Ἡ «πρωτεύουσα» τῆς ὑποβοηθούμενης αὐτοκτονίας

 

Γιὰ πολλοὺς ἡ Ἑλβετία ἴσως νὰ ἀποτελεῖ μιὰ ἰδανικὴ χώρα γιὰ διαβίωση ἢ ἔστω ὀνειρεμένο ἐκδρομικὸ προορισμό. Καὶ ὅμως· ἡ χώρα αὐτὴ κατέχει ἕνα θλιβερὸ ρεκόρ: αὐτὸ τῶν ὑποβοηθούμενων αὐτοκτονιῶν.

Συγκεκριμένα, «τὸν τελευταῖο καιρὸ πάνω ἀπὸ 1.700 Ἑλβετοὶ κάτοικοι ἔχουν διαπράξει ὑποβοηθούμενη αὐτοκτονία μέσα σὲ ἕνα χρόνο. Ἐπιπλέον, πάνω ἀπὸ 500 ἄτομα ἀπὸ τὸ ἐξωτερικὸ ταξιδεύουν στὴν Ἑλβετία μὲ αὐτὸ τὸ σκοπὸ κάθε χρόνο. Καὶ ἡ ζήτηση αὐξάνεται: οἱ παρατηρητὲς ἀναμένουν ὅτι ὁ ἀριθμὸς τῶν ὑποβοηθούμενων αὐτοκτονιῶν στὴν Ἑλβετία θὰ διπλασιαστεῖ ἕως τὸ 2035».

Μὲ τὸν ὅρο «ὑποβοηθούμενη αὐτοκτονία» νοεῖται ἡ παροχὴ βοήθειας ἀπὸ συγκεκριμένες δομὲς καὶ ὀργανώσεις, προκειμένου κάποιος νὰ δώσει ἀνώδυνο τέλος στὴ ζωή του μέσα σὲ κάποια εἰδικὴ κλινικὴ αὐτοκτονίας. Στὴν Ἑλβετία ὑπάρχουν τέτοιες κλινικές, στὶς ὁποῖες ὁ ἐνδιαφερόμενος μπορεῖ νὰ πετύχει τὸν σκοπό του πληρώνοντας περίπου 11.000 δολάρια.

Τὸ ἀκόμη πιὸ συγκλονιστικό, ποὺ φανερώνει καὶ τὸν δημόσιο κυνισμό, εἶναι ὅτι, ἐνῶ μέχρι πρότινος ἡ κάθε ὑποβοηθούμενη αὐτοκτονία ἀκολουθεῖτο ἀπὸ ἰατρικὴ καὶ νομικὴ ἔρευνα ἐκ μέρους τοῦ Κράτους – γεγονὸς ποὺ συνεπαγόταν καὶ κρατικὴ οἰκονομικὴ ἐπιβάρυνση – τώρα αὐτὴ ξεπερνᾶται μὲ τὴν τεκμηρίωση τῆς ἑκουσιότητας στὸ θάνατο ἐκ μέρους τοῦ αὐτοκτονοῦντος μέσῳ ἑνὸς «βίντεο», στὸ ὁποῖο ἀρκεῖ νὰ φαίνεται ἡ συγκεκριμένη κίνηση τοῦ ἐνδιαφερόμενου νὰ ἀνοίγει τὴ βαλβίδα ἐκχύσεως τῆς θανατηφόρας δόσεως φαρμάκου. Στὴν περίπτωση αὐτὴ «οἱ ἀρχὲς δὲν θὰ στείλουν νομικὴ καὶ ἰατρικὴ ὁμάδα γιὰ τὴ διερεύνηση αὐτοῦ τοῦ θανάτου» («aktines.blogspot.com» 16-6-2025).

Ἡ παραπάνω δημοσίευση καταλήγει στὸ σχόλιο ὅτι «ζοῦμε σὲ μηδενιστικοὺς καιροὺς στὴ Δύση, ὅπου οἱ ἀπελπισμένοι καὶ ἀσθενεῖς ἄνθρωποι ἐγκαταλείπονται ὁλοένα καὶ περισσότερο, ὥστε καταλήγουν νὰ ἀναζητοῦν τὴ θανατηφόρα βοήθεια. Τὰ βήματα γιὰ νὰ διευκολυνθεῖ ἡ πρόσβαση στὸν θάνατο αὐξάνονται». Καὶ πῶς ὄχι; Ἀφοῦ ἡ Δύση ἐδῶ καὶ δεκαετίες, ἡ «χριστιανικὴ» Δύση, ἔχει τελείως ἐγκαταλείψει τὸν Χριστό. Ἔχει ἀποστατήσει ἀπὸ Αὐτὸν καὶ δὲν Τὸν δέχεται ὡς ἀρχηγὸ τῆς Ζωῆς καὶ ρυθμιστὴ τῆς ζωῆς της. Πῶς νὰ μὴ παρουσιάζονται τέτοια ἀποτελέσματα; Καὶ μάλιστα μὲ τὴ συνήθη πλέον συνέχεια τῆς καύσεως καὶ τοῦ νεκροῦ σώματος, ὥστε ὅλα, σῶμα καὶ ψυχή, εἰ δυνατὸν νὰ ἐκμηδενισθοῦν.

Ἀλλὰ εἶναι δυνατὸν νὰ ἐκμηδενισθοῦν; Πόσο κρίμα, ὁ θεόπλαστος ἄνθρωπος, μὲ τὴν ὑπέροχη προοπτικὴ τῆς αἰώνιας ζωῆς «ἐν τῷ φωτί», νὰ ζεῖ μιὰ ζωὴ βυθισμένη στὸ πνευματικὸ σκότος, καὶ αὐτὸ νὰ ἐπιθυμεῖ γιὰ ὁριστική του κατάληξη!…