Γιατί μας κουράζει το κακό.
Μας κουράζει ο κακός.
Μας κουράζει η ανομία και φτάνουμε στο σημείο που είχε φτάσει μια φορά ο προφητάναξ Δαυίδ, ο προφήτης και βασιλιάς, κι έλεγε: «ἀπηνήνατο παρακληθῆναι ἡ ψυχή μου» - δεν θέλω ούτε να παρηγορηθώ.
Με τίποτε.
Με τίποτε, και πολλοί συνάνθρωποί μας τι λένε;
Θέλω το βράδυ που κατεβάζω τα σκουπίδια, να αφήσω τον εαυτό μου με τα σκουπίδια να τελειώνω.
Τα' χετε ακούσει, τα' χουμε ακούσει, όλοι τ' ακούμε.
Γι' αυτό ακριβώς «όπου επλεόνασεν η αμαρτία, υπερεπερίσσευσεν η Χάρις».
Ο αιώνας αυτός είναι ο αιώνας του Θεού.
Ο αιώνας της εκκλησίας.
Ο αιώνας της μετανοίας.
Ο αιώνας της προκλητικής αγάπης του Θεού.
Ο αιώνας της επιστροφής των ασώτων και παραστρατημένων στον μεγάλο μας Πατέρα, στην Αγία μας Εκκλησία που 'ναι η αγκαλιά του Χριστού.
Όλοι μια αγκαλιά γυρεύουμε.
Ε, αυτή είναι του Χριστού η αγκαλιά, ο οποίος την στήνει στα τρίστρατα της ζωής μας, και στα αδιέξοδα κρυμμένη και τότε απελπισμένοι απ' όλους κι απ' όλα, κι απ' τον εγωιστή εαυτό μας, πέφτουμε στην αγκαλιά του Θεού, τουλάχιστον οι καλοπροαίρετοι, άνευ όρων και ορίων και παραδινόμαστε στην αγάπη του Θεού - κι αυτό είναι θαύμα.
Δεν αφήνει τον κόσμο του ο Θεός.
Δεν αφήνει ο Χριστός.
Μας έχει πληρώσει με το αίμα του και τη ζωή του, και του λείπουμε...
π. Ανανίας Κουστένης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου