Τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Πατρῶν κ.κ. Χρυσοστόμου
Μέ πόνο ψυχῆς καί ὡς Ἀρχιερεύς, ἀλλά καί ὡς Ἕλληνας πολίτης, ἤκουσα ὅσα εἶπε ὁ Ὑπουργός Παιδείας κ. Νικόλαος Φίλης, σέ συνέντευξή του σέ ραδιοφωνικό σταθμό, μεταξύ τῶν ἄλλων, γιά τό θέμα τῆς προσευχῆς στά Σχολεῖα καί τῶν παρελάσεων τῶν μαθητῶν.
Λυποῦμαι βαθύτατα, διότι ὁ κ. Ὑπουργός ἀπό ὅτι φαίνεται ἀπό τά λεγόμενά του τοὐλάχιστον, ἐνοχλεῖται τόσο ἀπό τήν πρωϊνή προσευχή στά Σχολεῖα, ὅσο καί ἀπό τίς παρελάσεις κατά τίς ἐθνικές ἑορτές. Καί ἐπειδή δέν θά ἤθελε εὐθέως νά πῇ τίς ἀπόψεις του, προσπαθεῖ νά τίς περάσῃ μέ ἕνα πρωτότυπο καί ἰδιόμορφο τρόπο.
Εἶπε χαρακτηριστικά ὁ κ. Ὑπουργός: «…Ἄν σέ ἕνα Σχολεῖο γίνεται προσευχή καί σέ ἄλλο ὄχι, καί τί ἔγινε; Θέλομε νά δοθῇ ἡ εὐθύνη, ἡ ἐμπιστοσύνη στούς ἐκπαιδευτικούς κάθε σχολείου νά ἀποφασίζουν γιά τό ζήτημα αὐτό. Δέν θέλομε νά ὑπάρχῃ εἰδικά μιά ἐκπορευόμενη γραμμή νά δεσμεύῃ ὅλο τόν κόσμο σέ τέτοια ζητήματα. Σέ θέματα δηλαδή ἐκπαιδευτικῆς καθημερινότητας, δίνομε τήν εὐκαιρία στόν Σύλλογο νά ἀποφασίζῃ γιά αὐτά τά ζητήματα…»
Ἐρώτησις Δημοσιογράφου: «Αὐτό δέν εἶναι λίγο μεσοβέζικο;»
Ἀπάντησις Ὑπουργοῦ: «Οὔτε μεσοβέζικο, οὔτε μή μεσοβέζικο. Εἶναι μιά ἀντίληψη γιά τή λειτουργία τοῦ Σχολείου. Στήν Ἑλλάδα τό Σχολεῖο εἶναι πολύ συγκεντρωτικό. Κάθε ἡμέρα ὑπογράφω τριακόσιες ὑπουργικές ἀποφάσεις, ἀπό ἐκδρομή πού πάει νά γίνῃ ἤ δέν πάει νά γίνῃ, μέχρι μετάθεση μέχρι ἄλλα ζητήματα, ἥσσονος προσπαθείας. Εἶμαι ἀναγκασμένος, νά τά ὑπογράφω ἐγώ. Ἔτσι δέν μπορεῖ νά λειτουργῇ τό Σχολεῖο. Ὅταν σέ ἕνα Σχολεῖο γίνεται προσευχή καί σέ ἄλλο δέν γίνεται καί τί ἔγινε, ποιό εἶναι τό πρόβλημα;…»
Σέ ἄλλο σημεῖο καί στήν ἐρώτηση, πώς θά προχωρήσῃ τό θέμα αὐτό, ὁ Ὑπουργός εἶπε, ὅτι θά σταλοῦν ἐγκύκλιοι, ἐνῶ κατέληξε, ὅτι γιά θέματα ὅπως προσευχή, παρελάσεις κ.λ.π. θά ἀποφασίζῃ ὁ Σύλλογος Διδασκόντων, ὁ Σύλλογος Γονέων καί ἡ Τοπική Κοινωνία. Δέν θά ὑπάρχῃ κεντρική ἐκπορευόμενη γραμμή.
Ἀκούοντας τά παραπάνω διερωτῶμαι, ἐάν ὁ κ. Ὑπουργός ἔχει συνειδητοποιήσῃ ποιά θά εἶναι τά ἀποτελέσματα τῆς ἐφαρμογῆς αὐτῶν τῶν ἀπόψεων στά Σχολεῖα, αὐτῆς τῆς «πρωτοτυπίας», ὣστε νά μήν ὑπάρχῃ συγκεκριμένη ὁδηγία ἀπό τό ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο καί νά κάνῃ ὁ καθένας, ὅ,τι θέλει. Φαντάζεσθε στό ἕνα Σχολεῖο νά γίνεται πρωινή προσευχή καί στό διπλανό ὄχι; Οἱ μαθητές τοῦ ἑνός Σχολείου νά παρελαύνουν καί τοῦ διπλανοῦ ὄχι; Ἀναλογίζεσθε, τί θά γίνῃ, ἐάν κάποιοι ἐκ τῶν Διδασκόντων, ἢ τῶν Γονέων ἢ ἀκόμη τῶν Μαθητῶν, θέλουν νά γίνεται προσευχή καί κάποιοι ἄλλοι ὄχι;
Σέ τί βλάπτει ἄραγε ἡ πρωϊνή προσευχή τούς μαθητάς, ἐφόσον μάλιστα κάποιοι πού δέν θά ἤθελαν νά συμμετέχουν σέ αὐτή μποροῦν νά τό πράξουν;
Θά ἔχωμε, δηλαδή, Σχολεῖα «περισσότερον εὐσεβῶν» καί «ὀλιγότερων εὐσεβῶν» καί Σχολεῖα μαθητῶν πού θά ἀγαποῦν τήν Ἑλλάδα καί ἐκείνων πού φαινομενικά δέν θά εἶναι φιλοπάτριδες;
Ἀλήθεια, σέ τί φταίει ἡ παρέλαση καί οἱ ὃποιες ἐκδηλώσεις, πού γίνονται γιά τήν τιμή ὅλων ἐκείνων πού ἀγωνίστηκαν, ὣστε νά μποροῦμε ἐμεῖς ἐλεύθερα νά ἐκφράζομε τίς ὅποιες ἀπόψεις μας. (Γιά τό θέμα τῶν παρελάσεων θά ἀναφερθοῦμε σέ ἄλλο ἄρθρο μας, γιατί χρειάζεται πολλή κουβέντα)
Δέν θά ἤθελα ποτέ νά πιστεύσω, ὅτι ὁ κ. Ὑπουργός δέν εἶναι σέ θέση νά ἀντιληφθῇ βασικές ἀρχές μιᾶς κοινωνίας ἀνθρώπων καί βασικούς ὅρους μιᾶς ἐκπαιδευτικῆς κοινότητος, ἢ ὃτι δέν σέβεται τήν πίστη καί τήν παράδοση ἑνός Λαοῦ, ὁ ὁποῖος ἒχει τήν δική του πνευματική καί πολιτιστική ταυτότητα.
Εἰλικρινά, δέν φοβοῦμαι ὅτι θά πάθει κάτι ἡ πίστη μας, ἐάν κάποιοι δέν κάνουν προσευχή. Ἡ πίστη μας εἶναι ἀποκάλυψη Θεοῦ καί γιά αὐτό ὅποιος διαχρονικά τήν πολέμησε ἀπέτυχε παταγωδῶς καί ἔχασε ἤ καλύτερον ἐχάθη, γιά νά θυμηθοῦμε τόν στίχο πού ψάλλομε τό Πάσχα, γιά τούς πολεμίους τῆς ἀπό τό Θεό ἀποκεκαλυμμένης Ἀληθείας «Ὡς ἐκλείπει καπνός ἐκλιπέτωσαν, ὡς τήκεται κηρός ἀπό προσώπου πυρός»
Πιστεύω ὅτι ὅσοι ἔχουν ἐμμονές, πάνω σέ θέματα πίστεως, πρέπει νά ἐντρυφήσουν λίγο στήν ἱστορία, ὥστε νά βροῦν καί νά μάθουν τό χρησμό τῆς Πυθίας στόν Ἰουλιανό τόν Παραβάτη «…Εἴπατε τῷ βασιλεῖ, χαμαί πέσε δαίδαλος αὐλά, οὐκέτι Φοῖβος ἔχει καλύβην, οὐ μάντιδα δάφνην, οὐδέ παγᾶν λαλέουσαν. Ἀπέσβετο καί λάλον ὕδωρ».
Δέν φοβούμεθα γιά τήν πίστη μας, διότι γνωρίζομε πολύ καλά, ὅτι ἐνῶ ἐπί αἰῶνες ἐδιώκετο, ἐν τούτοις μέσα ἀπό θυσίες καί φρικτά μαρτύρια ὄχι ἁπλῶς διετηρήθη, ἀλλά λαμπροτέρα κατέστη.
Γιά ἄλλο ἀνησυχοῦμε. Γιά τήν ἰσοπέδωση τῶν πάντων στή χώρα μας. Γιά τό διχαστικό σχέδιο ἀνησυχοῦμε, τό ὁποῖο ἐπιχειρεῖται νά περάσῃ στά Σχολεῖα μας. Εἶναι ἡ χειροτέρα ὑπηρεσία πού θά μποροῦσε νά προσφερθῇ, αὐτή τήν συγκεκριμένη στιγμή στόν τόπο μας.
Ὁ Λαός μας σήμερα, ἔχει ἀνάγκη ἀπό ἑνότητα καί ὄχι ἀπό διασπαστικές κινήσεις καί διχασμούς. Ἐάν προσέξῃ ὁ κ. Ὑπουργός, θά μπορέσῃ νά προσφέρῃ στήν Πατρίδα μας καλές ὑπηρεσίες. Ἄν ὅμως θυσιάσῃ τήν ἀλήθεια καί τό συμφέρον τῆς Παιδείας στόν βωμό τῶν ἰδεολογικῶν ἀγκυλώσεων, τότε θά καταστῇ ἐπικίνδυνος καί θά μείνη στήν Ἱστορία ὡς καταστροφεύς.
Ἔχομε δι’ ἐλπίδος ὅτι θά ὑπάρξῃ σύνεσις ὡς πρός τήν λῆψιν κάθε ἀποφάσεως, ἀπό τό ἁρμόδιο Ὑπουργεῖο. Καί ἄν, ὅπερ ἀπευχόμεθα, δέν ὑπάρξει κάτι τέτοιο, τότε πρέπει νά μιλήσουν ἐν πνεύματι ἑνότητος προασπιζόμενοι τό συμφέρον τῶν παιδιῶν μας καί τῆς κοινωνίας μας, οἱ ἴδιοι οἱ Ἐκπαιδευτικοί , οἱ ἴδιοι οἱ Γονεῖς καί οἱ ἴδιοι οἱ Μαθητές.
Ἀρκετά αὐτός ὁ Λαός ἐβίωσε στό πετσί του τόν διχασμό καί ἀρκετά θύματα θρηνήσαμε σέ ἄλλες ἐποχές ἐξαιτίας τέτοιων καταστάσεων.
Τό πρόβλημα τῆς Παιδείας δέν εἶναι ἡ προσευχή καί οἱ παρελάσεις. Εἶναι τά ἐκπαιδευτικά προγράμματα, ἡ ἀντιμετώπιση τῶν προβλημάτων πού ἀπασχολοῦν τούς Ἐκπαιδευτικούς, ὣστε νά ἐπιτελοῦν ἀπρόσκοπτα τό ἒργο τους. Τά ἐκπαιδευτικά σεμινάρια, ἡ οἰκείωση τοῦ μαθητῆ μέ ἓνα σχολικό περιβάλλον πού θά τόν ἀναπαύῃ, ὁ σεβασμός τοῦ μαθητῆ πρός τό Σχολεῖο καί τόσα ἂλλα.
Ἂς σκύψουν λοιπόν πάνω στά σοβαρά προβλήματα τῆς παιδείας καί ἂς μή παραπλανοῦν, οἱ ἁρμόδιοι, τόν Λαό, μέ σκοπό ἀποφύγουν τά φλέγοντα ζητήματα, πού ἀπασχολοῦν τόν τόσο εὐαίσθητο αὐτό χῶρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου