Ἐνῶ ὅμως τὸ Σῶμα τοῦ Κυρίου ἦταν στὸν τάφο, ἡ ψυχή Του κατῆλθε στὸν Ἅδη, στὴ φρικτὴ φυλακὴ τῶν ψυχῶν. «Τοῖς ἐν φυλακῇ πνεύμασι πορευθεὶς ἐκήρυξε», γράφει ὁ ἀπόστολος Πέτρος (Α´ Πέτρ. γ´ 19). Ὁ Ἅδης ὅταν συνάντησε τὸν Κύριο, ὅταν Τὸν εἶδε στὸ βασίλειό του, δὲν χάρηκε, ἀλλ᾿ «ἐπικράνθη» – θὰ τὸ φωνάξουμε θριαμβευτικὰ πολλὲς φορὲς τὴ νύχτα τῆς Ἀναστάσεως. Δοκίμασε πικρία, βαθιὰ λύπη. Διότι δὲν συνάντησε ψυχὴ ὑποδουλωμένη στὴν ἁμαρτία καὶ τὸν θάνατο, ἀλλὰ ψυχὴ διαφορετικὴ ἀπὸ τὶς ἄλλες, παντελῶς ἀναμάρτητη καὶ ἑνωμένη μὲ τὴ θεότητα. Βλέπει τὴν ψυχὴ Ἐκείνου ὁ Ὁποῖος μὲ τὴ σταυρική Του θυσία συνέτριψε τὸν διάβολο, τὸν ἄρχοντα τοῦ Ἅδη.
Κατεβαίνει στὸν Ἅδη ὁ παντοδύναμος Θεός, ἡ ζωή, «τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν» (Ἰω. α´ 4, 9), ὁ Νικητὴς τῆς ἁμαρτίας. Κατεβαίνει καὶ συντρίβει τὶς βαριὲς πύλες τοῦ Ἅδη, τὶς σπάει γιὰ νὰ μὴν κλείσουν ποτέ. Κηρύσσει τὸ Εὐαγγέλιο τῆς σωτηρίας στὶς ψυχὲς τῶν νεκρῶν, καὶ ὅσοι πίστεψαν, ἐλευθερώθηκαν ἀπὸ τὴν τυραννία τοῦ Ἅδη. Τέλος μὲ τὴν Ἀνάστασή Του ἀνασταίνει τὸν Ἀδὰμ «παγγενῆ», δηλαδὴ ὁλόκληρο τὸ ἀνθρώπινο γένος.
Αὐτὸ εἶναι «τὸ ὑπερευλογημένον Σάββατον», κατὰ τὸ ὁποῖο ὁ Θεὸς σταμάτησε ἀπὸ ὅλα τὰ ἔργα Του. Ὁ Δεσπότης τῆς κτίσεως σήμερα κοιμᾶται, ἡσυχάζει μέσα στὸ μνῆμα. Γι’ αὐτὸ καὶ σὲ ἀνάλογη ἡσυχία καὶ σιωπὴ μᾶς προτρέπει ὁ ὕμνος ποὺ ψάλλεται αὐτὴ τὴν ἡμέρα ἀντὶ Χερουβικοῦ: «Σιγησάτω πᾶσα σὰρξ βροτεία καὶ στήτω μετὰ φόβου καὶ τρόμου…». Ἂς σιωπήσει κάθε ἄνθρωπος καὶ ἂς σταθεῖ μὲ φόβο καὶ τρόμο…
περ. Ο ΣΩΤΗΡ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου