Η εκκλησία είναι μια σκάλα που έχει δύο χρήσεις. Να ανεβαίνεις και να κατεβαίνεις!

 

Σου βάζει ο ιατρός διατροφή την εκτελείς. Σου βάζει ο Πνευματικός νηστεία αγκομαχάς.

Σου δίνει χάπια ο ιατρός τα παίρνεις με ευλάβεια. Σου βάζει κανόνες ο Πνευματικός τους ξεχνάς και τους παραμελείς.

Σου βάζει περισσότερες αρμοδιότητες στην δουλειά σου το αφεντικό και ανεβαίνεις ψυχολογικά. Σου βάζει περισσότερο εκκλησιασμό ο Πνευματικός και προβάλλεις δικαιολογίες ότι δεν μπορείς.

Αντιδράς στην αδικία και πέφτεις σε αντιδικία με τον αδερφό σου. Σου λέει ο Πνευματικός ότι έχεις άδικο και ψάχνεις να βρεις καινούργιο Πνευματικό.

Έχεις περισσότερα χρήματα και νιώθεις δικαιωμένος. Σου λέει ο Πνευματικός να κάνεις ελεημοσύνες και νιώθεις αδικημένος.

Ζητάς συγχώρεση από αυτούς που σε πληγώνουν. Σου λέει ο Πνευματικός να ζητήσεις συγνώμη από αυτούς που πληγώνεις και διστάζεις.

Απομνημονεύει το μυαλό σου τα λόγια από ένα όμορφο τραγούδι που σε εκφράζει. Σε βάζει ο Πνευματικός να αποστηθίσεις το Σύμβολο της Πίστεως και δεν μπορείς γιατί ίσως να μην σε εκφράζει.

Τελικά τι ζητούμε;

Η εκκλησία είναι μια σκάλα που έχει δύο χρήσεις. Να ανεβαίνεις και να κατεβαίνεις. Όσο ανεβαίνεις πλησιάζεις τον Θεό, όσο κατεβαίνεις απομακρύνεται η ψυχή από τον Θεό. Τα σκαλοπάτια που έχει η σκάλα είναι οι κόποι σου και οι Άγιοι που πρεσβεύουν δια μέσου της προσευχής σου και της προσευχής των άλλων για εσένα.

Αν εσύ μένεις χωρίς κόπο, το σκαλοπάτι δεν είναι στερεό και μπορεί να πέσεις. Δεν φθάνει μόνο ο αγώνας τον άλλων για εμάς αλλά και ο δικός μας πρέπει να είναι με ευλάβεια, συνεχόμενος και δυνατός... 

π. Σπυρίδων Παλάσκας

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com