Και οι ευλογίες του Θεού για τη Χριστιανική Φοιτητική Δράση Πατρών συνεχίζονται. Την Κυριακή στις 24 Φεβρουαρίου είχαμε την ξεχωριστή ευκαιρία να βρεθούμε στην Αθήνα, για να απολαύσουμε μια μέρα γεμάτη Χριστό κι Ελλάδα.
Κυριακή του Ασώτου. Λειτουργηθήκαμε στο Παρεκκλήσιο του Μεγάλου Βασιλείου. Μέσα στην κατανυκτική ατμόσφαιρα του Τριωδίου, τα τροπάρια της Εκκλησίας, βοήθησαν την ψυχή μας να αισθανθεί την αμαρτωλότητά της,αλλά και να σκιρτήσει στη σκέψη ότι έχει Πατέρα, Πατέρα Αγάπης, που με μια μεγαλειώδη σιωπή περιμένει να επιστρέψουμε ελεύθερα κοντά Του.
Μετά τη Θεία Λειτουργία δεχθήκαμε αβραμιαία φιλοξενία από την ΧΦΔ Αθηνών, και είχαμε την ευκαιρία να ανταμώσουμε με φοιτήτριες της Αθήνας και να ενισχυθούμε από την παρουσία τους.
Ακολούθησε η Ημερίδα – Αφιέρωμα στην Καινή Διαθήκη. Θέμα της ημερίδας «ΧΡΙΣΤΟΣ, ΤΟ Α ΚΑΙ ΤΟ Ω». Τρεις σύντομες εισηγήσεις από τον κ. Αθανάσιο Φραγκόπουλο ( Η ΕΠΙ ΓΗΣ ΠΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ), τον σ.π. Απόστολο Τσολάκη (Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ), και τον προϊστάμενο της αδελφότητας θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», σ.π. Αστέριο Χατζηνικολάου (Η ΠΡΟΣΜΟΝΗ ΤΩΝ ΠΙΣΤΩΝ), μας βοήθησαν να στερεωθούμε στην πίστη μας στο πρόσωπο του Χριστού, αφού «οὐκ ἔστιν ἐν ἄλλῳ οὐδενί ἡ σωτηρία», δεν υπάρχει σε κανέναν άλλο η σωτηρία. Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε ότι η ενανθρώπιση του Θεού ήταν εκδήλωση της Θείας Αγάπης. Ο Κύριος ήλθε κι έζησε ανάμεσά μας.
Είναι ο Αρχηγός της ζωής μας. Το όνομά Του, Κύριος Ιησούς Χριστός, μετά τη Σταύρωση και την Ανάσταση γίνεται το «ὑπέρ πᾶν ὄνομα». Διά του Κυρίου Ιησού συντελείται η ένωση πάντων στο Σώμα της Εκκλησίας. Εκείνος είναι το πλήρωμα όλων των πόθων, η επιβεβαίωση όλων των ελπίδων μας, γι’ αυτό και η Εκκλησία ζει την προσδοκία της δευτέρας ελεύσεώς Του. «Ναί ἔρχου, Κύριε Ἰησοῦ». Εδώ είναι το τέλος των επαγγελιών του Θεού, το τέλος των προσδοκιών του ανθρώπου. Εδώ τελειώνει η Αγία Γραφή.
Από την ημερίδα αυτή φύγαμε αναπτερωμένοι πνευματικά και δοξάζοντας τον Θεό για το θαυμαστό σχέδιο της σωτηρίας μας. Στη συνέχεια, είχαμε την ιδιαίτερη τιμή να πάρουμε την ευχή του σ. π. Αστερίου και να δεχθοὐμε τις πατρικές συμβουλές του.
Ακολοὐθησε μια βόλτα στο Κέντρο της Αθήνας. Στην Μητρόπολη των Αθηνών, προσκυνήσαμε τα λείψανα της Αγίας Φιλοθέης και του Πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα δεν μας πτόησαν. Σύνταγμα, Μοναστηράκι, ζεστό φαγητό της ώρας… και φυσικά ζεστό ρόφημα στο Ίδρυμα Σταύρου Νιάρχου, όπου θαυμάσαμε την αρχιτεκτονική του κτιρίου και την τεράστια βιβλιοθήκη.
Όμως το πατριωτικό μας αίσθημα διψάει για Κύπρο. Έτσι, τελευταίος σταθμός ήταν η Γ.Ε.Χ.Α. Αμπελοκήπων, όπου οι Χαρούμενες Αγωνίστριες των Αθηνών με κάποιες φοιτήτριες είχαν ετοιμάσει ένα υπέροχο θεατρικό, αφιερωμένο στους νέους της Κύπρου και ιδιαίτερα στη Χαραλαμπία Κωνσταντίνου, τη 19χρονη Κύπρια, που στον αγώνα του 1955-59 έλαβε δυναμικά μέρος. Στο θεατρικό ξετυλίχτηκαν οι αγωνίες της Κύπριας ηρωίδας για το μέλλον της Κύπρου και την ένωσή της με την Ελλάδα, που είχαν ως αποτέλεσμα την ένταξή της στην Ε.Ο.Κ.Α. Από την ώρα εκείνη, ξεκινάει για την κοπέλα αυτή μια μεγαλειώδης προσπάθεια να βοηθήσει την πατρίδα της με όποιο τρόπο μπορεί, αποφασισμένη να δώσει και την ζωή της. Σε κάποια αποστολή της συλλαμβάνεται από τους Άγγλους και μεταφέρεται στις κεντρικές φυλακές της Λευκωσίας. Εκεί, αφού δεν ομολογεί τα μυστικά της Ένωσης, παραμένει κλεισμένη. Βάζει όμως έναν στόχο: να ράψει κρυφά την Ελληνική Σημαία. Πετυχαίνει τον στόχο της και κρατώντας αυτή τη σημαία βγαίνει το 1959 ελεύθερη πλέον από τις φυλακές.
Με το θεατρικό αυτό, που τα κορίτσια απέδωσαν υπέροχα ζήσαμε κι εμείς τις προσπάθειες των αγωνιστών και ταυτόχρονα νιώσαμε φρίκη μπροστά στις βιαιότητες των Άγγλων που διέπρατταν εις βάρος ακόμα και παιδιών. Η δυναμική χορωδία μάς τόνωσε το ηθικό. Η συγκίνησή μας, όμως, έφτασε στο αποκορύφωμά της όταν είδαμε εκεί, ανάμεσά μας, την πραγματική ηρωίδα, την Χαραλαμπία Κωνσταντίνου, η οποία είχε μαζί της την σημαία εκείνη που είχε ράψει στις φυλακές! Όλοι δακρύσαμε. Ζήσαμε στιγμές πατριωτικού ενθουσιασμού.
Η κ. Χαραλαμπία μάς μίλησε από καρδιάς. Μας είπε ότι η συμμετοχή της στην Ε.Ο.Κ.Α. ήταν αποτέλεσμα της αγάπης της στην πατρίδα, που της ενέπνευσαν οι γονείς της και οι δάσκαλοί της. Η ευχή της ήταν να φύγουν οι Τούρκοι από την Κύπρο, να δει την Κύπρο ενωμένη με την Ελλάδα, ενώ μας ευχήθηκε να μη χάνουμε την ελπίδα μας. Ο αγώνας δεν πάει ποτέ χαμένος!
Φύγαμε πλήρεις. Η καθεμιά μας αποφασισμένη να συνεχίσει τον αγώνα της από το πόστο της και να εκπληρώσει το χρέος της απέναντι στην πατρίδα. Δοξάσαμε τον Θεό και ευχηθήκαμε η μια για την άλλη να μη χάνουμε τέτοιες ευκαιρίες.
ΠΗΓΗ: XFD.GR
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου