Το χριστουγεννιάτικο μήνυμα του Μητροπολίτου Μεσογαίας κ. ΝΙΚΟΛΑΟΥ

 

Ἡ σημερινή γιορτή, ἡ γιορτὴ τῶν Χριστουγέννων, εἶναι τόσο μεγάλη ποὺ ὀνομάζεται ἀπὸ τὸν Ἅγιο Ἰωάννη Χρυσόστομο «Μητρόπολις τῶν ἑορτῶν». Ἡ ἰδέα τοῦ παντο­δύναμου Θεοῦ ποὺ ἔρχεται στὸν κόσμο ὡς γυμνὸ καὶ ἀδύναμο βρέφος μέσα σὲ ἕνα ψυχρὸ σπήλαιο, καὶ περνάει ἀπαρατήρητος καὶ διω­κόμενος, ὑπερβαίνει τὸν ἀνθρώπινο νοῦ καὶ λυγίζει κάθε σκέψη. Δυστυχῶς, ἡ ἐκκοσμικευμένη εἰκόνα τῆς ἑορτῆς σκεπάζει τὴν ἀσύλ­ληπτη σημασία της καὶ ἀλλοιώνει βάναυσα τὸ νόημά της.

Ἀντίθετα, ἡ Ἐκ­κλησία μας μέσα ἀπὸ τὴ διδασκαλία της καὶ τὶς ὑπέροχες ἀκο­λουθίες της, μέσα ἀπὸ τὴν παράδοση, ἐμπειρία καὶ θεολογία της ἐκφράζει τὸ βαθὺ περιεχόμενο καὶ τὴν ἀλήθεια τῆς ἑορτῆς τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ καὶ ὁμολογεῖ: «Θεὸς τὸ τεχθέν ἡ δὲ Μήτηρ Παρθένος. Τί μεῖζον ἄλλο καινὸν εἶδεν ἡ κτίσις;», τὸ νεογέννητο βρέφος εἶναι ὁ Θεός, ἡ δὲ μητέρα Του εἶναι Παρθένος. Τί πιὸ μεγάλο καὶ  θαυμαστὸ ἔχει ἀντικρύσει ἡ κτίση; 

«Ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ σήμερον ἡνώθησαν, τεχθέντος τοῦ Χριστοῦ. Σήμε­ρον Θεὸς ἐπὶ γῆς παραγέγονε καὶ ἄνθρωπος εἰς οὐρανοὺς ἀναβέβηκε». Ἡ Γέννηση τοῦ Κυρίου ἑνώνει τὸν οὐρανὸ μὲ τὴ γῆ, καθὼς ἡ ἔλευσή Του στὴ γῆ ἀνοίγει τὸν δρόμο πρὸς τὸν οὐρανό. Ὁ ὑπερούσιος Θεὸς γίνεται ἄνθρωπος, ὁ προαιώνιος Λόγος τίκτε­ται ἀπορρήτως, γεννᾶται μὲ ὑπερφυσικὸ τρόπο, εἰσ­έρχεται στὴν ἱστορία γιὰ νὰ τὴν καταστήσει ὁδὸ σωτηρίας γιὰ τὸν ἄνθρωπο, κι ἐμεῖς χαιρόμαστε ψάλλοντας: «Λύτρωσιν ἀπέστειλε Κύριος τῷ λαῷ αὐτοῦ» (Ψαλ. ρι΄ 9).

Μέσα ἀπὸ τὶς γεμᾶτες ἔμπνευση ἀκολουθίες τῶν ἡμερῶν, ἀναδύονται σὰν ἀπὸ πλούσια πηγὴ μηνύματα ἐλπίδας καὶ ἅγια νοήματα σωτηρίας. Ἡ  Ἐνανθρώπηση τοῦ Θεοῦ καὶ Λόγου πρωτίστως εἶναι ἔκφραση τῆς ἀπέραντης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ στὸν ἄνθρωπο: «Οὕτως γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. γ΄ 16). Δημιουργεῖ τὸν ἄνθρωπο καὶ τὸν ἀναπλάθει λόγω τοῦ τραύματος τῆς ἁμαρτίας ποὺ εἰσχώρησε στὴν ἀνθρώπινη φύση. «Γεννᾶται ἐκ Παρθένου», ἐνδύεται τὴν ἀνθρώπινη φύση, πάσχει μὲ αὐτὴν καὶ γι’ αὐτὴν καὶ τελικῶς τὴν θεώνει, τὴ μεταμορφώνει τὴν ἐπενδύει μὲ τὰ χαρακτηριστικὰ τοῦ καινούργιου ἀνθρώπου.

Ἀλλὰ καὶ ὁ τρόπος τῆς Γεννή­σεως, ἡ ἄκρα ταπείνωση τοῦ Κυρίου ποὺ ἐκφράζεται μὲ τὴ λέξη «κένωσις», ποὺ σημαίνει ἄδειασμα, ἀποτελεῖ ἄλλη μία ἔκφραση τοῦ μυστηρίου τῆς θείας βουλῆς. Γράφει ὁ Ἀπ. Παῦλος στοὺς Φιλιππησίους ὅτι τὸ φρόνημά τους πρέπει νὰ εἶναι τέτοιο, ὥστε νὰ πιστεύουν ὅτι ὁ Κύριος Ἰησοῦς Χριστός, ὄντας τέλειος Θεός, «ἑαυτὸν ἐκέ­νωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος καὶ … ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενό­μενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ». Μὲ ἄλλα λόγια ὁ Θεὸς ἐκέ­νωσε τὸν ἑαυτό Του ἀπὸ τὴν εἰκόνα τῆς θεότητος λαμβάνοντας μορφὴ δούλου, δηλαδὴ ἀνθρώπου, καὶ μὲ αὐτὸ τὸ ἀνθρώπινο σχῆμα ταπείνωσε τὸν ἑαυτό Του μέχρι θανάτου, μάλιστα σταυρικοῦ. 

Αὐτὴ ἡ ἄπειρη ἀγάπη καὶ ἡ ἄκρα ταπείνωση τοῦ Θεοῦ ἀποτελοῦν τὴν ἐν οὐρανοῖς δόξα Του καὶ ἐπιδαψιλεύουν στὸν κόσμο τὴν «πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν εἰρήνην Του», τὴ συμφιλίωση μαζί Του, ὅπως αὐτὴ ἐκφράζεται ἀπὸ τὸν ἀγγελικὸ ὕμνο: «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ καὶ ἐπὶ γῆς εἰρήνη».

Διαβάζουμε στὴν πρὸς Κολασσαεῖς ἐπιστολὴ τοῦ Ἀποστόλου Παύλου: «ὅταν ὁ Χριστὸς φανε­ρωθῇ, ἡ ζωὴ ἡμῶν, τότε καὶ ὑμεῖς σὺν αὐτῷ φανερω­θή­σεσθε ἐν δόξῃ» (Κολ. γ΄ 4). Ἡ φανέρωση τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο -αὐτὸ εἶναι ἡ Γέννηση τοῦ Χριστοῦ- φανερώνει, ἀποκαλύπτει καὶ τὴ δόξα τοῦ ἀνθρώπου, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴ δυνατότητά του νὰ ἀντανακλᾶ τὴ θεία δόξα, νὰ ὁμοιάζει πρὸς τὸν Θεό, νὰ κοινωνεῖ μαζί Του. Σύμφωνα δὲ μὲ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο Θεολόγο, ὁ Κύριος, ὁ ὁποῖος ἔδωσε τὸ «εἶναι», τὴν ὕπαρξη, στὸν ἄνθρωπο, μὲ τὴν Ἐναν­θρώπησή Του χαρίζει τὸ «εὖ εἶναι», δηλαδὴ τὴν καλὴ καὶ ἀνώτερη ὕπαρξη τὴν ὁποία ἔχασε λόγω τῆς ἐκτροπῆς στὴν ἁμαρτία (Λόγος εἰς τὰ Θεοφάνια).

Ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, αὐτὸ ποὺ γιορτά­ζουμε σήμερα, εἶναι ἡ ἔλευση τοῦ Θεοῦ πρὸς τὸν ἄνθρωπο, ὥστε κι ἐμεῖς νὰ πορευθοῦμε πρὸς Αὐτόν. Εἶναι μεγάλη τιμὴ νὰ εἶναι κανεὶς ἄνθρωπος καὶ ἀσύλληπτη εὐλογία νὰ ζεῖ κάτω ἀπὸ τὴ σκέπη τῆς ἄπειρης ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. Ὅλο αὐτὸ εἶναι σκεπασμένο κάτω ἀπὸ τὴ δυσπιστία μας, τὴν κοσμικὴ λογική μας, τὴν ἀποστασία τῆς ζωῆς μας, τὴν παρέκκλισή μας ἀπὸ τὴν ἀλήθεια τοῦ Θεοῦ καὶ τὸ μεγαλεῖο τοῦ προορισμοῦ μας.

Τὰ φετινὰ Χριστούγεννα δὲν ἐπιτρέπεται νὰ τὰ καταστρέψει οὔτε ἡ συνήθεια οὔτε ὁ συμβιβασμός μας οὔτε ἡ ἀδιαφορία μας. Ἡ εὐκαιρία εἶναι καὶ μοναδικὴ καὶ ἐπίκαιρη καὶ μεγάλη γιὰ Χριστούγεννα μὲ εὐγνωμοσύνη πρὸς τὸν Χριστό, μὲ δοξολογία στὸν Τριαδικὸ Θεό, μὲ φιλότιμο γιὰ ἀληθινὴ ζωὴ καὶ εὐλογημένη προοπτική⸱ «μὴ μείνωμεν, ἀδελφοί, ὅπερ ἐσμέν, ἀλλ΄ ὅπερ ἦμεν γενώμεθα».

Μὲ αὐτὸ τὸ πνεῦμα, θὰ ἤθελα νὰ εὐχηθῶ σὲ ὅλους σας νὰ ὑποδε­χθοῦμε τὸν Χριστὸ μὲ καθαρὲς καὶ ἀνοιχτὲς καρδιές, ὅσο πιὸ αὐθεντικὰ μποροῦμε σίγουροι ὅτι τὸ ἀνταπόδομα τῶν εὐλογιῶν τοῦ Θεοῦ στὴ ζωή μας θὰ εἶναι πολλαπλάσιο.

Μὲ τὴν εὐκαιρία δὲ καὶ τοῦ νέου ἔτους 2023, εὔχομαι σὲ ὅλους σας ὑγεία ψυχῆς καὶ σώματος, εὐτυχία καὶ κάθε χαρὰ προσωπικὴ καὶ οἰκο­γε­νειακή.

ΚΑΛΗ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ!

Μετὰ πολλῆς τῆς ἐν Χριστῷ τεχθέντι ἀγάπης,

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

† Ὁ Μεσογαίας & Λαυρεωτικῆς Νικόλαος