Πώς θα διαβάζουν τα παιδιά εξωσχολικά βιβλία;
Η σχολική χρονιά ξεκίνησε. Το διάβασμα έχει «εισβάλλει» για τα καλά στην καθημερινότητά μας. Το σχολικό διάβασμα. Το εξωσχολικό όμως; Πώς μετά από το φόρτο των μαθημάτων, τις απογευματινές δραστηριότητες, το διάβασμα ξένων γλωσσών, να πεις στα παιδιά να διαβάσουν κάτι ακόμα;
Η ερώτηση έχει μια λάθος λέξη. Να τους «πεις», δύσκολο. Να τους μάθεις, όμως, να τους εμπνεύσεις… Αυτό είναι μια άλλη υπόθεση, μια μεγάλη συζήτηση που θα προσπαθήσει να χωρέσει εδώ σε λίγες λέξεις, γνωστές σε όλους μας, περισσότερο ως υπενθύμιση και μοίρασμα.
Δίνουμε το παράδειγμα, όταν, αντί να καθίσουμε στον καναπέ με το κινητό στο χέρι, πάρουμε ένα βιβλίο, ακόμα κι αν καταφέρουμε να διαβάσουμε μόνο μισή σελίδα.
Διαβάζουμε στα παιδιά από τη βρεφική τους ηλικία κρατώντας τα στην αγκαλιά μας. Αλλά και πριν και αφού μάθουν να διαβάζουν μόνα τους, συνεχίζουμε να τους διαβάζουμε, δίνοντας «άλλη» φωνή σε κάθε ήρωα, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα του σώματος και τις εκφράσεις του προσώπου μας.
Γεμίζουμε τα ράφια της βιβλιοθήκης τους ή ακόμα καλύτερα αφήνουμε τα παιδιά να τα γεμίσουν με βιβλία που επέλεξαν από μια βόλτα στη δημοτική βιβλιοθήκη, σε μια έκθεση βιβλίου, σε μια βιβλιοπαρουσίαση, σε ένα αγαπημένο βιβλιοπωλείο, ακόμα και από μια διαδικτυακή παραγγελία που κάναμε μαζί τους και την οποία θα περιμένουν με ανυπομονησία να παραδοθεί.
Δημιουργούμε μια μικρή αναγνωστική γωνιά στο σπίτι. Ένα ράφι με τα αγαπημένα τους βιβλία, ένα φωτιστικό, ένα ωραίο χαλί και είναι έτοιμη! Μπορούμε να οργανώνουμε τη γωνιά αυτή θεματικά ανάλογα με την εποχή του χρόνου που διανύουμε και να ανανεώνουμε τα βιβλία συχνά. Έτσι, θα έχουν δυνατότητα να διαβάσουν και κάτι που δεν θα το επέλεγαν εξαρχής.
Ελευθερώνουμε χρόνο στο καθημερινό τους πρόγραμμα, ώστε να μπορούν να χαλαρώσουν διαβάζοντας ένα βιβλίο. Χωρίς να τους λέμε ότι «τώρα πρέπει να διαβάσεις κάτι εξωσχολικό», μπορούμε να το οργανώσουμε ως οικογενειακή δραστηριότητα, π.χ. ας πάρουμε τις κουβέρτες μας και ας κάτσουμε να διαβάσουμε και να συζητήσουμε τα βιβλία μας κοντά στο τζάκι.
Δωρίζουμε βιβλία στα παιδιά μας και στους φίλους τους. Βιβλία που μπορούν να συζητούν μετά μαζί τους ως έναν τρόπο επικοινωνίας και σύνδεσης.
Συζητούμε για τους ήρωες των αγαπημένων τους βιβλίων, τα συναισθήματά τους (καλλιεργώντας έτσι την ενσυναίσθηση του παιδιού), διαβάζουμε μαζί πριν τον ύπνο και συνδεόμαστε με ευχάριστο τρόπο με τα παιδιά.
Διαβάζουμε βίους Αγίων στα παιδιά μας κι έτσι με τρόπο απαλό δίνουμε στην ψυχή τους τα πρότυπα που έχουν τόση ανάγκη! Σε δύσκολες στιγμές ή όταν θέλουμε να επικοινωνήσουμε κάτι στο παιδί πχ. τη συμφιλίωση, τη συγχωρητικότητα, την υπομονή κλπ. συζητούμε, θυμόμαστε, (ξανα)διαβάζουμε τον βίο κάποιου Αγίου.
Μέσα στις τόσες φροντίδες μας για τα παιδιά μας, αξίζει να δώσουμε λίγο χρόνο, λίγο κόπο και λίγη έμπνευση για την ανάγνωση καλών βιβλίων. Και σύντομα θα δούμε την καρποφορία των σπόρων που κάθε βιβλίο άφησε στις παιδικές ψυχές. Την πνευματική άνοιξη μέσα τους…
Ρουμπίνη Τσακανίκα-Λευθεριώτη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου