«Εν αρχή ην ο Λόγος». Έτσι σου άρεσε να μας λες πάντα.
«Λόγος», μια λέξη κατεξοχήν ελληνική με πολλά νοήματα… «Λόγος», που σημαίνει ομιλία – λόγια και αν κάποιος ανθρώπινος λόγος μπορεί να γίνει παραμυθία αυτές τις ώρες, αυτός είναι ο λόγος του αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου: «όποιος κατευθύνεται από την ελπίδα των μελλοντικών αγαθών, τον θάνατο δεν θα τον θεωρήσει θάνατο, γιατί γνωρίζει ότι ο θάνατος είναι μετάβαση στην άλλη ζωή». Ήταν βαθιά διαποτισμένη ολάκερη η ζωή σου από αυτό το εσχατολογικό νόημα που με βεβαιότητα μας μετέφερες αναφωνώντας: «Ου γαρ έχομεν ώδε μένουσαν πόλιν αλλά την μέλλουσαν επιζητούμεν».
Από την άλλη, «Λόγος» σημαίνει και αιτία. Στα ερωτήματα που θέτει ο ανθρώπινος λογισμός για τα σχέδια του Θεού, άραγε ποιες απαντήσεις μπορούν να δοθούν; Και πάλι ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος έρχεται να μας διευκολύνει σε αυτά τα «γιατί»: «Οι περισσότεροι που ευαρέστησαν το Θεό, θανατώθηκαν άδικα και με βίαιο, σκληρό τρόπο, γιατί ο Θεός τους αγαπούσε και ήθελε να τους προσφέρει πιο λαμπρό στεφάνι». Εσύ, πάλι σε όλες τις στιγμές του βίου σου μας μετέφερες την στερεή πεποίθησή σου: «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν».
Τέλος «Λόγος» είναι και ο Υιός του Θεού. Εκείνος που αγάπησες ολοκληρωτικά. Εκείνον που ακολούθησες με απόλυτη πιστότητα, χωρίς συμβιβασμούς και υποχωρήσεις. Ήσουν στρατευμένος χριστιανός, με ακεραιότητα εκκλησιαστικού φρονήματος, με γνήσια μυστηριακή ζωή, έντονο ιεραποστολικό έργο, μελέτη της αγίας Γραφής. Η σχέση σου με τον Χριστό ήταν εκείνη που ανέδειξε όλα τα υπέροχα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς σου. Την υπομονή, την εγκαρτέρηση, την ταπείνωση, την απλότητα, την ευγένεια, τη μεγαλοψυχία, την αισιοδοξία, τη χαρά, τη φιλανθρωπία, τη διάκριση, τη διακονία, τη μετάνοια.
Γεννημένος το 1932 στο Στεφανοβίκειο του Βόλου ήρθες νωρίς, μόλις 12 ετών αντιμέτωπος με την τραγική απώλεια του πατέρα σου, τον Απρίλιο του 1944, ο οποίος έπεσε θύμα του εμφύλιου σπαραγμού της χώρας μας. Θυμόμαστε που έκλαιγες κάθε φορά που μας μιλούσες για αυτό. Σε χάραξε βαθιά και ταυτόχρονα νοηματοδότησε τη ζωή σου με την υπερβατική στάση της συγχωρητικότητας απέναντι στον άνθρωπο που σου ομολόγησε, κάποια στιγμή αργότερα, τη φονική του ενέργεια. Έλεγες χαρακτηριστικά: «Ούτοι εν άρμασι, ούτοι εν ίπποις, ημείς δε εν ονόματι κυρίου Θεού ημών επικαλεσόμεθα».
Ξεχώριζες ως μαθητής και ως αθλητής κατά την παιδική σου ηλικία και μεγάλη αγάπη σου ήταν και τα Μαθηματικά. Σπούδασες στην Αθήνα κάτω από δύσκολες συνθήκες σε μια πολύ δύσκολη εποχή και τίποτα δεν στάθηκε εμπόδιο στην δίψα σου για γνώση. Θυμόμαστε όλοι ότι οι αριθμοί και τα γεωμετρικά σχήματα ήταν κομμάτι της ζωής σου. Ακούραστος και δημιουργικός σαν καθηγητής στη Μέση εκπαίδευση δίδαξες με ζήλο και αγάπη σε πολλές περιοχές της χώρας μας, κυρίως στην Κοζάνη. Υπήρξες καλός υπηρέτης της επιστήμης των Μαθηματικών, αφού εργάστηκες για πολλά χρόνια πάνω στην επίλυση του Απολλωνίου προβλήματος, διερευνώντας με κάθε δυνατό τρόπο το συγκεκριμένο γεωμετρικό θεώρημα, για το οποίο έχουν προταθεί παγκοσμίως μόνο 5 προσεγγίσεις, μία από αυτές είναι η δική σου. Κάπως έτσι το 1973 έφτασες στην Πάτρα. Εδώ εργάστηκες στην τριτοβάθμια πλέον εκπαίδευση. Τίμιος πανεπιστημιακός δάσκαλος, εργάτης της έρευνας, της προόδου, της αριστείας, αμέτοχος της πλεονεξίας και με πυξίδα της ζωής σου τη λιτότητα του βίου, μας έλεγες χαρακτηριστικά: «Κύριε μη μοι δως πλούτον και πενίαν, σύνταξόν μοι τα δέοντα και τα αυτάρκη».
Τιμήθηκες με το Βραβείο Ελλήνων Λογοτεχνών για την εν γένει δραστηριότητα και προσφορά σου και συνταξιοδοτήθηκες με το βαθμό του καθηγητή, αλλά οι φοιτητές σου έχουν όλοι να πουν ότι στο πρόσωπό σου βρήκαν πρώτα τον πατέρα και μετά τον δάσκαλο.
Και αφού φτάσαμε στο ρόλο του πατέρα, έχουμε να σου πούμε όλα σου τα παιδιά και τα εγγόνια ένα μεγάλο ευχαριστώ. Αγάπησες με αστείρευτο τρόπο και στο ύψιστο βαθμό την οικογένειά σου. Κουράστηκες πολύ για αυτό μαζί με την αγαπημένη σου Φωτεινή. Το αποτέλεσμα του έργου σου είναι 4 παιδιά και 17 εγγόνια που σήμερα αισθάνονται πολύ υπερήφανοι για τον μοναδικό πατέρα που είχαν. Ήσουν πράος, γλυκύς, υπομονετικός, χαμογελαστός, με κατανόηση και ανοχή, αδαπάνητος συμπαραστάτης μας, χωρίς να παρεκκλίνεις από το Νόμο του Θεού.
Ποτέ δεν σταμάτησες ούτε για μια στιγμή να επαναλαμβάνεις, έστω και μηχανικά, την αγαπημένη σου φράση: «Ούτως έδοξε τω Κυρίω».
Αγαπημένε μας πατέρα και παππού. Επειδή «Λόγος» σημαίνει πέρα των άλλων και υπόσχεση, εμείς όλοι εδώ γύρω σου είμαστε βέβαιοι ότι στο νου και στην καρδιά μας θα μείνει χαραγμένη η μορφή σου με το παντοτινό πηγαίο χαμόγελο και την αστείρευτη αισιοδοξία. Δεν θα ξεχάσουμε την αγαθή σου προαίρεση, τον ακέραιο χαρακτήρα σου, την γαλήνια ψυχή σου, τις αγαπημένες σου αγιογραφικές φράσεις που νοηματοδοτούν και τη δική μας ζωή.
Πατέρα μας και παππού, δεν θα ξεχάσουμε ποτέ ότι ο αποχωρισμός του σώματος από την ψυχή, όπως μας έλεγες, είναι το πέρασμα για να φτάσουμε σε αυτό που το όνομά σου μας υπενθυμίζει: την Ανάσταση.
Πολυαγαπημένε μας παππού,
Καλή Ανάσταση!
Η οικογένεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου