31/3/23

Ιερό Μνημόσυνο Δημητρίου & Μαρίας Κωστάζου - 2.4.23

 

Μνημόσυνο


ΤΕΛΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΗ 2/4/2023 ΚΑΙ ΩΡΑ 9:00 Π.Μ

ΣΤΟΝ ΙΕΡΟ ΝΑΟ ΑΓΙΑΣ ΣΚΕΠΗΣ ΠΑΤΡΩΝ (ΣΑΜΑΚΙΑ)

ΕΤΗΣΙΟ & 40/ΝΘΗΜΕΡΟ ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΩΝ ΣΕΒΑΣΤΩΝ ΜΑΣ

ΓΟΝΕΩΝ, ΠΑΠΠΩΝ, ΠΡΟΠΑΠΠΩΝ & ΘΕΙΩΝ ΜΑΣ


ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ & ΜΑΡΙΑΣ

ΚΩΣΤΑΖΟΥ


ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΑΛΟΥΜΕ ΟΣΟΥΣ ΤΙΜΟΥΝ ΤΗΝ ΜΝΗΜΗΝ ΤΟΥΣ

ΝΑ ΠΡΟΣΕΛΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΗΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΜΑΣ

ΥΠΕΡ ΑΝΑΠΑΥΣΕΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΤΟΥΣ


ΤΑ ΤΕΚΝΑ

ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΚΩΣΤΑΖΟΥ

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΚΩΣΤΑΖΟΥ

ΓΕΩΡΓΙΑ & ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ


ΟΙ ΕΓΓΟΝΟΙ

ΦΩΤΕΙΝΗ – ΝΕΚΤΑΡΙΑ & ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΟΤΣΕΤΑΣ

ΑΝΔΡΕΑΣ ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ


ΟΙ ΔΙΣΕΓΓΟΝΟΙ

ΒΑΣΙΛΙΚΗ – ΓΕΩΡΓΙΑ

ΔΗΜΗΤΡΑ – ΜΑΡΙΑ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ - ΣΤΥΛΙΑΝΟΣ


ΟΙ ΑΝΕΨΙΟΙ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ

Αρχιμ. Γεννάδιος Κουτσόπουλος: Καρδία βαθεῖα: Γιὰ μιὰ βαθύτερη γνώση τοῦ ἑαυτοῦ μας - Δ' Κατ. Εσπ. 2023

 




29/3/23

Ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ Ἀγγλικανοὶ ὑπὲρ τοῦ γάμου ὁμοφυλοφίλων


«Ἡ πλειονότητα τῶν Γερμανῶν ἐπισκόπων καὶ ἐκπροσὼπων τῶν λαϊκῶν καθολικῶν ὀργανώσεων τάχθηκαν ὑπὲρ τῆς ­εὐλογίας τῶν γάμων μεταξὺ ἀτόμων τοῦ ἴδιου φύλου στὶς καθολικὲς ἐκκλησίες τῆς χώρας. Μὲ τὴν ἀπόφαση αὐτὴ οἱ Γερμανοὶ Καθολικοὶ ἀψηφοῦν γιὰ ἄλλη μία φορὰ τὸ Βατικανό, τὸ ὁ­ποῖο θεωρεῖ ἁμαρτία τὴν ὁμοφυλοφιλία… Οἱ περισσότεροι Γερμανοὶ ἐπίσκοποι τάχθηκαν ὑπὲρ τῆς ἀποφάσεως αὐτῆς: 38 ἔδωσαν θετικὴ ψῆφο, 9 ἀρνητικὴ καὶ 12 ἀπεῖχαν… Στὶς περιφέρειές τους οἱ ἐπίσκοποι εἶναι πάν­τως ἐλεύθεροι νὰ πράξουν ὅπως νομίζουν, παρὰ τὴν ἀπόφαση. Αὐτὸ σημαίνει ὅτι ὅσοι διαφωνοῦν μὲ τοὺς γάμους ὁμοφυλοφίλων, μποροῦν νὰ ἀρνηθοῦν νὰ τοὺς τελέσουν» («iefimerida.gr» 10-3-2023).

Ἀντίστοιχο δημοσίευμα ἀναρτήθηκε τὶς ἡ­μέρες αὐτὲς γιὰ τὶς κοινότητες τῶν Ἀγγλικανῶν, ὅπου ἀναφέρονται τὰ ἑξῆς:

«Βαθὺ ρῆγμα στὴν Ἀγγλικανικὴ Ἐκκλησία. Δέκα ἀρχιεπίσκοποι ἀποσύρουν τὴ στήριξή τους στὸν ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Καντέρμπουρι Τζάστιν Οὐέλμπι. Σφοδρὴ κριτικὴ ἀπὸ πολλοὺς ἀγγλικανοὺς ἀρχιεπισκόπους δέχεται ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἀγγλίας γιὰ τὴ θέση ποὺ ἔχει πάρει τοὺς τελευταίους μῆνες ὑπὲρ τῶν ὁμόφυλων ζευγαριῶν. Ἡ δυσφορία τους πηγάζει ἀπὸ τὴν πρόσφατη ἀπόφαση τῆς Συνόδου τῆς Ἀγγλικανικῆς Ἐκκλησίας, νὰ ἐπιτρέψει σὲ κληρικοὺς νὰ εὐλογοῦν ζευγάρια τοῦ ἴδιου φύλου…

Στὴ δήλωση, τὴν ὁποία ὑπογράφουν δέκα ἀρχιεπίσκοποι… ἀναφέρουν πὼς δὲν μποροῦν πλέον νὰ ἀναγνωρίσουν τὸν ἀρχιεπίσκοπο τοῦ Καντέρμπουρι ὡς τὸν “πρῶτο μεταξὺ ἴσων” ἡγέτη τῆς παγκόσμιας κοινότητας. Ἀναφορικὰ μὲ τὶς Ἐκκλησίες οἱ ὁποῖες υἱοθέτησαν τὴν πρόταση τοῦ ἀρχιεπισκόπου γιὰ τὴν εὐλογία ὁμόφυλων ζευγαριῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων οἱ Ἐκκλησίες τῆς Σκωτίας, τῆς Οὐαλίας, τῶν ΗΠΑ καὶ τῆς Νέας Ζηλανδίας, ἡ ἀνακοίνωση ἀναφέρει ὅτι “ἀκολουθοῦν τὸ μονοπάτι τῆς ψευδοῦς διδασκαλίας”» («kathimerini.gr» 22-2-2023).

Ποῦ φθάσαμε λοιπόν! Νὰ εὐλογοῦν Χριστιανικὲς Ὁμολογίες τὴ διαστροφὴ τῆς φύσεως, τὸ θανάσιμο σαρκικὸ ἁμάρτημα, τὸ ὁποῖο, σύμφωνα μὲ τὴν Ἁγία Γραφή, ἀποκλείει τὸν ἄνθρωπο ποὺ τὸ διαπράττει ἀπὸ τὴ βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἂν δὲν μετανοήσει. Καὶ μόνο τὸ ὅτι τόσοι Ρωμαιοκαθολικοὶ καὶ Ἀγγλικανοὶ «ἐπίσκοποι» συζητοῦν γιὰ τὴ δυνατότητα τελέσεως γάμου ὁμοφυλοφίλων, αὐτὸ ἀποτελεῖ φρικτὸ ἀνοσιούργημα, σημεῖο τῶν καιρῶν, προμήνυμα τῆς ἐπερχόμενης καταστροφῆς τῶν κοινωνιῶν τους. Ὅταν ὅμως οἱ θρησκευτικὲς Ὁμολογίες τῆς Δύσεως βρίσκονται στὴν αἵρεση, μακριὰ ἀπὸ τὴ Χάρι καὶ τὸν φωτισμὸ τοῦ Θεοῦ, εἶναι πλέον ἀδίστακτες καὶ ἱκανὲς νὰ «εὐλογοῦν» τὰ ἀνευλόγητα, νὰ καθιερώνουν τὴ διαστροφή, νὰ περιφρονοῦν τὶς ἐντολὲς τοῦ Θεοῦ. Ὅλες βέβαια αὐτὲς οἱ κινήσεις τῶν Παπικῶν καὶ τῶν Ἀγγλικανῶν θὰ διαιρέσουν ἀκόμη περισσότερο τὶς κοινότητές τους καὶ θὰ τὶς διαλύσουν. Θὰ παρασύρουν δὲ ἀκόμη πιὸ πολὺ τὶς κοινωνίες τους σὲ σοδομικὲς διαστροφὲς καὶ στὸν θάνατο.

Ἄς διδαχθοῦμε λοιπὸν ἐμεῖς οἱ Ὀρθόδοξοι πιστοὶ ἀπὸ τὶς στάσεις αὐτὲς τῶν ἑτεροδόξων κι ἂς κατανοήσουμε τὸν ρόλο μας καὶ τὴν εὐθύνη μας ὄχι μόνο ἀπέναντι στὸν ὀρθόδοξο κόσμο, ἀλλὰ καὶ ἀπέναντι στὰ ἑκατομμύρια τῶν ἑτεροδόξων ποὺ εἶναι ὄχι μόνο πρόβατα σκορπισμένα χωρὶς ποιμένα, ἀλλὰ πρόβατα ποὺ ἔχουν πέσει ἤδη στὸν γκρεμὸ καὶ ἀργοπεθαίνουν.


Προσευχή γι΄ άλλους



Μην αρνείσαι να προσεύχεσαι για κάποια ψυχή (που σου το εζήτησε), έστω και αν δεν διαθέτεις καρποφόρο προσευχή. 

Διότι η πίστη εκείνου που εζήτησε την προσευχή, έσωσε πολλές φορές κι εκείνον που προσευχήθηκε και μάλιστα με συντριβή καρδίας. Μην υπερηφανεύεσαι, εάν προσεύχεσαι γι΄ άλλους και εισακούεσαι, διότι η πίστη αυτών ενήργησε, ώστε να εισακουσθεί η προσευχή σου.


Αγ. Ιωάννης της Κλίμακος

AΠΟΚΑΛΥΠΤΗΡΙΑ ΜΝΗΜΕΙΟΥ ΧΙΛΙΑΔΩΝ ΣΦΑΓΙΑΘΕΝΤΩΝ ΠΑΤΡΕΩΝ ΤΟ 1821


 

27/3/23

Γ. Δ. Μαρκάκης: Με ενέχυρο το είναι

 


Όταν εκείνο το βράδυ της 24ης Ιουνίου ο μπόγιας απέτυχε να πνίξει τον κρατούμενο Ρήγα Βελεστινλή κι έτσι ένας από τους φρουρούς αναγκάστηκε να τραβήξει την πιστόλα του και να τον πυροβολήσει κατάστηθα γράφοντας τον επίλογο της επίγειας ζωής του ο θρύλος λέει, πως ο πεσμένος στο έδαφος Ρήγας Φεραίος ψέλλισε τα τελευταία του λόγια: “Αρκετόν σπόρον έσπειρα”. 

Το ημερολόγιο έδειχνε 1798 και θα χρειάζονταν 23 χρόνια ακόμα για να φανεί ότι η θυσία εκείνη στον Πύργο Νεϊμπόντα του Βελιγραδίου δεν είχε πάει χαμένη. 

Μα αν εμείς, σεβασμιώτατε, κυρίες και κύριοι, γνωρίζουμε το ευτυχές τέλος του εθνοαπελευθερωτικού αγώνα, αν απολαμβάνουμε τους ευκλεείς καρπούς εκείνης της θυσίας, αν γιορτάζουμε σήμερα το δέντρο της λευτεριάς που ποτίστηκε από το αίμα του πρωτοπόρου Ρήγα που τα χάρισε όλα σε μιαν ιδέα, την ιδέα της λευτεριάς της πατρίδας, εκείνος δεν είχε αυτό το προνόμιο, δεν είχε τη δυνατότητα να σιγουρευτεί πως η θυσία του δεν θα πάει χαμένη.

Κι όμως αγόγγυστα, με λεβεντιά και θάρρος, προχώρησε στη δικιά του προσωπική κατάθεση για την εθνική υπόθεση. Δίνοντας τα πάντα: ζωή, περιουσία, κόπο, χρόνο, κάθε δυνατότητα για μία προσωπική, ανθρώπινη ευτυχία. Γιατί ο Ρήγας αν και πονούσε το ίδιο με μας, υπέφερε, αγαπούσε, είχε μία τεράστια δίψα για ζωή οι στόχοι αυτοί παραμερίστηκαν για να υπηρετήσει τη μεγάλη του ιδέα: την πίστη στη λευτεριά όλων των λαών της Βαλκανικής και κυρίως των Ελλήνων.

Όμως δεν ήταν μόνος του, δεν ήταν ο μοναδικός που είχε το θλιβερό “προνόμιο” να φεύγει από τη ζωή, χωρίς να είναι σίγουρος ότι θυσία του δεν θα πάει χαμένη. Ο ιερομάρτυρας επίσκοπος Διονύσιος Φιλόσοφος που γδάρθηκε ζωντανός, ο παπα Θύμιος Βλαχάβας σαν γινόταν θύμα της τουρκικής αγριότητας, ο Γεωργάκης Ολύμπιος σαν βύθιζε το δαυλό του στο μπαρούτι της μονής του Σέχου, μέχρι τέλος ο Παπαφλέσσας και τα παλικάρια του που στάθηκαν εκεί, στο Μανιάκι περιμένοντας τα στίφη του Ιμπραήμ με τη βεβαιότητα ότι αυτοί, εκεί, θα πεθάνουν, όλη η ατελείωτη σειρά των πρωτοπόρων και ηρώων που καταθέτουν, χωρίς καμία σιγουριά, το είναι τους στην τράπεζα του μέλλοντος για να εισπράξουμε εμείς κεφάλαιο και τόκους είχαν κοντά σε όλα τα άλλα μαρτυρία να αντιμετωπίσουν και το σαράκι του ερωτήματος “Θα βγει κάτι από τη θυσία μου;”

Ας σταθούμε λοιπόν σήμερα, μπροστά στο άγαλμα της εμβληματικής μορφής του Παλαιών Πατρών Γερμανού κι ας αναλογιστούμε για μια στιγμή, πως όλοι αυτοί δεν υπήρξαν πλάσματα εξωτικά, δεν ήταν από μάρμαρο ή μέταλλο όπως τα αγάλματα και οι αδριάντες τους. Ήταν άνθρωποι που σήκωσαν λεβέντικα το ανάστημά τους κόντρα στο ρου της ιστορίας που επί τετρακόσια χρόνια βοούσε με τον πιο εμφατικό τρόπο πως οι Έλληνες θα μείνουν για πάντα σκλάβοι, απέναντι στις συμβουλές της λογικής, απέναντι στην εμπειρία των αμέτρητων αποτυχιών βάζοντας σύνορό τους το όνειρο. Κωδικοποιώντας την απόφασή τους σε τρεις λέξεις: Ελευθερία ή θάνατος! 

Ή θάνατος! Είναι ακριβή η τιμή της αποτυχίας σ ένα μεγάλο στοίχημα!

Κυρίες και κύριοι τέτοιους χρειαζόμαστε σε κάθε εποχή, οραματιστές, έτοιμους να βάλουν πρώτα απ’ όλα ενέχυρο τον εαυτό τους για ένα αύριο καλύτερο. 

Την καλοπέραση και το βόλεμά τους πρώτα. Την φήμη και την προσωπική τους υπόληψη ύστερα. Τα κάθε είδους προνόμια, τον, καλώς ή κακώς εννοούμενο, εγωισμό τους. Τις γνώσεις τους, το χρόνο της ζωής τους. Τα παιδιά και τους/τις συζύγους. Χρειαζόμαστε ως έθνος, ως κοινωνία ως ανθρώπινος -πανανθρώπινος- πολιτισμός επενδυτές. 

Όχι επενδυτές χρηματικών κεφαλαίων αλλά επενδυτές θυσίας. Με όραμα και ελπίδα για μια κοινωνία που ενώ ζει στην άνεση και την ευζωία -κατά ένα ποσοστό τουλάχιστον- μοιάζει να έχει χάσει το δρόμο σε έναν ατέλειωτο δικαιωματισμό, σε μια παραζάλη αναζήτησης αξιών όπου συχνά τα πρώτα γίνονται έσχατα και τα έσχατα πρώτα. 

Αν η σημερινή εκδήλωση, αν η φετεινή επέτειος καταφέρει να παρακινήσει κάποιους, έστω λίγους, έστω ελάχιστους προς αυτή την κατεύθυνση τότε οι θυσίες εκείνων δεν πήγαν χαμένες. Εκείνη η ύστατη αγωνία μπροστά στο αβέβαιο της επιτυχίας, που αν και δεν εκστομήθηκε ποτές είναι σίγουρο ότι υπήρχε θα έχει επιτέλους δικαιωθεί. 


Γ. Δ. Μαρκάκης 

Το παρόν αποτελεί σύντομη ομιλία που εκφωνήθηκε στην πλατεία Υψηλών Αλωνίων της Πάτρας την 24η Μαρτίου 2023 στα πλαίσια του επίσημου εορτασμού για την εθνική επέτειο.


Γιορτή 25ης Μαρτίου - χοροί

 












"Ο Κολοκοτρώνης & η νίλα του Δράμαλη" - ΦΩΤΟ

 








Πατρῶν Χρυσόστομος: «Ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός μᾶς εὐλογεῖ καί μᾶς ὁδηγεῖ».

 


Τό κεντρικό ἡρωϊκό πρόσωπο στίς ἐκδηλώσεις τιμῆς καί μνήμης γιά τούς ἣρωες καί μάρτυρες Κληρικούς καί Λαϊκούς πού ἀγωνίστηκαν καί ἒπεσαν ὑπέρ πίστεως καί πατρίδος, μέ τήν εὐκαιρία τοῦ ἐπετειακοῦ ἑορτασμοῦ τῆς 25ης Μαρτίου στήν Πάτρα, ἦτο ὃπως πάντοτε ὁ θρυλικός καί λεοντόκαρδος Δεσπότης τῶν Πατρῶν, Γερμανός ὁ Ἐθνεγέρτης.

Κάτω ἀπό τόν Ἀνδριάντα τοῦ λαμπροῦ Ἱεράρχου, στά Ψηλά Αλώνια ὑποκλίθηκε ἡ πόλις τοῦ Πρωτοκλήτου καί ἡ Ἑλλάς σύμπασα γιά μιά ἀκόμη φορά. Tόν τιμήσαμε, καταθέσαμε δάφνινο στεφάνι στή μνήμη του καί ὑποκλιθήκαμε Ἂρχοντες καί Λαός, μικροί καί μεγάλοι μπροστά στήν μεγίστη προσφορά του στήν Ἐκκλησία καί τό Γένος.

Ἀλλά καί στόν τόπο πού ὓψωσε τήν Σημαία, ὁ θρυλικός Ἱεράρχης καί κάτω ἀπό τόν Τίμιο Σταυρό ὃρκισε τά παλληκάρια καί ἐξαπέλυσε τό περίφημο Ἐπαναστατικό Μανιφέστο, πρός τούς Προξένους τῶν ξένων Δυνάμεων, τιμήθηκε ὁ Ἱεράρχης καί οἱ ἡρωϊκοί προασπισταί τῶν Ἱερῶν καί τῶν Ὁσίων τοῦ Γένους μας, μέ μιά συγκλονιστική τελετή τῆς Ἀναπαράστασης αὐτοῦ τοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, ἀπό τόν Λαογραφικό Σύλλογο «Μωραΐτες ἐν χορῷ», ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πατρῶν.

Τά παιδιά «Μωραΐτες ἐν Χορῷ», μαζί μέ τόν Σύλλογο Ἱστορικῆς Ἀναβίωσης «Βοστίτσα 1821», παρουσίᾳ Βουλευτῶν, Ἐκπροσώπων τοπικῶν Ἀρχῶν καί Φορέων καί πλήθους Λαοῦ μᾶς μετέφεραν στήν συγκλονιστική ὣρα τῆς ὁρκωμοσίας ἀπό τόν Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανό καί ζωντάνεψαν μνῆμες καί θύμησες πού κρατᾶνε ζωντανή τήν Ἑλλάδα.

Ὁ Σεβασμιώτατος ἐτέλεσε τό τρισάγιο γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν ἡρώων καί μαρτύρων τῆς Πίστεως καί τῆς Πατρίδος καί ἐτόνισε ἐν βαθυτάτῃ συγκινήσει: «Ὃσο ὑπάρχουν παιδιά πού ἐμφοροῦνται ἀπό τά ζήδωρα τοῦ Γένους μας, ὃσο ὑπάρχουν νέοι καί νέες, Ἑλληνόπουλα, πού ξέρουν νά γονατίζουν μπροστά στούς ἣρωες, νά δακρύζουν μπροστά στίς θυσίες τους γιά τήν πίστη καί τήν πατρίδα καί νά εἶναι ἓτοιμοι νά ψάλουν, ὃπως ἐτόνισαν οἱ ἲδιοι, πρίν ἀπό λίγο, καί τήν Ἐξόδιο Ἀκολουθία τους, πρό τῆς θυσίας τους ἂν χρειασθῆ, γιά τήν Ὀρθοδοξία καί τήν Ἑλλάδα, προκειμένου νά ζήσουν τήν Ἀνάσταση περνώντας ἀπό τό Πάθος, ὃπως οἱ ἡρωικοί πρόγονοί μας, ἡ Πατρίδα μας θά εἶναι ἐλεύθερη ἓως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος.



Παρουσιάστηκε «Ο Κολοκοτρώνης & η νίλα του Δράμαλη» στη γιορτή για την εθνική επέτειο


Εξαιρετική επιτυχία σημείωσε η θεατρική παράσταση "Ο Κολοκοτρώνης & η νίλα του Δράμαλη" σε διασκευασμένο κείμενο του Β. Ρώτα που παρουσιάστηκε στη Χριστιανική Εστία Πατρών στον εορτασμό της φετινής εθνικής επετείου. 

Το θεατρικό έργο παρουσιάστηκε συνολικά σε τέσσερις παραστάσεις (Πάτρα, Αίγιο και Πύργο) και παρακολούθησαν εκατοντάδες συμπολίτες μας που χειροκρότησαν ζεστά την ερμηνεία των ρόλων αλλά και γνώρισαν την αποφασιστική συμβολή του Γέρου του Μοριά στην καταστροφή του Δράμαλη στα Δερβενάκια τον Ιούλιο του 1822. 

Το έργο επιμελήθηκε η θεατρική ομάδα της Χ.Φ.Δ. Πατρών ενώ η χορωδία και η ορχήστρα των φοιτητριών της Χ.Φ.Δ. απέδωσε θαυμάσια τα σχετικά τραγούδια. Στο κλείσιμο της εορτής οι φοιτητές χόρεψαν παραδοσιακούς μοραΐτικους χορούς.

Στον πρόλογο ο θεολόγος κ. Κωνσταντινίδης Γεώργιος σκιαγράφησε την προσωπικότητα του Αρχιστρατήγου Κολοκοτρώνη περιγράφοντας το κλίμα της εποχής ενώ την επισφράγιση της γιορτής έκανε  ο Παν. Αρχ. π. Χριστοφόρος Μυτιλήνης ως εκπρόσωπος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος απηύθυνε λόγους πατριωτικούς προς το πολυπληθές ακροατήριο ενώ δεν παρέλειψε να επαινέσει τους συντελεστές της εκδήλωσης.

Η θεατρική ομάδα της Χριστιανικής Εστίας Πατρών, που σε πείσμα των καιρών παρουσιάζει σταθερά θεατρικές παραστάσεις αξιώσεων στις εθνικές επετείους, βρέθηκε πολύ κοντά στη σωστή ανάγνωση του κειμένου και μας έδωσε μια παράσταση ζωντανή που απέσπασε πολύ κολακευτικά σχόλια. Ήταν σίγουρα ένα απαραίτητο γιατρικό στις ημέρες μας για όλους.








Συναυλία Εκκλησιαστικής Μουσικής στον Ι.Ν. Αγ. Νικολάου

 


26/3/23

Εις μνήμην Αναστασίου Περιστεροπούλου - «Εν αρχή ην ο Λόγος»

 


«Εν αρχή ην ο Λόγος». Έτσι σου άρεσε να μας λες πάντα. 

«Λόγος», μια λέξη κατεξοχήν ελληνική με πολλά νοήματα… «Λόγος», που σημαίνει ομιλία – λόγια και αν κάποιος ανθρώπινος λόγος μπορεί να γίνει παραμυθία αυτές τις ώρες, αυτός είναι ο λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «όποιος κατευθύνεται από την ελπίδα των μελλοντικών αγαθών, τον θάνατο δεν θα τον θεωρήσει θάνατο, γιατί γνωρίζει ότι ο θάνατος είναι μετάβαση στην άλλη ζωή». Ήταν βαθιά διαποτισμένη ολάκερη η ζωή σου από αυτό το εσχατολογικό νόημα που με βεβαιότητα μας μετέφερες αναφωνώντας: «Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν».

Από την άλλη, «Λόγος» σημαίνει και αιτία. Στα ερωτήματα που θέτει ο ανθρώπινος λογισμός για τα σχέδια του Θεού, άραγε ποιες απαντήσεις μπορούν να δοθούν; Και πάλι ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έρχεται να μας διευκολύνει σε αυτά τα «γιατί»: «Οι περισσότεροι που ευαρέστησαν το Θεό, θανατώθηκαν άδικα και με βίαιο, σκληρό τρόπο, γιατί ο Θεός τους αγαπούσε και ήθελε να τους προσφέρει πιο λαμπρό στεφάνι». Εσύ, πάλι  σε όλες τις στιγμές του βίου σου μας μετέφερες την στερεή πεποίθησή σου: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».

Τέλος «Λόγος» είναι και ο Υιός του Θεού. Εκείνος που αγάπησες ολοκληρωτικά. Εκείνον που ακολούθησες με απόλυτη πιστότητα, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Ήσουν στρατευμένος χριστιανός, με ακεραιότητα εκκλησιαστικού φρονήματος, με γνήσια μυστηριακή ζωή, έντονο ιεραποστολικό έργο, μελέτη της αγίας Γραφής. Η σχέση σου με τον Χριστό ήταν εκείνη που ανέδειξε όλα τα υπέροχα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου. Την υπομονή, την εγκαρτέρηση, την ταπείνωση, την απλότητα, την ευγένεια, τη μεγαλοψυχία, την αισιοδοξία, τη χαρά, τη φιλανθρωπία, τη διάκριση, τη διακονία, τη μετάνοια. 

Γεννημένος το 1932 στο Στεφανοβίκειο του Βόλου ήρθες νωρίς, μόλις 12 ετών αντιμέτωπος με την τραγική απώλεια του πατέρα σου, τον Απρίλιο του 1944, ο οποίος έπεσε θύμα του εμφύλιου σπαραγμού της χώρας μας. Θυμόμαστε που έκλαιγες κάθε φορά που μας μιλούσες για αυτό. Σε χάραξε βαθιά και ταυτόχρονα νοηματοδότησε τη ζωή σου με την υπερβατική στάση της συγχωρητικότητας απέναντι στον άνθρωπο που σου ομολόγησε, κάποια στιγμή αργότερα, τη φονική του ενέργεια. Έλεγες χαρακτηριστικά: «Ούτοι εν άρμασι, ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι κυρίου Θεού ημών επικαλεσόμεθα».

ΓΕΧΑ ΣΕΡΡΩΝ: Θεατρική παράσταση "ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΚΑΝΑΡΗΣ, Ο ΜΠΟΥΡΛΟΤΙΕΡΗΣ ΤΟΥ '21" (2023)

 



23/3/23

ΚΩΝ. ΧΟΛΕΒΑΣ: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΣ

 



Συγγραφέας: ΧΟΛΕΒΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

Εκδόσεις: ΕΑΡ

Σελίδες: 128


Στο βιβλίο αυτό ο συγγραφέας επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα για τη σχέση Ορθοδοξίας και Πατριωτισμού με βάση τα κείμενα και τη διδασκαλία αγίων, Πατέρων και εκκλησιαστικών συγγραφέων της Ορθόδοξης Εκκλησίας.

Και η απάντηση που προκύπτει είναι ότι: αποδεχόμαστε την αξία της πατρίδος και τον υγιή και αφανά­τιστο πατριωτισμό αλλά α­πορρίπτουμε τα δυο άκρα. Από τη μια πλευρά απορρίπτουμε τον εθνοφυλετισμό, τον ρατσισμό και την εθνική αλαζονεία. Και από την άλλη πλευρά απορρίπτουμε τον άπατρι διεθνισμό, την ηττοπάθεια και τον εθνομηδενισμό.


22/3/23

Καλή Ανάσταση, αγαπημένε μας παππού!

 



Λίγο πριν τον επίσημο ερχομό της άνοιξης, μια μέρα πριν από την ΕΑΡ-ινή ισημερία ένα μοσχοβολιστό λουλούδι μας μεταφυτεύτηκε στο περιβόλι του Ουρανού.

Ο πολυγραφότατος συγγραφέας,

ο αγαπημένος ραδιοφωνικός παραγωγός εκατοντάδων εκπομπών,

ο εμπνευσμένος δάσκαλος,

ο ακάματος εργάτης του Ευαγγελίου,

ο πονεμένος πολύτεκνος πατέρας

Κωνσταντίνος Γανωτής

ταξίδεψε για την ατελεύτητη αιωνιότητα.


Όσοι τον γνωρίσαμε από κοντά καταθέτουμε πως είχαμε να κάνουμε με έναν αληθινό Χριστιανό. Χωρίς εκπτώσεις και αστερίσκους. Χωρίς κρατούμενα, χωρίς την παραμικρή διάσταση λόγων και έργων.

Είναι μια ακόμα «απώλεια» στις εκδόσεις μας. Που μας λύπησε, αφού χάσαμε έναν πολύτιμο συνεργάτη. μόλις την περασμένη εβδομάδα μιλούσαμε για έκδοση ενός ακόμα βιβλίου του.

Και ταυτόχρονα μάς γέμισε με ελπίδα. ένας δικός μας είναι εκεί ψηλά και πρεσβεύει για όλους εμάς.


Αγαπημένε μας παππού,

τώρα πια θα ανταμώνουμε μόνο στην αριστερή κόγχη του ιερού, πάνω στο άγιο δισκάριο, μαζί με την Παναγία μας, τους αγίους και τους αγγέλους, όλους τους αδελφούς της στρατευομένης και της θριαμβεύουσας εκκλησίας.

Καλή Ανάσταση παππού!

Καλή αντάμωση στο εόρτιο δείπνο των εσχάτων!


Οι εκδόσεις ΕΑΡ

Κ. Γανωτής: Το πασχαλινό δώρο (αντί αποχαιρετισμού)



Κάθε Πάσχα συνηθίσαμε νὰ περιμένομε δῶρα. Καὶ θέλω πρῶτα νὰ σᾶς πῶ τὸ δῶρο, ποὺ περιμένω ἐγὼ ἀπὸ τὸ Θεὸ γι’ αὐτὴ τὴ φορά. Ἔ, λοιπὸν ἐγὼ περιμένω τὸν θάνατό μου στὰ 89 μου χρόνια.

Καὶ πῶς δὲν θλίβομαι καὶ δὲν τρομάζω γιὰ τὸ πασχαλινὸ αὐτὸ δῶρο, ποὺ τὸ περιμένω; Ὁ Κύριός μας, ποὺ μᾶς στέλνει τὰ δῶρα Του ὅλα τὰ χρόνια, δὲν μᾶς εἶπε νὰ περιμένομε τὸ «δῶρο» μας, γιατὶ δὲν ξέρομε πότε θὰ εμφανιστεῖ, γιατὶ «ὡς κλέπτης» ἔρχεται;

Τὸ ἐπίμονο ὅμως ἐρώτημα εἶναι πὼς δὲν μὲ καταθλίβει ἡ σκέψη καὶ ἡ προσμονὴ αὐτοῦ τοῦ «δώρου». Κι ἐγὼ ἀντὶ νὰ θλίβομαι καὶ νὰ τρομάζω μπροστὰ στὸ ἀπαραίτητο αὐτὸ δῶρο, αἰσθάνομαι μιὰ γλυκιὰ προσμονή. Μήπως εἶμαι θαρραλέος παλληκαράς; Τοὐναντίον ἀπ’ τὰ παιδικά μου χρόνια θυμᾶμαι πὼς ἤμουν φοβιτσιάρης.

Τώρα μοῦ ἦρθε νὰ σᾶς δώσω μιὰ παρομοίωση, γιὰ νὰ καταλάβετε λίγο πῶς αἰσθάνομαι σ’ αὐτὸ τὸ θέμα. Αἰσθάνομαι σὰν ἕνας ἀπ’ τοὺς αἰχμαλώτους σὲ στρατόπεδο κρατουμένων τῆς Γερμανίας τοῦ Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ποὺ μόλις ἔγινε ἡ ἧττα τῆς Γερμανίας, εἰδοποιήθηκαν ὅτι τὶς ἑπόμενες μέρες θὰ τοὺς πᾶνε στὸ σταθμὸ τῶν τραίνων, γιὰ νὰ ἐπιστρέψουν στὶς πατρίδες τους. Φαντάζεστε τὴ λαμπρὴ χαρά, ποὺ θ’ ἀστράψει μέσα τους ὕστερ’ ἀπὸ τὶς ἀπερίγραπτες φρικαλεότητες, ποὺ ἔζησαν ἐκεῖ μέσα τόσα χρόνια; Φαντάζεστε τὴ βαθιὰ συγκίνησή τους, ὅταν θ’ ἀντικρύζουν πάλι τ' ἀγαπημένα τους πρόσωπα καὶ τὴν πατρίδα; Ἔτσι πρέπει νὰ νιώθομε κι ἐμεῖς τὸ θάνατό μας καὶ μιὰ τέτοια χαρὰ περιμένω κι ἐγὼ σὰν δῶρο γιὰ τὸ Πάσχα.

Κι ἐμένα μὲ προβληματίζει ἡ ἀναπάντεχη αὐτὴ εἴδηση. Καὶ δὲν βρίσκω, ἀδέρφια μου, ἄλλη ἐξήγηση ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸ Χριστό μας, ποὺ μὲ τὴ συχνὴ θεία κοινωνία κατοικεῖ μέσα μας κι ἐξαφανίζει κάθε θλίψη μὲ τὴ χαροποιὸ παρουσία Του καὶ συμβίωσή Του μέσα στὴν καρδιά μας. Θυμοῦμαι τὸ λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου: «οὐ γὰρ ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεὸς πνεῦμα δειλίας, ἀλλὰ πνεῦμα δυνάμεως καὶ ἀγάπης καὶ σωφρονισμοῦ».

π. Αθανάσιος Βουρουτζής: ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΠΑΠΑΣ

 


Συγγραφέας: ΒΟΥΡΟΥΤΖΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ (ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ)

Εκδόσεις: ΝΑΜΑ

Σελίδες: 64

Κωδικός: 21-121


“Θάνο, Θάνο, δεν μ’ ακούς που σε φωνάζω;”

Γύρισε και είδε τον παππού του ο Θάνος, που ερχόταν προς το μέρος του.

“Τι έπαθες, παιδί μου, τόση ώρα μπροστά από το άγαλμα, ακούνητος; Και τι χώματα είναι αυτά;”

Ο Θάνος μόλις είχε γυρίσει από ένα ταξίδι. Από ένα πολύ παράξενο ταξίδι, παρέα με ένα άγαλμα. Το άγαλμα του Εμμανουήλ Παπά!

Και πού δεν πήγαν… Από τις Σέρρες, στην Κωνσταντινούπολη και από εκεί στο Άγιον Όρος. Όργωσαν όλη τη Μακεδονία. Και όχι μόνο… Περπάτησαν στα μέρη που περπάτησε ο μεγάλος Έλληνας στρατηγός Εμμανουήλ Παπάς. Ένα ταξίδι που έμαθε στον Θάνο ν’ αγαπάει ακόμη περισσότερο την πατρίδα του και να τιμάει τους ήρωές της.

Τι λες; Είσαι έτοιμος ν’ ακολουθήσεις τον Θάνο σ’ αυτό το υπέροχο ταξίδι;


«Το αυτεξούσιο της νηστείας, μια βιολογική και μια θεολογική προσέγγιση»

 



Το περιοδικό «Πατρινόραμα» υπό την αιγίδα της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας πραγματοποιεί ημερίδα με θέμα: «Το αυτεξούσιο της νηστείας, μια βιολογική και μια θεολογική προσέγγιση» . Η εκδήλωση θα διεξαχθεί την Δευτέρα 27/3/23 στις 18:30 στο ξενοδοχείο ASTIR Patras (Αγίου Ανδρέου 16).


Χαιρετισμό θα απευθύνουν:

Εκπρόσωπος Ιατρικού Συλλόγου Πάτρας

Ο Αντιπεριφερειάρχης Π.Ε. Αχαΐας , Μπονάνος Χαράλαμπος

Η Αντιδήμαρχος Υγείας – Πρόνοιας του Δήμου Πατρέων, Βίβιαν Σαμούρη

Ο πρώην Αντιδήμαρχος του Δήμου Πατρών Χαράλαμπος Στανίτσας

Ο Εκδότης-διευθυντής περιοδικού «Πατρινόραμα», Θεόδωρος Παπαβασιλείου

Εισηγητές στην ημερίδα θα είναι:

Ο Δημήτρης Κουρέτας, καθηγητής φυσιολογίας- τοξικολογίας και διευθυντής του ομώνυμου εργαστηρίου, στο τμήμα Βιοχημείας- Βιοτεχνολογίας του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας. Ερευνητής στην Ιατρική Σχολή του Harvard στη Βοστώνη και τακτικό μέλος της Παγκόσμιας Ακαδημίας Επιστημών.

Ο Πανοσιολογιώτατος Αρχιμανδρίτης π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος, Προϊστάμενος Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πατρών.

Την εκδήλωση θα συντονίσει ο Δημήτρης Σπηλιωτόπουλος, εκπαιδευτικός Φ.Α.

Μητροπολίτης Κονίτσης κ.κ. ΑΝΔΡΕΑΣ: «Ὁ Εὐαγγελισμός: τῆς Θεοτόκου καί τῶν Ἑλλήνων»

 


Ἀγαπητοί μου Χριστιανοί,


-Α-

Εἶναι ἀμφίβολο ἄν ἄλλοι λαοί ἔχουν τόσο πολύ συνδεδεμένη τήν πίστη μέ τούς ἐθνικούς τους ἀγῶνες. Ἡ Ἑλλάδα, ὅμως, ἔχει τό προνόμιο νά ἑορτάζῃ, μαζί μέ τήν Ἐκκλησία τήν Ὀρθόδοξη, καί τό Ἔθνος τῶν Ἑλλήνων.

Καί νά, μέ τό πού ξημερώνει ἡ 25ῃ Μαρτίου, ἀκούγεται ἡ θεσπέσια φωνή τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ στήν Ναζαρέτ, πρός τήν παρθένον Μαριάμ: «Χαῖρε, Κεχαριτωμένη ˙ ὁ Κύριος μετά σοῦ ˙ εὐλογημένη σύ ἐν γυναιξί» (Λουκᾶ α΄ 28). «Καί ἰδού συλλήψῃ ἐν γαστρί καί τέξῃ υἱόν, καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν … καί υἱός Ὑψίστου κληθήσεται … ὅτι οὐκ ἀδυνατήσει παρά τῷ Θεῷ πᾶν ρῆμα» (Λουκᾶ α΄ 31.32.37).

Αἰῶνες πολλοί εἶχαν περάσει ἀπό τήν ἡμέρα, πού, μέσα στόν Παράδεισο, ὁ Θεός εἶχε δώσει τήν ὑπόσχεση, ὅτι ἕνας ἀπόγονος ἐνάρετης γυναίκας θά συνέτριβε τήν δύναμη τοῦ σατανᾶ (βλ. Γεν. γ΄ 15). Οἱ ἄνθρωποι ἔπεσαν στήν εἰδωλολατρία, ἔγιναν δοῦλοι στά πάθη τά σαρκικά καί ἡ γῇ γέμιζε συνεχῶς ἀπό δολοφονικά αἵματα. Ἀλλά οἱ ἄνθρωποι δέν ἔπαυσαν νά ἐλπίζουν καί νά περιμένουν Ἐκεῖνον πού θά τούς ἐλευθέρωνε ἀπό τήν τυραννία τοῦ ἀνθρωποκτόνου σατανᾶ. Κι’ αὐτή ἡ προσδοκία ἔγινε πραγματικότητα ἀπό τήν στιγμή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Παναγίας μας, ἡ Ὁποία «πάντα συνετήρει τά ρήματα ταῦτα συμβάλλουσα ἐν τῇ καρδίᾳ αὐτῆς» (Λουκᾶ β΄ 19).


-Β-

Ἀλλά ἡ 25ῃ Μαρτίου 1821 ὑπῆρξε καί ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποία ὁ «ἄγγελος» τῶν Παλαιῶν Πατρῶν, ὁ Μητροπολίτης Γερμανός, ὕψωνε στό Μοναστήρι τῆς Ἁγίας Λαύρας τό Λάβαρο τῆς Ἐπαναστάσεως. Καί βροντοφωνάζοντας «Ἐλευθερία ἤ Θάνατος» ξεσήκωνε τούς σκλάβους Ἕλληνες νά ἀποτινάξουν τήν τουρκική τυραννία. Ὅλα τά «μπαϊράκια» μέ τά ὁποῖα εἶχαν ἔλθει οἱ διάφορες ὁμάδες τῶν κλεφταρματωλῶν στό ἱστορικό Μοναστήρι, χαμήλωσαν καί, θἄλεγε κανείς, ἔσβησαν. Κι’ ἔμεινε ὄρθιο μόνο τό Λάβαρο πού κρατοῦσε ὑψωμένο ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, γιά νά συμβολίζῃ τήν ὁμοψυχία τῶν ραγιάδων καί τήν ἀπόφασή τους ν’ ἀγωνισθοῦν ὑπό τήν σκέπη τῆς Παναγίας, γιά ν’ ἀποτινάξουν τόν φοβερό καί ἀπάνθρωπο τουρκικό ζυγό.

8/3/23

Εορτή των Αγ. Τεσσαράκοντα Μαρτύρων

 



Ἀπαράδεκτο πατριαρχικὸ δῶρο

 


Πρὸ μηνῶν ὁ Παναγιώτατος Οἰκουμενι­κὸς Πατριάρχης κ. Βαρθολομαῖος, μεταβαίνοντας στὴν Κύπρο γιὰ τὴν κηδεία τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Χρυσοστόμου, στάθμευσε στὴν Κῶ, ὅπου συναντήθηκε μὲ τὸν ἐκεῖ μουσουλμάνο ἰμάμη Ἰρφὰν Τράμπα, στὸν ὁποῖο δώρισε ἕνα ἀντίτυπο τοῦ Κορανίου στὴν ἑλληνικὴ γλώσσα. Ὁ ἐφησυχάζων ἐκεῖ Μητροπολίτης Ἀγκύρας κ. Ἱερεμίας, συγκινημένος ἀπὸ τὴν ἐνέργεια τοῦ Πατριάρχη, δήλωσε μὲ ἐνθουσιασμὸ ὅτι αὐτὴ ἡ ἔκδοση τοῦ Κορανίου ἔγινε ἀπὸ τὸ Ὀρθόδοξο Κέντρο τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στὸ Σαμπεζὺ τῆς Γενεύης.

Τὴ δήλωση ὅτι τὸ Κοράνιο ἐκδόθηκε ἀπὸ τὸ Κέντρο τοῦ Πατριαρχείου σχολίασε ἐπικριτικά, ὅπως ὄφειλε, τὸ Γραφεῖο αἱρέσεων τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Πειραιῶς.

Σὲ ἀπάντηση αὐτῆς τῆς ἐπικρίσεως τὸ Ἱστολόγιο «Φῶς Φαναρίου» διευκρίνισε ὅτι δὲν ἐπρόκειτο γιὰ ἔκδοση τοῦ Πατριαρχικοῦ Κέντρου, ἀλλὰ τοῦ Ἱδρύματος Διαθρησκειακῶν καὶ Διαπολιτισμικῶν Ἐρευνῶν καὶ Διαλόγων, πρόεδρος τοῦ ὁποίου εἶχε διατελέσει ὁ Μητροπολίτης Ἑλβετίας Δαμασκηνός, ποὺ ἦταν ταυτόχρονα ἡ ψυχὴ τοῦ Πατριαρχικοῦ Κέντρου.

Τὸ παραπάνω Ἵδρυμα, ὅταν πλέον ὁ Δαμασκηνὸς εἶχε ἀποσυρθεῖ τὸ 2003 γιὰ λόγους ὑγείας ἀπὸ τὴ Μητρόπολη Ἑλβετίας καὶ τὸ Πατριαρχικὸ Κέντρο, «προέβη τὸ 2006 στὴν τρίτομη ἔκδοση τῶν βιβλίων τῶν τριῶν μονοθεϊστικῶν θρησκειῶν, δηλαδὴ τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης (ἑβραϊκά), τῆς Καινῆς Διαθήκης (ἑλληνικὰ) καὶ τοῦ Κορανίου (ἀραβικά)», αὐτοῦ γιὰ τὸ ὁποῖο γίνεται λόγος («Φῶς Φαναρίου» 31-1-2023).

Τραγικὸ λάθος! Ἡ τριπλὴ αὐτὴ ἔκδοση ὄχι μόνο προωθεῖ τὴν πανθρησκειακὴ πλάνη, ἀλλὰ καὶ χαρίζει τὴν Παλαιὰ Διαθήκη στοὺς Ἑβραίους, περιορίζοντας τὸν Χριστιανισμὸ μόνο στὴν Καινὴ Διαθήκη. Ἡ διπλὴ ἰδιότητα τοῦ Μητροπολίτη Δαμασκηνοῦ φανερώνει ὅτι τὸ ἐγχείρημα ἦταν εἰς γνῶσιν τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἔστω κι ἂν ἡ ἔκδοση ἔγινε ἀργότερα.

Ὅμως τὸ σοβαρότερο ζήτημα εἶναι τὸ ὅτι Ὀρθόδοξος Πατριάρχης δωρίζει σὲ ἀξιωματούχους τοῦ Ἰσλὰμ τὸ «ἱερὸν Κοράνιον». Εἶναι λοιπὸν τὸ Κοράνι ἱερό; Σὲ τί ἔγκειται ἡ ἱερότητά του; Δὲν ἀποτελεῖ αὐτὴ ἡ ἐνέργεια τοῦ Παναγιωτάτου προσβολὴ τοῦ Εὐαγγελίου;

Ἂν ἡ κριτική μας φαίνεται σὲ κάποιους αὐστηρή, θὰ θυμίσουμε ὅτι, ὅταν αὐτὴ ἡ ἔκδοση τοῦ Κορανίου διαφημιζόταν στὸ ὀπισθόφυλλο τοῦ Περιοδικοῦ «Σύναξη», ὁ μακαριστὸς Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Ἁγίου Ὄρους Γεώργιος (Καψάνης) διαμαρτυρήθηκε ἔν­τονα. Ἐπειδὴ ὅμως διαπίστωσε ὅτι τὸ Περιοδικὸ ἐπέμενε νὰ συνεχίζει τὴ σχετικὴ προβολή, διέκοψε τὴ συνδρομὴ τῆς Μονῆς στὸ Περιοδικό, συνδρομὴ δεκάδων τευχῶν.

Ἄλλο λοιπὸν οἱ ἐθιμοτυπικὲς σχέσεις καὶ ἄλλο οἱ ἐνέργειες ποὺ προσβάλλουν τὴν ἀλήθεια τῆς πίστεως. Ἐνέργειες θλιβερές.


Άραγε σώζονται αυτοί τους οποίους μνημονεύω;

 


Μια μέρα ένας ιερομόναχος διαβάζοντας πολλά ονόματα κουράστηκε και αναρωτήθηκε:

- Άραγε σώζονται αυτοί τους οποίους μνημονεύω; 

Νοιώθουν τίποτε; 

Άραγε ο ουρανὀς αντιλαμβάνεται 

ότι τώρα εγώ προσεύχομαι γι’ αυτούς 

που έφυγαν από την παρούσα γη; 

Βοηθούνται άραγε οι νεκροί;


Και την ώρα εκείνη, 

όπως ήταν κουρασμένος, 

στηρίχθηκε στο στασίδι του, 

έκλεισε λίγο τα μάτια του, 

και ανάμεσα σε ύπνο και ξύπνιο, 

σε μια εγρήγορση του νου του 

αλλά και κόπωση της σάρκας, 

σηκώνει τα μάτια επάνω και βλέπει, βλέπει… 


Πω, πω,! Τι γίνεται εκεί; 

Πνεύματα κεκοιμημένων αναρίθμητα 

και μαζί με αυτά και οι άγιοι, μαζί και άγγελοι. 

Και μπροστά, μπροστά στον θρόνο του Χριστού 

η Υπεραγία Θεοτόκος 

με το ωραιότατο ένδυμά της, 

με το πρόσωπό της φωτεινό έδειχνε τα πνεύματα,

 κοιτούσε τον Χριστό, και του έλεγε: 

-Υιέ μου και Θεέ μου, 

για όλους αυτούς εγώ μεσιτεύω. 

Δέξου τις φωνές της αγίας Εκκλησίας σου. 


Και τότε όλοι οι νεκροί άρχισαν να ψάλλουν: 

“Θεοτόκε Παρθένε, χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία… 

ότι Σωτήρα έτεκες των ψυχών ημών”


 Aς φωνάζομε, ας παρακαλούμε τον Θεό για μάς 

και τους νεκρούς μας. 

Και να ξέρετε, οι νεκροί μας, 

όταν προσευχόμαστε συνεχώς, 

πλησιάζουν πιο κοντά στον Θεό 

και φθάνουν εν τέλει στην δόξα, 

εφόσον δεν τον αρνούνται...


Γέροντας Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης


πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/

Ο επικήδειος του πατέρα του Κυπριανού Παπαϊωάννου π. Χριστοδούλου

 


Ο επικήδειος του πατέρα του Κυπριανού Παπαϊωάννου 

π. Χριστοδούλου

Τέμπη 1.3.23


6/3/23

Το ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ στο Youtube

 



 Ακολουθήστε τον Νίκο στο ταξίδι με το περιοδικό 
ΠΡΟΣ ΤΗ ΝΙΚΗ!

#prostiniki


O π. Χριστόδουλος μιλά για τον γιο του Κυπριανό, που πέθανε στα Τέμπη

 


«Θέλω να τονίσω, για μένα το λέω πρώτα, ότι είμαι έτσι αναπαυμένος ότι δεν ήμουν μαλωμένος μαζί του. Είχαμε μια πολύ καλή σχέση και έβαλα με το μυαλό μου, αν ήμουν μαλωμένος τώρα τι θα έκανα. Ο πόνος μου θα ήταν πολλαπλάσιος. Είναι πόνος μεγάλος, να χάνεις παιδί, ειδικά όταν είναι ξαφνικά. Τον στείλαμε εδώ στην Ελλάδα να τον σπουδάσουμε και τον παίρνουμε πίσω να τον θάψουμε. Δεν είναι ένα πράγμα που είναι εύκολο.

Αλλά από την άλλη πλευρά, επειδή ήταν ένα παιδί κοντά στην εκκλησία και είχε στη συνείδησή του μια ακρίβεια πνευματική, στη σχέση του με τον Θεό, νιώθω μια μεγάλη παρηγοριά στην καρδιά μου. Το ίδιο και η παπαδιά μου, το ίδιο και η αδελφή του. Ο πόνος είναι πόνος. Ανθρωπίνως δηλαδή, είναι μεγάλος πόνος. Και δεν θέλω αυτόν τον, εν ονόματι του Κυπριανού που ήταν ευαίσθητος και δεν έβλαψε κανέναν ποτέ, δεν θέλω να βλαφτεί κάποιος. Γιατί κάποιοι θέλουν να βγάλουν το άχτι τους τώρα και τον πόνο τους, σε κάποιους που έκαναν κάποια λάθη ανθρώπινα. Ας διορθωθεί το σύστημα λειτουργίας των πραγμάτων.

Και ένα παράπονο, είναι ότι δεν με άφησαν να τον δω εκεί στο νεκροτομείο, να αναγνωρίσω ποιος είναι ο γιος μου. Τον είδα έτσι σαν κλέφτη. Τώρα λίγο πριν τον πάρω στην Κύπρο. Δηλαδή, εκεί μου απαγόρευσαν τόσες μέρες να δω τη μορφή του, αυτό για μένα ήταν χειρότερο από τον θάνατό του. Γιατί το να πεθάνει κάποιος, για μένα, το να αναμένω και να πεθαίνω κάθε λίγο γιατί δεν μου επιτρέπουν να το δω τουλάχιστον, ήταν μεγάλη πληγή».

Έχετε ζητήσει στην εξόδιο ακολουθία να είναι όλοι με λευκά.

«Όλοι με λευκά γιατί το παιδί αυτό ήταν λευκό. Από μικρό παιδί ήταν φως. Ήταν φωτισμένο, καθαρό παιδί. Οπότε δεν κηδεύουμε σαν νεκρό, αλλά σαν άνθρωπο που πήγε στη Βασιλεία του Θεού…

Δεν μπορώ να μην συγχωρήσω, γιατί ο Κυπριανός συγχωρούσε τους πάντες. Και ένας χριστιανός δεν μπορεί να κρατά μέσα του τέτοια πράγματα. Σε δυσκολεύει στην ψυχή του ανθρώπου, όταν κρατάς κακίες. Η συγχώρεση ελευθερώνει και παρηγορεί».


4/3/23

Ιωσίας. Ένας σύγχρονος ομολογητής και νεομάρτυρας της ορθόδοξης πίστης στην Αιθιοπία (1997-15.2.2023)

 


Γράφει ο Σεβ. Μητροπολίτης Αξώμης κ. Δανιήλ


1η δημοσίευση: ΝΥΧΘΗΜΕΡΟΝ  


Όλα άρχισαν πριν 5 μήνες, όταν ένα πρωινό έλαβα στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο της Μητρόπολης το εξής μήνυμα: «Ονομάζομαι Εy….b Ka….er και είμαι φοιτητής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της πόλης Debre Tabor. Ήμουν προτεστάντης χριστιανός από την γέννησή μου, αλλά τα τελευταία δύο χρόνια μετά από βαθειά μελέτη είμαι δυνάμει Ορθόδοξος. Αποσκίρτησα από την Διαμαρτύρηση και ηγούμαι -με πολύ διακριτικότητα- μιας ομάδας ένδεκα φοιτητών, όλοι πρώην μέλη της Προτεσταντικής Ομολογίας, με τους οποίους συναντιόμαστε σε διαφορετικά κάθε φορά μέρη και μελετάμε συστηματικά αρχαίους Πατέρες της κοινής Εκκλησίας και εκκλησιαστική ιστορία. Διαπιστώσαμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία διατηρεί ανόθευτη την πίστη των Αποστόλων και των Πατέρων μας. Θέλουμε να γίνουμε μέλη της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας και ζητάμε να σας γνωρίσουμε για να μας οδηγήσετε στην βάπτισή μας. Παρακαλώ μη μας αγνοήσετε. Περιμένουμε με αγωνία την απάντησή σας». 

Στέλνοντας πλούσιο κατηχητικό υλικό σε αυτή την νεανική ομάδα, βιβλία γνωριμίας με την Ορθόδοξη πίστη και ζωή, τους Αγίους και την Ορθόδοξη παράδοσή μας, ευχαρίστησα τον Άγιο Θεό για τους μύχιους και υπέρλογους τρόπους σωτηρίας που απεργάζεται για «κάθε άνθρωπον ερχόμενον εις τον κόσμον». Έκτοτε, στο πλαίσιο της κατήχησης και με καθημερινή επαφή για την απάντηση αποριών, οι ένδεκα Αιθίοπες νέοι στερεώθηκαν στην απόφασή τους να προσέλθουν το ταχύτερο στην απόθεση «του παλαιού ανθρώπου» και στην «ένδυση του νέου». Έλειπε μόνο να οριστεί ο κατάλληλος χρόνος και να οργανωθεί το δύσκολο ταξίδι, για να τελέσουμε τις Βαπτίσεις. Και εν συνεχεία, να τελέσουμε την Θεία Ευχαριστία σε τόπο που θα βρούμε, για να κοινωνήσουν οι νεοφώτιστοι του Κυριακού Σώματος. Μια συνηθισμένη διαδικασία στην Ορθόδοξη ιεραποστολή σε όλη την Αφρική, όταν δημιουργούνται οι πρώτοι πυρήνες πιστών. Άλλωστε, κάθε τόπος της Ηπείρου μπορεί να σαρκώσει έναν Ναό του Θεού, όπου «κύκλω της Τραπέζης» του Κυρίου παρακάθονται οι σύγχρονοι μαθητές Του, για να μετέχουν του Δείπνου «εις ανάμνησιν Αυτού».

Ένας από τους ένδεκα φοιτητές ήταν και ο Ιωσίας (Iyosiyas Fekadu Ararsa). Γεννημένος στην πόλη Gimbi της Αιθιοπίας, την 1η Ιουνίου 1997. Ήταν το δεύτερο παιδί (μαζί με άλλες τέσσερις αδελφές) πενταμελούς οικογένειας προτεσταντικής ομολογίας. Μετά την ολοκλήρωση των βασικών σπουδών, γράφτηκε ως φοιτητής Φαρμακευτικής στο Πανεπιστήμιο του Debre Tabor. Γνώρισε την Ορθοδοξία από τον φίλο του Εy…b και έκτοτε κήρυττε σε όλους την νέα του πίστη, με αποτέλεσμα πολλοί προτεστάντες να εγκαταλείπουν την ομολογία τους και να ζητούν να γνωρίσουν την Ορθοδοξία. 

Κάθε Ιανουάριο, μετά τις εξετάσεις, τα πανεπιστήμια κλείνουν για μια εβδομάδα και οι φοιτητές επιστρέφουν στον τόπο καταγωγής τους για διακοπές. Έτσι κι αυτός πήγε στην πόλη του για να δει την οικογένειά του. 

Ήταν Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2023, ώρα 2 το μεσημέρι, όταν σε έναν δρόμο κοντά στην αγορά της πόλης, κατά την στιγμή που μιλούσε δημόσια για την Ορθόδοξη Πίστη, μια ομάδα εξαγριωμένων Προτεσταντών άρχισε να τον πετροβολά και να τον τραυματίζει βάναυσα με κοφτερά αντικείμενα. «Σας παρακαλώ, έχω μια φτωχή μητέρα. Αφήστε με να ζήσω για την οικογένειά μου», εκλιπαρούσε τους μαινόμενους «μαχητές του χριστιανισμού»! Αλλά εκείνοι συνέχισαν να του πετούν με σφοδρότητα πέτρες… Μετά από μία ολόκληρη ώρα μαρτυρίου και αφού το σώμα του είχε υποστεί θανατηφόρα τραύματα, φώναξε: «Σκοτώστε με γρήγορα!», παραδίδοντας την ψυχή του στα χέρια του Θεού που αγάπησε. Όταν μετά από λίγο κατέφτασε στον τόπο της τραγωδίας η οικογένειά του, ήταν ήδη αργά. Το πληγωμένο από το «χριστιανικό μίσος» κορμί του ήταν αγνώριστο από τις κακουχίες. Ο θείος του βρήκε στα χέρια του αυτό που αγάπησε και πίστεψε: κρατούσε την εικονίτσα του Ευαγγελιστή Μάρκου, που του είχα στείλει πριν μήνες! Μαρτυρούσε και κρατούσε σφιχτά την εικόνα του Αγίου Μάρκου!