"Κάποια φορά είχα ξεχάσει να μνημονεύσω στους κεκοιμημένους τη μητέρα μου, που ήταν Αγία γυναίκα.
Όταν τελείωσα τη Θεία Λειτουργία, και πήγα στο κελλάκι μου, εκεί που καθόμουν, ήλθε η ψυχή, το πνεύμα της μητέρας μου και μου είπε με παράπονο.
Όταν τελείωσα τη Θεία Λειτουργία, και πήγα στο κελλάκι μου, εκεί που καθόμουν, ήλθε η ψυχή, το πνεύμα της μητέρας μου και μου είπε με παράπονο.
- Πάτερ Ιάκωβε δε με μνημόνευσες σήμερα.
- Πώς μητέρα δεν σε μνημόνευσα; Κάθε μέρα σας μνημονεύω και μάλιστα την καλύτερη μερίδα σάς βγάζω της είπα.
- Όχι παιδί μου, σήμερα με ξέχασες και η ψυχή μου δεν αναπαύεται τόσο όσο τις άλλες μέρες που με μνημονεύεις, μου απάντησε.
- Πώς μητέρα δεν σε μνημόνευσα; Κάθε μέρα σας μνημονεύω και μάλιστα την καλύτερη μερίδα σάς βγάζω της είπα.
- Όχι παιδί μου, σήμερα με ξέχασες και η ψυχή μου δεν αναπαύεται τόσο όσο τις άλλες μέρες που με μνημονεύεις, μου απάντησε.
Σκεφθείτε τι μεγάλος κέρδος και ωφέλεια δέχεται η ψυχή όταν τη μνημονεύει ο ιερέας.
ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΙΑΚΩΒΟΣ ΤΣΑΛΙΚΗΣ
Λόγοι Αθωνιτών Πατέρων β΄
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου