21 Φεβρουαρίου: Κυριακή Τελώνου καί Φαρισαίου. Το Τριώδιο ξεκινά

... Στὸν Ναὸ ὅμως εἴπαμε ὅτι ἀνέβηκε κι ἕνας Τελώνης. Ἄνθρωπος δηλαδὴ ἁμαρτωλός, ποὺ εἶχε συνηθίσει νὰ ἀδικεῖ καὶ νὰ πλουτίζει ἀπὸ τὸν κόπο καὶ τὸ αἷμα τῶν συνανθρώπων του. Στάθηκε σὲ μία ἀπόμερη γωνιά, μακριὰ ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο, μισοκρυμμένος καὶ φοβισμένος. Δὲν ἀσχολήθηκε μὲ τοὺς ἄλλους, παρὰ μόνο μὲ τὸν ἑαυτό του, μὲ τὶς ἁμαρτίες του. Δὲν τόλμησε νὰ ὑψώσει στὸν οὐρανὸ οὔτε τὰ μάτια του οὔτε τὰ χέρια του. Τὰ χέρια του… αὐτὰ ποὺ ἄλλοτε ἔκλεβαν καὶ χτυποῦσαν τοὺς ἄλλους, χτυποῦσαν τώρα τὸ δικό του στῆθος, τὴν ἁμαρτωλὴ καὶ ἀκάθαρτη καρδιά του.

Προσπάθησε κι αὐτὸς νὰ προσευχηθεῖ. Ἡ γλώσσα του ὅμως δὲν ἦταν μαθημένη. Ἤξερε μόνο νὰ ἀπειλεῖ καὶ νὰ ὑβρίζει. Δὲν εἶπε λοιπὸν πολλὰ λόγια. Μία κραυγὴ μετανοίας μόνο ἔβγαινε συν­εχῶς μὲ συντριβὴ ἀπὸ τὴν καρδιά του: «Ὁ Θεός, ἱλάσθητί μοι τῷ ἁμαρτωλῷ». Θεέ μου, λυπήσου με τὸν ἁμαρτωλό. Δὲν προέβαλε δικαιολογίες γιὰ τὶς ἄνομες πράξεις του. Δὲν μετέθεσε τὶς εὐθύνες του. Δὲν καταδίκασε κανέναν ἄλλον, παρὰ μόνο τὸν ἑαυτό του. Παραδέχθηκε τὴν ἐνοχή του καὶ ζήτησε τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἔτσι ὁ Θεὸς δέχθηκε τὴ μετάνοιά του. Δικαιώθηκε ὁ Τελώνης καὶ κατακρίθηκε ὁ Φαρισαῖος, διότι «ὅποιος ὑψώνει τὸν ἑαυτό του, θὰ ταπεινωθεῖ ἀπὸ τὸν Θεὸ καὶ θὰ κατακριθεῖ. Ἀντίθετα, ὅποιος ταπεινώνει τὸν ἑαυτό του, θὰ ὑψωθεῖ καὶ θὰ τιμηθεῖ ἀπὸ τὸν Θεό», ἐπιλέγει ὁ Κύριος.

Θαυμάζουμε πράγματι τὴ συντριβὴ τοῦ ἄλλοτε ἁμαρτωλοῦ αὐτοῦ ἀνθρώπου! Ἂς μιμηθοῦμε ὅμως καὶ τὸ παράδειγμά του. Ἂς πάψουμε, δηλαδή, νὰ ἐπιρρίπτουμε τὶς εὐθύνες γιὰ κάθε κακὸ ποὺ συμβαίνει γύρω μας στοὺς ἄλλους, στοὺς οἰκείους μας, στοὺς συνεργάτες μας, στοὺς κυβερνῶντες τὴ χώρα μας ἢ στοὺς διοικοῦντες τὴν Ἐκκλησία. Ἂς ἀναζητήσουμε τὶς αἰτίες μέσα μας: στὸν ἑαυτό μας, στὶς πράξεις, στὰ λόγια, στὰ κίνητρα, στὶς σκέψεις καὶ στὶς ἐπιθυμίες μας. Θὰ διαπιστώσουμε τότε τὴν ἐνοχή μας.

www.osotir.org