Ήταν κάποτε ένας ξυλουργός που ειδικευόταν στη συναρμολόγηση προκατασκευασμένων σπιτιών. Εργαζόταν για κάποιον επιχειρηματία , ο οποίος του προμήθευε έτοιμα τα ξύλα κι εκείνος τα μοντάριζε, στερέωνε τους αρμούς, έφτιαχνε το σπίτι και προετοίμαζε τις λεπτομέρειες.
Μια μέρα, αποφάσισε ο ξυλουργός ότι είχε δουλέψει αρκετά, κι είναι πια καιρός να ξεκουραστεί. Έτσι πάει να μιλήσει στον επιχειρηματία και του λέει πως πήρε την απόφαση να βγει στη σύνταξη. Καθώς, όμως, του έμενε ακόμη να τελειώσει ένα σπίτι, τον ειδοποίησε ότι αυτή θα είναι η τελευταία του δουλειά.
«Τι κρίμα!» λέει ο επιχειρηματίας, «είσαι καλός στη δουλειά σου… Δε θέλεις να δουλέψεις λίγο ακόμα;»
«Όχι, όχι. Η αλήθεια είναι πως έχω πολλά πράγματα να κάνω, θέλω και να ξεκουραστώ…»
«Πολύ καλά.»
Ο ξυλουργός τελειώνει το τελευταίο σπίτι και πάει να αποχαιρετήσει τον επιχειρηματία, αλλά αυτός του λέει:
«Κοίτα, ήρθε μια παραγγελία της τελευταίας στιγμής, πρέπει να φτιάξεις ακόμη ένα σπίτι. Αν μου κάνεις αυτή τη χάρη…Δε θα έχεις τίποτε άλλο να κάνεις… Ασχολήσου αποκλειστικά με την κατασκευή αυτού του τελευταίου σπιτιού, πάρε όσο χρόνο χρειάζεσαι, αλλά σε παρακαλώ, ανάλαβε αυτήν την τελευταία δουλειά».
Ο ξυλουργός, αν και θυμωμένος με την παραγγελία αυτή, αποφασίζει παρ’ όλα αυτά να την εκτελέσει και να φτιάξει το σπίτι όσο πιο γρήγορα γίνεται, για να πάει μετά να ξεκουραστεί, όπως ήθελε πραγματικά. Τώρα πια δεν έχει τίποτε να διαφυλάξει, αφού θα σταματήσει τη δουλειά του, τώρα πια δεν χρειάζεται να επιδιώκει την αναγνώριση των άλλων, τώρα δεν διακυβεύεται η φήμη του ούτε η αμοιβή του, τώρα δεν διακινδυνεύει τίποτε απολύτως, γιατί έχει τελειώσει την καριέρα του. Το μόνο που θέλει, είναι να τελειώσει το σπίτι γρήγορα.
Έτσι λοιπόν, συναρμολογεί τα ξύλα, τα στερεώνει χωρίς πολύ κέφι χρησιμοποιεί υλικά πολύ χαμηλής ποιότητας για να μειώσει το κόστος, δεν τελειώνει τις λεπτομέρειες… Με λίγα λόγια, κάνει δουλειά πολύ κατώτερη αυτής που έκανε συνήθως. Τέλος, στα γρήγορα, ολοκληρώνει το σπίτι.
Οπότε, πάει στον επιχειρηματία κι εκείνος, έκπληκτος, του λέει:
«Τι; Το τελείωσες κιόλας;»
«Ναι, ναι, είναι έτοιμο.»
«Ωραία, πάρε… Βάλε την κλειδαριά , κλείδωσε και φέρε μου το κλειδί.»
Πάει ο ξυλουργός, βάζει την κλειδαριά, κλειδώνει και επιστρέφει με το κλειδί.
Μόλις παίρνει ο επιχειρηματίας το κλειδί, του το ξαναδίνει και λέει:
«Αυτό είναι το δώρο της εταιρίας για σένα…»
Μπορεί να μην το καταλαβαίνουμε. Όμως η ζωή που φτιάχνουμε καθημερινά είναι το σπίτι μέσα στο οποίο ζούμε. Και το χτίζουμε εμείς οι ίδιοι.
Πηγή: dogma.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου