Ανεξικακία

 

Κάποιος γέροντας πέθαινε και μαζεύτηκαν πολλοί στο κρεβάτι του. Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και ένας, ο οποίος μία ολόκληρη ζωή, δεν δούλευε και του έκλεβε τις οικονομίες από τα εργόχειρα και έτσι τρέφονταν. 

Ο γέροντας ήξερε, ότι αυτός του κλέβει το ψωμάκι και τον ιδρώτα του και έλεγε στον εαυτόν του: ''Βάλε ζόρι, για να εργάζεσαι για δύο!''.

Σε μία στιγμή ζήτησε ο γέροντας να βγούνε όλοι έξω από το δωμάτιό του και κράτησε μόνο αυτόν τον κλέφτη. Ο κλέφτης ντράπηκε και νόμιζε ότι θα τον αποκαλύψει και θα τον επιπλήξει. Έκπληκτος όμως βλέπει, να παίρνει ο γέροντας τα χέρια του και να τα φυλάει και να του λέει:

- Ευχαριστώ αυτά τα χέρια, να μείνουν άγια, διότι με στέλνουν σήμερα στον Χριστό! 

Και ξεψύχησε! Έχουμε εμείς τέτοια ανεξικακία; Δεν είμαστε ακόμα Χριστιανοί...

Δημήτριος Παναγόπουλος ο Ιεροκήρυξ