Σύμφωνα με το πρόγραμμα των πολυήμερων εορταστικών εκδηλώσεων για τον εορτασμό της μνήμης του νεοφανούς Οσίου Παϊσίου του Αγιορείτου, ο Ι. Ναός του Αγίου Νικολάου Πατρών διοργανώνει σήμερα, 7/7, εσπερινή ομιλία (7.30 μ.μ.), με προσκεκλημένο τον π. Αμβρόσιο Γκουρβέλο και θέμα «Μηνύματα από τη ζωή του Οσίου Παϊσίου». Στο πλαίσιο αυτής της εκδήλωσης, θα τιμηθεί, λόγω της αφυπηρέτησής του, ο εκ των εφημερίων του ναού, πρωτ. π. Σπυρίδων Σταθούλιας.
Το τελευταίο αυτό γεγονός δίνει την ευκαιρία στο νου να ταξιδέψει πίσω στον χρόνο. Εκεί στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Της γνώσης το ταξίδι είχε τότε ως προορισμό το 7ο Δημοτικό Σχολείο, στους πρόποδες του Δασυλλίου και της παλαιάς πόλης των Πατρών, όπου φοιτούσα στην Γ´ τάξη. Έμενα στον 4ο όροφο μιας εξαώροφης πολυκατοικίας στο κέντρο της πόλης, στη συμβολή των οδών Καραϊσκάκη και Αγίου Νικολάου. Εξ αυτού, ανήκα και στην ομώνυμη ενορία του Αγίου Νικολάου, στη ζωή της οποίας και έπαιρνα μέρος. Σταθμός αυτής της ενοριακής ζωής, πλην της κυριακάτικης λειτουργικής σύναξης, ήταν και η πρωινή μάζωξη του Σαββάτου. Ώρα 11 το πρωί, ο γλυκόλαλος ήχος της καμπάνας διέκοπτε την πολύβουη καθημερινότητα και μας (προς)καλούσε στο γνώριμο ραντεβού, το κατηχητικό. Στον γυναικωνίτη της εκκλησίας, μια ευάριθμη, στην αρχή, παρέα συνομήλικων παιδιών συγκεντρωνόταν, με προεστώτα τον π. Σπυρίδωνα, για να γνωρίσει το ένα το άλλο και όλα μαζί να συναντήσουν τον Θεό. Στον ξύλινο μαυροπίνακα, ένας από εμάς κάθε φορά έγραφε με την άσπρη κιμωλία το «δίδαγμα» και το «ρητό» της ημέρας. Σε εκείνες τις σαββατιάτικες συναντήσεις, οι οποίες διανθίζονταν με τραγούδι και παιχνίδι, ήρθα για πρώτη φορά, στη μικρή ηλικία των 8 ετών, σε επαφή με τον κατηχητή π. Σπυρίδωνα, ο οποίος, προσηνής και καταδεκτικός όπως ήταν, έκανε τον ευαγγελικό λόγο να φαίνεται απλός, κατανοητός και … περιέργως πως, ελκυστικός…
Είναι αλήθεια ότι ο π. Σπυρίδων, ως ο πρώτος κατηχητής, μού έμαθε να διακρίνω τα αποτυπώματα της παρουσίας του Θεού στη ζωή μου. Στον αντίποδα της αρνητικής για τον εφημεριακό κλήρο δημοσιότητας των τελευταίων ημερών, ο π. Σπυρίδων βρίσκεται στην άλλη όψη του φεγγαριού, τη φωτεινή και ασυννέφιαστη. Παραιτείται μόνο από το διοικητικό επίχρισμα της εφημεριακής ιδιότητας, αλλά θα εξακολουθήσει να ιερουργεί τα μυστήρια του Θεού. Χωρίς τις δεσμεύσεις και τους ποικίλους περισπασμούς που συνεπάγεται η κατοχή της εφημεριακής οργανικής θέσης, θα συνεχίσει να είναι παρών «όπου και όπως δει». Το παρόν σύντομο σημείωμα αποτελεί εκπλήρωση ενός ανεξόφλητου χρέους, που δεν πηγάζει μόνο από την υποχρέωση συμμόρφωσης στην ευαγγελική προτροπή: «Μνημονεύετε τῶν ἡγουμένων υμών…»…
ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΟΣ, 7.7.21
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου