Την 26η Αυγούστου 2015, παραμονή της εορτής του αγίου, ενδόξου, Μεγαλομάρτυρος Φανουρίου, τελέστηκε πανηγυρικός εσπερινός στο καλαίσθητο προσκυνητάρι του, που βρίσκεται απέναντι από την οικία του εκλεκτού συμπολίτη μας κυρίου Στυλιανού Γκούμα και ανεγέρθηκε με δαπάνες του.
Για το βίο και το μαρτύριο του αγίου Φανουρίου, γνωρίζουμε μόνον όσα ιστορούνται στην θαυματουργή πρώτη εικόνα του, που βρέθηκε γύρω στο 1350 κατά τις ανασκαφές που έγιναν έξω από τα μεσαιωνικά τείχη της πόλεως της Ρόδου, στο ομώνυμο νησί. Ωστόσο, και οι λιγοστές αυτές πληροφορίες υπήρξαν αρκετές για να τον κάνουν πασίγνωστο και οι χριστιανοί με βαθύ σεβασμό να τον τιμούν και να επιζητούν τις πρεσβείες του προς τον Κύριο.
Κατά τον εφετινό εσπερινό, τοποθετήθηκε στον ίδιο χώρο για προσκύνηση και μια εικόνα του αγίου Φανουρίου, που προέρχεται από τη μαρτυρική Σμύρνη.
Η εικόνα αυτή είναι λαϊκής Μικρασιατικής τεχνοτροπίας. Στην κύρια όψη της εξεικονίζει τον άγιο Φανούριο, ενώ στην πίσω όψη, διασώζεται ευκρινέστατα το όνομα της πρώτης κατόχου, καθώς και ο τόπος και χρονολογία που την απέκτησε:
«Άννα Σπίνου. Εν Σμύρνη τη 11η Σεπτεμβρίου 1914.»
Πρώτη κάτοχός της ήταν η Άννα Σπίνου η οποία την αγόρασε το έτος 1914 ,ενώ φοιτούσε στην Ευαγγελική σχολή Σμύρνης. Την Άννα Σπίνου νυμφεύθηκε το 1920 ο Γεώργιος Κυρκλώνης από τη Λέσβο, τραυματίας της Μικρασιατικής Εκστρατείας, ο οποίος ζούσε στη Σμύρνη και εργαζόταν ως οδοντίατρος.
Στις 27 Αυγούστου 1922 οι Τούρκοι άτακτοι ιππείς έμπαιναν στη Σμύρνη και την παρέδιδαν στη φωτιά. Ο Γεώργιος Κυρκλώνης άρπαξε την τσάντα με τα οδοντιατρικά εργαλεία του και η σύζυγός του Άννα, έσφιξε στο ένα χέρι της την εικόνα του αγίου Φανουρίου και στο άλλο την κόρη τους Αγγελική, βρέφος τριών μηνών και ξεκίνησαν το τρέξιμο προς την προκυμαία.
Ο άγιος Φανούριος τους προστάτεψε και στο λιμάνι τους «φανέρωσε» συγγενή τους επίατρο, που πρόφτασε να τους σπρώξει μέσα σε ένα από τα πλοία που έφευγαν για την Ελλάδα. Η φοβερή εικόνα της φλεγόμενης Σμύρνης από το πλοίο, κλόνισε την υγεία της Άννας ανεπανόρθωτα.
Κυριολεκτικά «ξεβράστηκαν» στη Χίο, και όταν πέρασε κάπως το μεγάλο κακό, οδηγήθηκαν στον Πολιχνίτο της Λέσβου. Εκεί ο Γεώργιος έστησε το νέο του σπιτικό, άρχισε να εργάζεται ως οδοντίατρος και το 1924 ήλθε στον κόσμο η δεύτερη κόρη τους, Ερασμία.
Το 1948 η Άννα πέθανε νεότατη, αφήνοντας την εικόνα του αγίου Φανουρίου κειμήλιο στην Ερασμία, μετέπειτα σύζυγο Γεωργίου Κωλέττη.
Έτσι φτάσαμε και στους σημερινούς κατόχους της ιστορικής εικόνας. Η Ερασμία Κωλέττη, όταν γερόντισσα έφευγε για τους ουρανούς, την άφησε στην οικογένεια του γιού της Κωνσταντίνου, ο οποίος στο μεταξύ είχε εγκατασταθεί στον Πύργο Ηλείας.
1 σχόλιο:
Μοναδικό. Τέτοιες αναφορές δεν πρέπει να χαθούν
Δημοσίευση σχολίου