Η έξαρση του φαινομένου της βίας, ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, αναγκάζει όλους μας σε μια βαθειά αυτοκριτική και ουσιαστικό προβληματισμό γύρω από το νόημα ζωής, τις αρχές και τις αξίες που διέπουν ή πρέπει να διέπουν τον πολιτισμό μας. Η συζήτηση που ξεκίνησε, τώρα πλέον πραγματοποιείται κάτω από την σκιά θλιβερών επεισοδίων, ακόμη και θανάτων, κυρίως νέων ανθρώπων.
Είναι ένα φαινόμενο, που δυστυχώς αγγίζει τυρρανικά και την πατρίδα μας, καθώς μιλούμε για βία ενδο-οικογενειακή, μεταξύ των δύο φύλων, οπαδική, ψυχολογική, συναισθηματική, οικονομική και εργασιακή εκμετάλλευση, λεκτική κακοποίηση, κοινωνική απομόνωση, ηθελημένη παραμέληση, και θρηνούμε τα θύματά της.
Η Εκκλησία μας δεν είναι εκ του κόσμου τούτου, είναι το Σώμα του Χριστού, όμως δρα και κινείται εν τω κόσμω τούτω. Λατρεύει τον Θεό και υπηρετεί τον άνθρωπο! Και όντως μόνο ασυγκίνητοι δεν μπορούμε να μένουμε απέναντι στα τραγικά φαινόμενα αυξητικής παρουσίας της βίας στη ζωή των ανθρώπων. Αναλογιζόμαστε τις ανησυχητικές διαστάσεις, αναζητούμε τις αιτίες, κυρίως δε επικεντρωνόμεθα στις προσπάθειες πρόληψης του περίπλοκου φαινομένου.
Η διεθνής εμπειρία και η ενδελεχής μελέτη των περιστατικών έχουν καταδείξει ότι, τα αίτια της επιθετικής συμπεριφοράς συνδέονται άμεσα με τα πρότυπα και τις αξίες μιας κοινωνίας. Εκείνοι που εκδηλώνουν βία συνήθως μιμούνται συμπεριφορές και αντιλήψεις του κοινωνικού περίγυρου, «σπουδάζουν» την επιθετική συμπεριφορά από όσα βλέπουν και όπως τα αντιλαμβάνονται στην καθημερινότητα.
Με άλλα λόγια, η επιθετική διάθεση λειτουργεί ως ένας ασυνείδητος αυτοματισμός μίμησης συμπεριφορών, που εμφανώς ή όχι ωθούν στην υιοθέτηση της βίας.
Ο χριστιανισμός, ως η πιο ειρηνική αλλά και πιο ριζοσπαστική επανάσταση στην ιστορία αυτού του κόσμου, από το ξεκίνημά του διακήρυξε πως, η αληθινή πίστη προς τον Θεό εκδηλώνεται με το φρόνημα και τις πράξεις της αγάπης...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου