Θεοφιλέστατε, Σεβαστοί Πατέρες, κ. Βουλευτά, Αγαπητοί Σύνεδροι,
Αφορμή για την επιλογή του θέματος του φετινού 39ου Παιδαγωγικού Συνεδρίου στάθηκε το γεγονός που ολοένα εντονότερα παρατηρείται στις μέρες μας, δηλαδή τα παιδιά, μέσα από τον υπερδικαιωματισμό που τους εκχωρείται, να στερούνται τελικά την πρόσβαση στην αλήθεια. Συνιστά, όμως, σχήμα οξύμωρο ότι την ίδια στιγμή που εμείς συζητούμε για την προστασία της ψυχικής και σωματικής υγείας του παιδιού και για το δικαίωμά του να μεγαλώνει ως παιδί, η Βουλή των Ελλήνων, ο εκλεγμένος από εμάς θεματοφύλακας της τήρησης του Συντάγματος και των αξιών της πατρίδας μας, παραδίδει “βορά” τα παιδιά μας στη διαστροφή, στην αναισχυντία, στον εκμαυλισμό.
Και όλα αυτά υπό τη θεωρητική και μόνο κατασκευή ψευδεπίγραφων δικαιωμάτων, με απώτερο στόχο τη δημιουργία μιας κοινωνίας όχι απλά πλήρως ανεκτικής, αλλά και έμμεσα προτρεπτικής στην ομοφυλοφιλία και στις ποικίλες σεξουαλικές «ιδιαιτερότητες», στους γάμους των ομοφυλοφίλων, στην υιοθεσία παιδιών από αυτούς, στην εκ πεποιθήσεως μονογονεϊκή οικογένεια, αφού, για την απόκτηση παιδιών, ο γάμος και η συζυγία, δεν θεωρούνται, κατά την νέα αντίληψη, απαραίτητες προϋποθέσεις. Να δημιουργήσει μία κοινωνία ανοικτή στην απενοχοποίηση της διαστροφής και του παθολογικού. Να εμπεδώσει στα παιδιά, από την προσχολική ακόμη ηλικία, να είναι και να φαίνονται όπως επιθυμούν και όχι όπως καθορίζει το φύλο τους.
Το 1881, ο σημαντικός για την εποχή του ποιητής Αχιλλέας Παράσχος δίνει την εξής εικόνα για το ελληνικό έθνος:
«Εσβέσθη ό,τι άγιον, δεσπόζει το χυδαίον
οσμή πτωμάτων έλαβε την θέση των ανθέων.
Αντί θρησκείας ο χρυσός, αντί οικογενείας
της Αφροδίτης ο ναός το αίσχος της νοθείας.
Κι έπεσαν, όλα έπεσαν. Το παν εις τέφραν κείται.
Υψούται μόνον τράπεζαι και μόνον τραπεζίται».
Αφού εξορίσαμε τον Θεό στον ουρανό, προσκυνούμε πλέον το νέο ιερατείο της θρησκείας των ατομικών δικαιωμάτων που παρατηρεί, ελέγχει, διαπιστώνει αποκλίσεις, καταγγέλλει συμπεριφορές, ανιχνεύει ύποπτες σεξιστικές ή αναχρονιστικές σκέψεις, «τρολλάρει», μειώνει ή κατακεραυνώνει τους νέους άπιστους του επονομαζόμενου «Δικαιωματικού Δόγματος». Κατηγορεί όσους αντιτάσσονται, απ’ όπου και αν προέρχονται, ως φανατικούς, συντηρητικούς, οπισθοδρομικούς, ψυχολογικά διαταραγμένους. Η νέα Ιερά Εξέταση είναι εδώ αναβιβασμένη στα είδωλα και τα εδώλια, έτοιμη να κατακεραυνώσει κάθε τι αντίθετο. Η διαφορετικότητα είναι εδώ, ισχυρή και επιβλητέα, εκτός εάν αφορά στην διαφορετικότητα της αντίθετης άποψης.
%CE%B1_002.jpg)
