Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ !
μέ αἰσθήματα δοξολογίας καί αἴνου πρός τόν Τριαδικό Θεό μας, ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἀπευθύνεται καί πάλι πρός ἐσᾶς, τά ἐκλεκτά πνευματικά παιδιά της, γιά νά σᾶς χαιρετίσει μέ τόν Πασχάλιο χαιρετισμό «Χριστός Ἀνέστη» τώρα πού, μετά ἀπό ἀκούσια μακρά περίοδο σωματικῆς ἀπουσίας σας ἀπό τίς κοινές λατρευτικές συνάξεις μας, εἰσήλθατε καί πάλι στόν Ἅγιο Οἶκο τοῦ Θεοῦ, γιά νά λατρεύσουμε «ἐν ἑνί στόματι καί μιᾷ καρδίᾳ τό πάντιμον καί μεγαλοπρεπές ὄνομα»[1] τοῦ Ἁγίου Θεοῦ μας.
Ἡ περίοδος πού παρῆλθε ἦταν σκληρή καί πικρή γιά ὅλους μας. Κυριολεκτικά, ματώσαμε γιά τήν ἀπουσία σας ἀπό τούς Ναούς. Ὅμως, ἐάν γιά ἐσᾶς ἡ ἀπουσία σας ἀπό τίς κοινές λατρευτικές συναθροίσεις μας ἦταν ὀδυνηρή, γιά τούς ποιμένες σας, ἐπισκόπους καί πρεσβυτέρους, ἡ σωματική ἀπουσία σας ἦταν ὁ μεγαλύτερος πειρασμός καί ὁ μεγαλύτερος πόνος πού ἔχουμε βιώσει στήν ποιμαντική διακονία μας. Στ’ ἀλήθεια, πόσο χαρούμενος μπορεῖ νά εἶναι ὁ πατέρας σέ ἕνα σπιτικό πού ἀπουσιάζουν τά παιδιά του; Πόσο μπορεῖ νά εὐφραίνεται σέ γιορτή μόνος του; Πῶς νά ἀπολαύσει τήν τράπεζα πού γέμει, ὅταν στεροῦνται τοῦ «Ἀμνοῦ» τά τέκνα Του;
Σᾶς ὁμολογοῦμε, ἐν πάσῃ εἰλικρινείᾳ ὅτι, ἐάν ἡ Χάρις τοῦ Θεοῦ δέν παρηγοροῦσε τίς καρδιές μας, ἐάν δέν ἄνοιγε χαραμάδες ἱλαροῦ φωτός στά σκότη πού μᾶς κύκλωσαν, ἐάν δέν μετέδιδε τήν δυνατή ἐμπειρία τῆς δικῆς σας πνευματικῆς παρουσίας μέσα στούς Ναούς πού ἱεροπρακτούσαμε καί λειτουργούσαμε, ὁ πειρασμός θά ἦταν ἀβάστακτος. Ἡ ἴδια Χάρη τοῦ Θεοῦ, εἴμαστε βέβαιοι, παρηγόρησε καί τίς δικές σας καρδιές καί γλύκανε τόν πόνο σας. Σᾶς μετέγγισε τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ στίς «κατ’ οἶκον» Ἐκκλησίες σας. Καί σταθήκατε σταθεροί στήν πίστη, ἀποκρούοντας ὅλα τά πνεύματα τῆς πλάνης.
Δοξολογοῦμε τόν Θεό γιά ἐσᾶς. Γιά τήν ὑπομονή σας στίς θλίψεις. Γιά τήν σταθερότητά σας στήν πίστη. Γιά τήν ἐμπιστοσύνη σας στήν Ἐκκλησία. Ζῇ Κύριος Παντοκράτωρ, ζῇ καί ἐμεῖς «ἰδού ζῶμεν»[2] μέ Αὐτόν καί μέσῳ Αὐτοῦ.
Μᾶς ἀξιώνει, λοιπόν, ὁ Κύριος τῆς ταπεινώσεως καί τῆς δόξης σήμερα Κυριακή νά ἀνταμώσουμε καί πάλι στόν Οἶκο τοῦ Οὐρανίου Πατρός μας, νά Τόν ὑμνήσουμε ἀπό κοινοῦ, νά συνακροασθοῦμε τῶν ρημάτων τῆς Ζωῆς καί νά μετάσχουμε στό Ποτήριο τῆς Ζωῆς, μεταλαμβάνοντας «Σῶμα καί Αἷμα Χριστοῦ, εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν καί εἰς ζωήν αἰώνιον»[3].
Μόνο δοξολογία καί αἶνος ξεχύνεται ἀπό τίς καρδιές μας. Δοξολογία καί αἶνος πρός Αὐτόν πού εἶναι γιά ἐμᾶς τό πᾶν, ὅπως πολύ χαριτωμένα ἔλεγε συχνά ὁ ὅσιος Πορφύριος ὁ Καυσοκαλυβίτης.
Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,
ὡς γνωστόν, ἡ προσέλευσή μας στίς κοινές λατρευτικές συναντήσεις μας γίνονται ὑπό τάς προϋποθέσεις πού ἔθεσε ἡ εἰδική ἐπιστημονική ἐπιτροπή γιά τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ, μέ σκοπό τήν διασφάλιση τῆς δημόσιας ὑγείας. Μέ προηγουμένη μας Ἐγκύκλιο ἐνημερωθήκατε ἐπ’ ἀκριβῶς γιά τόν τρόπο τῆς προσελεύσεώς μας στούς Ἱερούς Ναούς. Ἐμεῖς, ὡς ἐκκλησιαστικό σῶμα, ὀφείλουμε νά ἐφαρμόσουμε ἐπ’ ἀκριβῶς καί αὐτές τίς συστάσεις. Συνεργασθήκαμε καί συνεργαζόμαστε μέ τήν Ἑλληνική πολιτεία καί μέ τήν εἰδική ἐπιστημονική Ἐπιτροπή, πρός ἀντιμετώπιση τῆς πανδημίας. Αὐτό θά συνεχίσουμε νά κάνουμε. Γι’ αὐτό καί πάλι σᾶς προτρέπουμε σέ πιστή ἐφαρμογή ὅλων τῶν συστάσεων τῆς εἰδικῆς ἐπιστημονικῆς Ἐπιτροπῆς. Θέλουμε, ὅμως, νά γνωρίζετε ὅτι ἡ συνεργασία μας αὐτή σέ καμία περίπτωση, δέν ξεπέρασε ὅρια, τά ὁποῖα ἡ Ὀρθόδοξος πίστη καί ζωή μας, ἀλλά καί ἡ παράδοσή μας ἔχουν θέσει. Σᾶς διαβεβαιώνουμε ὅτι, χάριτι Θεοῦ, παραμένουμε ἄγρυπνοι φύλακες τῶν ὁρίων πού ἔθεσε τό Πνεῦμα τό Ἅγιο, διά τῶν Ἀποστόλων, τῶν Πατέρων καί τῶν Ἁγίων Συνόδων. Κόκκινες γραμμές οὔτε ξεπεράσθηκαν οὔτε θά ξεπερασθοῦν.
Εἶναι ἀδύνατον καί σέ αὐτήν τήν Ἐγκύκλιό μας νά μή μνημονεύσουμε εὐγνωμόνως καί νά μή προσευχηθοῦμε, ἰδιαιτέρως, γιά τούς ἰατρούς, τούς ἐρευνητές, τό νοσηλευτικό προσωπικό καί ὅλους τούς ἐργαζομένους στά νοσοκομεῖα τῆς πατρίδος μας. Τούς εὐχαριστοῦμε θερμά γιά τόν θυσιαστικό κόπο τους. Ὁ Κύριος νά ἀνταποδώσει τήν θυσιαστική προσφορά τους μέ πλῆθος εὐλογιῶν.
Προσευχόμαστε, ἀκόμα, γιά τήν ἀνάπαυση τῶν ψυχῶν τῶν κεκοιμημένων, ἐκ τοῦ κορωνοϊοῦ, ἀδελφῶν μας. Στό τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας, Συνοδικῇ Ἀποφάσει, θά ψαλεῖ «Τρισάγιον» ὑπέρ αὐτῶν.
Προσευχόμαστε, ἐπίσης, ἐκτενῶς ὑπέρ τῆς ἐξευρέσεως καταλλήλου θεραπευτικῆς ἀγωγῆς πού θά περιορίσει καί θά ἐξαλείψει τήν πανδημία.
Μέ αὐτές τίς σκέψεις σᾶς ὑποδεχόμαστε μέ ἄπειρη ἐν Χριστῷ Ἀναστάντι χαρά στόν Οἶκο τοῦ Θεοῦ, στόν Οἶκο τῶν παιδιῶν τοῦ Θεοῦ, στόν δικό σας Οἶκο καί σᾶς εὐλογοῦμε πατρικά ὅλους. «Εἰσέλθετε, λοιπόν, ὅλοι στήν χαρά τοῦ Κυρίου σας. Καί ἐκεῖνοι πού πρῶτοι φθάσατε κι ὅσοι ἤλθατε δεύτεροι, λάβετε τόν μισθόν σας. Πλούσιοι καί φτωχοί πανηγυρίστε. Ὅσοι ἐγκρατευθήκατε, ἀλλά κι ἐκεῖνοι πού ἔχετε βραδυπορήσει στήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν, τιμήστε τήν σημερινή ἡμέρα. Ὅσοι νηστέψατε καί ἐκεῖνοι πού δέν νηστέψατε, εὐφρανθεῖτε σήμερα. Ἡ (Ἁγία Τράπεζα) εἶναι γεμάτη, ἀπολαῦστε την ὅλοι. Ὁ Μόσχος εἶναι ἄφθονος καί ἀνεξάντλητος. Δέν ἐπιτρέπεται, λοιπόν, νά φύγει κάποιος πεινασμένος. Ὅλοι ἀπολαῦστε τό Συμπόσιο πού παρατίθεται γιά τούς πιστούς. Ὅλοι ἀπολαῦστε τά θεῖα δῶρα πού προσφέρει ἡ Θεία ἀγαθοσύνη. Κανένας πιά νά μή θρηνεῖ τήν φτώχεια του, γιατί τώρα ἔγινε φανερή ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἐκείνη πού προσφέρεται σ’ ὅλους ἐξίσου. Κανένας νά μή κλαίει πιά γιά τά πταίσματά του, γιατί συγχώρεσή μας εἶναι ὁ Ἀναστημένος Κύριος. Κανένας ἄς μή φοβᾶται πιά τό θάνατο, γιατί ὁ θάνατος τοῦ Σωτήρα μας, μᾶς ἐλευθέρωσε ἀπό τό θάνατο»[4].
Σ’ Αὐτόν ἀνήκει ἡ δόξα καί ἡ ἐξουσία στούς ἀπέραντους αἰῶνες. Ἀμήν.
† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος
† Ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος
† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καί Γηρομερίου Τίτος
† Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος
† Ὁ Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας Χρυσόστομος
† Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος
† Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης Θεόφιλος
† Ὁ Θηβῶν καί Λεβαδείας Γεώργιος
† Ὁ Παροναξίας Καλλίνικος
† Ὁ Φωκίδος Θεόκτιστος
† Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος
† Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου Στέφανος
† Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Ἀθανάσιος
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος
Ἀκριβές Ἀντίγραφον
Ὁ Ἀρχιγραμματεύς
† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος
[1] Θεία Λειτουργία ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
[2] Κορ. Β’ 6,9.
[3] Θεία Λειτουργία ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
[4] Κατηχητικός Λόγος ἱεροῦ Χρυσοστόμου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου