13/2/25

Τὸ Μέγα Σχίσμα

 


Μέγα Σχίσμα ἢ μέγα λάθος;

Μὲ αὐτὸ τὸν ἐντυπωσιακὸ τίτλο διαβάσαμε στὸ Ἱστολόγιο «Φῶς Φαναρίου» (13.1.2025) τὴν εἴδηση ὅτι ἐπρόκειτο, μετὰ ἀπὸ πρόταση τοῦ Καθηγητῆ τῆς Καθολικῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Γκρὰτς Αὐστρίας, Γρηγόριου Λαρεντζάκη, νὰ διεξαχθεῖ στὶς 16 καὶ 17 Ἰανουαρίου 2025 διεθνὲς συνέδριο στὴν Αὐστρία, γιὰ νὰ ἐπανεξετάσει ἂν ἔγινε τὸ 1054 «Σχίσμα» μεταξὺ τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ Καθηγητὴς θεωρεῖ ὅτι τὸ 1054 στὴν Κωνσταντινούπολη δὲν ἔγινε τὸ λεγόμενο «Μέγα Σχίσμα» τῶν Ἐκκλησιῶν Ἀνατολῆς καὶ Δύσεως, δὲν καταδίκασε ἡ μία Ἐκκλησία τὴν ἄλλη, ἀλλὰ ἐπιδεινώθηκαν οἱ σχέσεις τους. Ἀλληλοαναθεματίσθηκαν κάποια πρόσωπα, ὁ Καρδινάλιος Οὐμβέρτος καὶ ὁ Πατριάρχης Μιχαὴλ Κηρουλάριος, ὄχι οἱ Ἐκκλησίες. Οἱ ἰδέες του αὐτές, ὑποστηρίζεται, ἀξιολογήθηκαν ὡς πολὺ σημαντικές, γι᾿ αὐτὸ καὶ κρίθηκε ἀναγκαῖο νὰ ἐρευνηθοῦν ἀπὸ εἰδικὸ συνέδριο.

Τὸ θέμα ἔχει ὁρισθεῖ ὡς ἑξῆς: «1054 – ἔγινε πράγματι τὸ ‘‘Σχίσμα’’ μεταξὺ τῆς Ἀνατολικῆς καὶ Δυτικῆς Ἐκκλησίας;»

Ὁ Καρδινάλιος Kurt Koch, Πρόεδρος τοῦ Ποντιφικοῦ Συμβουλίου γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν καὶ Συμπρόεδρος τοῦ ἐπίσημου Θεολογικοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Καθολικῆς καὶ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, καὶ εἰσηγητὴς στὸ συνέδριο, ἔχει βεβαιώσει ἤδη ὅτι ἀποδέχεται τὸ συμπέρασμα τῶν ἐρευνῶν τοῦ κ. Λαρεντζάκη.

Καὶ λένε ὅτι, ἐὰν γίνει ἀποδεκτὴ ἡ ἰδέα ὅτι δὲν ὑπῆρξε Σχίσμα τὸ 1054, ὁ Οἰκουμενικὸς Διάλογος γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Ἐκκλησιῶν θὰ λάβει ἐντελῶς νέα προοπτικὴ ἐπιτυχίας.

Μέχρι τὴ στιγμὴ ποὺ γράφονται αὐτὲς οἱ γραμμές, δὲν ἔχουν γίνει γνωστὰ τὰ συμπεράσματα τοῦ συνεδρίου. Ὅμως ὁ σκοπός του ἔχει ἤδη γίνει φανερός: Ἀφοῦ οἱ ἐπίσημοι θεολογικοὶ διάλογοι ἔχουν ἀποτύχει παταγωδῶς, ἔχει ἐπιλεγεῖ ἡ ὁδὸς τῆς ἀμφισβητήσεως τῶν ἱστορικῶν στοιχείων, ὥστε ὁ δρόμος γιὰ τὴν πολυδιαφημιζόμενη ἑνότητα νὰ παρακάμψει τὰ θεολογικὰ ἀδιέξοδα.

Ἐπὶ τῆς οὐσίας ὅμως. Τὸ ἀνάθεμα, ἀπὸ πλευρᾶς παπικῶν, ἀναφερόταν μὲν ἀρχικὰ στὸν Πατριάρχη Μιχαὴλ Κηρουλάριο, στὸν Ἀρχιεπίσκοπο Ἀχρίδος Λέοντα καὶ τὸν πατριαρχικὸ σακελλάριο Νικηφόρο, στὴ συνέχεια ὅμως ἁπλωνόταν σὲ ὅλους τοὺς κληρικοὺς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Κωνσταντινουπόλεως καὶ τῶν ἄλλων Ὀρθόδοξων Πατριαρχείων.

Ἀπὸ πλευρᾶς Ὀρθοδόξων, τὸ κατὰ τοῦ Καρδιναλίου Οὐμβέρτου ἀνάθεμα περιλάμβανε καὶ ὅλους ὅσοι σχετίζονταν μὲ τὴ σύνταξη, ἔκδοση καὶ κατάθεση αὐτοῦ, ἀκόμα καὶ τοὺς ἔστω καὶ ἐλάχιστα συναινοῦντες στὴν πράξη του. Αὐτὰ τὰ ἐπικύρωσε ἡ ἐνδημοῦσα Σύνοδος τῆς 24ης Ἰουλίου τοῦ 1054 στὴν Κωνσταντινούπολη, τὶς ἀποφάσεις τῆς ὁποίας ἀποδέχθηκαν μὲ ἐπιστολές τους οἱ Πατριάρχες τῆς Ἀνατολῆς.

Τὰ ἐρωτήματα τώρα πρὸς τo κατευθυνόμενο, ὅπως δείχνουν τὰ πράγματα, συνέδριο εἶναι καίρια. Ἂς θέσουμε μόνο ἕνα: Ἂν δὲν ὑπῆρξαν γενικότερα ἀναθέματα τὸ 1054, πρὸς τί ἡ κατὰ τὸ ἔτος 1965 (7 Δεκεμβρίου) ἐντυπωσιακὴ λειτουργικὴ ἄρση τους ἀπὸ τὸν Πατριάρχη Ἀθηναγόρα καὶ τὸν Πάπα Παῦλο Στ΄ ταυτόχρονα σὲ Ρώμη καὶ Κωνσταντινούπολη; Μάλιστα καθ᾿ ὃν χρόνον ἡ ἄρση στὴ Ρώμη συνέπιπτε μὲ τὸ τέλος τῆς Β΄ Βατικανῆς Συνόδου, προσλαμβάνοντας ἔτσι γενικότερο κύρος, σύμφωνα μὲ τὶς Ὀρθόδοξες ἀπαιτήσεις;

Τὸ σημαντικὸ εἶναι ὅτι αὐτὸ τὸ Συνέδριο δὲν φαίνεται νὰ εἶναι ἄσχετο μὲ τὸ ἀνακινηθὲν τὸ τελευταῖο διάστημα ζήτημα καθιερώσεως στὸ ἑξῆς ἡμερομηνίας κοινοῦ ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς παπικούς.

Τὸ ζήτημα ἀφορμήθηκε μὲν ἀπὸ τὴ σύμπτωση τῆς ἡμέρας ἑορτασμοῦ τοῦ Πάσχα κατὰ τὸ ἔτος τοῦτο (2025) ἀπὸ Ὀρθοδόξους καὶ Ρωμαιοκαθολικούς, χρησιμοποιεῖται ὅμως ὡς γέφυρα ἐπεκτάσεως τοῦ κοινοῦ ἑορτασμοῦ σὲ ὅλα τὰ ἑπόμενα ἔτη.

Ταυτόχρονα προστίθεται ὡς ἐπιχείρημα τὸ γεγονὸς ὅτι συμπληρώνονται ἐφέτος 1700 χρόνια ἀπὸ τὴ σύγκληση τῆς Α΄ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἡ ὁποία καθόρισε τότε τὸν τρόπο ὑπολογισμοῦ τῆς ἡμέρας ἑορτασμοῦ τῆς μεγάλης ἑορτῆς, καὶ ἄρα τονίζεται ὅτι ἡ καθιέρωση κοινοῦ ἑορτασμοῦ συνάδει μὲ τὸ πνεῦμα τῆς Συνόδου.

Καίριο λάθος! Διότι ἡ μεγάλη Σύνοδος καθόρισε κοινὸ ἑορτασμὸ τοῦ Πάσχα μόνο μεταξὺ τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, ὄχι τῶν Ὀρθοδόξων μὲ τοὺς αἱρετικούς. Ὁ τωρινὸς σχεδιασμὸς ἀποτελεῖ βεβήλωση, ὄχι τιμὴ τῆς Συνόδου.

Δυστυχῶς αὐτά, καθὼς καὶ οἱ ἑβδομάδες προσευχῆς γιὰ τὴν ἑνότητα τῶν Χριστιανῶν κάθε εἴδους αἱρετικῶν παραφυάδων μὲ θεατρινίστικες τελετές, δείχνουν ὅτι πλέον ἐπιτείνεται ἡ τάση ἑνώσεως στὴν πράξη. Ὅσοι τὰ ὑποκινοῦν βαδίζουν σὲ ναρκοπέδιο.

Ὅμως ἀρκετὰ μὲ τὰ ἐπικίνδυνα παιχνίδια εἰς βάρος τῆς πίστεως. Μὴν προκαλοῦμε κάποια ἐπώδυνη ἐπέμβαση τοῦ Θεοῦ!


Εκδηλώσεις για τον Όσιο Δανιήλ τον Κατουνακιώτη σε Αθήνα και Ηράκλειο Κρήτης

 


Οι Εκδόσεις Έαρ πραγματοποίησαν δυο εκδηλώσεις με ανοιχτή συζήτηση με θέμα: «Ποιος είναι ο δρόμος προς την αγιότητα σήμερα;» την Τρίτη 11 Φεβρουαρίου 2025 στο Πνευματικό κέντρο της ΓΕΧΑ Αμπελοκήπων και την Τετάρτη 12 Φεβρουαρίου στο Πνευματικό κέντρο Παναγίτσας Μασταμπά Ηρακλείου Κρήτης σε συνεργασία με την Ιερά Αρχιεπισκοπή Κρήτης, τη ΓΕΧΑ Ηρακλείου, τον σύλλογο «Φίλοι Αγίου Όρους Ηρακλείου» και τον Ιερό Ναό Παναγίτσας Μασταμπά, εξ αφορμής του νέου βιβλίου του Χαράλαμπου Άνδραλη «Όσιος Δανιήλ ο Κατουνακιώτης» που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Έαρ.







11/2/25

Τα ανταλλάγματα της ψυχής

 


Ἡ ἔκτρωση εἶναι δολοφονία

 


Ὁ ἠθοποιὸς Ἄρης Σερβετάλης προκάλεσε ἔντονες ἀντιδράσεις μὲ τὶς δηλώσεις του σχετικὰ μὲ τὸ δικαίωμα τῶν γυναικῶν στὶς ἀμβλώσεις… Ὅπως δήλωσε ὁ ἴδιος, θεωρεῖ τὴν πράξη αὐτὴ «δολοφονία», ἐνῶ ὑποστήριξε ὅτι εἶναι προτιμότερο μία γυναίκα νὰ γεννήσει τὸ παιδὶ καὶ στὴ συνέχεια νὰ τὸ ἀφήσει σὲ ὀρφανοτροφεῖο, ἀντὶ νὰ προβεῖ σὲ διακοπὴ τῆς κυήσεως.

Εἰδικότερα ἀνέφερε ὅτι πρέπει κανεὶς νὰ ἀναλαμβάνει τὴν εὐθύνη τῶν πράξεών του, ἐνῶ τόνισε ὅτι ἡ ζωὴ τοῦ ἐμβρύου πρέπει νὰ προστατεύεται…

Τέλος, δήλωσε ὅτι ἡ θρησκευτική του πίστη διαδραματίζει σημαντικὸ ρόλο στὶς ἀπόψεις του γιὰ τὸ θέμα, χαρακτηρίζοντας τὶς ἀμβλώσεις ὡς «ἁμαρτία» καὶ «παρὰ φύσιν πράξη»: «Ἡ ἔκτρωση εἶναι δολοφονία. Εἶναι ἀπροστάτευτα πλάσματα ποὺ προτιμᾶμε νὰ τὰ σκοτώσουμε. Δυστυχῶς, αἰσθάνομαι ὅτι τὴ θέση τῆς γυναίκας δὲν τὴν τιμᾶ νὰ ταυτίζεται μὲ μία δολοφονία, εἰδικὰ γιὰ ἕνα πλάσμα ποὺ εἶναι τελείως ἀπροστάτευτο… Καὶ αὐτὸ τὸ πλάσμα δὲν ἔχει δικαίωμα; Δὲν ἔχει αὐτοδιάθεση;»

Ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο, πολλοὶ καλλιτέχνες ἔσπευσαν νὰ πάρουν θέση ἐπὶ τοῦ θέματος, ἐκφράζοντας τὴν ἔντονη ἀντίθεσή τους μὲ τὶς ἀπόψεις του.

Βλέποντας τὶς ἀντιδράσεις αὐτές, ὁ Ἄρης Σερ­βετάλης προχώρησε σὲ μία δημοσίευση ὅπου ἔγραψε: «Ὁ ἄνθρωπος ἔχει ψυχὴ ἀπ’ τὴν πρώτη στιγμὴ τῆς σύλληψής του… τὸ ἔμβρυο δὲν εἶναι ἕνας ἀριθμὸς κυττάρων, εἶναι ἕνας ὁλοκληρωμένος ἄνθρωπος, μία εἰκόνα Θεοῦ. Ἡ διαφορὰ εἶναι πὼς στὴν ἐποχή μας δίνουμε σημασία μόνο στὸ σῶμα, ἀδιαφοροῦμε γι’ αὐτὴ τὴν ψυχή. Αὐτὴ ὅμως ὑπάρχει, φωνάζει» («protothema.gr» 28-1-2025).

Τὸ φοβερὸ εἶναι, ὅτι μετὰ τὴ δημοσίευση αὐτὴ πολλοὶ ἠθοποιοὶ ἔσπευσαν, λὲς καὶ ἦταν συνεννοημένοι, νὰ καταδικάσουν τὶς θέσεις τοῦ Ἄρη Σερβετάλη. Τὸν καταδίκασαν γιὰ σκοταδιστή, γιὰ θρησκόληπτο, ἐκφραστὴ μεσαιωνικῶν ἀπόψεων, μίλησαν γιὰ παραλήρημα τοῦ ἠθοποιοῦ, γιὰ ὑπερσυντηρητικὸ συνονθύλευμα, ἐνῶ κάποια ἠθοποιὸς εἶπε: «Θεωρῶ ἀδιανόητο ποὺ αὐτὴ τὴ στιγμὴ ἀκούγονται τέτοια πράγματα».

Δηλαδὴ ὅλοι ἔχουν δικαίωμα νὰ μιλοῦν, ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἐκφράζουν ἀλήθειες ποὺ τοὺς ἐνοχλοῦν; Μὰ τόσα ὁμαδικὰ πυρὰ γιὰ νὰ ἀποδομήσουν καὶ νὰ ἐξαφανίσουν τὶς αὐτονόητες αὐτὲς ἀλήθειες;

Ἔπειτα, ὅλοι ἔχουν δικαιώματα στὴ ζωή, ἐκτὸς ἀπὸ τὰ ἀνυπεράσπιστα ἔμβρυα; Μὲ ποιά λογικὴ ἔχουν δικαιώματα οἱ ἄνθρωποι ἀφοῦ γεννηθοῦν, ἐνῶ πρὶν γεννηθοῦν καν­ένα; Δὲν εἶναι ἄνθρωποι πρὶν ἀπὸ τὴ γέννησή τους; Αὐτὸς εἶναι ὁ πραγματικὸς παραλογισμός, ποὺ καταργεῖ κάθε δικαίωμα στὰ ἀνυπεράσπιστα ἔμβρυα.

9/2/25

Εκδηλώσεις για μικρούς και για μεγάλους στη Χριστιανική Εστία την Κυριακή 16.2.2025







Διερεύνησαν εκπαιδευτικά αδιέξοδα σε εκδήλωση της ΓΕΧΑ Λαρίσης

 


Στην αίθουσα της ΓΕΧΑ Λάρισας πραγματοποιήθηκε μια ενδιαφέρουσα εκδήλωση για εκπαιδευτικούς από τον Σύλλογο «Ο Μέγας Βασίλειος», προς τιμήν των Τριών Ιεραρχών, προστατών της Παιδείας, με θέμα «Καληνύχτα… Αυτός ο κόσμος δε θα αλλάξει ποτέ; Προτάσεις διεξόδου στα εκπαιδευτικά αδιέξοδα».

Εισηγήτρια ήταν η κ. Νίκη Κατσιάπη, εκπαιδευτικός Med, PhD και συγγραφέας, ενώ τον συντονισμό είχε ο κ. Ιωάννης Καραμήτρος, πρώην διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Λάρισας.

Η εισηγήτρια αναζήτησε τις αιτίες που δημιουργούν και ενισχύουν τις παθογένειες της εκπαιδευτικής πραγματικότητας, ψηλαφώντας διεξόδους εφικτές, που υποστηρίζει πως θα ενδυναμώσουν τον εκπαιδευτικό, μέσα από την αξιοποίηση όλων όσοι/-ες εμπλέκονται με την παιδεία.

Ακολούθησε συζήτηση με ανταλλαγή απόψεων από τους εκπαιδευτικούς, ενώ η εκδήλωση έκλεισε με τον Σεβασμιότατο Μητροπολίτη Λαρίσης και Τυρνάβου κ. Ιερώνυμο, που αναφέρθηκε, μεταξύ άλλων, στην προσωπικότητα του προσφάτως εκλιπόντος μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αλβανίας κυρού Αναστασίου, από τον οποίο έλαβε σημαντικές παρακαταθήκες, ωφελούμενος από τη σοφία, το ήθος και την εμπειρία του.

Θυμήθηκε το όραμα και την τιτάνια προσπάθεια του μακαριστού να χτίσει γερά θεμέλια στο οικοδόμημα της παιδείας της γείτονος χώρας, σε μια εποχή που όλα έμοιαζαν ουτοπικά και ανεφάρμοστα.

Στην εκδήλωση παρευρέθηκε και η διευθύντρια της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Λάρισας κ. Αικατερίνη Καραγιώργου.


Πηγή: www.eleftheria.gr

Περὶ εὐθανασίας

 


«Ἡ συγκλονιστικὴ ἱστορία μιᾶς 22χρονης Ὁλλανδῆς ποὺ ἄλλαξε γνώμη γιὰ τὴν εὐθανασία της, ἀκριβῶς τὴ στιγμὴ πρὶν τὴ δηλητηριάσουν, γίνεται γνωστὴ γιὰ νὰ προειδοποιήσει γιὰ ἕναν ἀπὸ τοὺς πολλοὺς κινδύνους τοῦ νομιμοποιημένου ὑποβοηθούμενου θανάτου, ποὺ εἰσβάλλει σιγά-σιγὰ ὡς δικαίωμα στὶς κοινωνίες μας.

Ἡ νέα γυναίκα, ὀνόματι Romy, ὑπέφερε ἀπὸ κατάθλιψη, διατροφικὲς διαταραχὲς καὶ ἀνορεξία, γιατὶ εἶχε ὑποστεῖ κακοποίηση στὴν παιδική της ἡλικία. Σύμφωνα μὲ τὸ Ὁλλανδικὸ δίκαιο, πληροῦσε τὶς προϋποθέσεις γιὰ εὐθανασία (…).

Ἀλλὰ τὴν ὥρα ποὺ ὁ γιατρὸς ἦταν ἕτοιμος νὰ τῆς κάνει τὴ θανατηφόρα ἔνεση στὸ χέρι, τῆς ἀπεύθυνε μιὰ τελευταία ἐρώτηση, ὅπως ἀπαιτεῖ ὁ νόμος: – Εἶσαι σίγουρη;

Γιὰ τὴν κοπέλα, ὅπως ὁ ἴδια δηλώνει, ἐκείνη ἦταν ἡ κομβικὴ στιγμή, τὸ σημεῖο καμπῆς, ποὺ τὴν ἔκανε νὰ ἀλλάξει γνώμη. Κλαίγον­τας τοῦ ἀπάντησε: – Ὄχι…

“Δὲν μετανιώνω γιὰ τὸ ταξίδι”, λέει ἡ ἴδια. Ἐπειδὴ ἦλθα τόσο κοντὰ στὸν θάνατο, βλέπω τὴ ζωὴ ὡς κάτι πολύτιμο. Δὲν θὰ πάει πάντα καλά, ἀλλὰ τώρα ξέρω ὅτι ὑπάρχει φῶς στὸ τέλος τοῦ τοῦνελ”, δήλωσε» («aktines.blogspot.com» 1-12-2024).

Τὸ κίνημα τοῦ «δικαιωματισμοῦ» ἔχει ἐπηρεάσει σὲ σημαντικὸ βαθμὸ κατὰ τὰ τελευταῖα χρόνια τὴ νομοθεσία ἀρκετῶν κρατῶν τῆς Δύσεως, μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ­κατάργηση ὁρισμένων πολυαιώνιων θεσμῶν, ὅπως π.χ. ὁ σεβασμὸς στὴν ἀνθρώπινη ζωή. Γιὰ ὅσους ἐπιμένουν νὰ στηρίζονται στὰ πατροπαράδοτα ἤθη εἶναι φανερὴ ἡ χαλάρωση τῶν ἠθικῶν ἀρχῶν τῆς κοινωνίας, ὡς συνέπεια τοῦ προτεσταντικοῦ τρόπου σκέψεως, ὅπου κάθε σχεδὸν παρέκκλιση εἶναι ἀνεκτὴ καὶ ἐπιτρεπτή… Εὐτυχῶς στὴν Ὀρθόδοξη Πατρίδα μας ὑπάρχουν ἀκόμη ἀποθέματα ὑγιῶν ἀντιδράσεων ἀπέναντι στὰ ξενόφερτα μοντέρνα πρότυπα, τὰ ὁποῖα προβάλλει εὐκαίρως – ἀκαίρως ἡ λεγόμενη «παγκοσμιοποίηση» καὶ τὰ ὁποῖα οὐσιαστικῶς ἀποτελοῦν ὀπισθοδρόμηση…


Τὸ πέρασμα ἑνὸς Ἀρχιεπισκόπου

 


Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος ἔφθασε στὴ χώρα ἐκείνη, ὅπου ἡ φλόγα τῆς πίστεως εἶχε ἀπὸ χρόνια σβήσει. Ἔσκυψε πάνω στὶς στάχτες εἰκοσιπέντε χρόνων μανιακῆς ἀθεΐας, βρῆκε μιὰ σπίθα οὐράνια κι ἄναψε ἀπ᾿ αὐτὴ τὴ σπίθα τὴ μεγάλη φλόγα ποὺ φώτισε καὶ ζέστανε τὶς παγωμένες καρδιὲς ἑνὸς βαρύτατα τραυματισμένου λαοῦ.

Ὁ Ἀναστάσιος δὲν ἦταν συνηθισμένη μορφή. Ξεκίνησε τὴν ἐκκλησιαστικὴ διακονία του ὡς κατηχητὴς καὶ λαϊκὸς θεολόγος ἀπὸ τὴν Ἀδελφότητα Θεολόγων «Ζωή», χειροτονήθηκε ἀργότερα ἱερέας (1964) καὶ ἀναδείχθηκε καθηγητὴς στὸ Πανεπιστήμιο Ἀθηνῶν (1972).

Τολμηρὸς καὶ ἐμπνεόμενος ἀπὸ ἱεραποστολικὸ ζῆλο πῆγε ὡς ἱεραπόστολος στὴν Ἀφρική, ὅπου ἐργάσθηκε γιὰ μία δεκαετία μὲ ἀκαταπόνητο ζῆλο γιὰ τὴ μετάδοση τοῦ Εὐαγγελίου στὴν Οὐγκάντα, τὴν Κένυα καὶ ἄλλες χῶρες τῆς ἀνατολικῆς Ἀφρικῆς. Κατὰ τὴν ἐκεῖ ὡστόσο διακονία του προσβλήθηκε ἀπὸ ἑλονοσία καὶ ἔφθασε στὰ πρόθυρα τοῦ θανάτου. Τότε, ἀναμένοντας τὸ τέλος του, προσευχήθηκε μὲ τοῦτα τὰ λόγια: «Θεέ μου, μπορεῖς νὰ ἔχεις πολλὰ παράπονα ἀπὸ μένα, ἀλλὰ προσπάθησα νὰ σὲ ἀγαπήσω».

Τελικὰ ξέφυγε τὸν κίνδυνο. Ἀπὸ τὸν ἐκκλησιαστικὸ χῶρο ἀδικήθηκε, παραμερίσθηκε καὶ διώχθηκε. Ὡσότου τὸ 1991 ὡς Ἔξαρχος καὶ ἀπὸ τὸ 1992 ὡς Ἀρχιεπίσκοπος κλήθηκε ἀπὸ τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο σὲ ἔργο τιτάνιο: νὰ ἀναστήσει ἐκ νεκρῶν τὴ σβησμένη Ἐκκλησία τῆς Ἀλβανίας.

Μὲ τὴ διαρκὴ καχυποψία τῶν ἀρχῶν, λό­γῳ τῆς Ἑλληνικῆς του καταγωγῆς, μὲ ταπει­νὴ ὅμως ἀναστροφή, ἀνοιχτὸ ἐνδιαφέρον πρὸς ὅλους τοὺς πολίτες τῆς χώρας καὶ μὲ τὸ τεράστιο διεθνὲς κύρος του κατόρθωσε αὐτὸ ποὺ ἔμοιαζε ἀκατόρθωτο: Μέσα ἀπὸ τὶς στάχτες τῆς ἀθεΐας ἀναστήλωσε μιὰ Ἐκκλησία θαυμαστή. Χειροτόνησε 160 νέους κληρικοὺς μὲ ὑψηλὴ μόρφωση, ἐπιμελήθηκε τὴν ἔκδοση λειτουργικῶν καὶ ἄλλων ἐκκλησιαστικῶν βιβλίων, φρόντισε γιὰ τὴν ἀνοικοδόμηση 155 νέων ναῶν, τὴν ἀναστήλωση 70 μοναστηριῶν καὶ ἐκκλησιῶν, τὴν ἐπισκευὴ ἄλλων 162 ναῶν καὶ 45 ἐκκλησιαστικῶν κτηρίων (Ἀρχιεπισκοπή, Μητροπόλεις, σχολεῖα, κλινικές, ξενῶνες, κατασκηνώσεις ­νεολαίας, κ.ἄ.), στὸ σύνολο 455 κτήρια καὶ πλῆθος ἄλλων ἔργων, ποὺ θὰ χρειάζονταν σελίδες ὁλόκληρες γιὰ νὰ ἀναφερθοῦν διεξοδικά.

Τὸ ἐπισημότερο οἰκοδόμημά του ὑπῆρξε ὁ Ναὸς τῆς Ἀναστάσεως στὴν κεντρικὴ πλατεία τῶν Τιράνων. Συμβολίζει τὴν ἀνάσταση μιᾶς σβησμένης Ἐκκλησίας.

Εἶπε κάποτε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀναστάσι­ος: «Εἶμαι ἁπλῶς ἕνα κερὶ ἀναμμένο μπρο­στὰ σὲ μία εἰκόνα. Φωτίζω, γιὰ νὰ μπορεῖ ὁ κόσμος νὰ βλέπει τὴν εἰκόνα. Μία μέρα τὸ κερί μου θὰ σβήσει. Ὅταν συμβεῖ αὐτό, κάποιος ἄλλος πρέπει νὰ ἔρθει καὶ νὰ ἀνάψει τὸ δικό του κερὶ μπροστὰ στὴν εἰκόνα. Αὐτὸ ποὺ ἔχει σημασία εἶναι ἡ εἰκόνα, καὶ ὄχι τὸ κερὶ ποὺ τὴ φωτίζει».

Πλέον τὸ κερὶ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀναστασίου, ἀφοῦ φώτισε ἐπὶ 33 χρόνια τὴν εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ στὴν κάποτε ἄθεη Ἀλβανία, ἔσβησε τὴν 25η Ἰανουαρίου 2025.

Τώρα ἀναμένουμε τὸν ἑπόμενο, ποὺ θὰ ἀνάψει τὸ δικό του κερί.

Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος ὑπῆρξε ἀπεσταλμένος τοῦ Θεοῦ σὲ μιὰ παγωμένη χώρα. Τὴ ζέστανε μὲ θεία πνοὴ καὶ μὲ τὴν ἀγάπη του· ἔφερε τὴν ἀνάσταση.

Εὐλογημένος!

8/2/25

Η στολή της ταπεινοφροσύνης - ΓΕΧΑ Αιγίου

 


Καθένας ποὺ θὰ φορέσει τὴ στολὴ τῆς ταπεινοφροσύνης,

τὴν ὁποία ντύθηκε ὁ Κτίστης τῶν ὅλων στὸ σῶμα Του,

ντύνεται αὐτόν τό ἴδιο τὸν Χριστό.


Ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος

Ἀσκητικά

Καλό Τριώδιο!


Τριώδιο, εκτός απ΄το λειτουργικό βιβλίο της Εκκλησίας μας, λέγεται και η περίοδος που καλύπτει:

α. Τις τρεις εβδομάδες πριν από τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (22 ημέρες).

β. Τη Μεγάλη Τεσσαρακοστή (40 ημέρες, από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι την Παρασκευή πριν από το Σάββατο του Λαζάρου).

γ. Τις δυο ημέρες Σάββατο του Λαζάρου και Κυριακή των Βαΐων (συνδετικές ημέρες της Μεγ. Τεσ/στής με τη Μεγ. Εβδομάδα).

δ. Τη Μεγάλη Εβδομάδα (6 ήμερες).

Ονομάζεται Τριώδιο, γιατί πολλοί από τους ύμνους που περιλαμβάνει τους λεγόμενους Κανόνες δεν περιέχουν 9 ή 8 ωδές, αλλά τρεις ωδές (=Τριώδιον). Η περίοδος του Τριωδίου έχει σκοπό να μας προετοιμάσει με νηστεία, προσευχή και μετάνοια, για να υποδεχθούμε τα Άγια Πάθη του Κυρίου μας και την ένδοξη Ανάστασή Του.

Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο η Εκκλησία μας συμβουλεύει όχι με χορούς και καρναβάλια, ούτε με γλέντια αμαρτωλά και μασκαρέματα, αλλά με «χαροποιό πένθος», με κατάνυξη και ευφροσύνη πνευματική να περάσουμε την περίοδο και τις εορτές του Τριωδίου.


7/2/25

Αφιέρωμα στην οικογένεια στην ΓΕΧΑ Αιγίου

 


Εορταστικό αφιέρωμα στην οικογένεια θα πραγματοποιηθεί το Σάββατο 8 Φεβρουαρίου 2025 και ώρα 6:30 στην αίθουσα της ΓΕΧΑ Αιγίου, Ανδρονοπούλου 26. 

Η γιορτή θα περιλαμβάνει ομιλία από την κα. Καίτη Σωτηρίου ενώ τα παιδιά των ομάδων μας έχουν ετοιμάσει τραγούδια, ποιήματα και προβολές.

Η παρουσία σας θα μας δώσει χαρά!


Για τη Νίκη Διαμαντοπούλου

 


Πέρασαν σαράντα μέρες από τότε που η ψυχή της αγαπημένης μας συνεργάτιδος Νίκης Διαμαντοπούλου πέταξε στην Ουράνια Βασιλεία! "Η κυρία Νίκη, η υπεύθυνη των γλυκών", όπως την ήξεραν οι κατασκηνώτριες της "Άγκυρας", αφού δεν έλειψε ποτέ από την ομάδα της εθελοντικής προσφοράς στην κουζίνα των κατασκηνωτικών περιόδων για αρκετά χρόνια μέχρι που την επισκέφθηκε η ασθένεια. Μια ασθένεια δύσκολη, η οποία μπορεί να στέρησε την παρουσία της από κοντά μας, εντούτοις δεν εμπόδισε τις προσευχές της να ανεβαίνουν με πολλή θέρμη στον ουράνιο θρόνο για όλες! 

Η ευσυνείδητη, εργατική, υπομονετική, ακούραστη, ενάρετη αγωνίστρια κα Νίκη μας, η Διευθύντρια τραπεζικού καταστήματος που βραβεύτηκε για την επίτευξη των στόχων στα αμοιβαία κεφάλαια, ευφραίνεται τώρα με τα "βραβεία της άνω κλήσεως" και απολαμβάνει στον Παράδεισο τους τόκους από τα "κεφάλαια της ιεραποστολής και της προσφοράς"! 

Σε ευχαριστούμε για όλα κα Νίκη μας! 

Χαρούμενες Αγωνίστριες Πατρών

 


Από τον επικήδειο λόγο της Καραμπέτσου Γεωργίας

"Διαμαντάκι μου…  πολύτιμη παρεούλα της ζωής μου…

Ψυχούλα μου ανύπαρκτη για τους άλλους και τοις πάσι τα πάντα για όλους…

Γιασεμάκι μου που μοσχοβολάς στον ουρανό… Το πιο ταπεινό λουλούδι…

Υπέμεινες τα πάντα με καρτερία, αξιοπρέπεια, με συγγνώμη και ευχαριστώ στο στόμα πάντα…  Προσβολές, αδικίες, περιφρόνηση, μοναξιά, ανέχεια και τώρα αυτό το μαρτυρικό τέλος….  Είσαι φως Νικούλα μου … το ανέσπερο φως… που μας δίδαξε ο Χριστός… Η ελπίδα είσαι καρδιά μου… για την σίγουρη νίκη για τον θρίαμβο της καλοσύνης, του δίκαιου, του σωστού.  Μας άφησες πρόωρα… μα την σωστή ώρα για τον Κύριο.  Είμαι έτοιμη έλεγες... Γεννηθήτω το θέλημά Του…

Ούτε το θαύμα δεν κράτησες για σένα,  Το θαύμα για το οποίο τόση προσευχή κάναμε… Κι αυτό το χάρισες στα παιδιά σου και στις αναγεννημένες ψυχές από το παράδειγμά σου. Τα παιδιά σου που τόσο αγάπησες και θα δουν άπειρες τις ευλογίες από τη θυσιαστική ζωή σου και τις τόσες  ελεημοσύνες σου … Αυτά θα δουν τα θαύματα Νικούλα μου και ευλογίες πολλές  που τους άφησε παρακαταθήκη η άγια ψυχή σου … Το μόνο που ήθελες γι΄ αυτά είναι να κρατηθούν από Χριστό για να βγάλουν ζωή πέρα. Θα τα δεις να αγωνίζονται στη ζωή γιατί εσύ αυτό τους δίδαξες να είναι δυνατά και ενωμένα.

Καλό ταξίδι φιλη μου... 

Στην αγκαλιά της Παναγιάς μας που ήρθε και σε βρήκε… ξεκουράσου...

Ζήσε την ουράνια χαρά που έζησαν οι Άγιοι... 

Μια χαλκομανία στο τοίχο ήμουν πάντα Γιωργία… μια αγιογραφία στον τοίχο έγινες καρδιά μου…

Καλά Χριστούγεννα  Νικούλα μου"



Μια εξαιρετική συνάδελφος... μια γενναία γυναίκα... μια φίλη καρδιακή...

Ιωάννης Ψωμάς για τη Νίκη Διαμαντοπούλου

... λίγο πριν φύγει ...

 

Γεωργία Καραμπέτσου μαζί με το δικό σου χέρι, είναι και το δικό μου χέρι, καθώς και το χέρι πολλών άλλων, που δεν μπορούμε να είμαστε κοντά της και να την συγχαρούμε για τον αγώνα της, για την καλοσύνη της, την προσφορά της στο κοινωνικό σύνολο, την αγάπη της και να την ευχαριστήσουμε που είμασταν φίλοι της και συνάδελφοι. Θα μας λείψει πολύ, αλλά και θα μας έχει διδάξει πώς πρέπει να αντιμετωπίζουμε τη ζωή και να κάνουμε καλά έργα προς δόξα Χριστού. 

Σε αγαπάμε πολύ Νίκη.

Ο αγωνοθέτης Κύριος θα σε αντικρίσει και θα σου πει: Νυν τέκνο μου Νίκη, σου απόκειται ο της δικαιοσύνης στέφανος. 

Μετάφερέ της, αν είναι δυνατόν, και τις δικές μου ευχές για δύναμη, καθώς και της Δέσποινας, αλλά και τόσων άλλων φίλων της που δεν μπορούν να είναι κοντά της...




Εκδήλωση-Ανοιχτή Συζήτηση στην Αθήνα για τον Όσιο Δανιήλ Κατουνακιώτη

 

Οι Εκδόσεις Έαρ οργανώνουν εκδήλωση με ανοιχτή συζήτηση με θέμα: Ποιος είναι ο δρόμος προς την αγιότητα σήμερα; στο πνευματικό κέντρο της ΓΕΧΑ Αμπελοκήπων, Μεγ. Σπηλαίου 4.

Αφορμές για τη συζήτηση θα δώσει το νέο βιβλίο του Χαράλαμπου Άνδραλη «Όσιος Δανιήλ ο Κατουνακιώτης» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έαρ.

Στην εκδήλωση θα μιλήσουν 

- ο μοναχός π.Παΐσιος Νεοσκητιώτης, Γέρων Ι. Καλύβης Αγ. Ιωάννου Θεολόγου Ν. Σκήτης Αγ. Όρους  και

- ο συγγραφέας Χαράλαμπος Άνδραλης, Νομικός

Τη συζήτηση θα συντονίσει ο κ. Βασίλειος Πετρουλέας, Φυσικός, τ. δ/ντής ερευνών στο ΕΚΕΦΕ «Δημόκριτος»

Μουσικά θα πλαισιώσει την εκδήλωση ο χορός Ιεροψαλτών της Χριστιανικής Φοιτητικής Δράσης.


4/2/25

Κατάφερες τo 3 ώρες off; Μήπως το δοκίμασες και ήσουν πολύ κοντά;

 


Είναι το μόνο που μου χρειάζεται. Όταν βγαίνω από το σπίτι, είναι το μόνο που παίρνω μαζί μου. Με βοηθάει σε όλα: με αυτό πληρώνω, μου λέει την ώρα, τον καιρό, το επόμενο λεωφορείο, τις ειδήσεις, πόσο έληξε το ματς χθες το βράδυ. Θα μου θυμίσει να κάνω γυμναστική, να πιώ νερό και ίσως έχει και κάποιες προσευχές για να διαβάζω. Καλά μέχρι εδώ.

Χωρίς αυτό, βαριέμαι. Αυτό έχει πάντα να μου πει κάτι που μου τραβάει την προσοχή. 5 δευτερόλεπτα για το πως να καθαρίζω εύκολα τις ζάντες στο νέο tesla, 7 δευτερόλεπτα για ανάποδες βουτιές από τον βατήρα. Έχει κι άλλα να μου πει, αλλά άστο καλύτερα. Ο αντίχειράς μου ταξιδεύει με άνεση πάνω στην οθόνη. Τα βίντεο πέφτουν το ένα μετά το άλλο. 2 δευτερόλεπτα για να μου τραβήξει την προσοχή. 5 δευτερόλεπτα βλέπω με ενδιαφέρον και μετά αναρωτιέμαι πότε τελειώνει. Λογικά, το επόμενο θα είναι καλύτερο. Πάντα βρίσκει κάτι που με ενδιαφέρει περισσότερο.

Με ενημερώνει για όλα. Στην ομαδική της τάξης συζητάμε για κάτι. Στην ομαδική του μπάσκετ για κάτι άλλο, στην ομαδική του χορού έχουμε άλλο θέμα. Μαθαίνω όλα τα νέα. Σε κάθε notification τινάζομαι: είναι πάλι κάτι άσχετο ή θα έρθει επιτέλους αυτό που περιμένω; Ελέγχω την οθόνη. Την είχα ελέγξει και πριν από δύο λεπτά. Τίποτα. Αλλά, μισό λεπτό, τι είπαμε περιμένω;

——————————————————

3 ώρες off . Ας πάει για ύπνο. Ας κρυφτεί στο συρτάρι της κουζίνας ή στην εργαλειοθήκη ή στην τσάντα της γιαγιάς ή στο πατάρι ή… Να ελευθερωθώ, έστω για τρεις ώρες. Να μη νιώθω ότι έχω και κάτι άλλο να δω ή να μάθω. Να μην περιμένω άλλη ειδοποίηση, άλλη κουβέντα, άλλο emoji , άλλο… Να κοιτάξω έξω από το παράθυρο, να ονειρευτώ ελεύθερα, να σκεφτώ καθαρά. Να μη δω άλλα βίντεο. Να ψάξω με τα μάτια μου το δρόμο ή τα πρόσωπα των ανθρώπων ή τον ουρανό.

3 ώρες off, να ζήσω λίγο αλήθεια, επιτέλους!


Αδαμαντίνη


Περιοδικό «ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ», Ιανουάριος 2025

3/2/25

Νέα έκδοση για τον Μητροπολίτη κυρό ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟ

 


Την Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2025 η εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΛΗΘΕΙΑ θα προσφέρει στους αναγνώστες της το νέο βιβλίο για τον βίο και το έργο του Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ. Το βιβλίο θα κυκλοφορήσει στα περίπτερα όλης της χώρας.

Για τον Επίσκοπο που σε όλη την διάρκεια της Ποιμαντορίας του (1967-1994) στην ακριτική Κόνιτσα αφιέρωσε τη ζωή του, με Πίστη στον Θεό και Αγάπη στην Πατρίδα, στην υπεράσπιση του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. 

Συγγραφέας ο φιλόλογος- συγγραφέας Γεώργιος Κουρκούτας, που επί έτη συνεργάστηκε με τον μακαριστό Σεβαστιανό από τις τάξεις της ΣΦΕΒΑ.


Τολμηρὴ διακήρυξη



Tὴν πεποίθηση ὅτι τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα τῆς Ἑλλάδος ὀφείλει καὶ πρέπει νὰ βγάζει Ἕλληνες Χριστιανοὺς Ὀρθόδοξους, ἐξέφρασε ὁ Διδάκτωρ Γεωπολιτικῆς, καθηγητὴς εὐρωπαϊκῶν θεμάτων καὶ ἀναλυτὴς διεθνῶν ζητημάτων κ. Γεώργιος Φίλης. «Σὲ ἀντίθετη περίπτωση, θὰ ὑπάρξει τεράστιο ζήτημα γιὰ τὴ χώρα μας», εἶπε. Καὶ πρόσθεσε: «Ἡ Ἑλλάδα πρῶτον καὶ κύριον εἶναι ὁ πνευματικὸς πατέρας τῆς Δύσης. Ἡ Δύση μᾶς ἀνήκει! Ἐμεῖς τοὺς φτιάξαμε αὐτούς. Καὶ ὅταν λέμε Ἀνατολὴ καὶ Δύση, τί ἐννοοῦμε; Ἐμεῖς εἴμαστε, δὲν θέλω νὰ πῶ τὸ κέντρο τοῦ κόσμου, θὰ τὸ πῶ ἐπιστημονικά, ὑπάρχει ἐνδιάμεσος χῶρος μεταξὺ Ἀνατολῆς καὶ Δύσης. Πολιτισμικὸς καὶ γεωγραφικός!» («aktines.blogspot.com» 14-12-2024).

Εἶναι ἰδιαίτερα ἀξιοπρόσεκτες οἱ παραπάνω δηλώσεις τοῦ πανεπιστημιακοῦ καθηγητῆ, ὁ ὁποῖος διατυπώνει τόσο ξεκάθαρη θέση γιὰ τὸν καθοριστικὸ ρόλο τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ τῆς Ὀρθοδοξίας στὸν 21o αἰώνα. Διότι, δυστυχῶς, πολλοὶ θεωροῦν του­λάχιστον ἀναχρονισμὸ τὸ νὰ διακηρύσσει κάποιος τὴν ἱστορικὴ ἀλήθεια χωρὶς παρωπίδες… Στὴν κρισιμότατη καμπὴ στὴν ὁποία βρίσκεται σήμερα ὁ Ἑλληνικὸς λαός, εἶναι ἀνάγκη ν᾿ ἀκούσουμε μὲ προσοχὴ τὴ διαφωτιστικὴ φωνὴ τοῦ διεθνολόγου κ. Γ. Φίλη. Ἐπιπλέον πρέπει ν᾿ ἀναλάβει ὁ καθένας μας τὴν εὐθύνη ποὺ τοῦ ἀναλογεῖ ἀπέναντι στὴ νέα γενιὰ καὶ τοὺς ἀπογόνους της, ἂν θέλουμε νὰ ἐπιβιώσει τὸ Ἑλληνορθόδοξο Γένος μας, συνεχίζοντας τὸν διαφωτιστικό του ρόλο μέσα στὴν Οἰκουμένη.


Χαιρετισμός στο 40ο Παιδαγωγικό συνέδριο της ΧΕΠ

 


Πανοσιολογιότατε π. Χριστοφόρε, εκπρόσωπε του Σεβ/του Μητροπολίτου μας κ. Χρυσοστόμου,

Σεβαστοί πατέρες, 

κύριε πρόεδρε του 40ου Παιδαγωγικού Συνεδρίου της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, 

κυρίες και κύριοι εισηγήτριες και εισηγητές, 

κυρίες και κύριοι σύνεδροι, 

Καθώς συμπληρώνουμε το πρώτο τέταρτο του 21ου αιώνα και το συνέδριό μας αριθμεί ήδη 40  χρόνια διεξαγωγής, σάς καλωσορίζουμε και φέτος στον φιλόξενο χώρο της Χριστιανικής Εστίας Πατρών. 

Το Διοικητικό Συμβούλιό της με αίσθημα ευθύνης και αλληλεγγύης απέναντι στους ανθρώπους που παλεύουν καθημερινά με σκοπό να παιδαγωγήσουν την νεότητα του σήμερα και την κοινωνία του αύριο, θέτει για άλλη μια φορά το δάκτυλο «επί των τύπων των ήλων» για να αναδείξει κάποιες πλευρές του «σχολείο του σήμερα». Προφανώς, δεν έχουμε την ψευδαίσθηση, ότι μόνο εμάς απασχολεί «το σχολείο του σήμερα» ούτε, ότι εμείς μπορούμε να δώσουμε λύσεις στο μείζον αυτό κοινωνικό πρόβλημα. Θέλουμε όμως, να συνεισφέρουμε στην περιγραφή και την διάγνωση των προβλημάτων και να προτείνουμε λύσεις, τόσο μέσα από τη γνώση του σήμερα, όσο και από την δυσχιλιετή παράδοση της ορθόδοξης πίστης μας, που παραμένει μεν σταθερή και ακλόνητη, μεταφράζεται ωστόσο στην ανάγκη κάθε εποχής!  

Θέμα του φετινού συνεδρίου: Δάσκαλος σήμερα! 

40ο Παιδαγωγικό Συνέδριο Χριστιανικής Εστίας Πατρών - ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

 


«Δάσκαλος σήμερα»

Με τον τίτλο αυτόν διοργανώθηκε και φέτος το 40ο Παιδαγωγικό Συνέδριο του τομέα  Επιστημόνων της Χριστιανικής Εστίας Πατρών στις 1 & 2 Φεβρουαρίου 2025. Σκοπός του Συνεδρίου, να καταδείξει τις ποικίλες δυσκολίες που συναντούν οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία σήμερα, καθώς και να ενισχύσει τις αντοχές τους στο κατεξοχήν ευθυνοφόρο έργο τους.

Το Συνέδριο ξεκίνησε με την ακολουθία του Αγιασμού που τέλεσε ο Παν. Αρχ. π. Γαβριήλ Κωνσταντινίδης και τον χαιρετισμό του Παν. Αρχ. π. Χριστοφόρου Μυτιλήνη ως εκπροσώπου του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρών κ. Χρυσοστόμου. Τέλος, τους συνέδρους υποδέχτηκε εκ μέρους της Χριστιανικής Εστίας Πατρών ο πρόεδρος του Δ.Σ. κ. Καραγεωργόπουλος Γ.

Τέσσερις εισηγήσεις έλαβαν χώρα σε δύο απογευματινές συνεδρίες. Η πρώτη, με τίτλο «Ο Δάσκαλος ως πυλώνας ανθεκτικότητας και καθοδηγὸς στο σημερινό σχολείο», από την κ. Παρασκευὴ Λούντου, Φιλόλογο, τ. Διευθύντρια Λυκείου Εκπαιδευτηρίων «Η Ελληνική Παιδεία». Η εισηγήτρια πρότεινε τρόπους για την καλ-λιέργεια της ανθεκτικότητας του δασκάλου, ενώ παράλληλα τόνισε και τον ρόλο του ως προτύπου για τους μαθητές, ως υποστηρικτή και εμπνευστή τους. «Το να διδάσκεις σημαίνει να αγγίζεις για πάντα μια ψυχή», υπογράμμισε.

Ακολούθησε η δεύτερη, με τίτλο «Η εικόνα του σημερινού σχολείου: Μια βιωματική προσέγγιση». Η εισηγήτρια κ. Μαρία Κοτρώνη – Σανίδα, καθηγήτρια Αγγλικών και Δρ. Ψυχογλωσσολογίας και Γλωσσικής Κατάκτησης ΑΠΘ, έδωσε μια σκιαγράφηση της ζωής του εκπαιδευτικού ως «ήρωα» της σχολικής κοινότητας, με επίκεντρο τον ρόλο του τόσο μέσα στην τάξη, όσο και εκτός αυτής, μέσα από τις εκπαιδευτικές του υποχρεώσεις και τη συνεργασία με τους συναδέλφους του. Όλα τα προβλήματα που συναντά ο σύγχρονος εκπαιδευτικός τέθηκαν «επὶ τάπητος» με την εισήγηση αυτή.

40ο Παιδαγωγικό Συνέδριο Χριστιανικής Εστίας Πατρών















29/1/25

Εόρτιο μήνυμα της Ιεράς Συνόδου για τους Τρεις Ιεράρχες

 


“Α­γα­πη­τά μας παι­δι­ά,

Η Ι­ε­ρά Σύ­νο­δος της Εκ­κλη­σί­ας μας ε­πι­κοι­νω­νεί σή­με­ρα μα­ζί σας γι­α να σας εκ­φρά­σει τις πλέ­ον εγ­κάρ­δι­ες ευ­χές Της με την ευ­και­ρί­α της ε­ορ­τής των Τρι­ών Ι­ε­ραρ­χών, οι ο­ποί­οι εί­ναι προ­στά­τες της Παι­δεί­ας και των Γραμ­μά­των.

Ι­ε­ράρ­χης, ό­πως γνω­ρί­ζε­τε, ση­μαί­νει Ε­πί­σκο­πος. 

Ε­πο­μέ­νως, οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες, Βα­σί­λει­ος ο Μέ­γας, Γρη­γό­ρι­ος ο Θε­ο­λό­γος και Ι­ω­άν­νης ο Χρυ­σό­στο­μος, ή­ταν Ε­πί­σκο­ποι της Εκ­κλη­σί­ας, δη­λα­δή Πα­τέ­ρες πνευ­μα­τι­κοί των πι­στών και Δι­δά­σκα­λοι της Εκ­κλη­σί­ας, φο­ρείς του χα­ρί­σμα­τος της Ι­ε­ρω­σύ­νης του Χρι­στού και συ­νε­χι­στές του έρ­γου Του.

Η Ι­ε­ρω­σύ­νη έ­χει δο­θεί στην Εκ­κλη­σί­α γι­α να τε­λούν­ται τα ά­γι­α Μυ­στή­ρι­α, το Βά­πτι­σμα, το Χρί­σμα, η Θεί­α Ευ­χα­ρι­στί­α κ.λπ., ώ­στε να α­γι­ά­ζον­ται οι πι­στοί και να ε­νώ­νον­ται με τον Χρι­στό και με­τα­ξύ τους. 

Γι’ αυ­τό οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες με ό­λη την δύ­να­μη της ψυ­χής τους καλ­λι­έρ­γη­σαν το πνεύ­μα της ε­νό­τη­τας τό­σο στον χώ­ρο της Εκ­κλη­σί­ας, ό­σο και γε­νι­κό­τε­ρα στο κοι­νω­νι­κό πε­ρι­βάλ­λον ό­που έ­ζη­σαν. 

Θε­ω­ρού­με ό­τι δεν χρει­ά­ζε­ται καν να α­να­φέ­ρου­με ό­τι η ε­νό­τη­τα εί­ναι μί­α κα­τά­στα­ση, έ­νας τρό­πος ζω­ής, που χρει­ά­ζε­ται πο­λύ μό­χθο και κό­πο γι­α να ε­πι­τευ­χθεί και να δι­α­τη­ρη­θεί σε ι­κα­νο­ποι­η­τι­κό ε­πί­πε­δο. 

Και τού­το συμ­βαί­νει γι­α­τί, δυ­στυ­χώς, δεν ε­πι­κρα­τεί πάν­το­τε στις σχέ­σεις μας με τους άλ­λους αν­θρώ­πους η δύ­να­μη της α­λη­θι­νής α­γά­πης, της ει­ρή­νης, της συ­ναλ­λη­λί­ας. 

Αν­τι­θέ­τως, ό­χι σπά­νι­α, κυ­ρι­αρ­χεί η ι­δι­ο­τέ­λει­α, δη­λα­δή η πέ­ραν του δέ­ον­τος προ­σή­λω­ση του αν­θρώ­που στο α­το­μι­κό του συμ­φέ­ρον, η φι­λαυ­τί­α, η αλ­λοί­ω­ση της α­γά­πης και έτ­σι δι­α­σπά­ται η ε­νό­τη­τα και ε­πέρ­χε­ται ο δι­χα­σμός, η δι­αί­ρε­ση, η σχά­ση. 

Γι’ αυ­τό η Εκ­κλη­σί­α δεν παύ­ει να προ­βάλ­λει με κά­θε τρό­πο τις φω­τει­νές Μορ­φές των Τρι­ών Ιε­ραρ­χών· κα­θό­τι, οι Πα­τέ­ρες αυ­τοί έ­ζη­σαν ό­σο πι­ο έν­το­να γί­νε­ται την Α­λή­θει­α και την Ζω­ή του Ευ­αγ­γε­λί­ου του Χρι­στού. 

Τοι­ου­το­τρό­πως, α­να­δει­κνύ­ον­ται πρό­τυ­πα και γι­α την δι­κή μας πο­ρεί­α σε αυ­τόν τον κό­σμο· πρό­τυ­πα ζω­ής, α­γω­νι­στι­κό­τη­τας, θάρ­ρους, προ­ση­λώ­σε­ως στις αρ­χές, τις α­ξί­ες, τα ι­δα­νι­κά με τα ο­ποί­α εί­χαν δι­α­μορ­φώ­σει την προ­σω­πι­κό­τη­τά τους και εί­χαν νο­η­μα­το­δο­τή­σει την ζω­ή τους.

Ε­πί πα­ρα­δείγ­μα­τι, ο Μέ­γας Βα­σί­λει­ος και ο Γρη­γό­ρι­ος ο Θε­ο­λό­γος α­γω­νί­σθη­καν να δι­α­φυ­λά­ξουν την ε­νό­τη­τα της Εκ­κλη­σί­ας, δι­ό­τι κα­τά τον 4ο αι­ώ­να, ο­πό­τε έ­ζη­σαν, κιν­δύ­νευ­σε σε με­γά­λο βαθ­μό η α­κε­ραι­ό­τη­τα, η αυ­θεν­τι­κό­τη­τα της πί­στε­ως από μί­α φο­βε­ρή αί­ρε­ση που ο­νο­μά­σθη­κε «Α­ρει­α­νι­σμός» και αρ­νι­ό­ταν την θε­ό­τη­τα του Χρι­στού. 

Ό­μως, οι Α­πό­στο­λοι, οι Πα­τέ­ρες, οι Μάρ­τυ­ρες έ­δω­σαν και την ί­δι­α τους την ζω­ή, προ­κει­μέ­νου να δι­α­κη­ρύ­ξουν ό­τι ο Ι­η­σούς Χρι­στός εί­ναι ο Α­λη­θι­νός Θε­ός, μα­ζί με τον Πα­τέ­ρα και το Ά­γι­ο Πνεύ­μα, και έτ­σι κά­θε έ­νας που πι­στεύ­ει ορ­θά σε Αυ­τόν γί­νε­ται υι­ός του Θε­ού, σύμ­φω­να με την δω­ρε­ά του Θε­ού.

Έ­πει­τα, οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες μό­χθη­σαν με ό­λες τους τις δυ­νά­μεις γι­α να βο­η­θή­σουν τους αν­θρώ­πους να εν­νο­ή­σουν ό­τι χω­ρίς την α­λη­θι­νή α­γά­πη κα­τα­στρέ­φε­ται εύ­κο­λα η ε­νό­τη­τα με­τα­ξύ των αν­θρώ­πων. 

Γι’ αυ­τό οι ί­δι­οι έ­γι­ναν έμ­ψυ­χες ει­κό­νες αγά­πης και μά­λι­στα υ­πέ­στη­σαν πολ­λές θλί­ψεις και κα­κου­χί­ες ε­ξαι­τί­ας της προ­ση­λώ­σε­ώς τους σε έρ­γα α­λη­θι­νής α­γά­πης. 

Λό­γου χά­ριν, α­να­φέ­ρε­ται ό­τι έ­νας α­πό τους λό­γους γι­α τους ο­ποί­ους ε­ξο­ρί­σθη­κε στα βά­θη της Α­σί­ας α­πό την τό­τε πο­λι­τι­κή εξου­σί­α ο Ά­γι­ος Ι­ω­άν­νης ο Χρυ­σό­στο­μος ή­ταν ό­τι ί­δρυ­σε λε­προ­κο­μεί­α κον­τά σε ε­κτά­σεις πλου­σί­ων γαι­ο­κτη­μό­νων, οι ο­ποί­οι ζη­μι­ώ­θη­καν οι­κο­νο­μι­κά. 

Βλέ­πε­τε, σε κά­θε ε­πο­χή, η ε­νό­τη­τα, η α­γά­πη, η φι­λί­α α­πει­λούν­ται α­πό τα οι­κο­νο­μι­κά συμ­φέ­ρον­τα, α­πό τον ε­γω­ι­σμό, α­πό τους πο­λέ­μους και τις δι­α­μά­χες.

Ό­μως, οι άν­θρω­ποι λη­σμο­νούν ό­τι δι­α­σπών­τας την ε­νό­τη­τα, κα­ταρ­γών­τας την ει­ρή­νη και την α­γά­πη, βλά­πτουν α­νε­πα­νόρ­θω­τα τον ί­δι­ο τον ε­αυ­τό τους. 

Γι­α­τί κα­νείς δεν μπο­ρεί να υ­πάρ­ξει μό­νος του. Υ­πάρ­χου­με σε σχέ­ση και α­να­φο­ρά με τον Θε­ό και τον συ­νάν­θρω­πο. 

Και γι’ αυ­τό η ζω­ή μας έ­χει μο­να­δι­κή α­ξί­α, νό­η­μα και πε­ρι­ε­χό­με­νο. 

Το δώ­ρο της ζω­ής μάς δό­θη­κε γι­α να μά­θου­με ό­τι χω­ρίς τον α­γώ­να γι­α συ­νύ­παρ­ξη, αυ­το­κα­ταρ­γεί­ται η ύ­παρ­ξη· χω­ρίς την ε­νό­τη­τα ε­πέρ­χε­ται ο μα­ρα­σμός και ο ξε­πε­σμός του αν­θρώ­που.


Α­γα­πη­τά μας παι­δι­ά,

Σε μί­α ε­πο­χή σαν την δι­κή μας, στην ο­ποί­α με θλί­ψη βλέ­που­με τις τρα­γι­κές συ­νέ­πει­ες της α­πο­μα­κρύν­σε­ως του αν­θρώ­που α­πό την πί­στη, την Εκ­κλη­σί­α και τον Θε­ό· σε μί­α ε­πο­χή στην ο­ποί­α οι άν­θρω­ποι θέ­τουν το Ευ­αγ­γέ­λι­ο της ει­ρή­νης, της ε­νό­τη­τας, της α­γά­πης στο πε­ρι­θώ­ρι­ο της ζω­ής τους, γι­α­τί α­γνο­ούν την ευ­ερ­γε­τι­κή του ε­πί­δρα­ση και δύ­να­μη στην δι­α­μόρ­φω­ση της αν­θρώ­πι­νης συ­νει­δή­σε­ως, ε­μείς ας πα­ρα­μεί­νου­με ε­νω­μέ­νοι με τον Χρι­στό και με­τα­ξύ μας, ό­πως οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες. 

Ας δι­α­τη­ρή­σου­με ζων­τα­νή την φλό­γα της πί­στε­ως και ας την με­τα­δί­δου­με και στους άλ­λους με τα έρ­γα και τον λό­γο μας· με την ζω­ή και το ή­θος μας· με την α­γά­πη και την ε­νό­τη­τά μας. Αυ­τό δεν έ­πρα­ξαν και οι Τρεις Ι­ε­ράρ­χες; 

Υ­πήρ­ξαν κά­πο­τε και αυ­τοί παι­δι­ά. Αν­τι­με­τώ­πι­σαν τις δυ­σκο­λί­ες κά­θε πε­ρι­ό­δου της αν­θρώ­πι­νης ζω­ής. Τα­λαι­πω­ρή­θη­καν α­φάν­τα­στα α­πό αυ­τό που ονο­μά­ζου­με «κα­τε­στη­μέ­νο». 

Ό­μως στά­θη­καν όρ­θι­οι, ε­νω­μέ­νοι, δυ­να­τοί· κα­θό­τι η ζω­ή τους στη­ρι­ζό­ταν στην Πέ­τρα, στον Βρά­χο της πί­στε­ως, που ο­νο­μά­ζε­ται Ι­η­σούς Χρι­στός.

Σας ευ­χό­μα­στε στον Χρι­στό να θε­με­λι­ώ­νε­ται και η δι­κή σας ζω­ή. 

Να έ­χε­τε α­γά­πη, ε­πι­θυ­μί­α γι­α ε­νό­τη­τα και συ­ναλ­λη­λί­α· γι­α να κυ­ρι­αρ­χή­σει κά­πο­τε στον κό­σμο μας η πο­λυ­πό­θη­τη ει­ρή­νη, η κα­ταλ­λα­γή, η συμ­φι­λί­ω­ση.

Σας ευ­χό­μα­στε ε­πί­σης, να προ­ο­δεύ­σε­τε στις σπου­δές σας και, εν γέ­νει, στην ζω­ή σας και να γί­νε­τε φά­ροι φω­τει­νοί, άν­θρω­ποι α­λη­θι­νοί, ό­πως έ­λε­γε και ο αρ­χαί­ος ποι­η­τής Μέ­ναν­δρος· «Ὡς χαρίεν ἐστ΄ ἄνθρωπος, ὅταν ἄνθρωπος ᾖ!» (Πό­σο χα­ρι­τω­μέ­νος, πό­σο ό­μορ­φος εί­ναι ο άν­θρω­πος, ό­ταν εί­ναι άν­θρω­πος!­). 

Και ας μη λη­σμο­νού­με ό­τι πραγ­μα­τι­κά ά­δει­ος εί­ναι ο άν­θρω­πος ε­κεί­νος, που εί­ναι γε­μά­τος μό­νον α­πό τον ί­δι­ο τον ε­αυ­τό του.”


Εκ της Ιε­ράς Συνόδου

της Εκκλησίας της Ελλάδος

28/1/25

Ἡ ἐπικίνδυνη ἐποχὴ

 


Ἄναυδος ὁ πλανήτης παρακολούθησε, ἀπὸ τὶς ἀρχὲς σχεδὸν τοῦ Ἰανουαρίου, τὴν καταστροφικὴ ἐπέλαση τῆς μεγάλης πυρκαγιᾶς ποὺ ξέσπασε σὲ περιοχὲς τοῦ Λὸς Ἄντζελες στὴν Καλιφόρνια.

Ἡ φωτιὰ ἐκδηλώθηκε στὶς 7 Ἰανουαρίου καὶ μέσα σὲ λίγες ἡμέρες μετέβαλε σὲ κάρβουνα καὶ στάχτη δεκάδες χιλιάδες στρέμματα καὶ πλῆθος κατοικιῶν. Στὶς πρῶτες δέκα ἡμέρες μετροῦσαν ἤδη 25 νεκρούς, χωρὶς νὰ ἔχει ὁλοκληρωθεῖ ὁ ἔ­λεγχος. Τὴν ἴδια περίοδο ἑκατοντάδες χιλιάδες ἄνθρωποι εἶχαν ἀναγκασθεῖ νὰ ἐγ­καταλείψουν τὰ σπίτια τους, προκειμένου νὰ σώσουν τὴ ζωή τους. Ὑπολογίζουν δὲ σὲ ἑκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια τὶς ζημιὲς τῆς καταστροφικότερης αὐτῆς πυρκαγιᾶς στὴν ἱστορία τῶν ΗΠΑ.

Οἱ ἁρμόδιοι μιλοῦν γιὰ φαινόμενο ποὺ τὸ ὀνομάζουν «ὑδροκλιματικὸ μαστίγω­μα». Αὐτὸ ἐκδηλώνεται σὲ συνθῆκες μὲ γρήγορες ἐναλλαγὲς μεταξὺ ἔντονα ὑγροῦ καὶ ἐπικίνδυνα ξηροῦ καιροῦ.

Πράγματι στὴν Καλιφόρνια προηγήθη­καν χρόνια μεγάλης ξηρασίας, ποὺ τὰ ἀκολούθησαν δύο χρόνια μὲ μεγάλες βροχοπτώσεις καὶ χιονοπτώσεις στὴν περιοχή. Πέρυσι ἐπικράτησε πολὺ μεγά­λη ξηρασία, ποὺ σταδιακὰ ἐπιδεινώθηκε, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ δημιουργηθεῖ ἕνα στρῶμα εὔφλεκτης ὕλης, σὰν δυναμίτης. Ἔφθανε μία σπίθα γιὰ νὰ ἐκραγεῖ. Καὶ αὐτὴ ἡ σπίθα, ἀπὸ ἄγνωστη μέχρι στιγμῆς αἰτία, ἄναψε τὴν ὥρα ποὺ οἱ δαιμονικοὶ ἄνεμοι «Σάντα Ἄνα» σάρωναν τὴν περιοχὴ μὲ ἀσύλληπτες ταχύτητες.

«Τὸ ὑδροκλιματικὸ μαστίγωμα ἔχει ἤδη αὐξηθεῖ λόγῳ τῆς ὑπερθέρμανσης τοῦ πλανήτη καὶ ἡ περαιτέρω θέρμανση θὰ ἐπιφέρει ἀκόμη μεγαλύτερες αὐξήσεις».

Τὸ φαινόμενο εἶναι παγκόσμιο· τὸ γνωρίζουμε κι ἐδῶ στὴν πατρίδα μας. Καμία ἤπειρος δὲν γλύτωσε ἀπὸ τὴν ἀκραία ζέστη, τὸν «σιωπηλὸ δολοφόνο», ὅπως τὴ χαρακτηρίζουν οἱ ἐπιστήμονες.

«Ζοῦμε σὲ μιὰ νέα, ἐπικίνδυνη ἐποχή», δηλώνουν οἱ εἰδικοὶ ἐπιστήμονες.Αὐτοὶ ἐπισημαίνουν τὸ πρόβλημα μὲ τὸ δικό τους σκεπτικό, καὶ σωστὰ τὸ κάνουν. Αὐτὸ ὅμως ποὺ ξεφεύγει ἀπὸ τὴ δική τους ἁρμοδιότητα εἶναι ἡ πραγματικὴ αἰτία τοῦ κακοῦ. Καὶ αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴ μεγάλη ἀποστασία ὅλων τῶν ἀνθρώπων, καὶ μάλιστα τῶν λεγόμενων Χριστιανῶν, ἀπὸ τὸν δρόμο τοῦ Θεοῦ. Ἀποστασία φοβερὴ ὑπάρχει καὶ στὸ Λὸς Ἄντζελες, τὸ παγκόσμιο αὐτὸ κέντρο τοῦ κινηματογράφου, ποὺ ἔχει μολύνει ὅλο τὸν πλανήτη μὲ τὴ διαφθορά του. Ὡστόσο ἀποστασία ὑπάρχει καὶ στὴν Ἑλλάδα καὶ παντοῦ στὸν κόσμο.

Πρὶν ἀπὸ δύο χιλιετίες ὁ εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης περιγράφει στὸ ἱερὸ βιβλίο τῆς Ἀποκαλύψεως τὸ πρόβλημα καὶ τὴν αἰτία του: «καὶ ἐκαυματίσθησαν οἱ ἄνθρωποι καῦμα μέγα, καὶ ἐβλασφήμησαν οἱ ἄν­θρωποι τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ… καὶ οὐ μετενόησαν…»· κάηκαν οἱ ἄνθρωποι ἀπὸ μεγάλο καύσωνα καὶ βλασφήμησαν τὸ ὄνομα τοῦ Θεοῦ… καὶ δὲν μετανόησαν (ις΄ 9).

Σὲ λίγες λέξεις τὸ πρόβλημα, ἡ αἰτία καὶ ἡ λύση του!

Ο συγγραφέας Ηλίας Σκόνδρας την Τρίτη 28/1 στο ΡΣ της Πειραϊκής Εκκλησίας


Την Τρίτη 28 Ιανουαρίου 2025 στις 12 μ., 

ο κ. Ηλίας Σκόνδρας θα φιλοξενηθεί στην εκπομπή «Ραδιο-Παραμυθία» της κ. Σοφίας Χατζή στην Πειραϊκή Εκκλησία,

όπου θα συζητήσουν σχετικά με το βιβλίο του

«Θεέ μου, σε ευχαριστώ!».

Εκδήλωση-ομιλία: «Πώς θα μιλήσω στο παιδί μου για κρίσιμα θέματα;» στην Λάρισα

 


Μαθαίνουμε να προστατεύουμε το παιδί μας από κινδύνους, χωρίς να το πληγώσουμε.

Τι θα πούμε στο παιδί μας ώστε να το προστατέψουμε από χίλιους δυο κινδύνους, όπως το bullying, η σεξουαλική παρενόχληση/κακοποίηση, οι διαδικτυακές απάτες, οι απαγωγές κ.ά;

Πώς θα μιλήσουμε για τόσο κρίσιμα θέματα, χωρίς να πληγώσουμε το παιδί;

Στο φιλόξενο πνευματικό κέντρο της ΓΕΧΑ Λάρισας έγινε την Κυριακή 26 Ιανουαρίου μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ομιλία με αφορμή το βιβλίο «Όχι βέβαια» των εκδόσεων Έαρ και με τη συμμετοχή δεκάδων γονέων που κατέκλυσαν από νωρίς την αίθουσα.

Ο παιδοψυχίατρος και συγγραφέας κ. Θωμάς Μαυρομμάτης με επιστημονικό λόγο και ταυτόχρονα απλές και πρακτικές συμβουλές μίλησε στους γονείς, οι οποίοι τον παρακολούθησαν  με αμείωτο ενδιαφέρον.

Η κ. Νίκη Κατσιάπη, εκπαιδευτικός και συγγραφέας του βιβλίου πήρε στη συνέχεια τον λόγο και εξήγησε με ποιο τρόπο θα χρησιμοποιήσουν αποτελεσματικά οι γονείς το βιβλίο.

Ο πρόεδρος της ΓΕΧΑ Λάρισας κ. Δημήτρης Οικονόμου ευχαρίστησε τις εκδόσεις Έαρ για την έκδοση αυτή και ευχήθηκε το βιβλίο να αποτελέσει πολύτιμο βοήθημα για πολλούς γονείς.

Την εκδήλωση συντόνισε ο εκπαιδευτικός κ. Μιλτιάδης Στεργιούλης.

Η εκδήλωση έκλεισε με εποικοδομητικό διάλογο ανάμεσα σε γονείς και στους ομιλητές.