Κ. Γανωτής: Το πασχαλινό δώρο (αντί αποχαιρετισμού)

Κάθε Πάσχα συνηθίσαμε νὰ περιμένομε δῶρα. Καὶ θέλω πρῶτα νὰ σᾶς πῶ τὸ δῶρο, ποὺ περιμένω ἐγὼ ἀπὸ τὸ Θεὸ γι’ αὐτὴ τὴ φορά. Ἔ, λοιπὸν ἐγὼ περιμένω τὸν θάνατό μου στὰ 89 μου χρόνια.

Καὶ πῶς δὲν θλίβομαι καὶ δὲν τρομάζω γιὰ τὸ πασχαλινὸ αὐτὸ δῶρο, ποὺ τὸ περιμένω; Ὁ Κύριός μας, ποὺ μᾶς στέλνει τὰ δῶρα Του ὅλα τὰ χρόνια, δὲν μᾶς εἶπε νὰ περιμένομε τὸ «δῶρο» μας, γιατὶ δὲν ξέρομε πότε θὰ εμφανιστεῖ, γιατὶ «ὡς κλέπτης» ἔρχεται;

Τὸ ἐπίμονο ὅμως ἐρώτημα εἶναι πὼς δὲν μὲ καταθλίβει ἡ σκέψη καὶ ἡ προσμονὴ αὐτοῦ τοῦ «δώρου». Κι ἐγὼ ἀντὶ νὰ θλίβομαι καὶ νὰ τρομάζω μπροστὰ στὸ ἀπαραίτητο αὐτὸ δῶρο, αἰσθάνομαι μιὰ γλυκιὰ προσμονή. Μήπως εἶμαι θαρραλέος παλληκαράς; Τοὐναντίον ἀπ’ τὰ παιδικά μου χρόνια θυμᾶμαι πὼς ἤμουν φοβιτσιάρης.

Τώρα μοῦ ἦρθε νὰ σᾶς δώσω μιὰ παρομοίωση, γιὰ νὰ καταλάβετε λίγο πῶς αἰσθάνομαι σ’ αὐτὸ τὸ θέμα. Αἰσθάνομαι σὰν ἕνας ἀπ’ τοὺς αἰχμαλώτους σὲ στρατόπεδο κρατουμένων τῆς Γερμανίας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ποὺ μόλις ἔγινε ἡ ἧττα τῆς Γερμανίας, εἰδοποιήθηκαν ὅτι τὶς ἑπόμενες μέρες θὰ τοὺς πᾶνε στὸ σταθμὸ τῶν τραίνων, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν στὶς πατρίδες τους. Φαντάζεστε τὴ λαμπρὴ χαρά, ποὺ θ’ ἀστράψει μέσα τους ὕστερ’ ἀπὸ τὶς ἀπερίγραπτες φρικαλεότητες, ποὺ ἔζησαν ἐκεῖ μέσα τόσα χρόνια; Φαντάζεστε τὴ βαθιὰ συγκίνησή τους, ὅταν θ’ ἀντικρύζουν πάλι τ' ἀγαπημένα τους πρόσωπα καὶ τὴν πατρίδα; Ἔτσι πρέπει νὰ νιώθομε κι ἐμεῖς τὸ θάνατό μας καὶ μιὰ τέτοια χαρὰ περιμένω κι ἐγὼ σὰν δῶρο γιὰ τὸ Πάσχα.

Κι ἐμένα μὲ προβληματίζει ἡ ἀναπάντεχη αὐτὴ εἴδηση. Καὶ δὲν βρίσκω, ἀδέρφια μου, ἄλλη ἐξήγηση ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Χριστό μας, ποὺ μὲ τὴ συχνὴ θεία κοινωνία κατοικεῖ μέσα μας κι ἐξαφανίζει κάθε θλίψη μὲ τὴ χαροποιὸ παρουσία Του καὶ συμβίωσή Του μέσα στὴν καρδιά μας. Θυμοῦμαι τὸ λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ πνεῦμα δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ».

π. Αθανάσιος Βουρουτζής: ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ

 

Συγγραφέας: ΒΟΥΡΟΥΤΖΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ)

Εκδόσεις: ΝΑΜΑ

Σελίδες: 64

Κωδικός: 21-121

“Θάνο, Θάνο, δεν μ’ ακούς που σε φωνάζω;”

Γύρισε και είδε τον παππού του ο Θάνος, που ερχόταν προς το μέρος του.

“Τι έπαθες, παιδί μου, τόση ώρα μπροστά από το άγαλμα, ακούνητος; Και τι χώματα είναι αυτά;”

Ο Θάνος μόλις είχε γυρίσει από ένα ταξίδι. Από ένα πολύ παράξενο ταξίδι, παρέα με ένα άγαλμα. Το άγαλμα του Εμμανουήλ Παπά!

Και πού δεν πήγαν… Από τις Σέρρες, στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στο Άγιον Όρος. Όργωσαν όλη τη Μακεδονία. Και όχι μόνο… Περπάτησαν στα μέρη που περπάτησε ο μεγάλος Έλληνας στρατηγός Εμμανουήλ Παπάς. Ένα ταξίδι που έμαθε στον Θάνο ν’ αγαπάει ακόμη περισσότερο την πατρίδα του και να τιμάει τους ήρωές της.

Τι λες; Είσαι έτοιμος ν’ ακολουθήσεις τον Θάνο σ’ αυτό το υπέροχο ταξίδι;

«Το αυτεξούσιο της νηστείας, μια βιολογική και μια θεολογική προσέγγιση»

 

Το περιοδικό «Πατρινόραμα» υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας πραγματοποιεί ημερίδα με θέμα: «Το αυτεξούσιο της νηστείας, μια βιολογική και μια θεολογική προσέγγιση» . Η εκδήλωση θα διεξαχθεί την Δευτέρα 27/3/23 στις 18:30 στο ξενοδοχείο ASTIR Patras (Αγίου Ανδρέου 16).

Χαιρετισμό θα απευθύνουν:

Εκπρόσωπος Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας

Ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Αχαΐας , Μπονάνος Χαράλαμπος

Η Αντιδήμαρχος Υγείας – Πρόνοιας του Δήμου Πατρέων, Βίβιαν Σαμούρη

Ο πρώην Αντιδήμαρχος του Δήμου Πατρών Χαράλαμπος Στανίτσας

Ο Εκδότης-διευθυντής περιοδικού «Πατρινόραμα», Θεόδωρος Παπαβασιλείου

Εισηγητές στην ημερίδα θα είναι:

Ο Δημήτρης Κουρέτας, καθηγητής φυσιολογίας- τοξικολογίας και διευθυντής του ομώνυμου εργαστηρίου, στο τμήμα Βιοχημείας- Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ερευνητής στην Ιατρική Σχολή του Harvard στη Βοστώνη και τακτικό μέλος της Παγκόσμιας Ακαδημίας Επιστημών.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος, Προϊστάμενος Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πατρών.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Δημήτρης Σπηλιωτόπουλος, εκπαιδευτικός Φ.Α.

Μητροπολίτης Κονίτσης κ.κ. ΑΝΔΡΕΑΣ: «Ὁ Εὐαγγελισμός: τῆς Θεοτόκου καί τῶν Ἑλλήνων»

 

Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,

-Α-

Εἶναι ἀμφίβολο ἄν ἄλλοι λαοί ἔχουν τόσο πολύ συνδεδεμένη τήν πίστη μέ τούς ἐθνικούς τους ἀγῶνες. Ἡ Ἑλλάδα, ὅμως, ἔχει τό προνόμιο νά ἑορτάζῃ, μαζί μέ τήν Ἐκκλησία τήν Ὀρθόδοξη, καί τό Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων.

Καί νά, μέ τό πού ξημερώνει ἡ 25ῃ Μαρτίου, ἀκούγεται ἡ θεσπέσια φωνή τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ στήν Ναζαρέτ, πρός τήν παρθένον Μαριάμ: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη ˙ ὁ Κύριος μετά σοῦ ˙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί» (Λουκᾶ α΄ 28). «Καί ἰδού συλλήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν … καί υἱός Ὑψίστου κληθήσεται … ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα» (Λουκᾶ α΄ 31.32.37).

Αἰῶνες πολλοί εἶχαν περάσει ἀπό τήν ἡμέρα, πού, μέσα στόν Παράδεισο, ὁ Θεός εἶχε δώσει τήν ὑπόσχεση, ὅτι ἕνας ἀπόγονος ἐνάρετης γυναίκας θά συνέτριβε τήν δύναμη τοῦ σατανᾶ (βλ. Γεν. γ΄ 15). Οἱ ἄνθρωποι ἔπεσαν στήν εἰδωλολατρία, ἔγιναν δοῦλοι στά πάθη τά σαρκικά καί ἡ γῇ γέμιζε συνεχῶς ἀπό δολοφονικά αἵματα. Ἀλλά οἱ ἄνθρωποι δέν ἔπαυσαν νά ἐλπίζουν καί νά περιμένουν Ἐκεῖνον πού θά τούς ἐλευθέρωνε ἀπό τήν τυραννία τοῦ ἀνθρωποκτόνου σατανᾶ. Κι’ αὐτή ἡ προσδοκία ἔγινε πραγματικότητα ἀπό τήν στιγμή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Παναγίας μας, ἡ Ὁποία «πάντα συνετήρει τά ρήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς» (Λουκᾶ β΄ 19).

-Β-

Ἀλλά ἡ 25ῃ Μαρτίου 1821 ὑπῆρξε καί ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποία ὁ «ἄγγελος» τῶν Παλαιῶν Πατρῶν, ὁ Μητροπολίτης Γερμανός, ὕψωνε στό Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως. Καί βροντοφωνάζοντας «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος» ξεσήκωνε τούς σκλάβους Ἕλληνες νά ἀποτινάξουν τήν τουρκική τυραννία. Ὅλα τά «μπαϊράκια» μέ τά ὁποῖα εἶχαν ἔλθει οἱ διάφορες ὁμάδες τῶν κλεφταρματωλῶν στό ἱστορικό Μοναστήρι, χαμήλωσαν καί, θἄλεγε κανείς, ἔσβησαν. Κι’ ἔμεινε ὄρθιο μόνο τό Λάβαρο πού κρατοῦσε ὑψωμένο ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, γιά νά συμβολίζῃ τήν ὁμοψυχία τῶν ραγιάδων καί τήν ἀπόφασή τους ν’ ἀγωνισθοῦν ὑπό τήν σκέπη τῆς Παναγίας, γιά ν’ ἀποτινάξουν τόν φοβερό καί ἀπάνθρωπο τουρκικό ζυγό.

Γιορτή για την 25η Μαρτίου

 

Εορτή των Αγ. Τεσσαράκοντα Μαρτύρων

 

Ἀπαράδεκτο πατριαρχικὸ δῶρο

 

Πρὸ μηνῶν ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενι­κὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, μεταβαίνοντας στὴν Κύπρο γιὰ τὴν κηδεία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, στάθμευσε στὴν Κῶ, ὅπου συναντήθηκε μὲ τὸν ἐκεῖ μουσουλμάνο ἰμάμη Ἰρφὰν Τράμπα, στὸν ὁποῖο δώρισε ἕνα ἀντίτυπο τοῦ Κορανίου στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Ὁ ἐφησυχάζων ἐκεῖ Μητροπολίτης Ἀγκύρας κ. Ἱερεμίας, συγκινημένος ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχη, δήλωσε μὲ ἐνθουσιασμὸ ὅτι αὐτὴ ἡ ἔκδοση τοῦ Κορανίου ἔγινε ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο Κέντρο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸ Σαμπεζὺ τῆς Γενεύης.

Τὴ δήλωση ὅτι τὸ Κοράνιο ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸ Κέντρο τοῦ Πατριαρχείου σχολίασε ἐπικριτικά, ὅπως ὄφειλε, τὸ Γραφεῖο αἱρέσεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς.

Σὲ ἀπάντηση αὐτῆς τῆς ἐπικρίσεως τὸ Ἱστολόγιο «Φῶς Φαναρίου» διευκρίνισε ὅτι δὲν ἐπρόκειτο γιὰ ἔκδοση τοῦ Πατριαρχικοῦ Κέντρου, ἀλλὰ τοῦ Ἱδρύματος Διαθρησκειακῶν καὶ Διαπολιτισμικῶν Ἐρευνῶν καὶ Διαλόγων, πρόεδρος τοῦ ὁποίου εἶχε διατελέσει ὁ Μητροπολίτης Ἑλβετίας Δαμασκηνός, ποὺ ἦταν ταυτόχρονα ἡ ψυχὴ τοῦ Πατριαρχικοῦ Κέντρου.

Τὸ παραπάνω Ἵδρυμα, ὅταν πλέον ὁ Δαμασκηνὸς εἶχε ἀποσυρθεῖ τὸ 2003 γιὰ λόγους ὑγείας ἀπὸ τὴ Μητρόπολη Ἑλβετίας καὶ τὸ Πατριαρχικὸ Κέντρο, «προέβη τὸ 2006 στὴν τρίτομη ἔκδοση τῶν βιβλίων τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, δηλαδὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (ἑβραϊκά), τῆς Καινῆς Διαθήκης (ἑλληνικὰ) καὶ τοῦ Κορανίου (ἀραβικά)», αὐτοῦ γιὰ τὸ ὁποῖο γίνεται λόγος («Φῶς Φαναρίου» 31-1-2023).

Τραγικὸ λάθος! Ἡ τριπλὴ αὐτὴ ἔκδοση ὄχι μόνο προωθεῖ τὴν πανθρησκειακὴ πλάνη, ἀλλὰ καὶ χαρίζει τὴν Παλαιὰ Διαθήκη στοὺς Ἑβραίους, περιορίζοντας τὸν Χριστιανισμὸ μόνο στὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἡ διπλὴ ἰδιότητα τοῦ Μητροπολίτη Δαμασκηνοῦ φανερώνει ὅτι τὸ ἐγχείρημα ἦταν εἰς γνῶσιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἔστω κι ἂν ἡ ἔκδοση ἔγινε ἀργότερα.

Ὅμως τὸ σοβαρότερο ζήτημα εἶναι τὸ ὅτι Ὀρθόδοξος Πατριάρχης δωρίζει σὲ ἀξιωματούχους τοῦ Ἰσλὰμ τὸ «ἱερὸν Κοράνιον». Εἶναι λοιπὸν τὸ Κοράνι ἱερό; Σὲ τί ἔγκειται ἡ ἱερότητά του; Δὲν ἀποτελεῖ αὐτὴ ἡ ἐνέργεια τοῦ Παναγιωτάτου προσβολὴ τοῦ Εὐαγγελίου;

Ἂν ἡ κριτική μας φαίνεται σὲ κάποιους αὐστηρή, θὰ θυμίσουμε ὅτι, ὅταν αὐτὴ ἡ ἔκδοση τοῦ Κορανίου διαφημιζόταν στὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ Περιοδικοῦ «Σύναξη», ὁ μακαριστὸς Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Γεώργιος (Καψάνης) διαμαρτυρήθηκε ἔν­τονα. Ἐπειδὴ ὅμως διαπίστωσε ὅτι τὸ Περιοδικὸ ἐπέμενε νὰ συνεχίζει τὴ σχετικὴ προβολή, διέκοψε τὴ συνδρομὴ τῆς Μονῆς στὸ Περιοδικό, συνδρομὴ δεκάδων τευχῶν.

Ἄλλο λοιπὸν οἱ ἐθιμοτυπικὲς σχέσεις καὶ ἄλλο οἱ ἐνέργειες ποὺ προσβάλλουν τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως. Ἐνέργειες θλιβερές.

Άραγε σώζονται αυτοί τους οποίους μνημονεύω;

 

Μια μέρα ένας ιερομόναχος διαβάζοντας πολλά ονόματα κουράστηκε και αναρωτήθηκε:

- Άραγε σώζονται αυτοί τους οποίους μνημονεύω; 

Νοιώθουν τίποτε; 

Άραγε ο ουρανὀς αντιλαμβάνεται 

ότι τώρα εγώ προσεύχομαι γι’ αυτούς 

που έφυγαν από την παρούσα γη; 

Βοηθούνται άραγε οι νεκροί;

Και την ώρα εκείνη, 

όπως ήταν κουρασμένος, 

στηρίχθηκε στο στασίδι του, 

έκλεισε λίγο τα μάτια του, 

και ανάμεσα σε ύπνο και ξύπνιο, 

σε μια εγρήγορση του νου του 

αλλά και κόπωση της σάρκας, 

σηκώνει τα μάτια επάνω και βλέπει, βλέπει… 

Πω, πω,! Τι γίνεται εκεί; 

Πνεύματα κεκοιμημένων αναρίθμητα 

και μαζί με αυτά και οι άγιοι, μαζί και άγγελοι. 

Και μπροστά, μπροστά στον θρόνο του Χριστού 

η Υπεραγία Θεοτόκος 

με το ωραιότατο ένδυμά της, 

με το πρόσωπό της φωτεινό έδειχνε τα πνεύματα,

 κοιτούσε τον Χριστό, και του έλεγε: 

-Υιέ μου και Θεέ μου, 

για όλους αυτούς εγώ μεσιτεύω. 

Δέξου τις φωνές της αγίας Εκκλησίας σου. 

Και τότε όλοι οι νεκροί άρχισαν να ψάλλουν: 

“Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία… 

ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών”

 Aς φωνάζομε, ας παρακαλούμε τον Θεό για μάς 

και τους νεκρούς μας. 

Και να ξέρετε, οι νεκροί μας, 

όταν προσευχόμαστε συνεχώς, 

πλησιάζουν πιο κοντά στον Θεό 

και φθάνουν εν τέλει στην δόξα, 

εφόσον δεν τον αρνούνται...

Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης

πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/

Ο επικήδειος του πατέρα του Κυπριανού Παπαϊωάννου π. Χριστοδούλου

 

Ο επικήδειος του πατέρα του Κυπριανού Παπαϊωάννου 

π. Χριστοδούλου

Τέμπη 1.3.23

Το ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ στο Youtube

 

 Ακολουθήστε τον Νίκο στο ταξίδι με το περιοδικό 

ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ!

@prostiniki

#prostiniki

O π. Χριστόδουλος μιλά για τον γιο του Κυπριανό, που πέθανε στα Τέμπη

 

«Θέλω να τονίσω, για μένα το λέω πρώτα, ότι είμαι έτσι αναπαυμένος ότι δεν ήμουν μαλωμένος μαζί του. Είχαμε μια πολύ καλή σχέση και έβαλα με το μυαλό μου, αν ήμουν μαλωμένος τώρα τι θα έκανα. Ο πόνος μου θα ήταν πολλαπλάσιος. Είναι πόνος μεγάλος, να χάνεις παιδί, ειδικά όταν είναι ξαφνικά. Τον στείλαμε εδώ στην Ελλάδα να τον σπουδάσουμε και τον παίρνουμε πίσω να τον θάψουμε. Δεν είναι ένα πράγμα που είναι εύκολο.

Αλλά από την άλλη πλευρά, επειδή ήταν ένα παιδί κοντά στην εκκλησία και είχε στη συνείδησή του μια ακρίβεια πνευματική, στη σχέση του με τον Θεό, νιώθω μια μεγάλη παρηγοριά στην καρδιά μου. Το ίδιο και η παπαδιά μου, το ίδιο και η αδελφή του. Ο πόνος είναι πόνος. Ανθρωπίνως δηλαδή, είναι μεγάλος πόνος. Και δεν θέλω αυτόν τον, εν ονόματι του Κυπριανού που ήταν ευαίσθητος και δεν έβλαψε κανέναν ποτέ, δεν θέλω να βλαφτεί κάποιος. Γιατί κάποιοι θέλουν να βγάλουν το άχτι τους τώρα και τον πόνο τους, σε κάποιους που έκαναν κάποια λάθη ανθρώπινα. Ας διορθωθεί το σύστημα λειτουργίας των πραγμάτων.

Και ένα παράπονο, είναι ότι δεν με άφησαν να τον δω εκεί στο νεκροτομείο, να αναγνωρίσω ποιος είναι ο γιος μου. Τον είδα έτσι σαν κλέφτη. Τώρα λίγο πριν τον πάρω στην Κύπρο. Δηλαδή, εκεί μου απαγόρευσαν τόσες μέρες να δω τη μορφή του, αυτό για μένα ήταν χειρότερο από τον θάνατό του. Γιατί το να πεθάνει κάποιος, για μένα, το να αναμένω και να πεθαίνω κάθε λίγο γιατί δεν μου επιτρέπουν να το δω τουλάχιστον, ήταν μεγάλη πληγή».

Έχετε ζητήσει στην εξόδιο ακολουθία να είναι όλοι με λευκά.

«Όλοι με λευκά γιατί το παιδί αυτό ήταν λευκό. Από μικρό παιδί ήταν φως. Ήταν φωτισμένο, καθαρό παιδί. Οπότε δεν κηδεύουμε σαν νεκρό, αλλά σαν άνθρωπο που πήγε στη Βασιλεία του Θεού…

Δεν μπορώ να μην συγχωρήσω, γιατί ο Κυπριανός συγχωρούσε τους πάντες. Και ένας χριστιανός δεν μπορεί να κρατά μέσα του τέτοια πράγματα. Σε δυσκολεύει στην ψυχή του ανθρώπου, όταν κρατάς κακίες. Η συγχώρεση ελευθερώνει και παρηγορεί».

Ιωσίας. Ένας σύγχρονος ομολογητής και νεομάρτυρας της ορθόδοξης πίστης στην Αιθιοπία (1997-15.2.2023)

 

Γράφει ο Σεβ. Μητροπολίτης Αξώμης κ. Δανιήλ

1η δημοσίευση: ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ  

Όλα άρχισαν πριν 5 μήνες, όταν ένα πρωινό έλαβα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Μητρόπολης το εξής μήνυμα: «Ονομάζομαι Εy….b Ka….er και είμαι φοιτητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της πόλης Debre Tabor. Ήμουν προτεστάντης χριστιανός από την γέννησή μου, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια μετά από βαθειά μελέτη είμαι δυνάμει Ορθόδοξος. Αποσκίρτησα από την Διαμαρτύρηση και ηγούμαι -με πολύ διακριτικότητα- μιας ομάδας ένδεκα φοιτητών, όλοι πρώην μέλη της Προτεσταντικής Ομολογίας, με τους οποίους συναντιόμαστε σε διαφορετικά κάθε φορά μέρη και μελετάμε συστηματικά αρχαίους Πατέρες της κοινής Εκκλησίας και εκκλησιαστική ιστορία. Διαπιστώσαμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί ανόθευτη την πίστη των Αποστόλων και των Πατέρων μας. Θέλουμε να γίνουμε μέλη της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και ζητάμε να σας γνωρίσουμε για να μας οδηγήσετε στην βάπτισή μας. Παρακαλώ μη μας αγνοήσετε. Περιμένουμε με αγωνία την απάντησή σας». 

Στέλνοντας πλούσιο κατηχητικό υλικό σε αυτή την νεανική ομάδα, βιβλία γνωριμίας με την Ορθόδοξη πίστη και ζωή, τους Αγίους και την Ορθόδοξη παράδοσή μας, ευχαρίστησα τον Άγιο Θεό για τους μύχιους και υπέρλογους τρόπους σωτηρίας που απεργάζεται για «κάθε άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Έκτοτε, στο πλαίσιο της κατήχησης και με καθημερινή επαφή για την απάντηση αποριών, οι ένδεκα Αιθίοπες νέοι στερεώθηκαν στην απόφασή τους να προσέλθουν το ταχύτερο στην απόθεση «του παλαιού ανθρώπου» και στην «ένδυση του νέου». Έλειπε μόνο να οριστεί ο κατάλληλος χρόνος και να οργανωθεί το δύσκολο ταξίδι, για να τελέσουμε τις Βαπτίσεις. Και εν συνεχεία, να τελέσουμε την Θεία Ευχαριστία σε τόπο που θα βρούμε, για να κοινωνήσουν οι νεοφώτιστοι του Κυριακού Σώματος. Μια συνηθισμένη διαδικασία στην Ορθόδοξη ιεραποστολή σε όλη την Αφρική, όταν δημιουργούνται οι πρώτοι πυρήνες πιστών. Άλλωστε, κάθε τόπος της Ηπείρου μπορεί να σαρκώσει έναν Ναό του Θεού, όπου «κύκλω της Τραπέζης» του Κυρίου παρακάθονται οι σύγχρονοι μαθητές Του, για να μετέχουν του Δείπνου «εις ανάμνησιν Αυτού».

Ένας από τους ένδεκα φοιτητές ήταν και ο Ιωσίας (Iyosiyas Fekadu Ararsa). Γεννημένος στην πόλη Gimbi της Αιθιοπίας, την 1η Ιουνίου 1997. Ήταν το δεύτερο παιδί (μαζί με άλλες τέσσερις αδελφές) πενταμελούς οικογένειας προτεσταντικής ομολογίας. Μετά την ολοκλήρωση των βασικών σπουδών, γράφτηκε ως φοιτητής Φαρμακευτικής στο Πανεπιστήμιο του Debre Tabor. Γνώρισε την Ορθοδοξία από τον φίλο του Εy…b και έκτοτε κήρυττε σε όλους την νέα του πίστη, με αποτέλεσμα πολλοί προτεστάντες να εγκαταλείπουν την ομολογία τους και να ζητούν να γνωρίσουν την Ορθοδοξία. 

Κάθε Ιανουάριο, μετά τις εξετάσεις, τα πανεπιστήμια κλείνουν για μια εβδομάδα και οι φοιτητές επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους για διακοπές. Έτσι κι αυτός πήγε στην πόλη του για να δει την οικογένειά του. 

Ήταν Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2023, ώρα 2 το μεσημέρι, όταν σε έναν δρόμο κοντά στην αγορά της πόλης, κατά την στιγμή που μιλούσε δημόσια για την Ορθόδοξη Πίστη, μια ομάδα εξαγριωμένων Προτεσταντών άρχισε να τον πετροβολά και να τον τραυματίζει βάναυσα με κοφτερά αντικείμενα. «Σας παρακαλώ, έχω μια φτωχή μητέρα. Αφήστε με να ζήσω για την οικογένειά μου», εκλιπαρούσε τους μαινόμενους «μαχητές του χριστιανισμού»! Αλλά εκείνοι συνέχισαν να του πετούν με σφοδρότητα πέτρες… Μετά από μία ολόκληρη ώρα μαρτυρίου και αφού το σώμα του είχε υποστεί θανατηφόρα τραύματα, φώναξε: «Σκοτώστε με γρήγορα!», παραδίδοντας την ψυχή του στα χέρια του Θεού που αγάπησε. Όταν μετά από λίγο κατέφτασε στον τόπο της τραγωδίας η οικογένειά του, ήταν ήδη αργά. Το πληγωμένο από το «χριστιανικό μίσος» κορμί του ήταν αγνώριστο από τις κακουχίες. Ο θείος του βρήκε στα χέρια του αυτό που αγάπησε και πίστεψε: κρατούσε την εικονίτσα του Ευαγγελιστή Μάρκου, που του είχα στείλει πριν μήνες! Μαρτυρούσε και κρατούσε σφιχτά την εικόνα του Αγίου Μάρκου! 

«Παιδιά και διαδίκτυο: Ποιος θα κερδίσει τη μάχη;» Σχολή Γονέων Εκπ. ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ με τον κ. Γεώργιο Κορμά

 

Η ομιλία πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά, για να δοθεί η ευκαιρία συμμετοχής σε μεγαλύτερο αριθμό γονέων για ένα τόσο απαραίτητο και πρακτικό θέμα. Τον συντονισμό της συζήτησης που ακολούθησε είχε ο κ. Δημήτριος Ράπτης, διευθυντής του Λυκείου Μελισσίων, ενώ ο π. Γεννάδιος Κουτσόπουλος, Αντιπρόεδρος των Εκπαιδευτηρίων και υπεύθυνος της Σχολής Γονέων ευχαρίστησε θερμά τον ομιλητή και υπογράμμισε τα κύρια σημεία της ομιλίας.

Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς: Λόγος εις την Αʼ Κυριακή των Νηστειών (της Ορθοδοξίας)

 

... Η επίγεια Εκκλησία του Θεού οδηγείται από το Άγιο Πνεύμα και προσπαθεί να παρουσιάσει τη θαυμαστή και φοβερή, την αγαπητή αυτή πραγματικότητα στους πιστούς, με τη βοήθεια των εικόνων, που αντιπροσωπεύουν τον αόρατο κόσμο των ουρανίων δυνάμεων. Τους θυμίζει τη διαρκή παρουσία των δυνάμεων αυτών στον κόσμο. Όταν προσκυνούμε την εικόνα, δε σημαίνει ότι λατρεύουμε το ξύλο ή τα χρώματα της ζωγραφιάς, αλλά τις ουράνιες δυνάμεις που απεικονίζονται σ’ αυτές και που είναι ζωντανές και παρούσες. Όταν στεκόμαστε μπροστά στις εικόνες με φόβο Θεού, τον ίδιο αυτό φόβο νιώθουμε και αποδίδουμε προς τις ουράνιες δυνάμεις. Όταν αισθανόμαστε παρηγοριά και χαρά από τις εικόνες, στην πραγματικότητα δεχόμαστε τη χαρά αυτή από τις ουράνιες δυνάμεις που απεικονίζονται σ’ αυτές. Μόνο οι ανόητοι κι αυτοί που κατέχονται από δαιμονικές δυνάμεις βλέπουν ειδωλολατρία στην προσκύνηση των εικόνων. Ποιος έχει ανοίξει πόλεμο εναντίον της ειδωλολατρίας στο πέρασμα των αιώνων, αν όχι η Ορθόδοξη Εκκλησία; Ποιας Εκκλησίας οι πιστοί θυσιάστηκαν κατά εκατομμύρια στο νικηφόρο αυτό πόλεμο; Ποιος άλλος αφάνισε την ειδωλολατρία; Πώς θα μπορούσε λοιπόν μια Εκκλησία που αφάνισε την ειδωλολατρία να γίνει ειδωλολατρική;...

(Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς)

Λόγος εις την Αʼ Κυριακή των Νηστειών (της Ορθοδοξίας) 

Τέμπη: Είμαστε όλοι ένοχοι για την Ελλάδα που ετοιμάσαμε γι’ αυτά τα παιδιά – Μια Ελλάδα χωρίς μετάνοια

 

Του ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΑΝΔΡΩΝΗ - SPORTIME

Μια ασύλληπτη εθνική τραγωδία, όπως αυτή που συνέβη στα Τέμπη θα έπρεπε να μετατραπεί σε ένα γερό ταρακούνημα για ολόκληρο τον ελληνικό λαό, που τα τελευταία χρόνια βρισκόταν σε λήθαργο και σε αφασία.

Το επόμενο διάστημα θα σηκωθεί ένα σύννεφο σκόνης από αλληλοκατηγορίες, καταγγελίες και ευθύνες. Θα απομακρυνθούν τα αιματοβαμμένα συντρίμμια των τρένων και θα μείνουμε να κοιτάμε τα συντρίμμια μας ολόκληρης χώρας. Και μετά τι; Τι θα απομείνει μόλις πέσει όλος αυτός ο κουρνιαχτός; Θα υπάρξει αφύπνιση; Θα έχει ριζώσει η μετάνοια μέσα μας; Θα εμπεδώσουμε καθόλου την ματαιότητα της ζωής; Θα ευδοκιμήσει πνευματικά η συντριβή που νοιώσαμε – αν είχαμε την ευαισθησία να τη νοιώσουμε;

Κλαίει γοερά ο λαός γι’ αυτά τα παιδιά που χάθηκαν τόσο άδικα. Όμως δάκρυ χωρίς μετάνοια και αυτομεμψία δεν αξίζει τίποτε. Θρήνος χωρίς περισυλλογή, δεν οδηγεί πουθενά. Αυτές τις οικογένειες που σπαράζουν πάνω από δεκάδες φέρετρα, πώς θα τις βοηθήσουμε αν αναλωθούμε μόνο σε κατηγορίες και υποδείξεις; Μπορεί να ξαναχτιστεί μια χώρα έτσι; Μπορεί να αναστηθεί μια κοινωνία έτσι; Δεν μπορεί.

Και τι θα γίνει με αυτές τις οικογένειες; Θα τις αφήσουμε στον βουβό πόνο τους και θα συνεχίσουμε τις ζωές μας όπως πριν; Θα περιμένουμε να ξεθωριάσει η θλίψη μας και να γυρίσουμε στο κομματικό μαντρί μας ή την εγωκεντρική ζωή μας; Δυστυχώς, αυτή ήταν η εξέλιξη μετά το Μάτι, αυτή ήταν μετά τη Μάνδρα, μετά την Ηλεία, μετά το «Εξπρές Σάμινα».

Για να αλλάξεις τη μοίρα του τόπου σου και να καλυτερεύσεις τη ζωή των συνανθρώπων σου, πρέπει πρώτα απ’ όλα να κατανοήσεις τι είναι ζωή και τι ΔΕΝ είναι. Μας αρέσει να παραμυθιάζουμε τον εαυτό μας πως η ζωή μας είναι αδιάκοπη και αυτονόητη. Το να μπαίνεις σε ένα τρένο και να μην έχεις την παραμικρή υποψία πως οδεύεις στο τελευταίο δρομολόγιο της ζωής σου, αυτό είναι ένα απίστευτα βίαιο και σπαρακτικό, άλλα εξίσου πραγματικό πρόσωπο της ζωής. Και ένα ηχηρό χαστούκι για όλους μας, να καταλάβουμε πως η ζωή δεν είναι δεδομένη.

Μια αγκαλιά, ένα βλέμμα αγάπης, ένα χαμόγελο, ένα φιλί, μια ζεστή συμβουλή, ένα μήνυμα από κάποιον που σε σκέφτεται, ένα οικογενειακό τραπέζι, ένας περίπατος, όλα τα απλά και τα όμορφα είναι θησαυροί που ξεγλιστρούν από τα χέρια μας ανεκμετάλλευτοι.

Δεν δοξολογούμε τον Θεό για κάθε ξημέρωμα που μας δωρίζει. Δεν εκτιμούμε τη ζωή όπως θα έπρεπε. Η ζωή δεν μπορεί να είναι ένα χρονικό διάστημα που ξοδεύεται αφειδώς και αλογίστως. Η κάθε στιγμή είναι ένα δώρο από τον Θεό που μας προσθέτει χρόνο μετανοίας. Η ζωή είναι μια αλληλουχία στιγμών, μια αλυσίδα με βιώματα που κάθε κρίκος της είναι και ένα θαύμα.

Φταίμε για αυτή τη χώρα που φτιάξαμε

Θεία Λειτουργία στον Ι.Ν. των Αγ. Τεσσαράκοντα Μαρτύρων

 

Την Κυριακή της Ορθοδοξίας (5.3.23) 

στον Ι. Ν. των Αγ. Τεσσαράκοντα Μαρτύρων 

της κατασκηνώσεως ΑΓΚΥΡΑ 

θα τελεσθεί Θεία Λειτουργία. 

Ώρα ενάρξεως: 7.00 π.μ.

π. Λίβυος: Δεν αρνούμαι

 

Δεν αρνούμαι, ούτε κλείνω τα μάτια στα

προβλήματά μου, αλλά μπορώ ακόμη και με αυτά 

να ελπίζω, να γελάω, να ζω και να προχωράω στην 

ζωή μου. 

Βαρέθηκα να περιμένω τις καλύτερες συνθήκες, 

επιδόσεις και επιτυχίες.

Θα χαμογελώ έστω κι ένα λεπτό την ημέρα. 

Θα χαίρομαι και θα λέω "Δόξα τω Θεώ῾

Το βράδυ θα με βρίσκει λίγο καλύτερα από το πρωί.

Κι εάν δεν τα καταφέρω δεν πειράζει, θα αρχίζω πάλι

από την αρχή. 

Πάντως την κόλαση δεν θα την σκάψω ξανά με τα 

χέρια μου. 

π. Λίβυος

Μπροστά στη τραγωδία των Τεμπών

Το Σάββατο της Α΄ εβδομάδας των Νηστειών, εορτάζουμε το διά των κολλύβων παράδοξο θαύμα του αγίου Θεοδώρου του Τήρωνος. 

Ας ανάψουμε ένα κερί στη μνήμη των θυμάτων της σημερινής τραγωδίας και ας παρακαλέσουμε τον Κύριο να τους αναπαύσει στη βασιλεία Του.

Sportime: Για τη Σαρακοστή

 

... Πορευόμαστε στο πέλαγος της Σαρακοστής με εφόδια μας τα ιερά μυστήρια της μετάνοιας και εξομολογήσεως, του ιερού ευχελαίου και της Θείας Κοινωνίας, που μαζί με την παθοκτόνο νηστεία και την θερμή προσευχή, γίνεται ένα γερό σκαρί που θα μας οδηγήσει λαμπροφόρους στο λιμάνι της ένδοξης Ανάστασης του Κυρίου μας.

Η Μεγάλη Τεσσαρακοστή είναι μια προσωπική αποκάλυψη ζωής, σε όποιον χριστιανό βαδίσει με συντριβή και ευλάβεια το μονοπάτι της. Η ιερή υμνολογία αυτής της περιόδου, οι κατανυκτικότατες ακολουθίες και το Θείο Δράμα της Μεγάλης Εβδομάδας είναι οάσεις πνευματικές που χαρίζουν στην ψυχή δροσιά ανείπωτη και εμπειρία αιώνιας ζωής.

Ο Θεός μας αξιώνει να ζήσουμε άλλη μία Σαρακοστή. Ας μην χάσουμε την ευκαιρία να τρυγήσουμε το αθάνατο νέκταρ της. Ας βάλουμε στο δισάκι μας σωφροσύνη, ταπεινοφροσύνη, υπομονή και αγάπη και ας βαδίσουμε με φιλότιμο για έναν καλό πνευματικό αγώνα.

όλο το κείμενο εδώ

EΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΛΑΟ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΑΤΡΩΝ κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΓΙΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ

 

Παιδιά μου εὐλογημένα,

Mέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ, ἐφθάσαμε στήν Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Ἡ περίοδος αὐτή εἶναι χρόνος πνευματικῶν ἀγωνισμάτων, προσευχῆς, νήψεως, νηστείας καί πνευματικῆς καί Μυστηριακῆς ζωῆς, ὣστε ἐν χαρᾷ καί ἀγαλλιάσει, νά φθάσωμε νά προσκυνήσωμε τά σεπτά καί Ἃγια Πάθη τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ καί νά Τόν δοξολογήσωμε Ἀναστάντα ἐκ νεκρῶν.

Ἡ Μεγάλη Τεσσαρακοστή μᾶς προσφέρει θαυμάσιες λατρευτικές εὐκαιρίες, προκειμένου νά ἀτενίσωμε τόν ἐσωτερικό μας κόσμο, νά διαπιστώσωμε τίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες μας, νά δοῦμε τίς πνευματικές μας πληγές, τίς ὁποῖες δημιουργεῖ ἡ πολυδιάστατη ἁμαρτία, ἀλλά καί νά χρησιμοποιήσωμε τά ἀπαραίτητα φάρμακα ὡς καί τά πνευματικά ἐπιθήματα, γιά τήν θεραπεία αὐτῶν τῶν πληγῶν.

Τό κέντρο τῆς ζωῆς μας εἶναι ἡ Θεία Λειτουργία. Σύνοδο οὐρανοῦ καί γῆς ὀνομάζει τήν φρικτή Μυσταγωγία, τήν Θεία Εὐχαριστία, ὁ Ἱερός Χρυσόστομος. Πάνω στήν Ἁγία Τράπεζα, προσφέρεται, θυσιάζεται, μελίζεται  καί διαμερίζεται ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ, ὁ μελιζόμενος καί μή διαιρούμενος, ὁ ἐσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανώμενος, ἀλλά τούς μετέχοντας ἁγιάζων, ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός δηλαδή, καί ἐμεῖς γινόμεθα ὃμαιμοι καί σύσσωμοι Αὐτοῦ.

Καθ’ ὃλην τήν διάρκεια τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μᾶς παρέχει τήν δυνατότητα πνευματικοῦ ἀνεφοδιασμοῦ, μᾶς ἐνισχύει καί μᾶς ἐνδυναμώνει στόν ἀγῶνα ἐναντίον τοῦ διαβόλου.

Οἱ ἱερές Ἀκολουθίες εἶναι κατανυκτικές, ἀναγωγικές καί σωτήριες. Ἡ Θεία Λειτουργία τοῦ Μεγάλου Βασιλείου, ἡ Θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων Δώρων, οἱ Κατανυκτικοί Ἑσπερινοί, τό Μέγα Ἀπόδειπνο, οἱ Χαιρετισμοί πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, συγκινοῦν, χαροποιοῦν, μεταμορφώνουν τόν ἂνθρωπο, τόν ὁδηγοῦν στήν νηφάλιο μέθη, ὃπως ἐμπειρικά μιλοῦν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.

Τά ὃπλα τά ὁποῖα παρέχει ἡ Ἐκκλησία μας, ὣστε νά φθάσωμε νικηφόροι στό τέρμα, μετά ἀπό ἓνα δύσκολο ἀγῶνα, εἶναι τά ἲδια πού χρησιμοποίησαν καί θά χρησιμοποιοῦν οἱ θεούμενοι ἀπό τῆς ἀρχῆς καί μέχρι τῶν ἐσχάτων.

Ὡραιότατα μέσα ἀπό ἓνα τροπάριο δίδει αὐτό τό μήνυμα ἡ Ἐκκλησία, ἰδιαιτέρως κατά τήν κατανυκτική περίοδο τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς: «Τὸ στάδιον τῶν ἀρετῶν ἠνέωκται, οἱ βουλόμενοι ἀθλῆσαι εἰσέλθετε, ἀναζωσάμενοι τὸν καλὸν τῆς Νηστείας ἀγῶνα, οἱ γὰρ νομίμως ἀθλοῦντες, δικαίως στεφανοῦνται, καὶ ἀναλαβόντες τὴν πανοπλίαν τοῦ Σταυροῦ, τῷ ἐχθρῷ ἀντιμαχησώμεθα, ὡς τεῖχος ἄῤῥηκτον κατέχοντες τὴν Πίστιν, καὶ ὡς θώρακα τὴν προσευχήν, καὶ περικεφαλαίαν τὴν ἐλεημοσύνην, ἀντὶ μαχαίρας τὴν νηστείαν, ἥτις ἐκτέμνει ἀπὸ καρδίας πᾶσαν κακίαν. Ὁ ποιῶν ταῦτα, τὸν ἀληθινὸν κομίζεται στέφανον, παρὰ τοῦ Παμβασιλέως Χριστοῦ, ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῆς Κρίσεως». Δηλαδή,

«Ἢδη ἂνοιξε τό στάδιο τῶν ἀρετῶν, ὃσοι θέλετε νά ἀγωνισθῆτε, εἰσέλθετε στό στάδιο, ἀφοῦ ζωσθῆτε τόν ὡραῖον ἀγῶνα τῆς νηστείας. Ὃσοι ἀθλοῦνται νομίμως, δικαίως λαμβάνουν τόν στέφανον τῆς νίκης. Καί ἀφοῦ ἀναλάβομε τοῦ Σταυροῦ τήν πανοπλία, ἂς ἀγωνισθοῦμε ἐναντίον τοῦ ἐχθροῦ, ἒχοντες ὡς τεῖχος ἀπόρθητο τήν πίστη καί ὡς ἀσπίδα τήν προσευχή, ὡς περικεφαλαία τήν ἐλεημοσύνη, ἀντί μαχαίρας τήν νηστεία, ἡ ὁποία ἀφαιρεῖ ἀπό τήν καρδιά μας κάθε κακία. Ὃποιος ἀγωνίζεται κατ’ αὐτόν τόν τρόπο λαμβάνει τόν ἀληθινό στέφανο τῆς νίκης, ἀπό τόν Παμβασιλέα Χριστόν, κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως».

Κ. Τυρινής: Κυριακή τής Συγγνώμης

 

... Σήμερα θὰ ζητήσουμε συγχώρηση ὁ ἕνας ἀπὸ τὸν ἄλλον. Αὐτὸ εἶναι κάτι ἀπραγματοποίητο, ἄν φανταστοῦμε ὅτι μποροῦμε νὰ πλησιάσουμε τὸν καθένα ποὺ μᾶς πλήγωσε, μᾶς τραυμάτισε, ποὺ κάποτε κατέστρεψε τὴ ζωή μας καὶ νὰ ποῦμε˙ «Ἄς συμφωνήσουμε ὅτι ὁ τρόμος ποὺ ἔφερες στὴ ζωή μου, δὲν ὑπάρχει πλέον. Σὲ συγχωρῶ, πήγαινε ἀναπαυμένος».

Δὲν εἴμαστε ἀρκετὰ ὥριμοι γι’ αὐτὸ. Οἱ μάρτυρες ἦταν ἱκανοὶ˙ ἐμεῖς ὄχι. Ἀλλὰ αὐτὸ ποὺ μποροῦμε νὰ κάνουμε, ποὺ μπορεῖ ὁ καθένας μας νὰ κάνει, εἶναι νὰ πεῖ˙ «ἐπειδὴ σὲ ἀγάπησε τόσο ὁ Χριστὸς, ὥστε νὰ γίνει ἄνθρωπος, νὰ ζήσει, νὰ διδάξει καὶ νὰ πεθάνει γιὰ σένα, σέ δέχομαι ὅπως εἶσαι. Πραγματικά, θὰ ἤμουν τόσο χαρούμενος, ἄν ἤσουν διαφορετικὸς, ἄν δὲν ἤσουν σταυρὸς στοὺς ὤμους μου, πληγὴ στὴν καρδιά μου, τρόμος στὴ ζωή μου, ταπείνωση. Ἀλλὰ ἔχουμε ἀκόμα καιρὸ μπροστά μας, καὶ τώρα σὲ δέχομαι ὅπως εἶσαι, καὶ θὰ σὲ σηκώσω στοὺς ὤμους, ὅπως λέει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος˙ «Νὰ φέρετε ὁ ἕνας τὰ βάρη τοῦ ἄλλου, ἐπειδὴ ἔτσι θὰ ἐκπληρώσετε τὸ νόμο τοῦ Χριστοῦ»...

ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ

Εκδημία Μαρίας Δ. Κωστάζου

 

Προς την ουράνια πατρίδα πορεύεται η σεβαστή μας Μαρία Δ. Κωστάζου.

Υπήρξε μέλος της Ενώσεώς μας για πολλές δεκαετίες και εργάστηκε με ανιδιοτέλεια και αγάπη στο πνευματικό, φιλανθρωπικό και ιεροποστολικό έργο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών. 

Προσευχόμαστε ο Θεός να αναπαύσει τη μακαρία ψυχή της και να της χαρίσει τον Παράδεισο που τόσο ποθούσε!

Ας είναι αιωνία η μνήμη της!

Η Εξόδιος Ακολουθία θα πραγματοποιηθεί από τον Ιερό Ναό Παντοκράτορος Πατρών την Καθαρά Τρίτη 28 Φεβρουαρίου 2023 και ώρα 3 μ.μ. Η σορός θα βρίσκεται στον Ιερό Ναό στις 2:00 μ.μ. Η ταφή θα γίνει στο Α΄ Δημοτικό Κοιμητήριο Πατρών.

Είμαστε άξιοι της μοίρας μας: Χωρίς Θεό μπορούμε – Χωρίς καρναβάλια και ειδωλολατρικά ξεφαντώματα δεν μπορούμε!

 

ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΣ ΑΝΔΡΩΝΗΣ - SPORTIME

Ήρθαν τα καρναβάλια. Βουλιάζει από κόσμο η Πάτρα. Το ένα ΚΤΕΛ φεύγει πίσω από το άλλο. Φεύγουν από την Αθήνα περίπου 200 δρομολόγια με καρναβαλιστές. Έκτακτα δρομολόγια μπήκαν και στα υπεραστικά τρένα. Γέμισαν τα ξενοδοχεία και τα Airbnb. Τα ΜΜΕ μιλούν για ρεκόρ προσέλευσης στην καρναβαλική πρωτεύουσα.

Μέσα στην καρδιά του Τριωδίου, της πνευματικότερης περιόδου του έτους που προετοιμάζει τον άνθρωπο για το ευλογημένο στάδιο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής, χιλιάδες κόσμου γυρίζουν επιδεικτικά τα νώτα τους προς τον Θεό και σπεύδουν να γιορτάσουν ξέφρενα ένα αρχαίο ειδωλολατρικό έθιμο. Αυτοί που μιλούν για δήθεν «σκοταδισμό» της Εκκλησίας, είναι οι ίδιοι που σπρώχνουν τον κόσμο να μπει στη Σαρακοστή με την σφραγίδα της Διονυσιακής λατρείας και των βακχικών οργίων. Να δώσει διαπιστευτήρια σε ένα παγανιστικό έθιμο ασύδοτης ελευθεριότητας, ακριβώς την τελευταία μέρα πριν την έναρξη της νηστείας.

Τελικά τι διδάγματα αποκομίσαμε από την περιπέτεια της πανδημίας; Ότι δεν το ‘χουμε σε τίποτα να κατασπαράξουμε το διπλανό μας, μη και μας πειράξει τα «προνόμια»; Ότι οι κυβερνήσεις δεν το ‘χουν σε τίποτα να μετατραπούν σε «κομαντατούρ» μόλις πλασάρουν το κατάλληλο αφήγημα; Ότι η «κανονικότητα» είναι ένας σκοπός που σου παίζουν για να χορέψεις όπως και όποτε θέλουν; Ότι ένας επιστήμονας μπορεί να γίνει μαριονέτα συμφερόντων το ίδιο εύκολα με έναν πολιτικό; Ότι συνταγματικά και παναθρώπινα δικαιώματα έγιναν σερπαντίνες και χαρτοπόλεμος στα χέρια των «αφεντικών»;

Σε τίποτα από αυτά δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία ο πολύς κόσμος. Αυτό που διαπίστωσαν μετά από 2μιση έτη υγειονομικής δικτατορίας είναι το πόσο τους έλειψε το… καρναβάλι. Όχι μόνο μας εγκατέλειψε η πνευματική θωριά των πραγμάτων, άλλα σώθηκε και η πολιτική σκέψη, η νοημοσύνη του ενεργού πολίτη, το να μπορείς να βγάλεις 2-3 βασικά συμπεράσματα από ένα φαινόμενο και να τα κάνεις εργαλεία σκέψης για το παρακάτω. Βούλιαξαν όλα κάτω από μια θάλασσα αποχαύνωσης.

Α΄ Κατανυκτικός εσπερινός

 

Την Κυριακή της Τυρινής 26/2/2023 

ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Πατρών κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ 

θα χοροστατήσει στον Α΄ κατανυκτικό εσπερινό 

στο νέο Ιερό Ναό του Πολιούχου Αποστόλου Ανδρέου 

στις 18.00.

Ανταπόκριση από την Γιορτή Χαράς (2023) ΙΙ

 

120 αγόρια Δημοτικού συμμετείχαν φέτος στη Γιορτή Χαράς που οργανώθηκε στην Χριστιανική Εστία από τους ομαδάρχες τους την Κυριακή 19.2.23. Τα παιδιά χωρίστηκαν σε ομάδες και πήραν μέρος σε πρωτάθλημα παιχνιδιών, ατομικών και ομαδικών.

Η όλη εκδήλωση έκλεισε με παράσταση Καραγκιόζη!!!

Και του χρόνου! Μπράβο παιδιά! 

Ανταπόκριση από την Γιορτή Χαράς (2023) Ι

 

Στις 19 Φεβρουαρίου το πρωί 110 μαθήτριες βρεθήκαμε στη Γιορτή Χαράς, μέσα στο Κάστρο των Παραμυθιών.

Παίξαμε με την καρδιά μας με τους αγαπημένους μας φίλους. Βοηθήσαμε τη Σταχτοπούτα στις δουλειές της… Καθίσαμε στο τραπέζι μαζί με τους 7 νάνους που έτρωγαν την πεντανόστιμη πίτσα της Χιονάτης… Μάθαμε πως ο Πινόκιο εκτός από ψέματα λέει και κάποιες αλήθειες…Ακολουθήσαμε τον Κοντορεβιθούλη μαζεύοντας τα σποράκια που είχε ρίξει στο μονοπάτι… Βοηθήσαμε τα 3 γουρουνάκια να φτιάξουν τα σπιτάκια τους όπως επίσης και τη γιαγιά της Κοκκινοσκουφίτσας να μαγειρέψει μια μανιταρόσουπα στην αγαπημένη εγγονή της… Στο τέλος παρακολουθήσαμε με αγωνία τον μεγάλο αγώνα που διοργάνωσαν ο Λαγός και η Χελώνα…

Όλα αυτά έγιναν μέσα στο Κάστρο των Παραμυθιών!!!

Τραγούδια, παιχνίδια πολλά, μια ωραία προβολή γέμισαν την ψυχή μας και φεύγοντας γεμάτες χαρά βροντοφωνάξαμε:

Πιο κοντά στο Χριστό θέλω πάντα να ζω!

Το Μ. Απόδειπνο στον Ι.Ν. Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου

Το πρώτο Μεγάλο Απόδειπνο της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής θα τελεσθεί την Καθαρά Δευτέρα, 27.2.2023 και ώρα 6.00 μ.μ. στο Ιερό Παρεκκλήσιο του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στην Χριστιανική Εστία Πατρών, χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ.κ. Χρυσοστόμου.

π. Σπυρίδων Σκουτής: Με τη νηστεία μαθαίνεις να κρατάς γεράς τα χαλινάρια...

 

Αδερφέ μου, αυτές τις μέρες μέχρι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου, μη μείνεις μόνο στη νηστεία του φαγητού, με αντικατάσταση τροφών στην καθημερινότητά σου.

Μη μείνεις στα τυπικά, αλλά προσπάθησε να κάνεις κατάδυση στην ουσία, ώστε να βρεις τον πολύτιμο μαργαρίτη. Προσπάθησε να νηστέψεις ό,τι σε κρατάει αλυσοδεμένο στο έδαφος, όπως έναν αετό που δεν μπορεί να πετάξει. Προσπάθησε να σπάσεις αυτά τα δεσμά. Ίσως είναι το κινητό, το διαδίκτυο, το τσιγάρο, το ποτό κ.α. Νηστεία είναι και η αποχή από τη βαβούρα και τις μέριμνες της καθημερινότητας. Να μείνεις λίγο μόνος με τον εαυτό σου και τον Χριστό και αν δεν μπορείς να ψελλίσεις προσευχές, απλά να Τον κοιτάς. Nα νηστέψουμε από την ψευτιά του εαυτού μας και να δούμε το πραγματικό μας πρόσωπο.  Να γίνει η στέρηση του κόσμου, πείνα για τον ουρανό. Προσπάθησε να τραβήξεις τα χαλινάρια των παθών και να τους δώσεις άλλη κατεύθυνση. Μην αφήνεις το άλογο να αφηνιάσει. Αν αφήσεις τα χαλινάρια, το άλογο θα πάει στον γκρεμό.

Πάρε απόφαση να τα κρατήσεις γερά και τρέξε στην αγκαλιά του Κυρίου που σε περιμένει. Κάνε μια μικρή προσπάθεια. Δες λιγάκι αυτές τις μέρες διαφορετικά. Όχι απλά για να χάσεις κιλά, αλλά για να χάσεις ό,τι βαραίνει την ψυχή σου, ό,τι την τρώει και τη βασανίζει. Άφησε τα βαρίδια στο πετραχήλι και θα γίνουν φτερά.

Μας περιμένει ο Χριστός . . .  Πώς μπορούμε να αρνηθούμε τέτοια πρόσκληση;

π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh.gr

ΓΕΡΜΑΝΟΥ του Σεβ. Μητροπολίτου πρ. Ηλείας αιωνία η μνήμη!

(Στην ΑΓΚΥΡΑ ΤΟ 2000)

 «... ἐπί τεσ­σα­ρα­κοντα­ε­τία καί πλέον ἀ­να­λώ­θηκε κυ­ρι­ο­λε­κτικά στήν δι­α­ποί­μανση τοῦ Λαοῦ τῆς Ἐ­παρ­χίας του, ἔ­χον­τας τή συμ­πα­ρά­σταση καί τήν ἀγάπη καί τοῦ περί αὐ­τόν Ἱ­ε­ροῦ Κλή­ρου τῆς Ἱ­ε­ρᾶς Μη­τρο­πό­λεως Ἠλείας. Ἀ­γω­νί­σθηκε γιά τήν ἑ­νό­τητα τῆς το­πι­κῆς Ἐκ­κλη­σίας. Εἶχε ἐ­πί­γνωση ὅτι κάθε ἐρ­γα­σία του γί­νε­ται στό ὄ­νομα τοῦ Χρι­στοῦ καί τοῦ πλη­ρώ­μα­τος τῆς το­πι­κῆς Ἐκ­κλη­σίας, δη­λαδή τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Γι' αὐτό ἀ­γω­νι­ζό­ταν νά δι­α­κο­νεῖ καί νά συ­νά­γει – ἑ­νώ­νει τόν λαό. Ὄχι νά τόν προ­κα­λεῖ ἤ νά τόν δι­χά­ζει ἤ νά τόν σκαν­δα­λί­ζει. Καί γι' αὐτό ἤθελε νά τόν δι­α­κο­νεῖ, εἰ­κο­νί­ζον­τας τόν Χρι­στό τόσο ὡς προ­ε­στώς τῆς Θείας Εὐ­χα­ρι­στίας, ἀλλά καί με τήν προ­σω­πική του ἄσκηση στήν ἁ­γι­ό­τητα καί μέ τήν πί­στη του στήν Ἀ­πο­στο­λική, τή βι­βλική καί πα­τε­ρική ἐκ­κλη­σι­α­στική Ὀρ­θό­δοξη Πα­ρά­δοση».

Επίσκοπος Ωρεών κ. Φιλόθεος

23.2.23

ΓΕΡΜΑΝΟΥ του Σεβ. Μητροπολίτου πρ. Ηλείας αιωνία η μνήμη!

 

(Από την επίσκεψη του Μητροπολίτου κ. ΓΕΡΜΑΝΟΥ στην Άγκυρα, 1990)

(Αρχείο ΓΔΜ)

«Ἡ ὅλη του ζωή μαρτυροῦσε ἔξωθεν τήν σχέση του μέ τόν Χρι­στό: ἁπλός στήν ἐμ­φά­νιση, σε­μνό­τα­τος στούς τρό­πους, ἐ­πι­ει­κής ὅ­που χρει­α­ζό­ταν καί αὐ­στη­ρός ὅ­που ἐ­πε­βάλ­λετο, βα­θύ­τατα πι­στός, καλ­λι­ερ­γη­μέ­νος, εὐ­γε­νής, ἀ­κα­τα­πό­νη­τος, φλο­γε­ρός ὄχι μόνο στά συ­ναι­σθή­ματα ἀλλά καί τούς ὁ­ρα­μα­τι­σμούς, ἀ­πε­τέ­λεσε μία σπά­νια μορφή ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ ἀν­δρός, ἡ ὁ­ποία δι­ε­ζω­γρά­φισε τήν νε­ώ­τερη ἐκ­κλη­σι­α­στική ἱστο­ρία τῆς Ἐκ­κλη­σίας τῆς Ἑλ­λά­δος».

Επίσκοπος Ωρεών κ. Φιλόθεος

23.2.23

Αγρυπνία επί τη εορτή του Αγ. Πολυκάρπου

 

ΙΕΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΛΑΥΚΟΥ ΠΑΤΡΩΝ 

(ΣΥΝΟΙΚΙΑ ΠΑΠΑΘΩΜΑ)

(Αγίου Βασιλείου 1 & Μιχαήλ Σούτσου)

 

Μνήμη Αγίου Ιερομάρτυρος Πολυκάρπου Επισκόπου Σμύρνης

Το βράδυ της Τετάρτης (22 Φεβρουαρίου 2023) στον Ιερό Ναό Αγίου Βασιλείου Γλαύκου Πατρών, θα τελεσθεί  ΜΙΚΡΑ ΙΕΡΑ  ΑΓΡΥΠΝΙΑ,  εις τιμήν και μνήμην, του Αγίου Ιερομάρτυρος Πολυκάρπου Επισκόπου Σμύρνης. Η έναρξη θα γίνει με Εσπερινό στις 9:10΄μ.μ. (την παραμονή της εορτής) και θα επακολουθήσει ο Όρθρος με αρτοκλασία και η Θεία Λειτουργία, μετά θείου κηρύγματος από τον πανοσιολογιότατο αρχιμανδρίτη π. Κύριλλο Ιατρού. 

Ώρα λήξεως: 12:30 π.μ ξημερώματα Πέμπτης (23 Φεβρουαρίου 2023).

ΕΚ ΤΟΥ ΙΕΡΟΥ ΝΑΟΥ

Λάμπρος Κ. Σκόντζος: Η μέλλουσα Κρίση ως απαραίτητος προβληματισμός των πιστών

 

... Ο άνθρωπος χωρίς έργα αγάπης προς τους συνανθρώπους του μοιάζει με άκαρπο δένδρο, το οποίο «εκκόπτεται και εις το πυρ βάλλεται» (Ματθ.7,19).

Η αγία μας Εκκλησία δεν αναγνωρίζει καμιά «ατομική σωτηρία», όπως δοξάζει ο κακόδοξος δυτικός χριστιανισμός, αλλά η σωτηρία μας έχει εκκλησιαστικό, δηλαδή συλλογικό χαρακτήρα.

Ο κάθε πιστός σώζεται ως «σωτήρας» των άλλων πιστών, δηλαδή, η σωτηρία μας συντελείται μέσα στο εκκλησιαστικό σώμα και ποτέ έξω από αυτό.

Η σωτηρία μας περνά μέσα από τα άλλα ανθρώπινα πρόσωπα και ποτέ μέσα από τον αυτονομημένο εαυτό μας! Όσοι θεωρούμε ότι μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας ερήμην των συνανθρώπων μας είμαστε σε οικτρή πλάνη!

Η ενθύμηση της φοβερής μελλούσης Κρίσεως στην αρχή του Τριωδίου είναι απαραίτητη, διότι απώτερος σκοπός του όλου πνευματικού αγώνα μας είναι να βρεθούμε εκ δεξιών του Δεσπότη μας Χριστού, κατά τη μεγάλη Kρίση.

Καλούμαστε λοιπόν αυτή την ευλογημένη περίοδο να εγκαινιάσουμε μια νέα πορεία, η οποία θα οδηγεί τα πνευματικά μας βήματα προς τον ουρανό.

Κυρίαρχη σκέψη μας θα πρέπει να είναι το πως θα σταθούμε, κατά την ώρα της φοβερής Κρίσεως, ενώπιον της δόξης του Μεγάλου Κριτού.

Τέλος καλούμαστε να έχουμε διαρκώς στην ενθύμησή μας τη μεγάλη αλήθεια, πως το κλειδί του παραδείσου είναι η έμπρακτη αγάπη μας προς τους ενδεείς αδελφούς μας!

όλο το κείμενο εδώ