Στις 12 Δεκεμβρίου του 1994, εορτή του Αγίου Σπυρίδωνα, στις 7 παρά 25 το πρωί, σταμάτησε να χτυπά η καρδιά του αλησμόνητου Μητροπολίτου Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού.
Στις 12 Δεκεμβρίου 2019, ο διάδοχός του, που είναι εμπνευσμένος από τις αξίες και τις ιδέες του, τέλεσε μνημόσυνο στο ναό της Μονής της Παναγίας της Μολυβδοσκεπάστου.
Ακολούθησε τρισάγιο στον τάφο του Σεβαστιανού, εκεί στην εσχατιά των συνόρων. Μέσα στην παγερή φύση, πνευματικοπαίδια του ξανάνιωσαν τη φλόγα της καρδιάς του και ζεστάθηκαν από τους θερμούς αγώνες του για να μη σβήσουν τα ιδανικά, αλλά και έχουν τον ενάρετο βίο του σαν πυξίδα, για να μην πέφτουν πάνω στα βράχια.
Μιλώντας, κατά τη διάρκεια του μνημόσυνου, όπου χοροστάτησε, για τον προκάτοχό του και γέροντά του, ο Μητροπολίτης Ανδρέας ήταν φανερά συγκινημένος, αφού επί 27 ολόκληρα χρόνια έζησε κοντά στο Σεβαστιανό ως ιεροκήρυκας και πρωτοσύγκελος.
Σημείωσε ότι αν και ο ίδιος θεωρεί ότι σε καμία περίπτωση δεν είναι Σεβαστιανός, δεν θα σταματήσει τη μάχη για τα ιδεώδη, που αυτός ξεκίνησε.
Τόνισε ακόμη ότι ο Σεβαστιανός δικαιώθηκε για όσα έλεγε και έκανε και αποδείχθηκε ότι με διορατικότητα θεωρούσε τα πράγματα.
Και πραγματικά, παρότι πολεμήθηκε λυσσαλέα για τη στάση του στα εθνικά θέματα της Ελλάδας και ιδιαίτερα όσον αφορά στην καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων της Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, που ένιωθε την πονεμένη ανάσα της και τη μετέφερε στα πέρατα του κόσμου, παρότι λοιδορήθηκε, ο χρόνος δικαίωσε και τις απόψεις και τις πράξεις του. Και αποδείχθηκε η αγνότητα των προθέσεών του.
Να σημειωθεί ότι ο Σεβασμιώτατος Ανδρέας και γεύθηκε τη μεγαλοσύνη του και παραμένει συνεπής στα μαχητικά πατήματα εκείνου, αλλά και στις αρετές του, όπως ήταν η εκούσια φτώχεια του. Εξακολουθεί να διαμένει, όπως συνέβαινε και επί Σεβαστιανού, στην ερειπωμένη μητροπολιτική κατοικία της Κόνιτσας.
Δείγμα, και μάλιστα το ασφαλέστερο, που αποκαλύπτει ταυτόχρονα και την ασκητική βιωτή του, της φτώχειας του Σεβαστιανού, από τα χέρια του οποίου πέρασαν μεγάλα ποσά, αλλά όλα δίνονταν ως ανθρωπιστική βοήθεια, είναι η περιλάλητη διαθήκη του, όπου αναφέρει μεταξύ άλλων:
«Περιουσίαν ατομικήν κινητήν ή ακίνητον δεν έχω να αφήσω. Ό,τι χρήματα ευρεθούν εις το γραφείον μου, γνωρίζουν οι στενοί μου συνεργάται ότι ανήκουν εις φιλανθρωπικούς σκοπούς».
Εδώ και δυόμιση δεκαετίες ο Σεβαστιανός πέρασε από το χειμώνα των βασάνων στην άνοιξη της αιωνιότητας. Στην ωραιότητα του ουρανού. Κάτι για το οποίο προετοίμαζε και προόριζε τον εαυτό του. Και έπαυσε η ευθαρσής γλώσσα του να κηρύττει το δίκαιο των αδικημένων.
Εκεί ψηλά, όμως, τα μάτια του Σεβαστιανού εξακολουθούν να αντικρίζουν με βλέμμα στοργής τους περιφρονημένους και καταδιωκόμενους.
Εκεί ψηλά τα σεμνά και έντιμα και καθαρά χέρια του υψώνονται ικετευτικά.
Εκεί ψηλά συλλαμβάνει τους καημούς και τους πόθους των ανθρώπων...
1 σχόλιο:
Μᾶς καθοδηγεῖ καὶ μᾶς ἐμπνέει”.
Σύντομη ὁμιλία Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κ. ΑΝΔΡΕΟΥ στὸ μνημόσυνο τοῦ ἀειμνήστου ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ
(25 χρόνια μετά)
Ἱ. Μονὴ Μολυβδοσκεπάστου 12.12.2019)
Σήμερα, σεβαστοὶ πατέρες καὶ ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, στὶς 6:35 τὸ πρωί, συμπληρώθηκαν 25 χρόνια ἀπὸ τὴν πρὸς Κύριον ἐκδημία τοῦ ἀοιδίμου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καὶ Κονίτσης κυροῦ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΥ. Ὅταν τὸν Ἰούνιο τοῦ 1967 ἐξελέγη Μητροπολίτης τῆς Μητροπόλεως αὐτῆς, ἄφηνε μία ἐργασία πλούσια καὶ σπουδαία σὲ ἀποτελέσματα, τὴν ὁποία ἐπὶ 11 χρόνια εἶχε ἐργασθεῖ στὴν Μητρόπολη Ἰωαννίνων. Καὶ τότε εἶπαν κάποιοι, γιατὶ τὸν πῆραν ἀπὸ ἐδῶ καὶ τὸν πῆγαν σὲ μιὰ μικρὴ καὶ ἀσήμαντη Μητρόπολη ; Ὅμως ὁ Θεὸς εἶχε τὸ σχέδιό Του. Σ’ αὐτὴ τὴν Μητρόπολη, τὴν μικρή, τὴν ἀκριτική, τὴν ὀλιγάνθρωπη, τὴν φτωχὴ Μητρόπολη, ὁ Σεβαστιανὸς ἐργάσθηκε ὑπεράνθρωπα, τόσο στὸ κήρυγμα, ὅσο καὶ στὰ Κατηχητικὰ Σχολεῖα, καὶ στοὺς Ἁγιογραφικοὺς Κύκλους καὶ στὴν λατρευτική, γενικῶς, ζωὴ τῆς Ἐκκλησίας.
Ἀλλὰ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο, θὰ ποῦμε, ὅτι ἐδόξασε τὸν ἀείμνηστο Ἱεράρχη, ἦταν ὅτι ἀνέσυρε ἀπὸ τὴν περιφρόνηση καὶ τὴν ἀφάνεια τὸ Βορειοηπειρωτικὸ ζήτημα, τὸ ὁποῖο τὸ ἔκανε πρῶτο ἐθνικὸ θέμα. Ἔκανε ὁμιλίες φλογερές. Περιόδευσε, θὰ μπορούσαμε νὰ ποῦμε, ὅλη σχεδὸν τὴν Ἑλλάδα, στὶς μεγάλες πόλεις, μὲ συγκεντρώσεις πολυάριθμες καὶ μετέφερε τὸ δρᾶμα καὶ τὸ κλᾶμα τῶν Βορειοηπειρωτῶν. Βέβαια, αὐτὲς οἱ ἐκδηλώσεις εἶχαν καὶ κόστος γιὰ τὸν ἀοίδιμο. Πέρα τοῦ ὅτι κάποιοι τὸν λοιδοροῦσαν καὶ κάποιοι τὸν ὕβριζαν, εἶχε μεθοδευθεῖ καὶ ἡ ἐξόντωσίς του, ἡ σωματική, δηλ. ἐξόντωσις. Ὅμως, ὁ Θεὸς τὸν φύλαγε γιατὶ εἶχε ἀκόμη ἔργο μπροστά του νὰ κάνει. Ὀργάνωσε δύο Πανελλήνια Συνέδρια Ἐπιστημονικὰ γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό στὴν Κόνιτσα τὸ 1987 καὶ τὸ 1990. Ἔγραψε βιβλία, ἔγραψε ἄρθρα. Μὲ λίγα λόγια “δὲν ἔδωσε ὕπνον τοῖς βλεφάροις του “ χωρὶς νὰ μιλήσει καὶ χωρὶς ν’ ἀγωνισθεῖ γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό.
Ἀλλὰ, βέβαια, οἱ ἄνθρωποι ἔχουμε κάποτε ἕνα τέλος. Καὶ τὸ τέλος αὐτό, ἦλθε στὶς 12 Δεκεμβρίου τοῦ 1994, ὅταν ὁ ἀοίδιμος νοσηλεύετο στὸ Πανεπιστημιακὸ Νοσοκομεῖο τῶν Ἰωαννίνων. Γιὰ νὰ δεῖτε πόσο μεγάλη ἦταν ἡ προσφορά τοῦ Σεβαστιανοῦ, ἕνα μόνο γεγονὸς θὰ σᾶς ἀναφέρω, τὸ ὁποῖο γνωρίζω ἐξ’ ἰδίας ἀντιλήψεως. Ὅταν ἐκοιμήθη καὶ μετεφέρθη τὸ σεπτὸ σκήνωμά του γιὰ ταρίχευση (ὥστε νὰ διατηρηθεῖ 1-2 ἡμέρες γιὰ νὰ τοῦ ἀποδώσουν τὸν τελευταῖον ἀσπασμόν ὅσοι τὸν ἐγνώριζαν καὶ ἀπὸ μακρυά) ἤμουν καὶ ἐγὼ παρών στὸ δωμάτιο ἐκεῖνο. Ἐξετίμησα τὴν προσπάθεια ποὺ κατέβαλε ὁ εἰδικὸς γιατρός καὶ σκέφθηκαμε νὰ τοῦ δώσουμε κάτι ὡς “ἀντίδωρο” τῆς προσφορᾶς του. Παίρνοντας τὸν λόγο τοῦ εἶπα ὅτι “γιὰ τὸν κόπο σας, κάτι θὰ σὰς προσφέρουμε μὲ πολὺ ἀγάπη”. Αὐτὸς ὅμως, ἐξεπλάγη καὶ εἶπε : “Θὰ πάρω ἐγὼ χρήματα γιὰ τὸν Σεβαστιανό. Μὰ, ἄν εἶμαι κάτι σήμερα τὸ ὀφείλω στὸν Σεβαστιανό”. Καὶ ὅλοι ὅσοι τὸ ἀκούσαμε αὐτό, ἐμείναμε καὶ κατάπληκτοι καὶ συγκινημένοι.
Ὁ Θεὸς τὸν πῆρε σὲ ἀκμαῖα ἡλίκία, 72 ἐτῶν ἦταν ὅταν ἔφυγε ἀπὸ τὸν κόσμο αὐτό. Τὸ σχέδιο τοῦ Θεοῦ καὶ οἱ βουλές του εἶναι ἀνεξιχνίαστες. Ὅμως ἡ σκιά του, ὁ λόγος του, τὸ παράδειγμά του, μᾶς καθοδηγεῖ καὶ μᾶς ἐμπνέει, γιὰ νὰ συνεχίζουμε τὶς προσπάθειες, τόσο στὸν ἀγρὸ τοῦ Κυρίου, μὲ τὸ κήρυγμα, τὴν κατήχηση καὶ ὅλα ὅσα προβλέπονται ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστική μας διακονία, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὸ Βορειοηπειρωτικό, τὸ ὁποῖο τώρα διέρχεται μία ἐξόχως κρίσιμη φάση.
Γι’ αὐτό, λοιπόν, ἄς ζητήσουμε τὶς εὐχὲς τοῦ μακαριστοῦ Ἱεράρχου, νὰ εὐχόμεθα ὁ Κύριος νὰ τὸν ἔχει κατατάξει “ἐν σκηναῖς δικαίων”καὶ νὰ δώσει ὥστε καὶ ἡ Ἐκκλησία καὶ τὸ Ἔθνος, καὶ ἡ Βόρειος Ἤπειρος ἀλλὰ καὶ ὅλος ὁ κόσμος νὰ γνωρίσουν καλύτερες ἡμέρες, νὰ γνωρίσουν τὴν χάρη τοῦ Χριστοῦ, τοῦ Ὁποίου ἡ εὐλογία καὶ ἡ δύναμις, ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, εἴθε νὰ σκέπει καὶ νὰ περιβάλει πάντας ὑμᾶς. Ἀμήν.
Δημοσίευση σχολίου