26/12/20

Μεσογαίας Νικόλαος: Η Ενανθρώπηση του Κυρίου ανοίγει νέους δρόμους στη ζωή μας

 


Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, ΧΡΟΝΙΑ σας ΠΟΛΛΑ καὶ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ!

Ἡ μεγάλη ἑορτὴ τῆς Θείας Ἐνανθρωπήσεως ἔφθασε καὶ αὐτὴ τὴ χρονιά, κάτω βέβαια ἀπὸ ἰδιαίτερα δυσχερεῖς συνθῆκες. Καὶ πάλι ἡ σκέψη μας στρέφεται στὴ Βηθλεέμ, στὴ Γέννηση τοῦ Θεανθρώπου, γιὰ νὰ γιορτάσουμε τὴν ἐπίσκεψή Του στὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ στὶς καρδιές καὶ στὴ ζωή μας.

Ὅπως δυὸ χιλιάδες χρόνια πρίν, μέσα στὴ σύγχυση τῆς πρώτης ἀπογραφῆς, ἡ τότε ἐποχὴ δὲν ἀντελήφθη τὴν ἔλευση τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ στὸν κόσμο, ἔτσι καὶ στὶς μέρες μας ποικίλοι παράγοντες, μάλιστα μὲ ἀφορμὴ τὴν ἐνσκήψασα πανδημία, τείνουν νὰ συγκαλύψουν τὸ σωτήριο γεγονὸς καὶ νὰ τὸ ἐξαφανίσουν ἀπὸ τὸν ὁρίζοντα τῆς ζωῆς μας.

Ἡ ἀνάγκη ὅμως τῆς παρουσίας τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας θὰ μποροῦσε νὰ διαλύσει ὅλα τὰ νέφη τῶν θλίψεων, τῶν πειρασμῶν καὶ τῶν δοκιμασιῶν, ὅλη τὴν ὀμίχλη τῆς ἀδιαφορίας, τοῦ ἐφησυχασμοῦ καὶ τῶν κοσμικῶν περισπασμῶν.

Ἀναγνωρίζουμε ἀσφαλῶς ὅλοι καὶ κατανοοῦμε τὴ δυσκολία τῶν περιστάσεων, τὴ συνεχιζόμενη ἀπειλὴ τῆς πανδημίας ποὺ στέρησε τὸ ἀγαθὸ τῆς ζωῆς ἀπὸ τόσους συνανθρώπους μας, ποὺ ἀναστάτωσε τὴν ἰσορροπία τῆς ὑγείας ἑκατὸ καὶ πλέον χιλιάδων συμπολιτῶν μας, ποὺ γκρέμισε τὴν ἔπαρση τῆς ἐπιστήμης μας, ποὺ ἀνέτρεψε κάθε σταθερὰ τῆς καθημερινότητος καὶ τῆς ζωῆς μας, ποὺ περιόρισε ἀσύλληπτα τὶς ἐλευθερίες μας, ποὺ προκάλεσε βαριὲς προσβολὲς τῶν ἱερῶν τῆς πίστεως καὶ τῆς Ἐκκλησίας μας, ποὺ μᾶς γέμισε μὲ φόβους, ἀμφιβολίες, σύγχυση, ἐντάσεις καὶ διχασμοὺς στὶς ὅποιες σχέσεις μας, ποὺ σκοτείνιασε τὶς προοπτικές, τὰ σχέδια καὶ τὸ μέλλον μας, ποὺ ἄλλαξε τὰ πάντα στὰ αὐτονόητα τῆς ζωῆς μας. Πονάει ἡ ψυχή μας καὶ προκαλεῖται ἡ σκέψη μας, ἔχει δυσκολευτεῖ πολὺ ἡ ζωή μας.

Ὅλα αὐτὰ πιθανότατα νὰ κυριαρχήσουν μέσα μας καὶ νὰ ἀποκρύψουν τὰ Χριστούγεννα ἀπὸ τὶς καρδιές μας, νὰ ἐξαφανίσουν τὸν Χριστὸ ἀπὸ τὸν ὁρίζοντά μας, ἴσως καὶ νὰ διώξουν κάθε ἐλπίδα μας. Ἐμεῖς ὅμως δὲν ἀρκούμαστε στοὺς ἐξωτερικοὺς ἑορτασμούς οὔτε στοὺς ὄμορφους συμβολισμούς οὔτε στὴν ἀνάμνηση ἑνὸς σημαντικοῦ ἱστορικοῦ γεγονότος, ἀλλὰ ἀφήνουμε τὴν καρδιά μας νὰ ὑποδεχθεῖ τὸν Κύριο ὡς μόνιμο κάτοικό της καὶ νὰ δεχθεῖ τοὺς θησαυροὺς τῆς χάριτός Του ὡς πολύτιμη κληρονομιά της. Γι’ αὐτὸ καὶ τὸν δοξάζουμε μὲ ὕμνους καὶ προσευχὲς «ἀγαλλόμενοι καὶ εὐφραινόμενοι ἐνθέως».

Τὸ βρέφος τῆς Βηθλεὲμ δὲν εἶναι ἕνα ἀδύναμο καὶ ἀσήμαντο βρέφος ποὺ προκαλεῖ οἶκτο γιὰ τὴ φτώχεια του καὶ συμπάθεια γιὰ τὴ στέρησή του, ἀλλά, σύμφωνα μὲ τὴν προφητεία τοῦ Ἡσαΐα εἶναι ὁ «Μεγάλης βουλῆς ἄγγελος, θαυμαστὸς σύμβουλος, Θεὸς ἰσχυρός, ἐξουσιαστής, ἄρχων εἰρήνης, πατὴρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος» (Ἡσ. θ΄ 6), εἶναι «ὁ τῆς δόξης Κύριος» (Ἰδιόμελον Γ΄ Ὥρας). Αὐτὸ ὁμολογοῦμε μὲ δέος καὶ φωτίζεται ὁ κόσμος μας.

Ἡ Ἐνανθρώπηση τοῦ Κυρίου ἀνοίγει νέους δρόμους στὴ ζωή μας, «διαλύει τὸ μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ», μᾶς κάνει «μετόχους τῆς τρυφῆς τοῦ παραδείσου» (Γερμανοῦ, α΄ στιχηρὸν ἰδιόμελον Ἑσπερινοῦ), φωτίζει τὴν προοπτική μας, δίνει ἄλλη ἑρμηνεία τοῦ κόσμου. Δὲν ζοῦμε πλέον μὲ τὴν ἀπειλὴ τοῦ Θεοῦ οὔτε ἁπλᾶ γνωρίζοντας τὸ θέλημά Του οὔτε μόνο κάτω ἀπὸ τὸ βλέμμα Του οὔτε πάλι ἀναζητῶντας τὴν παρουσία Του, ἀλλὰ ζοῦμε ὡς Ἐκκλησία μὲ τὴν ἐμπειρία τῆς κοινωνίας Του, «δι’ ἡμᾶς γὰρ ἐγεννήθη παιδίον νέον ὁ πρὸ αἰώνων Θεός», ὁ Ὁποῖος καὶ «γεννᾶται τὴν πρὶν πεσοῦσαν ἀναστήσων εἰκόνα». Ὁ Κύριος ἦλθε γιὰ νὰ ἀποκαταστήσει τὴν κατεστραμμένη εἰκόνα μας, γιὰ νὰ ἀναμορφώσει τὴν τραυματισμένη φύση μας, ἦλθε «ἰὸν καθάραι τῆς δρακοντείας κάρας, ἄγων ἅπαντας πρὸς σέλας ζωηφόρον» (δ΄ Ὠδὴ ἰαμβικοῦ κανόνος), ἦλθε γιὰ νὰ μᾶς καθαρίσει ἀπὸ τὸ δηλητήριο τῆς ἁμαρτίας και νὰ μᾶς ὁδηγήσει στὸ φῶς τῆς ζωῆς.

Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς ἄκρας ἀγάπης τοῦ Θεοῦ, ἀνάλογη μὲ αὐτὴν κατὰ τὴν δημιουργία τοῦ κόσμου, καὶ ὀνομάζεται ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας «παλιγγενεσία», ποὺ σημαίνει νέα γένεση, δηλαδὴ νέα δημιουργία, ἐπανάληψη καὶ ἀναθεώρηση τῆς δημιουργίας τοῦ κόσμου, «ἀνάπλασις τοῦ Ἀδάμ», πρόσκληση σὲ ἀναδημιουργία τοῦ ἀνθρώπου, καθὼς ὁ «Ἀδὰμ ἀνανεοῦται», ὅπως διατυπώνει θεολογικὰ ὁ ὑμνογράφος (Σωφρονίου Ἱεροσολύμων, ἰδιόμελον, Α΄ Ὥρας).

Φωτισμένοι πλέον ἀπὸ τὸ φῶς τῆς ἀνατολῆς τῶν ἀνατολῶν, ποὺ διαλύει κάθε σκοτάδι καὶ ἐξαφανίζει κάθε σκιὰ στὴ ζωή μας, πανηγυρίζουμε τὴ νέα προοπτική μας, μὲ τοὺς ἀγγέλους «θεοπρεπῶς δοξολογοῦμε» (Γερμανοῦ, Ἰδιόμελον Ὄρθρου) ἀναφωνοῦντες «δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ» καὶ μὲ ὅλη τὴν κτίση «εὐφραινόμεθα καὶ πνευματικῶς πανηγυρίζομεν» (Ἰωάννου, α΄ Ἰδιόμελον τῆς Λιτῆς).

Ἡ σκιὰ τοῦ κορωνοϊοῦ εἶναι μεγάλη. Ἡ ζάλη ποὺ δημιουργεῖ ἡ συνεχὴς πληροφόρηση, ἡ γενικευμένη ἀγωνία, ἡ σύγχυση καὶ ἡ ἀμηχανία, εἶναι πολὺ πιθανὸ νὰ ταράξουν καὶ τὴ δική μας ψυχὴ καὶ νὰ σκεπάσουν. Παρὰ ταῦτα, τὸ φῶς ποὺ ἀκτινοβολεῖ τὸ Σπήλαιο τῆς Βηθλεὲμ εἶναι τόσο δυνατὸ ποὺ τίποτε δὲν μπορεῖ νὰ τὸ καλύψει.

Τί καὶ ἂν δὲν ἔχουμε κάλαντα οὔτε πανηγυρικὲς ἀκολουθίες οὔτε ἀνταλλαγὴ δώρων οὔτε ἀνεμπόδιστους ἑορτασμούς. Ἔχουμε τὴ δυνατότητα νὰ ἐκφράσουμε τὴν πίστη μας στὴ Γέννηση τοῦ Κυρίου, τὴν ἀγάπη μας στὸ πρόσωπό Του καὶ νὰ ἀνανεώσουμε τὸν σύνδεσμό μας μαζί Του, ἐλπίζοντας ὅτι Αὐτὸς τὰ ἐλλείποντα θὰ ἀναπληρώσει.

Εὔχομαι ἐκ βάθους καρδίας «ὁ ἐν σπηλαίῳ γεννηθεὶς καὶ ἐν φάτνῃ ἀνακλιθεὶς διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν Χριστὸς ὁ ἀληθινὸς Θεός» νὰ χαρίζει σὲ ὅλους σας κάθε χαρά, εὐλογία καὶ εὐτυχία, προσωπικὴ καὶ οἰκογενειακή, ὑλικὴ καὶ πνευματικὴ καὶ κυρίως νὰ προσφέρει τὸν φωτισμό Του.


ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ἀδελφοί μου, καὶ ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος


Δεν υπάρχουν σχόλια: