Ὅμως ὁ Θεός ζητάει κάτι ἐπιπλέον ἀπό ἐμᾶς. Ζητάει νά κάνουμε ὑπέρβαση καί τῶν δικαιωμάτων μας, ἐφ’ ὅσον ἐπιθυμοῦμε τήν τελειότητα, ἐφ’ ὅσον νοσταλγοῦμε κάτι παραπάνω στήν πνευματική μας ζωή, ὅπως ὁ πλούσιος νέος. Αὐτά τά δικαιώματα μπορεῖ νά εἶναι ἡ βόλεψή μας, ἡ συγγένειά μας, οἱ φίλοι μας, ἡ νόμιμη περιουσία μας, τά συναισθήματά μας, οἱ προτιμήσεις μας, οἱ πολλές μέριμνες καί φροντίδες, στό βαθμό πού καταλήγουν νά γίνονται ἐμπόδια στό νά ἀνεβεῖ ὁ ἄνθρωπος πρός τό Θεό. Ἄν δέν κάνουμε αὐτή τήν ὑπέρβαση παραμένουμε στήν μετριότητα καί στό ἀνικανοποίητο.
Ὁ Χριστός μᾶς ζητάει θυσίες ὄχι γιά νά ἱκανοποιήσει τό Πρόσωπό Του ἀλλά γιά νά ἐλευθερωθοῦμε ἐσωτερικά ἐμεῖς. Ὅσο εἴμαστε δεσμευμένοι, βαρεῖς, δεμένοι στή γῆ, δέν μποροῦμε νά πετάξουμε στόν Οὐρανό.
Αρχ. π. Αμβρόσιος Γκουρβέλος
Από το κήρυγμα της Κυριακής 25.11.12
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου