Μὲ τὶς γραμμὲς αὐτὲς ποὺ χαράσσονται παρακάτω ἐρχόμαστε νὰ ἀπευθυνθοῦμε πρὸς τοὺς ἀξιότιμους κυρίους Βουλευτές, ποὺ τὸ ἐκλογικὸ σῶμα τῶν Ἑλλήνων ὅρισε ἐπροσώπους του στὴ Βουλή. Ἐκπροσώπους, προκειμένου νὰ διασφαλίζουν τὰ ἐθνικὰ δίκαια σύμφωνα μὲ τὴν ἱστορία, τὸν πολιτισμό, τὶς αἰώνιες ἀξίες καὶ τὸ ἀμετάβλητο ἦθος τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ.
Αὐτὲς οἱ ἀξίες καὶ ἡ ἐν γένει πολιτισμικὴ κληρονομιὰ τοῦ Ἔθνους ἔρχονται νὰ πληγοῦν βαρύτατα μὲ τὸ πρὸς ψήφιση νομοσχέδιο ποὺ καταθέτει ἡ Κυβέρνηση, σύμφωνα μὲ τὸ ὁποῖο ρυθμίζονται οἱ ὅροι συνάψεως «γάμου» μεταξὺ προσώπων τοῦ ἰδίου φύλου, καθὼς καὶ ἡ δυνατότητα υἱοθεσίας ἐκ μέρους τους. Τὸ νομοσχέδιο αὐτό, ὅπως καθαρὰ ἀναφέρει ἡ ἀνακοίνωση τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, «καταργεῖ ὄχι μόνο κανόνες βιοηθικῆς, χριστιανικὲς ἀξίες καὶ τὴν ἑλληνικὴ οἰκογενειακὴ παράδοση, ἀλλὰ ἀνατρέπει τὰ δικαιώματα μελλοντικῶν παιδιῶν καὶ τοὺς ρόλους τῶν φύλων ὡς στοιχείων συνοχῆς τῆς κοινωνίας – καὶ αὐτὸ ἀφορᾶ τὸν καθένα, ἔστω καὶ ἂν δὲν ἀποδέχεται τὴ χριστιανικὴ ἠθική»[1].
Καταρχάς, σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 21 § 1 τοῦ Συντάγματος, γάμος νοεῖται μόνο ἡ ἕνωση προσώπων διαφορετικοῦ φύλου, καὶ ἄρα τὸ πρὸς ψήφιση νομοσχέδιο κρίνεται ἀντισυνταγματικό[2]. Ἐπιπλέον δὲν τίθεται κἂν θέμα δικαιώματος στὴν ἐπέκταση τοῦ γάμου καὶ στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια ἀπὸ τὸ εὐρωπαϊκὸ δίκαιο. Ἂν ἴσχυε κάτι τέτοιο, θὰ εἶχε ἤδη ἐπέμβει στὴ χώρα μας μὲ νομολογία ὑπὲρ τοῦ καταπατουμένου αὐτοῦ δικαιώματος τὸ Συμβούλιο τῆς Ἐπικρατείας, πράγμα ποὺ δὲν ἔχει ποτὲ μέχρι στιγμῆς συμβεῖ[3]. Συνεπῶς ἡ χρήση τοῦ ὅρου «δικαίωμα» γιὰ τὴν ἐπέκταση τοῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου καὶ στὰ ὁμόφυλα ζευγάρια εἶναι κίβδηλη καὶ ἀπατηλή.
Καὶ πραγματικά, γιὰ ποιό «δικαίωμα» μιλοῦμε; Ὑπάρχει ἔννοια δικαιώματος ἔξω ἀπὸ τὴν περιοχὴ τοῦ φυσιολογικοῦ, τὸ ὁποῖο μάλιστα νὰ μπορεῖ νὰ κατοχυρωθεῖ καὶ νομοθετικά; Γιὰ παράδειγμα, ἂν κάποιοι ἐννοοῦν νὰ φυτεύουν τὰ δένδρα στὴ γῆ μὲ τὶς ρίζες πρὸς τὰ ἐπάνω, εἶναι δυνατὸν ὁ νομοθέτης νὰ τοὺς προστατεύσει τὸ «δικαίωμα» αὐτό; Μέχρι ποῦ, ἀλήθεια, μπορεῖ νὰ ἐπεκταθεῖ αὐτοῦ τοῦ εἴδους ὁ δικαιωματισμός; Ὑπάρχουν στὴ λογικὴ αὐτὴ ὅρια; Ἂν δηλαδὴ στὸ μέλλον τεθεῖ θέμα δικαιώματος στὸν γάμο ἀπὸ πρόσωπα μὲ σεξουαλικὸ προσανατολισμὸ πρὸς περισσότερους τοῦ ἑνὸς συντρόφους, πρὸς ἀνηλίκους, πρὸς ζῶα, πρὸς νεκρούς, θὰ τοὺς ἀναγνωρισθεῖ; Δημιουργεῖται ἢ ὄχι ἔτσι κοινωνία ζούγκλας; Εἶναι φανερὸ συνεπῶς πὼς κανένα «δικαίωμα» δὲν μπορεῖ νὰ ὑπερβαίνει τὶς φυσικὲς προδιαγραφὲς τοῦ ἀνθρώπου. Καὶ ὑπ᾿ αὐτὴν τὴν ἔννοια γάμος μόνο μεταξὺ ἄνδρα καὶ γυναίκας μπορεῖ νὰ νοηθεῖ.
Ἀλλὰ καὶ γιατί αὐτὴ ἡ τόση ἔντονη σπουδὴ γιὰ τὴ σύναψη γάμου μεταξὺ ὁμοφύλων ζευγαριῶν, τὴ στιγμὴ ποὺ ὅλα τὰ ἀστικά τους δικαιώματα γιὰ τὴ μεταξύ τους σχέση, πλὴν τῆς δυνατότητας ἀπόκτησης παιδιῶν μέσω υἱοθεσίας ἢ παρένθετης μητέρας, τοὺς τὰ καλύπτει ἤδη ἀπὸ τὸ 2015 τὸ Σύμφωνο Συμβίωσης; Συνεπῶς, «τὸ σύνθημα τῆς ἰσότητας στὸν γάμο ἀποβλέπει σὲ ἕνα στόχο, στὴν ἀπόκτηση παιδιῶν ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια»[4].
Καὶ μόνο νὰ ἀναλογισθεῖ κανεὶς τὸ γεγονὸς αὐτό, φόβος καὶ ἀγωνία τὸν καταλαμβάνει. Ποιός λοιπὸν θὰ τεθεῖ ὑπεύθυνος γιὰ τὶς μελλοντικὲς φοβερὲς ψυχοπαθολογικὲς διαταραχὲς τῶν παιδιῶν αὐτῶν, ποὺ ἀντὶ γιὰ πατέρα καὶ μητέρα θὰ γνωρίσουν καὶ θὰ ἀνατραφοῦν σὲ «οἰκογενειακὸ» περιβάλλον μὲ δύο ἄντρες ἢ δύο γυναῖκες; Θὰ τὸ δεχόμασταν ποτὲ αὐτὸ γιὰ τὰ παιδιά μας; Καὶ ποιός θὰ προστατεύσει τὸ πραγματικό, ποὺ προκύπτει ἀπὸ τὴν ἴδια τὴ φύση, δικαίωμα τοῦ παιδιοῦ σὲ πατρικὸ καὶ μητρικὸ πρότυπο; Καὶ κάτι ἄλλο ἀκόμη: Ἂν αὐτὰ τὰ παιδιὰ μεγαλώνοντας κινήσουν νομικὴ διαδικασία γιὰ ψυχικὴ βλάβη, εἶναι σὲ θέση τὸ ἑλληνικὸ Δημόσιο νὰ καταβάλει τὰ τεράστια χρηματικὰ ποσὰ ποὺ θὰ ἀπαιτηθοῦν γιὰ ἀποζημίωση;
Ὡς πρὸς δὲ τὸ θέμα τῆς παρένθετης μητρότητας, ἔχει καταστεῖ ἤδη εὐρέως γνωστὸ ὅτι ὡς πρόφαση μόνο δῆθεν ἠθικότητας προβάλλεται ἀπὸ τὴν Κυβέρνηση ἡ ἄρνησή της, ἀφοῦ τυχὸν προσφυγὴ στὸ Εὐρωπαϊκὸ Δικαστήριο Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ἀπὸ ἄτομα τῆς ΛΟΑΤΚΙ κοινότητας εἶναι βέβαιο ὅτι θὰ σημάνει ἀναγκαστικὴ ἀποδοχὴ καὶ γιὰ τὴ χώρα μας τῆς πρακτικῆς αὐτῆς, ἡ ὁποία ἐμπορευματοποιεῖ τὴ γέννηση παιδιῶν καὶ ἐργαλειοποιεῖ τὸ σῶμα τῆς γυναίκας, ἀφαιρώντας της κάθε δικαίωμα ἰσοτιμίας καὶ σεβασμοῦ στὶς ἀνθρώπινες σχέσεις.
Ποῦ ὁδηγεῖται λοιπὸν ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία μὲ τὴν ἀποδοχὴ ὅλων αὐτῶν τῶν πρακτικῶν; Ὄχι σὲ βεβήλωση τῆς ἀνθρώπινης ἀξίας, ἀλλοίωση τῆς ὀντολογίας τοῦ ἀνθρώπου, καταρράκωση τοῦ ἱεροῦ θεσμοῦ τοῦ γάμου καὶ τῆς οἰκογένειας, ἐξάρθρωση τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ, ἀπαξίωση καὶ ἐκφυλισμὸ τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν αὐτοῦ τοῦ τόπου, οἱ ὁποῖες ἔχουν θεμελιωθεῖ ἐπάνω στὴν ἀμετάβλητη ἀλήθεια τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου καὶ τὶς δοκιμασμένες στὸ χρόνο ἑλληνικὲς παραδόσεις, ἀξίες, ἤθη; Θὰ συνεργήσουμε λοιπὸν σὲ μιὰ τέτοιας ἔκτασης καὶ σημασίας ἀποδόμηση; Θὰ δεχθοῦμε νὰ τὰ βάλουμε μὲ τὸν ὕψιστο Θεό, ὁ Ὁποῖος ἔχει θέσει τοὺς φυσικοὺς νόμους καὶ διοικεῖ μὲ τὸ παντέφορο Ὄμμα Του τὸ σύμπαν; Τὸν λάκκο μὲ τὰ ἴδια τὰ χέρια μας θὰ σκάψουμε;
Στὸ τέλος αὐτοῦ τοῦ σημειώματος ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ νὰ ἀπευθύνουμε τὸν λόγο προσωπικὰ στὸν κάθε ἕνα ἀπὸ τοὺς ἐκπροσώπους μας στὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων:
Ἀξιότιμε/η κύριε/α Βουλευτά,
Ἴσως κάποτε μία μόνο στιγμὴ νὰ θέτει τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου σὲ ὕψιστης ἠθικῆς σημασίας κύβευμα ὡς πρὸς τὴν καταξίωση ἢ ἀπαξίωσή της. Καὶ ἕνα τέτοιο κρισιμότατο κύβευμα ἁπλώνεται τώρα μπροστά Σας. Μία μόνη στιγμή, αὐτὴ τῆς κατάθεσης τοῦ «ναὶ» ἢ «ὄχι» ἐκ μέρους Σας στὸ προβαλλόμενο πρὸς ψήφιση νομοσχέδιο, εἴτε θὰ Σᾶς κατατάξει στοὺς ἄξιους τῆς Ἱστορίας, ἐπιγράφοντας τὸ ὄνομά Σας στὶς ἀθάνατες δέλτους της, ἢ θὰ σᾶς συμφύρει μὲ τοὺς ἀνάξιους, τοὺς ριψάσπιδες, ποὺ θέλησαν μὲ ποταπὸ καιροσκοπισμὸ καὶ μικροπολιτικὸ συμφέρον καὶ ἰδιοτέλεια νὰ σώσουν τὴν ὕπαρξή τους παραδίδοντας σὲ ἀφανισμὸ τὸ ἐθνικὸ συμφέρον. Τὸ βουλευτικὸ ἀξίωμα δὲν σημαίνει μόνο τιμή· σημαίνει πρωτίστως εὐθύνη. Κι ἐδῶ ἡ εὐθύνη εἶναι τόσο μεγάλη, ὅσο καὶ τὸ βάρος τῆς ἱστορίας αὐτοῦ τοῦ ἔθνους. Τυχὸν ἀνατροπὴ τῶν ἱερῶν θεσμίων τοῦ τόπου, πολὺ περισσότερο τῆς φυσικῆς τάξεως στὴ ζωὴ τῶν ἀνθρώπων, θὰ σημάνει «ὕβριν» ἐκ μέρους Σας. Κι αὐτὴ θὰ κινήσει τὴν «νέμεσιν». Μὲ ὅ,τι αὐτὸ σημαίνει γιὰ τὴν ὑπόστασή Σας, φυσικὴ καὶ ἠθική.
Μετρηθεῖτε μὲ τὴν Ἱστορία. Μετρῆστε τὸ ὕψος Σας.
Γιὰ νὰ μποροῦμε νὰ σᾶς ἐμπιστευθοῦμε.
Περιοδικό «Ο ΣΩΤΗΡ» τ.2303/15-2-24
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου