31/3/14

Ορθόδοξη Θεολογική Ψηφιακή Βιβλιοθήκη


Η e-σπουδή είναι η νέα Ορθόδοξη Ψηφιακή Θεολογική Βιβλιοθήκη, με ελεύθερη πρόσβαση σε βιβλία, επιστημονικά θεολογικά περιοδικά, συλλογικούς τόμους και επετηρίδες, μονογραφίες και θεολογικά δοκίμια. Είναι εύκολα και εντελώς δωρεάν προσβάσιμη από το γραφείο και το σπίτι σας. 

Η e-σπουδή προσφέρει γνώση, βιβλία τελευταίας κυκλοφορίας, κείμενα θεολογικού ενδιαφέροντος και όχι μόνο.  Η βιβιλιοθήκη βρίσκεται στη διεύθυνση : 

http://www.imdlibrary.gr/index.php

Μεγάλος Κανόνας



Την Τετάρτη,  2/4/2014, 
στο παρεκκλήσιο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών
θα ψαλεί η ακολουθία του Μεγάλου Κανόνος.

Ώρα  6 μ.μ.


Τὸ προσκύνημα τοῦ Tούρκου δημοσιογράφου στὸν Tαξιάρχη Mιχαὴλ τῆς Λέσβου


Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος –Συγγραφέας-Τουρκολόγος

 

Πραγματικὰ συγκλονιστικὸ εἶναι τὸ ἄρθρο-προσκύνημα τοῦ Τούρκου γνωστοῦ δημοσιογράφου καὶ ἐρευνητή, Fatih Turkmenoglu, στὴν ἁγιωτόκο νῆσο τῆς Λέσβου καὶ στὸν ἱερὸ τόπο προσκυνήματος τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, στὸν ἱερὸ ναὸ τοῦ Ταξιάρχη Μιχαήλ, στὸν Μανταμάδο. Ἀλλὰ ἀκόμα πιὸ συγκλονιστικὸ εἶναι τὰ θαύματα ποὺ ἀφηγεῖται ὁ Τοῦρκος περιηγητὴς καὶ δημοσιογράφος στὴν τουρκικὴ ἐφημερίδα, Hurriyet, ποὺ δείχνουν, ἂν μὴ τί ἄλλο, παρὰ μιὰ μεγάλη πιστὴ στὴν θαυματουργικὴ εἰκόνα τοῦ Ταξιάρχη.
 

Ὁ Τοῦρκος δημοσιογράφος καὶ περιηγητὴς ἀναφέρει ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τοῦ ἄρθρου του τὴν μεγάλη συγκίνηση ποὺ ἔνιωσε ὅταν βρέθηκε στὴν ἁγιωτόκο νῆσο τῆς Λέσβου, τὸ προσκύνημά του στὸν ναὸ τοῦ Ταξιάρχη ἀρχαγγέλου Μιχαὴλ στὸν Μανταμάδο καὶ τὸ δέος ποὺ ἔνιωσε ὅταν ἀντίκρισε τὴν θαυματουργικὴ εἰκόνα. Ὅπως εἶναι γνωστὸ σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση ἡ εἰκόνα αὐτὴ ἔγινε ἀπὸ ἕνα καλόγερο ποὺ διασώθηκε μετὰ ἀπὸ μιὰ φονικὴ ἐπιδρομὴ πειρατῶν στὸν νησὶ ποὺ λεηλάτησαν τὸ μοναστήρι καὶ τὴν ἔκανε ἀπὸ χῶμα καὶ τὸ αἷμα τῶν καλόγερων ποὺ εἶχαν σκοτωθεῖ ἀπὸ τοὺς πειρατές. Χαρακτηριστικό της πίστη του στὴν ἰαματικὴ χάρη τοῦ Ταξιάρχη, εἶναι ἡ φράση ποὺ χρησιμοποίει γράφοντας ὅτι, «φορώντας ἀτσάλινα ὑποδήματα, πηγαίνοντας γιὰ προσκύνημα στὸν Ταξιάρχη στὴν Μυτιλήνη, αὐτὸς θὰ σοῦ φέρει τὴν θεραπεία» καὶ ὅλα αὐτὰ ἀπὸ ἕναν Τοῦρκο μουσουλμάνο.  Ὁ προσκυνητὴς ποὺ πηγαίνει στὸν ναὸ καὶ ἔχει πρόβλημα ὑγείας, ἀφοῦ προσκυνήσει τὴν εἰκόνα  καὶ κάνει τὴν προσευχή του καὶ τὴν εὐχή του νὰ θεραπευτεῖ, ὁ Ἀρχάγγελος θὰ σκύψει στοργικὰ πάνω στὸ πρόβλημά του καὶ θὰ τοῦ προσφέρει τὴν ἰαματική του χάρη, ὅπως τονίζει ὁ Τοῦρκος δημοσιογράφος στὸ καταπληκτικὸ αὐτὸ ἄρθρο του ἀφιέρωμα στὸν ναὸ τοῦ Μανταμάδου τῆς Λέσβου.
 

Ἐκεῖνο ὅμως ποὺ πραγματικὰ συγκλονίζει στὸ ἄρθρο τοῦ Fatih Turkmenoglu, στὴν τουρκικὴ ἐφημερίδα Hurriyet, εἶναι ὅτι ἐξιστορεῖ στοὺς ἀναγνῶστες του τὸ μεγάλο θαῦμα τοῦ Ταξιάρχη καὶ τῆς ἁγίας εἰκόνας του, ποὺ ἔγινε τὸ 1963 στὴν Κύπρο, τὴν περίοδο ποὺ εἶχαν ξεσπάσει αἱματηρὰ  ἐπεισόδια μεταξύ των δυὸ κοινοτήτων τῆς νήσου, προάγγελος τῆς τουρκικῆς εἰσβολῆς μετὰ ἀπὸ ἕντεκα χρόνια.  

Ευαγγελικό Ανάγνωσμα Κυριακής Δ' Νηστειών




Ναι, δώρο της πίστεως και η ηρεμία της συνειδήσεως που συνδυάζεται με μια βαθιά εσωτερική χαρά.
 

Μια χαρά που ουδεμία σχέση έχει με την χαρά του κόσμου, που εάν θέλουμε να κυριολεκτούμε, θα έπρεπε να παύσουμε να μολύνουμε το περιεχόμενο του όρου και αντί χαρά να ονομάζεται “αρά”. Κατάρα είναι φίλοι μου, άγχος, αγωνία και μαύρη απελπισία η χαρά του μακράν του Θεού κόσμου και όχι γνήσια και αγνή χαρά και ευτυχία. Και τούτο διότι απουσιάζει και εδώ η Βάσις της πίστεως. Ας μη ξεγελιούνται λοιπόν οι νέοι μας από την απατηλότητα της στιλπνής επιφανείας. Ας μην μένουν οι άνθρωποι στην κρούστα, λίγα μόλις χιλιοστά πιο κάτω αγγίζει κανείς τους πάγους της θλίψεως και έρχεται αντιμέτωπος με την απαίσια μορφή της απιστίας και διασταυρώνεται με τη δύσμορφη και κακόγουστη ολιγοπιστία. Και πώς μπορεί να συμβαίνει διαφορετικά, αφού, ειρήνη συνειδήσεως και καρδιακή ευτυχία, μακρυά από τον Θεό, όσο κι αν ψάξει κανείς, είναι αδύνατον ν' ανακαλύψει.

Αρχιμ. Ιωήλ  Κωνστάνταρος
Mail: ioil.konitsa@gmail.com
Κόνιτσα

30/3/14

Εισήγηση του κ. Στ. Μποζοβίτη με θέμα: « Η Παιδεία μπροστά στην πρόκληση του νεοταξικού ολοκληρωτισμού»

Η εισήγηση του κ. Σταύρου Μποζοβίτη Θεολόγου, μέλους της Ιεραποστολικής Αδελφότητος «Ο Σωτήρ», με θέμα : « Η Παιδεία μπροστά στην πρόκληση του νεοταξικού ολοκληρωτισμού», που πραγματοποιήθηκε στην πολύ επιτυχημένη Ημερίδα που διοργάνωσαν η Πανελλήνιος Ένωσις Θεολόγων και ο Δήμος Πεντέλης με τη συνεργασία της Εστίας Πατερικών Μελετών και του Επιστημονικού και Πολιτιστικού Συλλόγου Βορείων Προαστίων την 12ην Οκτωβρίου 2013 στην Αίθουσα του Πολιτιστικού Κέντρου Μελισσίων (Οδός 17 Νοέμβρη 15, και Αγίου Γεωργίου) του Δήμου Πεντέλης.
 
Το γενικό θέμα της Ημερίδας ήταν: Τα Αναλυτικά Προγράμματα Σπουδών (Πιλοτικά κ.α.), και τα εν χρήσει Σχολικά Βιβλία Θεωρητικής Κατευθύνσεως (Θρησκευτικών, Φιλολογικών Μαθημάτων και Ιστορίας) Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης.


29/3/14

Κατά Μάρκον (θ΄ 17-31) - Δ' Κυριακή των Νηστειών


Εν ταῖς ημέραις ἐκεῖναις, ἄνθρωπός τις ἐκ τοῦ ὄχλου εἶπεν τῷ Ιησοῦ· διδάσκαλε, ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. Καὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ρήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν.

Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι; ἕως πότε ἀνέξομαι ὑμῶν; φέρετε αὐτὸν πρός με. καὶ ἤνεγκαν αὐτὸν πρὸς αὐτόν. Καὶ ἰδὼν αὐτὸν εὐθέως τὸ πνεῦμα ἐσπάραξεν αὐτόν, καὶ πεσὼν ἐπὶ τῆς γῆς ἐκυλίετο ἀφρίζων. Καὶ ἐπηρώτησε τὸν πατέρα αὐτοῦ· πόσος χρόνος ἐστὶν ὡς τοῦτο γέγονεν αὐτῷ; ὁ δὲ εἶπε· παιδιόθεν. Καὶ πολλάκις αὐτὸν καὶ εἰς πῦρ ἔβαλε καὶ εἰς ὕδατα, ἵνα ἀπολέσῃ αὐτόν· ἀλλ᾿ εἴ τι δύνασαι, βοήθησον ἡμῖν σπλαγχνισθεὶς ἐφ᾿ ἡμᾶς.

Ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῷ τὸ εἰ δύνασαι πιστεῦσαι, πάντα δυνατὰ τῷ πιστεύοντι. Καὶ εὐθέως κράξας ὁ πατὴρ τοῦ παιδίου μετὰ δακρύων ἔλεγε· πιστεύω, κύριε· βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ.

Ἰδὼν δὲ ὁ Ἰησοῦς ὅτι ἐπισυντρέχει ὄχλος, ἐπετίμησε τῷ πνεύματι τῷ ἀκαθάρτῳ λέγων αὐτῷ· τὸ πνεῦμα τὸ ἄλαλον καὶ κωφόν, ἐγώ σοι ἐπιτάσσω, ἔξελθε ἐξ αὐτοῦ καὶ μηκέτι εἰσέλθῃς εἰς αὐτόν. Καὶ κράξαν καὶ πολλὰ σπαράξαν αὐτὸν ἐξῆλθε, καὶ ἐγένετο ὡσεὶ νεκρός, ὥστε πολλοὺς λέγειν ὅτι ἀπέθανεν. Ὁ δὲ Ἰησοῦς κρατήσας αὐτὸν τῆς χειρὸς ἤγειρεν αὐτόν, καὶ ἀνέστη.

Καὶ εἰσελθόντα αὐτὸν εἰς οἶκον οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἐπηρώτων αὐτὸν κατ᾿ ἰδίαν, ὅτι ἡμεῖς οὐκ ἠδυνήθημεν ἐκβαλεῖν αὐτό. Καὶ εἶπεν αὐτοῖς· τοῦτο τὸ γένος ἐν οὐδενὶ δύναται ἐξελθεῖν εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ. Καὶ ἐκεῖθεν ἐξελθόντες παρεπορεύοντο διὰ τῆς Γαλιλαίας, καὶ οὐκ ἤθελεν ἵνα τις γνῷ· ἐδίδασκε γὰρ τοὺς μαθητὰς αὐτοῦ καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς ὅτι ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου παραδίδοται εἰς χεῖρας ἀνθρώπων, καὶ ἀποκτενοῦσιν αὐτόν, καὶ ἀποκτανθεὶς τῇ τρίτῃ ἡμέρᾳ ἀναστήσεται.

 
Απόδοση στη νεοελληνική:

Τις ημέρες ἐκείνες, κάποιος ἀπὸ τὸ πλῆθος εἶπε στον Ἰησοῦ «Διδάσκαλε σοῦ ἔφερα τὸν υἱόν μου, ποὺ ἔχει πνεῦμα ἄλαλον. Ὅταν τὸν πιάσῃ, τὸν ρίχνει κάτω καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τὰ δόντια καὶ γίνεται ξερός. Καὶ εἶπα εἰς τοὺς μαθητάς σου νὰ τὸ βγάλουν ἀλλὰ δὲν μπόρεσαν».

Αὐτὸς δὲ ἀπεκρίθη, «Ὦ γενεὰ ἄπιστη, ἕως πότε θὰ εἶμαι μαζί σας, ῎εως πότε θὰ σᾶς ἀνέχομαι; Φέρετέ τον σ’ ἐμέ». Καὶ τοῦ τὸν ἔφεραν. Καὶ μόλις τὸ πνεῦμα τὸν εἶδε, ἀμέσως τὸν συνετάραξε καὶ ἔπεσε εἰς τὴν γῆν καὶ ἐκυλιότανε καὶ ἄφριζε. Καὶ ἐρώτησε τὸν πατέρα του, «Πόσος καιρὸς εἶναι ἀπὸ τότε ποὺ συνέβη αὐτό;». Αὐτὸς δὲ εἶπε, «Ἀπὸ παιδικῆς ἡλικίας. Πολλὲς φορὲς καὶ στὴν φωτιὰ τὸν ἔρριξε καὶ στὰ νερά, διὰ νὰ τὸν ἐξολοθρεύσῃ. Ἀλλ’ ἂν μπορῇς νὰ κάνῃς τίποτε βοήθησέ μας, σπλαγχνίσου μας».

Ὁ δὲ Ἰησοῦς τοῦ εἶπε, «Ἐὰν μπορῇς νὰ πιστέψῃς ὅλα εἶναι δυνατὰ εἰς ἐκεῖνον ποὺ πιστεύει». Τότε φώναξε ἀμέσως ὁ πατέρας τοῦ παιδιοῦ καὶ μὲ δάκρυα εἶπε, «Πιστεύω, Κύριε, βοήθησε τὴν ἀπιστίαν μου».

Ὅταν δὲ ὁ Ἰησοῦς εἶδε ὅτι μαζεύεται κόσμος, ἐπέπληξε τὸ πνεῦμα τὸ ἀκάθαρτον καὶ τοῦ εἶπε, «Τὸ ἄλαλον καὶ κωφὸν πνεῦμα, ἐγὼ σὲ διατάσσω, ἔβγα ἀπὸ αὐτὸν καὶ νὰ μὴ μπῇς ποτὲ πλέον μέσα του». Αὐτὸ, ἀφοῦ ἐφώναξε καὶ τὸν ἐσπάραξε δυνατά, ἐβγῆκε, τὸ δὲ παιδὶ ἔγινε σὰν νεκρός, ὥστε πολλοὶ νὰ λέγουν ὅτι πέθανε. Ἀλλ’ ὁ Ἰησοῦς τὸν ἔπιασε ἀπὸ τὸ χέρι, τὸν ἐσήκωσε καὶ ἐστάθηκε ὄρθιος.

Καὶ ὅταν ὁ Ἰησοῦς ἐμπῆκε εἰς τὸ σπίτι, τὸν ἐρώτησαν οἱ μαθηταί του ἰδιαιτέρως, «Γιατὶ ἐμεῖς δὲν μπορέσαμε νὰ το βγάλωμε;». Καὶ αὐτὸς τοὺς εἶπε, «Τὸ γένος αὐτὸ δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ βγῇ μὲ κανένα ἄλλο μέσον παρὰ μὲ προσευχὴ καὶ νηστείαν». Καὶ ὅταν ἔφυγαν ἀπὸ ἐκεῖ, ἐπερνοῦσαν διὰ τῆς Γαλιλαίας καὶ ὁ Ἰησοῦς δὲν ἤθελε νὰ μάθῃ κανεὶς τίποτε, διότι ἐδίδασκε τοὺς μαθητάς του καὶ τοὺς ἔλεγε ὅτι ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θὰ παραδοθῇ εἰς τὰ χέρια ἀνθρώπων καὶ θὰ τὸν θανατώσουν καὶ ἀφοῦ θανατωθῇ, τὴν τρίτην ἡμέραν θὰ ἀναστηθῇ.

ΠΑΤΡΟ-ΚΟΣΜΑΣ Ο ΕΘΝΑΠΟΣΤΟΛΟΣ - ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΣΤΙΑ ΠΑΤΡΩΝ - 25.3.1986 - VIDEO


https://vimeo.com/90298929

Πατήστε πάνω στη φωτογραφία για να δείτε το θεατρικό έργο ΠΑΤΡΟ-ΚΟΣΜΑΣ Ο ΕΘΝΑΠΟΣΤΟΛΟΣ που παρουσιάστηκε στη Χριστ. Εστία Πατρών 
την 25η Μαρτίου 1986.

Θερμές ευχαριστίες στον Γ.Δ. Μαρκάκη που το ανέβασε.


28/3/14

Ετήσιο μνημόσυνο Μιχαήλ Βλάχου



Το Σάββατο 29 Μαρτίου 2014 
θα τελεσθεί Θ. Λειτουργία
στον Ι. Ναό του Αγ. Ιωάννου του Χρυσοστόμου 
(εντός της Χριστ. Εστίας Πατρών).

Μετά το πέρας της Θ. Λειτουργίας θα τελεσθεί 
το ετήσιο μνημόσυνο του αειμνήστου
Μιχαήλ Βλάχου.

Έναρξη όρθρου: 7.00 π.μ.

27/3/14

Απάντηση σε ανιστόρητες απόψεις για την Εκκλησία και το 1821


Χωρίς τον ορθόδοξο κλήρο δεν θα πετύχαινε η μεγάλη εθνική εξόρμηση του 1821. Ορισμένοι προπαγανδιστές ξεπερασμένων ιδεολογιών αρνούνται τον ρόλο της Ορθοδόξου Εκκλησίας, όπως φάνηκε και από δημοσιεύματα και τηλεοπτικές εκπομπές των τελευταίων ημερών. Αποδεικνύονται ανιστόρητοι και εμπαθείς.

Ο Γάλλος Πρόξενος Πουκεβίλ, ο οποίος έζησε τα γεγονότα της Ελληνικής Επαναστάσεως, γράφει ότι 100 Πατριάρχες και Επίσκοποι θανατώθηκαν κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας και του Αγώνος. 80 κινήματα έκαναν οι Έλληνες πριν από το 1821 και στα περισσότερα πρωτοστατούσαν Επίσκοποι. Θυμίζω ότι από το 1680 έως το 1700 η Ανατολική Στερεά ήταν ελεύθερη μετά από την εξέγερση δύο Επισκόπων, του Θηβών Ιεροθέου και του Σαλώνων Φιλοθέου.

Το 1821 βάφεται με το αίμα του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε΄ και του Πατριάρχη Κυρίλλου Στ΄, του από Ανδριανουπόλεως. Εκτός από τον Επίσκοπο της Πάτρας Γερμανό που ευλόγησε το λάβαρο στην Αγία Λαύρα (17 Μαρτίου 1821) και στην Πάτρα (25 Μαρτίου 1821), ο Σαλώνων Ησαΐας κηρύσσει την Επανάσταση στη Φωκίδα και θυσιάζεται στην Αλαμάνα. Στην Πάτμο έρχεται γι’ αυτόν τον σκοπό ο Πάτμιος Πατριάρχης Αλεξανδρείας Θεόφιλος Παγκώστας και υψώνει και αυτός λάβαρο επαναστατικό. Από τότε δεν ξαναγύρισε στον θρόνο του.

Οι περισσότεροι Επίσκοποι της Πελοποννήσου κλείσθηκαν στη φυλακή του πασά της Τριπολιτσάς από τις αρχές Μαρτίου 1821 και μόνον τρεις βρέθηκαν ζωντανοί όταν μπήκαν οι Έλληνες μετά από 6,5 μήνες. Αυτή τη θυσία των κληρικών ας μην την λησμονούμε.

Στην Κύπρο ο Αρχιεπίσκοπος Κυπριανός είχε μυηθεί στη Φιλική Εταιρία. Οι Τούρκοι το πληροφορήθηκαν και στις 9 Ιουλίου 1821 έγινε η μεγάλη σφαγή στη Λευκωσία. Θανατώθηκε ο Κυπριανός και όλοι οι Επίσκοποι και οι Αρχιμανδρίτες του νησιού μαζί με τους προκρίτους.

Πολλοί άλλοι Επίσκοποι έπαιξαν σημαντικό ρόλο στον Αγώνα όπως ο Έλους Άνθιμος, ο Βρεσθένης Θεοδώρητος, ο Ανδρούσης Ιωσήφ, ο Ταλαντίου Νεόφυτος. Και στη μεγαλειώδη Έξοδο του Μεσολογγίου ο Επίσκοπος Ρωγών Ιωσήφ, βοηθός του Μητροπολίτη Άρτης Πορφυρίου, θυσιάζεται ανατινάζοντας τον Ανεμόμυλο.

"Η δυστυχία να είσαι Έλληνας" - απάντηση σε άρθρο του Ν. Δήμου


του Μελέτη Η. Μελετόπουλου

Διάβασα με πραγματική θλίψη ένα άρθρο του κ. Νίκου Δήμου σε πολιτική ιστοσελίδα, με τίτλο "Πότε θα διδαχθούν τα παιδιά την αλήθεια για το 21;" Το άρθρο επιχειρεί να απαξιώσει την μεγάλη Επανάσταση, στην οποία ο κ. Δήμου οφείλει το γεγονός ότι είναι ελεύθερος άνθρωπος
και όχι δούλος σε ένα ανελεύθερο κράτος. Στο γεμάτο μίσος κείμενό του, παραθέτει εκφράσεις του τύπου: "Η επανάσταση ξεκίνησε όχι από τους ηρωικούς αρματολούς και κλέφτες (αντίθετα αυτοί και μέσα στον Αγώνα πολεμούσαν σαν μισθοφόροι για αμοιβή και λάφυρα)....",  "Το Πατριαρχείο το αφόρισε.  Οι Πρόκριτοι και οι Ιεράρχες το χλεύασαν. Ο Καποδίστριας του γύρισε τις πλάτες. Ο Κοραής μας το μυκτήρισε", "Η Εκκλησία όχι μόνο δεν πρωτοστάτησε στον Αγώνα αλλά τον πολέμησε με κάθε τρόπο.", "Φυσικά κανείς δεν ήταν στην Αγία Λαύρα στις 25 Μαρτίου και ο Παλαιών Πατρών Γερμανός όχι μόνο δεν σήκωσε το λάβαρο (που φτιάχτηκε μετά από 50 χρόνια) αλλά έβριζε τον επαναστάτη Παπαφλέσσα ως 'εξωλέστατον", "Η επανάσταση του 21 απέτυχε ολοκληρωτικά", "Στην Επανάσταση έγιναν πράξεις θηριωδίας εκ μέρους των Ελλήνων. Στην κατάληψη της Τριπολιτσάς σφάχτηκαν πάνω από 30.000 άμαχοι - ανάμεσά τους πολλοί Εβραίοι που ήταν αμέτοχοι στον αγώνα. Λόγος: το πλιάτσικο..... (Αντίθετα οι Τουρκαλβανοί υπερασπιστές της πόλης έφυγαν αλώβητοι μετά από συμφωνία. Που σημαίνει ότι ο Κολοκοτρώνης είχε τον έλεγχο του στρατού του και άρα επέτρεψε τη εθνοκάθαρση)." Κλπ. κλπ.
 

Οι ισχυρισμοί του συγγραφέα του άρθρου δεν έχουν παραχθεί από μελέτη των πηγών αλλά από στερεότυπα, ιδεοληψίες και πολλή-πολλή εμπάθεια. Σταχυολογώντας: το δήθεν ζήτημα της Αγίας Λαύρας  έχει ήδη λυθεί από  την (καθόλου εθνικιστική εφημερίδα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, φαντάζομαι ότι ο κ.Δήμου θα συμφωνεί σε αυτό), με την δημοσίευση αδιάσειστου ντοκουμέντου στο φύλλο της 18 Μαρτίου, την προηγούμενη εβδομάδα, που αποδεικνύει ότι το γεγονός της Αγίας Λαύρας υπήρξε πράγματι όπως μεταφέρεται ακριβώς από την ιστορική μνήμη, αν και τρεις μέρες νωρίτερα από την επέτειο. Αποκλείεται ο κ. Δήμου, με διδακτορικό στην Φιλοσοφία από Γερμανικό πανεπιστήμιο, να μην αναθεώρησε κατόπιν τούτου το στερεότυπό του ότι "δεν υπήρξε Αγία Λαύρα" από ένα τόσο ισχυρό ντοκουμέντο, που αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.
    

Ὄχι στὴν ἵδρυση Τμήματος Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν στὴ Θεολογικὴ Θεσσαλονίκης!


Ἐπροτάθη ἐπισήμως τελευταῖα νὰ ἱδρυθεῖ στὴ Θεολογικὴ Σχολὴ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Τμῆμα Ἰσλαμικῶν Σπουδῶν.
 

Ἡ Ἱερὰ Μητρόπολη Θεσσαλονίκης στὴν τακτικὴ μηνιαία Σύναξη τῶν ἐφημερίων της τῆς 28ης Ἰανουαρίου 2014 ἀσχολήθηκε ἐπισταμένως μὲ τὸ θέμα αὐτὸ μὲ τὴν παρουσία 115 ἐφημερίων καὶ τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Ἀνθίμου καὶ ἔπειτα ἀπὸ διεξ­οδικὴ συζήτηση συνετάγη ἕνα δυναμικὸ ἀξιόλογο ψήφισμα, ἀπὸ τὸ ὁποῖο παραθέτουμε μερικὰ ἀποσπάσματα:
 

«1. ΑΠΟΡΡΙΠΤΟΥΜΕ ἄμεσα, ἀ­πό­­λυτα καὶ κατηγορηματικὰ τὴν ἰ­­­δέα καὶ τὴν προσπάθεια ποὺ καταβάλλεται γιὰ νὰ ἱδρυθῇ τμῆμα ἢ κατεύθυνση ἰσλαμικῶν σπουδῶν στὸ Τμῆμα Θεολογίας τῆς ­Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. ­Φρίττουν ὅσοι Θεσ­­σαλονικεῖς ἄκουσαν μιὰ ­τέτοια πρό­­­θεση...
 

3. ΔΙΑΚΗΡΥΣΣΟΥΜΕ ὅτι οἱ συνέπειες ἀπὸ τὴν παρουσία τοῦ Ἰσλὰμ σὲ εὐρωπαϊκὲς χῶρες καὶ σὲ χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἔχει δημιουργήσει παντοῦ προβλήματα συγκρούσεων καὶ ἀναμετρήσεων καὶ καταστροφῶν ποὺ καθημερινῶς δημοσιεύονται στὰ ΜΜΕ καὶ στὸν Τύπο, καὶ 

ΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ὅτι δὲν ἔχουμε καμμία ἀντιδικία ἢ ἐχθρότητα μὲ τὴν θρησκεία τοῦ Ἰσλάμ, ἀλλʼ ὄχι καὶ νὰ εἰσαγάγουν κάποιοι στὰ δώματα τῆς Χριστιανικῆς Ὀρθοδοξίας τὸ περιεχόμενο τῆς θρησκείας τοῦ Ἰσλάμ.
 

4. ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΟΥΜΕ στοὺς παράγοντες τοῦ τόπου μας ὅτι οἱ ἁρμόδιοι τοῦ Ἰσλὰμ στὴν Κωνσταντινούπολη ἐπὶ σαράντα χρόνια ἐμπαίζουν τὸ Πατριαρχεῖο μας καὶ τοὺς ἐναπομείναντες Χριστιανοὺς γιὰ νὰ δοθῇ ἄδεια ἐπαναλειτουργίας τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ἐνῶ μερικοὶ ἐδῶ θέλουν νὰ ἀνοίξουν κερκόπορτες γιὰ νὰ ἐγκατασταθῇ τὸ Ἰσλὰμ στὸ ἱστορικὸ Ἀριστοτέλειο Πανεπιστήμιο καὶ στὴ Χριστιανικὴ Θεσσαλονίκη τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ...».
 

Πρέπει νὰ ντρέπονται ὅσοι ­δέχθηκαν ἔστω, ἀπὸ ἄγνωστα κέντρα, αὐτὴ τὴν εἰσήγηση γιὰ τὴ Θεσσαλονίκη μας, τὴν πρωτεύουσα τοῦ ἑλληνικοῦ βορρᾶ, τὸν ὁποῖο ἐπὶ 500 χρόνια καταπίεζε τὸ Ἰσλὰμ καὶ ρουφοῦσε τὸ αἷμα του. Οἱ πρόγονοί μας ἔχυσαν τὸ αἷμα τους γιὰ νὰ πετάξουν τὸν κλοιὸ τοῦ Ἰσλάμ, καὶ κάποιοι ἄρχοντές μας σήμερα καλωσορίζουν τὸ Ἰσλάμ;

Περ. Ο ΣΩΤΗΡ

Το Μεγάλο απόδειπνο


Την Πέμπτη 27-03-2014 και ώρα 7.30 μμ. 
ο πανοσ.Αρχιμανδρίτης π. Χριστοφόρος Μυτιλήνης
θα τελέσει την ακολουθία του Μεγάλου Αποδείπνου
στην κατακόμβη της Χριστιανικής Εστίας 
για τις φοιτήτριες της ΧΦΔ!
 

Χέρια ανοικτά




Όποιος δεν έχει το χέρι του ανοιχτό, 
έχει πάντοτε την καρδιά του κλεισμένη... 


26/3/14

Περί παρελάσεων


Είναι γνωστή από χρόνια η προσπάθεια κάποιων δήθεν προοδευτικών δυνάμεων να υποβαθμίσουν το νόημα των εθνικών εορτών και επετείων. Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες οι παρελάσεις γίνονται στόχος τέτοιων δηλώσεων. Έτσι και φέτος, η  γνωστή κα Ρεπούση (ιστορικός) μίλησε για κατάργησή τους, με το αιτιολογικό ότι αυτές «είναι κατάλοιπα της δικτατορίας του Μεταξά».


Κοιτάξτε, αγαπητοί φίλοι, το απόκομμα της εφημερίδας «Εμπρός» του 1900 που καταρρίπτει τον παραπάνω ισχυρισμό. Η εφημερίδα γράφει στην πρώτη σελίδα «ο πανηγυρικός εορτασμός της εθνικής εορτής,  η ενθουσιώδης παρέλασις των μαθητών των σχολείων, ο πανηγυρικός λόγος του πρυτάνεως Σπυρίδωνος Λάμπρου». Η εφημερίδα γράφει επίσης ότι οι μαθητές κατά τετράδες παρήλασαν στους δρόμους της Αθήνας σκορπώντας τον ενθουσιασμό στους συγκεντρωμένους που τους παρακολουθούσαν.

Οι  σχολικές παρελάσεις καθιερώθηκαν για πρώτη φορά το 1837 όταν έγινε υποχρεωτική η γυμναστική στα σχολεία. Υποχρεωτικές έγιναν από τον Χαρίλαο Τρικούπη και τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη, τόσο για τους φοιτητές όσο και για τους μαθητές, που άδοντες μετέβαιναν εν παρατάξει με τους καθηγητές τους και στεφάνωναν τους ανδριάντες των ηρώων του Έθνους.


Ο Ελευθέριος Βενιζέλος καθιερώνει τις μαθητικές λαμπαδηδρομίες τις νυχτερινές ώρες με τους μαθητές και φοιτητές να ψάλλουν θούρια στους δρόμους των πόλεων και των χωριών. Οι παρελάσεις είχαν το νόημα «της απόδοσης  τιμής στους νεκρούς ήρωες της πατρίδος, με παρέλαση ενώπιον της σημαίας του Έθνους και των εκπροσώπων της Πολιτείας».

Η εφημερίδα αναφέρει ότι τραγουδούσαν τότε τον Ύμνο της Ελλάδος: «Όσο ζεί ο κόσμος όλος, άλλο τόσο θε να ζει, τόνομα σου ώ Ελλάς μου, και η Δόξα σου μαζί». Και το άλλο: «Σκέπασε μάνα σκέπασε, γαλανομάτα κόρη, καθώς εσκέπασες κι εμάς και τ’ άλλα τα παιδιά σου…»
 

Και ενώπιον του υπουργού Παιδείας  Σιμόπουλου και «υπο τας οδηγίας του ακάματου Ευταξίου παραστάθηκε το απολαυστικότερων και συγκινητικότερων θεαμάτων, των περί τας επτά χιλιάδας Ελληνοπαίδων, παρελαύνοντες, μέλποντες πατριωτικάς ωδάς και περιπατούντες εν αρρενωπώ βαδίσματι δια των κεντρικοτέρων οδών των Αθηνών…»
 

Ισως η κ. Ρεπούση να θέλει… «επιστημονική απόδειξη των παρελάσεων»…  και να μην αρκείται σ’ αυτήν την απόδειξη… Εμείς επιμένουμε:  Παρέλαση έκαναν και όχι περίπατο… Από τότε έκαναν παρελάσεις και όχι από το 1936 επι Μεταξά…
 

Τότε, το 1898, παρήλαυναν και συντεχνίες, όπως των  Οικοδόμων, των  υποδηματοποιών, των παπλωματάδων, των  ραπτών, των τραπεζοκόμων,  των τυπογράφων κ.ά. Μάλιστα αναφέρεται και ένα επεισόδιο μεταξύ ραπτάδων και παπλωματάδων για το ποιος εκ των δύο, θα προηγηθεί στην παρέλαση…
 

Οι πληροφορίες από άρθρο του κ. Τάσου Κ. Κοντογιαννίδη στο infognomonpolitics

Η γιορτή για την 25η Μαρτίου

Πλήθος κόσμου παρακολούθησε και τις δύο παραστάσεις του θεατρικού έργου "ΠΑΤΡΟ-ΚΟΣΜΑΣ Ο ΕΘΝΑΠΟΣΤΟΛΟΣ" που ανέβασε η θεατρική ομάδα της Χριστιανικής Εστίας Πατρών ανήμερα της εορτής της 25ης Μαρτίου. Την κάθε εκδήλωση πλαισίωσαν τα επίκαιρα τραγούδια της χορωδίας των φοιτητριών της Χ.Φ.Δ. Πατρών ενώ το πρόγραμμα έκλεισε με παραδοσιακούς χορούς.

Στην πρώτη εκδήλωση παρέστη και ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ, ο οποίος από του βήματος συνεχάρη τους νέους και τις νέες που παρουσίασαν τη γιορτή, επήνεσε τη Χριστιανική Εστία που συνεχίζει να διοργανώνει εθνικές εορτές και τόνισε ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε για την πορεία του βασανισμένου τόπου μας όταν υπάρχουν τέτοια παιδιά που εμφορούνται από ιδανικά, πίστη και αξίες.

Επιπλέον ζήτησε από όλους να κατανοήσουν το σύνθημα του πατρο-Κοσμά "Ψυχή και Χριστός σας χρειάζεται...".

Στη δεύτερη παράσταση το κλείσιμο έκανε ο παν. αρχ. π. Χριστοφόρος Μυτιλήνης, ο οποίος αναφέρθηκε σε αυτά που θα έλεγε σήμερα ο Αγ. Κοσμάς ο Αιτωλός εάν ζούσε ανάμεσά μας και έβλεπε τη στάση μας απέναντι σε μια σειρά θεμάτων όπως η αργία της Κυριακής, η καταστροφή της γλώσσας μας, η αδιαφορία για ελεημοσύνη κ.α.

Την εισαγωγή στην εορτή είχε ο θεολόγος κ. Δημ. Κεχαγιάς, τη σκηνοθεσία επιμελήθηκε ο κ. Νικόλαος Χαλκιόπουλος και τη διεύθυνση της χορωδίας είχε η κ. Ρεγγίνα Αραβαντινού.

Παρέστησαν ο πρωτοσύγκελος της Ι. Μητροπόλεως π. Αρτέμιος Αργυρόπουλος, ο αντιδήμαρχος κ. Χαρ. Στανίτσας, ο νομαρχ. σύμβουλος κ. Αριστ. Μπουχάγιερ.

Και του χρόνου! 






«Το '21 που αγνοούμε»




Στο πλαίσιο των τακτικών διαλέξεων που διοργανώνονται από την Διακίδειο Σχολή Λαού Πατρών, 

την Τετάρτη 26 Μαρτίου 2014 και ώρα 7 μ.μ. 

στην αίθουσα τής Σχολής (Κανάρη 58), 
θα ομιλήσει ο Ομότιμος Καθηγητής τού Πανεπιστημίου Αθηνών 
πρωτοπρ. π. Γεώργιος Μεταλληνός, 

με θέμα:

«Το '21 που αγνοούμε».



25/3/14

Η περσινή παράσταση "Στρατηγός Μακρυγιάννης" σε dvd


Κυκλοφόρησε από τη ΓΕΧΑ σε dvd η θεατρική παράσταση "Στρατηγός Μακρυγιάννης" που είχε παρουσιαστεί στη Χριστιανική Εστία Πατρών το Μάρτιο του 2013.

Μπορείτε να αναζητήστε το dvd στη Χριστ. Εστία Πατρών ή να στείλετε email στη διεύθυνση gexapatrwn@yahoo.gr και να το προμηθευτείτε αντικαταβολή. 

Τιμάται στη συμβολική τιμή των 5 €.


Πότε και πού γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25η Μαρτίου...



Έχουν περάσει 176 χρόνια από τότε που γιορτάστηκε με διάταγμα για πρώτη φορά επίσημα η 25η Μαρτίου  για την επανάσταση του 1821 στην τότε Μητρόπολη της Αθήνας, την Αγία Ειρήνη που βρίσκεται μεταξύ των οδών Αιόλου και Αθηνάς. Στην ίδια εκκλησία κηδεύτηκε το 1843 ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.

Το 1838 γιορτάστηκε για πρώτη φορά η 25 Μαρτίου, ως μέρα μνήμης των Ελλήνων Αγωνιστών του 1821 και από τότε ο  εορτασμός καθιερώθηκε σε όλο το πανελλήνιο.

Η καθιέρωση της εορτής της 25ης Μαρτίου οφείλεται σε δύο ανθρώπους. Ο ένας ήταν ο αγωνιστής του 1821 και τότε Δήμαρχος της Αθήνας Δημήτρη Καλλιφρονάς.

Στις 15 Μαρτίου 1838, με το διάταγμα 980, καθιερώθηκε επίσημα η 25η Μαρτίου ως παντοτινή, "εις το διηνεκές", εθνική εορτή των Ελλήνων

Ο δεύτερος ήταν ο Γεώργιος Γλαράκης, γραμματέας της Επικρατείας επί των Εκκλησιαστικών, Δημοσίας Εκπαιδεύσεως και Εσωτερικών, ο οποίος είχε προτείνει στον βασιλιά Όθωνα την έκδοση διατάγματος το οποίο θα καθόριζε την 25η Μαρτίου ως ημέρα εθνικής εορτής.

Ο εορτασμός άρχισε την παραμονή το βράδυ με 21 κανονιοβολισμούς. Και την άλλη μέρα, Παρασκευή πρωί, ανήμερα του Ευαγγελισμού, η Αθήνα ξύπνησε με 21 νέους κανονιοβολισμούς, αριθμός συμβολικός.

Το πρωί της 25ης Μαρτίου 1838  εψάλη δοξολογία στον, τότε, Μητροπολιτικό Ναό της Αγίας Ειρήνης που βρίσκεται μεταξύ των οδών Αιόλου και Αθηνάς. Στη δοξολογία παραβρέθηκε και ο Όθων ντυμένος με την παραδοσιακή φουστανέλα.

Το απόγευμα οργανώθηκε από το Δήμο χορός στην πλατεία των παλαιών Ανακτόρων στον οποίο συμμετείχαν όλοι οι νέοι της πόλης ανεξάρτητα από την κοινωνική τους τάξη και τους παρακολούθησαν πολλοί από τους Αγωνιστές του 1821. Τη νύχτα ο Δήμαρχος φωταγώγησε με λαδοφάναρα τους κεντρικούς δρόμους και την Ακρόπολη.

Λέγεται πως οι Αθηναίοι έμειναν με το στόμα ανοιχτό όταν αντίκρισαν στο Λυκαβηττό φαναράκια που τα κρατούσαν νεολαίοι της εποχής και σχημάτιζαν ένα τεράστιο φωτεινό σταυρό με τις λέξεις "Εν τούτω Νίκα".

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: ΜΙΧΑΛΗΣ ΛΑΓΑΝΗΣ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: ΙΣΜΗΝΗ ΛΕΝΤΖΟΥ


ΠΗΓΗ: NEWSIT.GR

Tα «χουέλιας» του ’21 - Σαρ. Καργάκος




(Στη μνήμη του Καπετάν Νικόλα Κωστάρα)
 

Κάθε φορά που πλησιάζει μια εθνική επέτειος τρέμω για τους... νεκρούς μας! Μην έλθουν από τα βάθη του Κά­τω Κόσμου και, βλέποντας τα χάλια του Πάνω Κόσμου μας, ζητήσουν από το Χάρο να τους πάει στα τρίσβαθα κι ακόμη πιο βαθειά. Είναι θλιβερό σε κάθε εθνική επέτειο οι ήρωες νεκροί μας να διαπιστώνουν μελαγχολικά, πόσο δεν μοι­άζουνε με μας. Εκείνοι ήσαν από άλλη «πάστα». Εμείς γί­ναμε πιο μαλακοί κι από οδοντόπαστα. Φοβόμαστε ακόμη και τη σκιά μας! Οι μόνοι που λεβεντοπερπατούν είναι οι κακοποιοί.
 

Οι πιο αδιάντροποι νοσφίζονται και το ’21. Κι ήταν φυσικό γιατί χάσαμε τα ίχνη, χάσαμε το βηματισμό που μας έφερναν ως το ’21.
 

Διάβασα πριν από καιρό κάτι εντυπωσιακό. Κοντά στην Αβάνα υπάρχει το πιο σεβάσμιο μνημείο της Κούβας: Μια σειρά από αχνάρια ποδιών πάνω στον πετρωμένο πηλό στην όχθη μιας λίμνης. Τα αχνάρια αυτά είναι γνωστά με την ονομασία «Χουέλιας ντε Ακαχουλίνκα». Χουέλιας είναι τα αχνάρια και Ακαχουλίνκα είναι το όνομα της λί­μνης. Σ’ έναν απρόσεκτο επισκέπτη κάποιος από τους γέ­ροντες της περιοχής έκανε μια παρατήρηση σοφή: «Πρό­σεχε που πατάς, γιατί τ’ αχνάρια σου μπορεί να ζήσουν περισσότερο από σένα»!
 

Δεν νομίζω ότι έχει λεχθεί τίποτε σοφώτερο για την ιστορία. Λένε πως η ιστορία είναι μια επιστήμη –και τέχνη προσθέτω εγώ– που μελετά τα αχνάρια που ζουν περισ­σότερο από μας. Τα ίχνη που μας δείχνουν από πού προ­ερχόμαστε, ώστε να ξέρουμε και προς τα πού πρέπει να πορευόμαστε. Βέβαια στην Κούβα υπάρχει και κάτι που οι εντόπιοι ονομάζουν «μάτα πόλο», δίλεκτη φράση που μπορεί να αποδοθεί με τον όρο «δεντροφονιάς». Πρόκειται για φυτά τύπου κληματσίδας που ζουν παρασιτικά, που αναρριχώνται και στα πανύψηλα «μπάνιαν», τα στραγγίζουν, τα στραγγαλίζουν και ζουν αυτά, τα παράσι­τα, ενώ τα δέντρα που τα φιλοξένησαν πεθαίνουν.
 

Με όλη αυτή την εισαγωγή θέλω να πω ότι κάποιοι στον τόπο μας εδώ και καιρό προσπαθούν να σβήσουν τα «χουέλιας» του ’21 κι έτσι να μην ισχύει στη ζωή μας το Κρητικό: «Των μπροστινών πατήματα, των πισινών γεφύ­ρια». Να μη βαδίζουμε, όπως βάδιζαν οι πρόγονοί μας, που, όπως γράφει ο Μακρυγιάννης, έκαναν τον τόπο τούτο «να ματαειπωθεί Ελλάς». Να μην ξέρουμε πού πατάμε και προς τα πού τραβάμε και απυξίδωτοι να βαδί­ζουμε απροσδιόριστα στο σκοτάδι του μέλλοντος.
 

Αυτοί οι «δεντροφονιάδες», που με κομματικές πλάτες ανέβηκαν σε θώκους ψηλούς και με κάθε λογής παρεμβο­λές ελέγχουν την επίσημη διανόηση και τα λεγόμενα «μήντια», προσπαθούν να θανατώσουν την Βασιλικήν Δρυν της Ιστορίας του ’21 και οι νέοι μας ανιστόρητοι να ακολουθούν το «μονοπάτι του τυφλού άνθρωπου», όπως λένε οι Ινδιάνοι του Μεξικού. Παρά την πολική θερμοκρα­σία που τυλίγει όσους τολμούν να μάχονται για να μην εξαλειφθεί η μνήμη του ’21, υπάρχουν ακόμη Αργοναύτες του πνεύματος. Ήρωες της αυταπαρνήσεως που μοχθούν να μην οδηγηθεί ο λαός μας στη «Χώρα των Τυφλών». Να αποτραπεί η πνευματική και εθνική μας τύφλωση.
 

Αλλ’ αυτοί δεν αρκούν και φοβάμαι ότι ματαιοπονούν. Ο λαός μας –ιδίως ο κόσμος της νεολαίας– έχει μείνει παντελώς άρριζος. Το δέντρο της παραδόσεως έχει κοπεί σύρριζα. Οι ρίζες που φθάνουν ως τις φλέβες του ’21 έχουν σπάσει. Ο λαός μας νόμισε ότι απογειώθηκε, επει­δή πήγε ψηλά σαν τον χαρταετό. Αλλά με κομμένο σπάγ­κο! Τώρα κινδυνεύει να χαθεί από το μαύρο του το χάλι στα χάη της ιστορίας του μέλλοντος. Διότι και το μέλλον έχει τη δική του ιστορία. Δυστυχώς στους καιρούς μας χάθηκαν οι Σίβυλλες και τα μαντεία των αρχαίων χρόνων που μέσω των χρησμών εξεμαίευαν από τους θεούς τα σκοτεινά νήματα της μοίρας. Και η χριστιανικότητά μας έχει αρχίσει να χάνει τα διαισθητικά της χαρακτηριστικά. Το πολύ να λειτουργεί σαν μία παρηγορητική δύναμη· όχι σαν οδοδείκτης. Δεν πιστεύουμε ειλικρινά στο δρόμο που μας δείχνει. Ασκούμε υποκρισία θρησκευτικότητας. Ο Γολγοθάς έχει πολύ ανήφορο...
 

Η δική μου γενιά που γαλουχήθηκε με πολύ ’21 απέρ­χεται. Η παλαιότερη jam transiit. Έχει ήδη απέλθει. Μες στην έρμη χώρα, ποιος μένει να κρατήσει άσβηστο τον πυρσό του ’21; Πόσοι από τους λεγόμενους σοφούς, που κατά καιρούς καλούν οι κυβερνήτες μας να τους δώσουν φως, μπορούν να αποκρυπτογραφήσουν την απόκρυφη γλώσσα της μοίρας; 

Δεν αερολογώ και ούτε μου αρέσει να παραπέμπω σε μεταφυσικού τύπου λύσεις. Ωστόσο, ακράδαντα πιστεύω ότι το μέλλον των νέων είναι κρεμα­σμένο με μία κλωστή από ουράνιο φως.
 

Κι αυτό το φως μάς το προσφέρει άπλετα η μελέτη του ’21. Ας σκύψουν οι νέοι στις πρωτογενείς πηγές. Τι είναι η δική μας κατάσταση μπρος στα ζοφερά χρόνια της σκλαβιάς; Λέγει ο Γέρος του Μοριά στα «Απομνημονεύ­ματα» που υπαγόρευσε στον Γ. Τερτσέτη:
 

«Αφού χαλιώντας η Κωνσταντινούπολις επυκνώθη ολούθε το σκοτάδι της δουλείας, συνέβη εις την ελληνικήν φυλήν, ό,τι συμβαίνει την νύχτα εις τον κόσμον, που η ώρα η πλέον σκοτεινή, η πλέον θαμπή της νυχτός είναι η ώρα που σιμώνει το φως της ημέρας».
 

Αλλά το φως του γλιτωμού δεν έρχεται μόνο του. Πρέ­πει να το ζητήσουμε και να μοχθήσουμε να το φέρουμε στην ψυχή και το πνεύμα μας. Χρειάζεται επίπονη και επί­μονη προσπάθεια για να αναστήσουμε μέσα μας το ’21. Όπως γράφω σε τελευταία μελέτη μου το ’21 έχει πολύ πληγωθεί. Πρέπει να κλείσουμε τις δικές του για να κλεί­σουν και οι δικές μας πληγές. Πληγώνοντας το παρελθόν, πληγώνουμε το παρόν και το μέλλον.
 

Σαράντος Ι. Καργάκος

24/3/14

"Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗ" - Γιορτή για την 25η Μαρτίου - 1987











Το μεγάλο κήρυγμα




Των Ὑψηλάντηδων τ’ ἀρχοντικό, στὸ Κισνόβι τῆς Ρωσίας, δεκάξη τοῦ Φλεβάρη 1821.

Γύρω στὸ τραπέζι, ἀπ’ τὰ πέντε ἀδέρφια οἱ τέσσερες, Ἀλέξανδρος, Δημήτρης, Νικόλας καὶ Γιώργης· κι ἀντικρύ τους οἱ δυὸ γραμματικοί, Λασσάνης καὶ Τυπάλδος,  γράφουν τὴν προκήρυξη. Ἡ ἀπόφαση πιὰ ἡ τρανὴ εἶναι παρμένη. Μένει νὰ δοθῆ τὸ σύνθημα τοῦ ἀγώνα καὶ στὶς καρδιὲς τῶν Ἑλλήνων τὸ σάλπισμα ν’ ἀντιλαλήση κι ἀπὸ  τὰ θεμέλια της νὰ σείση τὴν Τουρκιά.

Μέσα στὴν ἐπίσημη σιωπή, τοῦ Ἀλέξανδρου ἡ φωνὴ ἀργὴ καὶ γαλήνια χύνεται τριγύρω:

―Ναί, ἀδέρφια, λέει, ὅλα τὰ προσφέρομε θυσία πατριωτική, καὶ τὰ δυὸ ἑκατομμύρια, ποὺ ἡ Ὀθωμανικὴ Κυβέρνηση, κατὰ τὴ συνθήκη, θὰ μᾶς πληρώση τὸν ἐρχόμενο  Μάη. Δὲν μποροῦμε νὰ περιμένωμε! Ἡ ἑταιρία ἀνακαλύφτηκε! Ἂς προσφέρωμε καὶ τὰ κτήματά μας στὴ Βλαχία· ἀξίζουν ἕξη ἑκατομμύρια. Καὶ τοὺς μισθοὺς ποὺ παίρνομε  ἀπὸ τὴ Ρωσία. Ἂς δώσωμε καὶ τοὺς ἴδιους τοὺς ἑαυτούς μας στὸ βωμὸ τῆς Πατρίδας. Ἔτσι θὰ ἐκτελέσωμε τὴν παραγγελία τοῦ πατέρα μας καὶ θὰ πάρωμε ἐκδίκηση γιὰ τὰ βασανιστήρια ποὺ ὑπέφερε ὁ πάππος μας καὶ πέθανε ἀπ’ αὐτά. Ὅλα ἂς τὰ δώσωμε στὴν πατρίδα. Ἂς κινήσωμε τὸν ἱερὸ ἀγώνα. Διάβασε, Λασσάνη, τὴν προκήρυξη.




Διαβάστηκε ἡ προκήρυξη καὶ γίνηκε δεχτὴ μὲ μιὰ καρδιά.

― Εἶναι καὶ κάποια ἄλλη θυσία, εἶπε ὁ μονόχερος Ἀλέξανδρος.

Σηκώθηκε, βγῆκε ἀπὸ τὸ θάλαμο, πέρασε ἀπ’ ἄλλον καὶ μπῆκε ἴσια στῆς μητέρας του.

Τὴ βρῆκε μὲ τὸ πιὸ μικρὸ ἀδέρφι, τὸ Γρηγόρη, δεκατεσσάρων χρονῶν ἀγόρι, καθισμένο στὸ πλάϊ της.

Ἀφοῦ προσκύνησε τὰ πολυσέβαστα γεράματα τῆς μάνας, τῆς τρανῆς Ἀρχόντισσας, τῆς ἔδωσε τὸ χέρι καὶ τὴν ἔσυρε σιγὰ στὸ θἀλαμο, ποὺ βρίσκονταν τ’ ἀδέρφια του.

― Μητέρα, εἶπε, ἡ σωτηρία τῆς πατρίδας μπορεῖ ν’ἀπαιτήση καὶ τὴ θυσία τοῦ κτήματος ποὺ ἔχομε στὴν Κοζνίτσα. Μᾶς δίνει πενήντα τέσσερες χιλιάδες ρούβλια τὸ χρόνο. Χαρίζεις  αὐτὸ τὸ κτῆμα, μητέρα, στὴν Πατρίδα;
 

Ἡ Ἀρχόντισσα Ὑψηλάντισσα ἀναδάκρυσε γλυκά.

― Παιδιά μου, εἶπε, ἐγὼ χαρίζω ἐσᾶς, τὰ φίλτατά μου, καὶ θὰ λυπηθῶ τὰ δυὸ ἑκατομμύρια ρούβλια;

Μὲ τὰ τελευταῖα αὐτὰ λόγια ἦταν κι ἡ προκήρυξη τελειωμένη. Ὑπόγραψε κι ὁ γιός: Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης.
Γιάννης Βλαχογιάννης

Πηγή: Αναγνωστικό ΣΤ' 1952

Δόξα τῆς Ἑλλάδος ἡ Ἐπανάσταση τοῦ 1821




Γυρνᾶμε  πίσω, 193 χρόνια, τότε πού ἀκούστηκε τό σύνθημα τῶν ἐπαναστατημένων Ἑλλήνων: «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος». Δέν τούς εἶχαν λυγίσει τά 400 χρόνια τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς. Οὔτε τούς εἶχαν ἀποθαρρύνει τά κατά καιρούς ἀποτυχημένα κινήματα, πού οἱ συνέπειές τους ἦταν τρομακτικές: Σφαγές, ἐξανδραποδισμοί, λεηλασίες, φωτιά καί ὄλεθρος, ὅπως ἔγινε μέ τά περιβόητα «Ὀρλωφικά » τό 1770. Τώρα, οἱ Ἕλληνες, μέ γενναίους ὁπλαρχηγούς καί ψυχωμένα παλληκάρια, τό εἶχαν πάρει ἀπόφαση : Ἤ θά ζήσουν ἐλεύθεροι στήν Πατρίδα τους ἤ θά πεθάνουν.  Γιατί τό νά ἔχουν στό κεφάλι τους τόν σκληρό καί αἱμοβόρο Τοῦρκο, δέν μποροῦσαν πιά νά τό ἀντέξουν. Ἔτσι, ὅταν ἡ Ἐκκλησία μέ τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό καί ἄλλους γενναίους καί ἐμπνευσμένους Ἐπισκόπους καί Κληρικούς καί Μοναχούς, ἐκήρυξε τήν Ἐπανάσταση, ὅλοι οἱ Ἕλληνες ἔδωσαν ὁλοπρόθυμα τό «παρών». Ἡ Ἑλλάδα ἔπρεπε νά ἀναστηθῇ μέσα ἀπό τήν τέφρα της ...

Μητροπ. Δρυινουπόλεως, Πωγ. & Κονίτσης κ.κ. ΑΝΔΡΕΑΣ

23/3/14

"Ο ΕΘΝΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ" - Γιορτή για την 25η Μαρτίου - 1986

Το Μάρτιο του 1986 το πρώτο μεγάλο θεατρικό έργο που ανέβηκε στη Χριστιανική Εστία Πατρών από τους φοιτητές της Χ.Φ.Δ. ήταν το "Ο ΕΘΝΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ". Το έργο αυτό είχε ηχογραφηθεί και σε κασέτα ήχου.  

28 χρόνια μετά το έργο αυτό επιστρέφει...

Ευχαριστούμε πολύ για τις φωτογραφίες που έστειλε φίλος του ιστολογίου μας.













Περισσότεροι οι πολιτικοί από τους θρησκευτικούς γάμους το 2012




Το 2012 για πρώτη φορά στη χώρα μας οι πολιτικοί γάμοι ξεπέρασαν τους θρησκευτικούς, κατακτώντας την κορυφή στις επιλογές των νέων ζευγαριών. Συγκεκριμένα, πρόπερσι 25.730 ζευγάρια παντρεύτηκαν με πολιτικό γάμο και 23.980 με θρησκευτικό.

Την ίδια χρονιά τα σύμφωνα συμβίωσης ήταν μόλις 314, καταγράφοντας ωστόσο μια σημαντική αύξηση 69,73% από το 2011, όταν είχαν συναφθεί μόνο 185.



16.300 περισσότεροι θάνατοι από γεννήσεις το 2012 στην Ελλάδα



Ηταν το 1996 όταν για πρώτη φορά στη μεταπολεμική περίοδο, οι θάνατοι ξεπέρασαν τις γεννήσεις στη χώρα μας. Η διαφορά ήταν 22 άτομα. Σε δύο χρόνια, οι γεννήσεις υπολείπονταν των θανάτων κατά 1.774 άτομα. Το 2012, η διαφορά έφτασε τις 16.300.

Το 2012, ο δείκτης γεννητικότητας στην Ελλάδα κατρακύλησε στις εννέα γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, με τον αντίστοιχο αριθμό το 1980 να είναι 15,36. Η δραματική υποχώρηση του δείκτη είχε ξεκινήσει από τη δεκαετία του ‘90, ωστόσο η εισροή ξένων μεταναστών αναχαίτισε την τάση. Είναι χαρακτηριστικό ότι το 2012 καταγράφηκαν 84.851 γεννήσεις από Ελληνίδες (84,54%) και 15.520 από μετανάστριες (15,46%). Τα αντίστοιχα στοιχεία για το 2011 ήταν 87.426 (82,14%) από Ελληνίδες και 19.002 (17,85%) από αλλοδαπές. Σημειώνεται πως τα τελευταία χρόνια, ο γενικός δείκτης γονιμότητας των αλλοδαπών γυναικών στην Ελλάδα είναι σταθερά υψηλότερος από των Ελληνίδων.

Πάντως, παρά την «ενίσχυση» από τις μετανάστριες, η Ελλάδα παραμένει στις χαμηλότερες θέσεις της Ευρώπης σε ό,τι αφορά τις γεννήσεις. Σε χειρότερη μοίρα μόνο η Πορτογαλία και η Γερμανία με 8,5 και 8,4 αντίστοιχα γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους. Στις πρώτες θέσεις βρίσκουμε την Ιρλανδία (15,7), την Αγγλία (12,8), τη Γαλλία (12,6) και τη Σουηδία (11,9).


Περισσότερα στο σχετικό άρθρο από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΜΑΡΤΥΡΕΣ



Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ

                                              
Τήν Γ’  Κυριακή τῶν Νηστειῶν ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία ὑψώνει στό μέσον τῶν Ἱερῶν Ναῶν τόν Τίμιο Σταυρό τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ, γιά νά λαμβάνουν οἱ ἀγωνιζόμενοι Χριστιανοί δύναμη καί ἁγιασμό στόν πνευματικό τους ἀγῶνα.
 

Πράγματι, καθώς ἀτενίζομε τόν Ἐσταυρωμένο Κύριό μας, ἀναμιμνησκόμεθα τῆς μέχρι Σταυροῦ θυσίας Του «διά τήν ἡμετέραν σωτηρίαν» καί τήν λύτρωσίν μας ἐκ τοῦ θανάτου.
 

Σοφά οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας ὥρισαν στό μέσον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, νά προσκυνοῦμε τόν Τίμιο Σταυρό, ἀφοῦ ὁ πνευματικός ἀγώνας χρειάζεται δύναμη παρά Κυρίου καί ἐνίσχυση παρ’ Αὐτοῦ, ὥστε νά φτάσωμε στήν Ἀνάσταση.
 

«Κύριε ὅπλον κατά τοῦ διαβόλου τόν Σταυρόν σου ἡμῖν δέδωκας», ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἐνῷ ὁ Ἱερός Χρυσόστομος σέ ἕνα βαθειά πνευματικό κείμενό του γιά τό Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση σημειώνει: «Σταυρός δένδρον ἀειθαλές, καθ’ ἑκάστην ἡμέρα μαραίνων τόν διάβολον».
 

Μέ ὅπλο τόν Σταυρό ἐνίκησαν οἱ Ἅγιοί τῆς Ἐκκλησίας μας τίς φάλαγγες τοῦ πονηροῦ καί μέ τόν Σταυρό πορεύονται οἱ ἀθληταί ὅλων τῶν ἐποχῶν.

22/3/14

Εκοιμήθη ο π. Χριστοφόρος Μεϊντανάς


Η εξόδιος ακολουθία του Προηγουμένου 
της Ι. Μ. Γηροκομείου

Αρχ. π. Χριστοφόρου Μεϊντανά
 
θα τελεσθεί το Σάββατο 22 Μαρτίου 2014 ώρα 12.00
από το καθολικό της Ιεράς Μονής
προεξάρχοντος του Μητροπολίτου Πατρών 
κ.κ. Χρυσοστόμου.

«Πάντ΄ ανοιχτά, πάντ΄ άγρυπνα τα μάτια της ψυχής μου...»



 .....
Η Βίβλος λοιπόν μας βεβαιώνει, ότι η αμαρτία – η παρακοή από τον άνθρωπο έγινε όταν αυτός είχε δημιουργηθεί με ψυχή και σώμα. Πουθενά δεν αναφέρει ότι υπήρχαν πρώτα κάπου οι ψυχές και εκεί αμάρτησαν. Αντιθέτως, μας λέει, ότι αμέσως μόλις ο Θεός έπλασε το σώμα δημιούργησε και την ψυχή. Έτσι λοιπόν οι θεωρίες περί προϋπάρξεως των ψυχών είναι πλανεμένες, απαράδεκτες και καταδικασμένες από την Εκκλησία μας.
 

Υπάρχει επίσης η δοξασία, ότι η ψυχή του ανθρώπου δημιουργείται κατευθείαν από τον Θεό. Όσοι υποστηρίζουν την άποψη αυτή , προσπαθούν να την στηρίξουν σε κάποια ρητά της Αγίας Γραφής, όπως στον Εκκλησιαστή ΙΒ' 7 και στον Ησαΐα ΜΒ' 5, όπου εάν τα απομονώσει κανείς από το σύνολο της Γραφής, και τα αλλοιώσει, φαίνεται ότι δήθεν ο Θεός δημιούργησε για τον κάθε άνθρωπο χωριστά το πνεύμα. Αλλά αυτό είναι προφανώς λάθος, διότι αν ο Θεός δημιούργησε την κάθε ψυχή, τότε δεν εξηγείται το προπατορικό αμάρτημα, που είναι κυρίως ψυχικό, και όχι σωματικό μειονέκτημα. Τι θα ισχυριστούμε λοιπόν; Ότι ο ίδιος ο Θεός το βάζει το αμάρτημα μέσα  σε κάθε ψυχή; 

Αλλά μια τέτοια σκέψη είναι βλάσφημη, γιατί παρουσιάζει τον Θεό δημιουργό και χορηγό στη συνέχεια της προπατορικής αμαρτίας. Αλλά ο Θεός δεν κάνει αρρωστημένες και αμαρτωλές ψυχές...


Αρχιμ. Ιωήλ  Κωνστάνταρος
Mail: ioil.konitsa@gmail.com
Κόνιτσα

21/3/14

Κατά Μάρκον (η΄ 34 – θ΄ 1)


Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, προσκαλεσάμενος ὁ Ἰησοῦς τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι.

Ὅς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ; Ἢ τί δώσει ἄνθρωπος ἀντάλλαγμα τῆς ψυχῆς αὐτοῦ;

Ὅς γὰρ ἐὰν ἐπαισχυνθῇ με καὶ τοὺς ἐμοὺς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καὶ ἁμαρτωλῷ, καὶ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτὸν ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξῃ τοῦ πατρὸς αὐτοῦ μετὰ τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων.

Καὶ ἔλεγεν αὐτοῖς· ἀμὴν λέγω ὑμῖν ὅτι εἰσί τινες τῶν ὧδε ἑστηκότων, οἵτινες οὐ μὴ γεύσωνται θανάτου ἕως ἂν ἴδωσι τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ ἐληλυθυῖαν ἐν δυνάμει.


Ἀπόδοση στη νεοελληνική:

Τον καιρό ἐκείνο, ἀφοῦ ἐκάλεσε ὁ Ἰησοῦς τὸ πλῆθος μαζί μὲ τοὺς μαθητάς του τοὺς εἶπε, «Ἐὰν κανεὶς θέλῃ νὰ μὲ ἀκολουθήσῃ, ἂς ἀπαρνηθῇ τὸν ἑαυτόν του καὶ ἂς σηκώσῃ τὸν σταυρόν του καὶ ἂς μὲ ἀκολουθήσῃ.

Διότι ὅποιος θέλει νὰ σώσῃ τὴν ζωήν του, αὐτὸς θὰ τὴν χάσῃ, ἐκεῖνος δὲ ποὺ θὰ χάσῃ τὴν ζωήν του ἐξ αἰτίας ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, αὐτὸς θὰ τὴν σώσῃ.

Διότι τὶ θὰ ὠφελήσῃ τὸν ἄνθρωπον νὰ κερδίσῃ τὸν κόσμον ὅλον καὶ νὰ ζημιωθῇ τὴν ψυχήν του; Ἢ τί ἀντάλλαγμα εἶναι δυνατὸν νὰ δώσῃ ὁ ἄνθρωπος διὰ τὴν ψυχήν του;

Διότι, ὅποιος ἐντρέπεται δι’ ἐμὲ καὶ διὰ τοὺς λόγους μου εἰς τὴν γενεὰν αὐτὴν τὴν μοιχαλίδα καὶ ἁμαρτωλὴν καὶ ὁ Υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου θὰ αἰσθανθῇ ντροπὴ γι’ αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ μὲ ὅλην τὴν δόξαν τοῦ Πατέρα του μαζὶ μὲ τοὺς ἁγίους ἀγγέλους».

Καὶ τοὺς ἔλεγε «Ἀλήθεια σᾶς λέγω, ὅτι ὑπάρχουν μερικοὺ ἀπὸ αὐτοὺς, ποὺ στέκονται ἐδῶ, οἱ ὁποῖοι δὲν θὰ γευθοῦν θάνατον, ἕως ὅτου ἰδοῦν τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ νὰ ἔρχεται μὲ δύναμιν».



ΠΟΣΩΝ ΕΤΩΝ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ;


Η Παναγία μας προσφέρθηκε 3 ετών στο Ναό, από τους γονείς Της Ιωακείμ και Άννα. Εκεί έμεινε 12 έτη.

Σε ηλικία 15 ετών μνηστεύθηκε τον Ιωσήφ.

Ο Αρχάγγελος Γαβριήλ την αποκάλεσε Κεχαριτωμένη φέρνοντάς Της, το χαρμόσυνο μήνυμα: "ιδού συλλήψη εν γαστρί και τέξη υιόν, και καλέσεις το όνομα αυτού Ιησούν".

Σε ηλικία 16 ετών η Παναγία εγέννησε τον Ιησού.

33 χρόνια μετά, ήταν παρούσα στα φρικτά Πάθη και στην Σταύρωση του Υιού Της.

Έζησε μετά την Ανάληψη του Κυρίου, άλλα 10 χρόνια και σε ηλικία 59 ετών, μετέστη προς την ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής.


Πηγή: http://www.agioritikovima.gr

20/3/14

Συνέβη εις την Πόλη - ΙΑΚΩΒΟΥ ΑΝΝΑ



Χρονολογία έκδοσης: 02 2014
ISBN: 978-960-495-143-7
Εκδότης: ΑΘΩΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ


Περιγραφή

Πρόκειται για τη λογοτεχνική μεταφορά μιας αληθινής ιστορίας: Υπάρχει η γενική εντύπωση ότι η τελευταία Θεία Λειτουργία εντός της Αγίας Σοφίας τελέστηκε την Τρίτη 29 Μαϊου 1453. Στην πραγματικότητα όμως η τελευταία Θεία Λειτουργία τελέστηκε στην Αγία Σοφία στις 19 Ιανουαρίου 1919 από τον Κρητικό ιερέα παπα - Λευτέρη Νουφράκη από τις Αλώνες Ρεθύμνου.

Τον Ιανουάριο του 1919, δύο ελληνικές μεραρχίες που είχαν για αποστολή να συμμετέχουν στην εκστρατεία της Κριμαίας στάθμευαν στην Κωνσταντινούπολη που βρισκόταν υπό την «συμμαχική επικυριαρχία». Τότε ο πατήρ Λευτέρης που υπηρετούσε στη Β’ Ελληνική μεραρχία εκμυστηρεύτηκε σε κάποιους συντρόφους του το όνειρό του να τελεστεί η Θεία Λειτουργία εντός του ναού της Αγίας του Θεού Σοφίας που ήταν τότε τζαμί. Το εγχείρημα ήταν παράτολμο και έκρυβε πολύ μεγάλους κινδύνους…

Ο εορτασμός της επετείου στο πανεπιστήμιο Πατρών



Ο Πρύτανης του Πανεπιστημίου Πατρών,
Καθηγητής κ. Γεώργιος Παναγιωτάκης
σας προσκαλεί στον
Εορτασμό της Εθνικής Παλιγγενεσίας
που θα πραγματοποιηθεί
τη Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014 και ώρα 12.00 το μεσημέρι,
στην Αίθουσα Τελετών του Πανεπιστημίου.
 
Τον πανηγυρικό της ημέρας θα εκφωνήσει 
η συγγραφέας κ. Αθηνά Κακούρη,
με θέμα: «1821, Θεωρίες και Γεγονότα»
---
Θα ακολουθήσει μουσικό πρόγραμμα με την επιμέλεια
της Χορωδίας του Πανεπιστημίου Πατρών.