Πολυσέβαστή μας δεσποινὶς Χρυσαφούλα,
Μὲ βαθὺ σεβασμὸ καὶ βαθιὰ εὐγνωμοσύνη, μὲ πολὺ πόνο καὶ πολλὴ συγκίνηση σταθήκαμε ἐνώπιόν σου, ἐκείνη τὴν ἱερὴ ὥρα τῆς ἐκδημίας σου στὸν Κύριόν μας «ἐν χώρα ζώντων», καθώς καί σήμερα στό 40νθήμερο μνημόσυνό σου. Μέ ὅλη τή δύναμη τῆς καρδιᾶς μας προσευχηθήκαμε γιά σένα.
Πόσο ἀγωνίστηκες ὡς συνειδητὴ Χριστιανὴ γιὰ τὴν ἀναχώρησή σου πρὸς τὰ Ἄνω! Πόσο νοσταλγοῦσες μὲ τὴν καρδιά σου τὸ ταξίδι γιὰ «τὴν ἡτοιμασμένη Βασιλεία Του». Ὅμως, ἀργοῦσε, καθυστεροῦσε καὶ ἐσὺ ἐπέμενες μὲ θαυμαστὴ ὑπομονὴ καὶ πίστη, τὸ πρὸ τοῦ τέλος μαρτύριο, διότι «Οὕτω τῷ Κυρίω ἔδοξεν». Ἀσήκωτες οἱ ἀποσκευές σου, ποὺ τίς κουβαλοῦσαν οἱ Ἄγγελοι τοῦ Θεοῦ. Τί ὑποδοχή σοῦ ἐπεφύλαξε ἐκεῖ ψηλὰ λαὸς σεσωσμένος, ποὺ ἐσὺ διακόνησες καὶ εὐεργέτησες ποικιλοτρόπως, διότι «ἠγάπησας πολύ».
Πολυσέβαστή μας δεσποινὶς Χρυσαφούλα,
Ἐξαιρετικὸ καὶ ἀσυνήθιστο τὸ ὄνομά σου: Ἡ Χρυσαφούλα μου, ἔλεγαν μὲ γεμάτο τὸ στόμα καὶ ἀνακούφιση οἱ πτωχοί σου. Ἡ κυρία Χρυσαφούλα, ἔλεγαν με ἐκτίμηση οἱ ἑκατοντάδες μαθητὲς καί οἱ γονεῖς τους, πού ἔνιωθαν τυχεροὶ στὰ δικά σου χέρια. Ἡ δεσποινὶς Χρυσαφούλα, ἦταν ἡ δική μας φράση, ὅλη σεβασμὸ καὶ θαυμασμό, εὐγνωμοσύνη, οἰκειότητα καὶ χαρὰ, πολλὴ χαρὰ δίπλα σου, στὸ Ἱεραποστολικό μας ἔργο. Ἡ μοναδικὴ Χρυσαφούλα ὅλων, «πράγμα καὶ ὄνομα» θεῖο δῶρο στή ζωή μας, στήν Ἑστία μας καί στήν πόλη μας.
Πολυσέβαστή μας δεσποινὶς Χρυσαφούλα,
Ἐξαιρετικὴ καὶ ἀσυνήθιστη ἡ προσωπικότητά σου: Ἕνας σπάνιος καὶ ἀληθινὸς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ στὴν πνευματική μας διαδρομὴ καὶ σταδιοδρομία. Συνδύαζες ἁρμονικὰ ἐξαιρετικὴ λιτότητα, σεμνότητα, ἁπλότητα καὶ καλοσύνη, μὲ ἐσωτερικὸ πλοῦτο ἀρετῶν καὶ χαρισμάτων, πολυταλαντοῦχος χριστιανὴ καὶ φιλόλογος, ἀλλὰ καὶ νοικοκυρά. Πολὺ μορφωμένη, σοφὴ κατὰ κόσμον καὶ κατὰ Θεὸν ἀπὸ τὰ νιάτα σου. Ἕνας πνευματικὸς θησαυρός. Κατεῖχες τὴν κορυφὴ κι ἐνῶ αὐτὸ ξεχείλιζε, ἐσὺ κατόρθωνες νὰ τὸ κρύβεις, λὲς κι ἦταν στὴ φύση σου ριζωμένη ἡ ταπείνωση. Μὲ τί ἄνεση καὶ εὐκολία παραχωροῦσες τὰ πρωτεῖα σου στοὺς ἄλλους. Μὲ τί φυσικότητα διακονοῦσες ἀκούραστη, ἀθόρυβη, ἐφευρετικὴ σὲ πλούσια ἀγάπη, «μὲ σπλάχνα Χριστοῦ». Πολυσχιδής προσωπικότητα.
Πολυσέβαστή μας δεσποινὶς Χρυσαφούλα,
Ἐξαιρετικό σου μυστικὸ καὶ παιδαγωγική σου ἱκανότητα νὰ διαχειρίζεσαι τὰ θέματά μας, ἦταν ἡ μοναδική σου ΣΥΓΚΑΤΑΒΑΣΗ. Πόσο ἀβίαστα ἔμπαινες στὴν πονεμένη ψυχή μας, ἔκανες δικά σου τὰ δικά μας θέματα, κατέβαινες νὰ σηκώσεις τὰ βάρη μας. Μὲ τὴ βελούδινη ἀγάπη σου διέλυες τὴν ταραχὴ καὶ ἀγωνία μας, τὰ ἐγωϊστικὰ μας ἐπιχειρήματα, τὰ ἀπρόσεκτα λάθη μας. Πῶς γαλήνευες ἀπὸ τὴν ἀρχὴ τὴν καρδιά μας, τὴν ἀφόπλιζες, τὴν κέρδιζες καὶ τὴν καθοδηγοῦσες «ἐν Χριστῶ», χωρὶς νὰ τὴν ἐλέγχεις, χωρὶς νὰ τὴν προσβάλλεις, χωρὶς νὰ τὴν κουράζεις.
Πόσο ἀληθινά μᾶς καταλάβαινες, μᾶς ἐνίσχυες καὶ ἔμπρακτα μᾶς βοηθοῦσες στὴ λύση. Ἂν καὶ δὲν ἤσουν μητέρα, εἶχες ἀφάνταστα μητρικὴ καρδιὰ καὶ μητρικοὺς τρόπους. Ἐσὺ ἡ Ἀρχόντισσα, ἡ ἐπιφανής, ἡ καταξιωμένη, στὰ μάτια τοῦ κόσμου καὶ τῆς καρδιᾶς μας, μᾶς καταδεχόσουν μὲ τὸν πλοῦτο τῆς καλοσύνης σου, μὲ τὴ δύναμη τῶν συναισθημάτων σου, μὲ τὸ φῶς τῶν ἀρετῶν σου, μὲ τὸ χάδι τοῦ λόγου σου. Πόσο ζεστὴ ἦταν ἡ ἀγάπη σου, πόσο ἐπιθυμητὴ ἡ ἐπικοινωνία μαζί σου. Καὶ πάντοτε «δι’ ἄλλης ὁδοῦ», ὁδηγοῦσες τὰ βήματά μας. Πόση ἀξία ἔδινες στὸν καθένα μας. Ἀνεξάντλητη ἦταν ἡ δική σου συμπαράσταση καὶ ὑποστήριξη.
Πολυσέβαστή μας δεσποινὶς Χρυσαφούλα,
Εἶναι ἀδύνατο νὰ σέ ξεχάσουν: Ὁ Γιάννης, τὸ ὀρφανό παιδί, ποὺ σπούδασε μὲ δικά σου χρήματα στὴν Ἑλλάδα καὶ τὸ ἐξωτερικὸ κι ἔγινε σπουδαῖος γιατρὸς καὶ ὄχι μόνο αὐτός. Οἱ ἄπορες φοιτήτριες ποὺ φιλοξενήθηκαν μὲ ἀσφάλεια στὰ Χριστιανικὰ μας Οἰκοτροφεῖα, μὲ δικά σου χρήματα, καὶ τίς καμάρωναν οἱ καλοί γονεῖς τους. Ὁ ἀδύναμος μαθητὴς, ποὺ μόνο ἐσὺ ἐπέμενες στὸ Σύλλογο τοῦ Λυκείου, νὰ τοῦ δώσετε Ἀπολυτήριο καὶ σήμερα ἐξελίχθηκε σὲ σεβάσμιο Ἱερέα τοῦ Ὑψίστου.
Ἡ Γωγώ μὲ τὴν ἐλλιπῆ πίστη, ποὺ σφάδαζε στὸ Νοσοκομεῖο ἀπὸ τὸν πόνο, γιὰ τὸ θάνατο τοῦ λεβέντη της, κι ἐσὺ τὴ στήριξες στὸ Χριστὸ καὶ σήμερα διδάσκει τὸ λόγο Του σὲ δύο κύκλους. Ὁ Ἀναστάσης, ποὺ ταξίδευε δίπλα σου στὸ Λεωφορεῖο γιὰ Ἀμαλιάδα, μὲ ἄγριες διαθέσεις καὶ σὺ τὸν ἠρέμησες, τὸν ἔγραψες στὸ περιοδικὸ «ΣΩΤΗΡ» καὶ ἀναδείχθηκε σπουδαῖος παράγοντας στὸν τόπο του. Ἀμέτρητα παραδείγματα! Ποῦ νὰ τὰ θυμηθοῦμε. Ἐκεῖνοι ὅμως δὲν ξεχνοῦν τήν εὐεργεσία καί τήν ἀφηγοῦνται.
Ἀλλὰ καὶ οἱ 35 Κυρίες τοῦ Κύκλου, ποὺ γινόταν στὸ σαλόνι τοῦ σπιτιοῦ σου, ἐνῶ ἐσεῖς μὲ τὴ μακαριστὴ Ἀδελφή σας, συνοδεύατε ἀπὸ δίπλα μὲ τὶς προσευχὲς σας τὰ θέματα. Τί εὐλογημένος αὐτός ὁ Κύκλος. Ὅταν τὶς ξεπροβοδούσατε μαζὶ μὲ τὴν κυκλάρχισσά τους, δὲν ἔφευγαν ἀπὸ δίπλα σου και σοῦ καταφιλοῦσαν τά χέρια. Τί Χριστιανὰ τέλη εἶχαν ὅλες τους. Πόσο ἁγιασμένο ἦταν τὸ πατρικό σας σπίτι, Καποδιστρίου 104, σημεῖο ἀναφορᾶς. Πανδοχεῖο καὶ ἐξομολογητήρι καὶ Ἐκκλησία μαζί. Μοσχοβολοῦσε λιβάνι, ἡ Κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ.
Ἡ φιλανθρωπία ὑπὲρ ἐκ περισσοῦ, ἡ φιλοξενία Ἀβραμιαία, ἡ ἀγάπη εἶχε πάντα ἐφημερία. Ποιὸς μπορεῖ νὰ ξεχάσει τὸν ἀείμνηστο γείτονά σας κύριο Θανάση, ποὺ γιὰ τόσα χρόνια στὶς 12 τὸ μεσημέρι κάθε Κυριακή, ἔπαιρνε τὸ καλομαγειρεμένο φαγητό σας, γιὰ νὰ τὸ πάει στὴν τετραπληγική, ἁγία ψυχὴ, τὴ Δήμητρα, στὸ Ἄσυλο Ἀνιάτων.
Ὅλους μᾶς σκεφτόσουν. Ζοῦσες γιὰ ὅλους μας. Ὅσες μάλιστα ζήσαμε τὴν εὐλογία, τὴν ἀπίθανη εὐλογία καί σὲ εἴχαμε καθηγήτρια στὸ Σχολεῖο, κατηχήτρια, ὁμαδάρχισσα καὶ κυκλάρχισσα στὴν Ἑστία, μέχρι ποὺ ἔφυγες γιὰ τὴν Ἀθήνα,μᾶς μεγάλωσες σάν μάνα μας. Γι αὐτό ὑποκλινόμαστε ταπεινὰ στὸ μεγαλεῖο τῆς ἀγγελικῆς ψυχῆς σου, με ἄπειρη εὐγνωμοσύνη.
Πολυσέβαστή μας δεσποινὶς Χρυσαφούλα,
Ὅλη σου τὴ ζωή, σ’ ὅλα τὰ ἐπίπεδα,στά Σχολεῖα καί στά Κατηχητικά, στούς Κύκλους καί τίς Κατασκηνώσεις, στίς Ἐθνικές Ἑορτές καί τά Παιδαγωγικά Συνέδρια, στόν ἀγαπημένο σου Τομέα Ἐπιστημόνων, ἀγωνίστηκες μέ ἀθόρυβο δυναμισμὸ γιὰ τὸν Κύριό Σου, ἀφήνοντας ὁλοφώτεινο καί ὁλοζώντανο τό παράδειγμά σου. Εἴμαστε βέβαιοι ὅτι ζεῖς στὸν Παράδεισο. Ἀπόλαυσέ τον αἰώνια στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Νυμφίου σου καί μήν παύσεις νά μᾶς προστατεύεις ἀπό ψηλά.
Αἰωνία σου ἡ μνήμη, πολυσέβαστη μάνα μας, καί ἀρχόντισσα τοῦ Πνεύματος τοῦ Θεοῦ! ΑΜΗΝ.
.jpg)
.jpg)
.JPG)
