Ὁ δρόμος γιὰ τὴν ἐλευθερία

 

... Ὁ δρόμος ποὺ ὁδηγεῖ στὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία περνᾶ ἀπὸ τὴ βαθιά μετάνοια. Ὁ ἄσωτος υἱὸς τῆς παραβολῆς ἐλευθερώθηκε πραγματικά, ὅταν μὲ μετάνοια ἐπέστρεψε στὸν σπλαχνικὸ πατέρα του. Καὶ μᾶς διδάσκει μὲ τὸ παράδειγμά του νὰ καταφεύγουμε μὲ μετάνοια στὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, τὸν Ἐλευθερωτὴ τῶν ψυχῶν μας, κάθε φορὰ ποὺ βλέπουμε τὶς ἁλυσίδες τῶν παθῶν νὰ μᾶς πνίγουν. Σ᾿ Ἐκεῖνον ποὺ συνέτριψε τὸν ζυγὸ τῆς δουλείας τοῦ διαβόλου καὶ μᾶς χάρισε τὴν ἀληθινὴ ἐλευθερία τῆς ψυχῆς. «Ἐὰν ὁ υἱὸς ὑμᾶς ἐλευθερώσῃ, ὄντως ἐλεύθεροι ἔσεσθε» (Ἰω. η΄ 36), ἐπιβεβαίωσε ὁ ἴδιος ὁ Κύριος. Θὰ ἐπισφραγίζεται δὲ ἡ μετάνοιά μας μὲ τὸ ἱερὸ Μυστήριο τῆς Ἐξομολογήσεως. Ἐκεῖ ἀπαλλα­σ­­σό­μαστε ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς ἁμαρτίας, τὴν ἐνοχή, τοὺς ἐλέγχους τῆς συνειδήσεως, τὴν τυραννία τοῦ διαβόλου. Ἀπὸ δοῦλοι γινόμαστε καὶ πάλι ἐλεύθεροι· παιδιὰ τοῦ οὐράνιου Πατέρα.

Ἡ μετάνοια ὅμως εἶναι μόνο ἡ ἀρχή. Χρειάζεται στὴ συνέχεια καὶ ἀγώνας γιὰ νὰ διασφαλίσουμε τὴν ἐλευθερία μας. Ἀπαιτεῖται πόλεμος, πάλη πνευματική. Θὰ ζοῦμε πραγματικὰ ἐλεύθεροι, ὅταν εἴμαστε δοῦλοι τοῦ Θεοῦ· ὑπήκοοι τοῦ οὐράνιου Βασιλιᾶ. «Οὐκ ἔστιν ἐλεύθερος, ἀλλ᾿ ἢ μόνος ὁ Χριστῷ ζῶν» (PG 47, 314), ἐπισημαίνει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος. Ἐλεύθερος τελικὰ εἶναι μόνο ἐκεῖνος ποὺ ζεῖ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ Θεοῦ καὶ ὑποτάσσεται στὶς θεῖες ἐντολές του. Γιὰ τὴν ἀντίληψη τοῦ κόσμου, βέβαια, ἡ ὑποταγὴ αὐτὴ εἶναι αἰχμαλωσία, περιορισμός, δουλεία. Μέσα ὅμως ἀπὸ αὐτὴ τὴ φαινομενικὴ δουλεία ὁ πιστὸς ζεῖ τὴν ἀληθινή, τὴν «ἐν Χριστῷ» ἐλευθερία.

Ἐλευθερία· ὑπέροχο ἀγαθό! Ἀκριβὸ προνόμιο ποὺ ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι εἰκόνα τοῦ Θεοῦ. Πολύτιμο δῶρο πού, ἂν δὲν καταλάβει τὴν ἀξία του, τὸ πουλᾶ πολὺ φθηνά. Ἂν ὅμως τὸ συνδυάσει μὲ τὴ λογική, ποὺ ἐπίσης τοῦ ἔχει χαρίσει ὁ Θεός, τότε μπορεῖ νὰ δια­κρίνει τί εἶναι πραγματικὰ ὠφέλιμο γιὰ τὴν ψυχή, τί τελικὰ τὸν συμφέρει, ὥστε νὰ ἐλευθερωθεῖ ἀπὸ κάθε τὶ ποὺ τὸν κρατεῖ δέσμιο στὴ γῆ· νὰ μείνει ἀδούλωτος «ἀπὸ τοῦ νόμου τῆς ἁμαρτίας καὶ τοῦ θανάτου» (Ρωμ. η΄ 2)· ἀδούλωτος ἀκόμη κι ἀπὸ τὸν θάνατο!