Η ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΘΕΩΡΗΣΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

 

Α­δελ­φοί μου, έ­χου­με πε­ρά­σει πο­λύ δύ­σκο­λες κα­τα­στά­σεις σαν λα­ός και α­ντέξα­με. Έ­χου­με έ­να δυ­να­μι­σμό και μια ψυ­χο­σύν­θε­ση ξε­χω­ρι­στή, μο­να­δι­κή. Πολ­λές φο­ρές θέ­λη­σαν να μας τσα­κί­σουν και να μας α­φα­νί­σουν. Ό­μως πο­τέ δεν τα κατά­φε­ραν. Α­ντι­θέ­τως έ­σπα­σαν το δι­κό τους κε­φά­λι. Πρέ­πει για μια α­κό­μη φο­ρά μέ­σα στο ι­στο­ρι­κό γί­γνε­σθαι να στα­θού­με όρ­θιοι, να πά­ρου­με τις τύ­χες μας στα χέ­ρια μας. Να πια­στού­με α­πό το χέ­ρι του Κυ­ρί­ου μας και να προ­χω­ρή­σομε, πλού­σιοι μέ­σα στη φτώ­χεια μας, δυ­να­τοί μέ­σα α­πό την α­νέ­χεια και την α­δυ­ναμί­α μας, νι­κη­τές μέ­σα α­πό έ­να σκλη­ρό α­γώ­να.

 

Α­δελ­φοί μου, έ­χου­με πλέ­ον πά­ρει στα σο­βα­ρά τη ζω­ή μας. Ας βο­η­θή­σομε μέ­σα από μια ελ­πι­δο­φό­ρα και σω­τή­ρια προ­ο­πτι­κή τα παι­διά μας, να προ­χω­ρή­σουν α­ξιο­ποιώ­ντας το λα­μπρό εσωτερικό τους κό­σμο και τον δυ­να­μι­σμό που κρύβουν στην ψυχή τους.

 

Έ­χο­με τα χέ­ρια μας, έ­χο­με το μυα­λό μας, έ­χο­με και τη γη και την θά­λασ­σά μας. Έχο­με και την πα­τρο­γο­νι­κή ε­στί­α που ε­γκα­τα­λεί­ψα­με. Έ­χο­με την ξε­χω­ρι­στή ψυχή. Την α­γά­πη μας.

 

Ό­μως πά­νω απ΄ ό­λα έ­χο­με τον Πανάγιο Κύριόν μας, που εί­ναι ο Πα­ρά­κλη­τος για μας. Έ­χο­με την πα­ρα­μυ­θία μας που εί­ναι η Πα­να­γί­α μας και τους υ­ιούς της πα­ρα­κλή­σε­ως που εί­ναι οι Ά­γιοί μας...

 

Απόσπασμα από κείμενο του Σεβ. Μητρ. κ.κ. Χρυσοστόμου 

 

ΠΗΓΗ: Ο ΕΚΚΛΗΣΙΟΛΟΓΟΣ