Άδειασε τον Άδη και γέμισε τον Ουρανό!

Απόψε που κινάς για τον Άδη, απόψε που θα συναντήσεις κάθε προσφιλή μας εκλιπόντα, απόψε, ω Ξένε, ω προδομένε, ω Σταυρωμένε μου Ιησού...

Συντρόφεψε κι εμάς τους ζωντανούς στη θύμησή τους.

Αλάφρωσε κι αυτούς από τα βάρη τους. Δρόσισέ τους. 

Στείλε τους τον δακρυσμένο χαιρετισμό μας. Πες τους πως τους αγαπούμε, τους σκεφτόμαστε αξέχαστα.

Και παρηγόρησέ μας. Ησύχασε το στεναγμό μας τώρα που 'σαι Συ κοντά τους. Σταμάτησε το λυγμό μας. Κι ανακούφισε τη βασανιστική νοσταλγία μας για 'κείνους που δε θα ξανάρθουν.

Απόψε που κατεβαίνεις εκεί που κανείς δεν πάει μ' επιστροφή, χαιρέτα τους και πες τους να μας συγχωρήσουν, αν τους πικράναμε, και πως τόσο τους αγαπήσαμε.

Κι αν κάποιοι λάθεψαν πολύ σ' αυτή τη ζωή και χάθηκαν στ' αλύτρωτα σκοτάδια τράβα τους πάλι στο φως!

Άρχοντα του λαμπρού κάλλους, του φωτός, της συγγνώμης και της Αλήθειας.

Άδειασε τον Άδη και γέμισε τον Ουρανό!''

Βαρβάρα Βεργή-Μήλιου, Μεγάλη Παρασκευή βράδυ, 
περιοδικό ''Η Δράση μας'', Απρίλιος 2014, σ. 174