Παραπονιέσαι πολλές φορές ότι σε πετάνε οι άνθρωποι σαν χαρτοπετσέτα στα σκουπίδια.
Σε πληγώνουν, δεν σε εκτιμούν, δεν αντιλαμβάνονται τίποτα και εσύ στεναχωριέσαι. Οφείλουμε να καταλάβουμε κάτι. Μην περιμένουμε τίποτα και από κανέναν. Ούτε από την μάνα που μας γέννησε διότι και σε αυτήν τη σχέση μπορεί η αγάπη να πάσχει από ιδιοτέλεια και εξαναγκασμό. Το μόνο μας κατάρτι που μπορούμε να κρατηθούμε στις φουρτούνες της ζωής είναι ο Σταυρός του Χριστού. Να πιαστείς από εκεί και μην φοβάσαι. Μην περιμένεις τίποτα από ανθρώπους: γονείς, συγγενείς, φίλους, συνεργάτες. Ελάχιστοι θα δουν και θα εκτιμήσουν την καρδιά και το είναι σου. Οι περισσότεροι θα σε πετάξουν σαν χαρτοπετσέτα στον κάδο των απορριμμάτων της ζωής τους. Αυτές τις χαρτοπετσέτες θα τις πάρει το χέρι του Θεού και θα τις μετατρέψει σε κεντήματα του Παραδείσου. Μην ξεχνάς αδερφέ ότι: Ο υπομείνας εις τέλος, ούτος σωθήσεται (Ματθ, 24:13) και Οὕτως ἔσονται οἱ ἔσχατοι πρῶτοι καὶ οἱ πρῶτοι ἔσχατοι (Ματθ, κ΄16).
Ο Άγιος Νεκτάριος συκοφαντήθηκε μία, δύο, τρεις. Με το κουτάλι κατάπινε τη λάσπη. «Βλέπει ο Θεός», επαναλάμβανε, την ώρα που η λάσπη κατάπεφτε σαν να ξεφορτώνουνε μπουλντόζες και να κλείνουν τους πόρους της ανάσας του.
Μην στεναχωριέσαι λοιπόν αν δεν σε θέλει κανείς, δεν σου φέρονται καλά ή δεν νοιάζεται κανείς για σένα. Το όνομά σου είναι γραμμένο στο βιβλίο της ζωής του Παραδείσου και η φωνή του Χριστού ακούγεται πάντα σε εκείνες τις σκοτεινές στιγμές της μοναξιάς σου «Μα εγώ σε αγαπώ παιδί μου».
Ό,τι και να σου κάνουν εσύ να απαντάς προσευχητικά την τελευταία φράση του Κυρίου επάνω στο Σταυρό «Πάτερ, ἄφες αὐτοῖς˙ οὐ γὰρ οἴδασι τί ποιοῦσι» (Λούκ. 23,34).
Nα θυμάσαι να κρατήσεις ανθρώπους στη ζωή σου που θέλουν εσένα και όχι κάτι από σένα, διότι όποιος θέλει κάτι από σένα δεν θέλει πραγματικά εσένα.
Δεν σε αγαπάνε; Δεν σου μιλάνε; Σε αγαπάει και σου μιλάει ο Θεός. Τι άλλο θέλεις;
Τόσο απλά…
π. Σπυρίδων Σκουτής – euxh. gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου