Σαν Κύριε με έστειλες
στον άγιο τούτο χώρο
Το ξέρεις... δώρο μού κανες
τον ίδιο τον Παράδεισό Σου
Γιατί Εσύ σαι η κατασκήνωση
Εσύ σαι η αγκαλιά της
Εσύ το γλυκοχάδι της
Εσύ το βίωμά της
Τι να Σου δώσω Κύριε
γι' αυτό το άγιο δώρο;
Ισάξιο τι θα βρω σαν κι αυτό
σε τούτον δω τον κόσμο;
Κανένα πράγμα ισάξιο,
καμιά στιγμή αντάξια
μπρος στο δικό σου το Θαβώρ
που ζούμε δω στον κόσμο
Μα... τώρα που το σκέφτομαι
Θαρρώ πως βρήκα κάτι
αντάξιο της χάρης Σου,
της κατασκήνωσής μου
Να κάνω κατασκήνωση
Χριστέ μου την ζωή μου
Εσένανε να μιμηθώ
Μαζί σου να σκηνώσω
Κι Εσύ το θέλεις έντονα
Χριστέ μου, ναι, το βλέπω
Να κάμω εμένα Άγκυρα
Κι εσένα το λιμάνι
Αυτό το αγκυροβόλιο
Το άγιο και βλογημένο
Αυτό είναι το δώρο μου
Για μένα και για Σένα
Η.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου