Παιχνίδια νέου τύπου ή ναρκωτικά για κάθε τύπο;
...Δημιουργούν εθισμό. Γίνονται τρόπος ζωής. Ζωής που φαντάζει έντονη και επικοινωνιακή, επειδή ζεις συνεχώς την ένταση του παιχνιδιού και συναγωνίζεσαι με τόσους συμπαίκτες. Στην ουσία όμως ζεις καθηλωμένος μπροστά σε μια οθόνη για ώρες και είσαι τραγικά μόνος και άμαθος να μιλάς, ν' ανοίγεις την καρδιά σου, να επικοινωνείς δηλαδή πραγματικά.
Τέλος, προσφέρουν αυτό πού προσφέρουν και πολλά ναρκωτικά. Έξοδο, φυγή δηλαδή από την πραγματικότητα. Έχω προβλήματα; Δεν πήγα καλά στα μαθήματα; Υπάρχει πρόβλημα στο σπίτι; Το παιχνίδι εκεί. Πάντα με περιμένει. Με παίρνει στη φαντασμαγορική του δίνη, και το πρόβλημα ξεχάστηκε!
Έρευνα τής Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ των ΗΠΑ από τον Μπράϊαν Πρίμακ, η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Archives of General Psychiatry» (Αρχεία Γενικής Ψυχιιατρικής) κατέληξε ότι η παρατεταμένη χρήση video-παιχνιδιών οδηγεί στην κατάθλιψη...
Η επιθετικότητα, το άγχος, οι φοβίες, η διαταραχή του ύπνου και η παρεμπόδιση της ανάπτυξης της ταυτότητος του παιδιού είναι όχι σπάνια οι καρποί της παρατεταμένης χρήσης τέτοιου είδους παιχνιδιών. Ήδη οι πρώτες κλινικές πού έχουν αποκλειστική εξειδίκευση στην απεξάρτηση ατόμων, νέων ως επί το πλείστον, από τέτοιου είδους παιχνίδια, έχουν ανοίξει εδώ και μερικά χρόνια ανά τον κόσμο. Και στην πατρίδα μας ειδικές πτέρυγες σε νοσοκομεία και κλινικές υποδέχονται εξαρτημένα άτομα για υποστήριξη απεξάρτησης από «παιχνίδια»!
Μήπως λοιπόν δεν πρέπει να ξεπερνάς τόσο αδιάφορα το τι παίζει το παιδί σου; Μήπως πρέπει να ασχοληθείς λίγο περισσότερο με τον χρόνο που ξοδεύει μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή;
Όμως βαθύτερα το πρόβλημα δεν είναι ούτε τόσο πρόβλημα εποχής ούτε τόσο παιδαγωγικό. Είναι ουσιαστικά πνευματικό.
Έχει να κάνει με την ύπαρξη ή όχι της οικογενειακής ζωής.
Έχει να κάνει με το δέσιμο και την επικοινωνία των μελών μιας οικογένειας.
Έχει να κάνει με τις αξίες, τα ιδανικά και τις προσδοκίες με τις οποίες μεγαλώνει κάθε νέος άνθρωπος.
Έχει να κάνει με τη μοναξιά πού βιώνει.
Έχει να κάνει με την έλλειψη ενδιαφερόντων και την απουσία της χαράς…
Απόσπασμα από άρθρο "Παιχνίδια νέου τύπου
ή ναρκωτικά για κάθε τύπο;"
Περιοδ. Ο Σωτήρ, τ. 1979, Μάιος 2009
2 σχόλια:
Μία νέα μελέτη διαπίστωσε ότι σχεδόν ένα στα δέκα παιδιά που παίζουν video games παρουσιάζουν τυπικά συμπτώματα εξάρτησης, όπως το να ψεύδονται για την αγαπημένη τους συνήθεια, να μην μπορούν να μειώσουν τις ώρες που περνούν παίζοντας, ακόμη και να κλέβουν προκειμένου να αγοράσουν καινούργια video games, αναφέρει η Καθημερινή (18.04.2009).
Γονείς, μήπως πρέπει να ασχοληθείτε σοβαρά με το θέμα; Έχετε πάει στα Ιντερνετ καφέ να δείτε τι γίνεται; Υπάρχουν παιδιά που κάθονται εκεί 5 και 6 ώρες συνεχόμενα... Μερικά και τις νυχτερινές ώρες.
Καλά δεν υπάρχουν γονείς να τα αναζητήσουν 14 και 15 χρονών παιδιά; Έλεοςςςςς
Δημοσίευση σχολίου