Στις δυσκολίες μου, θυμάμαι ένα αληθινό γεγονός και παίρνω δύναμη… Το ομολογούσε συνεχώς ο άνθρωπος, που το έζησε και νίκησε τον πειρασμό του! Ζούσε ευτυχισμένος με τη σύζυγό του, άνθρωποι της Εκκλησίας, με πολλή υπακοή στον φωτισμένο Πνευματικό τους. Όμως, δυστυχώς η σύζυγός του έφυγε για την αιώνια Πατρίδα, ενωρίς και η μοναξιά, ο πόνος και οι πειρασμοί έπνιγαν τον σύζυγο… Επισκεπτόταν πιο συχνά τον Πνευματικό τους στηριζόταν και αγωνιζόταν. Ένας όμως πειρασμός τού έγινε σταυρός και δεν μπορούσε να τον σηκώσει! Την τελευταία φορά στο Εξομολογητήριο είπε με δάκρυα τον Πνευματικό του:
- Πάτερ, υποφέρω. Αυτόν τον σταυρό δεν μπορώ να τον σηκώσω. Μέχρι εδώ…!
- Τι λες, ευλογημένε μου, θα αμαρτήσεις; Εσύ; Είναι δυνατόν να υποκύψεις;
- Δεν αντέχω άλλο, πάτερ μου, συγχωρέστε με, κουράστηκα…!
- Δεν μπορώ να σε αναγκάσω, παιδί μου. Είσαι ελεύθερος. Πήγαινε στην ευχή του Θεού κι εγώ θα προσεύχομαι για σένα, μην λυπήσεις τον Άγιο Θεό…!
Έφυγε ταραγμένος και αποφασισμένος. Ο σταυρός του ήταν ασήκωτος. Λύγισε! Το βράδυ του ήταν ανήσυχο. Πολύ αργά τον πήρε ο ύπνος και είδε ένα συγκλονιστικό όνειρο: Παρουσιάστηκε ο Κύριος, τον οδήγησε σε ένα μέρος γεμάτο σταυρούς, διαφόρων μεγεθών και του είπε: «Αφού δεν μπορείς να σηκώσεις τον σταυρό που εγώ σου έδωσα, πάρε από αυτούς όποιον εσύ θέλεις…», κι εξαφανίστηκε! Ο άνθρωπος χάρηκε με την πρόταση και άρχισε να δοκιμάζει σταυρούς. Έκοβε από τον έναν, έκοβε απ’ τον άλλο, μέχρι που έφτιαξε έναν στα μέτρα του. Τον φορτώθηκε, ήταν ελαφρύς και άρχισε να περπατάει το ανηφορικό μονοπάτι, που το βάδιζαν, με τους σταυρούς τους στον ώμο, πλήθος άλλοι, κατάκοποι από το βάρος τους. Αυτός καταχαρούμενος τους προσπερνούσε διαρκώς κι έφθασε γρήγορα και πρώτος στην πανύψηλη κορυφή!
Εκεί έκπληκτος κατάλαβε πως δεν ήταν αυτή η κορυφή, ο τελικός προορισμός τους, αλλά η άλλη, απέναντι από αυτήν. Πλησιάζει και τι να δει; Ανάμεσά τους άβυσσος! Απύθμενο χάρος! Τρομάζει! Πώς θα περάσει απέναντι; Περιμένει να φθάσουν κι άλλοι, που τους ξεπέρασε, τους άφησε πίσω του στον ανήφορο. Καθώς έφτανε ένας – ένας καταπονημένος, έβαζε τον σταυρό του το βαρύ, ως γέφυρα ανάμεσα στις δύο κορυφές και περνούσε απέναντι στην ολοφώτεινη κορυφή, πανευτυχής. Αυτή ήταν…! Προσπαθεί κι αυτός να τοποθετήσει τον σταυρό του, δεν έφτανε από τη μία κορυφή στην άλλη! Τον είχε κόψει, τον είχε κοντύνει για να είναι ελαφρύς, στα μέτρα του! Πανικοβλήθηκε και ξύπνησε τρομοκρατημένος. Τρέχει στο Μοναστήρι, πρωί – πρωί, δεν κρατιόταν με τίποτα, να συναντήσει τον Πνευματικό του. Είναι πολύ αναστατωμένος και ανυπόμονος…
- Πάτερ μου, την ευχή σας, Ο Θεός μού απάντησε με το όνειρο που είδα απόψε. Θαύμα! Μεγάλο θαύμα, ολοζώντανο! Συγχωρέστε με, που σας λύπησα…
- Τι έγινε, παιδί μου; Για πες μου. Όλη τη νύχτα έκανα για σένα κομποσκοίνι και φοβόμουν μήπως κάνεις κακό… Αν μπει η αμαρτία στην ψυχή… Θεός φυλάξει…
- Σας ευχαριστώ, πάτερ μου Ακούστε τι έγινε απόψε. Λες και το έζησα αληθινά, και αφηγήθηκε με λεπτομέρειες το θεόσταλτο όνειρο…
- Είδες, παιδί μου. Ο καλός Θεός δεν μας δίνει σταυρό, που δεν μπορούμε να σηκώσουμε. Τους υπολογίζει να είναι στις δυνατότητές μας. Να μας ωφελήσουν και συγχρόνως μας βοηθάει να τους σηκώσουμε: «Συν τω πειρασμώ και την έκβασιν» είπαν δίπλα μας, αρωγός, παιδαγωγός, στοργικός πατέρας. Μας δοκιμάζει όσο μπορούμε…
- Συγγνώμη, πάτερ, για την ολιγοπιστία και το θράσος, που σας έδειξα. Ντρέπομαι... Τι κερδίζει κανείς, όταν αντιδρά στα σχέδια αγάπης του Θεού, ας είναι και σταυροί!
- Έχω δει, τόσα χρόνια εξομολόγος, περιπτώσεις που, αν κάποιος δε σηκώσει τον σταυρό του κα τον αρνηθεί ως βαρύ κι ασήκωτο, ο Θεός του στέλνει βαρύτερο σταυρό, για να τον σώσει από τα δίχτυα του ανθρωποκτόνου πονηρού, με κάθε τρόπο και κόστος…
- Αλήθεια, πάτερ μου; Ευτυχώς δεν αμάρτησα. Δόξα τω Θεώ!
- Να σου πω και κάτι άλλο. Αρκετές φορές, εμείς οι εξομολόγοι ανησυχούμε, όταν τα πνευματικά μας παιδιά δεν έχουν σταυρούς. Διότι χριστιανός χωρίς θλίψεις και σταυρούς είναι νόθος! Δεν είναι γνήσιος! Δεν έχει δώσει σημάδια πίστεως, υπακοής και αγώνα για το θείο θέλημα και του Θεού το σχέδιο! Τα προβλήματα, οι στεναχώριες, οι θλίψεις, οι αδικίες, οι σταυροί είναι ευλογία! Είναι τα μέσα αγάπης, που χρησιμοποιεί ο Θεός, για να μας κρατάει μακριά από την κάθε αμαρτία…!
- Έχετε δίκιο, πάτερ μου, έκανα σοβαρό λάθος, έδειξα την αδυναμία μου…
- Θυμήθηκα τον δικό μου Πνευματικό, που μου τόνιζε συχνά: «Παιδί μου, όταν έχει σταυρούς να χαίρεσαι, διότι έχεις την τιμή να συμπάσχεις με τον Εσταυρωμένο…». Αυτό είναι το τέλειο στην Χριστιανική Ζωή..! Αυτό τόνιζε και ο Απόστολος Παύλος: «Χαίρω εν τοις παθήμασί μου…»! Τα πάθη οδηγούν στην Ανάσταση!
Ας σηκώσουμε σωστά τον σταυρό και την ευλογία της ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ, για να ετοιμαστούμε θεοπρεπώς για το Άγιο Πάσχα. Αμήν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου