Διάβασα στο συναξάρι της 9ης Φεβρουαρίου…
«Το έτος 260μ.Χ. επί βασιλείας Γαλλιηνού ζούσαν στην Αντιόχεια δύο στενοί φίλοι. Ο πολυμαθής ιερέας Σαπρίκιος και ο απλός λαϊκός Νικηφόρος. Για κάποιο λόγο δυστυχώς η φιλία τους μετατράπηκε σε έχθρα! Στο διωγμό των Χριστιανών ο Σαπρίκιος καταδικάσθηκε σε θάνατο και σύρθηκε για εκτέλεση. Περίλυπος ο Νικηφόρος τον ικέτευε καθ΄ οδόν να τον συγχωρήσει, αν αμάρτησε σε βάρος του, για να εμφανισθούν ειρηνικοί στο Χριστό. Ο Σαπρίκιος αρνιόταν τη συγχώρηση του Νικηφόρου και πορευόταν με υπεροψία και τυφλό μίσος στο …μαρτύριό του! Με αυτή τη σκληρή καρδιά θα τον δεχόταν ο Χριστός; Την τελευταία στιγμή ο Σαπρίκιος φοβήθηκε, άλλαξε γνώμη, ολιγοπίστησε και θυσίασε στα είδωλα, κερδίζοντας…την ελευθερία του, αλλά χάνοντας την ψυχή του»… Πολύ θλιβερή η εξέλιξη για τον ανελεήμονα Σαπρίκιο!
Τι θυμίζει η στάση του Σαπρίκιου: Μία αντίστοιχη σημερινή εικόνα και μάλιστα στους κόλπους της Αγίας μας Εκκλησίας!
Οι ανεμβολίαστοι και οι εμβολιασμένοι. Οι εμβολιασμένοι και οι ανεμβολίαστοι. Δυστυχώς φέρονται ως αντίπαλοι! Κατάφερε ο κορωνοϊός να διχάσει τους ανθρώπους, οι οποίοι δεν μπορούν να συνεννοηθούν, εμμένοντας στα επιχειρήματά του ο καθένας. Έτσι φούντωσε στις ψυχές ο εγωισμός, η αναισθησία, ο θυμός, το μίσος και η ένταση. Χωρίσθηκαν φιλίες, οικογένειες, συνεργάτες… Όσοι εμβολιάσθηκαν, είναι εκείνοι που δήθεν πρόδωσαν την πίστη στο Χριστό. Όσοι δεν εμβολιάσθηκαν, αντιστέκονται από δήθεν ομολογία στο Χριστό. Και η εμπάθεια, η υποτίμηση καλά κρατεί, συνεχίζεται, ψυχραίνει και διχάζει. Ανάμεσά τους και ιερείς με πρωτοφανείς ακρότητες. Μέχρι και δημόσιες διαμαρτυρίες έγιναν όχι προς την Πολιτεία ούτε προς την Ιατρική Επιστήμη. Μόνο προς την Εκκλησία. Οποία ευσεβόσχημη πλάνη!
Είναι ποτέ δυνατόν ο Κύριός μας να δεχθεί τέτοιους αγώνες και τέτοιου είδους ομολογίες, που διασπούν την ΕΝΌΤΗΤΑ και απομακρύνουν την ΑΓΑΠΗ;
Συχώρα μας Χριστέ μας! Εσύ που θέλεις «αδελφούς επί το αυτό», «εν ενί στόματι και μιά καρδία»! Σαν κάποιους αιρετικούς, που βγαίνουν κάθε τόσο για τη Δευτέρα Παρουσία και αυτή δεν έρχεται. Λες, κάθε τόσο να βγαίνουν με «τα μαχαίρια» οι Χριστιανοί, για να εμποδίζουν τον αντίχριστο…! Πάντως, αν αυτό που ζούμε είναι πρόβα για τους έσχατους καιρούς, αλλοίμονο μας. Ευτυχώς υπάρχουν και εκείνοι που με σεβασμό στην ελευθερία των άλλων, από όποια προσωπική τους θέση, μένουν ειρηνικοί, χωρίς εμπάθεια και μίσος, περιμένοντας το έλεος Σου!
Πατέρα μας, ειρήνευε το ανάστατο ποίμνιό Σου!
Μια ανήσυχη φωνή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου