Στο ερώτημα τώρα : “τι γίνεται όταν κάποιος επιθυμεί να προσφέρει, αλλά αδυνατεί;” Μα η απάντησις φίλοι μου είναι δεδομένη. Εάν όντως δεν έχει, τότε ας προσφέρει τον λόγο του. Εάν και πάλι δεν διαθέτει λόγο (που λέει ο λόγος), τότε ας χαρίσει το χαμόγελό του που τόσο το έχουμε όλοι ανάγκη (κάποιες δε φορές περισσότερο και από αυτούς τους ρητορικούς και τέλειους λόγους).
Εάν πάλι δεν δύναται να βάλει στην χούφτα τού αδελφού ένα κομμάτι άρτου (ένα “αντίδωρον”) ή εάν δεν μπορεί να του δώσει λίγα ψάρια (έστω μια “μαρίδα”), εάν αδυνατεί να επικοινωνήσει καν με τον αδελφό του, επιτέλους τότε, ας στρέψει το πρόσωπό του προς τον ουρανό και ας αναμέλψει μια δέηση. Ένα “Κύριε ελέησον” που εάν επιθυμεί να φθάσει γρήγορα και να εισακουστεί, ας το παραπέμψει με δύο “συνοδευτικά δάκρυα” που ως φύλακες άγγελοι θα το παραδώσουν “ιδιοχείρως” προς Τον “Πατέρα των οικτιρμών και Θεόν πάσης παρακλήσεως” (Β' Κορ. Α' 3).
Αμήν.
Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος
Email: ioil.konitsa@gmail.com
Κόνιτσα
Email: ioil.konitsa@gmail.com
Κόνιτσα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου