέσως επόμενη στάση στον προσφυγικό καταυλισμό στο Κουτσόχερο, γιατί ήταν βέβαιο πως δεν θα προλάβαιναν να είναι στην ώρα τους για το επίσημο γεύμα στο ξενοδοχείο της πόλης. Εκεί, του είπαν, ήταν προσκεκλημένοι όλοι οι επίσημοι της Λάρισας – από τη θρησκευτική ηγεσία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τις Ένοπλες Δυνάμεις.
Η μικρή Ρουσίν σήμερα περπατάει ξανά. Στη φωτογραφία που έστειλε στον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο ευχαριστεί τόσο τον ίδιο όσο και τον καθηγητή Ορθοπεδικής Κωνσταντίνο Μαλίζο και τη συντονίστρια της προσφυγικής δομής στη Λάρισα, Δανάη Νατσούλη.
Ο Αρχιεπίσκοπος όμως ήταν ανένδοτος, θα πήγαινε οπωσδήποτε στον καταυλισμό. Θεωρούσε πως ήταν ένα σημαντικό μήνυμα προς όσους εκείνη την περίοδο περιθωριοποιούσαν τους πρόσφυγες. Όταν έφτασε εκεί, και παρότι ήταν περίοδος Ραμαζανίου, είχε μαζευτεί πολύς κόσμος, οι περισσότεροι μουσουλμάνοι, για να τον γνωρίσουν. Η συντονίστρια της δομής Δανάη Νατσούλη τον υποδέχθηκε και επειδή έκανε φοβερή ζέστη τον ρώτησε εάν θα ήθελε να ξεκινήσουν με μια ξενάγηση στα γραφεία. «Εγώ ήρθα να γνωρίσω τον κόσμο που φιλοξενείτε, όχι να δω τα γραφεία», της είπε χαμογελώντας.
Αφού βγήκαν οι πρώτες φωτογραφίες, κάποιοι από τη συνοδεία τον ενημέρωσαν πως σχεδόν όλοι βρίσκονταν ήδη στο ξενοδοχείο για το γεύμα και πως θα έπρεπε να βιαστούν. Εκείνος όμως με ένα νεύμα τούς είπε πως υπήρχε χρόνος, ζήτησε μια καρέκλα για να καθίσει και με τη βοήθεια μιας μεταφράστριας ξεκίνησε να συνομιλεί με τους ανθρώπους εκεί. «Μπορεί να μη μιλάμε όλοι την ίδια γλώσσα. Όμως είμαστε όλοι παιδιά του Θεού. Χρειαζόμαστε περισσότερη αγάπη, περισσότερη πίστη και περισσότερη ελπίδα», τους είπε.
Λίγο πριν σηκωθεί, είδε μια γυναίκα που δειλά προσπαθούσε να τον πλησιάσει με το μωρό της αγκαλιά. Ήταν η Ζοζάν, μια Κούρδισσα από το Κομπάνι της Συρίας που είχε έρθει στην Ελλάδα με τον σύζυγο και τα τρία τους παιδιά – το μικρότερο, η Ρουσίν, είχε γεννηθεί με μια σοβαρή παραμόρφωση στα πόδια και θα χρειαζόταν μια σειρά επεμβάσεων για να μπορεί να έχει φυσιολογική ανάπτυξη και μεγαλώνοντας να περπατήσει μόνη της.
Σε ένα βίντεο που κάποιος είχε τραβήξει, ο Αρχιεπίσκοπος φαίνεται να ψάχνει τον Χρήστο Παπανικολάου, εικαστικό και στον πυρήνα των συνεργατών του στα Τίρανα: «Χρήστο! Κάτι πρέπει να κάνουμε. Θέλει βοήθεια», ακούγεται να του λέει. Ο κ. Παπανικολάου, Λαρισαίος στην καταγωγή, έρχεται τις επόμενες ημέρες σε επαφή με τον καθηγητή ορθοπεδικής της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Κωνσταντίνο Μαλίζο, και αφού εξετάζεται η μικρή, δρομολογείται το χειρουργείο για όταν γίνει ενός έτους.
Ο κ. Παπανικολάου θυμάται σήμερα πως ο Αρχιεπίσκοπος συχνά τον ρωτούσε για την εξέλιξη εκείνης της ιστορίας. Έτσι, η Αρχιεπισκοπή στα Τίρανα απέκτησε επαφή με τον καταυλισμό στη Λάρισα, ώστε να ενημερώνονται για τις επεμβάσεις και τη θεραπεία που είχε δεσμευτεί πως θα γίνουν – και πράγματι έγιναν το επόμενο διάστημα με επιτυχία. Η μικρή Ρουσίν μπορεί πλέον να περπατάει, να τρέχει, κινείται όπως κάθε παιδί στην ηλικία της. Ζει με την οικογένειά της στο Μόναχο και πολύ συχνά επικοινωνεί με τον κ.κ. Αναστάσιο στέλνοντάς του φωτογραφίες και ζωγραφιές. Μόλις πριν από λίγες ημέρες του έστειλε τις καθιερωμένες ευχές για τις γιορτές.
ΜΑΡΙΑΝΝΑ ΚΑΚΟΥΝΑΚΗ - Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Πολλές φορές η Τουρκία επικαλείται τις συνθήκες της Λωζάννης και των Παρισίων και ισχυρίζεται πως υπάρχουν κενά που δημιουργούν ασάφειες. Ετσι έχουν εκφραστεί θεωρίες περί «γκρίζων ζωνών», δηλαδή νησιών, νησίδων και βραχονησίδων που, σύμφωνα με την Αγκυρα, δεν έχει καθοριστεί η κυριαρχία τους! Αυτές τις θέσεις της όμως η Τουρκία τις εκφράζει τα τελευταία χρόνια, ενώ η ίδια είχε εντελώς διαφορετική άποψη πριν από λίγες δεκαετίες.
Μια απόδειξη για τη διαφοροποίηση της τουρκικής θέσης είναι ο χάρτης που βρίσκεται στα χέρια της «Κ». Χρονολογείται στις αρχές της δεκαετίας του ’70. Σε όλες τις δημόσιες υπηρεσίες της γειτονικής χώρας, όπως και στα σχολεία, υπήρχαν αυτοί οι χάρτες οι οποίοι είχαν χαρτογραφηθεί με τα στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών και της Υπηρεσίας Χαρτογράφησης της Τουρκίας, όπως αναφέρεται και στον συγκεκριμένο. Μάλιστα, γίνεται αναφορά πως «έχει σχεδιαστεί με τη συνεργασία του υπουργείου Εσωτερικών της Τουρκίας και της Χαρτογραφικής Υπηρεσίας» και καταγράφει τις «διοικητικές περιφέρειες» της χώρας.
Η ίδια η Τουρκία, με διακεκομμένες γραμμές πάνω στον χάρτη, καταγράφει τα σύνορα μεταξύ των ελληνικών νησιών και των τουρκικών ακτών. Ελληνικά νησιά που πολλές φορές έχουν κάνει αναφορές Τούρκοι αξιωματούχοι, οι οποίοι έχουν επικαλεστεί τη θεωρία περί «γκρίζων» σημείων, στον συγκεκριμένο χάρτη παρουσιάζονται από το υπουργείο Εσωτερικών της Τουρκίας ως ελληνικά.
Ἡ γιορτὴ αὐτὴ καθιερώθηκε ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 11ου αἰῶνα, γιὰ νὰ σταματήσουν οἱ φιλονικίες σχετικῶς μὲ τὸ ποιὸς εἶναι ἀνώτερος. Ὁ Μέγας Βασίλειος; ὁ Γρηγόριος ὁ Θεολόγος; ἢ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος;
Στὰ νεώτερα ὅμως χρόνια καθιερώθηκε ὡς ἑορτὴ τῶν Γραμμάτων καὶ γενικὰ τῆς Παιδείας. Τὸ ἠθικὸ καὶ πνευματικὸ τάλαντο τοῦ καθενὸς ἀπὸ τοὺς τρεῖς δὲν ἦταν, βέβαια, ἐντελῶς τὸ ἴδιο. Φιλοσοφικότερος καὶ ἀλύγιστος στὴν ἄμυνα ὁ Βασίλειος. Θεολογικότερος καὶ ποιητικότερος ὁ Γρηγόριος. Εὐγλωττότερος καὶ ἡγέτης τολμηρότατος ὁ Χρυσόστομος. Ἀλλὰ καὶ οἱ τρεῖς εἶχαν σὲ μεγάλο βαθμὸ εἰλικρινῆ καὶ θερμὴ πίστη, ὑπέρλαμπρη εὐγλωττία, μεγάλη παιδεία, πλήρη ἀφοσίωση στὴ σημαία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἀγάπη στὸ ποίμνιο, ἀφοβία στοὺς ἄρχοντες, ἀνεξάντλητη φιλανθρωπία, διαρκὴ νηφαλιότητα, ἄμεπτη σωφροσύνη, συνεχὴ ἀγῶνα γιὰ τὴν σωτηρία τῶν ψυχῶν καὶ τὸ θρίαμβο τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ.
Ὁ Βασίλειος, ὁ Γρηγόριος καὶ ὁ Χρυσόστομος λάμπουν μέσα στοὺς αἰῶνες καὶ ἀποδεικνύουν ὅτι τὰ μεγάλα πνεύματα γνωρίζουν νὰ συνδέουν τὴν ἐφήμερη σοφία τοῦ κόσμου μὲ τὴ βαθύτερη καὶ ἀληθινὴ πίστη στὸ Σωτῆρα μας Χριστό. Ὁ δὲ Ἑλληνισμὸς ἔχει ἀθάνατο καύχημα τὸ ὅτι ἀπὸ τὰ σπλάγχνα του βγῆκαν αὐτοὶ οἱ μεγάλοι φωστῆρες.
Οἱ κυρίως μνῆμες τους εἶναι: τοῦ Μ. Βασιλείου 1 Ἰανουαρίου, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου Χρυσοστόμου 13 Νοεμβρίου καὶ τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου 25 Ἰανουαρίου.
«Σκοπός μου είναι να περάσουν τα ορθά μηνύματα του 1821, και όχι του γραικυλισμού».
Την ίδια στιγμή που κάποιοι -στους οποίους έχει επίσημα ανατεθεί η διοργάνωση των εορτασμών για τα 200 χρόνια από την Εθνεγερσία του 1821– βγάζουν… αφρούς ξυρίσματος και κάνουν ταξίδια αυτοπροβολής ανά την επικράτεια, απλοί πολίτες, νέοι άνθρωποι την τιμούν με τον δικό τους τρόπο.
Ένας από αυτούς και ο Εύρυτος, καλλιτέχνης γκράφιτι, έργα του οποίου με θέμα μορφές αγωνιστών του 1821 σε τοίχους της Αθήνας έγινα viral στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και αναπαράχθηκαν χιλιάδες φορές, ξεπερνώντας έτσι κατά πολύ τον αριθμό των ανθρώπων που θα μπορούσαν να τα δουν στον δρόμο.
Γεγονός που αποτυπώνει και την επιθυμία των Ελλήνων για έναν ξεκάθαρο «εορτασμό» του 1821, χωρίς τις μυριάδες απόπειρες από διάφορους κύκλους να ενσωματώσουν σε αυτόν τα στοιχεία που αυτοί θέλουν, είτε αφορούν τη μεγέθυνση ιστορικών λεπτομερειών είτε τις ατζέντες τους για το μέλλον της χώρας.
Ο Εύρυτος αποτυπώνει μορφές αγωνιστικές, ασκητικές θα έλεγε κάποιος, που εκπέμπουν όμως δυναμικότητα με την απλότητά τους. Ένας ανώνυμος αγωνιστής, ο Καραϊσκάκης, ο Νικηταράς και ένας απλός ιερέας είναι τα πρώτα από τα έργα του, που -όπως δηλώνει στη «δημοκρατία»- γίνονται υπό καθεστώς «φόβου», καθώς υπάρχει πάντοτε το «φόβητρο» της ΕΛ.ΑΣ., που μπορεί να τον συλλάβει επειδή κάνει αυτό που κανονικά θα έπρεπε να κάνει το ίδιο το κράτος. Οπως τονίζει, σκοπός των προσπαθειών του είναι να περάσουν τα ορθά μηνύματα της Επανάστασης, και όχι του γραικυλισμού και του ανθελληνισμού των διαφόρων επιτροπών. Προσπάθειες που, όπως τονίζει, θα συνεχιστούν μέχρι την 25η Μαρτίου, καθώς θα αφιερωθεί σε θέματα που έχουν να κάνουν με το 1821 και τον σκοπό της Επανάστασης.
«Το ιδανικό θα ήταν όλα τα γκράφιτι να είναι σε κεντρικά σημεία, σε χώρους από τους οποίους περνούν χιλιάδες Ελληνες, προκειμένου να μην ξεχνούν το μήνυμα της Επανάστασης και του Αγώνα, αν και κάτι τέτοιο είναι πολύ δύσκολο, αφού, εκτός από την Αστυνομία, κάποιοι συγκεκριμένοι θα φρόντιζαν να τα βεβηλώσουν. Γι’ αυτό και οι περισσότερες δουλειές μου είναι σε σχολεία, ταράτσες, εγκαταλειμμένα κτίρια, προκειμένου να μπορώ να τα τελειώσω με ησυχία και ασφάλεια» δηλώνει ο «Εύρυτος».
Στην προσπάθειά του πάντως βρήκε ήδη συμπαραστάτες, καθώς, όπως είπε, μετά την ευρεία κοινοποίηση των έργων του στο διαδίκτυο, δεν ήταν λίγοι αυτοί που τον προσέγγισαν για να τον βοηθήσουν και να τον στηρίξουν έμπρακτα, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Φυσικά, όχι κάποιος επίσημος φορέας, αφού τα έργα του δεν εξυπηρετούν την πολιτική ατζέντα των «διερευνητικών», της «πράσινης ανάπτυξης», της «μεγάλης επανεκκίνησης» και των λοιπών ιδεολογημάτων που έχουν προτεραιότητα σήμερα…
ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Αγαπητά μας παιδιά,
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Αγαπητοί γονείς,
Σήμερα είναι η γιορτή των γραμμάτων, των μαθητών και των δασκάλων.
Γιορτάζει η εκκλησία και η παιδεία του γένους μας τους ιερούς προστάτες των ελληνικών γραμμάτων Βασίλειο το Μέγα, Γρηγόριο το Θεολόγο και Ιωάννη το Χρυσόστομο. Ο κοινός εορτασμός των τριών αυτών μεγάλων Ιεραρχών της Εκκλησίας, παρέχει στα σχολεία μας την ευκαιρία και το χρέος να θυμηθούν ή να γνωρίσουν τη μεγάλη προσφορά τους στον ελληνισμό και την ελληνική παιδεία, καθώς και σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Παράλληλα, καλούνται όλοι οι μετέχοντες της ελληνικής παιδείας να συνδέσουν την ιστορική μνήμη με το μέλλον της κοινωνίας μας, αναδεικνύοντας έτσι τους «τρεις μέγιστους φωστήρας της τρισηλίου θεότητος» ως πνευματικούς μας οδηγούς.
Οι Τρεις Ιεράρχες υποστήριξαν το θεμελιώδη ρόλο της Παιδείας και αγωνίσθηκαν για μια Παιδεία, η οποία δε θα προσφέρει μόνο γνώσεις, αλλά θα είναι συνεργία γνώσεων και ήθους, ώστε η μόρφωση να αποβαίνει ουσιαστικά σε διαμόρφωση χαρακτήρων. Πίστευαν σε Παιδεία που θα είναι προσανατολισμένη στο συνάνθρωπο και σε σχολείο, το οποίο θα διδάσκει τη φιλανθρωπία, το σεβασμό σε κάθε αδύναμο και πάσχοντα συνάνθρωπο, την ελευθερία που συνδυάζεται με υπευθυνότητα, τον υγιή και αφανάτιστο πατριωτισμό.
Οι Τρεις Οικουμενικοί Δάσκαλοι, που συνέδεσαν την Ορθοδοξία με την Αρχαία Ελληνική Γραμματεία και τον πολιτισμό, πρόταξαν στην παιδεία τον αγώνα για την αρετή και την αγάπη. Η αρετή οδηγεί στη θέωση και επιτυγχάνεται με τη χάρη του Θεού και την ελεύθερη επιλογή του ανθρώπου. Η σχέση που διέπει δασκάλους και μαθητές είναι σχέση αγαπητική, σχέση προσωπική και σχέση αμοιβαιότητας.
Ευχόμαστε η ζωή και το έργο των Τριών Ιεραρχών να αποτελούν πυξίδα για τους δασκάλους μας και φάρο για τους μαθητές μας.
Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ Π.Ε. ΑΧΑΪΑΣ
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΣΤΑΥΡΟΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τῷ καιρῷ εκείνω, διήρχετο ὁ Ἰησοῦς τὴν Ἱεριχώ· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτὸν καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ζακχαῖε, σπεύσας κατάβηθι· σήμερον γὰρ ἐν τῷ οἴκῳ σου δεῖ με μεῖναι. Καὶ σπεύσας κατέβη, καὶ ὑπεδέξατο αὐτὸν χαίρων.
Καὶ ἰδόντες πάντες διεγόγγυζον λέγοντες ὅτι παρὰ ἁμαρτωλῷ ἀνδρὶ εἰσῆλθε καταλῦσαι. Σταθεὶς δὲ Ζακχαῖος εἶπε πρὸς τὸν Κύριον· ἰδοὺ τὰ ἡμίση τῶν ὑπαρχόντων μου, Κύριε, δίδωμι τοῖς πτωχοῖς, καὶ εἴ τινός τι ἐσυκοφάντησα, ἀποδίδωμι τετραπλοῦν. Εἶπε δὲ πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς ὅτι σήμερον σωτηρία τῷ οἴκῳ τούτῳ ἐγένετο, καθότι καὶ αὐτὸς υἱὸς Ἀβραάμ ἐστιν. Ἦλθε γὰρ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ζητῆσαι καὶ σῶσαι τὸ ἀπολωλός.
Ἀπόδοση στη νεοελληνική:
Τον καιρό εκείνο, ἐπερνοῦσε ὁ Ἰησοῦς διὰ μέσου τῆς πόλεως τῆς Ἱεριχοῦς. Ἐκεῖ ἦτο κάποιος ποὺ ὀνωμάζετο Ζακχαῖος· ἦτο ἀρχιτελώνης καὶ πλούσιος, καὶ ζητοῦσε νὰ ἰδῇ ποιός εἶναι ὁ Ἰησοῦς ἀλλὰ δὲν μποροῦσε ἀπὸ τὸ πλῆθος διότι ἦτο κοντὸς τὸ ἀνάστημα. Ἔτρεξε λοιπὸν ἐμπρὸς καὶ ἀνέβηκε ἐπάνω σὲ μιὰ μουριά, διὰ νὰ τὸν ἰδῇ, διότι ἀπὸ ἐκεῖ ἐπρόκειτο νὰ περάσῃ. Ὅταν ἔφθασε ὁ Ἰησοῦς εἰς τὸ μέρος αὐτό, ἀσήκωσε τὰ μάτια του καὶ τὸν εἶδε καὶ τοῦ εἶπε, «Ζακχαῖε, κατέβα γρήγορα, διότι πρέπει νὰ μείνω στὸ σπίτι σου σήμερα». Καὶ κατέβηκε γρήγορα καὶ τὸν ὑποδέχθηκε μὲ χαράν.
Ὅταν εἶδαν αὐτό, ὅλοι παρεπονοῦντο καὶ ἔλεγαν, «Εἰς τὸ σπίτι ἁμαρτωλοῦ ἀνθρώπου πηγαίνει νὰ μείνῃ». Ὁ Ζακχαῖος ἐστάθηκε καὶ εἶπε εἰς τὸν Κύριον, «Τὸ ἥμισυ τῆς περιουσίας μου δίνω, Κύριε, εἰς τοὺς πτωχοὺς καὶ ἐὰν μὲ δόλιον τρόπον ἐπῆρα ἀπὸ κάποιον τίποτε, θὰ τοῦ τὸ ἀποδώσω τέσσερις φορὲς περισσότερον». Ὁ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε, «Σήμερα ἔγινε σωτηρία σὲ τοῦτο τὸ σπίτι, διότι καὶ ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς εἶναι ἀπόγονος τοῦ Ἀβραάμ, καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἦλθε νὰ ἀναζητήσῃ καὶ νὰ σώσῃ τὸ ἀπολωλός».
Μέ τήν εὐκαιρία τῆς συμπληρώσεως δέκα τριῶν ἐτῶν ἀπό τῆς κοιμήσεως τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία στόν Ἱερό Μητροπολιτικό Ναό Εὐαγγελιστρίας Πατρῶν καί ἱερό Μνημόσυνο, ὑπέρ ἀναπαύσεως τοῦ ἀοιδίμου Ἀρχιεπισκόπου Χριστοδούλου.
Στήν ὁμιλία του ὁ Σεβασμιώτατος, ἀνεφέρθη στήν προσωπικότητα τοῦ μακαριστοῦ Πρωθιεράρχου, στήν φλογερή καρδιά του γιά τόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα, στόν πληθωρικό χαρακτῆρα του καί στήν ἐν γένει δραστηριότητά του, ἡ ὁποία ἄφησε ἀνεξίτηλα τά ἴχνη του στήν Ἑλληνορθόδοξη πατρίδα μας καί ὄχι μόνο.
Ὁ ἀείμνηστος Χριστόδουλος, κατάφερε νά μπῆ στίς καρδιές ὅλων τῶν Ἑλλήνων, οἱ ὁποῖοι τόν ἐνθυμοῦνται μέ βαθειά συγκίνηση, νοσταλγία, ἀγάπη καί εὐγνωμοσύνη καί κρατοῦν βαθειά στήν ψυχή τους τήν παρακαταθήκη γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα, πού τούς ἄφησε.
Ἐπίσης ὁ Σεβασμιώτατος ἀνεφέρθη ἐν συγκινήσει στήν διακονία του στήν Ἱερά Σύνοδο, ὡς Γραμματεύς καί Ἀρχιγραμματεύς, παρά τῷ Ἀρχιεπισκόπῳ Χριστοδούλῳ καί στήν ἐκτίμηση τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου στό πρόσωπό του καί ἐξέφρασε γιά μιά ἀκόμη φορά τήν εὐγνωμοσυνη του στό πρόσωπο τοῦ ἀλήστου μνήμης Πρωθιεράρχου.
Παρεκάλεσε δέ ὅλους νά εὔχωνται γιά τήν ἀνάπαυση τῆς ψυχῆς τοῦ ἀοιδίμου Χριστοδούλου.
Κάθε βράδυ, βάλε τα παπούτσια σου κάτω από το κρεβάτι όσο πιο μέσα μπορείς, έτσι ώστε το πρωί, όταν τα πάρεις, να χρειαστεί να γονατίσεις…
Και μιας και θα βρεθείς γονατισμένος, ευχαρίστησε και τον Θεό για την χάρη Του, για την ευσπλαχνία Του, για την κατανόησή Του…
Denzel Washington (ηθοποιός του Χόλιγουντ)
Η Εκκλησία όταν πολεμάται, νικά·
όταν σκέφτονται εναντίον της κακά, αυτή εξαγνίζεται,
όταν υβρίζεται, γίνεται πλέον λαμπρά.
Δέχεται επιθέσεις, όμως δεν νικιέται ποτέ,
κλυδωνίζεται μεν, χωρίς όμως να καταποντίζεται,
υφίσταται διάφορα κακά, δεν ναυαγεί όμως ουδέποτε.
Παλεύει, χωρίς ποτέ να ηττάται.
Ἡ ἀρχικὴ ἀπόφαση τῆς Κυβερνήσεως στὰ μέσα τοῦ περασμένου Δεκεμβρίου νὰ ἐπιτρέψει ἑορτασμὸ τῶν Χριστουγέννων καὶ τῶν Θεοφανίων μὲ παρουσία ἐννέα (9) μόνο πιστῶν στὸν κάθε ναὸ καὶ εἰκοσιπέντε (25) στοὺς Μητροπολιτικοὺς δημιούργησε μεγάλο προβληματισμό, διότι δὲν ἀποτελοῦσε εἰσήγηση τῆς ἐπιτροπῆς τῶν ἐπιστημόνων. Ἦταν δὲ καὶ παρέμενε μυστήριο τὸ ποιὸς πρότεινε ἕναν ἀριθμὸ ποὺ καταργοῦσε καὶ τὴ στοιχειώδη λογική. Ἡ σχετικὴ ἀπόφαση ἦταν ὁλοφάνερα παράλογη, ἀφοῦ, πέραν τῶν ἄλλων, ἐξομοίωνε τοὺς πολὺ μικροὺς ναοὺς μὲ τοὺς πολὺ μεγάλους.
Τελικὰ τὸ μυστήριο λύθηκε. Μὲ μιὰ ξεκάθαρη τοποθέτησή του ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ἰωαννίνων κ. Μάξιμος φανέρωσε ὅτι εἰσηγητὴς αὐτοῦ τοῦ ἀριθμοῦ ἦταν ὁ Ὑπουργὸς Ἐπικρατείας κ. Γεώργιος Γεραπετρίτης. Ἀναμφιβόλως ὁ κ. Γεραπετρίτης δὲν εἶναι τυχαῖο πρόσωπο. Καθηγητὴς τοῦ Συνταγματικοῦ Δικαίου στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν, μὲ κύρος σημαντικὸ καὶ ἐκτὸς Ἑλλάδος, εἶχε καθ᾿ ὑπερβολὴν τὰ προσόντα γιὰ τὰ ὁποῖα ὁ Πρωθυπουργὸς τὸν ἐπέλεξε στὴν καίρια θέση τοῦ Ὑπουργοῦ Ἐπικρατείας.
Τὸ ἐρώτημα ὅμως ποὺ παραμένει ἀναπάντητο εἶναι τὸ πῶς ἕνας τόσο ἱκανὸς καὶ ἔξυπνος ἄνθρωπος ἔδωσε μιὰ τέτοια παράλογη λύση στὸ θέμα τοῦ ἐκκλησιασμοῦ. Καὶ τὸ ἀκόμη σημαντικότερο ἐρώτημα εἶναι τὸ πῶς ὁ κ. Πρωθυπουργὸς συναίνεσε σὲ μιὰ τέτοια ἐξόφθαλμα ἀνεξήγητη λογικῶς πρόταση, ὁ παραλογισμὸς μάλιστα τῆς ὁποίας συνεχίσθηκε μὲ τὴ γνωστὴ αἰφνίδια καὶ χωρὶς γνώση τῆς Ἐπιτροπῆς τῶν Λοιμωξιολόγων ἀπαγόρευση τῆς Λειτουργίας τῶν Θεοφανίων.
Τί εἶναι ἄραγε αὐτὸ ποὺ καθιστᾶ τόσο ἐξαρτημένο τὸν κ. Πρωθυπουργὸ ἀπὸ τὸν Ὑπουργό του; Τὸ ζήτημα δὲν φαίνεται ὅτι μπορεῖ νὰ ἐξηγηθεῖ. Ὅπως δὲν ἐξηγεῖται καὶ ἡ ὁμαδικὴ ἐκστρατεία κατασυκοφαντήσεως τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τὰ μέσα ἐνημερώσεως γιὰ τὴν ἑορτὴ τῶν Θεοφανίων μὲ τὸ νὰ παρουσιάζουν «βίντεο» καὶ φωτογραφίες περασμένων ἐτῶν ὡς φετινές. Εἶναι ὁλοφάνερο ὅτι ὑπάρχει ἀφανὲς σχέδιο περιφρονήσεως καὶ ἐξευτελισμοῦ τῆς Ἐκκλησίας. Κάτι ποὺ ἀποδεικνύεται καὶ ἀπὸ τὰ μανιακὰ ἄρθρα ἐφημερίδων καὶ μάλιστα τὰ χυδαῖα σκίτσα, ὅπως π.χ. στὴν ἐφημερίδα «Καθημερινή», τῶν συστηματικὰ ἐμπαιζόντων τὰ Μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας γελοιογράφων της.
Σεβασμιώτατε,
Με την ευκαιρία της ονομαστικής Σας εορτής, το Δ.Σ. της Γ.Ε.Χ.Α. Πατρών, εκφράζει τις εγκάρδιες ευχές του για υγεία και μακροημέρευση, προς δόξαν του Παναγίου Θεού και προς όφελος της Αγίας Του Εκκλησίας.
Προσευχόμαστε ο Κύριος να συνοδοιπορεί πάντοτε μαζί Σας, ώστε με τα πολλά χαρίσματα, τα οποία το Πνεύμα το Άγιο Σάς πλούτισε, να ποιμαίνετε ως καλός ποιμένας την Ιερά Μητρόπολη Πατρών και το ποίμνιο που Σάς εμπιστεύτηκε.
Εις έτη πολλά και καρποφόρα!
ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΓΕΧΑ ΠΑΤΡΩΝ
Πνευματική σύναξη (διαδικτυακή) εις μνήμην
π. Γαβριήλ Αθανασιάδη. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ 24.1.2021 Για τον μακαριστό π. Γαβριήλ ομιλούν οι:
Αρχ. π. Σωτήριος Τσάφος Αρχ. π. Χριστοφόρος Μυτιλήνης κ. Κωνσταντινίδης Γεώργιος, Θεολόγος κ. Ηλίας Σκόνδρας, Φιλόλογος κ. Βικτωρία Κωστάζου, Φιλόλογος Συμμετέχει η χορωδία των φοιτητριών της Χ.Φ.Δ. Πατρών
Δείτε την ομιλία με θέμα:
«Η ζωή τους... μια προσευχή» - Τρεις Ιεράρχες
Εμμανουήλ Σταθούλιας
θεολόγος-ιεροκήρυκας
Του π. Ηλία Μάκου
Η κοινωνία της με το Χριστό ήταν συνάντηση σωτηρίας για εκείνη, αγκάλιασμα λυτρωτικό, αληθινή αποκατάσταση.
Η Ρωσίδα οσία Ξένη Γκριγκόριεβνα, η δια Χριστόν σαλή, (εορτάζει στις 24 Ιανουαρίου), φωτίστηκε από το Χριστό και φωτίζει τους ανθρώπους.
Θεραπεύει ασθένειες, διώχνει πάθη, εμφανίζεται μπροστά στους ανθρώπους και τους ενισχύει, τους καθοδηγεί και τους βρίσκει λύσεις σε καθημερινά προβλήματα.
Μπορεί να μην είχε σπίτι και τριγύριζε ταλαιπωρημένη και εξαντλημένη στους δρόμους της Αγίας Πετρούπολης, αφού τα πλούσια υπάρχοντά της τα μοίρασε σε άπορους, γι’ αυτό και οι συγγενείς της, για να αρπάξουν οι ίδιοι την περιουσία της, κινήθηκαν δικαστικά εναντίον της, χαρακτηρίζοντάς την ψυχασθενή, αλλά το δικαστήριο δεν δέχθηκε τον ισχυρισμό τους.
Μπορεί να φορούσε μονίμως κουρελιασμένα ρούχα. Μπορεί συνειδητά να υποτιμούσε τον εαυτό της, θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο θα σώσει από τις αμαρτίες και την ψυχή του κεκοιμημένου συζύγου της συνταγματάρχη Ανδρέα Φεοντόροβιτς Πετρώφ, που την άφησε χήρα σε ηλικία 26 ετών.
Μπορεί κάποιοι να την περιγελούσαν (το ίδιο δεν συμπεριφέρθηκαν και προς τον Χριστό;), χαρακτηρίζοντάς την ως κατά Χριστόν σαλή.
Μπορεί να ζούσε με το λίγο φαγητό, που της προσέφεραν. Και όμως αυτή η περιφρονημένη από τον πολύ κόσμο, είχε τη λογική του Θεού.
Είχε πραγματικό μεγαλείο στην ψυχή της. Αυτό, που δεν επιδεικνύεται, αλλά ταπεινώνεται και κρύβεται.
Αυτό, που δεν το καταλαβαίνουν οι άνθρωποι, αλλά το καταλαβαίνει πολύ καλά ο Θεός. Γι’ αυτό περνούσε τις νύχτες της σε χωράφια προσευχόμενη από το βράδυ μέχρι τα ξημερώματα.
Γι’ αυτό όταν της έδιναν ελεημοσύνη, που δύσκολα τη δεχόταν, αμέσως τη χάριζε στους φτωχούς, αν και πάμφτωχη η ίδια.
Γι’ αυτό όταν αγκάλιαζε άρρωστο παιδί γινόταν καλά, όταν έμπαινε σε καταστήματα οι πωλήσεις αύξαιναν, όταν μιλούσε σε πικραμένους και θυμωμένους, ηρεμούσαν.
Γι’ αυτό προφήτευε γεγονότα, που θα συνέβαιναν, όπως ο ξαφνικός θάνατος της αυτοκράτειρας Ελισάβετ Πέτροβας.
Γι’ αυτὀ, όταν χτιζόταν μια εκκλησία μια εκκλησία στο κοιμητήριo του Σμολένσκ, πήγαινε μεταμεσονύκτιες ώρες και κουβαλούσε τις βαριές πέτρες και τις έβρισκαν έτοιμες προς χτίσιμο οι οικοδόμοι.
Αυτή ήταν η φιλοσοφία της ζωής της: Να ζει στην αφάνεια. Αυτή επεδίωκε πάντοτε. Προς τι να σαλπίζουμε τις αρετές μας.
Άλλο πράγμα είναι η Πρόνοια του Θεού,
άλλο η βοήθειά Του,
άλλο η προστασία Του,
άλλο το έλεός Του
και άλλο η παράκλησή (παρηγοριά) Του...
Το μεν πρώτο εκτείνεται σε όλη την κτίση,
το δεύτερο μόνο στους πιστούς,
το τρίτο στους πραγματικά πιστούς,
το τέταρτο σε όσους Τον υπηρετούν
και το πέμπτο σε όσους Τον αγαπούν ...
Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος
Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν κ.κ. Χρυσόστομος, λόγῳ τῶν ἐπικρατουσῶν συνθηκῶν, δέν θά ἑορτάσῃ τά ὀνομαστήριά του, τήν Τετάρτη 27 Ἰανουαρίου, ἑορτήν τῆς Ἀνακομιδῆς τῶν ἱερῶν Λειψάνων τοῦ ἐν Ἁγίοις Πατρός ἡμῶν Ἰωάννου, Ἀρχιεπισκόπου Κωνσταντινουπόλεως τοῦ Χρυσοστόμου.
Οἱ ἱερές τελετές θά πραγματοποιηθοῦν μέ ἐκκλησιαστική ἁπλότητα καί λιτότητα, ὅπως καθ' ἡμέραν. Τήν παραμονή θά τελεσθῇ ὁ Ἑσπερινός καί ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς ὁ Ὄρθρος καί ἡ Θεία Λειτουργία, εἰς ὅλους τοῦς ἱερούς Ναούς τῆς πόλεως καί τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Τέλος ὁ Σεβασμιώτατος παρακαλεῖ κατά τήν ἡμέρα αὐτή οἱ πιστοί, ἀντί ἄλλων δωρεῶν, νά προσφέρουν ὅ,τι ἐπιθυμοῦν ὑπέρ τοῦ κοινωνικοῦ συσσιτίου "ΑΡΤΟΣ ΑΓΑΠΗΣ" καί τοῦ Τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν "ΛΥΧΝΟΣ", ὁ ὁποῖος μεταφέρει τόσο στήν Ἑλλάδα, ὅσο καί στό ἐξωτερικό, ὡς σύγχρονος ἄμβωνας, τήν ἀλήθεια γιά τόν Χριστό καί τήν ἀγάπη γιά τήν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας.
Την Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2020 στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό της Ευαγγελιστρίας Πατρών μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβ. Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ θα τελέσει το 40ήμερο Μνημόσυνο του αειμνήστου Αρχιμανδρίτου π. Γαβριήλ Αθανασιάδη.
Ο Όρθρος, η Θεία Λειτουργία και το Μνημόσυνο θα μεταδοθούν ζωντανά από τον ΛΥΧΝΟ.
Tα απόγευμα της ίδιας ημέρας και ώρα 7:30 μ.μ. θα γίνει διαδικτυακό αφιέρωμα με αφορμή το 40ήμερο Μνημόσυνο
του π. ΓABPIHΛ AΘANAΣIAΔH.
H διαδικτυακή συνάντησή μας θα γίνει μέσα από την εφαρμογή Zoom.
ΣYNΔEΣMOΣ: https://upatras-gr.zoom.us/j/94977689449?pwd=ZTFFOTc0N2RMVG5JV0xQMlVzeGlZUT09
Ήταν το 1980, όταν από την Αδελφότητα Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ» στάλθηκε ως υπεύθυνος για τη Μεσσηνία ο νεαρός λαϊκός θεολόγος Γρηγόριος Μουσουρούλης. Είχε γεννηθεί στη Χίο το 1950 και είχε τελειώσει τη Φιλοσοφική και τη Θεολογία και η Καλαμάτα ήταν η πρώτη εκτός κέντρου αποστολή του.
Μας βρήκε 15χρονους, μέσα στην εφηβεία μας και αμέσως μας «μάζεψε» στη Χριστιανική Ένωση. Είχε εκείνο το σπινθηροβόλο βλέμμα που σε καθήλωνε, όταν με υπομονή, πραγματική αγάπη κι ενδιαφέρον συζητούσε με κάποιον. Ήταν απλός, ειλικρινής, άμεσος στο λόγο του, ανοικτός και δεκτικός να ακούσει, να συζητήσει, χωρίς αυστηρού τύπου διδασκαλίες, στερεότυπα και νουθεσίες, αλλά και ανυποχώρητος στην πίστη του, χωρίς να βάζει «νερό στο κρασί του» όπως έλεγε.
Γέμιζαν οι χριστιανικές ομάδες από παιδιά και αυτός εκεί, δίπλα, να ασχολείται με τον καθένα χωριστά, διακριτικά, χωρίς να πιέζει, ανοικτός όμως και έτοιμος, αφιερώνοντας ώρα πολλή, όταν κάποιος ήθελε να κουβεντιάσει ή να αμφισβητήσει ή να προβληματιστεί σε κάποιο θέμα του.
Φρόντισε για τον εξοπλισμό του εντευκτηρίου με παιχνίδια. Δεν υπήρχαν τότε τα σημερινά δεδομένα και η ύπαρξη πινγκ-πονγκ και επιτραπέζιων παιχνιδιών ήταν πόλος έλξης.
Είχε το χάρισμα να ξεσηκώνει τον κόσμο, να εμπνέει. Όχι μόνο τους μικρούς, αλλά και τους μεγάλους. Οι θεολογικές ομιλίες του τις Τετάρτες μάζευαν πλήθος κόσμου και στις εθνικές εορτές δημιουργούσε ρίγη συγκίνησης, όταν στο τέλος έκλεινε συγκινησιακά φορτισμένος.
Ακούραστος. Κοιμόταν 5 ώρες το 24ωρο, συνήθεια που διατήρησε μέχρι τέλους της ζωής του. Πολλή προσευχή, μελέτη του λόγου του Θεού, προετοιμασία για ομιλίες, χριστιανικές ομάδες και κύκλους μελέτης Αγία Γραφής, σε Καλαμάτα, Μεσσήνη, Κυπαρισσία, Φιλιατρά, ομιλίες τις Τετάρτες και την Κυριακή ως λαϊκός ιεροκήρυκας, όπου τον έστελνε η Μητρόπολη Μεσσηνίας.
Μεγάλη του αγάπη: η κατασκήνωση στον Ταΰγετο. Επί των ημερών του ήρθε ηλεκτρικό ρεύμα, χτίστηκαν τα σπιτάκια, χτίστηκε η τραπεζαρία, εξοπλίστηκε η κουζίνα με ηλεκτρικά είδη σύγχρονα, ανέβηκαν ψυγεία και καταψύκτες. Έψαχνε συνεχώς τι καινούριο να γίνει, τι να βελτιωθεί.
Ενέπνεε, ξεσήκωνε τον κόσμο. Ανέβαιναν εθελοντικά στην κατασκήνωση 50 άτομα για τον καθαρισμό, το στήσιμο των σκηνών πριν αρχίσει η κατασκηνωτική περίοδος και αυτός εκεί να συντονίζει, να καθοδηγεί… Και προσέφερε ο κόσμος, άλλος οικοδομικά υλικά, άλλος τρόφιμα, άλλος χρήματα… Έβλεπαν έναν άνθρωπο, από άλλον τόπον, να νοιάζεται για τα παιδιά τους, να τα υπηρετεί, να τα αγαπά πραγματικά και όταν κάποιος τον ευχαριστούσε για τα όσα κάνει, έλεγε: «Εγώ απλός στρατιώτης του Χριστού είμαι. Τίποτα δεν είμαι». Και το πίστευε και το βίωνε.
Έτσι και στη συνέχεια, όταν του ζητήθηκε να προσφέρει στο Αγρίνιο και μετά στο Οικοτροφείο στην Αθήνα, συνέχισε με τον ίδιο ζήλο, την ίδια αγάπη.
Το 2000 ήταν η σειρά της Κύπρου. Η Αδελφότητα τον όρισε να υπηρετήσει και εκεί. Δύσκολες οι συνθήκες. Ακλόνητος. Ακούραστος. Πολλές οι υποχρεώσεις του. Ήταν μέρες που έπρεπε να διανύσει 250-300 χιλιόμετρα. Έτσι προ λίγων ετών πήρε δίπλωμα οδήγησης, έμαθε να οδηγεί για να προλαβαίνει…
Το 2014 χειροτονήθηκε Διάκονος και Πρεσβύτερος και αμέσως χειροθετήθηκε σε Αρχιμανδρίτη. Τα τελευταία 3 χρόνια ήταν και αρχιγραμματέας της Ιεράς Συνόδου.
Πριν από 4-5 χρόνια ήρθε στην Καλαμάτα τελευταία φορά. Ιερωμένος. Μίλησε στη Χριστιανική Ένωση. Κατάμεστη η αίθουσα. Στη συνέχεια, στο γραφείο δίπλα, πέρασαν με σειρά όλοι να τον χαιρετήσουν, να πάρουν την ευχή του. Τους θυμόταν όλους με τα μικρά τους ονόματα, παρότι είχε να τους δει 20-25 χρόνια. Τους ρωτούσε για τους γονείς τους, για την οικογένειά τους!
-Πού μας θυμάστε όλους; τον ρωτήσαμε
Απάντησε απλά:
-Αφού σας έχω στις προσευχές μου…
Όταν κάθε χρόνο μαζευόμαστε στον Ταΰγετο το καλοκαίρι οι παλιοί κατασκηνωτές, τον παίρναμε στο τηλέφωνο στην Κύπρο. Του μιλούσαμε ένας ένας. Πολύ χαιρόταν:
-Άντε, ρε Καλαματιανοί, να δω πότε θα έρθετε εκδρομή στην Κύπρο…
Δεν πήγαμε ποτέ…
Αχ πάτερ, δεν ήρθαμε να σε δούμε ζωντανό στην Κύπρο, ας μας αξιώσει ο Θεός να προσκυνήσουμε το μνήμα σου!
Αυτός ήταν ο π. Γρηγόριος που μας έφυγε από κορωνοϊό τα ξημερώματα στις 11 του Γενάρη και η κηδεία του έγινε στη Λευκωσία στις 14 Γενάρη, παρόντος του Αρχιεπισκόπου Κύπρου κ. Χρυσοστόμου.
Για τους Καλαματιανούς,
Δημ. Μητρόπουλος
Ιατρός Καρδιολόγος
ΠΗΓΗ: https://www.tharrosnews.gr/2021/01/p-grigorios-mousouroulis-opos-ton-zisame/
Απόσπασμα απομαγνητοφωνημένου λόγου του αειμνήστου Μητροπολίτου π. Γερασίμου Φωκά σε αγρυπνία 17/18 Ιανουαρίου 1998 στον Άγιο Ανδρέα.
...Και δυστυχώς, πήρα φόρα απόψε και θα πω κάτι πολύ προσωπικό, αλλά ανήκει σε όλους μας, είναι οικογενειακό. Ο Μέγας Αντώνιος είναι ο Καθηγητής της Ερήμου. Και λέει εκεί ο συναξαριστής: Νέο παιδί ο Αντώνιος, όταν ξεκίνησε να πάει στην έρημο, είδε ότι ο διάβολος έστησε στο δρόμο όλες τις παγίδες, να νικήσει τον Αντώνιο, γιατί ήξερε τι είναι ο Αντώνιος. Και τότε φώναξε ο Αντώνιος, όπως όλοι μας φωνάζουμε: “Ποιος δύναται διαβεί; Ποιος μπορεί να διαβεί τας παγίδας του εχθρού;”
Και ηκούσθη φωνή εκ του ουρανού λέγουσα, μας απαντάει ο Θεός:
“Η ταπεινοφροσύνη”.
Αυτός είναι ο δρόμος για να περάσουμε το διάβολο και να πάμε στο Θεό, στον Χριστό. Αυτή είναι η πορεία. Λέει ο συναξαριστής ότι ο Μέγας Αντώνιος προχωρούσε στην αρετή, ανέβαινε τα σκαλιά να φτάσει στην απάθεια. Και εκεί εμφανίστηκε ο διάβολος με μορφή λιονταριού, έχει πολλές μορφές που παρουσιάζεται, και άρχισε να του κόβει κομμάτια, τόσο πολύ, και ο Αντώνιος μπήκε σε ένα τάφο μήπως γλιτώσει, ζωντανός σε τάφο. Και μόλις τέλειωσε ο πόλεμος κι έφυγε ο διάβολος, εμφανίστηκε, αδελφοί μου, ο Κύριος μας, ο Χριστός. Και είπε ο Αντώνιος, μακάρι να έχουμε κι εμείς τέτοιο θάρρος:
“Πού ήσουνα τόση ώρα, τώρα ήρθες”;
Αυτό σημαίνει σχέση αδελφοί μου, έτσι μιλάς στον πατέρα σου, στον άντρα σου, στη γυναίκα σου, στο παιδί σου. Αυτή τη σχέση με το Θεό είχαν οι άγιοι, αυτή την επικοινωνία είχανε, αυτή την αμεσότητα είχανε. Και του απάντησε ο Χριστός, όπως απαντάει σε όλους μας, όταν είμαστε σε δυσκολίες, σε αδικίες, σε δοκιμασίες. Είμαστε όλοι μας και λέμε:
“Πού είναι ο Θεός;”
Και απαντάει και στον Αντώνιο και σε όλους μας:
“Εδώ ήμουνα και σ' έβλεπα τι θα κάνεις. Θα υποχωρήσεις, θα χάσεις το στεφάνι; Θα χάσεις τη νίκη; Ή θα κάνεις υπομονή, για λίγο, για να πας στη δόξα των ουρανών, την αιώνιον, την ατελεύτητον, στη χαρά των Αγγέλων;”
Πέρσι, σαν απόψε, είχα πάει στην κηδεία του αδελφού του δεσπότη μας, στη Λάρισα και στην Αθήνα ήμαστε με τον π. Ιερόθεο τον Σουρβάνο. Τον ξέρετε όλοι τον π. Σουρβάνο, εξαιρετικός, διαμάντι κληρικός. Ήμαστε μαζί στην Αθήνα, σ' ένα σπίτι όπου η γυναίκα που μας φιλοξένησε είχε τη μάνα της άρρωστη με καρκίνο στο νοσοκομείο. Αυτή η γυναίκα, η καημένη, είχε κάνει την ένεση της χημειοθεραπείας και εμείς προχωρήσαμε προς το αεροδρόμιο για να επιστρέψουμε στην Κεφαλονιά, μαζί με τον π. Ιερόθεο. Πριν φύγουμε είχε ανεβάσει λίγο πυρετό. Εγώ ξέρω, δυστυχώς, από καρκίνο, είχα την καημένη τη Βασιλική, και τους είπα:
“'Ετσι γίνεται, είναι από την ένεση, 38 πυρετός θα περάσει”, και φύγαμε, ήλθαμε στην Κεφαλονιά πέρσι σαν απόψε. Από το αεροδρόμιο κατευθείαν στην Τασία και στο μοναστήρι στον Άγιο Ανδρέα για την αγρυπνία του Αγίου Αθανασίου.
Αρχίσαμε την αγρυπνία, αλλά επειδή θυμόμουνα ότι ο π. Παϊσιος είχε πει:
“Γιορτάζει ο υποτακτικός του Μεγάλου Αντωνίου, ο Μέγας Αθανάσιος. Για να καταλάβετε πόσο μεγάλος είναι ο Μέγας Αντώνιος, το δακτυλάκι το μικρό του χεριού του είναι ο Μέγας Αθανάσιος”.
Και έψαλλε και τους δύο αγίους στη γιορτή του Αγίου Αθανασίου.
Λέω στους ψάλτες να ψάλλουμε απόψε και για το Μ. Αντώνιο. Του Αγίου Αθανασίου ξημέρωνε. Η ηγουμένη μέσα απόρησε:
“Μα τι πάθατε απόψε και λέτε για τον Μ. Αντώνιο αφού του Α. Αθανασίου ξημερώνει;” Εγώ υπομονή, και τους δύο πατέρες. Το ίδιο και η Τασία και ο Παναγάγγελος. Προχωράει η αγρυπνία, στη λιτή, στους άρτους, στη Θεία Λειτουργία, Αντωνίου και Αθανασίου, μαζί πατέρας και γιος, γέροντας και υποτακτικός μαζί, ψάλλαμε.
Τέλειωσε η αγρυπνία, φεύγουμε με τον Παναγάγγελο τον Καραβιώτη. Μου λέει
“ Μα τι πάθατε και ψάλλατε για τον Άγιο Αντώνιο, αφού είναι του Αγίου Αθανασίου;”
Εγώ το χαβά μου. Κι η Τασία μαζί. Την ξέρετε όλοι την Τασία.
“ Τι πάθατε και ψάλλατε τον Άγιο Αντώνιο απόψε;”
Τίποτε, εγώ τη δουλειά μου. Θυμόμουνα τι έκανε ο Γέροντας Παϊσιος. Πάμε σπίτι.
Το πρωί με παίρνουν τηλέφωνο από την Αθήνα. Δεν ξέραν τίποτα στην Αθήνα, ούτε για αγρυπνίες, ούτε για Άγιο Ανδρέα, ούτε για Άγιο Αθανάσιο, ούτε για Άγιο Αντώνιο. Εννιά η ώρα το πρωί η γυναίκα που μείναμε σπίτι της στο τηλέφωνο μου λέει:
“ Γεράσιμε, τι πάθατε απόψε;”
“Τι πάθαμε;” λέω εγώ.
“Κάνατε καμμιά προσευχή;”
“Εγώ είμαι καλόγηρος και ο καλόγηρος προσευχές κάνει πάντα. Τι έγινε;”
“Η μάνα μου, όταν φύγατε από το σπίτι, ανέβασε 41 πυρετό, έπεσε ο αιματοκρίτης και την πήγαμε στο νοσοκομείο, στο 'Αλεξάνδρα'”.
Είπε ότι έπεσε σε κώμα η γυναίκα και γύρω στις 12:30, -- την ώρα που κάναμε παράκληση υπέρ καρκινοπαθών, ναρκομανών, καρδιοπαθών -- εμφανίστηκαν εκεί δύο κληρικοί, με τα καλυμαύχια, με τα ράσα και πήγανε κοντά της. Αυτή κατάλαβε ότι πρόκειται περί ανθρώπων αρετής και σηκώθηκε να πάρει την ευχή τους.
“Ποιοι είστε, πατέρες μου, να πάρω την ευχή σας;”
“Είμαστε ο Αντώνιος και ο Αθανάσιος και μας έστειλαν από την Κεφαλονιά”.
Την ευλόγησαν και από εκείνη τη στιγμή η γυναίκα καλυτέρευσε και σήμερα ζει και βασιλεύει.
Αποχαιρετισμός σε ένα «Γίγαντα»
(Αντί επικήδειου στον π. Γρηγόριο Μουσουρούλη)
Αναζητούσες μια ευκαιρία και ο Θεός στη χάρισε εκεί που κανείς δεν το περίμενε…
Είχες το θάρρος να ψιθυρίσεις «τὸ ἔργον ἐτελείωσα ὃ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω» και να ανοίξεις το βήμα σου – αυτό το τεράστιο βήμα που θέλαμε δυο δικά μας για να το φτάσουμε- για την Ουράνια Πατρίδα σου.
Πρώτα πέταξες ανάλαφρα πάνω από το Αιγαίο ν΄ αποχαιρετήσεις την αγαπημένη σου Χίο, στο τόπο που σε γέννησε, που σε μπόλιασε με εκείνη την αρχοντιά, με την ‘ανοιχτωσιά’ της ψυχής σου, ν΄ ‘αφήσεις γεια’ στην κατά σάρκα οικογένεια σου.
Κι έπειτα κίνησες για τη Θεσσαλονίκη…Πόσο χαίρεσαι που θα ξανανταμώσεις σε λίγο εκείνον που σου στάθηκε σαν δεύτερος πατέρας σου κάποτε εκεί στο οικοτροφείο!
Κατηφόρισες μετά για τη Πελοπόννησο - εξάλλου ήξερες όλους τους δρόμους, τη γνώριζες σπιθαμή προς σπιθαμή την ελληνική πατρίδα - έγνεψες στο Ταΰγετο που ατάραχος σου θύμισε το πέρασμά σου από τη γη της Μεσσηνίας.
Κι ύστερα βρέθηκες με δυο δρασκελιές στου Άγιου Βλάση τις κορυφές, θέλησες για τελευταία φορά να δροσιστείς στη Νεραϊδόβρυση και να αναπνεύσεις τον ελατίσιο αέρα…Πόσο θ’ αποζητούσες τούτες τις καθαρές τις γεμάτες οξυγόνο ανάσες, εκεί, στο κρεββάτι του πόνου στο Γ. Ν. Λευκωσίας, στις τελευταίες στιγμές της αγωνίας που σου έφερνε η υποξία;
Όμως ποτέ δεν ήσουν για τα εύκολα, η ψυχή σου πάντα μαθημένη να υπακούει, να ανηφορίζει…
Ὅλο τὸ ἀντίχριστο διαπλεκόμενο σύστημα πολιτικῶν καὶ μεγαλο-δημοσιογράφων συνεπικουρούμενο ἀπὸ μερίδα πολυπροβαλλόμενων εἰδικῶν καὶ “εἰδικῶν” συναγωνίζονται μὲ κάθε τρόπο, ἀκόμα καὶ μὲ ψευδὴ καὶ κατασκευασμένα στοιχεῖα νὰ ἐνοχοποιήσουν τὴν Ὀρθόδοξη Θ. Λατρεία ὡς αἰτία τῆς διασπορᾶς τῆς πανδημίας.
Εὔστοχα σημείωσε ὁ Μητροπολίτης Χὸνγκ Κὸνγκ Νεκτάριος: «Φανταστεῖτε αὐτὸ ποὺ ἔκαναν τὰ τηλεοπτικὰ κανάλια καὶ ἐφημερίδες (1) μὲ τὴ δημοσίευση ψευδῶν βίντεο καὶ φωτογραφιῶν γιὰ τὸν ἑορτασμὸ τῶν Θεοφανείων, νὰ τὸ εἶχαν κάνει γιὰ κάποια Ἑβραϊκὴ ἢ Μουσουλμανικὴ ἑορτή... Θὰ εἶχαν ξεσηκωθεῖ τὰ Ἑβραϊκὰ λόμπυ μέχρι τὸν Ἄλφα τοῦ Κενταύρου, οἱ δὲ Μουσουλμᾶνοι θὰ εἶχαν ξεκινήσει ἐκτεταμένο πρόγραμμα περιτομῶν σὲ ὅλη τὴν χώρα... Δὲν περιγράφω ἄλλο...» (2).
Δυστυχῶς, ἀπέναντι σὲ αὐτὴν τὴν εὐθεία ἀντιεκκλησιαστικὴ πολεμικὴ οἱ περισσότεροι ἐκ τῶν ἁρμοδίων ἐκκλησιαστικῶν παραγόντων ἔχουν καταπιεῖ τὴ γλῶσσα τους ἢ φοβισμένοι μὴπως τὰ χαλάσουν μὲ τοὺς κρατοῦντες καὶ παρακρατοῦντες ψελλίζουν ἰσχνὸ τάχα ἀντίλογο, ἀντὶ νὰ ὀρθώσουν μὲ δυνατὴ φωνὴ προφητικὸ λόγο ἀλήθειας. Δυστυχῶς, προσπαθοῦν νὰ κατευνάσουν τὸ διάβολο καὶ τὰ ὄργανά του καὶ νὰ τοὺς καλοπιάσουν. Εἶναι γνωστὸ ὅμως, ὅτι ὅσο προσπαθεῖς νὰ κατευνάσεις τοὺς δαίμονες τόσο αὐτοὶ ἀποθρασύνονται. Ἀντίθετα, οἱ ἴδιοι ἐκκλησιαστικοὶ παράγοντες πνέουν μένεα καὶ καταφέρονται μετὰ μανίας ἐναντίον τῶν πιστῶν ποὺ ζητοῦν τὰ στοιχειωδῶς αὐτονόητα: νὰ μποροῦν νὰ συμμετέχουν στὴ Θ. Λειτουργία, νὰ συμμετέχουν σὰν γνήσια παιδιὰ στὸ Δεῖπνο ποὺ ἁπλόχερα προσφέρει ὁ Πατέρας τους. Γιὰ νὰ μὴν ἀναφερθῶ στὰ ἀθεολόγητα ποὺ ἀκούσαμε τὸ δίμηνο Μαρτίου-Μαΐου 2020 προκειμένου νὰ δικαιολογήσουν οἱ ἁρμόδιοι τὴν ἀπαράδεκτη στάση τους. εὐτυχῶς, πλέον σταμάτησαν νὰ «θολολογοῦν» (κατὰ τὸν ἀείμνηστο κατηχητὴ μου Γ. Οἰκονόμου) διότι ἀντιλήφθηκαν ὅτι θὰ ἀπωλέσουν καὶ τὴν ἐναπομείνασα σοβαρότητά τους…
Χωρίς, λοιπόν, σοβαρὸ ἀντίλογο ἀπὸ τοὺς ἁρμόδιους ἐκκλησιαστικοὺς παράγοντες οἱ διαπλεκόμενοι ἀντίχριστοι (πολιτικοί, δημοσιογράφοι, εἰδικοί) καταφέρονται ἐναντίον τῆς Ἐκκλησίας κυματίζοντας εὐκαίρως- ἀκαίρως ὡς λάβαρο τὸν αὐθαίρετο, ἀναπόδεικτο, συκοφαντικὸ καὶ ἀσεβῆ ἰσχυρισμὸ τοῦ ὑπουργοῦ κ. Ἅδ. Γεωργιάδη ὅτι γιὰ τὴ διασπορὰ τοῦ κορωνοϊοῦ στὴ Θεσσαλονίκη καὶ στὴ Β. Ἑλλάδα φταῖνε οἱ λατρευτικὲς ἐκδηλώσεις στὴν ἑορτὴ τοῦ Ἁγ. Δημητρίου... Ὁ κ. Ὑπουργὸς γνωρίζει πολὺ καλὰ ἀπὸ προπαγάνδα καὶ προσπαθεῖ νά ἀποσείσει τὶς εὐθῦνες ποὺ ὡς κυβέρνηση τοῦ ἀναλογοῦν καὶ νά τὶς μεταθέτει σὲ ἄλλους! Μὴν ξεχνᾶμε ὅτι πρὶν ἀναλάβει ὑπουργικὸ θῶκο ζοῦσε ἀπὸ τὸ marketing, ἦταν ἕνας ἐπιτυχημένος τηλε-έμπορος…
Καθηκόντως ὀφείλουμε νὰ ἀναφέρουμε ὅτι ὁ Ὑπουργὸς Προστασίας τοῦ Πολίτη κ. Χρυσοχοΐδη στὴν Πάτρα στὶς 27.11.20 διαφοροποιήθηκε ἐντελῶς ἀπὸ τὴ θέση αὐτὴ δηλώνοντας: «Δὲν εἶναι ὀρθὴ ἡ ἑρμηνεία, πὼς ὅ,τι ἔγινε στὴν Θεσσαλονίκη, ἔγινε στὶς 26 Ὀκτωβρίου [ἑορτὴ Ἁγ. Δημητρίου]. Οἱ λόγοι εἶναι πάρα πολλοὶ καὶ θέλουν πολλὴ σοβαρὴ ἀνάλυση. Ἂς μὴν κάνουμε ἐπιδερμικὲς ἀναλύσεις καὶ δίνουμε λαθεμένες ἀπαντήσεις». (3)
Εἶναι ὅμως ἰδιαίτερα θλιβερὸ ὅτι ὁ συκοφαντικὸς ἰσχυρισμὸς τοῦ ὑπουργοῦ Γεωργιάδη δὲν ἔτυχε τῆς παραμικρῆς ἀπαντήσεως οὔτε ἀπὸ τὴν ἄμεσα θιγόμενη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης (4), οὔτε ἀπὸ λαλίστατους –ἀσφαλῶς, μόνο ἐναντίον τῶν πιστῶν!– Μητροπολῖτες καί μεγαλοαρχιμανδρίτες, οὔτε σὲ κεντρικὸ ἐπίπεδο ἀπὸ τὴν Ἱ. Σύνοδο.
«Ὅποιος μιλᾶ γιά ἀρετές, κρύβει τά πάθη του,
καί ὅποιος μιλᾶ γιά πάθη, κρύβει τίς ἀρετές του».
Η Ι.Μ. Αγ. Αυγουστίνου Φλωρίνης επιμελήθηκε το παραπάνω video που περιέχει αποσπάσματα από ομιλία του μακαριστού επισκόπου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτη με τίτλο ”Η πίστις των Ηρώων του 1821”, που έγινε στην αίθουσα της οδού, Ζωοδόχου Πηγής 44 στην Αθήνα στις 20 Μαρτίου 1977.
Ο λόγος του μακαριστού επισκόπου μισό περίπου αιώνα αργότερα παραμένει επίκαιρος. Στο βίντεο διάρκειας 28 λεπτών ο μακαριστός π. Αυγουστίνος μας…”συστήνει” τους ήρωες της επανάστασης και μας αναφέρει γεγονότα της εποχής που για πολλούς από μας, παραμένουν μέχρι και σήμερα άγνωστα.
…Ήταν 18 Ιανουαρίου του 1980 όταν αεροπλάνο της Πολεμικής Αεροπορίας αναχώρησε από το στρατιωτικό αεροδρόμιο του Αράξου για την Μασσαλία με αντιπροσωπεία της Ιεράς Μητροπόλεως Πατρών για την παραλαβή και μεταφορά του Σταυρού του μαρτυρίου του Αποστόλου Ανδρέου στην Πάτρα.
Ο Σταυρός βρίσκονταν στα υπόγεια του Ιερού Ναού Αγίου Βίκτωρος Μασσαλίας και σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης η Ελληνική Αποστολή παρελάμβανε το πανίερο κειμήλιο, το οποίο αποτελεί πηγή ευλογίας και αγιασμού για τον πατραϊκό λαό.
Η φετινή επέτειος από την Επανακομιδή του Σταυρού, πάνω στον οποίο μαρτύρησε ο Πρωτόκλητος των Αποστόλων Άγιος Ανδρέας, λόγω των υγιεινομικών μέτρων δεν επιτρέπει να τιμηθεί με τη δέουσα ευλάβεια και τη συμμετοχή πιστών.
Το γεγονός όμως είναι ιδιαίτερα σημαντικό για την τοπική μας Εκκλησία. Όπως ο ίδιος ο Μητροπολίτης Πατρών κ. Χρυσόστομος έχει δηλώσει πολλάκις «η Αποστολική μας Εκκλησία έχει την ιδιαίτερη ευλογία από τον Θεό, ως τυγχάνει τοις πάσι γνωστό, να κατέχει ως πηγὴ ευλογίας και αγιασμού εκτός από την Αγία Κάρα του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου και τον Σταυρό του μαρτυρίου του, ο οποίος τον Ιανουάριο του 1980, επανεκομίσθη στην Πάτρα, από την πόλη Μασσαλία της Γαλλίας, όπου επὶ εκατοντάδες ετών ευρίσκετο, κρίμασιν οἶς οἶδεν ὁ Θεός. Απὸ εκείνη την ημέρα που ο Πατραϊκὸς Λαὸς σύσσωμος με επικεφαλής την Εκκλησιαστικὴ, Πολιτική και λοιπή ηγεσία, υπεδέχθη τον Σταυρὸ του Πρωτοκλήτου των Αποστόλων, αισθανόμεθα πλουσίαν την ευλογία και την δωρεά του Κυρίου μας δια πρεσβειών του Αγίου Αποστόλου Ανδρέου».
Αξίζει να αναφέρουμε ότι από την ημέρα της σταύρωσης του Αποστόλου έως και την εποχή της Φραγκοκρατίας, ο Σταυρός βρισκόταν στην Πάτρα. Η εποχή εκείνη χαρακτηρίζεται σκοτεινή γιατί πολλά κειμήλια της Εκκλησίας αρπάχτηκαν και μεταφέρθηκαν στη Δύση. Ένα από αυτά ήταν δυστυχώς και ο Σταυρός του Αποστόλου Ανδρέα.
Σύμφωνα με τα αρχεία του Δουκάτου της Βουργουνδίας, ο Σταυρός αρχικά τοποθετήθηκε στη Μονή Weaume στη Μασσαλία, ενώ αργότερα μεταφέρθηκε στη Μονή του Αγίου Βίκτωρος της ίδιας πόλης. Κατά τη Γαλλική Επανάσταση επιχείρησαν να κλέψουν τον Σταυρό πράγμα που τελικά δεν επιτεύχθηκε. Τα τμήματά του, διασώθηκαν και τοποθετήθηκαν σε θήκη σχήματος κανονικού Σταυρού.
Στις 9 Οκτωβρίου 1979 ο τότε Μητροπολίτης Πατρών κ. Νικόδημος συναντήθηκε με τον τότε πρόεδρο της Γαλλικής Ιεραρχίας και ολόκληρης της Ρωμαιοκαθολικής Ιεραρχίας της Δυτικής Ευρώπης, Καρδινάλιο και Roger Etchegaray στη Μασσαλία, για να συζητήσουν το θέμα της επιστροφής του Σταυρού στην Πάτρα.
Αφού έγιναν διαβουλεύσεις μεταξύ Ρωμαιοκαθολικών και Ορθοδόξων, ο Καρδινάλιος είπε στον Μητροπολίτη Πατρών «εφ όσον εκ Πατρών εκομίσθη ενταύθα ο Σταυρός, ανήκει εις Πάτρας».
Άρχισαν οι επαφές και οι συζητήσεις των δυο πλευρών για την επιστροφή του Σταυρού στην Πάτρα και στις 19 Ιανουαρίου, αφίχθη στο αεροδρόμιο του Άραξου το αεροπλάνο που μετέφερε το Σταυρό, και τις δυο αντιπροσωπείες, των Ορθόδοξων και των Ρωμαιοκαθολικών, και στη συνέχεια έγινε η επίσημη υποδοχή.
Κατά τη μεταφορά του στην Πάτρα, το 1980, ήταν τοποθετημένος σε θήκη σχήματος κανονικού Σταυρού αλλά αντικαταστάθηκε από μεγαλύτερη και πιο επιβλητική θήκη, αυτή τη φορά σε σχήμα Χ. Χαρακτηριστικό της δυναμικής του Σταυρού του Αγίου Ανδρέα είναι το γεγονός πως το Χ, από το σχήμα του είναι το σύμβολο του Πολεμικού Ναυτικού της Ρωσίας το οποίο έχει τον Απόστολο Ανδρέα προστάτη του.
ΠΗΓΗ: Η ΓΝΩΜΗ
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος σε συνέντευξη που παραχώρησε στον Γεώργιο Σαρρή μέσα στο καθολικό της ιστορικής Ιεράς Μονής του Οσίου Λουκά στη Βοιωτία, αποκαλύπτει τον πολύ σημαντικό ρόλο που διαδραμάτισε η Εκκλησία στην ελληνική Επανάσταση.
Μιλάει για το εάν υπήρχαν κρυφά σχολειά αλλά και για την απόφαση του Γρηγόριου Ε’ να αποκηρύξει την Επανάσταση. Διηγείται ιστορίες για τον Αθανάσιο Διάκο και μιλάει για τους κληρικούς που συμμετείχαν στην Επανάσταση. Εξηγεί ακόμα γιατί υπήρχαν σταυροί σε όλες τις σημαίες της Επανάστασης.
Ένας μοναχός αφήνει την πνευματικότητα του μοναστηριού του…
Ένας επίγειος άγγελος αφήνει το ασκητικό του καλύβι… για να συγκατοικήσει με τους αγγέλους του ουρανού.
Το παιδί που έγινε μοναχός και σαν άγγελος αφιερώθηκε στον Θεό… Ο όσιος Ιωάννης ο Καλυβίτης…
... Δὲν εἶναι μία εἰκόνα τούτη ἡ παραβολὴ γιὰ τὸν τρόπο ποὺ τόσο συχνὰ φερόμαστε; Προσευχόμαστε· ζητᾶμε ἀπὸ τὸν Κύριο κάτι ποὺ μᾶς ἐνδιαφέρει: μπορεῖ νὰ μὴν εἶναι ζήτημα ζωῆς καὶ θανάτου, ἴσως νὰ εἶναι ἁπλὰ κάτι ποὺ τόσο πολὺ χρειαζόμαστε· ἢ ποὺ δὲν χρειαζόμαστε τόσο πολύ, ἀλλὰ ποὺ ἔχουμε τόσο μεγάλη λαχτάρα γι’ αὐτό. Καὶ τότε μᾶς δίνεται αὐτὸ ποὺ ζητᾶμε· καὶ παίρνουμε τὸ δῶρο, καὶ ὁρμᾶμε στὴ ζωὴ μὲ τὸ δῶρο στὰ χέρια, ὁρμᾶμε στὴ ζωὴ ἐπειδὴ μᾶς εἶναι ἀρκετὸ ποὺ ἐκπληρώθηκε ἡ προσευχή μας. Πόσο σπάνια ἐπιστρέφουμε, ἀφήνοντας τὸ δῶρο μας γιὰ νὰ τὸ χρησιμοποιήσουμε ἀργότερα, ἀλλὰ πρῶτα ἀπ’ ὅλα γιὰ νὰ στραφοῦμε στὸ Θεὸ καὶ νὰ τοῦ ποῦμε: Τί θαῦμα! Ποιὰ εἶναι ἡ ἀγάπη Σου! Πόσο σπουδαία, πόσο σπλαχνικά, πόσο ταπεινὰ- ἀνταποκρίθηκες στὴν προσευχή μου.. Ἀπὸ τοὺς δέκα ἀνθρώπους ὁ ἕνας ἐπέστρεψε στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό: πόσοι ἀπὸ ἐμᾶς ἦλθαν ἀμέσως, πρὶν ἐπωφεληθοῦν ἀπὸ τὴ δωρεά, γιὰ νὰ στραφοῦν στὸν Θεὸ μὲ ἕνα χαμόγελο, ὅπως στρέφεται ἕνα παιδὶ καὶ λέει «Εὐχαριστῶ!», ἀκόμα καὶ μ’ ἕνα χαμόγελο, χωρὶς λόγια, πρὶν ἐπωφεληθεῖ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ τοῦ δόθηκε. Καὶ χάνουμε τόσα πολλὰ ὅταν δὲν εἴμαστε εὐγνώμονες· ἐπειδὴ ἂν μαθαίναμε νὰ εἴμαστε εὐγνώμονες στὰ ἐμφανῆ δῶρα τοῦ Θεοῦ, θὰ ἀνακαλύπταμε σταδιακὰ ὅτι μποροῦμε νὰ εἴμαστε εὐγνώμονες σὲ πολὺ περισσότερα, γιὰ ὅλα τὰ πράγματα ποὺ ἡ Θεία Πρόνοια φέρνει στὸ δρόμο μας: ὄχι μόνο τὰ πράγματα ποὺ μᾶς χαροποιοῦν, ὄχι μόνο τὰ θαύματα τῆς ζωῆς, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ τὶς προκλήσεις τῆς ζωῆς, τὰ πράγματα ποὺ ἀπαιτοῦν ἀπὸ ἐμᾶς κουράγιο, μεγαλεῖο, εὐγένεια, τὰ πράγματα ποὺ φοβόμαστε. Καὶ πόσο συχνὰ θὰ μπορούσαμε νὰ ξεπεράσουμε τὴν ματαιοδοξία μὲ τὴν εὐγνωμοσύνη ποὺ θὰ νοιώθαμε! Ἐπειδὴ ματαιοδοξία σημαίνει νὰ κοιτάζουμε τὸν ἑαυτό μας καὶ νὰ σκεφτόμαστε: πόσο ὑπέροχοι εἴμαστε, ξεχνώντας ὅτι αὐτὸ ποὺ εἴμαστε, ὅλα ὅσα ἔχουμε εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ...
