Πατρῶν Χρυσόστομος: «Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι τό ὀξυγόνο μας. Ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ ζωή μας».

 ... Κάθε φορά ἀδελφοί μου, πού γιορτάζομε τήν νίκη τῆς Ὀρθοδοξίας ἒναντι τῶν αἱρέσεων, τόν θρίαμβο τῆς ἀληθείας ἒναντι τοῦ ψεύδους, διερωτώμεθα μετά συνοχῆς καρδίας.

Ἆρα γε κρατᾶμε αὐτή τήν σκυτάλη στά χέρια μας ὃπως τήν παρελάβαμε; Κρατᾶμε τήν λαμπάδα ἀναμμένη, ὃπως μᾶς τήν ἒδωσαν οἱ ἁγιασμένοι πατέρες μας;

Ἡ ἱερά παρακαταθήκη εἶναι ζωντανή στήν καρδιά μας;

Πολλά δυστυχῶς, ἀδελφοί, ἂλλαξαν στόν τόπο μας. Προσπάθησαν οἱ βύθιες δυνάμεις καί λυσσαλέα προσπαθοῦν τήν ἀλήθεια νά διαβάλλουν καί ἢθη ἀλλότρια, ξένα μέ τήν Ὀρθόδοξη πίστη καί τήν πνευματική ἰδιοπροσωπία τοῦ Λαοῦ μας, νά εἰσαγάγουν. Ἐθεώρησαν ὃτι ἐπόρθησαν τείχη αἰώνων πνευματικά καί κατέλυσαν ρίζες ἀκατάλυτες. Ἐπίστευσαν ὃτι ἐκτύπησαν ἲσως (κατ’ αὐτούς) θανάσιμα, τήν πίστη, τήν ἀρετή, τήν οἰκογένεια, τήν παιδεία, τόν τρόπο ζωῆς καί ὀρθοδόξου σκέψεως. Ὃμως εἰς μάτην ἐκοπίασαν, διότι ἡ, ἀπό τούς αἰῶνας, ἐσφραγισμένη πραγματικότης, ἂλλα μαρτυρεῖ. Ἂν αὐτός ὁ Λαός ἂντεξε τόσες σκλαβιές, ἂν πέρασε ἀπό τόσες συμπληγάδες καί παρά ταῦτα ἒμεινεν ὂρθιος, πόσο μᾶλλον τώρα θά ἀντισταθῇ ἒστω καί τήν ἐσχάτη ὣρα, ἒναντι τῶν ἐπιδόξων καταστροφέων του καί θά ἐλευθερώσῃ τό πνευματικό ρεῦμα γιά νά καταστρέψῃ ὃ,τι σαθρό ἒχει κτισθῆ στό πέρασμά του. Ὃπως κάποια στιγμή ὁ χείμαρος εὑρίσκει τόν φυσικό ροῦν του καί ὃτι ἐκτίσθη ἂκριτα στήν κοίτη του τό παρασύρει καί τό καταστρέφει, ἒτσι καί αὐτή ἡ ἐσωτερική δύναμη τοῦ Λαοῦ μας θά καταστρέψῃ κάποια στιγμή καί θά καταποντίσῃ  στό πέλαγος, ἀφανίζοντας τίς ἀντίθεες, ὀλέθριες γιά τήν πίστη καί γένος, δυνάμεις. Καί δέν θά ἀργήσῃ, δυστυχῶς γιά τούς ἐπιδόξους καταστροφεῖς καί εὐτυχῶς γιά τόν τόπο μας, δέν θά ἀργήσῃ νά ἒλθῃ αὐτή ἡ ὣρα.

Οἱ πάντες γνωρίζομε ὃτι χωρίς αὐτή τήν πνευματική Ἁγία κληρονομιά δέν ἒχομε μέλλον, ὡς Λαός. Τό ὀξυγόνο μας εἶναι ἡ πίστη μας. Ἡ ἀναπνοή μας εἶναι ἡ Ἐκκλησία μας. Ὁ ἐπιστηριγμός μας εἶναι ἡ Παναγία μας καί οἱ Ἃγιοί μας. Οἱ Ἐκκλησίες μας στολίζουν, πόλεις, χωριά, βουνά καί κάμπους. Τά Μοναστήρια μας στέκονται ἀγέρωχοι πύργοι καί μάρτυρες τῆς πατρογονικῆς εὐσεβείας. Στά μνήματα τῶν πατέρων μας, ὑψώνεται ὁ Σταυρός καί τούς δρόμους μας ὁμορφαίνουν τά προσκυνητάρια μας. Τά τραγούδια μας τά γλυκαίνουν οἱ ἐπικλήσεις τοῦ Χριστοῦ καί τῆς Παναγίας μας. Χαιρόμαστε καί λυπούμαστε μαζί μέ τόν Κύριο, τήν Θεοτόκο καί τούς Ἁγίους.

Διά τοῦτο ἐμμένομε, ἀγωνιστικά καί ἐπιμένομε μέχρις αἳματος, ἐάν χρειασθῇ, σταθεροί στήν Ὀρθόδοξο πίστη μας καί μαζί μέ τόν Ἃγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ διακηρύττομε:

«Ἲτω τοίνυν πειραστής, ἲτω δῆμος, καιέσθω τό πῦρ, θιγέσθω τό ξίφος, ὀξυνέσθωσαν ὂνυχες· κἂν πᾶσα βάσανος ἐπ’ ἐπέ κινῆται, δέξομαι σύν προθυμίᾳ, μενῶ τήν πληροφορίαν ἀκίνητος, ἐν αὐτῷ τό πνεύματι στηριζόμενος».

ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ