Απόσπασμα από το βιβλίο

…Για πολλά χρόνια με απειλούσαν με θάνατο. Για περίπου 15 χρόνια τρομοκρατήθηκα για να «αναμορ­φωθώ». Αρνήθηκα, φοβούμενος όχι το θάνατο, αλλά την πτώση. Μόνο ο Θεός με προστάτεψε απ' αυτήν, διότι δεν είναι δυνατό σε άνθρωπο ν' αντέξει όλα αυ­τά τα βάσανα. Στη φυλακή άκουσα καθηγητές, επιστήμονες, λο­γοτέχνες και έμαθα περισσότερα από όσα μαθαίνει κανείς στο Πανεπιστήμιο. 

Ξενύχτησα με ανθρώπους που το πρωί οδηγούνταν στο θάνατο. Μερικοί ήταν απελπισμένοι, άλλοι ψυχικά επαναστατημένοι και άλ­λοι ειρηνικοί. Περιποιήθηκα τον μελλοθάνατο α­ντιστράτηγο - πρόεδρο του στρατιωτικού δικαστη­ρίου, που με είχε καταδικάσει! Αυτός ο άνθρωπος είχε εξυπηρετήσει το καθεστώς και ύστερα πετάχτηκε στη φυλακή. Ανέλαβα εγώ να του κλείσω τα μάτια. 

Στο τέλος αυτής της δεινής εμπειρίας μόνο ο Χρι­στός παραμένει ζωντανός, ολόκληρος και αιώνιος μέ­σα μου. Η χαρά μου είναι τέλεια: ο Χριστός. Προ­σφέρθηκα σ' Αυτόν και Αυτός με έκανε άνθρωπο. Δεν μπορώ, με ανθρώπινη σκέψη, να κατανοήσω την αγά­πη και πανσοφία Του, άλλα Αυτός είναι το παν για ό­λη την κτίση. Δοξάζω τον Θεάνθρωπο Χριστό!  

Ιωάννης Ίανολίδε, Βουκουρέστι, 1984