.......
Ο Άδης στη συμβολική γλώσσα της λατρείας μας είναι το κράτος του θανάτου, το μεταθανάτιο δεσμωτήριο των ψυχών. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν πιστεύει στον Άδη. Αφού αποπνευμάτωσε την φυσική και πολιτική ιστορία του, την τέχνη, την μόρφωση, την ίδια του τη ζωή, έχει πλέον αποπνευματώσει και τον θάνατο. Ο σύγχρονος άνθρωπος δεν έχει "σκοτώσει" μόνον τον Θεό, απονέκρωσε και τον θάνατο.
Κάποτε οι κοινωνίες συμπεριφέρονταν σε ακολουθία με την πίστη στηναθανασία της ψυχής. Οι άνθρωποι είχαν την απόλυτη βεβαιότητα ότι η ψυχή τους δεν θα χαθεί, θα ζεί, έστω και σε έναν στενάζοντα και οδυρόμενο Άδη.
Μα τώρα, ο σύγχρονος άνθρωπος θεωρεί ότι με τον θάνατο τελειώνουν όλα. Καί σώμα και ψυχή. Όλο και περισσότεροι παύουν να φέρονται προσχηματικά και υποκριτικά και προσχωρούν ανοικτά στην νοοτροπία του "φάγωμεν, πίωμεν, αύριο γαρ αποθνήσκομεν". Αυτή τη γνωστή ρήση αντιμετωπίζει αυστηρά το χωρίο της Αποκαλύψεως "οίδά σου τα έργα, ότι όνομα έχεις ότι ζης, και νεκρός ει" (Αποκ. 3, 1).
Γέμισε ο κόσμος νεκρούς ανθρώπους που ζουν περιμένοντας να πεθάνουν. Ανθρώπους υποκρινόμενους τους ευτυχείς μέσα από την επιφανειακή και επίπλαστη ευθυμία, ή κάποιους πιο ειλικρινείς, ως προς την απελπισία τους, και γι' αυτό βαθειά μελαγχολικούς.
.........
Να χαιρόμαστε για το υπαρκτό του συντετριμμένου Άδη. Να χαιρόμαστε για τις σταυρώσεις μας, τα βάσανα και τις οδύνες μας. Γιατί όλα αυτά, όποτε και αν συνέβησαν, όποτε συμβαίνουν και όποτε και αν συμβούν, θα ανήκουν στο χθες. Μετά την Ανάσταση του Χριστού τα μέλη της Εκκλησίας ζούμε ήδη στο αιώνιο σήμερα, μετέχουμε στον θρίαμβο του πνεύματός Του, γευόμαστε τη δόξα του τεθεωμένου σώματός Του...
Αποσπάσματα από το πασχαλινό μήνυμα
του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος
κ.κ. ΙΕΡΩΝΥΜΟΥ
ολόκληρο το μήνυμα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου