Δεκαπενταύγουστος, και γονατιστός στην Παράκληση της Παναγιάς την αισθάνεσαι να σκύβει ν' αφουγκραστεί τον πόνο τής ψυχής σου και μαζί να σου εμπιστευθεί την εμπειρία τής δικής της:
Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον...
Νιώθω το μεγαλείο του Θεού...
Ο εαυτός σου, οι άλλοι, όλοι οι άνθρωποι είναι μικροί, γεμάτοι ατέλεια κι αδυναμία. Πολλές φορές θα προδώσουν την εμπιστοσύνη σου. Μην απογοητεύεσαι.
Ο Θεός είναι τέλειος, παντοδύναμος. Ο Θεός είναι μεγάλος.
Δόξες και τιμές περιμένεις ή... σε περιμένουν. Μη σε συνεπαίρνουν, κούφιες είναι. Το αληθινό μεγαλείο ο Θεός μόνο το κατέχει και το χαρίζει σ' όσους το ποθούν.
Ο Θεός είναι μεγάλος κι αυτό θα το μάθει ο κόσμος, αν ακούει, αν βλέπει εσένα να μιλάς για το μεγαλείο Του με τα λόγια σου και τα έργα σου…
Και είπε Μαριάμ:
«Μεγαλύνει η ψυχή μου τον Κύριον...». Ο Θεός είναι μεγάλος. Νιώθω το μεγαλείο Του, τον δοξάζω, τον ανυμνώ...
Το χαρμόσυνο τραγούδι της Παναγίας μας διαπερνά τους αιώνες και φθάνει στην εποχή μας, στην ψυχή μας .
Κι εμείς ο νέος Ισραήλ συντονισμένοι στο ρυθμό του
«την Θεοτόκον μεγαλύνωμεν»
Από το π.τ.Ν. τεύχος 714, Αύγουστος 2009
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου