Επί βασιλείας του αυτοκράτορα Ιουστινιανού, υπήρχε κάποιος πατρίκιος ονόματι Πέτρος, ο κύριος φοροεισπράκτορας του αυτοκράτορα στην Αφρική, που ήταν πάμπλουτος μεν, αλλά υπερβολικά σκληρός και αδίστακτος άνθρωπος.
Δυσανασχετούσαν λοιπόν αναμεταξύ τους οι επαίτες, λέγοντας πως ποτέ κανείς τους δεν έλαβε ελεημοσύνη από τον φιλάργυρο Πέτρο.
Τότε ένας απ’ αυτούς στοιχημάτισε ότι θα κατάφερνε να τον ελεήσει ο τελώνης Πέτρος. Συστηματικά επαιτούσε απ’ τον τσιγκούνη μέχρι που κάποτε πράγματι ο Πέτρος, έξω φρενών, του πέταξε κατακέφαλα ένα καρβέλι ψωμί, μη βρίσκοντας τίποτε άλλο εκεί κοντά για να του δώσει. Περιχαρής ο ζητιάνος πήρε το ψωμί και έφυγε. Αμέσως μετά από το περιστατικό ο Πέτρος έπεσε βαριά άρρωστος, κλινήρης. Είδε τότε, σε έκσταση, ότι οι δαίμονες τον ανέκριναν στον άλλο κόσμο: υπήρχε μια ζυγαριά και οι δαίμονες είχαν ένα μεγάλο σωρό από τις αμαρτίες του στη μια πλευρά της, με αποτέλεσμα αυτή η πλευρά να γέρνει υπερβολικά.
Στην άλλη πλευρά της ζυγαριάς, που ήταν τελείως άδεια, παράστεκαν άγγελοι, περίλυποι που δεν είχαν ούτε ένα έστω καλό έργο στη ζωή του Πέτρου, ώστε να ισοσκελίσουν τη ζυγαριά. Ένας απ’ αυτούς είπε : «Δεν έχουμε τίποτε άλλο να βάλουμε στη ζυγαριά, παρά ένα καρβέλι ψωμί που πέταξε ο Πέτρος στο κεφάλι ενός ζητιάνου μια μέρα πρωτού πεθάνει.»
Οι άγγελοι τοποθέτησαν αυτό το καρβέλι ψωμί στην κενή πλευρά της ζυγαριάς, και τότε ξαφνικά το καρβέλι αυτό βάρυνε περισσότερο απ’ όλες τις αμαρτίες του Πέτρου που είχαν υπερκαλύψει την άλλη πλευρά!
Στο τέλος της οράσεώς του, ο Πέτρος αναλογίστηκε: «Πράγματι αυτό δεν ήταν φαντασία, αλλά η ζωντανή αλήθεια, διότι είδα όλες τις αμαρτίες μου από τη νεότητά μου! Αν λοιπόν τόσο πολύ βοηθούμαι από ένα καρβέλι ψωμί που πέταξα σ’ έναν ζητιάνο, πόσο μάλλον θα μπορούσα να βοηθηθώ από πολλές πράξεις ελεημοσύνης, πραγματοποιήσιμες μέσα από την καρδιά μου και με ταπεινοφροσύνη; »
Από εκείνη τη στιγμή, ο Πέτρος έγινε ο πιο συμπονετικός άνθρωπος στην πόλη! Μοίρασε όλη την περιουσία του στους ενδεείς και όταν πια δεν είχε τίποτε δικό του, πούλησε και τον ίδιο τον εαυτό του σκλάβο για τριάντα χρυσά νομίσματα και έδωσε το αντίτιμο της σκλαβιάς του στους φτωχούς, ως ελεημοσύνη, στο όνομα του Χριστού. Αυτός είναι ο λόγος που επονομάστηκε Πέτρος ο Ελεήμων.
Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς - Πρόλογος της Αχρίδος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου