Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου
Πατρῶν κ.κ. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΥ
.......
- Ἀλλά τί εἶναι ἡ Ὀρθοδοξία;
Εἶναι ἡ ὀρθή πίστη. Ἡ ὀρθή δόξα. Εἶναι ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ στόν ἄνθρωπο, τήν ὁποία παρέδωσαν οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας σέ μᾶς, ὄχι ὡς διανόημα ἤ ζωή ἀναμεμειγμένη μέ συναισθήματα ἀνθρώπινα, ἀλλά ὡς ἐμπειρία θεώσεως.
Εἶναι ἡ ἀποκάλυψη καί ἡ ὀρθή πίστη:
α) Περί τοῦ ἑνός καί μόνου ἀληθινοῦ Θεοῦ,
ὁ Ὁποῖος ἐκ τοῦ μή ὄντος ἐδημιούργησε τόν σύμπαντα κόσμο καί τόν ἄνθρωπο καί ἔφθασε μέχρι θυσίας Σταυροῦ καί κατέβη μέχρις ᾅδου ταμείων καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, γιά νά ἀνακαινίσῃ τήν σύμπασα κτίση καί νά λυτρώσῃ τόν ἄνθρωπο. Εἶναι ἡ ἀποκάλυψη περί τοῦ Οὐρανίου Πατρός, ὁ Ὁποῖος μέσα στήν Θεία Λειτουργία προσφέρεται, μελιζόμενος καί μή διαιρούμενος,ἐσθιόμενος καί μηδέποτε δαπανώμενος, ἀλλά τούς μετέχοντας ἁγιάζων.
β) Περί τῆς Ἐκκλησίας ὡς Σώματος τοῦ Χριστοῦ,
ἡ ὁποία «ἐν τοῖς Μυστηρίοις σημαίνεται» (Ἅγιος Νικόλαος Καβάσιλας). Ὅτι δηλαδή ἡ Ἐκκλησία δέν εἶναι ἕνας ἀνθρώπινος, κοσμικός ὀργανισμός, ἤ ὅπως θά τήν ἤθελαν ἤ τήν θεωροῦν κάποιοι, ἕνας ὀργανισμός κοινωνικῆς προνοίας. Ἡ Ἐκκλησία καλεῖται καί «Ναῦς» καί «Λυχνία» καί «Τράπεζα», ἐν ᾖ θύεται ὁ Ἀμνός τοῦ Θεοῦ ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας.
Ἄρα ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, εἶναι σύναξη Εὐχαριστιακή, ἀφοῦ ἡ Θεία Εὐχαριστία ἀποτελεῖ τό κέντρο τῆς ζωῆς της καί τήν οὐσιαστική καί βαθειά ἔκφρασή της. Ὁ Ἅγιος Συμεών Θεσσαλονίκης, μιλῶντας γιά τήν σύναξη τήν Εὐχαριστιακή, γιά τήν Ἐκκλησία δηλαδή, ἀναφέρει ὅτι κατ’ αὐτήν, «Θεός ἐν μέσῳ Θεῶν, θεουμένων ἐκ τοῦ κατά φύσιν ὄντος Θεοῦ» (PG. 155, 285-286).
Μέ τήν Θεία Λειτουργία, τήν Θεία Εὐχαριστία, «ἀνασαίνει ὅλη ἡ πλάση», ἔλεγε ὁ σύγχρονος Ἅγιος, Ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης.
γ) Περί τῆς ἀξίας τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου, ὡς δημιουργήματος τοῦ Θεοῦ.
Χαρακτηριστικός εἶναι ὁ λόγος, ἐπ’ αὐτοῦ, τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου: «Ἄνθρωπος ἐστί τό περισπούδαστον τοῦ Θεοῦ ζῷον... δι’ ὅν οὐρανός ἐτανύσθη, καί ἥλιος φαίνει, καί σελήνη τρέχει, καί ἀήρ ἐξεχύθη, καί πηγαί βρύουσι, καί θάλαττα ἡπλώθη, καί προφῆται ἐπέμφθησαν, καί νόμος ἐδόθη· καί τί δεῖ πάντα λέγειν; δι’ ὅν ὁ μονογενής Υἱός τοῦ Θεοῦ ἄνθρωπος ἐγένετο. Ὁ Δεσπότης μου ἐσφάγη, καί τό αἷμα αὐτοῦ ἐξέχεεν ὑπὲρ ἀνθρώπου» (PG. 48, 1029).
Ὁ ἴδιος Ἱερός Πατήρ βάζει στό στόμα τοῦ Κυρίου μας τά ἑξῆς συγκλονιστικά λόγια: «Διά σέ ἐνεπτύσθην, ἐρραπίσθην, τήν δόξαν ἐκένωσα, τόν Πατέρα εἴασα καί πρός σέ ἦλθον τόν μισοῦντα με καί ἀποστρεφόμενον καί οὐδέ ἀκοῦσαι βουλόμενον τό ὄνομά μου. Κατεδίωξα καί ἐπέδραμον, ἵνα σέ κατάσχω, ἥνωσά με καί συνῆψα ἐμαυτῷ... Φάγε με εἶπον, καί λέγω σοι, καί πίε με» (Ἁγ. Ἰω. Χρυσ. Εἰς Α’ Τιμόθ. Ὁμιλία 15).
Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, μέσα ἀπό τήν ὅλη ζωή καί τήν ἔκφρασή της, ὅπως λ.χ. μέσα ἀπό τίς Ἱερές Εἰκόνες τῶν ὁποίων τήν ἀναστήλωση ἑορτάζομε σήμερα, μεταδίδει βαθειές ἐμπειρίες στόν ἄνθρωπο. Μέσα ἀπό τήν Ὀρθόδοξη ἁγιογραφία γίνεται φανερή ἡ μεταμόρφωση τοῦ ἀνθρώπου, λάμπει τό Ἄκτιστον Φῶς πάνω στά σώματα τῶν Ἁγίων, φαίνεται ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ πρός τούς ἀνθρώπους, ἀλλά καί ἡ ἀγάπη καί κοινωνία τῶν Ἁγίων μέ τόν Θεό.
Ἀδελφοί μου, εἶναι πρωτοφανής καί πρωτόγνωρη ἡ κρίση πού μαστίζει σήμερα τήν ἀνθρωπότητα. Αὐτή ἡ κατάσταση ὀφείλεται στό ὅτι ὁ ἄνθρωπος ἔθεσε σέ δεύτερη ἤ σέ τελευταία μοῖρα τά πνευματικά καί θεῖα ἔναντι τῶν ὑλικῶν, τά ὁποῖα ἐτοποθέτησε σέ κυρίαρχη θέση. Ὅμως ἡ ἄρνηση τῶν πνευματικῶν ἀξιῶν καί ἡ ἀποστασία ἀπό τόν Θεό ἔκαναν τόν ἄνθρωπο νά παραπαίῃ χωρίς εἶδος καί κάλλος, καί δυστυχῶς νά ἀγωνίζεται καί πάλι γιά τήν ἀνάκτηση μόνο τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν καί ὄχι γιά τήν ἀποκατάσταση τῆς ἀμαυρωθείσης εἰκόνος του.
Μέ σφιγμένη τήν καρδιά βιώνομε τόν διωγμό τῶν Χριστιανῶν, δυστυχῶς καί σήμερα, στίς ἀρχαῖες κοιτίδες τοῦ Χριστιανισμοῦ, στήν Μέση Ἀνατολή καί στήν Αἴγυπτο. Οἱ διωγμοί αὐτοί ἔρχονται ὡς συνέχεια τῶν διωγμῶν τῶν προηγούμενων αἰώνων, γιά νά πληρωθῇ ὁ λόγος τοῦ Κυρίου ὅτι «ἐμίσησάν με δωρεάν» (Ἰω. ιε’, 25), καί ἀλλοῦ «ἐν τῷ κόσμῳ τούτῳ θλῖψιν ἔξετε· ἀλλά θαρσεῖτε, ἐγώ νενίκηκα τόν κόσμον» (Ἰω. ιστ’, 33).
Παρακολουθοῦμε μέ σφιγμένη τήν καρδιά τά τρομοκρατικά κτυπήματα σέ διάφορες χῶρες, σέ ὅλο τόν πλανήτη, καί προσευχόμεθα γιά τήν κρίση στήν χώρα τῆς Οὐκρανίας.
δ) Περί τῆς σωτηρίας τοῦ ἀνθρώπου,
ἡ ὁποία γίνεται μέ τήν ἕνωση καί κοινωνία του μέ τόν Ἰησοῦν Χριστό, διά τῶν Ἱερῶν Μυστηρίων τῆς Ἐκκλησίας μας. «Οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία»,εἰ μή ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν(Πράξ. δ’, 12).
«Τί μέ δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ;» (Πράξ. ιστ’, 30). Στό ἐρώτημα αὐτό πού ἐτέθη στόν Παῦλο καί τόν Σίλα ἀπό τόν δεσμοφύλακα στούς Φιλίππους, οἱ Ἀπόστολοι ἀπαντοῦν μέ ἁπλότητα, σαφήνεια καί βάθος: «Πίστευσον ἐπί τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν καί σωθήσῃ» (Πράξ. ιστ’, 31).
διαβάστε όλο το κείμενο εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου