Την Α' Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής γιορτάζουμε την αναστήλωση των αγίων εικόνων, τη νίκη της Πίστεώς μας. Πανηγυρίζουμε τον θρίαμβο τής Ορθοδοξίας μας που νίκησε τον κόσμο και τον νικά. Εικοσιένα αιώνες αναδεικνύεται νικήτρια. Αγνή κι ανόθευτη λάμπει και φωτίζει τα πέρατα της Οικουμένης.
Αλλά για να δικαιούμαστε οι Ορθόδοξοι να πανηγυρίζουμε τη νίκη της Ορθοδοξίας, οφείλουμε να ζούμε συνειδητή χριστιανική ζωή, να κρατήσουμε καλά τη θέση μας, να μη βάλουμε νερό στο κρασί μας, να μην εκκοσμικευθούμε. Διότι η Ορθόδοξη Πίστη μας δεν είναι μόνο θεωρία, αλλά και πράξη. Δεν είναι μόνο ορθοδοξία, αλλά και ορθοπραξία. Δεν φθάνει μόνον η ορθή δόξα, η ορθή πίστη- απαιτείται και η ορθή πράξη, το ορθό βίωμα.
Γράφει ο ιερός Χρυσόστομος ότι «ούδέν όφελος βίου καθαρού, δογμάτων διεφθαρμένων- ώσπερ ούν ούδέ τούναντίον, δογμάτων ύγιών, έάν βίος διεφθαρμένος» (Εις τό κατά Ιωάννη ν ψιλία ξς', ΕΠΕ 14, 282). Καμία ωφέλεια δέν έχουμε αν ζούμε βίο καθαρό, όταν δεν πιστεύουμε σωστά, ούτε αν πιστεύουμε σωστά, και ο βίος μας είναι διεφθαρμένος. Πιστεύουμε στην «άπαξ τοις άγίοις παραδοθεΐσαν πίστιν» (Ιούδα 3)! Πρεσβεύουμε τα υγιή δόγματα! Αλλά συγχρόνως ζούμε ενάρετο βίο!
Η ορθοδοξία με την ορθοπραξία πρέπει να συμβαδίζουν. Εάν χωλαίνει το ένα από τα δύο, και το άλλο καθίσταται ανώφελο. Ρωτάει ο ιερός Χρυσόστομος: «Τι το όφελος, είπέ μοι, δένδρου εις ϋψος πολύ έκτεινομένου, και τοις φύλλοις κομώντος, όταν καρπού έρημον η; Ούτω και τόν χριστιανόν ούδέν όνίνησι τά όρθά δόγματα, έάν τής κατά τόν βίον πολιτείας άμελή» (Εις τήν Γένεσιν ομιλία ιγ', ΕΠΕ 2, 346).
Πόσο εύστοχη είναι η δογματική παρατήρηση του Χρυσορρήμονος! Αλήθεια, ποιο το όφελος, εάν ένα δένδρο είναι πανύψηλο, φουντωμένο με πολλά κλαδιά και μέ πλούσια φυλλωσιά, αλλά δεν έχει καρπούς; "Ετσι και ο χριστιανός δέν αρκεί μόνο να πιστεύει στα ορθά δόγματα- είναι άπαραίτητο και να ζει πνευματική ζωή. Εάν δεν ζει πνευματική ζωή, σε τίποτε δέν τόν ώφελούν τά όρθά δόγματα. Η ορθοδοξία χωρίς τήν ορθοπραξία καθίσταται άχρηστη. Μοιάζει σάν τό πουλί που έσπασε η μιά άπό τις δυό φτερούγες του και δεν μπορεί νά πετάξει.
Οι 'Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε ευθύνη νά φυλάξουμε ανόθευτη τήν πίστη των πατέρων μας. Πρωτίστως νά φυλάξουμε ανόθευτη τήν ορθή δόξα, την ορθή πίστη μας. Σε μιά εποχή που η ορθόδοξη 'Εκκλησία δέχεται τόσες πιέσεις από τόν Παπισμό, από τόν Οικουμενισμό, από τήν παγκοσμιοποίηση, πόσο αυξημένη πρέπει να είναι η ετοιμότητά μας να κρατήσουμε τόν ατίμητο θησαυρό τής Ορθοδοξίας μας! Νά διαφυλάξουμε «τό θρήσκευμά μας αιωνίως άμετάβλητον καί ομοειδές τω τών πατέρων ήμών», όπως διακήρυξαν οι Πατριάρχες τής Ανατολής τό 1848, απαντώντας σε πρόκληση του Πάπα Πίου του Ο".
Η 'Ορθόδοξη Πίστη μας είναι «ή ιερά παρακαταθήκη», τήν όποία ό Κύριος μάς εμπιστεύθηκε, καί έχουμε καθήκον ιερό να τη διαφυλάξουμε ανόθευτη, όπως 'Εκείνος μάς τήν παρέδωσε. Ο σοφός Παροιμιαστής σαλπίζει νά μήν αλλάζουμε τήν πίστη των πατέρων μας, ούτε νά μεταθέτουμε όρια αιώνια. «Μή μέταιρε όρια αιώνια, ά έθεντο οί πατέρες σου» (Παρ. κβ' 28). Καί ό ιερός Χρυσόστομος μάς συμβουλεύει νά μήν προσθέτουμε, ούτε νά αφαιρούμε κάτι άπό τήν 'Ορθόδοξη Πίστη μας. «Μή μειώσης- ούκ έστι σά, τά άλλότρια ένεπιστεύθης- μηδέν έλαττώσης» {Εις τήν Α' πρός Τιμόθεον ομιλία ιη, P.G. 62, 598). Έχουμε εύθύνη νά φυλάξουμε αλώβητη καί τήν ορθοπραξία μας, τήν ορθή πράξη, τό ορθό βίωμα. Δηλαδή, νά επιμελούμαστε τόν αγιασμό μας, τήν καθαρότητα του βίου, τήν ορθότητα τών ήθών. Νά προοδεύουμε στήν αρετή, νά «φερώμεθα έπί τήν τελειότητα» (Εβρ. ς' 1). Νά προσέχουμε νά μήν εκκοσμικευθούμε, αλλά νά ζούμε ενάρετο βίο.
Όπως είναι βαρύ ολίσθημα ή νόθευση τής πίστεώς μας, «κάν τό τυχόν παρακινήσωμεν», έξίσου βαρύ ολίσθημα αποτελεί καί ή δική μας εκκοσμίκευση. Όσοι κάνουν άνοίγματα καί ύποχωρήσεις σέ θέματα πίστεως, άναπόφευκτα οδηγούνται καί στή χαλάρωση τών ηθών. Αλλά καί όσοι έκκοσμικεύονται, άπομακρύνονται άπό τήν όρθή πίστη. Κι όπως προσέχουμε νά μή νοθεύσουμε τήν πίστη μας, έτσι νά προσέχουμε νά είναι ένάρετος καί ό βίος μας.
Νά νήφουμε λοιπόν καί νά γρηγορούμε, νά καθαρεύουμε «άπό παντός μολυσμού σαρκός καί πνεύματος» (Β' Κορ. ζ 1). Νά ζούμε «έν Χριστώ Ίησοϋ», γιά νά μήν μπορεί τίποτε νά μάς χωρίσει άπό τήν άγάπη του Χριστού (βλ. Ρωμ. η' 35, 39). Τότε θά δικαιούμαστε νά πανηγυρίζουμε τή νίκη τής Ορθοδοξίας. Τότε θά δίνουμε καλή μαρτυρία γιά τόν Χριστό.
Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου